جمع بندی شهداء چه کسانی را شفاعت می کنند؟

تب‌های اولیه

7 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
شهداء چه کسانی را شفاعت می کنند؟
سلام میگن شهدا تنها میتونن ۷۰ نفر را شفاعت کنند و هستند شهدایی که هزاران نفر دوستدار دارند به علاوه اینکه خودشون هم خانواده و دوست و آشنا دارند برای اینکه شفاعتشون کنند‌. حالا شهدا از بین این همه محبین خود سراغ چه کسانی برای شفاعت میروند؟ آیا باتوجه به اینکه تنها ۷۰ نفر میتونن شفاعت کنند شفاعتشون به همه نمیرسه؟  
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد شعیب
با سلام خدمت شما دوست گرامی به چند مطلب توجه بفرمایید: مطلب اول: مقام شفاعت شهیدان؛ یكی از امتیازات شهید مقام شفاعت است كه بعد از شهادت به شهید تعلق می گیرد این مقام والایی است كه هركس نمی توانند به آن برسد، همانطور كه پیامبر اكرم(ص) فرمودند»ثلاثه یشفعون الی الله فیشفعون الانبیاء و العلماء ثم الشهداء»(بحار الانوارج8ص34) در قیامت سه دسته حق شفاعت دارند: پیامبرات دانشمندان و در مرتبه ی بعدی شهدا از چنین مقامی برخورداند. طبق بیان قرآن شفاعت امری است كه بدست خدا و به اذن اوست شفاعت كننده به اذن او شفاعت می كند وكسی كه می خواهد شفاعت شود باید خدا شفاعت را برای او قبول كند چنانچه می فرماید:«... مامن شفیع الا من بعد اذنه ...» (یونس3)یعنی شفاعتگری جز پس از اذن اونیست. پذیرفتن شهادت نیز به دست خداست؛ «یومئذ لا تنفع الشفاعه الا من اذن له الرحمن ورضی له قولا»(طه10)یعنی: در آن روز شفاعت به كسی سود نبخشد مگر كسی را كه خدا رحمان اجازه دهد و سخنش او را پسند آید»   ادامه دارد...  
ادامه... مطلب دوم: شهداء چند نفر را می توانند شفاعت کنند؟ دو دسته روایت داریم ؛
  1. هفتاد نفر:
قال رسول الله صلی الله علیه و آله : یشفع الشّهید فی سبعین من اهله شهید هفتاد نفر از بستگان خود را شفاعت می کند. ( کنز المعال، ج۴، ص۴۰۱، حدیث ۱۱۱۱۹)
  1. هفتاد هزار نفر:
«ویشفع الرجل منهم فی سبعین الفا من اهل بیته وجیرته حتی ان الجارین یختصه ان ایها اقرب»(بحارج100ص14) پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمودند: و شهید هفتاد هزار نفر از اهل بیت (خانواده) و همسایگانش را شفاعت می كند تا آنكه همسایگان به نزاع و دعوا می افتند كه كدامیك به او نزدیك تر بوده اند (تا از فیض شفاعت شهید بهره مند گردند). از این دو دسته روایت برداشت می شود که اولا این هفتاد عدد کثرت است یعنی تعداد زیادی را شهید می تواند شفاعت کند و مقصود هفتاد عددی نیست ثانیا تعداد کسانی که به دست شهید شفاعت می شوند بسته به درجه آن شهید دارد تا جایی که هفتاد هزار نفر به او امیدواراند. ثالثا : این شفاعت بی حساب و کتاب نیست و قواعد و قوانین خاصی دارد. نتیجه:  شفاعت شهیدان بر اساس رتبه و وسعت وجودیشان نسبت به مراتب مقام شهادت است، به عبارت دیگر هر چه مطابق اعمال و نیّاتشان در دنیا و پیش از شهادت، از مقامات بالاتری در هنگام شهادت برخوردار باشند، وسعت شفاعتشان نیز بیشتر و والاتر خواهد بود؛ از این‌رو انبیاء در مرتبة اول شفاعت قرار گرفته‌اند و سپس رهپویان حقیقی رسالت انبیاء یعنی اوصیاء و اولیاء الهی و علماء ربّانی در مرتبه دوّم قرار گرفته‌اند و سپس شهدای راه حق به این مقام نائل می‌شوند و همة این اقسام دارای مراتب است؛ یعنی شفاعت