جمع بندی مجازات روزه خواری در تاریخ

تب‌های اولیه

22 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد مقداد

PAN;982530 نوشت:
[=Arial Black]با سلام

لطفا از نظر تاریخی نشان دهید که در زمان پیامبر و یا خلفا با روزه خوری چطور برخورد می شده و آیا مجازاتی اعمال می شده؟


با عرض سلام و ادب.
با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما در این ماه عزیز.

قبل از ذکر نمونه های تاریخی از مجازات کسانی که علناً اقدام به روزه خواری کرده اند،باید عرض کنیم اینکه تظاهر به روزه خواری در ماه مبارک رمضان بر اساس احکام اسلامی جرم محسوب شده و در روایات مجازات و حد برای آن تعیین شده است. مطابق ماده 638 قانون مجازات اسلامی که برگرفته از احکام و دستورات اسلامی می باشد:"هرکس علنا در انظار عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74ضربه شلاق محکوم می گردد"
لذا حفظ ضوابط دینی و رعایت شئونات اسلام در تمامی ایام به ویژه ماه مبارک رمضان امری لازم و ضروری است و دستگاه قضایی با افرادی كه نسبت به ارزشهای اسلامی حرمت شكنی كنند و علنا در معابر و اماكن عمومی اقدام به روزه خواری كنند، براساس قانون مجازات اسلامی موظف است برخورد نماید.
بر اساس احکام اسلامی اگر کسی در ماه مبارک رمضان بدون عذر شرعی و از روی عمد در ملاء عام روزه خواری کند، در صورتی که نزد حاکم شرع ثابت شود، در مرتبه اول و دوم او را مجازات (تعزیر) می کند. اگر باز هم به بی حرمتی نسبت به ماه رمضان ادامه دهد، در مرتبه سوم یا در مرتبه چهارم با اختلافی که در بین فقها وجود دارد اعدام می شود.(۱)
از جمله روایاتی که این مجازات برای روزه خوار در ملأ عام بیان شده است صحيحه سماعه است که طبق این روایت از امام ـ عليه السلام ـ سوال شده که: رجل أخذ في شهر رمضان و قد افطر ثلاث مرات و قد رفع الي الامام ثلاث مرات؟ کسي در ماه مبارک رمضان سه مرتبه علنا روزه‌اش را افطار کرده است و حکم تعزير بر او جاري شده، تکليف چيست؟ امام ـ عليه السلام ـ فرموده است: يقتل في الثالثة، در مرتبه سوم بايد کشته شود(2).

اما نمونه های تاریخی:
1. از امام باقر (سلام الله علیه) نقل شده است که:
مردى را نزد على امام علی(علیه السلام) آوردند که در روز ماه رمضان بدون عذر افطار کرده بود،حضرت به جهت حقّ ماه رمضان که این شخص در آن افطار کرده بود، سی و نه شلّاق به او زد. (3)

2. یکى از شاعران زمان امیرالمؤ منین علىّ علیه السلام به نام نجاشى در ماه مبارک رمضان ، آشکارا شراب خمر آشامید؛ پس او را نزد امام علىّ علیه السلام آوردند.
حضرت دستور داد تا او را صد ضربه شلاّق زدند و سپس او را به حکم آن بزرگوار زندانى نمودند؛ و چون فرداى آن روز شد، وى را از زندان بیرون آوردند و هشتاد شلاّق دیگر بر او زدند.
نجاشى اعتراض کرد : چرا زندان و هشتاد شلاق اضافى زدید؟
حضرت فرمود: چون حرمت ماه رمضان را شکستى و علنى با حرام روزه خوارى کردى .(4)

پی نوشت:
۱. علامه حلي، منتهي المطلب، تبريز، حاج احمد، چاپ قديم، 1333ش، ج2، ص581.
۲. حر عاملي، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، بيروت، دار احياء التراث العربي، چاپ ششم، 1412ق، ج7، ص179.
3. محدث نوری،مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل،انتشارات مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، ج‏۷، ص: ۴۰۱.
4. شیخ صدوق،من لا یحضره الفقیه،انتشارات جامعه مدرسین،1404ق.ج4ص55. شیخ طوسی،تهذیب الاحکام،تهران،دارالکتب الاسلامیه،1390ق.ج10ص94.

