مهارت هاي زندگي = شبكه پويا ( بيت الاحزان : گريه براي ذهن كودكان معصوم ) بزغاله هاي دنياي مجازي
تبهای اولیه
[="Tahoma"][="DarkGreen"]سلام بر شما خوبان
اين روزها شاهديم در شبكه پويا كاتون مهارت هاي زندگي پخش مي شود.
متأسفانه خيلي دير شروع كرده ايم ولي گام بسيار بسيار خوبي است.
چون واقعا محتواي برنامه كودك طوري است كه بايد بيت الاحزاني بسازيم زار زار گريه كنيم
آيا اين هم برنامه هاي تخيلي آن هم ناهماهنگ با فرهنگ ما مخل به تربيت اسلامي نيست؟
متأسفانه تلويزيون شده حق السكوت والدين. يعني چون مي بينند كه كودكان سر گرم هستند و به آنها غر نمي زنند خيالشان راحت است (به خصوص در خانواده هاي تك فرزند) اما ما به چه قيمتي بزرگترين هديه الهي به يعني كودكان مان را اين گونه در معرض اطلاعات شلوغ پلوغ رسانه ها قرار مي دهيم .
آيا همان گونه كه به فكر بهداشت و سلامت جسم فرزندان هستيم نبايد به فكر سلامت ذهني و معنوي باشيم؟
آيا ما روان شناس و جامعه شناس خوب نداريم كه براي استفاده از برنامه هاي كودك برنامه ريزي كنند؟
كودكان نيز قواي مختلف تخيلي، فكري عاطفي و....دارند. آيا با اين همه برنامه هاي تخيلي رشد كاريكاتوري نمي كنند؟[/][/]
دانا، پسربچهای ست که در یک خانوادۀ فرهنگی و متوسط به همراه خواهر، مادر، پدر، پدربزرگ و مادربزرگش زندگی میکند.
در مقابلِ خانۀ آنها مجتمع بزرگی قرار دارد که خانوادههای متعددی در آن زندگی میکنند و به همین دلیل مسائل گوناگونی اتفاق میافتد.
مهارتهای مورد نیاز برای زندگی اجتماعی و نکات مربوط به آداب معاشرت، مسائلی هستند که هر فردی باید در زندگی آن را فرا بگیرد تا بتواند زندگی خوبی در کنار سایر مردم داشته باشد. بعضی از انسانها حاضر نیستند دراینباره مطالعه کنند و یا از تجربۀ دیگران استفاده کنند، آنها فکر میکنند که خود همه چیز را میدانند، اما زندگی با تجربیات سختش همۀ این درسها را به آنها میدهد. پس بهتر است قبل از اینکه بخواهیم از زندگی درسهای سخت بگیریم، با مطالعه و آموزش ساده، این مطالب را بیاموزیم. مطالبی مثل: آموزش مهارت همدلی با دیگران و درک مشکلات آنها، مهارت در حل مسائل و مشکلات مربوط به خودمان، فراگیری مهارت تصمیمگیری، مهارت در خودآگاهی، مهارت در برقراری ارتباط با دیگران و کنار آمدن با شرایط، مهارت در مقابله با نگرانیها و بسیاری از مهارتهای دیگر که لازمۀ یک زندگی آرام و رو به رشد است.
مجموعۀ «مهارتهای زندگی» بر اساس طرحی از فرخ یکدانه و شهاب کسرایی، در 250 قسمت 10 دقیقهای در دست تولید است که از این تعداد، 200 قسمت هماکنون آمادۀ پخش میباشد. این مجموعه به تهیه کنندگی مؤسسه فرهنگی هنری حور در مرکز پویانمایی صبا برای گروه سنی کودک و نوجوان تولید شده است.
اطلاعات تکميلي
- کارگردان: فرخ یکدانه، ارشاد رهبر، مهراب ناصری، بهروز روستایی، مرتضی محمدی
- نویسنده: فرخ یکدانه، منوچهر اکبرلو، مهدی شاهپیری، برزویه نوروزی، امین حسینیون و...
