جمع بندی مبارزه با پر خوری

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
مبارزه با پر خوری
با سلام. خیلی هوس میکنم چیزهای مختلف بخورم،دیگه از خودم بدم اومده،چندوقتی به حرف دلم گوش میکردم و میخوردم،حالا که میخوام باهاش مبارزه کنم برام سخت شده...آیا راه حلی هست برای رهایی از این همه اشتها؟؟
برچسب: 
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد کافی
جمع بندی پرسش: خیلی هوس می کنم چیزهای مختلفی را بخورم، آیا راه حلی هست برای رهایی از این همه اشتها؟ پاسخ: برای مبارزه با این امر به این نکات توجه بفرمایید الف: باید به مرور و کم کم، قطع این علاقه صورت بگیرد، و یک دفعه همه را قطع ننمایید، تا از جهت روحی و روانی دچار فشار نگردید. ب: همیشه به خود تلقین کنید که من باید با این امر مبارزه کنم و حتما هم باید موفق شوم  و در صورت موفقیت خود را تشویق نمایید و در صورت عدم موفقیت خود را جریمه نمایید. ج: لذت روی آوردن به این نوع امور، چند لحظه است. اگر بتوانید در آن چند لحظه، با تغییر مکان دادن و خود را به کاری مشغول کردن، حواس خود را نسبت به آن امور منصرف نمایید، می توانید در این امر موفق شوید. د: دقت کنید که توجه نمودن بیش از حد به این خواسته ها، باعث می گردد انسان به پرخوری روی بیاورد و پرخوری  به جهت آسیب هایی که دارد، در بیانات دینی مذمت شده است. در این جا، به برخی از تأثیرات منفی معنوی و جسمی پرخوری با توجه به احادیث بیان می شود: 1. حضرت امام علی (علیه السلام) در حدیثی می فرماید:«كَثْرَةُ الْأَكْلِ وَ النَّوْمِ يُفْسِدَانِ النَّفْسَ وَ يَجْلِبَانِ الْمَضَرَّة (1) پرخورى، و زیاده روى در خواب وجود انسان را فاسد مى کنند، و کشاننده ضرر و زیان به سوى آدمى هستند» 2. پرخوری موجب سنگدلی و هیجان شهوت می شود: در روایتی از حضرت امام صادق (علیه السلام) می خوانیم: «َ لَيْسَ شَيْ‏ءٌ أَضَرَّ لِقَلْبِ الْمُؤْمِنِ مِنْ كَثْرَةِ الْأَكْلِ وَ هِيَ مُورِثَةٌ شَيْئَيْنِ قَسْوَةَ الْقَلْبِ وَ هَيَجَانَ الشَّهْوَة (2) چیزى براى قلب مؤمن زیانبارتر از پرخورى نیست، پرخورى موجب دو چیز است: سنگدلى، هیجان شهوت» 3. سبب کسالت و بی حوصلگی در عبادت می شود: از حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل است: «إِيَّاكُمْ وَ الْبِطْنَةَ فَإِنَّهَا مَفْسَدَة لِلْبَدَنِ وَ مَوْرَثَةٌ لِلسَّقَمِ وَ مَكْسَلَةٌ عَنِ الْعِبَادَة (3) از پرخورى حذر کنید، همانا فاسد کننده بدن، و بیمارى به ارث می گذارد، و موجب کسالت در عبادت است». خلاصه این که، پُرخوری از منظر احادیث، به شدت نکوهیده است. پُرخوری از سلامت می کاهد، و زمینه را برای انواع بیماری های جسمی و روحی فراهم می سازد. پُرخوری، جوهر نفس را تباه می کند، به نیروی تقوا (پرهیزگاری) و ورع (خویشتن داری) ضربه می زند، حجاب تیزهوشی است و دل را سخت و تاریک می سازد. پی نوشت: 1. محدث نوری، مستدرک الوسائل، مؤسسه آل البیت، قم، 1408 ق، ج5، ص 119. 2. مجلسی، محمد باقر،بحارالانوار، مؤسسة الوفاء بیروت، لبنان، 1404 ق، ج 63، ص 337. 5. همان ج 59، ص 266
موضوع قفل شده است