[="Arial Black"][="Black"]با سپاس از پاسخگوییتون

مقداد;982973 نوشت:
1. از امام باقر (سلام الله علیه) نقل شده است که:
مردى را نزد على امام علی(علیه السلام) آوردند که در روز ماه رمضان بدون عذر افطار کرده بود،حضرت به جهت حقّ ماه رمضان که این شخص در آن افطار کرده بود، سی و نه شلّاق به او زد.

این روایت بنظر صراحت کافی در این مورد رو داره ، اما سوالی که مطرح میشه اینه که از نظر سندی در چه وضعیتیه ؟ و اینکه آیا سوای این طریق از طرق و اسناد دیگه ای هم همین روایت یا شبیه این نقل شدن ؟ (در صورت وجود روایات یا طرق مختلف رو ،ارائه بدین لطفا)

مقداد;982973 نوشت:
2. یکى از شاعران زمان امیرالمؤ منین علىّ علیه السلام به نام نجاشى در ماه مبارک رمضان ، آشکارا شراب خمر آشامید؛ پس او را نزد امام علىّ علیه السلام آوردند.
حضرت دستور داد تا او را صد ضربه شلاّق زدند و سپس او را به حکم آن بزرگوار زندانى نمودند؛ و چون فرداى آن روز شد، وى را از زندان بیرون آوردند و هشتاد شلاّق دیگر بر او زدند.
نجاشى اعتراض کرد : چرا زندان و هشتاد شلاق اضافى زدید؟
حضرت فرمود: چون حرمت ماه رمضان را شکستى و علنى با حرام روزه خوارى کردى .(4)

تنها چیزی که از این روایت برداشت میشه صرفا مجازات شراب نوشیدن تو ماه رمضانه،نه هر خوردنی/آشامیدنی![/]

PAN;983013 نوشت:
این روایت بنظر صراحت کافی در این مورد رو داره ، اما سوالی که مطرح میشه اینه که از نظر سندی در چه وضعیتیه ؟ و اینکه آیا سوای این طریق از طرق و اسناد دیگه ای هم همین روایت یا شبیه این نقل شدن ؟ (در صورت وجود روایات یا طرق مختلف رو ،ارائه بدین لطفا)

با عرض سلام و ادب.
هر چند اصل اینکه حکومت اسلامی موظف است با کسانی که بصورت علنی و آشکار مخالفت کرده و محرمات الهی را بصورت آشکار و در ملأ عام مرتکب می شوند،اصلی قطعی و مستند است.در مورد این روایت مورد بحث،از آنجایی که لازم است کارشناسان حدیث بصورت دقیق و کارشناسی اظهار نظر کنند،لطف کنید این سوال را بصورت مستقل مطرح کنید تا در تاپیکی مستقل مورد بررسی قرار بگیرد.

PAN;983013 نوشت:
تنها چیزی که از این روایت برداشت میشه صرفا مجازات شراب نوشیدن تو ماه رمضانه،نه هر خوردنی/آشامیدنی!

با عرض سلام و ادب
اتفاقاً در متن امام علی(علیه السلام) با صراحت به شکستن حرمت ماه مبارک رمضان اشاره کرده اند.ضمن آنکه در مورد مجازات افطار روزه با حرام هیچ جا شلاق ذکر نشده است.بلکه طبق اتفاق همه علما کسی که با حرام روزه اش را باطل کند باید کفاره جمع بدهد یعنی هم یک بنده آزاد کند هم شصت روز روزه بگیرد و هم شصت فقیر را سیر کند.
اینکه امام علی(علیه السلام) علاوه بر اجرای حد شرب خمر،زندان و بعد بیست ضربه شلاق را اجرا کردند،فقط بخاطر ارتکاب علنی این کار در ماه مبارک رمضان و شکستن حرمت این ماه بوده است و شراب نوشیدن هیچ خصوصیتی ندارد تا بگوییم فقط شراب نوشیدن در ماه مبارک رمضان ،مجازات دارد.بلکه شکست حرمت این ماه و مخالفت علنی با احکام الهی مجازات دارد و حکومت اسلامی موظف است با هنجارشکنان بصورت جدی و قاطع برخورد کند.

