***** ماه ضیافت خدا *****

امام سجاد علیه السلام:

اگر همه مردم از شرق تا غرب عالم بميرند، با وجود قرآن در كنار من، هرگز احساس وحشت و تنهايى نكنم.

از مرحوم علامه طباطبايى پرسيدند:

چه كنیم تا در نماز حضور قلب داشته‌ باشیم؟
ايشان فرمودند : اگر مى ‌خواهى در نماز حضور قلب داشته باشى ،كم حرف بزن

امام رضا علیه السلام:
هر کس اندوه و مشکلى را از مومنى بر طرف نماید خداوند در روز قیامت انـدوه را از قلبش بر طرف سازد.

اصول کافى، ج 2، ص 200

آیت الله جوادی آملی :
شانس از خرافات ترین اموری است که بعضی ها به آن قائل هستند،
شانس یعنی مدبری برای عالم وجود ندارد و کارها بر اثر تصادف بوجود می آید.

محبت عجیب است
اگر آن را به رفیقی
هدیه کنی،احساس
آرامش می کند
اگر آن را به دشمنی تقدیم
کنی، شرمنده و پشیمان
خواهد شد
واگر آن را به ناشناسی
هدیه دهی سخاوت
پیشه کرده ای
پس مهربان باش

یت الله بهجت :
ذکر شریف استغفار را زیاد تکرار کنید وخسته نشوید،
که مداومت بر این ذکر باعث میشود خداوند به شما توفق عنایت کند.

یاد اموات‌ با ذکر‌صلوات

‌ مرحوم حضرت ‌آیت الله بهاءالدینی (ره):

ذکر صلوات برای اموات خیلی خاصیت دارد.

گاهی من برای اموات صلوات را هدیه می‌‌کنم و اثرات عجیبی هم دیدم.

خواب دیدم فردی به چند نوع عذاب گرفتار است، مقداری صلوات برایش هدیه کردم دوباره در خواب دیدم، الحمدلله صلوات‌ها او را نجات داده‌اند.

کسی می‌‌گفت: مادرم چند‌سال قبل مرده بود، یک شب خوابش را دیدم، گفت:
پسرم! هیچ‌چیزی مثل صلوات روح من را شاد نمی‌کند؛ بهترین هدیه که به من می ‌‌دهی، این ذکر است.

خداوند متعال در قرآن می فرماید: ( من جاء بالحسنهْْ فله عشر أمثالها؛ هر کسی کار نیکویی کند، او را ده برابر آن پاداش خواهد بود).(1)
بشر در طول زندگی به یکدیگر وابستگی های روحی، عاطفی، مادی و ... دارند. این نیاز همواره به عنوان یک ضرورت احساس می‌شود. در عین حال همه انسان ها با سلیقه خاصی آفریده نشده اند. بعضی به طرف علم، بعضی به طرف تجارت و کسب مال می روند و بعضی از هر دو بهره مندند و بعضی از هر دو محرومند.
پس می بایست نوعی تعامل و توافق بین افراد بشر وجود داشته باشد تا همگان از منابع عمومی به نسبت مساوی بهره مند شوند، ولی متأسفانه به دلایل زیادت خواهیِ عدّه ای ، این امر مهم کم تر به مقصد و مقصود می‌رسد، ولی در میان افرادی هستند که حس نوع دوستی قوی داشته و در فکر خدمت به افراد اجتماع هستند.
اما اگر عده ای به دستور آیات و روایات به مردم خوبی می کنند، نباید در عوض انتظار خوبی از دیگران داشته باشند، زیرا چنین عقیده ای جز از سر منّت نخواهد بود. مولای متقیان ، امیر مؤمنان حضرت علی(ع) فرمود: " ای نیکوکاران ! با احسان خویش منّت نگذارید، چون زشتی منّت ، احسان و نیکی را باطل می کند".(2)
شاعر بزرگ سعدی ، شعر معروفی دارد که :
تو نیکی می کنی و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز
احسان و نیکی با انتظار و توقع همخوانی ندارد. انسانی که می خواهد احسان کند، احسان کننده مطلق یعنی خدا را در نظر می گیرد و به خاطر او به افرادی که لیاقت داشته و مستحق احسان هستند، کمک می کند.
اگر به کسی احسان و نیکی کرد، ولی شخص احسان شده تشکر نکند، معلوم است که چنین شخصی خدا را هم شکر نخواهد کرد. این موضوع در روایات اسلامی مورد توجه معصومان قرار گرفته است. امام رضا (ع) فرمود: " کسی که شکر پاداش دهنده ای از مخلوقین [و همنوعان] را به جا نیاورد، خدا را نیز شکر نخواهد کرد".(3)
در عین حال انسان باید نیکی بکند و در ازای آن نباید توقعی داشته باشد. حال اگر می خواهد به پاداش بیش تری برسد ،در راه خدا از افراد مستمند، یتیم، وامانده و مسکین دستگیری کند تا خداوند متعال در آن دنیا ثواب ماندگار به او برساند. امیر مؤمنان مولای متقیان امام علی(ع) فرمود ه است: این که گاهی به کسی نیکی می کنی و او قدر شناسی نمی کند ( و یا ناسپاسی می کند) تو را به کار نیک بی رغبت نکند . پاداش خویش را بیش از آن چه بخواهی از او بگیری، از دست کسی می گیری که هیچ به او نیکی نکرده ای. جهان پاداش تو را پس می دهد از ناحیه ای که هرگز گمان نمی کنی.(4)

