جمع بندی شدت تقیه در هنگام نزدیک شدن به ظهور چگونه است؟!

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
شدت تقیه در هنگام نزدیک شدن به ظهور چگونه است؟!

سلام شدت تقیه در هنگام نزدیک شدن به ظهور چگونه است؟!

الكافي - الشيخ الكليني - ج 2 - ص 220

-17 مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَيْرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّه ع قَالَ كُلَّمَا تَقَارَبَ هَذَا الأَمْرُ (*) كَانَ أَشَدَّ لِلتَّقِيَّةِ
*أي خروج القائم

امام صادق (ع ) فرمود: هر چه اين امر (ظهور امام قائم (ع )) نزديكتر شود تقيه شديدتر شود

مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول - العلامة المجلسي - ج 9 - شرح ص 183

الحديث السابع عشر : موثق كالصحيح " كلما تقارب هذا الأمر " أي خروج القائم .

موسوعة أحاديث أهل البيت ( ع ) - الشيخ هادي النجفي - ج 2 - ص 226

الرواية موثقة سنداً

شرح أصول الكافي - مولي محمد صالح المازندراني - ج 9 - ص 124

* الشرح : قوله ( كلما تقارب هذا الأمر كان أشد للتقية ) لعل المراد أن التقية في آخر الزمان قريباً من ظهور القائم ( عليه السلام ) أشد...

اما رخداد های تاریخی خلاف آنچه را که روایت بالا می گوید نشان می دهد

از لحاظ سیاسی و نظامی ( به طور خاص پس از پیدایش صفویه) قدرت شیعه در حال پیشرفت است ... و با این قدرت گرفتن به تدریج تقیه کمرنگ شده است

. حال اگر از گزارش های وحشتناک آن دوران(صفویه) بگذریم به حال می رسیم.
اکنون از پیروان این مکتب رفتاری مشاهده می شود که در نقطه مقابل تقیه قرار دارد
مانند :
نوشته شدن مقالات و کتاب های طعن آلود درمورد مخالفین
تهدیدبه محو کردن دشمن از صفحه روزگار!
ندادن تریبون به مخالف برای ابراز عقیده و دعوت به آن
لعن و طعن علنی در سایت ها و شبکه های ماهواره ای و ... (مانند آنچه باعث کشته شدن شهید شحاته شد)

آیا با توجه به این روایت زمان ظهور دارد دور می شود؟
یا
((شاید معنی درست روایت این باشد که ... هر چه اين امر (ظهور امام قائم (ع )) نزديكتر شود تقیه ی مخالفین از ما شدید تر می شود!!!))

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد صدرا

با سلام و عرض ادب

1) این روایت هر چند سندا حدیث مقبولی می باشد و مرحوم مجلسی حکم به توثیق همچون صحیح روایت نموده اند؛ اما با این حال دلالت روایت تمام نیست؛ زیرا در روایت مراد از«هذاالامر» به صراحت بیان نشده است و مرحوم مجلسی است که آن را به ظهور امام مهدی علیه السلام تفسیر نموده اند.

2) اگر دلالت حدیث را هم تمام بدانیم که مراد از «هذاالامر» همان زمان خروج است می گوئیم: اینکه امام صادق علیه السلام می فرمایند: «کلّما تقارب هذا الأمر کان أشدّ للتقیّة؛ هرچه این امر نزدیک تر شود، تقیّه سخت ترمی گردد»؛ ممکن است روایت اینگونه تفسیر گردد:

یعنی زمانه به گونه ای می گردد که با اینکه رعایت تقیه لازمتر می گردد؛ اما با این حال نفس تقیه نمودن نیز دشوارتر خواهد بود؛ که چنین امری نیز در زمان ما موجود است زیرا: تقیه خود دارای اقسامی همچون تقیه ی کلامی[1] و فقهی[2] و سیاسی[3] و اجتماعی[4] است.

در این میان ممکن است در زمان معاصر ما در کشور شیعه برخی از صور تقیه؛ همچون تقیه ی فقهی معنایی نداشته باشد؛ اما این امر بدان معنا نخواهد بود که در مناطقی که شیعه در اقلیت است و یا احیانا در معرض خطر است تقیه موضوعیتی نداشته باشد.

علاوه بر اینکه چه بسا عدم رعایت تقیه ی اعتقادی از سوی ما منجر به آسیب دیدن شیعیانی گردد که در محل زندگی خویش در اقلیت می باشند.

با گسترش وسائل ارتباط جمعی که جهان را به شکل دهکده ی جهانی درآورده که اطلاعات به سرعت به اقصی نقاط جهان منتقل می گردد، سخت تر بودن رعایت تقیه بیشترمشهود می گردد، همچنان که نگاهی به فیلمهای موجود در فضای مجازی وجود چنین امری را تائید می نماید؛ همچون برپائی جلسات محفلی نهم ربیع و غیره، و عکس العمل مخالفین شیعه در برخورد با این عملکردها.