- انیماتور: نیلوفر ضیائی، سحر صادقی، میترا خارستانی، مهشید کسائی
- موسیقی: بهرنگ قدرتی
- تکنیک: سهبعدی کامپیوتری
- تعداد قسمت: 200
- مدت: 10 دقیقهای
- کشور سازنده: جمهوری اسلامی ایران
- سال ساخت: 1391
- تهیه شده در: مرکز پویانمایی صبا
دوستان سلام
جناب حامی،
اصلا فرض می کنیم که تمام برنامه های شبکه پویا و ... خوب باشد، آیا باز هم درست است که کودکان به همین منوال به تماشای تلویزیون و برنامه های کودک بنشینند؟
مدتی پیش حین مطالعات خود با عزیزی بحث داشتم؛ ایشان که تحت نظر یکی از شاگردان استاد مرحوم دولابی رحمة الله علیه فعالیت می کردند، می فرمودند که یک کودک در هر سنی تا حد زمانی مشخصی باید روی یک مسئله تمرکز کند و اگر این تمرکز بیشتر شود به معنی مرگ تفکر در کودک است.
شخصا نیز وقتی بررسی کردم دیدم که اثراتی را در پی خواهد داشت من جمله اینکه به مرور قدرت جامع نگری شخص و به تبع آن قدرت مواجهه با مشکل، دیدن اطراف مشکل و نهایتا حل مسئله از وی گرفته می شود.
حالا می بینیم که تلویزیون، بازیهای رایانه ای، بسیاری از اسباب بازی ها و حتی خیلی از محیط ها به گونه ای است که کودک را به تمرکز بیش از حد مورد نیاز خودش سوق می دهد.
زمانی که با کودکان دبستانی و بعضا راهنمایی کار می کردم به راحتی قابل مشاهده بود که کودکی که کمتر در چنین فضاهایی بود، ذهن خلاق تری داشت.
کودک باید حقیقتا زندگی بکند تا مهارت زندگی را بیاموزد، باید با مشکلات حقیقی مواجه شود تا توانایی حل مسئله را بیاموزد. وقتی زندگی کودک مجازی شد نمی توان چنین انتظاراتی از وی داشت.
حرف زیاد است اما آیا واقعا تغییر در برنامه ها کمکی به مسئله می کند؟
پ.ن: این هم از آفات اسکدین برای بنده است که آمده ام روی موضوع دیگری تحقیق کنم اما نتوانستم بی تفاوت به این موضوع باشم و این پست را نزنم.
علی علی
جناب حامی،
اصلا فرض می کنیم که تمام برنامه های شبکه پویا و ... خوب باشد، آیا باز هم درست است که کودکان به همین منوال به تماشای تلویزیون و برنامه های کودک بنشینند؟
سلام علیکم
ابتدا این نکته را بگویم که بنده کاملا با نظر شما موافق هستم و به شخصه با تماشای تلویزیون برای کودکان به شدت مخالفم زیرا مضراتش به مراتب خیلی خیلی بیشتر از سودش است واگر خانواده ای واقعا سعادت کودکشان برایشان مهم باشد فقط کافیست نیازهای یک کودک برای رشد همه جانبه را برسی کنند و از آنطرف هم برنامه هایی که دارد به خورد این کودکان داده میشود آن هم با این مدت زمان،را مورد ارزیابی قرار دهند آنوقت ببینند از شدت غصه میتوانند یک شب آرام بخوابند یانه!
اما با ساخت برنامهایی این چنینی(مهارتهای زندگی) نیز موافقم!! چرا؟ زیرا خیلی ها اصلا برایشان سعادت کودکشان مهم نیست ،یا برخی اصلا آکاهی ندارند و دانسته و نا دانسته ساعتها کودک را پای شبکه پویا مینشانند،وجود این چنینی برنامه هایی هرچند درد اصلی را دوا نمیکند و ریشه مشکل همچنان باقیست اما میشود حکایت کفش کهنه در بیابان نعمتی است!!!
