جمع بندی شبهه: آیا تفاوت رابطه مشروع و نامشروع در چند کلمه عربی است؟

کارشناس بحث: استاد مجید

سلام دوست من ...
بحث من برون دینی است ...

ظاهر مساله این هست که آقا پسر میگه راضی هستم و دختر خانوم هم میگن راضی هستم ... و این دو تا با هم عقد میشن ...
حال پرسش اینجاست که یه دختر خانوم و آقا پسری که با هم رابطه نامشروع برقرار کردند ... حتما ته دلشون این حرف رو زدن ... پس چه نیازی هست اون رو به زبون بیارن ...
و به قول شما اصلا فرق رابطه مشروع و نامشروع چی هست

به نظر من ...
علتش رو باید در انسان بودن خودمون جستجو کنیم ...
قضیه به همین راحتی ها هم که شما فکر میکنید نیست ...
اگر عقد یا صیغه ای صورت بگیره .. حدود مشخص میشه ... و این خیلی چیزه مهمی هست ...

ممکن هست قصد آقا پسر از رابطه لذت بردن و قصد دختر خانوم ازدواج باشه ... یا برعکس ...

در رابطه نامشروع خیلی موقع ها همچین مشگل هایی پیش میاد ... دختر خانوم فکر کرده ... آقا پسر میخواد باهاش ازدواج کنه ... در حالیکه قصد آقا پسر چیزه دیگری بوده ... ولی زمانیکه عقد یا صیغه صورت میگیره ... هر دو کسانیکه در این رابطه هستند ... میدونند قصدشون از اون رابطه چی هست ...
تا کجا میخوان پیش برن و چه حدودی دارند ... در حقیقت همه خواست ها و نیازهای طرفین در ابتدای کار مشخص هست ... و کسی نمیتونه بعدا شاکی بشه که سرم کلاه رفت .

باسلام

قبولش در دنیای تجربی امروز کمی سخت است. بخصوص که نظریه های جدیدی هم در این باره مطرح شده است که نیت درونی طرفین و تعهد آنها ممکن است برای مشروعیت پیوند کفایت کند [1]. اما فعلاً قول رایج این نیست.

در مورد سؤال شما شاید مثال زیر مفید باشد:

گاهی تفاوت دزد با صاحبخانه در این است که صاحبخانه با کلید در را باز می کند و وارد خانه می شود اما دزد از دیوار بالا می رود. هر دو وارد خانه شده اند. چه فرقی می کند؟ فرقش این است که اولی صاحب خانه است و دومی دزد! به همین دلیل است که اگر کسی را ببینند که از دیوار بالا می رود به او شک می کنند دزد باشد. پس وارد شدن مهم نیست. چگونه وارد شدن نیز مهم است.

موفق باشید. :Hedye:

_____________________________________________________________________
[1] نمونه ای از این تفکر را می توانید در اینجا ببینید مبنی بر این نقل قول از حضرت امام (ره) که می گوید: «قصد زوجیت موجب حلیت است».

سلام

به نظر من نباید سخت گرفت ، یعنی خطبه عقد هم نوعی توافق طرفین هست که به گواهی شاهدان می رسه ، اگه ما مسائل دینی رو به زبان امروز مطرح کنیم فکر کنم افراد بیشتری جذب بشن .

اینطور نیست ؟

بله افراد بیشتری به دین جذب می شوند. اما باید دید که آیا مورد تأیید دین هم هست یا نه که عرض شد ظاهراً خلاف نظر مشهور است. البته برخی فقها عقد به زبانی غیر عربی با همان مفاهیم را جایز می دانند. ولی بطور کلی هر دینی مناسکی هم دارد. مثلاً این که ما در دلمان خدا را تقدیس کنیم اسمش نماز نمی شود. ضمن این که اگر بگوییم جاری شدن صیغه شرعی لازم نیست آرام آرام اهمیت دین هم از بین می رود.

