جمع بندی عاقبت شوم خودارضائی

تب‌های اولیه

109 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال

o.m.i.d;1002391 نوشت:
پس نتیجه میشه که جبران عوارض و برگشت به حالت سابق غیر ممکنه و طبق این حدیث و اون روایت آقای قرآئتی میرسیم به این جمله که میگه: آب رفته به جوی برنمیگرده و طبق اون روایت این جمله میگن خدا جبار و ضررا رو جبران میکنه و اینکه خدا توبه کننده ها رو به خصوص جوونای توبه کننده رو دوست داره به طور کامل میره زیر سوال.
در هر صورت من طبق این چیزایی که فهمیدم به این نتیجه رسیدم که مورد غضب خدام و حالا حالاها باید تاوان پس بدم. تازه اول عذاباس و من باید خودمو برای خیلی بدتر از اینش آماده کنم و تا اونجا میتونم زمینه عذابا رو( مثل ازدواج) فراهم نکنم. خوبه کم کم دارم به نتایج درستی میرسم.

چنین نتیجه گیری ایی غیر منطقی است.
کسی که خودش را از گناهی و لذت حرامی جدا میکند و با وجود توانایی بر انجام آن، با نفس خودش مبارزه می کند و از آن خودداری میکند، قطعا خداوند او را دوست خواهد داشت.
اما آیا اگر خدا کسی را دوست داشته باشد، باید همه مشکلات او را حل کند؟
اگر کسی بی احتیاطی کرد و تصادف کرد و پایش شکست و بعد از این بی احتیاطی توبه کرد، باید معجزه شود و پایش فوری خوب شود جوری که هیچ فرقی هم با اولش نکند؟
جهان، نظام خاص خودش را دارد. خداوند برای جهان، یکسری قوانین علمی مقرر فرموده که آنها ثابت اند و مسایل طبیعی (پزشکی، و ...) طبق آن قوانین هستند.

منظور شما از "جبران عوارض" چیست؟ اگر منظور عوارض پزشکی و جسمی و روانی است، اینها تابع قوانین علوم مربوطه هستند و ربطی به دوست داشتن یا نداشتن توسط خداوند ندارند. اگر خداوند کسی را دوست بدارد، یا کسی را دوست ندارد، قوانین علمی برای هر دو نفر یکسان هستند و تغییری نمیکنند.
اینکه عوارض جسمی و روحی به حالت قبل برمیگردند یا نه، یک مساله دینی نیست. مساله علوم طبیعی است و باید امکان آن و راهکار آن را از متخصصین آن رشته ها سئوال کرد و ربطی به دوست داشته شدن یا دوست نداشته شدن توسط خدا ندارد.

البته اگر خداوند کسی را دوست بدارد، برای او "جبران" می کند.
"جبران" دقیقا به این معنی نیست که همه چیز عینا مثل سابق بشود. زیرا بعضی چیزها ممکن است طبق قوانین علمی، قابل برگشت باشند، ولی بعضی چیزها ممکن است طبق قوانین علمی قابل برگشت نباشند.

بلکه جبران (در مورد اخیر) به این معنی است که ممکن است خداوند چیز با ارزشی به او بدهد که جبران ارزشهای از دست رفته را بکند.
مثلا کسی، تصادف میکند و پای کسی را می شکند، این شخص برای جبران صدمه ای که به مصدوم وارد کرده (و فرضا قابل برگشت به حالت سابق نیست) یک ماشین آخرین مدل به طرف می دهد...
ممکن است ما هم متوجه اینکه فلان چیز برای ما در فلان جا و به فلان شکل جبران شده است، نشویم. چون خداوند روی کارهایش مارک نمی زند که مثلا این نعمت، برای جبران فلان چیز از دست رفته است.

ملاک جبران، هم نظر ما نیست که ما بگوییم آیا این چیز ارزش آن چیزها را دارد یا نه و آیا ما موافق این جایگزینی هستیم یا نه. ملاک، علم خود خداوند است و وقتی خودش بداند چیزی به صلاح و نفع ما است، آن را عنایت می فرماید.

