والا چی بگم...بهترین راننده های دنیا هم مرد هستن...چرا تو فرمول1 هیچ زنی شرکت کننده نیست..؟ مسیحیت اجازه نمیده زنان در فرمول 1 رانندگی کنن..؟! یا چرا در رالی ها به ازای هر 20مرد شاید یه زن هست...(یه بار یه مسابقه رالی یا فرمول 1 رو ببینید متوجه میشید , بنابراین نیازی به امار گیری نیست!!!)
دست فرمون خانمها از آقایون پایینتره...هر مردی رو در این سایت انتخاب کنید دست فرمونش از کل خانمهای این سایت بهتره...باور ندارید؟ امتحان کنید...!
(حالا اینکه دختر خاله و دختر دایی شما دس فرمونش خوبه دلیل نمیشه اکثر خانمها دس فرمونشون خوب باشه...)
*خود خانمها هم اینو قبول دارن...با رد کردن یه موضوعی حقیقت درباره اون موضوع عوض نمیشه...
من خودم چندبار تا حالا تصادف کردم که همش تقصیر اقایون بوده
همین اخری یک اقایی از چراغ قرمز رد شد و کوبید تو کمر ماشین من
خدا رحم کرد
حالا این چه دست فرمونیه که اقایون دارن !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
دقیقا حق مطلب رو ادا کردی
خوبه کارشناسان و کاربران علی الخصوص کاربران خانم این پست رو با دقت بخونند و تحت تاثیر جوسازی آقایان قرار نگیرند و به این معضل رانندگی بد زنان ( البته معضل چه عرض کنم جوسازی ) دامنه نزنند چون بازنده اصلی بازی فقط خانمها هستند ( واقعا تعجب میکنم برخی کاربران خانمها با آقایون هم صدا شده و رانندگی زنان رو دارای اشکال می دانند )
سلام علیکم
کلام شما که بنده را فردی جو گیر خطاب می کنید و با تعصبی عجیب یک واقعیت را انکار می کنید خلاف ادبی است که لازمه ی یک زن مسلمان است.بنده در پست دوم تاپیک عرض کردم رانندگی برخی آقایان هم اشکال دارد ولی الان بحث بر سر آن نیست.
تا این نوع تعصبات که با تهمت و بی ادبی همراه است وجود دارد نمی شود بحثی را مطرح کرد.
کدام بازنده خانم محترم،مگر ما اینجا دادگاه برقرار کردیم و همه ی زنان را محکوم کرده و مردان را تبرئه کردیم.مراقب این افکار فمینیستی خود باشید.
تا شروع یک بحث دیگر تاپیک بسته خواهد شد تا حرمتها بیش از این شکسته نشود.
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
1- یه پیرمردی رو همیشه توی بازار می بینم جلوی همه رو میگیره و میگه می خوام برم تا جایی پول ندارم..واقعا از دستش کلافه شدم..یکی دوبار بیشتر بهش پول ندادم..دیگه هم نمیدم..
.
چون فکر میکنم از این روش خوشش اومده و باهاش حال میکنه..به هیچ وجه هم واسه شخصیت خودش ارزش قائل نیست..
.
2- صبح جمعه توی بهشت زهرا یه پیرمردی با سر و وضع ژولیده با عصا از روبروم داشت میومد..نزدیک شد یه سلام و علیک گرمی کرد و رفت..
.
همین که یه کم دور شد ، دلم یه دفعه شور افتاد ، رفتم دنبالش گفتم پدر جان چیزی لازم نداری؟ گفت نه ممنون
.
رفت و دوباره دلم بیشتر شور افتاد ، دوباره رفتم سراغش گفتم آقا اگه چیزی لازم داری بگو بی تعارف..
.
سرشو انداخت پایین گفت می خوام نان بخرم پول ندارم..
.
جگرمو تکه تکه کرد..اومدم خونه یه دل سیر واسش گریه کردم..
.
فکر میکنم اینایی که همش قسم میدن به ابوالفضل و ائمه اطهار فقط قصد تحت تاثیر قرار دادن و بازی با احساسات مردم رو دارند و نباید بهشون کمک کرد..
.
اینجوری به فکر فرو میرن و میرن یه کاری واسه خودشون دست و پا می کنند..
.
یه پیرزنی رو میشناسم که نیازمنده ولی جوراب می فروشه ، چون واسه خودش ارزش قائله..حاضر نیست گدایی کنه..
.
کلا من از آدمهای بی عار و پوست کلفت خیلی بدم میاد..حاضرم پولامو آتش بزنم ولی یک ریالی به اینا ندم..
.
بعضی ها هم هستند که نوزاد یا بچه دو سه ساله با خودشون میارن و دل آدمو خون میکنن واسه اینکه یه پولی بگیرن ،
.
در مورد اونایی که نوزاد باهاشونه نمی دونم چی بگم..ولی نباید دست خالی ردشون کرد ، چون جورشونو اون طفل معصوم میکشه..
.
در مورد اونایی که بچه دو سه ساله با خودشون میارن به نظرم بهترین راهش اینه که یه خوراکی واسه بچه بگیری بدی بهش ، وایستی تا بچه خوراکیشو بخوره بعدش بری دنبال کارت..[/]
سلام علیکم
کلام شما که بنده را فردی جو گیر خطاب می کنید و با تعصبی عجیب یک واقعیت را انکار می کنید خلاف ادبی است که لازمه ی یک زن مسلمان است.بنده در پست دوم تاپیک عرض کردم رانندگی برخی آقایان هم اشکال دارد ولی الان بحث بر سر آن نیست.
تا این نوع تعصبات که با تهمت و بی ادبی همراه است وجود دارد نمی شود بحثی را مطرح کرد.
کدام بازنده خانم محترم،مگر ما اینجا دادگاه برقرار کردیم و همه ی زنان را محکوم کرده و مردان را تبرئه کردیم.مراقب این افکار فمینیستی خود باشید.
تا شروع یک بحث دیگر تاپیک بسته خواهد شد تا حرمتها بیش از این شکسته نشود.
جناب استاد
بنده کلی صحبت کردم و شخص خاصی مدنظرم نبود من در اینترنت همیشه چنین مسائلی رو میبینم مخاطب بنده تمام اشخاصی بود که این موضوعات رو مطرح میکنند نه شخص شما
این تعصب و جوسازی علیه زنان نیست؟ هر روز از خواب بیدار میشیم یه مشکل پیش اومده چی شده رانندگی زنان ایراد داره فردا چی شد حضور زنان در جامعه مفسده انگیز است پس فردا چی شده اصلا چرا زن باید از خونه بیاد بیرون، استاد محترم مگه همه مشکلات جامعه فقط حضور زنان در عرصه های مختلف است اگه زنان رو زندانی کنیم دیگه مشکلی وجود نداره ؟
عنوان تایپک شما خوبه ولی فقط انگشت گذاشتید روی رانندگی زنان فقط پیشنهاد دادید اینجوری رانندگی حق الناس به بار میاره اینجور رانندگی کردن لزومی نداره اصلا چرا زنان باید پشت فرمان بشینند
میخواید ناهنجاری های اجتماعی رو مثال بزنید میخواید کمکی به وضع فرهنگی خراب جامعه کنید بفرمایید این همه موضوع
این اسیدپاشی اینترنتی و فحاشی بی حد و اندازه کاربران ایرانی به شخصیت های مختلف به هر بهانه
این از آداب و فرهنگ غلط تماشچیان ایرانی در استادیوم
این از آشغال ریختن شهروندان و عدم رعایت بهداشت اجتماعی
این فرهنگ ضعیف همسایه داری ( طرف نصف شبه میشینه با تیشه شروع به کندن خونه مینه )
و ...............
همه این موضوعات در اولویتند و پرداختن به اونا واجبتر است.
بهرحال جناب استاد گرامی اگه لحنم بی ادبانه بوده عذرخواهی میکنم ولی قبول کنید موضع گیری شما هم جالب نبود
ببخشید دوباره موضوع رو مطرح کردم حتما باید این پست رو میزدم اگر صلاح دانستید حذف کنید
من خودم همیشه با این قضیه که آیا باید کمک کرد به این افراد یا نه مشکل دارم.
ولی تقریبا میشه گفت تا حالا هم به همچین افرادی پول ندادم.
برای بچه هایی هم که این کار رو می کنن خیلی دلم میسوزه ولی نمیدونم چطور باید کمکشون کرد. خوب با خوراکی گرفتن که مشکل اصلیشون حل نمیشه. بخوایم بهشون پول هم بدیم باز برای خودشون چیزی نمیمونه احتمالا.
جلوی دانشگاه ما 2-3 تا بچه هستن همیشه دعا میفروشن.می بینن کسی هم با ظاهر مذهبی داره میاد دیگه میچسبن ول نمیکنن.مشکل اصلیشون قبل از فقر اینه که تربیت نمیشن این بچه ها و فقر فرهنگی دارن. دوباری که من از همین بچه ها دعا نخریدم یکبارش با سنگ زدنم! یک بار هم آب دهن انداختن!!خب کسی هم نیست اینا رو تربیت کنه!اینا اینجوری بخوان بزرگ بشن درآینده هم قبول نمیکنه که بره سر کار!میگه چرا مثلا برم کارگری کنم؟؟؟
یه خانومی هم یه بار یه نسخه گرفته بود دستش که پولش رو ندارم. گرفتم نسخه شو نگاه کردم دیدم بله راست میگه یه قلمش گرونه(نسخه بچه ش هم بود)، گفتم بیا بریم تا داروخونه درستش می کنم می گیری داروتو. دیدم خیلی دلش نمیخواداااااا. بعد که رفتیم داروخونه دیدم بله!!! تو داروخونه اینو میشناسن و این اصلا با این نسخه ها داره ارتزاق می کنه! بچه مریضه هر ماه میبره دکتر براش نسخه می نویسه، اینم به جای گرفتن داروی بچه میفته از این و اون پول میگیره توی خیابون!حالا جالبتر اینه که گذاشت و از داروخونه رفت،ولی وقت نماز که رفتم مسجد نزدیک اونجا واسه نماز دیدم اونجا یک عالمه پول جمع کرده با همون نسخه نشسته توی راهروی مسجد داره پولاشو میشماره!!چند برابر پول نسخه پول جمع کرده بود!کاملا از مریضی بچه استفاده ابزاری می کرد!و معمولا هم اینجور افراد بیشتر جلوی خانوم ها و افراد مذهبی رو می گیرن اگه دقت کنین و تقریبا مطمئنا که در این حالت چیزی گیرشون میاد!
واقعا نمیدونم باید چیکار کرد، جوری شده که آدم سائل واقعی رو نمیتونه بشناسه.یعنی من تا حالا سائل واقعی ندیدم. هرچی بوده تا حالا معلوم بوده فیلم بازی میکنه! و به نظرم کسی رو که تقریبا مطمئنیم سائل واقعی نیست نباید بهش پول بدیم. توی توصیه های دینی هم مطمئنا منظور سائل واقعی بوده نه هرکسی که به دروغ دستش رو جلوی مردم باز می کنه. ولی الان مشکل به نظرم اینه که سائل واقعی رو نمیشه شناخت،البته بگما در 90% موارد کسی که واقعا نیازمنده شرم داره از بیان نیازش. نه که تازه طلبکار هم باشه از آدم.
سلام دوستان بزرگوارم
بنده از یک نگرش متفاوت به این موضوع می پردازم .
سئوال : اگر کیفیت رانندگی در حد اعلای خود ( در حد مورد قبول ) ارائه شود ، آیا باز هم میتوان رانندگی زن و مرد را با هم مقایسه نمود ؟
البته فاکتورهای عطوفت و لطافت و غیره به نظر بنده اصلاً نمیتواند رانندگی زنان را بد نشان دهد . زیرا رانندگی را یک هنر می دانم و اعتقادم اینست که بانوان در حیطه ی هنر ها کم نمی آورند .
ولی جرأت و ترس و دلهره تا حدی میتواند دخیل باشد اما باز دارنده نیست و خانمها با داشتن هنرهای دیگر این را هم پوشش می دهند . مثلاً کیفیت بالای رانندگی و تجربه و گذراندن حوادث مکرر .
حالا نتیجه :
سئوال : آیا کیفیت اخذ گواهینامه در مملکت ما خوب است ؟
آیا آموزشگاههای رانندگی به رسالت خود پایبندند و مطابق استاندارد عمل می کنند ؟
آیا در راهنمایی و رانندگی مملکت ما گواهینامه را مطابق استاندارد می دهند ؟ مسایل حاشیه ای مثل شایعاتی از قبیل اخذ گواهی های پولی وجود ندارد ؟
پس جنسیت را زمانی باید بررسی نمود که کدامیک بهترند ، که همه چیز روی روال واقعی باشد نه اینکه بخواهیم بقول کسی : در آب گل آلود دنبال سکه ای زرین بگردیم .
بسمه تعالی
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
یاد یه جوک افتادم:
گدا داشتیم تو محلمون، هر چی خیابون شلوغ تر می شد این فلج تر می شد ... یه بار راهپیمایی شد رفت تو کما!:))))
تو برخورد با گداها مشکل اینجاست که آدم نمی تونه تشخیص بده کدومشون راست می گن کدومشون دروغ! گداهای سازمان یافته ام از همین مساله سوء استفاده می کنن! ...
ولی خیلیا بهشون کمک می کنن چون فکر می کنن که ممکنه حرف این آدم راست باشه و واقعا مشکل داشته باشه از یه طرفم اگه حرفشون دروغ باشه و آدم پولی بهشون بده واقعا زور داره ...
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
سلام
از سویی نباید سائل را رد کرد . از سویی هم تشخیص سائل و نیازمند از آدمهایی که حق آنها نیست مشکل است .
باید به حکومت اعتماد داشت . باید دانست و یقین پیدا نمود که حکومت حقوق محرومین را تمام و کامل میپردازد یا نه .
آیا میتوان با جرأت گفت که سازمانهای ذی ربط دقیقاً به وظایفشون عمل می کنند ؟
پس بین این موضوعات به نظرم چند راهکار وجود دارد :
در محله ی خود مساکین را شناسایی کنیم و فقط به آنان بدهیم .
در صندوق صدقات کمیته امداد هم روزانه صدقه بیندازیم .
اگر دوستان به ما کسی را در جاهای دیگر معرفی نمودند اقدام کنیم .
و دیگر به هیچ یک از رهگذران چیزی ندهیم . چون با آن اعمال فوق الذکر به همه ی آنچه بر گردن ماست عمل کرده ایم . من معتقدم انسان های شرافتمند هیچوقت با این وضعیت ناهنجار گدایی نمی کنند اگر از گرسنگی هم بمیرند .
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
با عرض سلام خدمت همه دوستان محترم و با تشکر از سرور گرامی جناب استاد بخاطر طرح این مساله مهم که امروزه دلیل موجهی برای افراد جهت امساک و کمک نکردن به فقرا شده است:
به نظر حقیر پس از برخورد با افرادی که اظهار نیازمندی می کنند چندین نوع احتمال دروغ گویی و فریب کاری شخص ممکن است برای ما به وجود آید:
1- احتمال نود و پنج یا صد در صد می دهیم که شخص دروغ می گوید.
2-احتمال 60 تا 90 می دهیم که شخص دروغ می گوید.
3- احتمال 50 درصد می دهیم که شخص دروغ می گوید.
4- احتمال کمتر از 50 درصد می دهیم که شخص دروغ گو باشد.
در صورت اول به نظر حقیر کمک کردن چنین شخصی صحیح نبوده بلکه از مصادیق تقویت دروغ گویی در جامعه است.
در صورت دوم ، کمک کردن از مصادیق احسان بوده و حتی در صورتی که فرد دروغ بگوید شخص احسان کننده از فوائد دنیوی و موائد معنوی بهره مند خواهد شد منتهی در صورتی که راست بگوید فوائد و موائد دنیوی و اخروی انسان بیشتر خواهد بود.
در صورت سوم و چهارم نیز مانند صورت دوم است با این تفاوت که راست و دروغ گفتن شخص تاثیری در بالابودن حسنات شخص احسان کننده ندارد یعنی ولو اینکه شخص دروغ گفته باشد نیز شخص احسان کننده از بالاترین فوائد دنیوی و اخروی برخوردار خواهدبود.
برای رفع خستگی و مزاح با خوانندگان عزیز معروض میدارم که تنوع رنگ این نوشتار به مناسبت بازی فوتبال دو تیم پرسپولیس و استقلال در غروب امروز است.:khaneh:
[=Georgia]سلامی دوباره خدمت همه عزیزان
جهت اطلاع همه دوستان بنده نه استقلالی هستم و نه پرسپولیسی. اساسا به فوقبال علاقه چندانی ندارم مطلبی که عرض شد صرفا مزاحی با دوست داران فوتبال بود که امروز همه حواسشون به بازی فوتبال است.
از همان موقعی که این شوخی را مینوشتم نگران انحراف بحث بودم از دوستان می خواهم به این مساله ادامه ندهند و ذهنشان را مترکز بحث مهم جناب استاد نمایند.
با تشکر
:Gol:
حدیث زیبایی از امام صادق نقل شده که روش برخورد با این گونه افرادی که زیاده خواه هستند را نشان می دهد
مسمع بن عبدالملک می گوید که در منى خدمت ابو عبد الله صادق (ع) نشسته بوديم و انگور تناول مىكرديم. سائلى آمد و كمك كرد. ابو عبد الله فرمود:
اين خوشه انگور را به او بدهيد. مرد سائل گفت: نيازى به خوشه انگور ندارم، اگر درهمى باشد مىپذيرم.(زیاده خواهی کرد و راضی به عطای امام نشد) ابو عبد الله گفت:(امام، فقط در حق او دعا نمودند و البته دعای امام مستجاب است) خداوند خودش وسعت و فراخى نعمت بدهد. آن مرد سائل رفت، اما بعد از لختى بازگشت و گفت: همان خوشه انگور را بدهيد. ابو عبد الله چيزى به او نداد و گفت: خداوند وسعت و نعمت ارزانى دارد.
ديرى نگذشت كه سائلى ديگر آمد و ابو عبد الله سه حبّه انگور برداشت و در دست او گذاشت. مرد سائل سه حبّه را گرفت و گفت: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ. خدا را سپاس كه به من روزى داد. ابو عبد الله گفت: قدرى صبر كن. و بعد هر دو دست خود را پر از انگور نمود و به سائل داد.
سائل انگور را گرفت و گفت: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ- ابو عبد الله به او گفت:
باز هم صبر كن. و بعد به غلام خود گفت: آيا چيزى در كيسه دارى؟ غلام پولهاى كيسه را بيرون آورد و ما تخمين زديم كه در حدود بيست درهم باشد.
ابو عبد الله پولها را گرفت و به سائل داد. سائل پولها را گرفت و گفت:
الحمد لله. خدايا اين نعمت از تو است از تو كه شريك و همتا ندارى. باز ابو عبد الله گفت: لختى تأمّل كن. و بعد پيراهن خود را از تن خود بيرون آورد و به سائل داد و گفت: اين پيراهن را بپوش. سائل پيراهن را گرفت و پوشيد و گفت: خدا را شكر كه بر تن عريان من لباس پوشيد، و گويا گفت: اى ابو عبد اللَّه! خداوند به تو جزاى نيك دهد. و غير از اين دعائى نكرد، و رفت.
بعدها ما با خود فكر كرديم كه اگر براى ابو عبد الله دعا نمىكرد، ابو عبد الله صادق هماره به خاطر سپاس خدا، بر عطاى خود مىافزود.[1]
این یکی از روشهای برخوردی معصوم با شخص تکدی گر است. نتیجه بحث این شد که اگر یقین داریم که دروغگوست و یا انسان بدبختی است که با این پول، مواد مخدر می خرد و بیشتر خود را بدبخت می کند، یا اموری غیر شرعی انجام می دهد یا کارهای غیر مفید انجام می دهد، به این افراد نباید صدقه داد. در ثانی عده ای از این افراد که تکدی گری می کنند و برای خود آبرویی قائل نیستند، نیازی به کمک آنچنانی ندارند زیرا امورات آنها با پر شدن شکمشان حل می شود و نیازی به دلسوزی ما ندارند، به اندازه این که شکم را سیر کنند، روزی گیرشان می آید و باقی پولها را به هدر می دهند یا انباشته می کنند.
اما اگر همین که احتمال صداقت در گفتارشان وجود داشت، می توان به آنها کمک کرد هر چند که کارشان مکروه است، البته به اندازه ای که نیازشان بر طرف شود، چون ممکن است راست بگویند و نیازمند باشند. البته بهترین روش، پیگری امورات زندگیشان است، تا اگر نیاز به نسخه پزشک، یا بلیطی برای رسیدن به وطنشان و یا غیره دارند، تامین شود.
آن مواردی که اهل بیت، به آنها کمک می کردند، ناظر به مواردی است که یقین یا احتمال به محتاج بودنشان، وجود داشته و مستحق بوده اند. لذا در قرآن هم تعبیر، مسکین، یتیم و اسیر برای آنها آمده است، پس واقعا این صفات را داشته اند.[2]
البته حکایت منقول درباره امام صادق علیه السلام نیز، روش صحیح برخورد با این گونه افراد را بیان می کند.
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
سلام علیکم. تشکر از سوال خوبتان. این ناهنجاری اجتماعی بسیار محل ابتلاست.
گاهی اوقات در خیابان قدم می زنیم و می بینیم متکدیانی در گوشه و کنار پیاده روها نشسته اند و کاری هم به عابران ندارند. بنده به آنها پولی نمیدهم چون به نظرم آنها نیازی به این کمک ندارند و اگر پولی هم بدهم کمک به افزایش این ناهنجاری کرده ام نه کمک به بهبود وضع آنها! اگر هم جلو بیایند و تقاضای کمک کنند باز هم کمک نمیکنم... چون این را کمک نمیدانم، ولی اگر سائلی را بشناسم به او کمک میکنم.[/]
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
من معمولا يك روش يكسان با همه ي موارد ندارم ، بستگي به كيس پيش آمده دارد.
معمولا اگر طرفم خانم باشه و بگه مشكل داره بهش ميگم مي خواهي تحت پوشش يك موسسه خيريه قرار بگيري ؟ آدرس و شماره تماس بديد تا بيان در مورد شما تحقيق كنند بعد اگر تاييد شد به شما كمك مي كنند ، اين كمك صرفا مالي نيست مثلا ممكنه براي شما كار در منزل بيارند انجام بديد و بهتون در ازاي اون كار حقوق بدند ، يا اگر توان كار نداريد يا شرايطش رو نداريد بهتون كمك مالي اعم از سبد كالا و ... مي كنند .