به نظرم استاد مجید بخوبی به هر دو بعد مناسکی و ماهوی پیوند ازدواج اشاره فرمودند.

دوست عزیز مساله فقط خواست دو طرف نیست ، باید حتما رضایت پدر دختر در کار باشد(مرجع : مکارم) ، باور بفرمایید این طوری از خیلی از فسادهای ناشی از زنا جلوگیری میشی و ضمنا چیزی میشه که بهش میشه گفت ازدواج
اگر همینجوری دو طرف راضی بشند و با چند کلمه عربی بخواند محرم بشند که مسخره است ، خوب اون چند کلمه رو نمیگند

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خداقوت

به نظر حقیر:

در هر دینی، عبادات آن دین را با زبان دینی انجام میدهند،
در دین اسلام هر عملی میتواند عبادت باشد،

مثلاً حفظ وحدت برای مسلمین یک عبادت است،
« وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ » آل عمران - 103
بنابراین خوب است که جماعت مسلمان یک عمل عبادی مثل ازدواج را به یک شکل (با یک زبان، با یک آداب و رسوم البته تا حد ممکن) انجام دهند، که وحدتی ایجاد شود.

در ضمن ازدواج علنی است و تبلیغ یک سنت پسندیده،
برخلاف روابط نامشروع که اصل آن بر پنهان کاری است،
و همین پنهان کاری نشان از نادرستی آن دارد.

یکی از مسایل مهم، مسایل قضایی است،
با توجه به مسایلی که همه میبینیم، وقوع مشکلات احتمالی بعد از ازدواج(مشروع یا نامشروع) زیاد است
در روابط نامشروع هیچ شاهد و گواهی نیست،
ولی در عقد و ازدواج رسمی، شاهد هست و گواه هست.

در پناه خدا

چطور شما در مواجه با گاو صندق فقط با دو سه تا پیچ دادن درش، به میلیونها دلار میرسی، اما همین پیچ دادن یه قلق داره در عین سادگی.
عقد هم همینه.

اسلام همینش قشنگه

[="Tahoma"][="SeaGreen"]

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام

شما وقتی می خواهی خرید کنی چه می گویید؟

یا اگر معامله می خواهید بکنید به طرف چه می گویید
فرض کنید یک ماشین می خرید چکار می کنید؟[/]

[="Tahoma"][="SeaGreen"]

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام

اینکه ما در معاملات معمول بین انسان ها وقتی کالایی را می خریم که مهم و دارای ارزشی است در نزد ما و بهای سنگینی بابتش می دهیم

بعد تز تحقیقات مفصلی که می کنیم با هم پیمان قلبی و شفاهی می بندیم
و سپس برای اینکه جنبه رسمی و حقوقی پیدا کند مکتوبش می کنیم با بیان قوانین و نام طرفین و متن میثاق نامه(قول نامه) و بعد به تایید طرفین و شهود می رسد

که اگر کمی دقت کنیم برای اینکه جنبه قانونی و رسمی پیدا کند و محکمه پسند باشد باید یک روندی طی شود

برای ازدواجم همین واژه های عربی حکم میثاق نامه رو داره و با جاری شدن ان احکام حقوقی جاری می شود و اگر هم بدون احکام و میثاق نامه باشد که باید دید چه می شود!!
و احکامش چیست

در پناه خدا

این نظر منه
:hamdel:[/]

[="Tahoma"][="Black"]

با عرض سلام و احترام

لطفا تاپیک زیر را که در همین رابطه است ملاحظه فرمایید:

http://www.askdin.com/thread23562.html

همیشه موفق و سلامت باشید[/]