[="Arial Black"][="Black"]سلام

مقداد;983024 نوشت:
هر چند اصل اینکه حکومت اسلامی موظف است با کسانی که بصورت علنی و آشکار مخالفت کرده و محرمات الهی را بصورت آشکار و در ملأ عام مرتکب می شوند،اصلی قطعی و مستند است.در مورد این روایت مورد بحث،از آنجایی که لازم است کارشناسان حدیث بصورت دقیق و کارشناسی اظهار نظر کنند،لطف کنید این سوال را بصورت مستقل مطرح کنید تا در تاپیکی مستقل مورد بررسی قرار بگیرد.

راسش بنظرم تو اینطور بحث ها که مناقشه بر انگیزه و به جان انسان ها مربوطه بهتره که روایات مشابه فراوانی در این مورد باشه و ذکر یکی دو مورد شاید کافی نباشه ... ممنون میشم روایات مشابه رو هم که در این مورد وجود دارن قرار بدین.

مقداد;983027 نوشت:
اتفاقاً در متن امام علی(علیه السلام) با صراحت به شکستن حرمت ماه مبارک رمضان اشاره کرده اند.

مقداد;983027 نوشت:
فقط بخاطر ارتکاب علنی این کار در ماه مبارک رمضان و شکستن حرمت این ماه بوده است و شراب نوشیدن هیچ خصوصیتی ندارد تا بگوییم فقط شراب نوشیدن در ماه مبارک رمضان ،مجازات دارد.

البته این روایت انگار به دو شکل نقل شده و شما به اون یکی طریقش اشاره میکنید!
و چیزی که من بهش اشاره کردم این بوده...
هَذَا لِجُرْأَتِكَ عَلَى شُرْبِ الْخَمْرِ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ‏
در اینجا صرفا در مورد شراب میگه

پ ن: راستش در ابتدای بحث ، راجب اینکه در صورت تکرار ،حکم قتلم برای کسی که در ماه رمضان در ملا عام غدا بخوره اطلاع نداشتم اما حین سرچم در مورد این موضوع به این نکته ی جالبم رسیدم![/]

مقداد;982973 نوشت:
مطابق ماده 638 قانون مجازات اسلامی که برگرفته از احکام و دستورات اسلامی می باشد:"هرکس علنا در انظار عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74ضربه شلاق محکوم می گردد"

سلام و عرض ادب
ایجا سوالی پیش میاید، آیا کسی که به واسطهء داشتن عذری مثل بیماری، مسافر بودن یا نرسیدن به سن تکلیف، در ماه رمضان چیزی بخورد، مرتکب حرام شده که شامل این حکم بشود؟

PAN;982530 نوشت:
[="Arial Black"][="Black"]با سلام

لطفا از نظر تاریخی نشان دهید که در زمان پیامبر و یا خلفا با روزه خوری چطور برخورد می شده و آیا مجازاتی اعمال می شده؟

[/]

سلام
ما روایاتی با این مضمون داریم :

اصحاب الکبائر کلها إذا اقيم عليهم الحد مرتين قتلوا في الثالثة

اگر با دید انتقادی به حکم قتل نظر کنیم باید گفت :

اولا تظاهر به روزه خواری باید ثابت شود گناه کبیره است. زیرا در گناهان کبیره اختلاف است..
دوما گفته اند کسی که مرتکب کبائر شود و حد بر او جاری شود، در مرتبه سوم کشته میشود..
اما میدانیم تظاهر به روزه خواری تعزیر دارد نه حد...
پس یا روزه خواری گناه کبیره نیست
یا اگر گناه کبیره باشد حدی ندارد تا در مرتبه سوم قتل داشته باشد...

البته نظراتی در مقابل قابل طرح است
مثلا ممکن است به یک روایت صحیحه از سماعه استشهاد کنند
که حکم قتل بعد از سه بار اطلاع دادن به امام یا بعد از سه بار تعزیر شدن ( که معلوم نیست کدام باشد) گفته شده است..
در اینجا میتوان گفت این سه بار ارتکاب کبائر به صورت علنی، نشانه و علامت کفر و ارتداد است و لذا کشته میشود...
پس مسئله حد یا تعزیری بودن نیست بلکه کفر و ارتداد است...
لکن نشانه و علامت کفر و ارتداد یک مسئله عقلی است یا تکلیفی و توقیفی؟!