قرار هم نیست همه نعمتها را در دنیا به ما بدهد. قرآن را بخوانید. زندگی دنیا بسیار کم ارزش معرفی شده است. ممکن است خداوند برای کسی که دوستش دارد، برخی مسایل را با دادن نعمتهای ارزشمندی در آخرت، جبران نماید.

عبد شکور;1002411 نوشت:
چنین نتیجه گیری ایی غیر منطقی است.
کسی که خودش را از گناهی و لذت حرامی جدا میکند و با وجود توانایی بر انجام آن، با نفس خودش مبارزه می کند و از آن خودداری میکند، قطعا خداوند او را دوست خواهد داشت.
اما آیا اگر خدا کسی را دوست داشته باشد، باید همه مشکلات او را حل کند؟
اگر کسی بی احتیاطی کرد و تصادف کرد و پایش شکست و بعد از این بی احتیاطی توبه کرد، باید معجزه شود و پایش فوری خوب شود جوری که هیچ فرقی هم با اولش نکند؟
جهان، نظام خاص خودش را دارد. خداوند برای جهان، یکسری قوانین علمی مقرر فرموده که آنها ثابت اند و مسایل طبیعی (پزشکی، و ...) طبق آن قوانین هستند.

منظور شما از "جبران عوارض" چیست؟ اگر منظور عوارض پزشکی و جسمی و روانی است، اینها تابع قوانین علوم مربوطه هستند و ربطی به دوست داشتن یا نداشتن توسط خداوند ندارند. اگر خداوند کسی را دوست بدارد، یا کسی را دوست ندارد، قوانین علمی برای هر دو نفر یکسان هستند و تغییری نمیکنند.
اینکه عوارض جسمی و روحی به حالت قبل برمیگردند یا نه، یک مساله دینی نیست. مساله علوم طبیعی است و باید امکان آن و راهکار آن را از متخصصین آن رشته ها سئوال کرد و ربطی به دوست داشته شدن یا دوست نداشته شدن توسط خدا ندارد.

البته اگر خداوند کسی را دوست بدارد، برای او "جبران" می کند.
"جبران" دقیقا به این معنی نیست که همه چیز عینا مثل سابق بشود. زیرا بعضی چیزها ممکن است طبق قوانین علمی، قابل برگشت باشند، ولی بعضی چیزها ممکن است طبق قوانین علمی قابل برگشت نباشند.

بلکه جبران (در مورد اخیر) به این معنی است که ممکن است خداوند چیز با ارزشی به او بدهد که جبران ارزشهای از دست رفته را بکند.
مثلا کسی، تصادف میکند و پای کسی را می شکند، این شخص برای جبران صدمه ای که به مصدوم وارد کرده (و فرضا قابل برگشت به حالت سابق نیست) یک ماشین آخرین مدل به طرف می دهد...
ممکن است ما هم متوجه اینکه فلان چیز برای ما در فلان جا و به فلان شکل جبران شده است، نشویم. چون خداوند روی کارهایش مارک نمی زند که مثلا این نعمت، برای جبران فلان چیز از دست رفته است.

ملاک جبران، هم نظر ما نیست که ما بگوییم آیا این چیز ارزش آن چیزها را دارد یا نه و آیا ما موافق این جایگزینی هستیم یا نه. ملاک، علم خود خداوند است و وقتی خودش بداند چیزی به صلاح و نفع ما است، آن را عنایت می فرماید.

قرار هم نیست همه نعمتها را در دنیا به ما بدهد. قرآن را بخوانید. زندگی دنیا بسیار کم ارزش معرفی شده است. ممکن است خداوند برای کسی که دوستش دارد، برخی مسایل را با دادن نعمتهای ارزشمندی در آخرت، جبران نماید.