خب اگر طرف آدم نيازمندي باشه واقعا ، معمولا آدرس و شماره تماس درست ميده يا خودش مشتاق و بلكه عجله داره كه اينكار پيگيري بشه و بنده هم به يكي دو جايي كه مي شناسم مشخصات و آدرس ايشون رو ميدم تا خودشون برن و تحقيق كنند اما اگر آدرس يا شماره تماس نده يا غلط و اشتباه بده يا بهانه بياره و ... معلوم ميشه نيازمند اضطراري نيست و براي رفع تكليف شرعي در حد سد جوع ميشه بهش كمك كرد نه بيشتر .
ولي يه خاطره تلخ از اين مساله دارم . يك شب حدود ساعت 12 شب زنگ منزل رو زدند ، از آيفون نگاه كردم ديدم يه خانم خيلي جوون و يه دختر بچه 6-7 ساله هستند ، آيفون رو برداشتم و گفتم بفرماييد ، گفت خانم من خيلي نيازمندم به من كمك كنين ، خيلي تعجب كردم ساعت 12 شب ، يه زن جوون با اون سن و سال با يه بچه كوچك - اگه اشتباه نكنم ايام عيد نوروز هم بود- گفتم اين موقع شب ؟ قسم خورد كه نياز دارم براي بچه چيزي ندارم بگيرم . رفتم دم در و در رو باز كردم. گفتم خونت كجاست؟ گفت تازه اسباب كشي كرديم آدرس دقيق پستي رو بلد نيستم حد.ودا فلان جا مثلا . گفتم شماره تماست رو بده تا معرفيت كنم تحت پوشش قرار بگيري ، گفت تازه سيم كارت خريدم شمارشو حفظ نيستم .فهميدم دروغ ميگه ولي بهش پول دادم چون حدس قوي زدم معتاده و فكر كردم اين زن جوان معتاد اگر من بهش پول ندم كه موادش رو تامين كنه همين ساعت 12 شب ميره زنگ يه خونه ي ديگه رو ميزنه كه معلوم نيست خونه كي باشه يا در ازاي پول چي ازش مطالبه بشه و من بخاطر اينكه بگم من فهميدم دروغ مي گي فردا نميتونم جواب خدا رو بدم كه بخاطر يه مبلغ مختصر يه زن جوون در معرض مخاطره قرار بگيره ، فكر كردم شايد خدايي بوده زنگ اين خونه رو زده ، شايد امشب تامين مي شد فردا مي گرفتنش ، من اون شب احساس وظيفه كردم و مبلغي بهش كمك كردم . حدسم درست بود ، چند ماه بعد دوباره اومد و گفت من كمپ ترك اعتياد بودم ولي هنوز اعتياد داشت بهش محترمانه تفهيم كردم كه ديگه نياد . غرض اينكه گاهي مي فهميم يكنفر دروغ ميگه ولي شرايط به گونه اي هست كه به نظر من وظيفه ايجاب ميكنه كمك كنيم اما به همين كيس در زمان و شرايط ديگري لزومي نداره كمك كنيم تا شرايط براي مثلا مصرف موادش فراهم نشه. بجز موارد اينچنيني كه ندرتا ممكنه اتفاق بيافته ، در ساير موارد همونطور كه عرض كردم ، اگر كسي به من مراجعه كنه و در صحت حرفها و ادعاي نيازش ترديد داشته باشم سعي ميكنم در حد سد جوع - كه به اصطلاح سر گرسنه زمين نگذاره- بهش كمك كنم .
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
باسلام خداقوت
ممنون از دعوت
چندبار پیش اومده یکی اومد گفته فلان مشکل رو دارم پول دارو ندارم کمک کنید از این حرفها کار از دستم بر اومده براش انجام دادم
اگه خودش نخواهد من اصلا کمک نمیکنم. بخصوص اونجایی که تو پیاده رو ها می‌نشینند
خیلی رو دیدم برای اینکه دست دراز نکنند جلو مردم دارند جوراب می‌فروشند کارهای اینچنینی حالا از این جور آدما خرید میکنم
درکل آدم می‌مونه باید چیکار کنه
اگه مرد باشه سالم باشه نه کمکش نمیکنم
خانوم باشه بچه باشه اگه ازم بخواد کمکش میکنم اگه نخواهد نه
سلام
پشت یه ماشینی نوشته بود همه از مرگ می ترسن من از راننده زن:Nishkhand:
قصدم بی احترامی به خانم های محترمه نیست اما همانطور که یک مرد نمی تونه به خوبی از پس کارهای خونه مثل آشپزی بچه داری و نظافت و ... بر بیاد و انتظاری هم ازش در این موارد نیست به همون اندازه یه خانم هم نمی تونه کارهایی رو مثل رانندگی که نیازمند شرایط خاصی هست انجام بده البته استثنائاتی هم در این بین وجود داره چه در مورد آقایون نمونه اش یکی از دوستان خود بنده که چند مقام کشوری در آشپزی داره و یا در مورد خانم ها که خود بنده مواجه شدم با رانندگیشون و انصافا راننده های ماهری بودن.
اما خوب باید بپذیریم که غالب خانم ها مهارت زیادی در رانندگی ندارن و در شرایط بحرانی نمیتونن تصمیم درستی بگیرن کما اینکه موارد متعددی رو روزانه در خیابونها شاهدش هستیم که تیر چراغ برق در مکان درستی نصب نشده :Nishkhand: و یا جدول بندی خیابونها مشکل داشته :Nishkhand:
اما اینکه خانم ها اصرار دارن که راننده بشن اون یک مساله ایه که باید در موردش صحبت بشه مثل اینکه خیلی از خانم ها مشاغل حساسی رو به دست گرفتن که میشد یک مردی که نان آور خانواده است اون شغل رو داشته باشه تا این همه شغل کاذب در کشور نداشته باشیم و یا اینهمه تعداد افراد بیکار زیاد نشه.
خلاصه اینکه بد نیست که خانم ها هم رانندگی کردن رو بلد باشن اما واقعا سوال اینجاست که آیا به این فکر کردن که میتونن راننده های خوبی هم باشن؟ آیا میتونن در شرایط حساس بهترین تصمیم رو بگیرن؟ آیا اگر نقصی برای خودروشون پیش اومد و کسی هم نبود که کمکشون کنه میتونن نقص رو برطرف کنن؟ آیا همین که کسی پاش به کلاچ و گاز و ترمز رسید میتونه یه راننده باشه؟ و آیا همین که کسی تونست یه نیمرو درست کنه بهش میگن آشپز؟ این جمله آخر رو خطاب به خودمون مردها گفتم که دیگه خانم ها هم ناراحت نشن :ok:
هه چه جالب نمیدونستم سطح فکرتون انقدر پایینه
اقای مثلا مرد خدا همون عقلی که به تو داده به خانوما هم داده شاید حتی بیشتر پس مطمن باش همه جا و در هر لحظه میتونه بهترین تصمیم رو نه تنها برای خودش بلکه برای بچه ها و همسرش هم بگیره
شما از کجا میدونی اون زنی که اون شغل رو داره نان اور خانواده نیست
اصلا فرض میکنیم نیست یعنی خانومه بره تو خونه بشینه که مردا بیان سرکار؟خیلی مسخره است
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
سلام بر بقیةالله الاعظم ومنتظرانش دوستان لطفا" دقت کنید جناب استاد بحث تکدی گری را مطرح نموده اند نه بحث گدایی محض را!!! گدایی انواع مختلف دارد مثل گدای محبت ! گدای صداقت ! گدای رفاقت و..... اما تکدی گری معمولا" فعل افراد سائل در مورد اموال به خصوص پول می باشد. در عرف ، متکدی به فردی اطلاق میگردد که با چاشنی نوعی شیادی اقدام به این کار میکند . یعنی بدون احتیاج واقعی به مالی آن را از دیگران طلب میکند و از نا آگاهی افراد در مورد وضعیت مالی خود سوء استفاده میکند .در واقع تکدی گری در عرف همان صدقه خواستن است [[تکدی کردن . [ ت َ ک َدْ دی ک َ دَ ] (مص مرکب ) گدائی کردن . صدقه خواستن ( لغت نامه دهخدا )]] البته برای ادامه ی بحث به نوبت بد نیست که به این ناهنجاری ها (انواع گدایی ها ) وعواقب اخلاقی آنها هم در جامعه پرداخته شود
کمک به یتیم , اسیر و گرفتار , مسکین , ابن السبیل توصیه قرآنی است و لازم است در حد توان به این فرمان عمل نمود .
و البته سئالت کاری مذموم است و دین در تقویت این امر چنین دستوراتی نداده و با چنین فرمانی عده ای را از تلاش بیمه نخواسته بکند .
ولی در خصوص متکدیانی که امروز در کوچه و خیابان هستند و ناخودآگاه با دیدن آنها , آیات شریفه و توصیه موکد و سیره پیامبر و ائمه در ذهنمان متبادر می شود یا بر اساس حس کمک به نیازمند که یک حسن نیکوی فطری انسانی است و یا بر هر دلیلی چنین کار را میکنیم عرض شود که
تکدی گری امروزه بعنوان یک شغل پردرآمد محسوب میشود و دیگر معنای سائل نیازمند در راه مانده و امثالهم را نمیدهد . باندهائی هستند که از این روش ثروتمند شده و برای جلب ترحم دیگران از کودکان خردسال و زنان برای این امر استفاده مینمایند
پس هرگونه کمک کردن به این اشخاص , تائید و تقویت این روش ناهنجار است و شراکت در آوردن کودکان و زنان بیشتر در کنار خیابان .
اگر به این کودکان کمک کنیم اولا در از بین بردن عزت نفس او در اوان کودکی دست داشته ایم که سخت بتوان این افراد را در سنین بالاتر اصلاح کرد و ثانیا تشویق کرده ایم کودک را با سودی که نصیبش شده و زمینه سوء استفاده بیشتر را از او فراهم کرده ایم.
اگر زنی کنار خیابان صاحب درآمد شود رفتار متناسب با کنار خیابان را هم می پذیرد و به کودکش انتقال میدهد .
و اگر مردی مبتلا به چنین رفتاری است خانواده ای که تشکیل میدهد بوئی از عزت نفس و شرافت به مشامشان نخواهد رسید.
و شکل دهندگان و گردانندگان این باندها از روی اجساد بدون شرف و بزرگی این افراد ثروتمند میشوند .
پس حرام است . بنده و شما و دیگران هم بهتر است حواسمان به اطرافمان باشد و اگر در فامیل همسایه , دوست و آشنا محتاجی را دیدیم پیش قدم بشویم و اگر نبود افراد زیادی هستند که تحت پوشش کمیته امداد هستند یا به دفاتر مراجع و ائمه جماعات مراجعه میکنند
لذا منطقی است که
به این افراد و مراکز بسپاریم . و کنار خیابان این غده سرطانی را تقویت نکنیم.
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
من چی کار میکنم ...
1- من معمولا به تمام پیرمردها و پیر زنها بدون استثنا کمک میکنم ... اگر پیرمرد گدا یا پیر زن گدایی رو ببینم ... اگر شک هم بکنم که گدا هست یا نیست ... به هر حال بهش مقداری کمک میکنم .
2- اگر بچه خردسال یا نوجوان باشه ... با اینکه خیلی ناراحت میشم که شرایطش رو میبینم باز هم بهش کمک نمیکنم ... چون میدونم فرصت تغییر کردن رو داره .
3- اگر علیل باشه ... باید اطمینان 100 درصدی داشته باشم که واقعا علیل هست ... مثلا صداش رو عوض کنه ... یا اینکه پاش رو رو زمین بکشه ... من بهش کمک نمیکنم .
یه بقال هم داریم سره کوچمون ... از کارش خیلی خوشم اومد ... یه مرده اومده بود گدایی ... بعدش بهش 100 تا یک تومنی داد ... مرده صداش در اومد ... اونم بهش گفت اگر تا شب همه بهت 100 تومن بدن وضعت از من بهتر میشه ...
سلام بر بقیةالله الاعظم ومنتظرانش تکدی گری در شکل خاص امروزی بیشتر به یک بیماری اخلاقی شبیه است تاسائل بودنی که در احادیث به آن اشاره شده وقتی که شاهد حضور سر ساعت ومتوالی افرادی در مکان های شلوغ وپر رفت و آمد هستیم این دیگر همان سائل اشاره شده در احادیث نیست زیرا سائل اشاره شده با رفع احتیاج سمج وار از دیگران تقاضای بیشتر ومتداوم ندارد ولی متکدیان امروزی مانند یک شغل (که البته بسیار هم پر درآمد است ) به این حضور خود در سر راه عموم مردم می نگرند وبه آن به صورت یک مقر درآمد نگاه میک نند که این با مضمون احادیث وآیات منافات دارد .به عبارت دیگر این افراد شامل دستورات حدیث نمیباشند چون اکثر ایشان شرایط ذکر شده را ندارند
1- من معمولا به تمام پیرمردها و پیر زنها بدون استثنا کمک میکنم ... اگر پیرمرد گدا یا پیر زن گدایی رو ببینم ... اگر شک هم بکنم که گدا هست یا نیست ... به هر حال بهش مقداری کمک میکنم .
2- اگر بچه خردسال یا نوجوان باشه ... با اینکه خیلی ناراحت میشم که شرایطش رو میبینم باز هم بهش کمک نمیکنم ... چون میدونم فرصت تغییر کردن رو داره .
3- اگر علیل باشه ... باید اطمینان 100 درصدی داشته باشم که واقعا علیل هست ... مثلا صداش رو عوض کنه ... یا اینکه پاش رو رو زمین بکشه ... من بهش کمک نمیکنم .
یه بقال هم داریم سره کوچمون ... از کارش خیلی خوشم اومد ... یه مرده اومده بود گدایی ... بعدش بهش 100 تا یک تومنی داد ... مرده صداش در اومد ... اونم بهش گفت اگر تا شب همه بهت 100 تومن بدن وضعت از من بهتر میشه ...
سلام علیکم و رحمه الله
فکر نمیکنم منظور شما این است : من می پسندم که پیرمردان و پیر زنان و معلولان در سرمای زمستان و گرمای تابستان در کنار خیابان گدائی کنند .
ولی مطمئنم , کسانی که متوجه این جنبه از رحم قلبی میشوند , برای جذب ترحم شما و دیگران از پیران و معلولان جسمی و حرکتی سوء استفاده خواهند کرد.
ترحم یک هیجان عاطفی است که باید با سلاح عقل و منطق مهار شود و تربیت احساسات امری مهم است که به آن باید توجه گردد.
اگر ترحم من منجر به ظلم در حق کسی میشود جلوی این ترحم را باید گرفت. یک فرد رئوف ظالم نیست ولی این دلیل نمیشود که این فرد ظلم و ظالم را درست شناخته باشد و درست عمل کرده باشد.
امام صادق علیه السلام فرمودند پدرم همیشه اینگونه بود که برای آزمایش سائل، اگر در مقابل پدرم می ایستاد، پدرم سر گوسفند را به او عطا میفرمودند، اگر سائل (معرفت داشت و قدرشناس بود) می فرمود سر را رها کن و این گوشت را بگیر، اگر سر (یعنی کله گوسفند که امروزه یکی از غذاهای لذیذ است و ظاهرا او موقع خیلی ارزشی نداشته) را نمی پذیرفت، حضرت دیگر چیزی به او نمی دادند.[1]
به نظر می رسد این روش امام معصوم، می تواند روش خوبی برای شناخت تکدی گران باشد، همچنین راه خوبی است برای تشخیص انسانهای شاکر و عزتمند از انسانهای ناسپاس بی معرفت؛ اگر انسانی باشد که اهل کفار نعمت است، هر چه به او بدهی، باز آن را کم می پندارد و ناسپاسی می کند و قدر نعمت را نخواهد دانست، پس همان بهتر که گدا باقی بماند. امیرالمومنین می فرمایند: شیعه ی من ازمردم درخواست نمی کند، اگر چه از گرسنگی بمیرد.[2]
چون موضوع این تاپیک در بخش رذائل و فضائل اخلاقی ایجاد شده منظور نظر کارشناس محترم توجه بیشتر به بعد اخلاقی قضیه است و بهتر است کمی بیشتر , از جنبه عوارض اجتماعی آن چشم بپوشیم و بعد اخلاقی آن را مورد کنکاش و توجه قرار دهیم.
بدون شک تکدی گری یک رذیلت اخلاقی است و یاری رساندن و کمک به این رفتار سوء بمعنای تائید و تقویت آن است لذا نمیتواند فضیلت محسوب شود.
آنچه در قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام آمده جنبه ای از کمک به مستمند و نیاز مند است که هرگز رذیله اخلاقی محسوب نمیشود و در آن مدد رسانی در دو طرف (چه نیازمند و چه خیر) , منجر به امید به رحمت خدا و ( و نه خلق ) و همچنین شکر و سپاس بدرگاه حق تعالی وجود دارد
و همچنین در این کمک رسانی بر اساس معیار دینی , فرد سائل تحقیر نمیشود و فرد خیر مبتلا به خسران نمیگردد . در روش دینی آگاهی از احوال دیگران توصیه شده و مددرسانی به محتاج از وظائف دینی فرد مومن محسوب میشود .
در روایات آمده که ائمه علیهم السلام طوری به نیازمند کمک میکردند که فی المثل دیگران فکر میکردند آن شخص از امام طلب داشته
بجز در مواردی که سائل خودش تمنایش را بیان میکرده , معصومین در حفظ آبروی آن شخص نهایت تلاش خود را میکردند
کسانی که در کنار خیابان بشکل عمومی و بدون حیا از خودشان و از کسی چنین کاری را میکنند , کلاه برداری میکنند ولی از نوع تکدی گری
این کلاهبرداران فضائل اخلاقی و انسانی را به بازی میگیرند و با اینکار تاثیر نامطلوبی در روابط فردی و اجتماعی از خود باقی میگذارند.
اگر این جرم بلحاظ دینی و اجتماعی نیست نمیدانم چه چیز دیگری میتواند جرم محسوب گردد.
[="Tahoma"][="Blue"][h=1]مذمت تکدی گری[/h]امیرالمومنین می فرمایند: شیعه ی من ازمردم درخواست نمی کند، اگر چه از گرسنگی بمیرد.[1]
اگر درخواستكننده، يا فرد سائل به ماهيّت درخواست يا گدائى پى مي برد هرگز كسى از كسى درخواست نميكرد، [و از آن طرف] اگر درخواست شده و مسئول ميدانست كه در ردّ درخواست چه چيزى نهفته است هيچ كس ديگرى را ردّ نمي كرد.[2]
از این رو شنیدن این حکایت خالی از لطف نیست:
مفضل بن قیس گوید: خدمت ابو عبد اللَّه صادق (ع) رسيدم و قدرى از پريشانى روزگار ناليدم. ابو عبد اللَّه به خادم خود فرياد زد كه آن كيسه را بياور.
ابو عبد الله كيسه را به من داد و گفت: در اين كيسه چهار صد دينار طلا است كه ابو جعفر خليفه عباسى به من داده است. با اين پولها به زندگى خود سر و سامان بده. من گفتم: نه بخدا سوگند، قربانت شوم، من براى جلب كمك، حال و روز خود را برملا نكردم. دوست داشتم كه براى من دعا كنيد.
ابو عبد الله گفت: بزودى برايت دعا خواهم كرد. ولى مبادا مردم را از پريشانحالى خود باخبر سازى كه در چشم آنان خوار و بىمقدار مىشوى.[3]
[/HR][1] شیعتی من ... لَمْ يَسْأَلِ النَّاسَ وَ لَوْ مَاتَ جُوعا.(بحار، ج 75، ص 28.)
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
بذارید اولش یه خاطره تعریف کنم بعد در مورد بحث نظر میدم.
یه روز تو حرم بودم یه بنده خدایی با لهجه ترکی اومد گفت از تبریز اومدم اینجا جیبمو زدن الآن پول ندارم برگردم، یه کمکی به من بکن پول بلیط برگشتو به من بده...
منم پول آنچنانی همراه نداشتم و عذرخواهی کردم و گفتم ان شاء الله مشکلتون حل میشه...
خلاصه این قضیه گذشت و یکی دو ماه بعد همون بنده خدا این بار اطراف حرم ما رو تور کرد، منم تا دیدمش سریع شناختمش و فهمیدم چه خبره...
اومد جلو گفت: آقا ببخشید من گرسنمه و پول ندارم، اگه میشه یه کمکی کن من برم یه غذایی بخورم، دو سه روزه چیزی نخوردم:Cheshmak:
منم گفتم: ببخشید آقا شما هنوز کرایه برگشتتون رو نتونستید تهیه کنید؟:Nishkhand:
ولی اینا هم زرنگ شدن! دیگه مثل قدیم نمیان بگن یه کمکی بکن تا تو هم مثلا 500 تومن بذاری کف دستش و بری. مثلا میاد میگه که رفتم داروخونه داروهای بچمو بگیرم داروهاش گرونه 10000 تومن کم آوردم، اگه میشه ده تومن کمک کن امام رضا انشاالله جبران میکنه...
دیگه با این ترفند برای طرف کف تعیین میکنند که کمتر از اون کمک نکنه:khandeh!:
اما من خودم اگر کسی بیاد و رو بندازه معمولا نمیتونم طرفو رد کنم، با اینکه میدونم اکثرا نیازمند نیستند ولی چون اومده و رو انداخته همیشه سعی میکنم هر چند ناچیز بهشون کمک کنم، شاید بین اینها یک نفر نیازمند باشه و آه اون آدمو بگیره.
این روایتو ملاحظه بفرمایید:
از ابوحمزه ثمالى منقول است كه گفت: يك روز جمعه نماز صبح را با حضرت امام زين العابدين عليه السلام در مسجد مدينه ادا نمودم و چون آن حضرت از نماز و تعقيبات فارغ شدند، بسوى منزل خود حركت فرمودند و من در همراهى آن حضرت بودم، چون به خانه رسيديم آن حضرت كنيز خود را كه سكينه نام داشت، طلبيد و به او فرمود: هر سائلى آمد بدر خانه او را محروم نكنيد و غذايش دهيد زيرا امروز جمعه است. من عرض كردم: چنين نيست كه هر كسى سؤال كند مستحق باشد، فرمود (چنين است وليكن) اى ابوحمزه مي ترسم كه بعضى از آنها كه سؤال مي نمايند مستحق (حقيقى باشند و ايشان را چيزى ندهيم و به ما اهل بيت نازل شود. آنچه كه به حضرت يعقوب و خاندانش نازل گرديد.