حدا اقل اگر به جای این همه برنامه های به درد نخور و پوشالی و ذهن خراب کن که دارد زندگی کودکان را میسازد برنامه های اینچنینی ساخته میشد و پخش میشد کمی مرحم برروی زخمی بود که روز به روز دارد بد تر میشود
منظور حقیر این است تا وقتی تا وقتی درمان ریشه ای صورت نگرفته مشکل همچنان باقیست اما یک عده چاره ه ای ندارند جز اینکه لا اقل به فکر آن باشند تا حل شدن اصل مشکل برای کودکانی که کسی به فکر سعادتشان نیست برنامه های بهتری جایگزین برنامه های دیگر نمایند،و به نظر حقیر هرکاری بتوان کرد که ولو یک درصد خطرات را کم تر کرد و یا مفید باشد باید انجام شود،پس هرچه برنامه های بهتری ساخته شود بهتر است
خداوند عاقبت همه مارا ختم به خبر بگراند
یازهرا(س)
باسلام من به خاطر پسرم گاهی شبکه پویارا تماشا می کنم.
چند وقت پیش یک انمیشین ایرانی به نام ساناز و سارا در این شبکه پخش می شد پوشش نا مناسب کاراکتر های خانم از ویژگی های بارز این برنامه بود همچنین در کارتون باب اسفنجی که بسیار بین بچه ها محبوب است
البته بین ضعف هایی که دارد انیمیشن پهلوانان تا حدودی آموزنده بود
بزغالههای دنياي مجازي !
لطفاً به این حکایت تاریخی توجه کنید: معاویه به کمک دستیار دسیسه گرش عمروعاص تصمیم گرفتند تا از محبوبیت حضرت علی(ع) نزد کودکان شیعه بکاهند. نقشه های گوناگونی را مرور کردند تا اینکه به پیشنهاد عمروعاص قرار شد تعدادی بزغاله تهیه و از طرف معاویه به این کودکان هدیه بدهند و بعد از مدتی که کودکان با این بزغالهها انس گرفتند، آنها را دزدیده و تقصیر آن را گردن حضرت امیر(ع) بگذارند. در دنیای ما هم به شیوههای دیگری این حکایت در حال تکرار شدن است. دشمن اول تصمیم میگیرد بازیهای جذاب رایانهای، خدمات اینترنتی و مانند آن را رایگان در اختیار ما بگذارد و بعد از مدتی به بهانه تحریم، همه آنها را از کاربران پروپا قرص ایرانی میگیرد و محرومشان میکند. به نظر شما این دو حکایت شبیه هم نیستند؟ نوجوان ایرانی وقتی دلیل محروم شدن از بازی موردعلاقه خود را به نظام و سیاستهای آن مرتبط بداند، چه واکنش عاطفی از خود بروز خواهد داد؟
اینگونه حقه های حرفه ای شاید بهنظر ساده یا پیشپاافتاده بهنظر برسد ولی نه ساده است و نه بدون سابقه؛ بلکه شگردهایی است که دشمن در جنگ نرم از آنها بیشترین بهرهبرداری را میکند. فرزندان خود را از آسیب ها و حیله ها با خبر کنیم.[1]
.........................
1. ماهنامه خانه خوبان، ابراهیم اخوی، شماره 71.
بعضی اوقات ما مادرها صبح که فرزندمان از خواب بیدار می شود شبکه پویا را روشن می کنیم وبچه میخکوب جلوی تلویزیون
خیالمان هم راحت است که سر وصدا نمی کند ولی آسیب هایی که با دستان خودمان برفرزندمان تحمیل می کنیم غیر قابل جبران است
گاهی اگر به رفتارشان دقت کنید در دنیای مجازی هستند با خودشان حرف می زنندوعروسک هایشان را کتک می زنند