پس طبق گفته های شما قادر بودن خدا بر انجام امور زیر میره چون شما همه چیز رو به قوانین علمی و دست بشر حواله دادین و گفتین اگه اونا تونستن کاری بکنن مشکلت حل میشه وگرنه فاتحه خودتو بخون. متاسفانه دیدگاه شما برای من قابل درک نیست چون شما داری حرفایی رو که از اینور و اونور شنیدی بدون در نظر گرفتن شرایط فقط میگی.
ولی از نوشته های شما کاملا مشخصه هیچ گونه درکی از عوارض این کار ندارین در حالی که ادعا داشتین میفهمین. خوب تو اینجور موارد دست مدعیان رو میشه. به هر حال مثل اینکه دیدگاه من در مورد عوارض این کار و عواقبش کم کم داره به واقعیت تبدیل میشه. به نظرم بهترین راهکار ممکن برای یکی مثل من اول از همه ترک و بعدشم انتخاب گوشه عزلت و تنهایی باشه چون غیر حضور من تو اجتماع و بین مردم بودن نه تنها سودی نداره بلکه همش ضرر میزنم به این و اون.

o.m.i.d;1002419 نوشت:
پس طبق گفته های شما قادر بودن خدا بر انجام امور زیر میره چون شما همه چیز رو به قوانین علمی و دست بشر حواله دادین و گفتین اگه اونا تونستن کاری بکنن مشکلت حل میشه وگرنه فاتحه خودتو بخون. متاسفانه دیدگاه شما برای من قابل درک نیست چون شما داری حرفایی رو که از اینور و اونور شنیدی بدون در نظر گرفتن شرایط فقط میگی.
ولی از نوشته های شما کاملا مشخصه هیچ گونه درکی از عوارض این کار ندارین در حالی که ادعا داشتین میفهمین. خوب تو اینجور موارد دست مدعیان رو میشه. به هر حال مثل اینکه دیدگاه من در مورد عوارض این کار و عواقبش کم کم داره به واقعیت تبدیل میشه. به نظرم بهترین راهکار ممکن برای یکی مثل من اول از همه ترک و بعدشم انتخاب گوشه عزلت و تنهایی باشه چون غیر حضور من تو اجتماع و بین مردم بودن نه تنها سودی نداره بلکه همش ضرر میزنم به این و اون.

استدلال خیلی خوبی بود. لذت بردم از منطقتان.
حالا دیگه مطمئن شدم که شما دنبال راه حل مشکل خودت و پی بردن به حقیقت هستی و اصلا قصد دیگری نداری!

عبد شکور;1002420 نوشت:
استدلال خیلی خوبی بود. لذت بردم از منطقتان.
حالا دیگه مطمئن شدم که شما دنبال راه حل مشکل خودت هستی و اصلا قصد دیگری نداری!

اینش دیگه به خودم مربوطه که دنبال چی هستم. من هدف و نیتم کاملا معلومه اونم کمک به بقیس که تو این چاه نیوفتن. این بحثاییم که پیرامون این موضوع میشه خیلی بهتر وضعیت منو برای خواننده های تاپیک معلومه میکنه و چشم و گوششون رو بازتره.
خدا از قصد و نیت من خبر داره بقیه هم مهم نیس چه فکر میکنن.

o.m.i.d;1002422 نوشت:
اینش دیگه به خودم مربوطه که دنبال چی هستم. من هدف و نیتم کاملا معلومه اونم کمک به بقیس که تو این چاه نیوفتن. این بحثاییم که پیرامون این موضوع میشه خیلی بهتر وضعیت منو برای خواننده های تاپیک معلومه میکنه و چشم و گوششون رو بازتره.
خدا از قصد و نیت من خبر داره بقیه هم مهم نیس چه فکر میکنن.

شما چرا این قدر نا امید هستید؟ عوارض این کار که قابل جبرانه.طرف بعد 10 سال خود ارضایی رو ترک می کنه کلی به زندگی امید
داره.همه تو زندگی شون اشتباهاتی دارن.ما یک بار بیشتر به دنیا نمی اییم.پس بجنگ برای زندگی بهتر برای بهتر شدن.به نظر من شما با یک متخصص طب سنتی صحبت کنید بهتون میگن چکار کنین که بخش قابل توجهی از عوارض این کار جبران بشه و بدنتون زود تر خودشو بسازه.در ضمن شما اگه بتونین بعد روحی خودتون تقویت کنین خیلی براتون خوبه و حال خوبی پیدا می کنین.نماز انجام بدین تا می تونید روزه بگیرید ذکر بگید ارتباطتون با خدا رو تقویت کنید کتاب درباره خدا بخونید تا خدا را بهتر بشناسید قطعا خیلی موثر هست.در ضمن اگه می خواید واقعا درمان بشین سعی کنید حداقل 3 سال به هیج وجه تحریک جنسی حتی کم هم نشید که تحریک شدن روند درمان رو کند می کنه.