البته طعام بدهيد زيرا حضرت يعقوب هر روز گوسفندى ذبح مي كرد (چون عائله او زياد بود) و قسمتى از آن را صدقه مي داد، به فقرا و قسمتى از آن را خود و اهل و عيال او صرف مي نمودند تا شب جمعه اى موقع افطار سائل مؤمن روزه دار مسافر غريب مستحقى كه در پيشگاه خداى تعالى با قرب و منزلت بود بر در خانه آن حضرت آمد و گفت: طعام دهيد سائل غريب مسافر گرسنه را از زيادى غذاى خود و چندين مرتبه تكرار كرد وليكن مى شنيدند و سخنش را باور نمي كردند چون نااميد شد و تاريكى شب همه جا را فراگرفت گريست و (جمله اى بدين مضمون) گفت: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ و شكايت كرد گرسنگى خود را به خداوند و شب را با گرسنگى بسر برد و صبح نمود در حالى كه روزه بود و صبر كرد بر گرسنگى و حمد خداى را بجاى آورد.
و يعقوب و خاندانش شب را با شكم سير خوابيدند و صبح نمودند در حالى كه زيادى غذاى شب آن ها مانده بود، حق تعالى وحى فرمود به يعقوب در صبح همان شب كه: اى يعقوب ذليل نمودى بنده مرا و غضب مرا بسوى خود كشيدى و مستوجب تأديب و عقوبت من شدى و باعث گرديدى كه تو و فرزندت مبتلا به بلا شويد.
اى يعقوب همانا محبوب ترين پيغمبران و گرامى ترين ايشان نزد من آن پيغمبريست كه ترحم به مساكين و بيچارگان بندگان مرا بنمايد و با ايشان مجالست و معاشرت نمايد و اطعام كند و پناهگاه و ملجأ ايشان باشد.
اى يعقوب ترحم نكردى به بنده من ذميال (بكسر ذال و سكون ميم) را با اين كه او بنده خالص منست و در عبادت من منتهاى سعى و كوشش را مي نمايد و به اندكى از غذا قانعست و شب گذشته از درب خانه تو عبور كرد (و چون روزه بود و افطارى نداشت براى سد جوع خود) شما را صدا زد و طلب غذائى نمود و گفت: طعام دهيد سائل غريب راهگذر را و شما او را طعام نداديد و (با حال يأس و نااميدى جمله اى بدين معنى) گفت: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ و اشك ديدگانش جارى شد و به من شكايت كرد و شب را گرسنه بسر برد و حمد و ثناى مرا بجاى آورد و روز را روزه گرفت و تو و خاندان تو اى يعقوب شب را با شكم سير خوابيديد و باقيمانده غذاى شب شما تا صبح باقى بود.
اى يعقوب مگر ندانسته اى كه عقوبت و بلا به دوستان من زودتر مي رسد تا به دشمنان من و اين از لطف و حسن نظر منست به اولياء خودم و استدراج و امتحان منست نسبت به دشمنانم.
به عزت خودم قسم نازل كنم و فروفرستم بر تو بلا را و تو و فرزندان تو را در معرض مصيبت و عقوبت قرار دهم، بايد مهيا و آماده بلاى من شويد و راضى باشيد به قضا و مقدرات من و صبر كنيد در مصائب.
ابوحمزه گويد، عرض كرد: فدايت شوم در چه وقت حضرت یوسف آن خواب را ديد. فرمود: در همان شبى كه يعقوب و خاندانش با شكم سير خوابيدند و ذميال گرسنه خوابيد و يوسف چون خواب را ديد صبح به پدر خود حضرت يعقوب نقل كرد. (كه ديدم يازده ستاره و آفتاب و ماه مرا سجده كردند)
حضرت يعقوب سخت مغموم شد از شنيدن خواب و وحى هم به او شد كه مستعد بلا باش، به يوسف فرمود (فرزند عزيزم اين خواب از خواب هاى صادقه است و) برادران خود را از اين خواب آگاه مكن زيرا مي ترسم حيله و مكرى درباره تو بنمايند، و يوسف (به اراده و مشيت خداوند) غافل از دستور پدر شد و خواب را به برادران نقل كرد.
حضرت امام سجاد عليه السلام فرمود: اولين بلائى كه گرفتار آن شدند يعقوب و خاندانش، حسد بود كه برادران به يوسف بردند زمانى كه خواب را شنيدند از او و ميل و علاقه يعقوب به يوسف زياد شد و مي ترسيد آن وحى كه خدا به او فرموده بود كه: مستعد و آماده بلا باش، در فرزندش يوسف واقع گردد.
باعرض سلام و ادب
بله متاسفانه دیده می شود که قسم های بزرگ هم برای کمک کردن می دن
من فکر می کنم که گدایی برای اینجور آدمها عادی شده و نباید به اونها کمک کرد.
افراد فقیر به این راحتی از آبروی خود نمی گذرند
ممنون و سپاسگزار بابت مطالب مفید
باتشکرفراوان
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
شیوه ای که به شخصه در این مورد استفاده می کنم به اینصورت هست که:
می بینم که میزان کمکی که میتونم به نیازمندان بکنم یک اندازه ی مشخصی داره. لذا تمام تلاشم این هست که این کمک من به اون میزان توانمندی به فردی که حقیقتا نیازمند هست برسه.
نکته ی دیگه از منظر شرعی. آیا تکدی گری و همچنین کمک به این افرادی که کارشون تکدگی گری هست از نظر اسلامی جایز شمرده شده؟!
پاسخ به این سوال میتونه راه رو به ما نشون بده.
لذا به صورت کلی به نظر میرسه همه ی ما در هرکجا که زندگی می کنیم با کمی جستجو میتونم افرادی که حقیقتا نیاز به کمک دارن و نیازمند هستن رو بیابیم. و از نظر شرعی هم اولویت با اون هایست که در نزدیکی ما هستن. از همسایه گرفته تا هم محله ای و هموطن و ... .
بارها برامون مشخص شده اون فرد تکدیگر از مراکزی چون بهزیستی و کمیته ی امداد کمک هایی دریافت می کنن و یا حتی حقوقی دارن و که وضع مالیشون از بسیاری از افراد آبرومندی که با حقوق کمتر از اون دارن آبرومندانه زندگی می کنن بیشتر هست. لذا به نظرم باید دقت داشته باشیم که به چه کسی کمک می کنیم. آیا تفاوت نیست بین مستحق و تکدیگری که قصد فریب دارد؟!
در شهرهای کشورمون هم با مراجعه به مساجد می بینیم که افراد معتمدی هستن که خانواده های فقیر و آبرومند اون شهر رو میشناسن و کمک های مردمی رو بهشون انتقال میدن. به شخصه سعی می کنم از این مجراها که مطمئن هست وارد بشم برای کمک به نیازمندان.
فکر نمیکنم منظور شما این است : من می پسندم که پیرمردان و پیر زنان و معلولان در سرمای زمستان و گرمای تابستان در کنار خیابان گدائی کنند .
ولی مطمئنم , کسانی که متوجه این جنبه از رحم قلبی میشوند , برای جذب ترحم شما و دیگران از پیران و معلولان جسمی و حرکتی سوء استفاده خواهند کرد.
ترحم یک هیجان عاطفی است که باید با سلاح عقل و منطق مهار شود و تربیت احساسات امری مهم است که به آن باید توجه گردد.
اگر ترحم من منجر به ظلم در حق کسی میشود جلوی این ترحم را باید گرفت. یک فرد رئوف ظالم نیست ولی این دلیل نمیشود که این فرد ظلم و ظالم را درست شناخته باشد و درست عمل کرده باشد.
موفق و موید در پناه حق
سلام جناب بینا ...
ببینید اینجور مسائل رو دیگه نمیشه کاری کرد ... فرض کنین یه خانوم 60 ساله داره گدایی میکنه ... دو تا حالت که بیشتر نداشته ... یا اینکه داره دزدی میکنه ... یا اینکه واقعا مهتاج هست ...
مگه یه پیرمرد یا یک پیر زن خوشش میاد که بیاد بیرون و گدایی کنه ... مطمئنا مشگل داره ... الان آدما اگر پیر هم بشن ... حداقل برجی 1 میلیون پول لازم دارند ...
خرج غذا . خرج خورد و خوراک . خرج لباس . خرج آب و گاز و ....
آدمهای پیر با آدمهای جوون فرق دارن ... اونهایی که پیر شدن دیگه نمیتونن تغییر کنند ... و تنها باید درکشون کرد ...
بعدش هم ...
من فکر نکنم تا حالا رویه هم رفته 50 هزار تومن تو زندگیم کمک کرده باشم ... نهایتش 20 نفر بودند که بهشون به صورت مادی کمک کردم ...
50 تومن هم که چیزه مهمی نیست ... همین احساس شادابی که آدم بعد از کمک کردن به همنوعش میکنه براش یه دنیا ارزش داره ....
امشب داشتم میرفتم پیاده روی . خیابونی که نزدیک ماست پر از نمایشگاه ماشینه و اکثرا پیاده رو و خیابون رو با دوبله سوبله پارک کردن اشغال میکنند.
ولی امشب خیلی وضع خراب بود . طرف ماشین های نمایشگاه رو وسط پیاده رو پاک کرده بود . داخل خیابون که دیگه نگم چقدر داغون بود.
تماس گرفتم 110 . اینقدر صدای تلویزیونش زیاد بود نه میتونستم بشنوم نه حرف بزنم. حاضرم نبود کمش کنه. میگم آقا اینجوریه . با پز پلیسی میگه بله چند نفر اطلاع دادن الان پیگیری میکنیم. منم تشکر کردم.
رفتم حدود دو ساعت بعد برگشتم دیدم پیگیری ! نکردند ماموران زحمتکش قانون. مجددا زنگ زدم هنوز دارم حرف میزنم با یه لحن مسخره ای انگار داره با بچه حرف میزنه میگه : الان میفرستم بیان فلانشون کنن. هر ماشینی 100 هزار جریمه . همین الان! نگران نباش.
میگم پس من وایستادم اینجا تا بیاین من ببینم . میگه تو! چرا وایستی به تو چه ارتباطی داره!!! میگم من یکی از شهروندای این شهرم و حق دارم از پیاده رو و خیابون خودم استفاده کنم کسی اشغالش نکنه. من حقم رو میخوام. میگه مگه کسی حق تو! رو خورده؟!!! اگه اونجا وایستی میشه انتقام! با خودم گفتم دلمون به قانون خوشه ها. خسته نباشید عرض کردم خدمت دوست دلاورمون و مثل یک جهان سومی حرف گوش کن اومدم خونه.
کی باشه بریم بلاد کفر زندگی کنیم.
[="Times New Roman"][="Black"]سلام علیکم و رحمه الله
الهه خشم;600112 نوشت:
ببینید اینجور مسائل رو دیگه نمیشه کاری کرد ... فرض کنین یه خانوم 60 ساله داره گدایی میکنه ... دو تا حالت که بیشتر نداشته ... یا اینکه داره دزدی میکنه ... یا اینکه واقعا مهتاج هست ...
مگه یه پیرمرد یا یک پیر زن خوشش میاد که بیاد بیرون و گدایی کنه ... مطمئنا مشگل داره ... الان آدما اگر پیر هم بشن ... حداقل برجی 1 میلیون پول لازم دارند ...
خرج غذا . خرج خورد و خوراک . خرج لباس . خرج آب و گاز و ....
آدمهای پیر با آدمهای جوون فرق دارن ... اونهایی که پیر شدن دیگه نمیتونن تغییر کنند ... و تنها باید درکشون کرد ...
بعدش هم ...
من فکر نکنم تا حالا رویه هم رفته 50 هزار تومن تو زندگیم کمک کرده باشم ... نهایتش 20 نفر بودند که بهشون به صورت مادی کمک کردم ...
50 تومن هم که چیزه مهمی نیست ... همین احساس شادابی که آدم بعد از کمک کردن به همنوعش میکنه براش یه دنیا ارزش داره ....
حتما استثنائاتی وجود دارد ولی این استثنائات هم جا و روش نامناسبی را برای رفع نیازشان انتخاب کرده اند .
شما اگر به آنها کمک کنید این روش و جای نامناسب را مناسب فرض میکنند و عزت شان را در کنار این خیابان و روش نامناسب از بین میبرند.
البته ما هم که قدرت تشخیص لحظه ای نداریم که با یک نگاه و برخورد بتوانیم صدق گفتار فردی را میان اینهمه متکدی بفهمیم ولی یک چیز را میتوانیم درک کنیم و آن این است که اگر مستاصل و درمانده است شان او اینجا نیست روش او هم صحیح نیست .
یک خبری دیروز منتشر شد از رئیس سازمان بهزیستی کشور ( در این صفحه ) و به نکات مهمی اشاره کرده بودند از جمله این مساله که نقل قول میکنم
وی با بیان اینکه ۸۰ درصد کودکان خیابانی و متکدیان در کشور دارای ولی قهری و غیرموثر هستند افزود: اعتیاد، طلاق، فقر و احساسی کار کردن مردم علت افزایش تکدی گر در کشور است که باید در زمینه آگاهی بخشی جامعه در این زمینه فعالیت‌های موثری انجام شود.
ذیلا از کارشناس محترم جناب استاد بواسطه طرح این مساله بسیار مفید و همراهی اساتید و همه شما بزرگواران سپاسگذارم و امیدوارم ناهنجاری های فردی و اجتماعی هرچه بیشتر مطرح و بوسیله عیار اخلاق و عقاید اسلامی محک زده شوند .
حتما استثنائاتی وجود دارد ولی این استثنائات هم جا و روش نامناسبی را برای رفع نیازشان انتخاب کرده اند .
شما اگر به آنها کمک کنید این روش و جای نامناسب را مناسب فرض میکنند و عزت شان را در کنار این خیابان و روش نامناسب از بین میبرند.
البته ما هم که قدرت تشخیص لحظه ای نداریم که با یک نگاه و برخورد بتوانیم صدق گفتار فردی را میان اینهمه متکدی بفهمیم ولی یک چیز را میتوانیم درک کنیم و آن این است که اگر مستاصل و درمانده است شان او اینجا نیست روش او هم صحیح نیست .
یک خبری دیروز منتشر شد از رئیس سازمان بهزیستی کشور ( در این صفحه ) و به نکات مهمی اشاره کرده بودند از جمله این مساله که نقل قول میکنم
وی با بیان اینکه ۸۰ درصد کودکان خیابانی و متکدیان در کشور دارای ولی قهری و غیرموثر هستند افزود: اعتیاد، طلاق، فقر و احساسی کار کردن مردم علت افزایش تکدی گر در کشور است که باید در زمینه آگاهی بخشی جامعه در این زمینه فعالیت‌های موثری انجام شود.
ذیلا از کارشناس محترم جناب استاد بواسطه طرح این مساله بسیار مفید و همراهی اساتید و همه شما بزرگواران سپاسگذارم و امیدوارم ناهنجاری های فردی و اجتماعی هرچه بیشتر مطرح و بوسیله عیار اخلاق و عقاید اسلامی محک زده شوند .
ومن الله التوفیق
یاحق
جناب بینا ...
آیا واقعا چنین مرکازی مثلا برجی 700 هزارتومن به چنین گداهایی میدن ...
واقعا الان با برجی زیر 700 تومن نمیشه در تهران زندگی کرد .... هزینه یک نفرش رو دارم میگم ...
بخواد طرف یه سرپناه داشته باشه ... یه غذا بخواد بخوره ... بخواد برای کسی هدیه بخره ... بخواد بچه اش رو شاد کنه و ... بخواد ماهی یک بار پیتزا بخوره ...
گدایان رو که نباید خارج از انسان تصور کرد ... اونها هم دل دارند ... اون هم آرزو داشتند ...
سلام وعرض ادب
نکته ای که لازم است به آن توجه شود این است که مجموع روایات باید مورد دقت قرار گیرد چون در برخی روایات به طور مطلق به ما توصیه شده است که سائل را رد نکنید و در برخی دیگر از روایات به کمیت و کیفیت بحث اشاره شده است. بنابراین لازم است با ظرافت بیشتری با این موضوع برخورد کنیم . بعضی از افراد با توجه به وجهه ای که متکدیان در سطح شهر دارند و خبرهای متعددی که از وضع خوب مالی آنها و ... شنیده اند با خود عهد می کنند که دیگر به هیچ گدایی کمک ننمایند. برخی از افراد نیز بر عکس به محض برخورد با اینگونه اشخاص سریعا و به طور متناوب کمک نموده تا جایی که خودشان از این امر گله مند شده و نه وجدان پشت کردن به گدا را دارند و نه توان کمک بیش از حد.توجه کنید که این هر دو روش نادرست است.لذا لازم است مخاطب شناس خوبی باشیم و با یک بررسی سریع و مرور ذهنی تصمیم بر کمک یا عدم کمک بگیریم.
در برخی روایتها کمک به سه نفر در روز مطرح شده و بدین ترتیب اشاره شده که اگر به سه نفر در روز کمک نمایید حق را ادا کرده اید .ویا کمک به زنان و کودکان و پیران و زمین گیران نیز مورد سفارش قرار گرفته است.
اما در عین حال چنانچه یقین دارید این افراد شغلشان تکدیگری است و با وجود سلامتی جسم تن به کار نمی دهند و از روی تن پروری و تنبلی این شغل را انتخاب نموده اند کمک کردن به آنها لازم نیست.
نکته ی دیگر این که حس دلسوزی و عواطف در وجود انسان باید همواره زنده بماند بنابراین چنانچه این افراد را مستحق کمک نمیدانید از طرق دیگر به این حس درونی خود پاسخ دهید وکمک خود را از راههای دیگر به نیازمندان برسانید تا بلای قساوت قلب را تجربه ننمایید.
نکته ی آخر این که: مهمتر از خود کمک ،نوع برخورد می باشد. چه بسا پولی را به سائل می دهید اما در عین حال نوع برخورد یا اخم شما و یا حتی حالت صورت شما که نشان از کراهت دارد فعل شما را بی ارزش می کند گاهی نیز در اثر تکرار برخورد ممکن است با حالت جدی به شخص مورد نظر بگویید که : مگر دیروز به شما کمک نکردم؟؟؟ و با همین کلام بر سر او منت بگذارید .لذا لازم است چه زمانی که قصد کمک کردن دارید و چه زمانی که کمک کردن را لازم نمی دانید با احترام کامل و بدون هیچ نوع توهین و اخم و بی ادبی از کنار سائل رد شوید.
[=Times New Roman]سلام علیکم و رحمه الله
حتما استثنائاتی وجود دارد ولی این استثنائات هم جا و روش نامناسبی را برای رفع نیازشان انتخاب کرده اند .
شما اگر به آنها کمک کنید این روش و جای نامناسب را مناسب فرض میکنند و عزت شان را در کنار این خیابان و روش نامناسب از بین میبرند.
البته ما هم که قدرت تشخیص لحظه ای نداریم که با یک نگاه و برخورد بتوانیم صدق گفتار فردی را میان اینهمه متکدی بفهمیم ولی یک چیز را میتوانیم درک کنیم و آن این است که اگر مستاصل و درمانده است شان او اینجا نیست روش او هم صحیح نیست .
یک خبری دیروز منتشر شد از رئیس سازمان بهزیستی کشور ( در این صفحه ) و به نکات مهمی اشاره کرده بودند از جمله این مساله که نقل قول میکنم
وی با بیان اینکه ۸۰ درصد کودکان خیابانی و متکدیان در کشور دارای ولی قهری و غیرموثر هستند افزود: اعتیاد، طلاق، فقر و احساسی کار کردن مردم علت افزایش تکدی گر در کشور است که باید در زمینه آگاهی بخشی جامعه در این زمینه فعالیت‌های موثری انجام شود.
ذیلا از کارشناس محترم جناب استاد بواسطه طرح این مساله بسیار مفید و همراهی اساتید و همه شما بزرگواران سپاسگذارم و امیدوارم ناهنجاری های فردی و اجتماعی هرچه بیشتر مطرح و بوسیله عیار اخلاق و عقاید اسلامی محک زده شوند .
ومن الله التوفیق
یاحق
bina88;600123 نوشت:
[=Times New Roman] شما اگر به آنها کمک کنید این روش و جای نامناسب را مناسب فرض میکنند و عزت شان را در کنار این خیابان و روش نامناسب از بین میبرند.
[=Times New Roman]
بنده ی خدا شما یه لحظه خودتو بزار جای اونها..
.
از وقتی به دنیا اومده با فقر و نداری بزرگ شده..
.
همش توی سرش زدند ، رنگ محبت ندیده..
.
یه نفر دست نوازش روی سرش نکشیده..
.
یه عزیزم از کسی نشنیده..
.
بعد انتظار دارید با کمک نکردن من و شما مثل فیلم هندی ها تحت تاثیر قرار بگیره و یه دفعه متحول بشه..؟
.
یه دختر 15-16 ساله ای رو همیشه توی بازار می بینم که یه نوزاد همیشه بغلشه و جلوی مردم رو می گیره و ازشون پول میگیره و خیلی هم کنه هست و می چسبه به آدم..
.
یه روز ساعت دو ظهر از تو بازار داشتم میومدم خونه ، از داروخانه اومد بیرون واسه نوزاد شیر خشک گرفته بود نشست کنار خیابون واسش درست کرد..
.
یه جوری با عشق و محبت و عاطفه به این بچه شیر میداد و باهاش بازی می کرد که حس می کردم مادرشه..
.
این فقط یه مثال بود ، خیلی چیزهای دیگه دیدم که بهم ثابت میکنه اینها هم عشق و محبت و عاطفه و انسانیت حالیشونه ، فقط توی شرایط بدی بزرگ شدن و با کمک نکردن تحت تاثیر قرار نمیگیرن..
.
دختربچه ای که توی سوز و سرما داره توی خیابون سگ لرز میزنه و لباس گرم نداره ، میخوای بهش کمک نکنیم و همینجوری از سرما منجمد بشه به امید اینکه یه روزی تغییر کنه..؟
.
مگه چقدر سواد داره ، چقدر فرصت داشته به این چیزا فکر کنه که بتونه درک کنه روشش درسته یا نه..
.
اصلا این حرف ها رو قبول ندارم..
bina88;600123 نوشت:
[=Times New Roman]وی با بیان اینکه ۸۰ درصد کودکان خیابانی و متکدیان در کشور دارای ولی قهری و غیرموثر هستند افزود: اعتیاد، طلاق، فقر و احساسی کار کردن مردم علت افزایش تکدی گر در کشور است که باید در زمینه آگاهی بخشی جامعه در این زمینه فعالیت‌های موثری انجام شود.