پیامبر اكرم و اوصیاء او از شفاعت انبیاء ماقبل و اوصیای آنها فراتر است و همچنین عالمان ربّانی و شهدای عصر خاتم پیامبران در شفاعت؛ برترند از عالمان و شهدای امت پیامبران ماقبل. از روایات ما چنین استفاده می‌شود كه شفاعت مؤمن به اندازة عمل اوست؛ چنانكه پیامبر مكرم اسلام(ص) فرموده‌اند: «در میان مؤمنان كسانی هستند كه به اندازة قبایل «ربیعه» و «مُضَر» شفاعت می‌كنند و مؤمنانی كه كمتر از همه حقّ شفاعت دارند برای سی نفر شفاعت می‌كنند (قال رسول الله(ص): «فی المؤمنین من یشفع مثل ربیعه ومضر وأقل المؤمنین شفاعه من یشفع لثلاثین انساناً» [بحار / ج 8 / ص 58 / ح 75]) و نیز امام باقرالعلوم(ع) فرموده‌اند: «آدمی برای قوم و خویشاوندان خود شفاعت می‌كند؛ انسان برای خانوادة خود شفاعت می‌كند، انسان به اندازة عمل خود در حقّ دو نفر شفاعت می‌كند؛ این است مقام محمود»( قال الباقر(ع): «یشفع الرجل فی القبیله ویشفع الرجل لأهل البیت ویشفع الرجل للرجلین علی قدر عمله فذلك المقام المحمود» (بحار / ج 8 / ص 43 / ح 41) 4. بحار الانوار ، ج 97، ص14 حدیث 24 5. كنزل العمال ج4 ص401 حدیث11119 6. بحارالانوار چاپ قدیم ج3 ص 304) اگرچه بر اساس برخی روایات مقام شهیدان مؤمن از سایر مؤمنان امّت پیامبر بالاتر است امّا از برخی روایات دیگر نیز بر می‌آید كه از میان شهیدان، برخی بر برخی دیگر برتری دارند؛ به عنوان مثال جناب حمزة سیدالشهداء و جناب جعفر بن ابی‌طالب(ع) از شهیدان صدر اسلام و شهیدان كربلا بر سایر شهدا برتری دارند؛ معلوم می‌شود در میان شهیدان نیز؛ مقدار معرفت و بهره‌مندی آنها از حقیقت و ولایت پیامبر و اهل‌بیت(ع)؛ ملاك فضیلت و برتری است و به همین مقدار حیطة شفاعت آنها نیز متفاوت است.   ادامه دارد...
ادامه... مطلب سوم: شهیدان چه کسانی را شفاعت می کنند؟ اساساً اصل شفاعت شرائطی دارد كه اگر آن شرائط در شخص مورد شفاعت وجود داشته باشد شامل حالش می شود اینگونه نیست كه که شخصی به صِرف این که پسرش ، یا پدرش و یا دوستش یا همسایه اش ، شهید شده است حتما به شفاعت او برسد بلكه اعمال او باید طبق موازین شرع مقدس باشد و در زندگی روز مره در صدد جلب رضایت خداوند گام بردارد تا در روز قیامت بتواند برای خرده خطاهایش شفاعت شود. بطور خلاصه مهمترین شرایطی كه شخص شفاعت شوند باید داشته باشد تا مورد شفاعت واقع شود عبارتند از:
  1. حفظ اصل ایمان‏
کسانی مورد شفاعت قرار می‏گیرند که به سبب گناهان، اصل ایمانشان به خطر نیفتاده باشد. به همین جهت، در منابع دینی آمده است: کافر، مشرک و منافق در روز قیامت مورد شفاعت قرار نمی‏گیرند. رسول اکرم فرموده است:«شفاعت برای تردیدکنندگان، مشرکان و کافران نیست؛ بلکه برای مؤمنان یکتاپرست است». (میزان الحکمه، ج 4، ص 1472، ح 9482.) 2- عمل به دستورات دینی‏ گنه‏کارانی مورد شفاعت قرار می‏گیرند که مطیع دستورات خدا و پیامبر و اولیای دین باشند؛ یعنی، درست بر خلاف آنچه که برخی گمان می‏کنند که وعده به شفاعت، موجب تشویق افراد به ارتکاب گناه و سرباز زدن از مسؤولیت می‏شود!در منابع دینی شرط شفاعت، عمل به دستورات دین و اطاعت از خدا و رسول و امامان معصوم ذکر شده است. کسی که روش عملی او اطاعت از خدا و عمل به وظایف و مسؤولیت‏های دینی بوده؛ لکن گاهی هم دچار لغزش و خطا شده است، شایستگی دریافت رحمت الهی را در آخرت خواهد داشت.   