من كه جهنمي هستم شما چطور؟
تبهای اولیه
بهشت و جهنم در نتيجه اعمال انسان است و خدا ملاكهاي روشني در مورد بهشتي يا جهنمي بودن ارائه نموده است، مثلاً ايمان به خدا و دوست داشتن اهل بيت و انجام وظايف ديني از قبيل نماز، روزه، نيكي به انسانها و كليه فروع دين، باعث بهشتي بودن فرد مي شود و باالعكس ترك و اجبات ديني باعث جهنمي شدن مي گردد. مي توان با رجوع به كتب ديني عوامل خوشبختي يا بدبختي در آخرت و دوزخ را شناخت. با شناخت آنها و در راه سعادت جاودانه قدم برداشت.
ملاك و معيار بهشتي يا دوزخي بودن مهم است، اما اين كه چه كسي بهشتي يا دوزخي است، معلوم نيست. به همين خاطر حق نداريم فردي را بهشتي يا جهنمي بدانيم و فقط مي توانيم طبق آموزههاي ديني ملاكهاي بهشتي يا جهنمي بودن را ذكر كنيم.
البته به بهشتي بودن بزرگان مثل ائمه اطهار و حضرت عباس(ع) و زينب كبري(س) يقين داريم، هم چنين به جهنمي بودن افرادي مثل معاويه، يزيد و شمر نيز اعتقاد راسخ داريم. اما در مورد انسانهاي عادي كه بين اين دو گروه قرار دارند، نميتوانيم حكم قطعي صادر كنيم. در عين حال انسان هايي كه داراي ايمان و اعتقاد و اعمال صالح هستند و در ضمن برخي از گناهان را مرتكب شدهاند، طبق عدل الهي، به اندازه گناه و كارهاي ناپسند، دچار عذاب مي شوند، سپس وارد بهشت مي گردند و يا مورد رحمت الهي واقع مي شوند. اما اگر كسي به دليل تعصّب و لجاجت ولايت پيامبر يا اهل بيت را قبول نداشته و يا اين كه واجباتي مثل نماز (كه در مورد آن خيلي تأكيد شده) را عمداً ترك نمايد، جنهمي است، مگر اين كه توبه نمايد و انجام اعمال شايسته را پيشه كند. از طرف ديگر انساني كه به وظايف ديني خود عمل مي نمايد، نبايد معذور شده و خود را بهشتي تلقي نمايد، بلكه همواره بايد خود را مقصر و گناهكار بداند، زيرا هيچ كس توانايي شكر همه نعمتهاي الهي را ندارد. هميشه بايد از خداوند طلب عفو نموده و آرزوي بهشت را داشته باشيم.