کاش آقای همایون هاشمی یکی از بچه های خودشو یکی دو روز می گذاشت کنار خیابون تا توی سرما منجمد بشه و توی گرما آب پز بشه تا بفهمه احساسی کار کردن یعنی چی..
.
ما خودمون پلیور و دستکش و هد بند می بندیم بازم میایم خونه میگیم چقدر هوا سرده ، حالا ببین اون طفل های معصوم و سایر نیازمندان چی میکشند..
بنده ی خدا شما یه لحظه خودتو بزار جای اونها..
.
از وقتی به دنیا اومده با فقر و نداری بزرگ شده..
.
همش توی سرش زدند ، رنگ محبت ندیده..
.
یه نفر دست نوازش روی سرش نکشیده..
.
یه عزیزم از کسی نشنیده..
.
بعد انتظار دارید با کمک نکردن من و شما مثل فیلم هندی ها تحت تاثیر قرار بگیره و یه دفعه متحول بشه..؟
.
یه دختر 15-16 ساله ای رو همیشه توی بازار می بینم که یه نوزاد همیشه بغلشه و جلوی مردم رو می گیره و ازشون پول میگیره و خیلی هم کنه هست و می چسبه به آدم..
.
یه روز ساعت دو ظهر از تو بازار داشتم میومدم خونه ، از داروخانه اومد بیرون واسه نوزاد شیر خشک گرفته بود نشست کنار خیابون واسش درست کرد..
.
یه جوری با عشق و محبت و عاطفه به این بچه شیر میداد و باهاش بازی می کرد که حس می کردم مادرشه..
.
این فقط یه مثال بود ، خیلی چیزهای دیگه دیدم که بهم ثابت میکنه اینها هم عشق و محبت و عاطفه و انسانیت حالیشونه ، فقط توی شرایط بدی بزرگ شدن و با کمک نکردن تحت تاثیر قرار نمیگیرن..
.
دختربچه ای که توی سوز و سرما داره توی خیابون سگ لرز میزنه و لباس گرم نداره ، میخوای بهش کمک نکنیم و همینجوری از سرما منجمد بشه به امید اینکه یه روزی تغییر کنه..؟
.
مگه چقدر سواد داره ، چقدر فرصت داشته به این چیزا فکر کنه که بتونه درک کنه روشش درسته یا نه..
.
اصلا این حرف ها رو قبول ندارم..
کاش آقای همایون هاشمی یکی از بچه های خودشو یکی دو روز می گذاشت کنار خیابون تا توی سرما منجمد بشه و توی گرما آب پز بشه تا بفهمه احساسی کار کردن یعنی چی..
.
ما خودمون پلیور و دستکش و هد بند می بندیم بازم میایم خونه میگیم چقدر هوا سرده ، حالا ببین اون طفل های معصوم و سایر نیازمندان چی میکشند..
نکته ای که لازم است به آن توجه شود این است که مجموع روایات باید مورد دقت قرار گیرد چون در برخی روایات به طور مطلق به ما توصیه شده است که سائل را رد نکنید و در برخی دیگر از روایات به کمیت و کیفیت بحث اشاره شده است. بنابراین لازم است با ظرافت بیشتری با این موضوع برخورد کنیم
عرض سلام و ادب خدمت استاد گرامی
بنده متوجه منظور شما شدم که در صدد تقویت خصلت نیکوی کمک به دیگران هستید بدین خاطر که گفتار ما بیشتر منعی ,سلبی و مقید بود
ولی ستاد گرامیم
اطلاقی که ذکر فرمودید در کلیت موضوع است یا در مصادیق ؟ اینکه در کلیت موضوع کمک به سائل اطلاق وجود دارد شکی نیست ولی در برخورد با مصادیق مختلف یا شرایط مختلف نمیتوان مطلق عمل کرد و تقئید و تخصیص بواسطه وجود تفاوت بوجود می آید.
همانطوریکه اشاره فرمودید انسان مومن لازم است حداقل به 3 نیازمند در زوز توجه و کمک نماید حال چه مادی چه معنوی
ولی
این بدان معنی نیست که 3 متکدی را در کنار خیابان انتخاب کنیم و مبلغی به آنها داده ( که البته با این کار مشکل امروز او را فرضا حل میکنیم و نه مشکل فردا یا ماه دیگر را ) بفرض محتاج بودن او , ما تنها ماهی بدست او داده ایم و برای فردایش او را بکنار خیابان میکشانیم
در حالیکه شخص نیازمند بجای خرج آبرویش در کنار خیابان باید به جای مناسبش برود .
ما ایرانیان در سال جمعا مبالغ بسیار سنگینی را خرج اینها در کنار خیابان میکنیم که حقوق یک کودک کار امروز و فریبکار و خلافکار فردا 4 برابر بیشتر از حقوق افراد کارمند و کارگر است
جسارت بنده را ببخشید و موفق و موید باشید در پناه حق[/]
کاش آقای همایون هاشمی یکی از بچه های خودشو یکی دو روز می گذاشت کنار خیابون تا توی سرما منجمد بشه و توی گرما آب پز بشه تا بفهمه احساسی کار کردن یعنی چی..
.
ما خودمون پلیور و دستکش و هد بند می بندیم بازم میایم خونه میگیم چقدر هوا سرده ، حالا ببین اون طفل های معصوم و سایر نیازمندان چی میکشند..
سلام علیکم و رحمه الله
عزیز گرامی . این مطالبی که فرمودید درست . ما هم میبینیم و میدانیم . ولی راه حل چیست ؟ مگر از این تراژدی ناراحت کننده لذت می برید یا کسی لذت میبرد ؟
آیا کسی در برابر کمک به اینها مخالف کرده ؟ خیر . کسی مخالف کمک به اینها نیست ولی این کمک به این روشی که امروز جریان دارد غلط است . نتیجه معکوس میدهد.
در ایران بر خلاف جهان بواسطه حاکمیت دینی , دو صنعت خرید و فروش قانونی و غیر قانونی اسلحه و صنعت غربی پورن درآمد زا نیست .
در عوض ورود و تبدیل و توزیع مواد مخدر و تکدی گری از روشهای کسب ثروت شایع و پردرآمد است.
از این رو ما حتی صنعت توریسم موفقی نداریم ولی در عوض متکدی خارجی داریم ( اینجا را مطالعه بفرمائید ) که البته فقط این یک مورد نیست و شما از کشورهای دیگر توریت های متکدی متعددی را حتما دیده اید که جذب بازار ایرانیان شده اند .
عزیز گرامی . این مطالبی که فرمودید درست . ما هم میبینیم و میدانیم . ولی راه حل چیست ؟ مگر از این تراژدی ناراحت کننده لذت می برید یا کسی لذت میبرد ؟
آیا کسی در برابر کمک به اینها مخالف کرده ؟ خیر . کسی مخالف کمک به اینها نیست ولی این کمک به این روشی که امروز جریان دارد غلط است . نتیجه معکوس میدهد.
در ایران بر خلاف جهان بواسطه حاکمیت دینی , دو صنعت خرید و فروش قانونی و غیر قانونی اسلحه و صنعت غربی پورن درآمد زا نیست .
در عوض ورود و تبدیل و توزیع مواد مخدر و تکدی گری از روشهای کسب ثروت شایع و پردرآمد است.
از این رو ما حتی صنعت توریسم موفقی نداریم ولی در عوض متکدی خارجی داریم ( اینجا را مطالعه بفرمائید ) که البته فقط این یک مورد نیست و شما از کشورهای دیگر توریت های متکدی متعددی را حتما دیده اید که جذب بازار ایرانیان شده اند .
موفق باشید در پناه حق
اینکه معتادین برای خرج عملشون کودکان رو مجبور به تکدی گری می کنند درست است..
.
ولی یک معتاد هرکاری از دستش بر میاد ، وقتی خرج عملش در نیاد ، تبدیل به یک حیوان قسی القلب میشه..و تلافیش رو سر این کودک مظلوم در میاره..
.
کودکی که ما فقط بر اساس قضاوت های نا به جای خودمون اونها رو "خلافکاران فردا" می خوانیم..
.
کودکی که هیچ گناهی نداره ، و فقط شده یه ابزار..
.
حالا با این شرایط می خوای با کمک نکردن اصلاحشون کنی..؟
.
من با کمک به معتادین و انسان های تن لش به شدت مخالفم و اگر دستم برسه یه لگدم میزنمش تا با سر بره تو دیوار..
.
ولی در مورد کودکان ، بدون استثنا باید به همشون کمک کرد..
bina88;600261 نوشت:
در ایران بر خلاف جهان بواسطه حاکمیت دینی , دو صنعت خرید و فروش قانونی و غیر قانونی اسلحه و صنعت غربی پورن درآمد زا نیست .
این دیگه از اون حرف ها بود..بهتون اطلاعات غلط دادن..
.
اتفاقا توی ایران هم خرید و فروش اسلحه درآمد زا هست..هم به قول شما صنعت غربی پورن..فقط فرقش اینه که اونا علنی کار میکنن و لو رفتن و ما لو نرفتیم..
بنده متوجه منظور شما شدم که در صدد تقویت خصلت نیکوی کمک به دیگران هستید بدین خاطر که گفتار ما بیشتر منعی ,سلبی و مقید بود
ولی ستاد گرامیم
اطلاقی که ذکر فرمودید در کلیت موضوع است یا در مصادیق ؟ اینکه در کلیت موضوع کمک به سائل اطلاق وجود دارد شکی نیست ولی در برخورد با مصادیق مختلف یا شرایط مختلف نمیتوان مطلق عمل کرد و تقئید و تخصیص بواسطه وجود تفاوت بوجود می آید.
همانطوریکه اشاره فرمودید انسان مومن لازم است حداقل به 3 نیازمند در زوز توجه و کمک نماید حال چه مادی چه معنوی
ولی
این بدان معنی نیست که 3 متکدی را در کنار خیابان انتخاب کنیم و مبلغی به آنها داده ( که البته با این کار مشکل امروز او را فرضا حل میکنیم و نه مشکل فردا یا ماه دیگر را ) بفرض محتاج بودن او , ما تنها ماهی بدست او داده ایم و برای فردایش او را بکنار خیابان میکشانیم
در حالیکه شخص نیازمند بجای خرج آبرویش در کنار خیابان باید به جای مناسبش برود .
ما ایرانیان در سال جمعا مبالغ بسیار سنگینی را خرج اینها در کنار خیابان میکنیم که حقوق یک کودک کار امروز و فریبکار و خلافکار فردا 4 برابر بیشتر از حقوق افراد کارمند و کارگر است
جسارت بنده را ببخشید و موفق و موید باشید در پناه حق
سلام وعرض ادب
همانطور که خود شما نیز واقف هستید مطلق بودن کمک به سائل بدین معناست که اصل کمک امری تایید شده هست اما در عین حال برخی روایات با مقید کردن اصل در واقع نوع کمک و چگونگی و شرایط کمک را به ما یاد داده اند و همین امر باعث می شود که ما صرف شنیدن این مطلب که لازم است کمک کنیم بدون توجه اقدام ننماییم بلکه با در نظر گرفتن تقیید و تخصیص بهترین گزینش را داشته باشیم.
بیان کمیت و عدد در روایات را به عنوان مثال ذکر نمودم تا ظرافت روایات حتی در میزان کمک کردن روشن شود و هرگز این مطلب بدین معنا نیست که از کنار خیابان سه نفر را انتخاب نماییم و به آنها کمک کنیم اتفاقا بحث بر سر تعادل در این امر است چرا که گاه افراط در کمک و گاه تفریط در این عمل قابل مشاهده هست بنده بیشتر اصرار بر رعایت اعتدال در این امر دارم به شرط این که از طرفی واقف به نیازمندی فرد باشیم و از طرف دیگر بدون دلیل با احساساتی شدن کمک ننماییم و نیز بدون دلیل احساس و عواطف خود را کور نماییم.
بعضیها هستند سر شب که میشه و هوا خیلی سرد میشه یا باران و برف میباره بچه ها رو با یک لباس نازک میفرستن گوشه خیابونا این بدبختا تو سرما هی بخودشون میلرزن و مردم دلشون میسوزه بهشون کمک میکنن. گاهی هم همین بچه ها التماس میکنن یه چیزی بدین بخوریم گرسنمونه.
ببینید قساوت تا چه اندازه که به بچه های کوچک هم رحم نمیکنند و گرسنه و بی لباس میگذارنشون تا گدایی کنن
سلام
من بستگی داره . مثلا یک روز که بازار بودم خانمی جلوم امد گفت دخترم من گدا نیستم خرید امده بودم اما کیف پولم گم کردم و پول برگشت ندارم. نگاهش کردم خانم تمیز و مرتبی بود حتی وسایل خریدش نشونم داد بیچاره مثل لبو قرمز شده بود. منم گفتم چقد لازم داری . حساب کتاب تاکسی را کرد گفت اینقدر !!!!! بعدشم رفت.
یا خانمی را دیدم که خیلی اشفته بود بهش گفتم چیزی شده !!! چلا جلو میای اما بعد عقب !!!!!! بعد فهمیدم بیچاره شوهرش بیمارستان بوده و ایشون پول کم اورده !!!!
همیشه نباید دست رد زد شاید واقعا به کمک نیاز دارند میشه تحقیق کرد و مطمئن شد و نیازمند واقعی را بدون گدایی کردن کمک کرد.
ی اقایی هست که واقعا معلول حرکتی هست اما گدایی میکنه اما پول گدایی میشه گرون ترین سیگار!!!!!!!!!!!!!!منم هیچوقت بهش کمک نمیکنم.
یا خانمی را میشناسم که گدایی میکنه ولی تنش سالمه ومیتونه کار کنه اما به گدایی افتخار میکنه.
یا پسر جونی که هر روز سر راهت میگیره که مادم بیمارستانه و پول کم اوردم !!!!!!!! خوب دروغ میگه مادرش که هر روز بیمارستان نیست
اگر هر کدوم از ما نیازمندهای دور و اطرافمون بشناسیم و کمکشون کنیم هیچ نیازمندی حاضر نمیشه غیرت و ابروش را برداره و گدای کنه.
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: سخن رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله را پيروى كنيد كه فرمود: كسى كه در سؤالى را به روى خود بگشايد، خدا درى از فقر را بر او مي گشايد.[1]
امام صادق عليه السّلام فرمود: از سؤال مردم حذر كنيد، زيرا كه آن موجب ذلّت دنيا، و فقرى است كه آن را پيش انداختهايد، و موجب حسابى دور و دراز در روز قيامت است. روش کمک به متکدیان و تهیه ابزار کار برای آنها
مردى از انصار را حاجتى پيش آمد، پيامبر خدا (ص) اطّلاع يافت، فرمود: «هر چه در خانه دارى نزد من بياور! و چيزى را بى ارزش نشمار!» آن مرد يك زيراندازی از زين اسب و يك كاسه آبخورى، حضور پيامبر (ص) آورد، پيامبر خدا فرمود: «چه كسى خريدار اينهاست؟» مردى عرض كرد: به يك درهم مى خرم، پيامبر (ص) فرمود: «چه کسی بيشتر مى خرد؟». مردى گفت: دو درهم. پيامبر (ص) فرمود: «آنها مال تو» بعد رو به آن مرد كرد؛ فرمود: «به يك درهم غذايى براى خانواده ات تهيه كن، و با درهم ديگر تبرى بخر!» آن مرد رفت و تبرى خريد آورد خدمت پيامبر (ص) فرمود: «چه کسی يك دسته براى اين تبر دارد؟» يكى از اصحاب عرض كرد: من دارم. پيامبر خدا (ص) دسته تبر را از آن مرد گرفت و با دست خود، درست كرد و به آن مرد داد و فرمود: «برو و هيزم جمع كن، و هيچ خار، و كنده خشك و ترى را ناچيز مپندار» آن مرد تا پانزده شب آن كار را كرد، پس از آن خدمت پيامبر (ص) آمد، در حالى كه وضع او خوب شده بود، پيامبر (ص) فرمود: «اين حال تو بهتر از آن است كه تو روز قيامت با حالتى بيايى كه در چهره ات اثر صدقه گرفتن است.».[2]
[/HR][1]من لا يحضره الفقيه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر ؛ ج2 ؛ ص380
[2] مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام / ترجمه تنبيه الخواطر ؛ ؛ ص102
توی یه موبایل فروشی نشسته بودم یه خانوم قدبلند و با جمال وارد شد که از ظاهرش معلوم بود از خونواده مومن و با اصل و نسبی هست.
بنده خدا یه مقدار لیف و چیزای شبیه به این دستش داشت و میگفت شوهرم تصادف کرده زمین گیره تو خونه اگه میشه ازم خرید کنید. واقعا راست میگفت . اصلا وجنات یه دستفروش معمولی رو نداشت.
دلم براش خیلی سوخت ولی واقعا آفرین به شرفش که همت کرده بود و از یه کار کوچیک نون می برد خونه. یه چیزی هم عرضه میکرد که به درد بخور و با کیفیت بود و اکثرا با کمی فکر ازش میخریدند.
حالا من پسر جوون میشناسم از نوجوونی گدایی میکنه و سالهاست کارش اینه فقط!!!
خدا یه کمی حس شرافت به برخی آدما بده:khaneh:
روش برطرف کردن نیاز های مردم :" براوردن نیازهای مردم پایدار نیست مگر به سه چیز : 1- کوچک شمردن ان تا خود بزرگ نماید. 2- پنهان داشتن ان تا خود اشکار شود. 3-و شتاب در بر اوردن ان تا گوارا باشد. " حکمت 101 مولا علی علیه السلام.
ولی با توجه به اینکه الان صندوق هایی که افرادی رو تحت پوشش دارن چه خانگی چ موسسه ای بنظرم تکدی گری امری ناشایست هست.
سلام علیکم و رحمه الله
انتهای عنوان تاپیک ذکر شده , فرهنگ سازی برای رفع آنها ( معضلی بنام تکدی گری )
کمیته امداد امام خمینی رحمه الله علیه و بهزیستی مراکز محدود و محصوری هستند که مسئولیت رسیدگی به امور چنین افرادی را دارند. و حل کامل این مشکل از عهده آنها خارج است
این مشکل بواسطه پس آورد اجتماعی و فرهنگی زشتی که در بطن خودش دارد , ضروری است که امروز مورد توجه قرار گیرد
و راه حا آن این است که میتواند با سرپرستی و تولی بزرگان دینی حل شود . اگر مراجع عظام تقلید حفظهم الله , فتوی بر عدم جواز کمک به متکدی بدهند و از مردم بخواهند که کمک های خود را در صندوق هائی با نام و عنوان کمک به سامان دهی اطفال و افراد بی یا بد سرپرست و کم بضاعت و معتادین و بی خانمان ها پرداخت نمایند و با این مبالع و توصیه مراجع عظام با همکاری بهزستی اینها سرو سامان می یابند و به مشکلشان رسیدگی شود.
خب مردم هم بواسطه این حکم و یا اگر هم مقید نیستند با دیدن نتایج آن بواسطه همین حس همنوع دوستی استقبال میکنند و اگر محتاجی را دیدند به متولی اش راهنمائی میکنند.و فرهنگ گداپروری کم رنگ میشود.
و نهایتا متکدی ای کنار خیابان نمی ماند مگر اینکه کلاه برداری برایش خوشتر است و لذا مجرم هم هست.
یکی دیگر از روشهای اهل بیت در کمک به افرادی که جهت رفع نیاز خویش به آنها رجوع می کردند، این بود که به میزان معرفت و شناخت او نسبت به مسائل معرفتی، از وی دستگیری می نمودند. كمك به اندازه معرفت فقير [=arial black]روزى امام حسين عليه السلام در گوشه اى از مسجد پيامبر صلى اللّه عليه و آله نشسته بود. مردى عرب نزد او آمد و گفت : يابن رسول اللّه من بايد يك ديه كامل بپردازم و توان اداى آن را ندارم . به خودم گفتم مى روم از كريمترين مردم درخواست مى كنم و كسى را کریمتر از اهلبيت رسول خدا صلى اللّه عليه و آله نمى شناسم .
امام حسين عليه السلام فرمود: اى برادر عرب من سه سوال مى كنم اگر يكى از آنها راجواب دادى يك سوم بدهى تو را مى پردازم و اگر دو مساءله را پاسخ دادى دوثلث آن را ادا مى كنم و اگر هر سه سوال را جواب دادى تمام بدهى تو را مى پردازم .
مردعرب گفت : يابن رسول اللّه آيامانند شما از مانند من (كه عربى جاهل و بى سواد هستم ) سوال مى كند؟ شما كه اهل علم و شرف و بزرگى هستيد؟
امام حسين عليه السلام فرمود: بله شنيدم كه جدم رسول اللّه خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود: (المعروف بقدر المعروفة ) (به اندازه معرفت احسان شود.)
مرد عرب گفت : هر چه مى خواهيد سوال كنيد اگر دانستم جواب مى دهى و اگر ندانستم از شما مى آموزم . (و لاقوة الاباللّه )
امام عليه السلام پرسيد: (اى الاعمال افضل ) (كدام اعمال بهترند؟)
جواب دادن (الايمان باللّه ) (ايمان به خدا)
حضرت پرسيد: (فما النتجاة من المهلكة ) (راه نجات از مهلكه كدام است ؟)
پسخ داد: (الثقة باللّه ) (اعتماد و توكل بر خداوند.
امام عليه السلام سوال كرد: (فما يزين الرجل ) (چه چيزى به مرد زينت مى بخشد؟)
مرد عزب جواب داد: (علم معه حلم ) (علم همراه با بردبارى ) [=arial black]حضزت فرمود: اگر علم وحلم نداشت چه چيزى او را زينت مى دهد؟مرد عرب : (فقر معه مروة ) (فقری که همراه مروت باشد )
امام عليه السلام : اگر از فقر و صبر هم بر خوردار نبود چه ؟
مرد عرب : ( صاعقة تنزل من السماء و تحرفه فانه اهل لذلك )( صاعقه اى از آسمان پائين آيد واو را آتش زند كه مستحق چنين عذابى است ) امام عليه السلام خنديد و كيسه اى را كه در آن هزار دينار زر سرخ بود به او داد و انگشترى را كه دويست درهم ارزش داشت به او بخشيد و فرمود: طلاها را به طلبكارانت بپرداز و پول انگشتر را صرف مخارج زندگى نما.
مرد عرب آنها را برداشت و گفت اللّه اعلم حيث يجعل رسالته ) يعنى : يعنى خداوند بهتر مى داند مه رسالتش را رد مجا قرار دهد.[=arial black](بحارالانوار، ج 68، ص 156.)
از همه سروران و دوستانی که در بحث شرکت کردند صمیمانه تشکر می کنم.