اگر مسئله صرفا شرعی باشد پس اگر روایت قتل بعد از سه بار تعزیر درباره روزه خواری باشد، نمیتوانیم این حکم را درباره موارد دیگر پیاده کنیم...
یعنی صرفا در گناهانی که روایت داریم باید حکم قتل بعد از سه بار تعزیر اجرا شود...

اما اگر بخواهیم ارتداد را ملاک قرار دهیم، به صرف تکرار تعزیر حق نداریم او را بکشیم..
و اگر هم یک روایت خاص وجود دارد از این جهت بوده که امام تشخیص ارتداد داده اند با توجه به مسئله و شرایط...
و الا تکرار تعزیر به معنای ارتداد نیست تا بخواهیم حکم به قتل بدهیم...
در این باره روایتی هم داریم که امام به این مسئله اشاره میکنند که علتش خروج از ایمان و کافر شدن است..

PAN;983102 نوشت:
راسش بنظرم تو اینطور بحث ها که مناقشه بر انگیزه و به جان انسان ها مربوطه بهتره که روایات مشابه فراوانی در این مورد باشه و ذکر یکی دو مورد شاید کافی نباشه ... ممنون میشم روایات مشابه رو هم که در این مورد وجود دارن قرار بدین.

با عرض سلام و ادب.
چون موضوع اصلی سوال بررسی نمونه تاریخی بود یکی-دو نمونه را عرض کردم.بحث وقوع خارجی یک موضوع یک چیز است و حکم شرعی و فقهی آن موضوع چیز دیگری است.بسیار اتفاق می افتد که در مورد یک موضوع حکم فقهی قطعی داریم،منتهی واقع شدن موضوع آن در خارج بسیار معدود باشد.
اما در مورد فرمایش شما همانگونه که در پست قبلی عرض کردم در مورد احادیث و میزان اعتبار و اسناد آنها،لازم است سوال را بصورت مستقل در تاپیکی دیگر مطرح کنید تا کارشناسان حدیث مطالب لازم را ارائه دهند.
اما نکته ای که باید توجه داشته باشیم این است که وقتی در طول تاریخ فقهای بنام شیعه در مورد مجازات تظاهر به روزه خواری با صراحت فتوا داده اند که در پست های قبل نمونه ای از این فتواها را ذکر کردیم،بیانگر متقن و کافی بودن دلایل فقهی این موضوع می باشد.

بر اساس احکام اسلامی اگر کسی در ماه مبارک رمضان بدون عذر شرعی و از روی عمد در ملاء عام روزه خواری کند، در صورتی که نزد حاکم شرع ثابت شود، در مرتبه اول و دوم او را مجازات (تعزیر) می کند. اگر باز هم به بی حرمتی نسبت به ماه رمضان ادامه دهد، در مرتبه سوم یا در مرتبه چهارم با اختلافی که در بین فقها وجود دارد اعدام می شود.(۱)

پی نوشت:
۱. علامه حلي، منتهي المطلب، تبريز، حاج احمد، چاپ قديم، 1333ش، ج2، ص581.

Reza-D;983113 نوشت:
سلام و عرض ادب
ایجا سوالی پیش میاید، آیا کسی که به واسطهء داشتن عذری مثل بیماری، مسافر بودن یا نرسیدن به سن تکلیف، در ماه رمضان چیزی بخورد، مرتکب حرام شده که شامل این حکم بشود؟

علیکم السلام.
با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما در این ماه عزیز
آنچه مورد بحث است بحث وقوع یک جرم و مجازات مجرم است.آنچه در مورد ماه مبارک رمضان بعنوان جرم محسوب می شود،تظاهر به روزه خواری است.یعنی شخصی در ملأعام اقدام به روزه خواری کند.
کسی که بیمار است یا مسافر است و با با هر عذر شرعی دیگری نمی تواند روزه بگیرد،شرعاً روزه بر او واجب نیست و باید روزه اش را بخورد.منتهی این افراد این حق را ندارند که در ملأعام اقدام به خوردن و آشامیدن بکنند.حتی اگر کسی بدون عذر هم نخواهد روزه بگیرد،هر چند مرتکب گناه شده است ولی تا زمانی که این کار را در ملأعام انجام ندهد ،جرمی مرتکب نشده است.
آنچه جرم محسوب می شود و در صورت اثبات حاکم شرع موظف به اجرای مجازات است،جایی است که شخص بصورت علنی و در ملأعام اقدام به روزه خواری کند.لذا فقها در طول تاریخ فرمودند:
بر اساس احکام اسلامی اگر کسی در ماه مبارک رمضان بدون عذر شرعی و از روی عمد در ملاء عام روزه خواری کند، در صورتی که نزد حاکم شرع ثابت شود، در مرتبه اول و دوم او را مجازات (تعزیر) می کند. اگر باز هم به بی حرمتی نسبت به ماه رمضان ادامه دهد، در مرتبه سوم یا در مرتبه چهارم با اختلافی که در بین فقها وجود دارد اعدام می شود.(۱)