ali 000;1002440 نوشت:
شما چرا این قدر نا امید هستید؟ عوارض این کار که قابل جبرانه.طرف بعد 10 سال خود ارضایی رو ترک می کنه کلی به زندگی امید
داره.همه تو زندگی شون اشتباهاتی دارن.ما یک بار بیشتر به دنیا نمی اییم.پس بجنگ برای زندگی بهتر برای بهتر شدن.به نظر من شما با یک متخصص طب سنتی صحبت کنید بهتون میگن چکار کنین که بخش قابل توجهی از عوارض این کار جبران بشه و بدنتون زود تر خودشو بسازه.در ضمن شما اگه بتونین بعد روحی خودتون تقویت کنین خیلی براتون خوبه و حال خوبی پیدا می کنین.نماز انجام بدین تا می تونید روزه بگیرید ذکر بگید ارتباطتون با خدا رو تقویت کنید کتاب درباره خدا بخونید تا خدا را بهتر بشناسید قطعا خیلی موثر هست.در ضمن اگه می خواید واقعا درمان بشین سعی کنید حداقل 3 سال به هیج وجه تحریک جنسی حتی کم هم نشید که تحریک شدن روند درمان رو کند می کنه.

نیازی به راهنمایی شما ندارم. اگه من ناامیدم به خاطر وجود آدمای منفی باف و سرزنشگری مثه شماس که فقط بلدین بدون داشتن کوچکترین علم و آگاهی راجع به هر چیزی اظهار نظر کنین. هنوز یادم رفته اون پیام اولی رو که گذاشتی و تیکه و کنایه انداختی. من همون موقع سپردم به خدا به خاطر اون نیش کلامت. بهت گفتم دیگه اینجا پیام نزار. الان برای آخرین بار بهت اخطار میکنم که دیگه اینجا پیام نزاری دفعه ادبیاتم عوض میشه و یه جور دیگه جوابتو میدم.
بعدشم این جمله ی مزخرف آخرتو از کدوم منبع و مرجع علمی ورداشتی آوردی؟؟؟؟ کی گفته برای این که خوب بشی به هیچ وجه نباید تحریک بشی؟؟؟ آدم اگه آدم باشه و از نظر جنسی سالم باشه وقتی مورد حجوم افکار و موقعیتای تحریک کننده قرار میگیره تحریک میشه. منم دارم تو محیطی درس میخونم و زندگی میکنم که چه بخوام چه نخوام محرکای جنسی هست حالا من هر چقدرم ازشون دوری کنم بازم هست. اصلا محرکی هم نباشه هر از چند گاهی فشار جنسی به آدم سالم فشار میاره. من دقیقا ۳ روزه بدون اینکه فکر و خیال ناجوری کنم و یا اینکه خودمو تحریک بکنم همین جوری شدم. حالا شما چی کار میکنی که تحریک جنسی نمیشی نمیدونم. من که نمیتونم. بعدشم شما این تعداد سالا رو طبق چه فرمولی به دست آوردی؟؟؟؟
در ضمن شما اگه پستا رو میخوندی متوجه میشدی که من خیلی از راهکارای درمانی رو انجام دادم مثه مراجعه به پزشک طب سنتی.