پاسخ های خوبی به این بحث داده شد که امیدوارم کاربران عزیز را در این مسأله یاری بخش باشد.
اما روش خود بنده تا کنون عمل به روایتی از رسول خدا صل الله علیه و آله بوده که مضمون آن روایت اینست: اگر سائلی را دیدی و دلت برایش سوخت بدو کمک کن و اگر چنین نشد کمک نکن.
این روایت از آن جهت سرمشق این حقیر واقع شد که توجه به حالت قلبی هنگام سوال سائل می داد و درست است که همه ی قلوب همیشه درک بدون خطا ندارند،اما توجه به آن درک هر چند خطا باشد در این مسأله مورد تأیید معصوم قرار گرفته و با این کار آثار منفی رد سائل اشاره شده در روایات را ندارد.
اما غیر پستهای همکاران گرامیم ،پستهای جناب bina88 بسیار مورد توجه ام قرار گرفت و به نظرم چنین آمد که می توان این روایت را با کلام ایشان مورد لحاظ قرار داد.
بازهم از همه ی عزیزان تشکر می کنم و با این پست این بحث را خاتمه می دهم.
یکی دیگر از بد اخلاقی های اجتماعی که شاید بتوان به خاطر حساسیتش تعبیر ناهنجاری را برایش بکار برد،همدردی نکردن و یا بد همدردی کردن با دیگران است.
این مسأله از آن رو مورد توجه بنده قرار گرفت که فرهنگ سازی صحیحی در مورد آن نشده است و معمولا تا خود افراد گرفتار بلایی نشوند رفتار درستی از خود نشان نمی دهند.همچنین امروزه اکثر زندگی ها آمیخته با انواع مشکلات بوده و لزوم فرهنگ سازی صحیح در این زمینه بیش از پیش احساس می شود. نظر شما چیست؟آیا همدردی کردن با دیگران لزومی دارد؟نحوه صحیح همدردی چگونه است؟
برای شروع ماجرایی را که چند سال قبل در مورد یکی از دوستان در تاپیک رمضانیه آورده بودم را خدمتتان نقل کرده و مواردی از همدردی های غلط با این فرد را برایتان ذکر می کنم: سلسله موی دوست حلقه دام بلاست/هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست. رفیقی داریم از سادات،ظاهرش که آدم بدی نیست، باطنش را خدا می داند. مقداری از سرگذشت او را برایتان می گویم،شاید بدرد بخور بود.
می گفت:
بچه که بودم،زمانی که دست راست و چپم را شناختم فهمیدم پدرم بیمار است،پدرم در جنگ چند جور مختلف مجروح شده بود، شیمیایی،موجی،ترکشهای مختلف در بدنش و . . .
خلاصه خیلی باید مراعات پدر را می کردیم،وقتی هم که حالش بد می شد، دنیا روی سرمان خراب می شد،گاهی 5 یا 6 ماه نصف بدنش فلج می شد و کاری از دست کسی بر نمی آمد. کار هم که نمی کرد و نتیجتا خرجی نداشتیم، برخی صاحبخانه ها هم وقتی اجاره شان دیر می شد حسابی از خجالتمان در می آمدند.
بچگی گذشت،دوست پدرم در سرم انداخت طلبه شوم، رفتم یک یا علی گفتم و بعد از امتحان و مصاحبه طلبه شدم،سال اول که تمام شد به خاطر معدل نسبتا خوبم از طرف حوزه بردمون مشهد، بعد از 14 سال مشرف می شدم، صفائی کردیم، در راه برگشت اتوبوسمان چپ کرد و بدترین مجروحش من بودم،هنوز هم با وجود پیگیریهای فراوان کمر و گردنم خیلی اذیت می کنند.
در این دکتر رفتنها و بیمارستان بستری شدنها فهمیدند که قلب من مشکل دارد، پیگیر آنهم شدیم ولی روز به روز بدتر می شد تا اینکه ریه ام نیز مشکل پیدا کرد، بعد از تصادف هم دید یکی از چشمهایم تار شده بود، وقتی با یکی از دوستانم به دکتر چشم پزشک رفتم بعد معاینه طولانی گفت چشم شما بیماری خطرناکی دارد،به دکتر مغز و اعصاب هم مراجعه کن و یک خروار دارو داد.
رفتیم دکتر مغز و اعصاب ،نوار مغز ،دو بار ام آر آی و کلی بررسی دیگه، گفت آقا بر اساس تمام این مدارک نیمی از رگهای مغز شما متورم است و اگر بخواهیم دستش بزنیم هر احتمالی وجود دارد.
خلاصه شدیم گالری درد و مرض،رفقای طلبه هم انصافا خیلی زحمتم را می کشیدند،هفته ای یکی دوبار بیمارستان رفتن کارم بود و . . . . . . .
رفتیم سراغ ازدواج،عیال مومنه ای گرفتیم، و بعد از یک سال و نیم بچه دار شدیم، دختر نازنینی بود ولی بعد از مدتی فهمیدیم فلج مغزی است و نمی تواند راه برود؛ بیچاره مادرش با ازدواج با من گرفتار گردونه بلا شد. می گفت: وقتی رفقا حال خودم یا دخترم را می پرسند حتی می ترسم درد دل کنم چون اطرافیانم دیگر از من و مشکلاتم خسته شده اند،حتی حوصله شنیدن را نیز ندارند.
مشکلات سابقم نیز تقریبا پا برجاست، مخصوصا پدرم که دیگر حال و روز خوبی ندارد و نمی تواند کار کند. می گفت:کمکی از کسی نمی خواهم ولی نگاه های سنگین دیگران را خوب حس می کنم ؛ انگار در دلشان می گویند باز سید آمد؛می توانم حس کنم که برای رضای خدا تحملم می کنند. ولی دلش هنوز سرد نشده؛ذکرش یا کریم است؛ می گوید خدا خیلی خیلی به من لطف کرده و عنایت داشته،خودش می گفت(پوزش بابت نقل عین عبارتش):خدا من را داخل آدم حساب کرده ،خدائیش من لیاقت یک لطف کوچک خدا را هم ندارم. می گفت :برای رفع گرفتاریم هم اگر دعا کنم به خاطر اهل و عیالم است؛ بیچاره ها از دست من بدجور گرفتار شده اند. حرفهایش زیاد بود ولی بازهم آب دهانش را قورت داد و ساکت شد مبادا من هم خسته بشوم.
من در جوابش فقط سرم را پائین انداختم و سکوت کردم.
غیر از موارد بالا، نمونه هایی از همدردی های غلط با این بنده ی خدا: می گفت:تا بحال چندین نفر افراد صاحب نام گفته اند چرا دخترت را در بهزیستی نگذاشتی؟باید رهایش می کردی تا این همه به زحمت نیفتی. می گفت: افراد زیادی توصیه می کنند که مسائل درمانی دخترم را رها کنم،چون هزینه هایش سنگین است. می گفت:برخی از مذهبی ها از روایاتی سخن می گویند که به خاطر گناه پدر و مادر،فرزند بیمار می شود(مخصوصا ناراحت بود از کسانی که این روایات را به همسرش می گویند)،برخی غیر مذهبی ها هم عباراتی را با کنایه می گویند که از صد فحش بدتر است،مثلا می گویند شما دیگر چرا؟شما چه گناهی کرده بودید؟ اینها چند نمونه کوچک بود،قضاوت با شما. . . . . . .
کاربر مهمان خوش آمدید
من خودم چندبار تا حالا تصادف کردم که همش تقصیر اقایون بوده
همین اخری یک اقایی از چراغ قرمز رد شد و کوبید تو کمر ماشین من
خدا رحم کرد
حالا این چه دست فرمونیه که اقایون دارن !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
سلام علیکم
کلام شما که بنده را فردی جو گیر خطاب می کنید و با تعصبی عجیب یک واقعیت را انکار می کنید خلاف ادبی است که لازمه ی یک زن مسلمان است.بنده در پست دوم تاپیک عرض کردم رانندگی برخی آقایان هم اشکال دارد ولی الان بحث بر سر آن نیست.
تا این نوع تعصبات که با تهمت و بی ادبی همراه است وجود دارد نمی شود بحثی را مطرح کرد.
کدام بازنده خانم محترم،مگر ما اینجا دادگاه برقرار کردیم و همه ی زنان را محکوم کرده و مردان را تبرئه کردیم.مراقب این افکار فمینیستی خود باشید.
تا شروع یک بحث دیگر تاپیک بسته خواهد شد تا حرمتها بیش از این شکسته نشود.
بسمه تعالی
یکی دیگر از ناهنجاریهای اجتماعی که در شهرهای مذهبی مانند قم و مشهد هم نمود بیشتری دارد مسأله ی تکدی گری است.
سوال اینست که با توجه به توصیه های دینی در مورد رد نکردن سائل(کسی که درخواست کمک می کند)و آثار بی دلیل رد کردن آنها و از طرف دیگر سازمان یافته بودن برخی متکدیان و نیازمند واقعی نبودن ایشان ،چه باید کرد؟
لطفا نظر و روش برخورد خود را بیان کنید.(جدای از وظیفه مسئولین در این زمینه)
تذکر:لطفا از پرداختن به بحث قبل خودداری نمایید.سپاسگذارم
[="Times New Roman"][="Black"] استاد;599406 نوشت:
1- یه پیرمردی رو همیشه توی بازار می بینم جلوی همه رو میگیره و میگه می خوام برم تا جایی پول ندارم..واقعا از دستش کلافه شدم..یکی دوبار بیشتر بهش پول ندادم..دیگه هم نمیدم..
.
چون فکر میکنم از این روش خوشش اومده و باهاش حال میکنه..به هیچ وجه هم واسه شخصیت خودش ارزش قائل نیست..
.
2- صبح جمعه توی بهشت زهرا یه پیرمردی با سر و وضع ژولیده با عصا از روبروم داشت میومد..نزدیک شد یه سلام و علیک گرمی کرد و رفت..
.
همین که یه کم دور شد ، دلم یه دفعه شور افتاد ، رفتم دنبالش گفتم پدر جان چیزی لازم نداری؟ گفت نه ممنون
.
رفت و دوباره دلم بیشتر شور افتاد ، دوباره رفتم سراغش گفتم آقا اگه چیزی لازم داری بگو بی تعارف..
.
سرشو انداخت پایین گفت می خوام نان بخرم پول ندارم..
.
جگرمو تکه تکه کرد..اومدم خونه یه دل سیر واسش گریه کردم..
.
فکر میکنم اینایی که همش قسم میدن به ابوالفضل و ائمه اطهار فقط قصد تحت تاثیر قرار دادن و بازی با احساسات مردم رو دارند و نباید بهشون کمک کرد..
.
اینجوری به فکر فرو میرن و میرن یه کاری واسه خودشون دست و پا می کنند..
.
یه پیرزنی رو میشناسم که نیازمنده ولی جوراب می فروشه ، چون واسه خودش ارزش قائله..حاضر نیست گدایی کنه..
.
کلا من از آدمهای بی عار و پوست کلفت خیلی بدم میاد..حاضرم پولامو آتش بزنم ولی یک ریالی به اینا ندم..
.
بعضی ها هم هستند که نوزاد یا بچه دو سه ساله با خودشون میارن و دل آدمو خون میکنن واسه اینکه یه پولی بگیرن ،
.
در مورد اونایی که نوزاد باهاشونه نمی دونم چی بگم..ولی نباید دست خالی ردشون کرد ، چون جورشونو اون طفل معصوم میکشه..
.
در مورد اونایی که بچه دو سه ساله با خودشون میارن به نظرم بهترین راهش اینه که یه خوراکی واسه بچه بگیری بدی بهش ، وایستی تا بچه خوراکیشو بخوره بعدش بری دنبال کارت..[/]
جناب استاد
بنده کلی صحبت کردم و شخص خاصی مدنظرم نبود من در اینترنت همیشه چنین مسائلی رو میبینم مخاطب بنده تمام اشخاصی بود که این موضوعات رو مطرح میکنند نه شخص شما
این تعصب و جوسازی علیه زنان نیست؟ هر روز از خواب بیدار میشیم یه مشکل پیش اومده چی شده رانندگی زنان ایراد داره فردا چی شد حضور زنان در جامعه مفسده انگیز است پس فردا چی شده اصلا چرا زن باید از خونه بیاد بیرون، استاد محترم مگه همه مشکلات جامعه فقط حضور زنان در عرصه های مختلف است اگه زنان رو زندانی کنیم دیگه مشکلی وجود نداره ؟
عنوان تایپک شما خوبه ولی فقط انگشت گذاشتید روی رانندگی زنان فقط پیشنهاد دادید اینجوری رانندگی حق الناس به بار میاره اینجور رانندگی کردن لزومی نداره اصلا چرا زنان باید پشت فرمان بشینند
میخواید ناهنجاری های اجتماعی رو مثال بزنید میخواید کمکی به وضع فرهنگی خراب جامعه کنید بفرمایید این همه موضوع
این اسیدپاشی اینترنتی و فحاشی بی حد و اندازه کاربران ایرانی به شخصیت های مختلف به هر بهانه
این از آداب و فرهنگ غلط تماشچیان ایرانی در استادیوم
این از آشغال ریختن شهروندان و عدم رعایت بهداشت اجتماعی
این فرهنگ ضعیف همسایه داری ( طرف نصف شبه میشینه با تیشه شروع به کندن خونه مینه )
و ...............
همه این موضوعات در اولویتند و پرداختن به اونا واجبتر است.
بهرحال جناب استاد گرامی اگه لحنم بی ادبانه بوده عذرخواهی میکنم ولی قبول کنید موضع گیری شما هم جالب نبود
ببخشید دوباره موضوع رو مطرح کردم حتما باید این پست رو میزدم اگر صلاح دانستید حذف کنید
من خودم همیشه با این قضیه که آیا باید کمک کرد به این افراد یا نه مشکل دارم.
ولی تقریبا میشه گفت تا حالا هم به همچین افرادی پول ندادم.
برای بچه هایی هم که این کار رو می کنن خیلی دلم میسوزه ولی نمیدونم چطور باید کمکشون کرد. خوب با خوراکی گرفتن که مشکل اصلیشون حل نمیشه. بخوایم بهشون پول هم بدیم باز برای خودشون چیزی نمیمونه احتمالا.
جلوی دانشگاه ما 2-3 تا بچه هستن همیشه دعا میفروشن.می بینن کسی هم با ظاهر مذهبی داره میاد دیگه میچسبن ول نمیکنن.مشکل اصلیشون قبل از فقر اینه که تربیت نمیشن این بچه ها و فقر فرهنگی دارن. دوباری که من از همین بچه ها دعا نخریدم یکبارش با سنگ زدنم! یک بار هم آب دهن انداختن!!خب کسی هم نیست اینا رو تربیت کنه!اینا اینجوری بخوان بزرگ بشن درآینده هم قبول نمیکنه که بره سر کار!میگه چرا مثلا برم کارگری کنم؟؟؟
یه خانومی هم یه بار یه نسخه گرفته بود دستش که پولش رو ندارم. گرفتم نسخه شو نگاه کردم دیدم بله راست میگه یه قلمش گرونه(نسخه بچه ش هم بود)، گفتم بیا بریم تا داروخونه درستش می کنم می گیری داروتو. دیدم خیلی دلش نمیخواداااااا. بعد که رفتیم داروخونه دیدم بله!!! تو داروخونه اینو میشناسن و این اصلا با این نسخه ها داره ارتزاق می کنه! بچه مریضه هر ماه میبره دکتر براش نسخه می نویسه، اینم به جای گرفتن داروی بچه میفته از این و اون پول میگیره توی خیابون!حالا جالبتر اینه که گذاشت و از داروخونه رفت،ولی وقت نماز که رفتم مسجد نزدیک اونجا واسه نماز دیدم اونجا یک عالمه پول جمع کرده با همون نسخه نشسته توی راهروی مسجد داره پولاشو میشماره!!چند برابر پول نسخه پول جمع کرده بود!کاملا از مریضی بچه استفاده ابزاری می کرد!و معمولا هم اینجور افراد بیشتر جلوی خانوم ها و افراد مذهبی رو می گیرن اگه دقت کنین و تقریبا مطمئنا که در این حالت چیزی گیرشون میاد!
واقعا نمیدونم باید چیکار کرد، جوری شده که آدم سائل واقعی رو نمیتونه بشناسه.یعنی من تا حالا سائل واقعی ندیدم. هرچی بوده تا حالا معلوم بوده فیلم بازی میکنه! و به نظرم کسی رو که تقریبا مطمئنیم سائل واقعی نیست نباید بهش پول بدیم. توی توصیه های دینی هم مطمئنا منظور سائل واقعی بوده نه هرکسی که به دروغ دستش رو جلوی مردم باز می کنه. ولی الان مشکل به نظرم اینه که سائل واقعی رو نمیشه شناخت،البته بگما در 90% موارد کسی که واقعا نیازمنده شرم داره از بیان نیازش. نه که تازه طلبکار هم باشه از آدم.
سلام دوستان بزرگوارم
بنده از یک نگرش متفاوت به این موضوع می پردازم .
سئوال : اگر کیفیت رانندگی در حد اعلای خود ( در حد مورد قبول ) ارائه شود ، آیا باز هم میتوان رانندگی زن و مرد را با هم مقایسه نمود ؟
البته فاکتورهای عطوفت و لطافت و غیره به نظر بنده اصلاً نمیتواند رانندگی زنان را بد نشان دهد . زیرا رانندگی را یک هنر می دانم و اعتقادم اینست که بانوان در حیطه ی هنر ها کم نمی آورند .
ولی جرأت و ترس و دلهره تا حدی میتواند دخیل باشد اما باز دارنده نیست و خانمها با داشتن هنرهای دیگر این را هم پوشش می دهند . مثلاً کیفیت بالای رانندگی و تجربه و گذراندن حوادث مکرر .
حالا نتیجه :
سئوال : آیا کیفیت اخذ گواهینامه در مملکت ما خوب است ؟
آیا آموزشگاههای رانندگی به رسالت خود پایبندند و مطابق استاندارد عمل می کنند ؟
آیا در راهنمایی و رانندگی مملکت ما گواهینامه را مطابق استاندارد می دهند ؟ مسایل حاشیه ای مثل شایعاتی از قبیل اخذ گواهی های پولی وجود ندارد ؟
پس جنسیت را زمانی باید بررسی نمود که کدامیک بهترند ، که همه چیز روی روال واقعی باشد نه اینکه بخواهیم بقول کسی : در آب گل آلود دنبال سکه ای زرین بگردیم .
سلام
یاد یه جوک افتادم:
گدا داشتیم تو محلمون، هر چی خیابون شلوغ تر می شد این فلج تر می شد ... یه بار راهپیمایی شد رفت تو کما!:))))
تو برخورد با گداها مشکل اینجاست که آدم نمی تونه تشخیص بده کدومشون راست می گن کدومشون دروغ! گداهای سازمان یافته ام از همین مساله سوء استفاده می کنن! ...
ولی خیلیا بهشون کمک می کنن چون فکر می کنن که ممکنه حرف این آدم راست باشه و واقعا مشکل داشته باشه از یه طرفم اگه حرفشون دروغ باشه و آدم پولی بهشون بده واقعا زور داره ...
سلام
از سویی نباید سائل را رد کرد . از سویی هم تشخیص سائل و نیازمند از آدمهایی که حق آنها نیست مشکل است .
باید به حکومت اعتماد داشت . باید دانست و یقین پیدا نمود که حکومت حقوق محرومین را تمام و کامل میپردازد یا نه .
آیا میتوان با جرأت گفت که سازمانهای ذی ربط دقیقاً به وظایفشون عمل می کنند ؟
پس بین این موضوعات به نظرم چند راهکار وجود دارد :
در محله ی خود مساکین را شناسایی کنیم و فقط به آنان بدهیم .
در صندوق صدقات کمیته امداد هم روزانه صدقه بیندازیم .
اگر دوستان به ما کسی را در جاهای دیگر معرفی نمودند اقدام کنیم .
و دیگر به هیچ یک از رهگذران چیزی ندهیم . چون با آن اعمال فوق الذکر به همه ی آنچه بر گردن ماست عمل کرده ایم . من معتقدم انسان های شرافتمند هیچوقت با این وضعیت ناهنجار گدایی نمی کنند اگر از گرسنگی هم بمیرند .
[=Georgia] استاد;599406 نوشت:
با عرض سلام خدمت همه دوستان محترم و با تشکر از سرور گرامی جناب استاد بخاطر طرح این مساله مهم که امروزه دلیل موجهی برای افراد جهت امساک و کمک نکردن به فقرا شده است:
به نظر حقیر پس از برخورد با افرادی که اظهار نیازمندی می کنند چندین نوع احتمال دروغ گویی و فریب کاری شخص ممکن است برای ما به وجود آید:
1- احتمال نود و پنج یا صد در صد می دهیم که شخص دروغ می گوید.
2-احتمال 60 تا 90 می دهیم که شخص دروغ می گوید.
3- احتمال 50 درصد می دهیم که شخص دروغ می گوید.
4- احتمال کمتر از 50 درصد می دهیم که شخص دروغ گو باشد.
در صورت اول به نظر حقیر کمک کردن چنین شخصی صحیح نبوده بلکه از مصادیق تقویت دروغ گویی در جامعه است.
در صورت دوم ، کمک کردن از مصادیق احسان بوده و حتی در صورتی که فرد دروغ بگوید شخص احسان کننده از فوائد دنیوی و موائد معنوی بهره مند خواهد شد منتهی در صورتی که راست بگوید فوائد و موائد دنیوی و اخروی انسان بیشتر خواهد بود.
در صورت سوم و چهارم نیز مانند صورت دوم است با این تفاوت که راست و دروغ گفتن شخص تاثیری در بالابودن حسنات شخص احسان کننده ندارد یعنی ولو اینکه شخص دروغ گفته باشد نیز شخص احسان کننده از بالاترین فوائد دنیوی و اخروی برخوردار خواهدبود.
برای رفع خستگی و مزاح با خوانندگان عزیز معروض میدارم که تنوع رنگ این نوشتار به مناسبت بازی فوتبال دو تیم پرسپولیس و استقلال در غروب امروز است.:khaneh:
[=Georgia]سلامی دوباره خدمت همه عزیزان
جهت اطلاع همه دوستان بنده نه استقلالی هستم و نه پرسپولیسی. اساسا به فوقبال علاقه چندانی ندارم مطلبی که عرض شد صرفا مزاحی با دوست داران فوتبال بود که امروز همه حواسشون به بازی فوتبال است.