پی نوشت ها :

1.انعام (6) آیة 160.
2. صادق احسان بخش، آثار الصادقین، ج 3، ص 359.
3. محمدی ری شهری ، میزان الحکمهْْ ج 2، ص 1493، حدیث 9638.
4.نهج البلاغه ،فیض الاسلام ؛قصار 195

امام حسین علیه السلام:
همنشینی با افراد پست، ناپسند است و همدمی گناهکاران، موجب بدبینی مردم و از دست دادن اعتماد و اعتبار است.
بحارالانوار، ج75، ص 122

حکایت_گلستان_سعدی

یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنار بیشه ای خفته شوریده ای که دران سفر همراه ما بود نعره ای برآورد و راه بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت چون روز شد گفتمش آن چه حالت بود گفت بلبلان را دیدم که بنالش در آمده بودند از درخت و کبکان از کوه و غوکاندر آب و بهایم از بیشه. اندیشه کردم که مروّت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خفته.

دوش مرغی به صبح می‌نالید
عقل و صبرم ببرد و طاقت و هوش

یکی از دوستان مخلص را
مگر آواز من رسید به گوش

گفت باور نداشتم که ترا
بانگ مرغی چنین کند مدهوش

گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح گوی و ما خاموش

ماجرای مرحوم زاهد و گوشمالی دادن خود/علاج حملات شیطان

مرحوم زاهد برای اینکه خودش را متنبّه کند، آن زمان‌ها که فیلم‌برداری و عکس‌برداری بدین صورت نبود که او را بشناسند، محرم به شیراز رفت، در آنجا مکلّا شد، کسی او را نمی‌شناخت، می‌گفتند:
چه آدم خوبی است، ایشان در هیأت‌ها کفش آن‌ها را جفت می‌کرد و آنجا هم می‌خوابید. یک دهه این‌طور گذشت و کسی هم نفهمید که ایشان کیست.
یک موقع یکی از شیرازی‌ها مهمان آیت‌الله دزفولی شده بود. آقا گفته بود:
ولی خدایی به نام آشیخ محمدحسن زاهد هست، به زیارت ایشان برویم، ایشان صحبت‌های خوبی می‌کند و اهل حال و اهل دل است. همین که لب به بسم الله الرّحمن الرّحیم می‌گشاید، قلب آدم عوض می‌شود (اهل معنا این‌ طور هستند، انسان را جای دیگر می‌برند و از دنیا، فارغ می‌کنند). آن فرد شیرازی هم خوشحال شده بود و پذیرفته بود که بروند.