امام صادق(علیه السلام) می‏فرماید:«هرکس دوست دارد شفاعت در مورد او سودمند واقع شود، باید در صدد جلب رضایت خداوند برآید. بدانید هیچ کس رضایت خداوند را جلب نخواهد کرد؛ مگر با اطاعت از خدا و پیامبر و اولیای الهی از آل محمد». (بحار الانوار، ج 75، ص 220.) این روایت ضمن بیان شرط اساسی شفاعت (رضایت خداوند)، راه جلب خشنودی او را عمل به دستورات دین دانسته است. 3- رابطه معنوی شفاعت شونده و شفیعان‏ کسانی مورد شفاعت قرار می‏گیرند که در دنیا ارتباط روحی و معنوی خاصی بین آنان و شافعان برقرار شده باشد. کسانی که نسبت به اولیای الهی محبت و مودّت دارند و در دنیا تحت جذبه هدایت‏گری آنان قرار گرفته و هم‏فکر، هم عقیده و همراه ایشان بوده‏اند. به درجه‏ای از وحدت و سنخیت روحی با آنان رسیده‏ اند، در آخرت نیز مورد شفاعت آنان قرار می‏گیرند. در حقیقت، یکی از حکمت‏هایی که سبب شده خداوند اولیای الهی را در روز رستاخیز، واسطه وشفیع در فیض مغفرت و بخشش خود، به این افراد قرار دهد، همین رابطه معنوی و سنخیتی است که در دنیا میان آنان برقرار بوده است. دوستی با شهید اینجا معنا می دهد، اگر انسان در دنیا سنخیتی با شهید یافت در قیامت شامل شفاعت او می شود؛ وحدت و سنخیت دو روح، به یگانگی عقاید، اوصاف، روش‏ها و عمل‏ها است. محبت حقیقی، محب را شیفته محبوب کرده و موجب همگونگی در عقاید، اخلاق و سلیقه‏ ها می‏شود. محبت و مودّت حقیقی نسبت به شهیدان راه خدا، از ارتکاب گناه می‏کاهد و مانع از دلبستگی‏ها و وابستگی‏های کاذب می‏شود.   و السلام.
سلام علیکم . ممنون از شما استادمحترم . چون پاسخ نسبتا طولانی است ای کاش هر پاراگراف را درشت و با رنگ مختلف  تایپ می کردید تا کاربر انگیزه خوبی برای خواندن پیدا کند smiley  
جمع بندی: پرسش: گفته می شود شهدا تنها میتوانند ۷۰ نفر را شفاعت کنند و هستند شهدایی که هزاران نفر دوستدار دارند به علاوه اینکه خودشان هم خانواده و دوست و آشنا دارند برای اینکه شفاعتشون کنند‌. حالا شهدا از بین این همه محبین خود سراغ چه کسانی برای شفاعت میروند؟ آیا باتوجه به اینکه تنها ۷۰ نفر میتوانند شفاعت کنند شفاعتشان به همه نمیرسد؟   پاسخ: به چند مطلب توجه بفرمایید: مطلب اول: مقام شفاعت شهیدان؛ یكی از امتیازات شهید مقام شفاعت است؛ كه بعد از شهادت به شهید تعلق می گیرد. این مقام والایی است كه هركسی نمی تواند به آن برسد، همانطور كه پیامبر اكرم(صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِه) فرمودند: «ثلاثه یشفعون الی الله فیشفعون الانبیاء و العلماء ثم الشهداء»(1) در قیامت سه دسته حق شفاعت دارند: پیامبران دانشمندان و در مرتبه ی بعدی شهدا از چنین مقامی برخورداند. طبق بیان قرآن؛ شفاعت امری است كه بدست خدا و به اذن اوست. شفاعت كننده به اذن او شفاعت می كند و كسی كه می خواهد شفاعت شود باید خدا شفاعت را برای او قبول كند. چنانچه می فرماید:«... ما مِنْ شَفيعٍ إِلاَّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ ...» ...شفاعتگری جز پس از اذن او نیست.(2)   پذیرفتن شفاعت نیز به دست خداست؛ «يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلًا» در آن روز شفاعت به كسی سود نبخشد مگر كسی را كه خداوند رحمان اجازه دهد و سخنش او را پسند آید(3) مطلب دوم: شهداء چند نفر را می توانند شفاعت کنند؟ دو دسته روایت داریم ؛