از همان موقعی که این شوخی را مینوشتم نگران انحراف بحث بودم از دوستان می خواهم به این مساله ادامه ندهند و ذهنشان را مترکز بحث مهم جناب استاد نمایند.
با تشکر
:Gol:
حدیث زیبایی از امام صادق نقل شده که روش برخورد با این گونه افرادی که زیاده خواه هستند را نشان می دهد
مسمع بن عبدالملک می گوید که در منى خدمت ابو عبد الله صادق (ع) نشسته بوديم و انگور تناول مىكرديم. سائلى آمد و كمك كرد. ابو عبد الله فرمود:
اين خوشه انگور را به او بدهيد. مرد سائل گفت: نيازى به خوشه انگور ندارم، اگر درهمى باشد مىپذيرم.(زیاده خواهی کرد و راضی به عطای امام نشد) ابو عبد الله گفت:(امام، فقط در حق او دعا نمودند و البته دعای امام مستجاب است) خداوند خودش وسعت و فراخى نعمت بدهد. آن مرد سائل رفت، اما بعد از لختى بازگشت و گفت: همان خوشه انگور را بدهيد. ابو عبد الله چيزى به او نداد و گفت: خداوند وسعت و نعمت ارزانى دارد.
ديرى نگذشت كه سائلى ديگر آمد و ابو عبد الله سه حبّه انگور برداشت و در دست او گذاشت. مرد سائل سه حبّه را گرفت و گفت:
الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ. خدا را سپاس كه به من روزى داد. ابو عبد الله گفت: قدرى صبر كن. و بعد هر دو دست خود را پر از انگور نمود و به سائل داد.
سائل انگور را گرفت و گفت: الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ- ابو عبد الله به او گفت:
باز هم صبر كن. و بعد به غلام خود گفت: آيا چيزى در كيسه دارى؟ غلام پولهاى كيسه را بيرون آورد و ما تخمين زديم كه در حدود بيست درهم باشد.
ابو عبد الله پولها را گرفت و به سائل داد. سائل پولها را گرفت و گفت:
الحمد لله. خدايا اين نعمت از تو است از تو كه شريك و همتا ندارى. باز ابو عبد الله گفت: لختى تأمّل كن. و بعد پيراهن خود را از تن خود بيرون آورد و به سائل داد و گفت: اين پيراهن را بپوش. سائل پيراهن را گرفت و پوشيد و گفت: خدا را شكر كه بر تن عريان من لباس پوشيد، و گويا گفت: اى ابو عبد اللَّه! خداوند به تو جزاى نيك دهد. و غير از اين دعائى نكرد، و رفت.
بعدها ما با خود فكر كرديم كه اگر براى ابو عبد الله دعا نمىكرد، ابو عبد الله صادق هماره به خاطر سپاس خدا، بر عطاى خود مىافزود.[1]
این یکی از روشهای برخوردی معصوم با شخص تکدی گر است.
نتیجه بحث این شد که اگر یقین داریم که دروغگوست و یا انسان بدبختی است که با این پول، مواد مخدر می خرد و بیشتر خود را بدبخت می کند، یا اموری غیر شرعی انجام می دهد یا کارهای غیر مفید انجام می دهد، به این افراد نباید صدقه داد.
در ثانی عده ای از این افراد که تکدی گری می کنند و برای خود آبرویی قائل نیستند، نیازی به کمک آنچنانی ندارند زیرا امورات آنها با پر شدن شکمشان حل می شود و نیازی به دلسوزی ما ندارند، به اندازه این که شکم را سیر کنند، روزی گیرشان می آید و باقی پولها را به هدر می دهند یا انباشته می کنند.
اما اگر همین که احتمال صداقت در گفتارشان وجود داشت، می توان به آنها کمک کرد هر چند که کارشان مکروه است، البته به اندازه ای که نیازشان بر طرف شود، چون ممکن است راست بگویند و نیازمند باشند. البته بهترین روش، پیگری امورات زندگیشان است، تا اگر نیاز به نسخه پزشک، یا بلیطی برای رسیدن به وطنشان و یا غیره دارند، تامین شود.
آن مواردی که اهل بیت، به آنها کمک می کردند، ناظر به مواردی است که یقین یا احتمال به محتاج بودنشان، وجود داشته و مستحق بوده اند. لذا در قرآن هم تعبیر، مسکین، یتیم و اسیر برای آنها آمده است، پس واقعا این صفات را داشته اند.[2]
البته حکایت منقول درباره امام صادق علیه السلام نیز، روش صحیح برخورد با این گونه افراد را بیان می کند.
[/HR][1] (کافی ج 4، ص 49)
[2] .(سوره انسان، آیه 8)
[="Lucida Sans Unicode"][="Purple"] استاد;599406 نوشت:
سلام علیکم. تشکر از سوال خوبتان. این ناهنجاری اجتماعی بسیار محل ابتلاست.
گاهی اوقات در خیابان قدم می زنیم و می بینیم متکدیانی در گوشه و کنار پیاده روها نشسته اند و کاری هم به عابران ندارند. بنده به آنها پولی نمیدهم چون به نظرم آنها نیازی به این کمک ندارند و اگر پولی هم بدهم کمک به افزایش این ناهنجاری کرده ام نه کمک به بهبود وضع آنها! اگر هم جلو بیایند و تقاضای کمک کنند باز هم کمک نمیکنم... چون این را کمک نمیدانم، ولی اگر سائلی را بشناسم به او کمک میکنم.[/]
با سلام و عرض ادب
تشكر از طرح اين بحث
من معمولا يك روش يكسان با همه ي موارد ندارم ، بستگي به كيس پيش آمده دارد.
معمولا اگر طرفم خانم باشه و بگه مشكل داره بهش ميگم مي خواهي تحت پوشش يك موسسه خيريه قرار بگيري ؟ آدرس و شماره تماس بديد تا بيان در مورد شما تحقيق كنند بعد اگر تاييد شد به شما كمك مي كنند ، اين كمك صرفا مالي نيست مثلا ممكنه براي شما كار در منزل بيارند انجام بديد و بهتون در ازاي اون كار حقوق بدند ، يا اگر توان كار نداريد يا شرايطش رو نداريد بهتون كمك مالي اعم از سبد كالا و ... مي كنند .
خب اگر طرف آدم نيازمندي باشه واقعا ، معمولا آدرس و شماره تماس درست ميده يا خودش مشتاق و بلكه عجله داره كه اينكار پيگيري بشه و بنده هم به يكي دو جايي كه مي شناسم مشخصات و آدرس ايشون رو ميدم تا خودشون برن و تحقيق كنند اما اگر آدرس يا شماره تماس نده يا غلط و اشتباه بده يا بهانه بياره و ... معلوم ميشه نيازمند اضطراري نيست و براي رفع تكليف شرعي در حد سد جوع ميشه بهش كمك كرد نه بيشتر .
ولي يه خاطره تلخ از اين مساله دارم . يك شب حدود ساعت 12 شب زنگ منزل رو زدند ، از آيفون نگاه كردم ديدم يه خانم خيلي جوون و يه دختر بچه 6-7 ساله هستند ، آيفون رو برداشتم و گفتم بفرماييد ، گفت خانم من خيلي نيازمندم به من كمك كنين ، خيلي تعجب كردم ساعت 12 شب ، يه زن جوون با اون سن و سال با يه بچه كوچك - اگه اشتباه نكنم ايام عيد نوروز هم بود- گفتم اين موقع شب ؟ قسم خورد كه نياز دارم براي بچه چيزي ندارم بگيرم . رفتم دم در و در رو باز كردم. گفتم خونت كجاست؟ گفت تازه اسباب كشي كرديم آدرس دقيق پستي رو بلد نيستم حد.ودا فلان جا مثلا . گفتم شماره تماست رو بده تا معرفيت كنم تحت پوشش قرار بگيري ، گفت تازه سيم كارت خريدم شمارشو حفظ نيستم .فهميدم دروغ ميگه ولي بهش پول دادم چون حدس قوي زدم معتاده و فكر كردم اين زن جوان معتاد اگر من بهش پول ندم كه موادش رو تامين كنه همين ساعت 12 شب ميره زنگ يه خونه ي ديگه رو ميزنه كه معلوم نيست خونه كي باشه يا در ازاي پول چي ازش مطالبه بشه و من بخاطر اينكه بگم من فهميدم دروغ مي گي فردا نميتونم جواب خدا رو بدم كه بخاطر يه مبلغ مختصر يه زن جوون در معرض مخاطره قرار بگيره ، فكر كردم شايد خدايي بوده زنگ اين خونه رو زده ، شايد امشب تامين مي شد فردا مي گرفتنش ، من اون شب احساس وظيفه كردم و مبلغي بهش كمك كردم . حدسم درست بود ، چند ماه بعد دوباره اومد و گفت من كمپ ترك اعتياد بودم ولي هنوز اعتياد داشت بهش محترمانه تفهيم كردم كه ديگه نياد . غرض اينكه گاهي مي فهميم يكنفر دروغ ميگه ولي شرايط به گونه اي هست كه به نظر من وظيفه ايجاب ميكنه كمك كنيم اما به همين كيس در زمان و شرايط ديگري لزومي نداره كمك كنيم تا شرايط براي مثلا مصرف موادش فراهم نشه. بجز موارد اينچنيني كه ندرتا ممكنه اتفاق بيافته ، در ساير موارد همونطور كه عرض كردم ، اگر كسي به من مراجعه كنه و در صحت حرفها و ادعاي نيازش ترديد داشته باشم سعي ميكنم در حد سد جوع - كه به اصطلاح سر گرسنه زمين نگذاره- بهش كمك كنم .
باسلام خداقوت
ممنون از دعوت
چندبار پیش اومده یکی اومد گفته فلان مشکل رو دارم پول دارو ندارم کمک کنید از این حرفها کار از دستم بر اومده براش انجام دادم
اگه خودش نخواهد من اصلا کمک نمیکنم. بخصوص اونجایی که تو پیاده رو ها می‌نشینند
خیلی رو دیدم برای اینکه دست دراز نکنند جلو مردم دارند جوراب می‌فروشند کارهای اینچنینی حالا از این جور آدما خرید میکنم
درکل آدم می‌مونه باید چیکار کنه
اگه مرد باشه سالم باشه نه کمکش نمیکنم
خانوم باشه بچه باشه اگه ازم بخواد کمکش میکنم اگه نخواهد نه
هه چه جالب نمیدونستم سطح فکرتون انقدر پایینه
اقای مثلا مرد خدا همون عقلی که به تو داده به خانوما هم داده شاید حتی بیشتر پس مطمن باش همه جا و در هر لحظه میتونه بهترین تصمیم رو نه تنها برای خودش بلکه برای بچه ها و همسرش هم بگیره
شما از کجا میدونی اون زنی که اون شغل رو داره نان اور خانواده نیست
اصلا فرض میکنیم نیست یعنی خانومه بره تو خونه بشینه که مردا بیان سرکار؟خیلی مسخره است
[=Times New Roman]سلام علیکم و رحمه الله
کمک به یتیم , اسیر و گرفتار , مسکین , ابن السبیل توصیه قرآنی است و لازم است در حد توان به این فرمان عمل نمود .
و البته سئالت کاری مذموم است و دین در تقویت این امر چنین دستوراتی نداده و با چنین فرمانی عده ای را از تلاش بیمه نخواسته بکند .
ولی در خصوص متکدیانی که امروز در کوچه و خیابان هستند و ناخودآگاه با دیدن آنها , آیات شریفه و توصیه موکد و سیره پیامبر و ائمه در ذهنمان متبادر می شود یا بر اساس حس کمک به نیازمند که یک حسن نیکوی فطری انسانی است و یا بر هر دلیلی چنین کار را میکنیم عرض شود که
تکدی گری امروزه بعنوان یک شغل پردرآمد محسوب میشود و دیگر معنای سائل نیازمند در راه مانده و امثالهم را نمیدهد . باندهائی هستند که از این روش ثروتمند شده و برای جلب ترحم دیگران از کودکان خردسال و زنان برای این امر استفاده مینمایند
پس هرگونه کمک کردن به این اشخاص , تائید و تقویت این روش ناهنجار است و شراکت در آوردن کودکان و زنان بیشتر در کنار خیابان .
اگر به این کودکان کمک کنیم اولا در از بین بردن عزت نفس او در اوان کودکی دست داشته ایم که سخت بتوان این افراد را در سنین بالاتر اصلاح کرد و ثانیا تشویق کرده ایم کودک را با سودی که نصیبش شده و زمینه سوء استفاده بیشتر را از او فراهم کرده ایم.
اگر زنی کنار خیابان صاحب درآمد شود رفتار متناسب با کنار خیابان را هم می پذیرد و به کودکش انتقال میدهد .
و اگر مردی مبتلا به چنین رفتاری است خانواده ای که تشکیل میدهد بوئی از عزت نفس و شرافت به مشامشان نخواهد رسید.
و شکل دهندگان و گردانندگان این باندها از روی اجساد بدون شرف و بزرگی این افراد ثروتمند میشوند .
پس حرام است . بنده و شما و دیگران هم بهتر است حواسمان به اطرافمان باشد و اگر در فامیل همسایه , دوست و آشنا محتاجی را دیدیم پیش قدم بشویم و اگر نبود افراد زیادی هستند که تحت پوشش کمیته امداد هستند یا به دفاتر مراجع و ائمه جماعات مراجعه میکنند
لذا منطقی است که
به این افراد و مراکز بسپاریم . و کنار خیابان این غده سرطانی را تقویت نکنیم.
و من الله التوفیق
یاحق
من چی کار میکنم ...
1- من معمولا به تمام پیرمردها و پیر زنها بدون استثنا کمک میکنم ... اگر پیرمرد گدا یا پیر زن گدایی رو ببینم ... اگر شک هم بکنم که گدا هست یا نیست ... به هر حال بهش مقداری کمک میکنم .
2- اگر بچه خردسال یا نوجوان باشه ... با اینکه خیلی ناراحت میشم که شرایطش رو میبینم باز هم بهش کمک نمیکنم ... چون میدونم فرصت تغییر کردن رو داره .
3- اگر علیل باشه ... باید اطمینان 100 درصدی داشته باشم که واقعا علیل هست ... مثلا صداش رو عوض کنه ... یا اینکه پاش رو رو زمین بکشه ... من بهش کمک نمیکنم .
یه بقال هم داریم سره کوچمون ... از کارش خیلی خوشم اومد ... یه مرده اومده بود گدایی ... بعدش بهش 100 تا یک تومنی داد ... مرده صداش در اومد ... اونم بهش گفت اگر تا شب همه بهت 100 تومن بدن وضعت از من بهتر میشه ...
سلام
به نظر من این توصیه دینی رد نکردن سائل یکی از احادیثی است که دقیقا مصداق ان زمانی دارد
چرا که به احتمال قوی مردم سائل ان زمان واقعا نیازمند بوده اند
در حالی که در این زمان ما اگر فرد سائل غیر نیازمندی را رد نکنیم به ان شخص بدی کرده و او را در ادامه راه تکدی گریش تشویق می نماییم
سلام بر بقیةالله الاعظم ومنتظرانش تکدی گری در شکل خاص امروزی بیشتر به یک بیماری اخلاقی شبیه است تاسائل بودنی که در احادیث به آن اشاره شده وقتی که شاهد حضور سر ساعت ومتوالی افرادی در مکان های شلوغ وپر رفت و آمد هستیم این دیگر همان سائل اشاره شده در احادیث نیست زیرا سائل اشاره شده با رفع احتیاج سمج وار از دیگران تقاضای بیشتر ومتداوم ندارد ولی متکدیان امروزی مانند یک شغل (که البته بسیار هم پر درآمد است ) به این حضور خود در سر راه عموم مردم می نگرند وبه آن به صورت یک مقر درآمد نگاه میک نند که این با مضمون احادیث وآیات منافات دارد .به عبارت دیگر این افراد شامل دستورات حدیث نمیباشند چون اکثر ایشان شرایط ذکر شده را ندارند
[="Times New Roman"][="Black"] الهه خشم;599753 نوشت:
سلام علیکم و رحمه الله
فکر نمیکنم منظور شما این است : من می پسندم که پیرمردان و پیر زنان و معلولان در سرمای زمستان و گرمای تابستان در کنار خیابان گدائی کنند .
ولی مطمئنم , کسانی که متوجه این جنبه از رحم قلبی میشوند , برای جذب ترحم شما و دیگران از پیران و معلولان جسمی و حرکتی سوء استفاده خواهند کرد.
ترحم یک هیجان عاطفی است که باید با سلاح عقل و منطق مهار شود و تربیت احساسات امری مهم است که به آن باید توجه گردد.
اگر ترحم من منجر به ظلم در حق کسی میشود جلوی این ترحم را باید گرفت. یک فرد رئوف ظالم نیست ولی این دلیل نمیشود که این فرد ظلم و ظالم را درست شناخته باشد و درست عمل کرده باشد.
موفق و موید در پناه حق[/]
امام صادق علیه السلام فرمودند پدرم همیشه اینگونه بود که برای آزمایش سائل، اگر در مقابل پدرم می ایستاد، پدرم سر گوسفند را به او عطا میفرمودند، اگر سائل (معرفت داشت و قدرشناس بود) می فرمود سر را رها کن و این گوشت را بگیر، اگر سر (یعنی کله گوسفند که امروزه یکی از غذاهای لذیذ است و ظاهرا او موقع خیلی ارزشی نداشته) را نمی پذیرفت، حضرت دیگر چیزی به او نمی دادند.[1]
به نظر می رسد این روش امام معصوم، می تواند روش خوبی برای شناخت تکدی گران باشد، همچنین راه خوبی است برای تشخیص انسانهای شاکر و عزتمند از انسانهای ناسپاس بی معرفت؛ اگر انسانی باشد که اهل کفار نعمت است، هر چه به او بدهی، باز آن را کم می پندارد و ناسپاسی می کند و قدر نعمت را نخواهد دانست، پس همان بهتر که گدا باقی بماند.
امیرالمومنین می فرمایند: شیعه ی من ازمردم درخواست نمی کند، اگر چه از گرسنگی بمیرد.[2]
[/HR][1] كَانَ أَبِي ع رُبَّمَا اخْتَبَرَ السُّؤَّلَ لِيَعْلَمَ الْقَانِعَ مِنْ غَيْرِهِ فَإِذَا وَقَفَ بِهِ السَّائِلُ أَعْطَاهُ الرَّأْسَ فَإِنْ قَبِلَهُ قَالَ دَعْهُ وَ أَعْطَاهُ اللَّحْمَ فَإِنْ لَمْ يَقْبَلْهُ تَرَكَهُ وَ لَمْ يُعْطِهِ شَيْئاً. (دعائم الإسلام ؛ ج2 ؛ ص185)
[2] شیعتی من ... لَمْ يَسْأَلِ النَّاسَ وَ لَوْ مَاتَ جُوعا.(بحار، ج 75، ص 28.)
[="Times New Roman"][="Black"]و نهایت امر اینکه
چون موضوع این تاپیک در بخش رذائل و فضائل اخلاقی ایجاد شده منظور نظر کارشناس محترم توجه بیشتر به بعد اخلاقی قضیه است و بهتر است کمی بیشتر , از جنبه عوارض اجتماعی آن چشم بپوشیم و بعد اخلاقی آن را مورد کنکاش و توجه قرار دهیم.
بدون شک تکدی گری یک رذیلت اخلاقی است و یاری رساندن و کمک به این رفتار سوء بمعنای تائید و تقویت آن است لذا نمیتواند فضیلت محسوب شود.
آنچه در قرآن کریم و روایات معصومین علیهم السلام آمده جنبه ای از کمک به مستمند و نیاز مند است که هرگز رذیله اخلاقی محسوب نمیشود و در آن مدد رسانی در دو طرف (چه نیازمند و چه خیر) , منجر به امید به رحمت خدا و ( و نه خلق ) و همچنین شکر و سپاس بدرگاه حق تعالی وجود دارد
و همچنین در این کمک رسانی بر اساس معیار دینی , فرد سائل تحقیر نمیشود و فرد خیر مبتلا به خسران نمیگردد . در روش دینی آگاهی از احوال دیگران توصیه شده و مددرسانی به محتاج از وظائف دینی فرد مومن محسوب میشود .
در روایات آمده که ائمه علیهم السلام طوری به نیازمند کمک میکردند که فی المثل دیگران فکر میکردند آن شخص از امام طلب داشته
بجز در مواردی که سائل خودش تمنایش را بیان میکرده , معصومین در حفظ آبروی آن شخص نهایت تلاش خود را میکردند
کسانی که در کنار خیابان بشکل عمومی و بدون حیا از خودشان و از کسی چنین کاری را میکنند , کلاه برداری میکنند ولی از نوع تکدی گری
این کلاهبرداران فضائل اخلاقی و انسانی را به بازی میگیرند و با اینکار تاثیر نامطلوبی در روابط فردی و اجتماعی از خود باقی میگذارند.
اگر این جرم بلحاظ دینی و اجتماعی نیست نمیدانم چه چیز دیگری میتواند جرم محسوب گردد.
موفق و موید باشید در پناه حق[/]
[="Tahoma"][="Blue"][h=1]مذمت تکدی گری[/h]امیرالمومنین می فرمایند: شیعه ی من ازمردم درخواست نمی کند، اگر چه از گرسنگی بمیرد.[1]
اگر درخواستكننده، يا فرد سائل به ماهيّت درخواست يا گدائى پى مي برد هرگز كسى از كسى درخواست نميكرد، [و از آن طرف] اگر درخواست شده و مسئول ميدانست كه در ردّ درخواست چه چيزى نهفته است هيچ كس ديگرى را ردّ نمي كرد.[2]
از این رو شنیدن این حکایت خالی از لطف نیست:
مفضل بن قیس گوید: خدمت ابو عبد اللَّه صادق (ع) رسيدم و قدرى از پريشانى روزگار ناليدم. ابو عبد اللَّه به خادم خود فرياد زد كه آن كيسه را بياور.
ابو عبد الله كيسه را به من داد و گفت: در اين كيسه چهار صد دينار طلا است كه ابو جعفر خليفه عباسى به من داده است. با اين پولها به زندگى خود سر و سامان بده. من گفتم: نه بخدا سوگند، قربانت شوم، من براى جلب كمك، حال و روز خود را برملا نكردم. دوست داشتم كه براى من دعا كنيد.
ابو عبد الله گفت: بزودى برايت دعا خواهم كرد. ولى مبادا مردم را از پريشانحالى خود باخبر سازى كه در چشم آنان خوار و بىمقدار مىشوى.[3]
[/HR][1] شیعتی من ... لَمْ يَسْأَلِ النَّاسَ وَ لَوْ مَاتَ جُوعا.(بحار، ج 75، ص 28.)