پی نوشت:
۱. علامه حلي، منتهي المطلب، تبريز، حاج احمد، چاپ قديم، 1333ش، ج2، ص581.

به صورت خلاصه وار منتقدان میگویند
1
در گناهان کبیره اختلاف است
2
روایت اصحاب الکبائر مربوط به حدود است نه تعزیرات
3
روایت دیگر داریم که ملاک قتل، ارتداد و کفر است پس سه بار تعزیر به معنای ارتداد نیست...
4
موافقان قتل روزه خوار فقط یک روایت خاص دارند که آن هم یا رد میشود یا به خاطر تشخیص امام در آن شرایط بوده و الا ملاک ارتداد است نه سه بار تعزیر شدن...

به صورت خلاصه وار منتقدان میگویند
1
در گناهان کبیره اختلاف است
2
روایت اصحاب الکبائر مربوط به حدود است نه تعزیرات
3
روایت دیگر داریم که ملاک قتل، ارتداد و کفر است پس سه بار تعزیر به معنای ارتداد نیست...
4
موافقان قتل روزه خوار فقط یک روایت خاص دارند که آن هم یا رد میشود یا به خاطر تشخیص امام در آن شرایط بوده و الا ملاک ارتداد است نه سه بار تعزیر شدن...

خباء;983125 نوشت:
سلام
ما روایاتی با این مضمون داریم :

اصحاب الکبائر کلها إذا اقيم عليهم الحد مرتين قتلوا في الثالثة

اگر با دید انتقادی به حکم قتل نظر کنیم باید گفت :

اولا تظاهر به روزه خواری باید ثابت شود گناه کبیره است. زیرا در گناهان کبیره اختلاف است..
دوما گفته اند کسی که مرتکب کبائر شود و حد بر او جاری شود، در مرتبه سوم کشته میشود..
اما میدانیم تظاهر به روزه خواری تعزیر دارد نه حد...
پس یا روزه خواری گناه کبیره نیست
یا اگر گناه کبیره باشد حدی ندارد تا در مرتبه سوم قتل داشته باشد...

البته نظراتی در مقابل قابل طرح است
مثلا ممکن است به یک روایت صحیحه از سماعه استشهاد کنند
که حکم قتل بعد از سه بار اطلاع دادن به امام یا بعد از سه بار تعزیر شدن ( که معلوم نیست کدام باشد) گفته شده است..
در اینجا میتوان گفت این سه بار ارتکاب کبائر به صورت علنی، نشانه و علامت کفر و ارتداد است و لذا کشته میشود...
پس مسئله حد یا تعزیری بودن نیست بلکه کفر و ارتداد است...
لکن نشانه و علامت کفر و ارتداد یک مسئله عقلی است یا تکلیفی و توقیفی؟!

اگر مسئله صرفا شرعی باشد پس اگر روایت قتل بعد از سه بار تعزیر درباره روزه خواری باشد، نمیتوانیم این حکم را درباره موارد دیگر پیاده کنیم...
یعنی صرفا در گناهانی که روایت داریم باید حکم قتل بعد از سه بار تعزیر اجرا شود...

اما اگر بخواهیم ارتداد را ملاک قرار دهیم، به صرف تکرار تعزیر حق نداریم او را بکشیم..
و اگر هم یک روایت خاص وجود دارد از این جهت بوده که امام تشخیص ارتداد داده اند با توجه به مسئله و شرایط...
و الا تکرار تعزیر به معنای ارتداد نیست تا بخواهیم حکم به قتل بدهیم...
در این باره روایتی هم داریم که امام به این مسئله اشاره میکنند که علتش خروج از ایمان و کافر شدن است..