  1. هفتاد نفر:
قال رسول الله (صلی الله علیه و آله) : «یشفع الشّهید فی سبعین من اهله» شهید هفتاد نفر از بستگان خود را شفاعت می کند. (4)
  1. هفتاد هزار نفر:
«ویشفع الرجل منهم فی سبعین الفا من اهل بیته وجیرته حتی ان الجارین یختصه ان ایها اقرب» پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) فرمودند: و شهید هفتاد هزار نفر از اهل بیت (خانواده) و همسایگانش را شفاعت می كند تا آنكه همسایگان به نزاع و دعوا می افتند كه كدامیك به او نزدیك تر بوده اند (تا از فیض شفاعت شهید بهره مند گردند).(5) از این دو دسته روایت برداشت می شود که اولا این هفتاد عدد کثرت است یعنی تعداد زیادی را شهید می تواند شفاعت کند و مقصود هفتاد عددی نیست ثانیا تعداد کسانی که به دست شهید شفاعت می شوند بستگی به درجه آن شهید دارد تا جایی که هفتاد هزار نفر به او امیدواراند. ثالثا : این شفاعت بی حساب و کتاب نیست و قواعد و قوانین خاصی دارد. نتیجه:  شفاعت شهیدان بر اساس رتبه و وسعت وجودیشان نسبت به مراتب مقام شهادت است، به عبارت دیگر هر چه مطابق اعمال و نیّاتشان در دنیا و پیش از شهادت، از مقامات بالاتری در هنگام شهادت برخوردار باشند، وسعت شفاعتشان نیز بیشتر و والاتر خواهد بود؛ از این‌رو انبیاء در مرتبة اول شفاعت قرار گرفته‌اند و سپس رهپویان حقیقی رسالت انبیاء یعنی اوصیاء و اولیاء الهی و علماء ربّانی در مرتبه دوّم قرار گرفته‌اند و سپس شهدای راه حق به این مقام نائل می‌شوند و همة این اقسام دارای مراتب است؛ یعنی شفاعت پیامبر اكرم و اوصیاء او از شفاعت انبیاء ماقبل و اوصیای آنها فراتر است و همچنین عالمان ربّانی و شهدای عصر خاتم پیامبران در شفاعت؛ برترند از عالمان و شهدای امت پیامبران ماقبل. از روایات ما چنین استفاده می‌شود كه شفاعت مؤمن به اندازة عمل اوست؛ چنانكه پیامبر مكرم اسلام(صلی الله علیه و آله) فرموده‌اند: «در میان مؤمنان كسانی هستند كه به اندازة قبایل «ربیعه» و «مُضَر» شفاعت می‌كنند و مؤمنانی كه كمتر از همه حقّ شفاعت دارند برای سی نفر شفاعت می‌كنند. قال رسول الله(صلی الله علیه و آله): «فی المؤمنین من یشفع مثل ربیعه ومضر وأقل المؤمنین شفاعه من یشفع لثلاثین انساناً» (6) و نیز امام باقرالعلوم(علیه السلام) فرموده‌اند: «آدمی برای قوم و خویشاوندان خود شفاعت می‌كند؛ انسان برای خانوادة خود شفاعت می‌كند، انسان به اندازة عمل خود در حقّ دو نفر شفاعت می‌كند؛ این است مقام محمود» قال الباقر(ع): «یشفع الرجل فی القبیله ویشفع الرجل لأهل البیت ویشفع الرجل للرجلین علی قدر عمله فذلك المقام المحمود» (7) اگرچه بر اساس برخی روایات مقام شهیدان مؤمن از سایر مؤمنان امّت پیامبر بالاتر است امّا از برخی روایات دیگر نیز بر می‌آید كه از میان شهیدان، برخی بر برخی دیگر برتری دارند؛ به عنوان مثال جناب «حمزة سیدالشهداء» و جناب «جعفر بن ابی‌طالب«(علیهما السلام) از شهیدان صدر اسلام و شهیدان كربلا بر سایر شهدا برتری دارند؛ معلوم می‌شود در میان شهیدان نیز؛ مقدار معرفت و بهره‌مندی آنها از حقیقت و ولایت پیامبر و اهل‌بیت(علیه السلام)؛ ملاك فضیلت و برتری است و به همین مقدار حیطه شفاعت آنها نیز متفاوت است. مطلب سوم: شهیدان چه کسانی را شفاعت می کنند؟ اساساً اصل شفاعت شرائطی دارد كه اگر آن شرائط در شخص مورد شفاعت وجود داشته باشد شامل حالش می شود اینگونه نیست که شخصی به صِرف این که پسرش ، یا پدرش و یا دوستش یا همسایه اش ، شهید شده است حتما به شفاعت او برسد بلكه اعمال او باید طبق موازین شرع مقدس باشد و در زندگی روز مره در صدد جلب رضایت خداوند گام بردارد تا در روز قیامت بتواند برای خرده خطاهایش شفاعت شود. بطور خلاصه مهمترین شرایطی كه شخص شفاعت شونده باید داشته باشد تا مورد شفاعت واقع شود عبارتند از:
