جمع بندی شرح جمله: «رقابت با رفاقت»

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
شرح جمله: «رقابت با رفاقت»

باسلام وصلوات برمحمدوآل محمد(ص) به استحضارکلیه ی دوستان محترم درگفتگوی دینی میرساندکه روی شعارذیل برای بنده کمی توضیح دهند رقابت بارفاقت زیباست ؟

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"]
[/TD]


کارشناس بحث: استاد حنیف

[TD][/TD]

جمع بندی:

 

پرسش: لطفا شعار «رقابت با رفاقت زیباست» را توضیح دهید.

 

پاسخ: مسابقه و رقابت داشتن،‌ مانند خیلی مسائل بسته به شرایط و همچنین نیت، می تواند در ردیف اعمال نیک یا بد انسان قرار گیرد. قطعا رقابتی که در مسیر رشد و تعالی انسان بوده و باعث پیشرفت معنوی او شود،‌ یک عمل نیک است و اگر با نیت پاک و زیبا هم انجام شود،‌ در زمره حسنات و اعمال صالح قرار خواهد گرفت. خداوند هم در قرآن به مومنین تاکید فرموده که در کارهای نیک با یکدیگر رقابت داشته و از هم پیشی بگیرند. «…فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ؛ پس در كارهاى نيك بر يكديگر پيشى گيريد هر كجا كه باشيد خداوند همگى شما را [به سوى خود باز] مى ‏آورد در حقيقت ‏خدا بر همه چيز تواناست.» (۱) «…فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا ...؛ پس در كارهاى نيك بر يكديگر سبقت گيريد بازگشت [همه] شما به سوى خداست...» (۲) همچنین از اباعبدالله (علیه السلام) نقل شده که فرمودند: «أيُّهَا النّاسُ! نافِسوا فِي المَكارِمِ، وسارِعوا فِي المَغانِمِ؛ اى مردم! براى [كسب] مكارم [اخلاق] رقابت كنيد و براى غنيمت ها سرعت ورزيد. (۳) و در این بین چیزی که باید بر آن دقت داشت اینست که این رقابت ها زمانی با ارزش هستند که انسان را در مسیر سعادت پیش ببرد؛ و اگر به هر نحوی باعثِ ایجاد کدورت شده و دوستی های بین مومنین را خدشه دار کند، خودش عاملی برای بازماندن از مسیر است. در شعری که منسوب به امام حسین (علیه السلام) است،‌ می خوانیم: «بدان كه تنها مسابقه اى كه ارزش رقابت دارد، زهد است و جز آن چيزى ارزش مسابقه دادن ندارد. هر چيزى كه انسان در اين جهان مالك شود، از بُن نابود مى شود و [تنها] كار خير در نزد خداوند باقى مى ماند.» (۴)

 

پی نوشت ها:

۱. بقره، ۱۴۸

۲. مائده، ۴۸

۳. محمدی ری شهری، محمد؛ حکمت نامه امام حسین علیه السلام، مترجم مسعودی، ابوالهادی؛ موسسه دارالحدیث؛ قم،۱۳۸۷؛ ج۲؛ ص ۴۱۳

۴. همان؛ ص ۲۶

موضوع قفل شده است