خیلی خوب بود

با عرض سلام خدمت پاسخگوی محترم
مطالبی که در پست شماره 3 فرمودید به وضوح دلایل اختماعی صیغه عقد بعنوان یک قرار داد انسانی دراز مدت را بیان میکند. خیلی ممنون. اما برای من در رابطه با عقد موقت و یا صیغه این سوال پیش آمده که در این نوع عقد گاها زندگی دراز مدت طرفین مد نظر نیست و توافق عقد برای اهداف خاصی در زمانی محدود انجام میشود. در این نوع عقد هم قطعا طرفین تعهداتی نسبت به هم دارند که شاید در مقایسه باعقد دائم بیشتر توافقی بوده، محدود باشد و پس از دوره عقد هم به سادگی از هم جدا میشوند. مرد ممکن است در آینده بانوان دیگری را به این روش به عقد خود درآورد و زن هم ممکن است با مردان دیگری ازدواج کند....
سوال دوست عزیز (تزکیه) در این مورد چگونه پاسخ داده میشود؟ به عبارت دیگر:
- اگر توافق صیغه با هر قید و شرط خاصی که هر صیغه میتواند مستقلا داشته باشد، به وضوح به زبانی غیر عربی صورت پذیرد و طرفین دقیقا منظور هم را از این توافق متوجه بشوند، صیغه جاری میشود؟
- و دو سوال خارج از موضوع تاپیک:
- آیا ضرورتا طرفین باید نسبت به پیشینه طرف مقابل اطلاع داشته و جستجو نمایند؟
- ایا اگر ارتباطی صورت نپذیرد و در توافق اولیه هم قرار بر همین باشد و هدف از این توافق نیز انجام ارتباط نباشد، آیا باز هم زن باید عده نگهدارد؟
با تشکر

[="Tahoma"][="Black"]

با عرض سلام و احترام و تشکر از سؤالات شما

1. صرف توافق طرفین با گفتگو یا بدون آن موجب شرعی شدن ازدواج و ارتباط نمی گردد و خواندن صیغه برای عقد نکاح لازم است اما در مورد خواندن صیغه به زبان غیر عربی اختلاف نظر هایی وجود دارد که در این زمینه هر کس باید به فتوای مرجع تقلید خود عمل کند .

2. اطلاع از پیشینه طرف مقابل به خودی خود ضروری نیست مگر در مواردی که در رساله مراجع ذکر شده است .

3. اگر در مدت عقد به هیچ صورتی نزدیکی و جماع صورت نگیرد ، عده ندارد . (1)

در پناه حضرت حق باشید

پی نوشت:
1. توضیح المسائل مراجع ، احکام ازدواج[/]

سلام
بین یک ماشین روشن و یک ماشین خاموش یک گرداندن سوییچ فاصله است بین یک لامپ روشن و یک لامپ خاموش زدن یک کلید فاصله است بین اسلام و کفر دو جمله فاصله است بین ......
بله بین چیزهای بسیار متفاوت گاهی اوقات یک امر به ظاهر ناچیز فاصله است
علاوه بر این که این یک جمله عربی اعتباراتی را از قبیل لزوم تمکین برای زن و لزوم نفقه برای مرد ووو را بدنبال دارد مطمئنا در بعد تکوینی هم تفاوتهایی هست چه اینکه تمام تشریعیات بر تکوینیات مبتنی اند مستقیم یا غیر مستقیم
والله الموفق

البته مبنا همون خواندن کلمات است ولی خب یه شرایط ضمنی دیگه ای هم داره که باید توجه بشه مثل اجازه پدر، عده، تک همسر بودن زن و البته در هر کدوم از اینها جزئیات و اختلاف فتاوایی هم داره که باید توجه بشه و لذا در شرایطی نیاز به رعایت این شرایط هم نیست که باید به جزئیاتشون و همین طور اختلافاتشون در فتواها دقت کرد.
در مورد خواندن کلمات مساله این هست که یه سری عقود نیاز به خوندن صیغه ندارند یا خوندن صیغه مستحبه همون رضایت باطنی کافیه مثل خرید و فروش ولی بعضی ها رضایت باطنی کافی نیست باید صیغه هم خونده بشه مثلا در نذر کردن اغلب مردم صیغه نمیخونند و اطلاعی از شرط بودن صیغه ندارند برای همین هرچه نذر کنند عمل بهشون لازم نیست. ازدواج(از جمله موقت) هم نیاز به خواندن صیغه دارد و صرف رضایت باطنی دو طرف کافی نیست

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و خدا قوت

اگر خدا در همه جا هست که هست،
اگر خدا موثر واقعی در عالم هست که هست،

پس امر او و یاد او هم در کارها از هر توافقی میان هر طرفینی که باشد بالاتر است!