o.m.i.d;1002449 نوشت:
نیازی به راهنمایی شما ندارم. اگه من ناامیدم به خاطر وجود آدمای منفی باف و سرزنشگری مثه شماس که فقط بلدین بدون داشتن کوچکترین علم و آگاهی راجع به هر چیزی اظهار نظر کنین. هنوز یادم رفته اون پیام اولی رو که گذاشتی و تیکه و کنایه انداختی. من همون موقع سپردم به خدا به خاطر اون نیش کلامت. بهت گفتم دیگه اینجا پیام نزار. الان برای آخرین بار بهت اخطار میکنم که دیگه اینجا پیام نزاری دفعه ادبیاتم عوض میشه و یه جور دیگه جوابتو میدم.
بعدشم این جمله ی مزخرف آخرتو از کدوم منبع و مرجع علمی ورداشتی آوردی؟؟؟؟ کی گفته برای این که خوب بشی به هیچ وجه نباید تحریک بشی؟؟؟ آدم اگه آدم باشه و از نظر جنسی سالم باشه وقتی مورد حجوم افکار و موقعیتای تحریک کننده قرار میگیره تحریک میشه. منم دارم تو محیطی درس میخونم و زندگی میکنم که چه بخوام چه نخوام محرکای جنسی هست حالا من هر چقدرم ازشون دوری کنم بازم هست. اصلا محرکی هم نباشه هر از چند گاهی فشار جنسی به آدم سالم فشار میاره. حالا شما چی کار میکنی که تحریک جنسی نمیشی نمیدونم. من که نمیتونم. بعدشم شما این تعداد سالا رو طبق چه فرمولی به دست آوردی؟؟؟؟
در ضمن شما اگه پستا رو میخوندی متوجه میشدی که من خیلی از راهکارای درمانی رو انجام دادم مثه مراجعه به پزشک طب سنتی.

عزیز من من واقعیت رو گفتم.نه منفی باف هستم نه سرزنش گر نه الکی به کسی امید می دم و نه بدون علم و اگاهی نظر میدم تیکه و کنایه هم بهت نزدم هرچی هم دلت می خواد به من بگو چون من از کسی ناراحت نمیشم.چون شما 4 سال خود ارضایی کردی و از نیروی جنسیتون زیاد استفاده کردی حالا باید حداقل 3سال اگه 4 سال باشه چه بهتر بهش استراحت بدی تا خودتو باز سازی کنی.در هر صورت اگه ناراحت شدین عذر خواهی می کنم غلط کردم گوه خوردم. حالا راضی شدین.

سؤال:
من از سن ۱۶ سالگی تو بیماری مهلک خودارضایی افتادم آن هم با علم به گناه بودن این کار و بدون دونستن عوارض زیادش.
تازه وارد دبیرستان شده بودم به خاطر بی احتیاطی پدرم که روی سیستم فیلترشکن نصب کرده بودند و همچنین کنجکاوی خودم افتادم تو دام دیدن فیلمای ناجور و بعدش هم خودارضایی. اوایل خیلی ناراحت بودم و هر کاری می کردم که دیگه سراغ این عمل نروم ولی راهش را بلد نبودم و بعد از چند روز دوباره به این کار گرفتار می شدم.
ازدواج برای یکی مثل من برخلاف چیزی که میگویند حرام است. این را خودم متوجه شدم و تا جایی که بتوانم از آن فرار می کنم و از همین سن و سال دارم تنهایی زندگی کردن را تمرین می کنم.

پاسخ:
در پاسخ شما به چند نکته می پردازیم:

1.قبل از هر چيز بايد خدا را شاكر باشيد كه متوجه اشتباهتان شده ايد و در صدد رهایی هستید. همين پشيماني و پي بردن به اشتباه است كه شما را به سمت درمان اين مشكل كشانده و اين نشان از طينت پاك شما دارد كه با وجود اين گرفتاري توانسته‌ايد اين احساس را در خودتان حفظ كنيد و با تكيه بر آن ترك عادت نمائيد. قدر اين روحيه را بدانيد و در جهت حفظ و تقويت آن تلاش كنيد كه حتماً در زندگي آينده تان نيز موفق خواهيد بود.