[2] قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع يَا مُحَمَّدُ لَوْ يَعْلَمُ السَّائِلُ مَا فِي الْمَسْأَلَةِ مَا سَأَلَ أَحَدٌ أَحَداً وَ لَوْ يَعْلَمُ الْمُعْطِي مَا فِي الْعَطِيَّةِ مَا رَدَّ أَحَدٌ أَحَداً.)تحف العقول، ص 300)
[3] کافی، ج4، ص 22.[/]
بذارید اولش یه خاطره تعریف کنم بعد در مورد بحث نظر میدم.
یه روز تو حرم بودم یه بنده خدایی با لهجه ترکی اومد گفت از تبریز اومدم اینجا جیبمو زدن الآن پول ندارم برگردم، یه کمکی به من بکن پول بلیط برگشتو به من بده...
منم پول آنچنانی همراه نداشتم و عذرخواهی کردم و گفتم ان شاء الله مشکلتون حل میشه...
خلاصه این قضیه گذشت و یکی دو ماه بعد همون بنده خدا این بار اطراف حرم ما رو تور کرد، منم تا دیدمش سریع شناختمش و فهمیدم چه خبره...
اومد جلو گفت: آقا ببخشید من گرسنمه و پول ندارم، اگه میشه یه کمکی کن من برم یه غذایی بخورم، دو سه روزه چیزی نخوردم:Cheshmak:
منم گفتم: ببخشید آقا شما هنوز کرایه برگشتتون رو نتونستید تهیه کنید؟:Nishkhand:
ولی اینا هم زرنگ شدن! دیگه مثل قدیم نمیان بگن یه کمکی بکن تا تو هم مثلا 500 تومن بذاری کف دستش و بری. مثلا میاد میگه که رفتم داروخونه داروهای بچمو بگیرم داروهاش گرونه 10000 تومن کم آوردم، اگه میشه ده تومن کمک کن امام رضا انشاالله جبران میکنه...
دیگه با این ترفند برای طرف کف تعیین میکنند که کمتر از اون کمک نکنه:khandeh!:
اما من خودم اگر کسی بیاد و رو بندازه معمولا نمیتونم طرفو رد کنم، با اینکه میدونم اکثرا نیازمند نیستند ولی چون اومده و رو انداخته همیشه سعی میکنم هر چند ناچیز بهشون کمک کنم، شاید بین اینها یک نفر نیازمند باشه و آه اون آدمو بگیره.
این روایتو ملاحظه بفرمایید:
از ابوحمزه ثمالى منقول است كه گفت: يك روز جمعه نماز صبح را با حضرت امام زين العابدين عليه السلام در مسجد مدينه ادا نمودم و چون آن حضرت از نماز و تعقيبات فارغ شدند، بسوى منزل خود حركت فرمودند و من در همراهى آن حضرت بودم، چون به خانه رسيديم آن حضرت كنيز خود را كه سكينه نام داشت، طلبيد و به او فرمود: هر سائلى آمد بدر خانه او را محروم نكنيد و غذايش دهيد زيرا امروز جمعه است. من عرض كردم: چنين نيست كه هر كسى سؤال كند مستحق باشد، فرمود (چنين است وليكن) اى ابوحمزه مي ترسم كه بعضى از آنها كه سؤال مي نمايند مستحق (حقيقى باشند و ايشان را چيزى ندهيم و به ما اهل بيت نازل شود. آنچه كه به حضرت يعقوب و خاندانش نازل گرديد.
البته طعام بدهيد زيرا حضرت يعقوب هر روز گوسفندى ذبح مي كرد (چون عائله او زياد بود) و قسمتى از آن را صدقه مي داد، به فقرا و قسمتى از آن را خود و اهل و عيال او صرف مي نمودند تا شب جمعه اى موقع افطار سائل مؤمن روزه دار مسافر غريب مستحقى كه در پيشگاه خداى تعالى با قرب و منزلت بود بر در خانه آن حضرت آمد و گفت: طعام دهيد سائل غريب مسافر گرسنه را از زيادى غذاى خود و چندين مرتبه تكرار كرد وليكن مى شنيدند و سخنش را باور نمي كردند چون نااميد شد و تاريكى شب همه جا را فراگرفت گريست و (جمله اى بدين مضمون) گفت: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ و شكايت كرد گرسنگى خود را به خداوند و شب را با گرسنگى بسر برد و صبح نمود در حالى كه روزه بود و صبر كرد بر گرسنگى و حمد خداى را بجاى آورد.
و يعقوب و خاندانش شب را با شكم سير خوابيدند و صبح نمودند در حالى كه زيادى غذاى شب آن ها مانده بود، حق تعالى وحى فرمود به يعقوب در صبح همان شب كه: اى يعقوب ذليل نمودى بنده مرا و غضب مرا بسوى خود كشيدى و مستوجب تأديب و عقوبت من شدى و باعث گرديدى كه تو و فرزندت مبتلا به بلا شويد.
اى يعقوب همانا محبوب ترين پيغمبران و گرامى ترين ايشان نزد من آن پيغمبريست كه ترحم به مساكين و بيچارگان بندگان مرا بنمايد و با ايشان مجالست و معاشرت نمايد و اطعام كند و پناهگاه و ملجأ ايشان باشد.
اى يعقوب ترحم نكردى به بنده من ذميال (بكسر ذال و سكون ميم) را با اين كه او بنده خالص منست و در عبادت من منتهاى سعى و كوشش را مي نمايد و به اندكى از غذا قانعست و شب گذشته از درب خانه تو عبور كرد (و چون روزه بود و افطارى نداشت براى سد جوع خود) شما را صدا زد و طلب غذائى نمود و گفت: طعام دهيد سائل غريب راهگذر را و شما او را طعام نداديد و (با حال يأس و نااميدى جمله اى بدين معنى) گفت: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ و اشك ديدگانش جارى شد و به من شكايت كرد و شب را گرسنه بسر برد و حمد و ثناى مرا بجاى آورد و روز را روزه گرفت و تو و خاندان تو اى يعقوب شب را با شكم سير خوابيديد و باقيمانده غذاى شب شما تا صبح باقى بود.
اى يعقوب مگر ندانسته اى كه عقوبت و بلا به دوستان من زودتر مي رسد تا به دشمنان من و اين از لطف و حسن نظر منست به اولياء خودم و استدراج و امتحان منست نسبت به دشمنانم.
به عزت خودم قسم نازل كنم و فروفرستم بر تو بلا را و تو و فرزندان تو را در معرض مصيبت و عقوبت قرار دهم، بايد مهيا و آماده بلاى من شويد و راضى باشيد به قضا و مقدرات من و صبر كنيد در مصائب.
ابوحمزه گويد، عرض كرد: فدايت شوم در چه وقت حضرت یوسف آن خواب را ديد. فرمود: در همان شبى كه يعقوب و خاندانش با شكم سير خوابيدند و ذميال گرسنه خوابيد و يوسف چون خواب را ديد صبح به پدر خود حضرت يعقوب نقل كرد. (كه ديدم يازده ستاره و آفتاب و ماه مرا سجده كردند)
حضرت يعقوب سخت مغموم شد از شنيدن خواب و وحى هم به او شد كه مستعد بلا باش، به يوسف فرمود (فرزند عزيزم اين خواب از خواب هاى صادقه است و) برادران خود را از اين خواب آگاه مكن زيرا مي ترسم حيله و مكرى درباره تو بنمايند، و يوسف (به اراده و مشيت خداوند) غافل از دستور پدر شد و خواب را به برادران نقل كرد.
حضرت امام سجاد عليه السلام فرمود: اولين بلائى كه گرفتار آن شدند يعقوب و خاندانش، حسد بود كه برادران به يوسف بردند زمانى كه خواب را شنيدند از او و ميل و علاقه يعقوب به يوسف زياد شد و مي ترسيد آن وحى كه خدا به او فرموده بود كه: مستعد و آماده بلا باش، در فرزندش يوسف واقع گردد.
باعرض سلام و ادب
بله متاسفانه دیده می شود که قسم های بزرگ هم برای کمک کردن می دن
من فکر می کنم که گدایی برای اینجور آدمها عادی شده و نباید به اونها کمک کرد.
افراد فقیر به این راحتی از آبروی خود نمی گذرند
ممنون و سپاسگزار بابت مطالب مفید
باتشکرفراوان
شیوه ای که به شخصه در این مورد استفاده می کنم به اینصورت هست که:
می بینم که میزان کمکی که میتونم به نیازمندان بکنم یک اندازه ی مشخصی داره. لذا تمام تلاشم این هست که این کمک من به اون میزان توانمندی به فردی که حقیقتا نیازمند هست برسه.
نکته ی دیگه از منظر شرعی. آیا تکدی گری و همچنین کمک به این افرادی که کارشون تکدگی گری هست از نظر اسلامی جایز شمرده شده؟!
پاسخ به این سوال میتونه راه رو به ما نشون بده.
لذا به صورت کلی به نظر میرسه همه ی ما در هرکجا که زندگی می کنیم با کمی جستجو میتونم افرادی که حقیقتا نیاز به کمک دارن و نیازمند هستن رو بیابیم. و از نظر شرعی هم اولویت با اون هایست که در نزدیکی ما هستن. از همسایه گرفته تا هم محله ای و هموطن و ... .
بارها برامون مشخص شده اون فرد تکدیگر از مراکزی چون بهزیستی و کمیته ی امداد کمک هایی دریافت می کنن و یا حتی حقوقی دارن و که وضع مالیشون از بسیاری از افراد آبرومندی که با حقوق کمتر از اون دارن آبرومندانه زندگی می کنن بیشتر هست. لذا به نظرم باید دقت داشته باشیم که به چه کسی کمک می کنیم. آیا تفاوت نیست بین مستحق و تکدیگری که قصد فریب دارد؟!
در شهرهای کشورمون هم با مراجعه به مساجد می بینیم که افراد معتمدی هستن که خانواده های فقیر و آبرومند اون شهر رو میشناسن و کمک های مردمی رو بهشون انتقال میدن. به شخصه سعی می کنم از این مجراها که مطمئن هست وارد بشم برای کمک به نیازمندان.
سلام جناب بینا ...
ببینید اینجور مسائل رو دیگه نمیشه کاری کرد ... فرض کنین یه خانوم 60 ساله داره گدایی میکنه ... دو تا حالت که بیشتر نداشته ... یا اینکه داره دزدی میکنه ... یا اینکه واقعا مهتاج هست ...
مگه یه پیرمرد یا یک پیر زن خوشش میاد که بیاد بیرون و گدایی کنه ... مطمئنا مشگل داره ... الان آدما اگر پیر هم بشن ... حداقل برجی 1 میلیون پول لازم دارند ...
خرج غذا . خرج خورد و خوراک . خرج لباس . خرج آب و گاز و ....
آدمهای پیر با آدمهای جوون فرق دارن ... اونهایی که پیر شدن دیگه نمیتونن تغییر کنند ... و تنها باید درکشون کرد ...
بعدش هم ...
من فکر نکنم تا حالا رویه هم رفته 50 هزار تومن تو زندگیم کمک کرده باشم ... نهایتش 20 نفر بودند که بهشون به صورت مادی کمک کردم ...
50 تومن هم که چیزه مهمی نیست ... همین احساس شادابی که آدم بعد از کمک کردن به همنوعش میکنه براش یه دنیا ارزش داره ....
امشب داشتم میرفتم پیاده روی . خیابونی که نزدیک ماست پر از نمایشگاه ماشینه و اکثرا پیاده رو و خیابون رو با دوبله سوبله پارک کردن اشغال میکنند.
ولی امشب خیلی وضع خراب بود . طرف ماشین های نمایشگاه رو وسط پیاده رو پاک کرده بود . داخل خیابون که دیگه نگم چقدر داغون بود.
تماس گرفتم 110 . اینقدر صدای تلویزیونش زیاد بود نه میتونستم بشنوم نه حرف بزنم. حاضرم نبود کمش کنه. میگم آقا اینجوریه . با پز پلیسی میگه بله چند نفر اطلاع دادن الان پیگیری میکنیم. منم تشکر کردم.
رفتم حدود دو ساعت بعد برگشتم دیدم پیگیری ! نکردند ماموران زحمتکش قانون. مجددا زنگ زدم هنوز دارم حرف میزنم با یه لحن مسخره ای انگار داره با بچه حرف میزنه میگه : الان میفرستم بیان فلانشون کنن. هر ماشینی 100 هزار جریمه . همین الان! نگران نباش.
میگم پس من وایستادم اینجا تا بیاین من ببینم . میگه تو! چرا وایستی به تو چه ارتباطی داره!!! میگم من یکی از شهروندای این شهرم و حق دارم از پیاده رو و خیابون خودم استفاده کنم کسی اشغالش نکنه. من حقم رو میخوام. میگه مگه کسی حق تو! رو خورده؟!!! اگه اونجا وایستی میشه انتقام! با خودم گفتم دلمون به قانون خوشه ها. خسته نباشید عرض کردم خدمت دوست دلاورمون و مثل یک جهان سومی حرف گوش کن اومدم خونه.
کی باشه بریم بلاد کفر زندگی کنیم.
[="Times New Roman"][="Black"]سلام علیکم و رحمه الله
حتما استثنائاتی وجود دارد ولی این استثنائات هم جا و روش نامناسبی را برای رفع نیازشان انتخاب کرده اند .
شما اگر به آنها کمک کنید این روش و جای نامناسب را مناسب فرض میکنند و عزت شان را در کنار این خیابان و روش نامناسب از بین میبرند.
البته ما هم که قدرت تشخیص لحظه ای نداریم که با یک نگاه و برخورد بتوانیم صدق گفتار فردی را میان اینهمه متکدی بفهمیم ولی یک چیز را میتوانیم درک کنیم و آن این است که اگر مستاصل و درمانده است شان او اینجا نیست روش او هم صحیح نیست .
یک خبری دیروز منتشر شد از رئیس سازمان بهزیستی کشور ( در این صفحه ) و به نکات مهمی اشاره کرده بودند از جمله این مساله که نقل قول میکنم
وی با بیان اینکه ۸۰ درصد کودکان خیابانی و متکدیان در کشور دارای ولی قهری و غیرموثر هستند افزود: اعتیاد، طلاق، فقر و احساسی کار کردن مردم علت افزایش تکدی گر در کشور است که باید در زمینه آگاهی بخشی جامعه در این زمینه فعالیت‌های موثری انجام شود.
ذیلا از کارشناس محترم جناب استاد بواسطه طرح این مساله بسیار مفید و همراهی اساتید و همه شما بزرگواران سپاسگذارم و امیدوارم ناهنجاری های فردی و اجتماعی هرچه بیشتر مطرح و بوسیله عیار اخلاق و عقاید اسلامی محک زده شوند .
ومن الله التوفیق
یاحق[/]
جناب بینا ...
آیا واقعا چنین مرکازی مثلا برجی 700 هزارتومن به چنین گداهایی میدن ...
واقعا الان با برجی زیر 700 تومن نمیشه در تهران زندگی کرد .... هزینه یک نفرش رو دارم میگم ...
بخواد طرف یه سرپناه داشته باشه ... یه غذا بخواد بخوره ... بخواد برای کسی هدیه بخره ... بخواد بچه اش رو شاد کنه و ... بخواد ماهی یک بار پیتزا بخوره ...
گدایان رو که نباید خارج از انسان تصور کرد ... اونها هم دل دارند ... اون هم آرزو داشتند ...
سلام وعرض ادب
نکته ای که لازم است به آن توجه شود این است که مجموع روایات باید مورد دقت قرار گیرد چون در برخی روایات به طور مطلق به ما توصیه شده است که سائل را رد نکنید و در برخی دیگر از روایات به کمیت و کیفیت بحث اشاره شده است. بنابراین لازم است با ظرافت بیشتری با این موضوع برخورد کنیم . بعضی از افراد با توجه به وجهه ای که متکدیان در سطح شهر دارند و خبرهای متعددی که از وضع خوب مالی آنها و ... شنیده اند با خود عهد می کنند که دیگر به هیچ گدایی کمک ننمایند. برخی از افراد نیز بر عکس به محض برخورد با اینگونه اشخاص سریعا و به طور متناوب کمک نموده تا جایی که خودشان از این امر گله مند شده و نه وجدان پشت کردن به گدا را دارند و نه توان کمک بیش از حد.توجه کنید که این هر دو روش نادرست است.لذا لازم است مخاطب شناس خوبی باشیم و با یک بررسی سریع و مرور ذهنی تصمیم بر کمک یا عدم کمک بگیریم.
در برخی روایتها کمک به سه نفر در روز مطرح شده و بدین ترتیب اشاره شده که اگر به سه نفر در روز کمک نمایید حق را ادا کرده اید .ویا کمک به زنان و کودکان و پیران و زمین گیران نیز مورد سفارش قرار گرفته است.
اما در عین حال چنانچه یقین دارید این افراد شغلشان تکدیگری است و با وجود سلامتی جسم تن به کار نمی دهند و از روی تن پروری و تنبلی این شغل را انتخاب نموده اند کمک کردن به آنها لازم نیست.
نکته ی دیگر این که حس دلسوزی و عواطف در وجود انسان باید همواره زنده بماند بنابراین چنانچه این افراد را مستحق کمک نمیدانید از طرق دیگر به این حس درونی خود پاسخ دهید وکمک خود را از راههای دیگر به نیازمندان برسانید تا بلای قساوت قلب را تجربه ننمایید.
نکته ی آخر این که: مهمتر از خود کمک ،نوع برخورد می باشد. چه بسا پولی را به سائل می دهید اما در عین حال نوع برخورد یا اخم شما و یا حتی حالت صورت شما که نشان از کراهت دارد فعل شما را بی ارزش می کند گاهی نیز در اثر تکرار برخورد ممکن است با حالت جدی به شخص مورد نظر بگویید که : مگر دیروز به شما کمک نکردم؟؟؟ و با همین کلام بر سر او منت بگذارید .لذا لازم است چه زمانی که قصد کمک کردن دارید و چه زمانی که کمک کردن را لازم نمی دانید با احترام کامل و بدون هیچ نوع توهین و اخم و بی ادبی از کنار سائل رد شوید.
[="Times New Roman"][="Black"] bina88;600123 نوشت:
بنده ی خدا شما یه لحظه خودتو بزار جای اونها..
.
از وقتی به دنیا اومده با فقر و نداری بزرگ شده..
.
همش توی سرش زدند ، رنگ محبت ندیده..
.
یه نفر دست نوازش روی سرش نکشیده..
.
یه عزیزم از کسی نشنیده..
.
بعد انتظار دارید با کمک نکردن من و شما مثل فیلم هندی ها تحت تاثیر قرار بگیره و یه دفعه متحول بشه..؟
.
یه دختر 15-16 ساله ای رو همیشه توی بازار می بینم که یه نوزاد همیشه بغلشه و جلوی مردم رو می گیره و ازشون پول میگیره و خیلی هم کنه هست و می چسبه به آدم..
.
یه روز ساعت دو ظهر از تو بازار داشتم میومدم خونه ، از داروخانه اومد بیرون واسه نوزاد شیر خشک گرفته بود نشست کنار خیابون واسش درست کرد..
.
یه جوری با عشق و محبت و عاطفه به این بچه شیر میداد و باهاش بازی می کرد که حس می کردم مادرشه..
.
این فقط یه مثال بود ، خیلی چیزهای دیگه دیدم که بهم ثابت میکنه اینها هم عشق و محبت و عاطفه و انسانیت حالیشونه ، فقط توی شرایط بدی بزرگ شدن و با کمک نکردن تحت تاثیر قرار نمیگیرن..
.
دختربچه ای که توی سوز و سرما داره توی خیابون سگ لرز میزنه و لباس گرم نداره ، میخوای بهش کمک نکنیم و همینجوری از سرما منجمد بشه به امید اینکه یه روزی تغییر کنه..؟
.
مگه چقدر سواد داره ، چقدر فرصت داشته به این چیزا فکر کنه که بتونه درک کنه روشش درسته یا نه..
.
اصلا این حرف ها رو قبول ندارم..
کاش آقای همایون هاشمی یکی از بچه های خودشو یکی دو روز می گذاشت کنار خیابون تا توی سرما منجمد بشه و توی گرما آب پز بشه تا بفهمه احساسی کار کردن یعنی چی..
.
ما خودمون پلیور و دستکش و هد بند می بندیم بازم میایم خونه میگیم چقدر هوا سرده ، حالا ببین اون طفل های معصوم و سایر نیازمندان چی میکشند..
اﺣﺴﻨﺖ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮﺯ ﺗﻔﻜﺮ
ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻮاﻓﻘﻢ √
[="Arial"] الهه خشم;600112 نوشت:
میشید 18
تازه با ارفاق:Cheshmak:
[="Times New Roman"][="Black"] سینا;600131 نوشت:
عرض سلام و ادب خدمت استاد گرامی
بنده متوجه منظور شما شدم که در صدد تقویت خصلت نیکوی کمک به دیگران هستید بدین خاطر که گفتار ما بیشتر منعی ,سلبی و مقید بود
ولی ستاد گرامیم
اطلاقی که ذکر فرمودید در کلیت موضوع است یا در مصادیق ؟ اینکه در کلیت موضوع کمک به سائل اطلاق وجود دارد شکی نیست ولی در برخورد با مصادیق مختلف یا شرایط مختلف نمیتوان مطلق عمل کرد و تقئید و تخصیص بواسطه وجود تفاوت بوجود می آید.
همانطوریکه اشاره فرمودید انسان مومن لازم است حداقل به 3 نیازمند در زوز توجه و کمک نماید حال چه مادی چه معنوی
ولی
این بدان معنی نیست که 3 متکدی را در کنار خیابان انتخاب کنیم و مبلغی به آنها داده ( که البته با این کار مشکل امروز او را فرضا حل میکنیم و نه مشکل فردا یا ماه دیگر را ) بفرض محتاج بودن او , ما تنها ماهی بدست او داده ایم و برای فردایش او را بکنار خیابان میکشانیم
در حالیکه شخص نیازمند بجای خرج آبرویش در کنار خیابان باید به جای مناسبش برود .