در پناه خدا و موفق باشید.

سوال:
برخی ادعا می کنند که تفاوت بین یک رابطه نامشروع و یک رابطه مشروع بین زن و مرد، چند کلمه عربی است، یعنی خطبه عقد. پاسخ این شبهه چیست؟

پاسخ:
باسلام وعرض ادب واحترام
اصولاً شرع و قانون در صدد ضابطه مند كردن رفتارهاى فردى و اجتماعى هستند و اعتبارات در اين زمينه سنگ بناى وضع قوانين و پياده كردن آن است. در تمامى نظام ها، حقوق بر اساس يك يا چند كلمه و يا يك مهر و امضا بر قرار مى گردد. اصلاً آیا فاصله بين كفر و ایمان جز چند كلمه شهادتين است؟

بنابراين نبايستى نقش كلمات و اعتبارات را اندك شمرد. صيغه ازدواج يك نوع عقد است، با همه مشخصات عقدهاى ديگر كه حتى در ضمن آن مى توان شروطى را قرار داد. و قانون نيز از آن حمايت مى كند. آيا اين مسئله با زنا كه يك نوع رابطه بى ضابطه و بدون هيچ معيارى است، برابر است؟ كلمات كه حكايت از منويات دارند، نقشى اساسى در همه روابط فردى و اجتماعى ايفا مى كنند- پذيرش زوجيت به واسطه عقد در حقيقت الزام طرفين به رعايت احكام و ضوابط شرعى و اعلام وفادارى به آن است و اين كم چيزى نيست.

بنا بر اين آنچه اساس زندگى مشترك است، توافق طرفين است كه از هماهنگى خواست‏ هاى دو طرف حاصل مى ‏شود. اما آيا قصد طرفين از اين پيمان الزام و پايبندى بدان نيست و صرف انتخاب مقطعى و گذرا براى يك زندگى مشترك كافى است؟
هرگاه دو نفر هم ديگر را براى يك زندگى مشترك انتخاب كنند تا با عشق و علاقه در كنار هم زندگى نمايند، پيمان استوار و هماهنگى آميخته با الزام و پايبندى رخ مى‏دهد كه از آن به تعهد ياد مى‏كنند

. منظور از عقد اين است كه اين پيمان و توافق استوار بماند و يك سرى آثارى حقوقى ايجاد بنمايد، نه صرفا يك وعده دوستانه و اخلاقى باشد. براى آغاز زندگى مشترك بايد عهدى استوار بست عهدى كه به مقتضاى آن بتوان حتى حمايت قانون و دادگاه را جلب كرد. اين اراده باطنى و خواست واقعى آنان امرى درونى و نفسانى است و به تنهايى اثر در جهان حقوق ندارد. براى اين كه توافق دو اراده ظاهر شود، به ناچار بايد اعلان شود تا نيت درونى آنان روشن گردد و هنگام بروز اختلاف، بر اساس آن حكم شود.