2. نگراني و بيزاري شما از اين عمل، نشان از اين دارد كه روحية تقوا و ايمان در شما زنده است و اين روحيه را بايد قدر بدانيد. يكي از نشانه‌هاي ايمان مؤمن اين است كه وقتي كار خوبي انجام مي‌دهد، خوشحال مي‌شود و در صورت انجام دادن كار زشت و گناه ناراحت مي‌شود. هستند كساني كه چشم‌‌چراني، خود‌ارضايي و بسياري از گناهان ديگر برايشان عادي شده و اصلاً هيچ احساس گناه هم نمي‌كنند. اين را هم بدانيد فردي كه حفظ و تقويت ايمان برايش مهم است، قطعاً شيطان برايش برنامه دارد و او را راحت نمي‌گذارد و هر لحظه مي‌خواهد فريبش دهد. حفظ ايمان كاري سخت و مشكل است و نياز به برنامه‌ريزي و تلاش و كوشش دارد.

3.متاسفانه خود ارضايي علاوه بر داشتن عوارض جسماني و رواني، سبب دوري از خداوند مي گردد. البته اين مشكل نيز به سادگي قابل حل مي باشد؛ چرا كه فردي كه از گناه توبه مي كند و به سوي خدا باز مي گردد مانند فردي است كه اصلا گناهي انجام نداده است و شايد بتوان گفت بزرگترين اميد و مژده اي كه خداوند به بنده اش داده است همين راه برگشت مي باشد.

4. درست است که خودارضایی شما موجب افت تحصیلی شما در مقطعی از زندگی شد ولی این دلیل نمی شود که شما در دیگر مواضع زندگی خودتان را فردی جامانده فرض کنید و ناامید شوید. بله! خودارضایی عوارضی دارد ولی این عوارض جای جبران دارد. لطفا به جنبه های شیرین رشته خود بپردازید و در مورد انها فکر کنید و تمام تلاش خود را برای موفقیت انجام دهید. برای جبران هیچگاه دیر نیست و نباید ناامید شوید.

5. نكتة ديگري كه بايد مورد توجه قرار گيرد تدريجي بودن درمان ‌است. فردي كه چند ماه و يا چند سال گرفتار اين مشكل بوده، نبايد از خودش انتظار داشته باشد كه در عرض چند روز يا چند هفته بتواند اين كار را ترك كند؛ همين كه به تدريج بتواند از تعداد دفعات آن بكاهد، پيشرفت خوبي كرده است. كسي كه به خود‌ارضايي عادت كرده باشد، براي درمانش نياز به زمان دارد؛ درست مثل كسي كه معتاد به مواد مخدر شده باشد. چنين شخصي نبايد در درمان عجله كند و اگر بعد از مدتي ديد هنوز مشكلش حل نشده، نبايد نااميد گردد. درمان مشكلي كه به صورت عادت درآمده است ،در زمان كوتاه، معمولاً غير ممكن و يا خيلي مشكل است. گاهي اوقات درمان خود‌ارضايي، حداقل به همان ميزاني كه فرد مبتلا به اين كار بوده، نيازمند زمان است. البته گاهي اوقات هم فرد با ارادة قوي خودش، پس از سال‌ها ابتلا به خود‌ارضايي، در عرض مدت كوتاهي اين كار را ترك مي‌كند. پس فردي كه گرفتار خود ارضايي است، نبايد عجله كند و از ميدان مبارزه بيرون برود. به هر ميزان كه بتواند تعداد دفعات اين عمل را كم كند, خودش موفقيت به شمار مي‌رود. شما نیز تا موفقیت فاصله ی چندانی ندارید.

6. در رابطه با ازدواج نيز اصلا نگران نباشيد و و نگذارید این افکار به سراغ شما بیاید. این را بدانيد كه با ترك اين عمل مشكل ساز شما به سلامتي اوليه روحي و جسمي و معنوي خويش باز خواهيد گشت و انشاالله خواهيد توانست يك ازدواج موفق و زندگي ايي زيبا و اميدواركننده داشته باشيد و همه اينها در گرو ترك حقيقي خودارضايي با توكل بر خداوند خواهد بود.
پس با یک یا علی تلاش خود را دوباره ادامه دهید.

سربلند باشید.

موضوع قفل شده است