موفق باشید.


[/HR]

[1]. مراد از تقیّه کلامی، تقیّه در مسائل مربوط به ولایت و امامت ائمّه علیهم السلام می باشد.



[2]. منظور از تقیّه فقهی، تقیّه در موارد احکام فقهی است که معصوم علیه السلام به جهت تقیّه، حکمی را پنهان نموده و یا خلاف آن را اظهار می نماید که به «تقیّه در حکم» نیز معروف است .



[3]. منظور از تقیّه سیاسی، تقیّه معصوم علیه السلام در هنگام مواجهه با قدرت های حاکم است.



[4]. مقصود از تقیّه اجتماعی، تقیّه در هنگام برخورد با عامّه (اهل سنّت) است که به کیفیت های مختلفی همچون: مدارات در هنگام معاشرت با آنها، شرکت در اجتماعات آنان و نیز پنهان نمودن حق یا اظهار خلاف آن در مواجهه با آنان می باشد.


اگر تقیه را پنهان کردن عقاید بدانیم و رفتاری با سیاست بشماریم مطابق فرمایش امام صادق تقیه ای که در آخر الزمان رخ میده امروز در کشور اسلامی که اینقدر از نظر سیاسی رک و ضد تقیه عمل میکنه اما در جوامع و در زندگی اشخاص این موضوع به کثرت دیده میشه اینکه من وقتی وارد یک دانشگاه اسلامی میشم بطور مثال خانم هایی که موافق حجاب و چادر هستند اما در دانشگاه شاید بتوان گفت تقیه می کنند یا امروز شما در عمده محافل اگر تصمیم بگیری یک آدم متدین ودینداری باشی چه بسا خیلی از محافل با تمسخر و محروم کردن شما، شما رو مجبور به تقیه می کنند تا حدی که به حرف امام صادق خواهید رسید که دینداری در آخر الزمان همچون حفظ آتش در کف دست است.
در این شرایط اجتماعی بین مردم تقیه روز به روز بیشتر می شود اما از بعد سیاسی حق با شماست و ما به عنوان مدعیان حامیان حکومت ولی عصر وظیفه داریم مدیریت کنیم در همه امور و کوتاه نیاییم.

امیدوارم مفهوم تقیه رو درست درک کرده باشم و پاسخ صحیحی به شما داده باشم

[="Arial Black"][="Navy"]

صدرا;536106 نوشت:
با سلام و عرض ادب

1) این روایت هر چند سندا حدیث مقبولی می باشد و مرحوم مجلسی حکم به توثیق همچون صحیح روایت نموده اند؛ اما با این حال دلالت روایت تمام نیست؛ زیرا در روایت مراد از«هذاالامر» به صراحت بیان نشده است و مرحوم مجلسی است که آن را به ظهور امام مهدی علیه السلام تفسیر نموده اند.

2) اگر دلالت حدیث را هم تمام بدانیم که مراد از «هذاالامر» همان زمان خروج است می گوئیم: اینکه امام صادق علیه السلام می فرمایند: «کلّما تقارب هذا الأمر کان أشدّ للتقیّة؛ هرچه این امر نزدیک تر شود، تقیّه سخت ترمی گردد»؛ ممکن است روایت اینگونه تفسیر گردد:

یعنی زمانه به گونه ای می گردد که با اینکه رعایت تقیه لازمتر می گردد؛ اما با این حال نفس تقیه نمودن نیز دشوارتر خواهد بود؛ که چنین امری نیز در زمان ما موجود است زیرا: تقیه خود دارای اقسامی همچون تقیه ی کلامی[1] و فقهی[2] و سیاسی[3] و اجتماعی[4] است.

در این میان ممکن است در زمان معاصر ما در کشور شیعه برخی از صور تقیه؛ همچون تقیه ی فقهی معنایی نداشته باشد؛ اما این امر بدان معنا نخواهد بود که در مناطقی که شیعه در اقلیت است و یا احیانا در معرض خطر است تقیه موضوعیتی نداشته باشد.

علاوه بر اینکه چه بسا عدم رعایت تقیه ی اعتقادی از سوی ما منجر به آسیب دیدن شیعیانی گردد که در محل زندگی خویش در اقلیت می باشند.

با گسترش وسائل ارتباط جمعی که جهان را به شکل دهکده ی جهانی درآورده که اطلاعات به سرعت به اقصی نقاط جهان منتقل می گردد، سخت تر بودن رعایت تقیه بیشترمشهود می گردد، همچنان که نگاهی به فیلمهای موجود در فضای مجازی وجود چنین امری را تائید می نماید؛ همچون برپائی جلسات محفلی نهم ربیع و غیره، و عکس العمل مخالفین شیعه در برخورد با این عملکردها.

