سالهای بدون صدر اعظم
تبهای اولیه
[="]سالهای بدون صدر اعظم [/]
[="]آغاز[/][="]سال[/][="] 1275 [/][="]ق[/][="].[/][="]،[/][="]آغاز[/][="]تحول[/][="] جديدی [/][="]در[/][="]دستگاه[/][="] اداری [/][="]ايران[/][="] بود[/][="]و[/][="]آن[/][="] حذف[/][="] پست[/]
[="]صدراعظمي [/][="]و[/][="]تأسيس [/][="]شورای [/][="]دولتي[/][="] متشكل [/][="]از[/][="]شش [/][="]وزارتخانة [/][="]داخله،[/][="]خارجه،[/][="]جنگ،[/][="]ماليه،[/]
[="]عدليه[/][="] و[/][="]وظايف[/][="] و[/][="]اوقاف[/][="] است[/][="]. [/][="]رياست[/][="] شورای [/][="]وزيران [/][="]به[/][="] ميرزا[/][="] جعفرخان [/][="]مشيرالدوله [/][="]واگذار[/]
[="]شد[/][="]. [/][="]عمر[/][="]شورای [/][="]وزيران [/][="]در[/][="] 29 [/][="]شعبان[/][="] 1288 [/][="]ق[/][="]. [/][="]با[/][="]حكم[/][="] ناصرالدين[/][="] شاه[/][="] به [/][="]پايان [/][="]رسيد[/][="]. [/][="]در[/]
[="]سال[/][="]های[/][="] بدون [/][="]صدراعظم،[/][="]چندين [/][="]دستورنامه [/][="]و[/][="]آئين ن[/][="]امه [/][="]به[/][="] تصويب[/][="] شورای [/][="]دولتي [/][="]و[/][="]شاه[/]
[="]رسيد[/][="]. [/][="]در[/][="]چند [/][="]سال[/][="] اخير،[/][="]دو[/][="]دستورنامة [/][="]مهم [/][="]را[/][="]كتابخانة[/][="]ملي [/][="]ايران [/][="]خريداری[/][="] كرده[/][="] است.[/][="]نخستين[/][="] سند [/][="]نسخة[/][="]اصل[/][="] دستورنامة [/][="]سال[/]
[="]1279ناصرالدين[/][="]شاه[/][="] و[/][="]دومين [/][="]سند[/][="] جزو[/][="]اسناد[/][="] خاندان[/][="] مستوفي [/][="]و[/][="]متعلق[/][="] به [/][="]سال[/][="] 1282 [/][="]ق[/][="].[/]
[="]است[/][="] و[/][="]حاكي[/][="] از[/][="]ضعف[/][="] شورای [/][="]دولتي [/][="]و[/][="]تلاش [/][="]شاه [/][="]برای[/][="] جايگزين [/][="]كردن[/][="] يك[/][="] هيئت[/][="] سه[/][="] نفره[/]
[="]به[/][="] جای[/][="] آن [/][="]است[/][="].[/][="]بدین ترتیب ایران سیزده سال را بدون صدراعظم سپری کرد .[/]
[="]چکیده مقاله ای از دکتر جعفری مذهب [/]
جناب کاوه ، با عرض پوزش من منظور شما را از ایجاد این تاپیک متوجه نشدم . ممکن است راهنمایی بفرمایید ؟
بنده می خواستم یکی از ریزه کاری های تاریخ معاصر ایران را در ا ین جا قرار بدهم تا مشخص شود در دوران قاجاریه ، مملکت ما سیزده سال حتی صدر اعظم هم نداشته است . این نشانه درهم برهم بودن اوضاع آن زمان و بی کفایتی شاهان آن دوران است .