  1. حفظ اصل ایمان‏
کسانی مورد شفاعت قرار می‏گیرند که به سبب گناهان، اصل ایمانشان به خطر نیفتاده باشد. به همین جهت، در منابع دینی آمده است: کافر، مشرک و منافق در روز قیامت مورد شفاعت قرار نمی‏گیرند. رسول اکرم فرموده است:«شفاعت برای تردیدکنندگان، مشرکان و کافران نیست؛ بلکه برای مؤمنان یکتاپرست است». (8) 2- عمل به دستورات دینی‏ گنه‏کارانی مورد شفاعت قرار می‏گیرند که مطیع دستورات خدا و پیامبر و اولیای دین باشند؛ یعنی، درست بر خلاف آنچه که برخی گمان می‏کنند که وعده به شفاعت، موجب تشویق افراد به ارتکاب گناه و سرباز زدن از مسؤولیت می‏شود!در منابع دینی شرط شفاعت، عمل به دستورات دین و اطاعت از خدا و رسول و امامان معصوم ذکر شده است. کسی که روش عملی او اطاعت از خدا و عمل به وظایف و مسؤولیت‏های دینی بوده؛ لکن گاهی هم دچار لغزش و خطا شده است، شایستگی دریافت رحمت الهی را در آخرت خواهد داشت. امام صادق(علیه السلام) می‏فرماید:«هرکس دوست دارد شفاعت در مورد او سودمند واقع شود، باید در صدد جلب رضایت خداوند برآید. بدانید هیچ کس رضایت خداوند را جلب نخواهد کرد؛ مگر با اطاعت از خدا و پیامبر و اولیای الهی از آل محمد». (9) این روایت ضمن بیان شرط اساسی شفاعت (رضایت خداوند)، راه جلب خشنودی او را عمل به دستورات دین دانسته است. 3- رابطه معنوی شفاعت شونده و شفیعان‏ کسانی مورد شفاعت قرار می‏گیرند که در دنیا ارتباط روحی و معنوی خاصی بین آنان و شافعان برقرار شده باشد. کسانی که نسبت به اولیای الهی محبت و مودّت دارند و در دنیا تحت جذبه هدایت‏گری آنان قرار گرفته و هم‏فکر، هم عقیده و همراه ایشان بوده ‏اند. به درجه‏ ای از وحدت و سنخیت روحی با آنان رسیده‏ اند، در آخرت نیز مورد شفاعت آنان قرار می‏گیرند. در حقیقت، یکی از حکمت‏هایی که سبب شده خداوند اولیای الهی را در روز رستاخیز، واسطه وشفیع در فیض مغفرت و بخشش خود، به این افراد قرار دهد، همین رابطه معنوی و سنخیتی است که در دنیا میان آنان برقرار بوده است. دوستی با شهید اینجا معنا می دهد، اگر انسان در دنیا سنخیتی با شهید یافت در قیامت شامل شفاعت او می شود؛ وحدت و سنخیت دو روح، به یگانگی عقاید، اوصاف، روش‏ها و عمل‏ها است. محبت حقیقی، محب را شیفته محبوب کرده و موجب همگونگی در عقاید، اخلاق و سلیقه‏ ها می ‏شود. محبت و مودّت حقیقی نسبت به شهیدان راه خدا، از ارتکاب گناه می‏ کاهد و مانع از دلبستگی ‏ها و وابستگی‏ های کاذب می‏ شود.   پی نوشت ها: 1- مجلسی، بحار الانوار، تراث، 1407، قم، ج8، ص34. 2-یونس:3. 3- طه: 109. 4- المتقی هندی، کنز المعال،دار الکتب، بیروت ، بی تا، ج۴، ص۴۰۱، حدیث ۱۱۱۱۹. 5- مجلسی، بحار،ج100، ص14. 6-مجلسی، بحار الانوار، ج 8، ص 58، ح 75. 7- بحار الانوار، ج 8، ص 43، ح 41. 8- ری شهری، میزان الحکمه، دار الحدیث، 1421، ج 4، ص 1472، ح 9482. 9- مجلسی، بحار الانوار، ج 75، ص 220.
موضوع قفل شده است