علیکم السلام.
با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما

این موضوع نیازمند ارائه مباحث مفصل فقهی و اخلاقی است که لازم است در تاپیکی مستقل با حضور کارشناسان فقه و اخلاق مورد بحث و بررسی قرار بگیرد. لطفاً در صورت تمایل این سوال را بصورت مستقل مطرح بفرمایید تا در جای خود و با حضور کارشناسان مربوطه مورد بحث و گفتگو قرار بگیرد.

مقداد;983132 نوشت:

علیکم السلام.
با آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما

این موضوع نیازمند ارائه مباحث مفصل فقهی و اخلاقی است که لازم است در تاپیکی مستقل با حضور کارشناسان فقه و اخلاق مورد بحث و بررسی قرار بگیرد. لطفاً در صورت تمایل این سوال را بصورت مستقل مطرح بفرمایید تا در جای خود و با حضور کارشناسان مربوطه مورد بحث و گفتگو قرار بگیرد.

سلام
قصد تفصیل نداشتم
صرفا پستی جهت روشنکری اذهان و کمک به بحث بود
ضمنا از حیث حقوقی و قانونی نیز مقاله ای دیدم که توسط استادیار دانشگاه شهید بهشتی نوشته شده بود در رد حکم قتل ...

[="Arial Black"][="Black"]سلام

خباء;983125 نوشت:
که حکم قتل بعد از سه بار اطلاع دادن به امام یا بعد از سه بار تعزیر شدن ( که معلوم نیست کدام باشد) گفته شده است..

راستش دقیقن متوجه منظورتون نشدم، اینکه سه بار روزه خوری علنی موجب قتل فرد میشه در جای خود جای بحث داره و واقعن هم عجیبه اما در این تاپیک ، قصدم مشاهده نمود های تاریخی و عملی مجازات روزه خوری هستش.[/]

[="Arial Black"][="Black"]سلام

مقداد;983127 نوشت:
چون موضوع اصلی سوال بررسی نمونه تاریخی بود یکی-دو نمونه را عرض کردم.

دقیقا، اگه ممکنه نمونه های بیشتری ارائه بدین[/]

PAN;983178 نوشت:
[="Arial Black"][="Black"]سلام

راستش دقیقن متوجه منظورتون نشدم، اینکه سه بار روزه خوری علنی موجب قتل فرد میشه در جای خود جای بحث داره و واقعن هم عجیبه اما در این تاپیک ، قصدم مشاهده نمود های تاریخی و عملی مجازات روزه خوری هستش.

[/]

سلام

با بیان دیگری مقصودم را بیان میکنم تا ارتباط بحث را برسانم...

مقصودم این بود که اگر کسی یک روایت یا شاهد تاریخی آورد مبنی بر اینکه در زمان پیامبر ص ، شخصی را بابت روزه خواری کشته اند، قدری تامل کنید...
زیرا ممکن است آن شخص بابت روزه خواری مجازات نشده است بلکه به خاطر ارتداد مجازات شده است...

شما میخواهید شواهد تاریخی برای مجازات روزه خواری را بدانید، نه شواهد تاریخی برای مجازات ارتداد!
لذا عرض کردم به این مطلب دقت کنید ...
چه بسا آنچه به عنوان مجازات روزه خواری در تاریخ عنوان میشود در واقع مجازات ارتداد باشد...
اگر چه در ظاهر قضیه ممکن است تفاوت چندانی برای شما نداشته باشد
اما در بحث علمی نباید از این نکات غفلت کرد...

عرضم توجه به این نکته بود...

[="Arial Black"][="Black"]سلام

خباء;983200 نوشت:
سلام

با بیان دیگری مقصودم را بیان میکنم تا ارتباط بحث را برسانم...

مقصودم این بود که اگر کسی یک روایت یا شاهد تاریخی آورد مبنی بر اینکه در زمان پیامبر ص ، شخصی را بابت روزه خواری کشته اند، قدری تامل کنید...
زیرا ممکن است آن شخص بابت روزه خواری مجازات نشده است بلکه به خاطر ارتداد مجازات شده است...

