جمع بندی عذر خواهی کردن در شرایطی حق با خودت است؟

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عذر خواهی کردن در شرایطی حق با خودت است؟

سلام

یه حدیثی شنیدم که میگه : اگه با یک مسلمان بیش از 3 روز حرف نزنیم از اسلام بیرون میریم (دقیقت حدیث رو نمیدونم)

جریان از این قراره اگه یه نفر با شما دعوا بگیره یا اینکه بی دلیل تو جمع به شما توهین بکنه و شما حوابش رو بدین و از اون روز به بعد با هم دیگه حرف نرنین

اون کسی که حق با اونه و صرفا نباید عذر خواهی بکنه هم بعد از 3 روز از اسلام بیرون میره؟؟

فقط میخوام بدونم که اون شخصی که حق باهاشه و دعوا رو شروع باید برای مصالحه جلو بره یا اینکه واجب نیست؟

--------------------------------------
شرایط من اینطوری بود که یه بابایی اومد بهم فحش داد تو جمع (3 سال از من کوچکتره) و منم مجبور شدم جوابشو بدم و از اون روز به بعد باهم حرف نزدیم( هر چند که شاید در کل عمرمون 3 دفه با هم حرف نزدیم چون با همدیگه رفیق نبودیم - کلا برنامه ای با هم نداشتیم ... ) - انگار که یه نفری رو که یه مدتی میبیتینش ولی نمیشناسیش باهات دعوا بگیره

برچسب: 

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد سینا

قهر کردن یکی از اخلاقیات مذمومی است که مسلمانان در آموزه های اسلام از آن نهی شده اند.

پیامبر خدا صل الله و علیه واله می فرمایند: «هر دو مسلمانى كه از يكديگر قهر كنند و سه روز بر آن حال بمانند و با هم آشتى نكنند از اسلام بيرون روند و ميان آنها پيوند و دوستى دينى نخواهد بود. پس هر كدام كه به [اصلاح رابطه و] سخن گفتن پيشى گيرد او در روز حساب زودتر به بهشت مى ‏رود» 1


البته منظور از مسلمان نبودن در روایت بدین معنا نیست که شخص از اسلام خارج می شود بلکه منظور این است که شخص با این عمل رنگ مسلمان بودن خود را کم رنگ می نماید و نسبت به آنچه یک مسلمان بایدبدان متعهد باشد،تعهدی ندارد.

طبیعتا در ارتباطات ممکن است گاهی به دلایل مختلف مثل حسادت ،بد خلقی،عصبانیت و ... بین افراد کدروتی پیش آید در مرحله ی اول مهمترین توصیه ی اخلاقی در ارتباطات این است که توهین و بی احترامی دیگران را با سکوت و کمال ادب پاسخگو باشید این نوع روش خودبخود باعث شرمنده شدن طرف مقابل می شود و روابط را نیکو می سازد البته این نوع روش در برابر افرادی است که از ببخشش ما سوء استفاده نکنند بنابراین برای چند مرتبه ی اول در این نوع برخورد ها ببخشش و سکوت توصیه می شود اما اگر این نوع رفتار مداومت داشت و تکرار شد طبیعتا سکوت و ببخشش باعث جسور شدن او می شود و لازم است با توجه به شرایط و موقعیت پاسخ شخص داده شود البته نه به شکل رفتار اهانت آمیز بلکه کاملا منطقی و عقلانی.

حال اگر چنین جریانی پیش آمد و درگیری لفظی ایجاد شد و بعد از آن دو طرف ارتباط را قطع کردند لازم است توجه شود که اگر اصل برقراری ارتباط تاثیر نامطلوب بر روحیه ی شما دارد می توانید ارتباط را کمتر نموده اما نه به شکل قهر به گونه ای که موقع برخورد سلام و احوالپرسی داشته باشید و عرفا رفتار شما قهر محسوب نشود.

ولی اگر تمدید ارتباط منجر به تضعیف روحیه ی شما و اثر نامطلوب بر زندگی شما نمی شود از نظر اخلاقی توصیه می شود که شما در برقراری ارتباط پیشقدم باشید چرا که در وصيت «مفضّل» است كه گويد:
«سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) یَقُولُ‏ لَا یَفْتَرِقُ رَجُلَانِ عَلَى الْهِجْرَانِ إِلَّا اسْتَوْجَبَ أَحَدُهُمَا الْبَرَاءَةَ وَ اللَّعْنَةَ وَ رُبَّمَا اسْتَحَقَّ ذَلِکَ کِلَاهُمَا فَقَالَ لَهُ مُعَتِّبٌ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاکَ هَذَا الظَّالِمُ فَمَا بَالُ الْمَظْلُومِ قَالَ لِأَنَّهُ لَا یَدْعُو أَخَاهُ إِلَى صِلَتِهِ وَ لَا یَتَغَامَسُ لَهُ عَنْ کَلَامِهِ‏ سَمِعْتُ أَبِی یَقُولُ إِذَا تَنَازَعَ اثْنَانِ فَعَازَّ أَحَدُهُمَا الْآخَرَ فَلْیَرْجِعِ الْمَظْلُومُ إِلَى صَاحِبِهِ حَتَّى یَقُولَ لِصَاحِبِهِ أَیْ أَخِی أَنَا الظَّالِمُ حَتَّى یَقْطَعَ الْهِجْرَانَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ صَاحِبِهِ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى حَکَمٌ عَدْلٌ یَأْخُذُ لِلْمَظْلُومِ مِنَ الظَّالِمِ».

از حضرت صادق(ع) شنيدم مى‏فرمود: هيچ دو مردى از روى قهر از يكديگر جدا نمى‏شوند مگر اين كه يكى از آن دو سزاوار بيزارى [خدا و رسولش از وى] و لعنت گردد و چه بسا كه هر دو سزاوار آن شوند. «مُعتّب» (از دوستان مخصوص آن حضرت) عرض كرد: خدا مرا فداى تو سازد، آن كه ظالم است اين سزاى اوست، مظلوم چه گناهى دارد؟ فرمود: براى آن كه برادر خود را به آشتى و پيوند با خود نمى‏خواند و از گفتار او چشم‏پوشى نمى‏كند و آن را نشنيده نمى‏گيرد. از پدرم شنيدم كه فرمود: هرگاه دو تن با هم ستيزه كنند و يكى به ديگرى تعدى كند بايد آن كه مظلوم است نزد آن ديگرى رود و به او گويد: اى برادر من ستمكارم و تقصير با من است تا جدايى و قهر از ميانشان برطرف شود، خداى تعالى حاكم عادل است و داد مظلوم از ظالم مى‏ستاند» .2

بنابراین اینگونه روایات اهمیت این مساله را می رساند و حتی جایی که تقصیر با دیگران باشد باز از نظر اخلاقی به ما دستور برقراری ارتباط داده شده است.
نکته ی آخر این که چنانچه طرف مقابل از اعضای خانواده و یا نزدیکان و فامیل باشد قطعا به دلیل حق خویشاوندی و وظیفه ی صله ی رحم که بر عهده داریم باید دقت عمل بیشتری وجود داشته باشد.

1 (كافى، ج 2، ص 345 - وسائل‏ الشيعه، ج 8، ص 585).

2 (كافى، ج 2، ص 343 - وسائل‏ الشيعه، ج 8، ص 584)

ممنون مفید بود

موضوع قفل شده است