موفق باشید.



[/HR]

[1]. مراد از تقیّه کلامی، تقیّه در مسائل مربوط به ولایت و امامت ائمّه علیهم السلام می باشد.



[2]. منظور از تقیّه فقهی، تقیّه در موارد احکام فقهی است که معصوم علیه السلام به جهت تقیّه، حکمی را پنهان نموده و یا خلاف آن را اظهار می نماید که به «تقیّه در حکم» نیز معروف است .



[3]. منظور از تقیّه سیاسی، تقیّه معصوم علیه السلام در هنگام مواجهه با قدرت های حاکم است.



[4]. مقصود از تقیّه اجتماعی، تقیّه در هنگام برخورد با عامّه (اهل سنّت) است که به کیفیت های مختلفی همچون: مدارات در هنگام معاشرت با آنها، شرکت در اجتماعات آنان و نیز پنهان نمودن حق یا اظهار خلاف آن در مواجهه با آنان می باشد.


پیشاپیش به خاطر تاخیر پوزش

1-نظر دو تن از شارحین و مفسرین معروف کافی ذکر شد که به (هذا الامر:زمان ظهور) اشاره کردند.
2-این روایت به صورت مطلق بیان شده و به تعداد شیعیان و سایر شرایط زمانه دلالتی ندارد.[/]


سؤال:
مراد از روایت:
«کلّما تقارب هذا الأمر کان أشدّ للتقیّة»؛ هرچه امر(ظهور) نزدیک تر شود، تقیّه سخت ترمی گردد، چیست؟


پاسخ:
این روایت هر چند سندا حدیث مقبولی می باشد و مرحوم مجلسی حکم به توثیق همچون صحیح روایت نموده اند؛ اما با این حال دلالت روایت تمام نیست؛ زیرا در روایت مراد از«هذاالامر» به صراحت بیان نشده است و مرحوم مجلسی است که آن را به ظهور امام مهدی (علیه السلام) تفسیر نموده اند.

اگر دلالت حدیث را هم تمام بدانیم که مراد از «هذاالامر» همان زمان خروج است می گوئیم: اینکه امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: «کلّما تقارب هذا الأمر کان أشدّ للتقیّة؛ هرچه این امر نزدیک تر شود، تقیّه سخت ترمی گردد»؛ ممکن است روایت اینگونه تفسیر گردد:

یعنی زمانه به گونه ای می گردد که با اینکه رعایت تقیه لازمتر می گردد؛ اما با این حال نفس تقیه نمودن نیز دشوارتر خواهد بود؛ که چنین امری نیز در زمان ما موجود است زیرا: تقیه خود دارای اقسامی همچون تقیه ی کلامی[1] و فقهی[2] و سیاسی[3] و اجتماعی[4] است.

در این میان ممکن است در زمان معاصر ما در کشور شیعه برخی از صور تقیه؛ همچون تقیه ی فقهی معنایی نداشته باشد؛ اما این امر بدان معنا نخواهد بود که در مناطقی که شیعه در اقلیت است و یا احیانا در معرض خطر است تقیه موضوعیتی نداشته باشد.

علاوه بر اینکه چه بسا عدم رعایت تقیه ی اعتقادی از سوی ما منجر به آسیب دیدن شیعیانی گردد که در محل زندگی خویش در اقلیت می باشند.

با گسترش وسائل ارتباط جمعی که جهان را به شکل دهکده ی جهانی درآورده که اطلاعات به سرعت به اقصی نقاط جهان منتقل می گردد، سخت تر بودن رعایت تقیه بیشترمشهود می گردد، همچنان که نگاهی به فیلم های موجود در فضای مجازی وجود چنین امری را تائید می نماید؛ همچون برپائی جلسات محفلی نهم ربیع و غیره، و عکس العمل مخالفین شیعه در برخورد با این عملکردها.

پی نوشت:

[1]. مراد از تقیّه کلامی، تقیّه در مسائل مربوط به ولایت و امامت ائمّه علیهم السلام می باشد.

[2]. منظور از تقیّه فقهی، تقیّه در موارد احکام فقهی است که معصوم علیه السلام به جهت تقیّه، حکمی را پنهان نموده و یا خلاف آن را اظهار می نماید که به «تقیّه در حکم» نیز معروف است


[3]. منظور از تقیّه سیاسی، تقیّه معصوم علیه السلام در هنگام مواجهه با قدرت های حاکم است

[4]. مقصود از تقیّه اجتماعی، تقیّه در هنگام برخورد با عامّه (اهل سنّت) است که به کیفیت های مختلفی همچون: مدارات در هنگام معاشرت با آنها، شرکت در اجتماعات آنان و نیز پنهان نمودن حق یا اظهار خلاف آن در مواجهه با آنان می باشد.

موضوع قفل شده است