تا در آن مجلس شلوغ وارد می‌شوند، یک نگاه دقیق می‌کند، می‌بیند این فرد شبیه همان شخصی است که محرم به شیراز آمده بود و کفش جفت می‌کرد. تعجب می‌کند، گریه می‌کند. مرحوم آقای دزفولی می‌گوید:
من دیدم که او نیامده، حال پیدا کرد! نمی‌دانستم موضوع چیست. گفتم:
مجلس آقا چیست که این نیامده شروع به گریه کردن کرد و حالی پیدا کرد.
مجلس تمام شد، جلو رفت و دید بله، خود آن فرد است. تا خواست چیزی بگوید، آقا به او اشاره کردند که سکوت کند. اما دلش طاقت نیاورد، وقتی با آقای دزفولی تنها شدند، به ایشان گفته بود. آقای دزفولی گفتند:
می‌دانستیم ایشان یک دهه رفتند، ولی نفهمیدم کجا رفتند. آن فرد هم گفت:
ایشان به شیراز آمده بودند و ... . مرحوم زاهد هم فرموده بودند:
من راضی نیستم که تا زنده هستم، جایی بگویید.

مرحوم آقای دزفولی سؤال کرده بود:
آقا! شما چرا این کار را کردید؟ گفتند:
یک موقعی اوایل که بحث اخلاق را شروع کردیم و مطالبی داشتیم، هفت الی هشت نفر آدم می‌آمدند. بعد دیدم آرام آرام مسجد پر شد. یک روز همین که به ذهنم گذشت که مثل اینکه مجلست دارد می‌گیرد، استغفار کردم، به خودم بد و بیراه گفتم، بعد گفتم: این‌ طوری نمی‌شود، این کارها فایده ندارد، باید به جایی برویم و گوشمالی شوی. منبرهای محرم را رها کردم و گفتم:
باید جایی بروی که کسی تو را نشناسد.

امام صادق(ع) فرمودند:
حضرت فاطمه(س) دخت حضرت محمد(ص) نزد زائران فرزندش حسین(ع) حاضر شده و برای گناهان آنان طلب آمرزش می نماید.

کامل الزیارات / باب ٤٠

علامه حسن زاده آملی:
"در جوانی فکر می‌کردم شیر اگر پیر هم بود،شیر است. وقتی پیر شدم،فهمیدم پیر اگر شیر هم بود، پیر است!"
"قدرجوانی را بدانید

وجوب پرهيز نمودن و ترسيدن از عرضه شدن عمل بر خدا و رسول و ائمه عليه السلام :
امام صادق عليه السلام فرمود: اعمال بندگان چه نيكوكاران و چه نابكاران در هر صبحگاه بر رسول خدا صل الله عليه و آله عرضه مى شود پس ، از اعمال خود بيمناك باشيد و گفتار خداى عزوجل كه مى فرمايد: ((و بگو عمل كنيد كه به زودى خداوند و رسولش عمل شما را مى بينند)) همين است ، و حضرت با خواندن اين آيه تا اينجا ، سكوت فرمود.

پيامبر اکرم (ص):
هر كس برادر خود را براى گناهى كه از آن توبه كرده است سرزنش كند، نميرد تا خود آن گناه را مرتكب شود.

"تنبيه الخواطر : 1/113"

امام علی (ع):

در هر حال با همسر خود مدارا و ملاطفت و خوش رفتاری کن تا زندگی ات بر تو گوارا باشد.

وسائل الشیعه، ج14، ص110

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :

(( قالُوا[ الحَوارِيّونَ لعيسى عليه السلام ]:يا رُوحَ اللّه ِ، فمَن نُجالِسُ إذا ؟ قالَ : مَن يُذَكِّرُكُمُ اللّه َ رُؤيَتُهُ ، ويَزيدُ في عِلْمِكُم منطِقُهُ ، ويُرَغِّبُكُم في الآخِرَةِ عَمَلُهُ . ))
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
حواريان عيسى عليه السلام عرض كردند: يا روح اللّه ! پس با چه كسى همنشين شويم؟ فرمود: با آن كه ديدارش شما را به ياد خدا اندازد و گفتارش بر دانش شما بيفزايد و كردارش شما را به آخرت ترغيب كند.

تحف العقول : 44

حضرت علی علیه السلام:
آن که تجملات پوچ دنیا خیره اش سازد، دنیا دو دیده اش را کور می گرداند.

نهج البلاغه،حکمت ۳۶۷