خلاصه اين كه پيمان زناشويى به عقد و تعهدى براى تشكيل خانواده و التزام به عشق و وفادارى بدان مى‏ باشد لكن آيا همه كسانى كه مدعى عشق و وفادارى هستند، به راستى عاشقند؟ اگر كسى در مقطعى از زمان عاشق باشد چه دليلى و جود دارد كه تا پايان عمر و يا در ادامه زندگى نيز بدان پايبند بماند. مهم‏تر از همه، آيا در زندگى زن و شوهر فقط دوست داشتن آنها نسبت به يكديگر كافى است يا يك سلسله تعهدات و حقوق و وظايفى براى اين نهاد برخاسته از عشق، ضرورى است؟
براى بيان اين تعهدات و نيز امكان حمايت قانونى از آن در صورتى كه يكى از طرفين عمداً يا ناخواسته قصور ورزد يا تخلف كند بايد اين عشق و وفادارى و انتخاب آگاهانه در قالب واژه ‏ها، كه يك وسيله بيان اراده است اعلان شوند واژه‏ ها بيانگر اراده واقعى طرفين است با توجه به نوع عقد متفاوتند، البته اين امرى است اعتبارى كه در هر سيستم حقوقى، شكل و قالب خاصى دارد. در شرع مقدس اسلام، پذيرش زوجيت و اعلام انتخاب دو طرف براى زندگى مشترك با عقد ازدواج صورت مى‏ گيرد عربى بودن آن نيز، به لحاظ نظم اجتماعى خاصى است. اصولًا بايد توجه داشت كه عقد ازدواج، آثار مهم حقوقى دارد و مانند عقد بيع يا برخى عقود ديگر نيست كه حتى معاملاتى (بده و بستان) و به صورت ساده صورت بگيرد. لذا براى نفوذ حقوقى و شرعى آن برخى محدوديت‏ها يا تشريفات خاصى لحاظ شده است و بدون اين تشريفات نفوذ شرعى و حقوقى نداشته، التزامى نيز به بار نمى‏ آورد.

ثانيا) براى ترتب آثار شرعى و حقوقى تصميم به ازدواج كافى نيست. طرفين تا از طريق عقد ازدواج معتبر دائم يا موقت، با يكديگر پيوند برقرار نكنند، نسبت به هم ديگر نامحرمند. اين امر تنها مختص پيوند زناشويى نيست، بلكه اگر قصد خريد منزلى را هم داشته باشند قبل از خريد آن منزل و قبل از وقوع معامله آثار خريد و فروش از جمله تخليه مسكن و صورت نمى‏ گيرد؟ اين مسأله درباره ‏ى پيوند زناشويى به لحاظ ويژگى‏ هاى خاص خود تأكيد و تشديد شده است، چون شرافت و حيثيت انسانى، به مراتب ارزشمندتر است و با مال مادى قابل قياس نيست.

در مورد عربی بودن متن صیغه عقد ازدواج
برخی مراجع مثل حضرت آیت الله بهجت در مسئله 1884 رساله معتقد هستند صیغه لازم نیست حتما به عربی خوانده شود و اگر کسی معنای عربی را نمی فهمد اصلا به عربی خواند صیغه محل تأمل است، و بقیه مراجع هم عمدتا معتقد هستند اگر شخص نمی تواند به عربی بخواند، می تواند به زبان خودش صیغه را بخوانند. این یعنی اصالت با منطوق و ملفوظ شدن این صیغه است، نه زبان عربی ، و عربی خواندن آن بنابر احتیاط است.

نکته دوم: این صیغه و عقد بستن اختصاصی به اسلام ندارد، در سایر مکاتب و ادیان جهان هم بین زنا و ازدواج با چند کلمه یا یک رفتار خاص تفاوتی می گذارند، هر دین و مکتب و آیین دیگری هم یک سنتی برای ازدواج دارد، که آن را از زنا متمایز می سازد، این مختص اسلام نیست، همان طور که امام صادق(ع) وقتی دید دوستش به غلامش نسبت زنازاده داد، امام(ع) به پیشانی شان زده و گفتند به مادر او نسبت زنا میدهی؟ گفت آنها مشرک هستند، امام(ع) فرمود: هر قومی برای خودشان رسم و رسومی برای ازدواج و نکاح دارند، و دیگر با آن مرد هم سخن نشد!(1)

منبع:
1.(الکافی، ج2، ص324)