شما میخواهید شواهد تاریخی برای مجازات روزه خواری را بدانید، نه شواهد تاریخی برای مجازات ارتداد!
لذا عرض کردم به این مطلب دقت کنید ...
چه بسا آنچه به عنوان مجازات روزه خواری در تاریخ عنوان میشود در واقع مجازات ارتداد باشد...
اگر چه در ظاهر قضیه ممکن است تفاوت چندانی برای شما نداشته باشد
اما در بحث علمی نباید از این نکات غفلت کرد...

عرضم توجه به این نکته بود...


موافقم, دقیقن ...در خواست من از کارشناس محترم همینه که گزارش های متعدد تاریخی در این مورد رو ذکر کنند.[/]

PAN;983179 نوشت:
[=Arial Black]سلام

دقیقا، اگه ممکنه نمونه های بیشتری ارائه بدین

علیکم السلام.
در رابطه با احکام فقهی منابع استنباط احکام عبارتند از قرآن و سنت و عقل و اجماع.همانگونه که قبلا هم عرض کردم ممکن است حکمی فقهی داشته باشیم ولی موضوع آن در خارج به ندرت واقع شده باشد.دین برای همه مسائل حکمی دارد و آن حکم بیان می شود و در صورت واقع شدن موضع آن حکم،مکلفین آن حکم را اعمال می کنند.لذا بر فرض اگر حکمی در فقه داشتیم ولی در خارج مصادیق چندانی برایش پیدا نکردیم،دلیل بر نادرست بودن آن حکم نیست.چرا که:
اولاً وجود یک حکم شرعی لزوماً به این معنا نیست که موضوع آن فراوان اتفاق افتاده باشد.

ثانیاً بسیاری از اتفاقات و جزئیات تاریخی یا اصلاً ثبت نشده یا به دست ما نرسیده است.

ثالثاً اجرای بسیاری از مجازات ها نیازمند اثبات آن در نزد قاضی با شرایطی که در شرع بیان شده است می باشد و این مورد خود باعث می شود که مواردی که منجر به صدور حکم مجازات بر جرمی شود،بسیار معدود باشد.
رابعاً احکامی که جنبه مجازات دارند بخصوص زمانی که بصورت جدی اجرا شوند خود عامل مهمی در جلوگیری از وقوع آن جرم هستند و عدم واقع شدن آن جرم منطقی و طبیعی است.بخصوص که در بسیاری از زمان ها بخصوص در گذشته مسلمین نسبت به رعایت احکام الهی اهتمام و جدیّت بیشتری داشتند.
بعنوان مثال:
از عائشه نقل شده زنان انصار پس از نزول آیه سوره نور پای‌بند به حجاب بودند و آن را مراعات می‌کردند: پس از این‌كه آيه‌ى 31 سوره‌ى نور نازل شد، هيچ زنى را همانند زنان انصار، مشاهده نكردم و ديده نشد كه آنان هم‌چون سابق بيرون بيايند.(1)

با توجه به این نکاتی که عرض کردیم ،در رابطه با موضوع مورد اشاره،تا به اینجا نمونه تاریخی ای که بصورت مستند بدست آوردیم،همین مواردی بود که اشاره کردیم.البته این به این معنا نیست که فقط همین موارد است،ما فعلا به این موارد دست پیدا کردیم.
بحث اصل این حکم و چگونگی استنباط این حکم و مستندات آن هم همانگونه که عرض کردیم،بحث تخصصی در حیطه علم فقه است که در صورت تمایل باید سوال را بصورت مستقل مطرح کنید تا در تاپیک جداگانه و با حضور کارشناسان مربوطه بررسی شود.

پی نوشت:
1. تفسير كشاف، ج3، ص105.

عرض سلام و ادب خدمت دوستان شرکت کننده در این بحث!
ضمن آرزوی قبولی طاعات و عبادات شما عزیزان در این ماه مبارک.

همانگونه که مسحضر هستید موضوع اصلی این تاپیک بیان نمونه های تاریخی مجازات روزه خواری علنی است.لذا در این تاپیک فقط از نظر تاریخی این موضوع بررسی می شود.بنابراین اگر دوستان در مورد مباحث فقهی و مستندات فقهی و حدیثی این موضوع سوالی دارند،باید لطف کنند و سوالشان را بصورت مستقل مطرح کنند تا در تاپیکی جداگانه با حضور کارشناس مربوطه مورد بررسی قرار بگیرد.