ما ایرانیان در سال جمعا مبالغ بسیار سنگینی را خرج اینها در کنار خیابان میکنیم که حقوق یک کودک کار امروز و فریبکار و خلافکار فردا 4 برابر بیشتر از حقوق افراد کارمند و کارگر است
جسارت بنده را ببخشید و موفق و موید باشید در پناه حق[/]
[="Times New Roman"][="Black"] Im_Masoud.Freeman;600151 نوشت:
سلام علیکم و رحمه الله
عزیز گرامی . این مطالبی که فرمودید درست . ما هم میبینیم و میدانیم . ولی راه حل چیست ؟ مگر از این تراژدی ناراحت کننده لذت می برید یا کسی لذت میبرد ؟
آیا کسی در برابر کمک به اینها مخالف کرده ؟ خیر . کسی مخالف کمک به اینها نیست ولی این کمک به این روشی که امروز جریان دارد غلط است . نتیجه معکوس میدهد.
در ایران بر خلاف جهان بواسطه حاکمیت دینی , دو صنعت خرید و فروش قانونی و غیر قانونی اسلحه و صنعت غربی پورن درآمد زا نیست .
در عوض ورود و تبدیل و توزیع مواد مخدر و تکدی گری از روشهای کسب ثروت شایع و پردرآمد است.
از این رو ما حتی صنعت توریسم موفقی نداریم ولی در عوض متکدی خارجی داریم ( اینجا را مطالعه بفرمائید ) که البته فقط این یک مورد نیست و شما از کشورهای دیگر توریت های متکدی متعددی را حتما دیده اید که جذب بازار ایرانیان شده اند .
موفق باشید در پناه حق[/]
[="Times New Roman"][="Black"] bina88;600261 نوشت:
اینکه معتادین برای خرج عملشون کودکان رو مجبور به تکدی گری می کنند درست است..
.
ولی یک معتاد هرکاری از دستش بر میاد ، وقتی خرج عملش در نیاد ، تبدیل به یک حیوان قسی القلب میشه..و تلافیش رو سر این کودک مظلوم در میاره..
.
کودکی که ما فقط بر اساس قضاوت های نا به جای خودمون اونها رو "خلافکاران فردا" می خوانیم..
.
کودکی که هیچ گناهی نداره ، و فقط شده یه ابزار..
.
حالا با این شرایط می خوای با کمک نکردن اصلاحشون کنی..؟
.
من با کمک به معتادین و انسان های تن لش به شدت مخالفم و اگر دستم برسه یه لگدم میزنمش تا با سر بره تو دیوار..
.
ولی در مورد کودکان ، بدون استثنا باید به همشون کمک کرد..
این دیگه از اون حرف ها بود..بهتون اطلاعات غلط دادن..
.
اتفاقا توی ایران هم خرید و فروش اسلحه درآمد زا هست..هم به قول شما صنعت غربی پورن..فقط فرقش اینه که اونا علنی کار میکنن و لو رفتن و ما لو نرفتیم..
سلام وعرض ادب
همانطور که خود شما نیز واقف هستید مطلق بودن کمک به سائل بدین معناست که اصل کمک امری تایید شده هست اما در عین حال برخی روایات با مقید کردن اصل در واقع نوع کمک و چگونگی و شرایط کمک را به ما یاد داده اند و همین امر باعث می شود که ما صرف شنیدن این مطلب که لازم است کمک کنیم بدون توجه اقدام ننماییم بلکه با در نظر گرفتن تقیید و تخصیص بهترین گزینش را داشته باشیم.
بیان کمیت و عدد در روایات را به عنوان مثال ذکر نمودم تا ظرافت روایات حتی در میزان کمک کردن روشن شود و هرگز این مطلب بدین معنا نیست که از کنار خیابان سه نفر را انتخاب نماییم و به آنها کمک کنیم اتفاقا بحث بر سر تعادل در این امر است چرا که گاه افراط در کمک و گاه تفریط در این عمل قابل مشاهده هست بنده بیشتر اصرار بر رعایت اعتدال در این امر دارم به شرط این که از طرفی واقف به نیازمندی فرد باشیم و از طرف دیگر بدون دلیل با احساساتی شدن کمک ننماییم و نیز بدون دلیل احساس و عواطف خود را کور نماییم.
سلام علیکم
بعضیها هستند سر شب که میشه و هوا خیلی سرد میشه یا باران و برف میباره بچه ها رو با یک لباس نازک میفرستن گوشه خیابونا این بدبختا تو سرما هی بخودشون میلرزن و مردم دلشون میسوزه بهشون کمک میکنن. گاهی هم همین بچه ها التماس میکنن یه چیزی بدین بخوریم گرسنمونه.
ببینید قساوت تا چه اندازه که به بچه های کوچک هم رحم نمیکنند و گرسنه و بی لباس میگذارنشون تا گدایی کنن
سلام
من بستگی داره . مثلا یک روز که بازار بودم خانمی جلوم امد گفت دخترم من گدا نیستم خرید امده بودم اما کیف پولم گم کردم و پول برگشت ندارم. نگاهش کردم خانم تمیز و مرتبی بود حتی وسایل خریدش نشونم داد بیچاره مثل لبو قرمز شده بود. منم گفتم چقد لازم داری . حساب کتاب تاکسی را کرد گفت اینقدر !!!!! بعدشم رفت.
یا خانمی را دیدم که خیلی اشفته بود بهش گفتم چیزی شده !!! چلا جلو میای اما بعد عقب !!!!!! بعد فهمیدم بیچاره شوهرش بیمارستان بوده و ایشون پول کم اورده !!!!
همیشه نباید دست رد زد شاید واقعا به کمک نیاز دارند میشه تحقیق کرد و مطمئن شد و نیازمند واقعی را بدون گدایی کردن کمک کرد.
ی اقایی هست که واقعا معلول حرکتی هست اما گدایی میکنه اما پول گدایی میشه گرون ترین سیگار!!!!!!!!!!!!!!منم هیچوقت بهش کمک نمیکنم.
یا خانمی را میشناسم که گدایی میکنه ولی تنش سالمه ومیتونه کار کنه اما به گدایی افتخار میکنه.
یا پسر جونی که هر روز سر راهت میگیره که مادم بیمارستانه و پول کم اوردم !!!!!!!! خوب دروغ میگه مادرش که هر روز بیمارستان نیست
اگر هر کدوم از ما نیازمندهای دور و اطرافمون بشناسیم و کمکشون کنیم هیچ نیازمندی حاضر نمیشه غیرت و ابروش را برداره و گدای کنه.
عواقب تکدی گری
امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: سخن رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله را پيروى كنيد كه فرمود: كسى كه در سؤالى را به روى خود بگشايد، خدا درى از فقر را بر او مي گشايد.[1]
امام صادق عليه السّلام فرمود: از سؤال مردم حذر كنيد، زيرا كه آن موجب ذلّت دنيا، و فقرى است كه آن را پيش انداختهايد، و موجب حسابى دور و دراز در روز قيامت است.
روش کمک به متکدیان و تهیه ابزار کار برای آنها
مردى از انصار را حاجتى پيش آمد، پيامبر خدا (ص) اطّلاع يافت، فرمود: «هر چه در خانه دارى نزد من بياور! و چيزى را بى ارزش نشمار!» آن مرد يك زيراندازی از زين اسب و يك كاسه آبخورى، حضور پيامبر (ص) آورد، پيامبر خدا فرمود: «چه كسى خريدار اينهاست؟» مردى عرض كرد: به يك درهم مى خرم، پيامبر (ص) فرمود: «چه کسی بيشتر مى خرد؟». مردى گفت: دو درهم. پيامبر (ص) فرمود: «آنها مال تو» بعد رو به آن مرد كرد؛ فرمود: «به يك درهم غذايى براى خانواده ات تهيه كن، و با درهم ديگر تبرى بخر!» آن مرد رفت و تبرى خريد آورد خدمت پيامبر (ص) فرمود: «چه کسی يك دسته براى اين تبر دارد؟» يكى از اصحاب عرض كرد: من دارم. پيامبر خدا (ص) دسته تبر را از آن مرد گرفت و با دست خود، درست كرد و به آن مرد داد و فرمود: «برو و هيزم جمع كن، و هيچ خار، و كنده خشك و ترى را ناچيز مپندار» آن مرد تا پانزده شب آن كار را كرد، پس از آن خدمت پيامبر (ص) آمد، در حالى كه وضع او خوب شده بود، پيامبر (ص) فرمود: «اين حال تو بهتر از آن است كه تو روز قيامت با حالتى بيايى كه در چهره ات اثر صدقه گرفتن است.».[2]
[/HR][1] من لا يحضره الفقيه / ترجمه غفارى، على اكبر ومحمد جواد و بلاغى، صدر ؛ ج2 ؛ ص380
[2] مجموعه ورام، آداب و اخلاق در اسلام / ترجمه تنبيه الخواطر ؛ ؛ ص102
توی یه موبایل فروشی نشسته بودم یه خانوم قدبلند و با جمال وارد شد که از ظاهرش معلوم بود از خونواده مومن و با اصل و نسبی هست.
بنده خدا یه مقدار لیف و چیزای شبیه به این دستش داشت و میگفت شوهرم تصادف کرده زمین گیره تو خونه اگه میشه ازم خرید کنید. واقعا راست میگفت . اصلا وجنات یه دستفروش معمولی رو نداشت.
دلم براش خیلی سوخت ولی واقعا آفرین به شرفش که همت کرده بود و از یه کار کوچیک نون می برد خونه. یه چیزی هم عرضه میکرد که به درد بخور و با کیفیت بود و اکثرا با کمی فکر ازش میخریدند.
حالا من پسر جوون میشناسم از نوجوونی گدایی میکنه و سالهاست کارش اینه فقط!!!
خدا یه کمی حس شرافت به برخی آدما بده:khaneh:
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام بر اسکدینی ها و استاد بزرگوار بخاطر دعوتشون به موضوع
همه نظرات عالی بود، نظر من با نظر استاد اویس یکیست:Gol:
با این تفاوت که نمیتونم مورد دوم رو از مورد اول اول تشخیص بدم:)
برای همین تا حالت هیجانی بهم دست نداده به هر دو گروه کمک نمی کنم.
ولی با توجه به اینکه الان صندوق هایی که افرادی رو تحت پوشش دارن چه خانگی چ موسسه ای بنظرم تکدی گری امری ناشایست هست.
روش برطرف کردن نیاز های مردم :" براوردن نیازهای مردم پایدار نیست مگر به سه چیز : 1- کوچک شمردن ان تا خود بزرگ نماید. 2- پنهان داشتن ان تا خود اشکار شود. 3-و شتاب در بر اوردن ان تا گوارا باشد. " حکمت 101 مولا علی علیه السلام.
[=Times New Roman] همره;601723 نوشت:
سلام علیکم و رحمه الله
انتهای عنوان تاپیک ذکر شده , فرهنگ سازی برای رفع آنها ( معضلی بنام تکدی گری )
کمیته امداد امام خمینی رحمه الله علیه و بهزیستی مراکز محدود و محصوری هستند که مسئولیت رسیدگی به امور چنین افرادی را دارند. و حل کامل این مشکل از عهده آنها خارج است
این مشکل بواسطه پس آورد اجتماعی و فرهنگی زشتی که در بطن خودش دارد , ضروری است که امروز مورد توجه قرار گیرد
و راه حا آن این است که میتواند با سرپرستی و تولی بزرگان دینی حل شود . اگر مراجع عظام تقلید حفظهم الله , فتوی بر عدم جواز کمک به متکدی بدهند و از مردم بخواهند که کمک های خود را در صندوق هائی با نام و عنوان کمک به سامان دهی اطفال و افراد بی یا بد سرپرست و کم بضاعت و معتادین و بی خانمان ها پرداخت نمایند و با این مبالع و توصیه مراجع عظام با همکاری بهزستی اینها سرو سامان می یابند و به مشکلشان رسیدگی شود.
خب مردم هم بواسطه این حکم و یا اگر هم مقید نیستند با دیدن نتایج آن بواسطه همین حس همنوع دوستی استقبال میکنند و اگر محتاجی را دیدند به متولی اش راهنمائی میکنند.و فرهنگ گداپروری کم رنگ میشود.
و نهایتا متکدی ای کنار خیابان نمی ماند مگر اینکه کلاه برداری برایش خوشتر است و لذا مجرم هم هست.
یاحق
یکی دیگر از روشهای اهل بیت در کمک به افرادی که جهت رفع نیاز خویش به آنها رجوع می کردند، این بود که به میزان معرفت و شناخت او نسبت به مسائل معرفتی، از وی دستگیری می نمودند.
اللّه اعلم حيث يجعل رسالته ) يعنى : يعنى خداوند بهتر مى داند مه رسالتش را رد مجا قرار دهد.[=arial black](بحارالانوار، ج 68، ص 156.)
كمك به اندازه معرفت فقير
[=arial black]روزى امام حسين عليه السلام در گوشه اى از مسجد پيامبر صلى اللّه عليه و آله نشسته بود. مردى عرب نزد او آمد و گفت : يابن رسول اللّه من بايد يك ديه كامل بپردازم و توان اداى آن را ندارم . به خودم گفتم مى روم از كريمترين مردم درخواست مى كنم و كسى را کریمتر از اهلبيت رسول خدا صلى اللّه عليه و آله نمى شناسم .
امام حسين عليه السلام فرمود: اى برادر عرب من سه سوال مى كنم اگر يكى از آنها راجواب دادى يك سوم بدهى تو را مى پردازم و اگر دو مساءله را پاسخ دادى دوثلث آن را ادا مى كنم و اگر هر سه سوال را جواب دادى تمام بدهى تو را مى پردازم .
مردعرب گفت : يابن رسول اللّه آيامانند شما از مانند من (كه عربى جاهل و بى سواد هستم ) سوال مى كند؟ شما كه اهل علم و شرف و بزرگى هستيد؟
امام حسين عليه السلام فرمود: بله شنيدم كه جدم رسول اللّه خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود: (المعروف بقدر المعروفة ) (به اندازه معرفت احسان شود.)
مرد عرب گفت : هر چه مى خواهيد سوال كنيد اگر دانستم جواب مى دهى و اگر ندانستم از شما مى آموزم . (و لاقوة الاباللّه )
امام عليه السلام پرسيد: (اى الاعمال افضل ) (كدام اعمال بهترند؟)
جواب دادن (الايمان باللّه ) (ايمان به خدا)
حضرت پرسيد: (فما النتجاة من المهلكة ) (راه نجات از مهلكه كدام است ؟)
پسخ داد: (الثقة باللّه ) (اعتماد و توكل بر خداوند.
امام عليه السلام سوال كرد: (فما يزين الرجل ) (چه چيزى به مرد زينت مى بخشد؟)
مرد عزب جواب داد: (علم معه حلم ) (علم همراه با بردبارى )
[=arial black]حضزت فرمود: اگر علم وحلم نداشت چه چيزى او را زينت مى دهد؟مرد عرب : (فقر معه مروة ) (فقری که همراه مروت باشد )
امام عليه السلام : اگر از فقر و صبر هم بر خوردار نبود چه ؟
مرد عرب : ( صاعقة تنزل من السماء و تحرفه فانه اهل لذلك )( صاعقه اى از آسمان پائين آيد واو را آتش زند كه مستحق چنين عذابى است ) امام عليه السلام خنديد و كيسه اى را كه در آن هزار دينار زر سرخ بود به او داد و انگشترى را كه دويست درهم ارزش داشت به او بخشيد و فرمود: طلاها را به طلبكارانت بپرداز و پول انگشتر را صرف مخارج زندگى نما.
مرد عرب آنها را برداشت و گفت
سلام علیکم
از همه سروران و دوستانی که در بحث شرکت کردند صمیمانه تشکر می کنم.
پاسخ های خوبی به این بحث داده شد که امیدوارم کاربران عزیز را در این مسأله یاری بخش باشد.
اما روش خود بنده تا کنون عمل به روایتی از رسول خدا صل الله علیه و آله بوده که مضمون آن روایت اینست:
اگر سائلی را دیدی و دلت برایش سوخت بدو کمک کن و اگر چنین نشد کمک نکن.
این روایت از آن جهت سرمشق این حقیر واقع شد که توجه به حالت قلبی هنگام سوال سائل می داد و درست است که همه ی قلوب همیشه درک بدون خطا ندارند،اما توجه به آن درک هر چند خطا باشد در این مسأله مورد تأیید معصوم قرار گرفته و با این کار آثار منفی رد سائل اشاره شده در روایات را ندارد.
اما غیر پستهای همکاران گرامیم ،پستهای جناب bina88 بسیار مورد توجه ام قرار گرفت و به نظرم چنین آمد که می توان این روایت را با کلام ایشان مورد لحاظ قرار داد.
بازهم از همه ی عزیزان تشکر می کنم و با این پست این بحث را خاتمه می دهم.
بسمه تعالی
یکی دیگر از بد اخلاقی های اجتماعی که شاید بتوان به خاطر حساسیتش تعبیر ناهنجاری را برایش بکار برد،همدردی نکردن و یا بد همدردی کردن با دیگران است.
این مسأله از آن رو مورد توجه بنده قرار گرفت که فرهنگ سازی صحیحی در مورد آن نشده است و معمولا تا خود افراد گرفتار بلایی نشوند رفتار درستی از خود نشان نمی دهند.همچنین امروزه اکثر زندگی ها آمیخته با انواع مشکلات بوده و لزوم فرهنگ سازی صحیح در این زمینه بیش از پیش احساس می شود.
نظر شما چیست؟آیا همدردی کردن با دیگران لزومی دارد؟نحوه صحیح همدردی چگونه است؟
برای شروع ماجرایی را که چند سال قبل در مورد یکی از دوستان در تاپیک رمضانیه آورده بودم را خدمتتان نقل کرده و مواردی از همدردی های غلط با این فرد را برایتان ذکر می کنم:
سلسله موی دوست حلقه دام بلاست/هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست.
رفیقی داریم از سادات،ظاهرش که آدم بدی نیست، باطنش را خدا می داند.
مقداری از سرگذشت او را برایتان می گویم،شاید بدرد بخور بود.
می گفت:
بچه که بودم،زمانی که دست راست و چپم را شناختم فهمیدم پدرم بیمار است،پدرم در جنگ چند جور مختلف مجروح شده بود، شیمیایی،موجی،ترکشهای مختلف در بدنش و . . .
خلاصه خیلی باید مراعات پدر را می کردیم،وقتی هم که حالش بد می شد، دنیا روی سرمان خراب می شد،گاهی 5 یا 6 ماه نصف بدنش فلج می شد و کاری از دست کسی بر نمی آمد. کار هم که نمی کرد و نتیجتا خرجی نداشتیم، برخی صاحبخانه ها هم وقتی اجاره شان دیر می شد حسابی از خجالتمان در می آمدند.
بچگی گذشت،دوست پدرم در سرم انداخت طلبه شوم، رفتم یک یا علی گفتم و بعد از امتحان و مصاحبه طلبه شدم،سال اول که تمام شد به خاطر معدل نسبتا خوبم از طرف حوزه بردمون مشهد، بعد از 14 سال مشرف می شدم، صفائی کردیم، در راه برگشت اتوبوسمان چپ کرد و بدترین مجروحش من بودم،هنوز هم با وجود پیگیریهای فراوان کمر و گردنم خیلی اذیت می کنند.
در این دکتر رفتنها و بیمارستان بستری شدنها فهمیدند که قلب من مشکل دارد، پیگیر آنهم شدیم ولی روز به روز بدتر می شد تا اینکه ریه ام نیز مشکل پیدا کرد، بعد از تصادف هم دید یکی از چشمهایم تار شده بود، وقتی با یکی از دوستانم به دکتر چشم پزشک رفتم بعد معاینه طولانی گفت چشم شما بیماری خطرناکی دارد،به دکتر مغز و اعصاب هم مراجعه کن و یک خروار دارو داد.
رفتیم دکتر مغز و اعصاب ،نوار مغز ،دو بار ام آر آی و کلی بررسی دیگه، گفت آقا بر اساس تمام این مدارک نیمی از رگهای مغز شما متورم است و اگر بخواهیم دستش بزنیم هر احتمالی وجود دارد.
خلاصه شدیم گالری درد و مرض،رفقای طلبه هم انصافا خیلی زحمتم را می کشیدند،هفته ای یکی دوبار بیمارستان رفتن کارم بود و . . . . . . .
رفتیم سراغ ازدواج،عیال مومنه ای گرفتیم، و بعد از یک سال و نیم بچه دار شدیم، دختر نازنینی بود ولی بعد از مدتی فهمیدیم فلج مغزی است و نمی تواند راه برود؛ بیچاره مادرش با ازدواج با من گرفتار گردونه بلا شد.
می گفت: وقتی رفقا حال خودم یا دخترم را می پرسند حتی می ترسم درد دل کنم چون اطرافیانم دیگر از من و مشکلاتم خسته شده اند،حتی حوصله شنیدن را نیز ندارند.
مشکلات سابقم نیز تقریبا پا برجاست، مخصوصا پدرم که دیگر حال و روز خوبی ندارد و نمی تواند کار کند.
می گفت:کمکی از کسی نمی خواهم ولی نگاه های سنگین دیگران را خوب حس می کنم ؛ انگار در دلشان می گویند باز سید آمد؛می توانم حس کنم که برای رضای خدا تحملم می کنند.
ولی دلش هنوز سرد نشده؛ذکرش یا کریم است؛ می گوید خدا خیلی خیلی به من لطف کرده و عنایت داشته،خودش می گفت(پوزش بابت نقل عین عبارتش):خدا من را داخل آدم حساب کرده ،خدائیش من لیاقت یک لطف کوچک خدا را هم ندارم.
می گفت :برای رفع گرفتاریم هم اگر دعا کنم به خاطر اهل و عیالم است؛ بیچاره ها از دست من بدجور گرفتار شده اند.
حرفهایش زیاد بود ولی بازهم آب دهانش را قورت داد و ساکت شد مبادا من هم خسته بشوم.
من در جوابش فقط سرم را پائین انداختم و سکوت کردم.
غیر از موارد بالا، نمونه هایی از همدردی های غلط با این بنده ی خدا:
می گفت:تا بحال چندین نفر افراد صاحب نام گفته اند چرا دخترت را در بهزیستی نگذاشتی؟باید رهایش می کردی تا این همه به زحمت نیفتی.
می گفت: افراد زیادی توصیه می کنند که مسائل درمانی دخترم را رها کنم،چون هزینه هایش سنگین است.
می گفت:برخی از مذهبی ها از روایاتی سخن می گویند که به خاطر گناه پدر و مادر،فرزند بیمار می شود(مخصوصا ناراحت بود از کسانی که این روایات را به همسرش می گویند)،برخی غیر مذهبی ها هم عباراتی را با کنایه می گویند که از صد فحش بدتر است،مثلا می گویند شما دیگر چرا؟شما چه گناهی کرده بودید؟
اینها چند نمونه کوچک بود،قضاوت با شما. . . . . . .