از دوستان عزیز تقاضا داریم از ارسال سوال و مطلب غیر مرتبط با موضوع اصلی تاپیک خودداری نمایند.چون جهت رعایت نظم تاپیک، پست های غیر مرتبط حذف می شود.

پرسش:
لطفا از نظر تاریخی نشان دهید که در زمان پیامبر و یا خلفا با روزه خوری چطور برخورد می شده و آیا مجازاتی اعمال می شده است؟

پاسخ:
قبل از ذکر نمونه های تاریخی از مجازات کسانی که علناً اقدام به روزه خواری کرده اند،باید عرض کنیم اینکه تظاهر به روزه خواری در ماه مبارک رمضان بر اساس احکام اسلامی جرم محسوب شده و در روایات مجازات و حد برای آن تعیین شده است. مطابق ماده 638 قانون مجازات اسلامی که برگرفته از احکام و دستورات اسلامی می باشد:"هرکس علنا در انظار عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74ضربه شلاق محکوم می گردد"
لذا حفظ ضوابط دینی و رعایت شئونات اسلام در تمامی ایام به ویژه ماه مبارک رمضان امری لازم و ضروری است و دستگاه قضایی با افرادی كه نسبت به ارزشهای اسلامی حرمت شكنی كنند و علنا در معابر و اماكن عمومی اقدام به روزه خواری كنند، براساس قانون مجازات اسلامی موظف است برخورد نماید.
بر اساس احکام اسلامی اگر کسی در ماه مبارک رمضان بدون عذر شرعی و از روی عمد در ملاء عام روزه خواری کند، در صورتی که نزد حاکم شرع ثابت شود، در مرتبه اول و دوم او را مجازات (تعزیر) می کند. اگر باز هم به بی حرمتی نسبت به ماه رمضان ادامه دهد، در مرتبه سوم یا در مرتبه چهارم با اختلافی که در بین فقها وجود دارد اعدام می شود.(۱)
از جمله روایاتی که این مجازات برای روزه خوار در ملأ عام بیان شده است صحيحه سماعه است که طبق این روایت از امام ـ عليه السلام ـ سوال شده که: رجل أخذ في شهر رمضان و قد افطر ثلاث مرات و قد رفع الي الامام ثلاث مرات؟ کسي در ماه مبارک رمضان سه مرتبه علنا روزه‌اش را افطار کرده است و حکم تعزير بر او جاري شده، تکليف چيست؟ امام ـ عليه السلام ـ فرموده است: يقتل في الثالثة، در مرتبه سوم بايد کشته شود(2).

اما نمونه های تاریخی:
1. از امام باقر (سلام الله علیه) نقل شده است که:
مردى را نزد على امام علی(علیه السلام) آوردند که در روز ماه رمضان بدون عذر افطار کرده بود،حضرت به جهت حقّ ماه رمضان که این شخص در آن افطار کرده بود، سی و نه شلّاق به او زد. (3)

2. یکى از شاعران زمان امیرالمؤ منین علىّ علیه السلام به نام نجاشى در ماه مبارک رمضان ، آشکارا شراب خمر آشامید؛ پس او را نزد امام علىّ علیه السلام آوردند.
حضرت دستور داد تا او را صد ضربه شلاّق زدند و سپس او را به حکم آن بزرگوار زندانى نمودند؛ و چون فرداى آن روز شد، وى را از زندان بیرون آوردند و هشتاد شلاّق دیگر بر او زدند.
نجاشى اعتراض کرد : چرا زندان و هشتاد شلاق اضافى زدید؟
حضرت فرمود: چون حرمت ماه رمضان را شکستى و علنى با حرام روزه خوارى کردى .(4)

پی نوشت:
۱. علامه حلي، منتهي المطلب، تبريز، حاج احمد، چاپ قديم، 1333ش، ج2، ص581.
۲. حر عاملي، محمد بن حسن، وسائل الشيعه، بيروت، دار احياء التراث العربي، چاپ ششم، 1412ق، ج7، ص179.
3. محدث نوری،مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل،انتشارات مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، ج‏۷، ص: ۴۰۱.
4. شیخ صدوق،من لا یحضره الفقیه،انتشارات جامعه مدرسین،1404ق.ج4ص55. شیخ طوسی،تهذیب الاحکام،تهران،دارالکتب الاسلامیه،1390ق.ج10ص94.

موضوع قفل شده است