سلام خسته نباشید من یک مقاله ای که جدید در فضای به سرعت در حال پخش است میزارم و درست بودن یا غلط بودن این مقاله رو مشخص کنید !
.............
آیات مورد نظر:
«يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ اَلصِّيٰامُ كَمٰا كُتِبَ عَلَى اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»
ای افرادی که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید.(بقره: 2/ 183)
«أَيّٰاماً مَعْدُودٰاتٍ فَمَنْ كٰانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّٰامٍ أُخَرَ وَ عَلَى اَلَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعٰامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»
چند روز معدودی را (باید روزه بدارید!) و هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادی از روزهای دیگر را (روزه بدارد) و بر کسانی که روزه برای آنها طاقت فرساست؛ (همچون بیماران مزمن، و پیرمردان و پیرزنان،) لازم است کفّاره بدهند: مسکینی را اطعام کنند؛ و کسی که کارِ خیری انجام دهد، برای او بهتر است؛ و روزه داشتن برای شما بهتر است اگر بدانید!(بقره: 2/ 184)
«شَهْرُ رَمَضٰانَ اَلَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ اَلْقُرْآنُ هُدىً لِلنّٰاسِ وَ بَيِّنٰاتٍ مِنَ اَلْهُدىٰ وَ اَلْفُرْقٰانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كٰانَ مَرِيضاً أَوْ عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّٰامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اَللّٰهُ بِكُمُ اَلْيُسْرَ وَ لاٰ يُرِيدُ بِكُمُ اَلْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُوا اَلْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلىٰ مٰا هَدٰاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»
(روزه، در چند روز معدودِ) ماهِ رمضان است؛ ماهی که قرآن، برای راهنمایی مردم، و نشانه های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد! و آن کس که بیمار یا در سفر است، روزهای دیگری را به جای آن، روزه بگیرد! خداوند، راحتی شما را می خواهد، نه زحمت شما را! هدف این است که این روزها را تکمیل کنید؛ و خدا را بر اینکه شما را هدایت کرده، بزرگ بشمرید؛ باشد که شکرگزاری کنید!(بقره: 2/ 185)
در ابتدا چون ممکن است کسی حوصله خواندن این مقاله طولانی را نداشته باشد، بطور اختصار به ادعای مطرح شده در این مقاله می پردازم:
نویسنده این مقاله، در صدد این است تا ثابت کند از آیات 183 تا 185 سوره بقره، سه روز روزه فهمیده می شود، نه سی روز روزه.
ایشان می گوید آیه 183، وجوب روزه را بیان می کند.
آیه 184 مقدار روزه (سه روز) و نیز جایگزین اطعام برای روزه را بیان می کند.
ایشان مقدار روزه را به قرینه آیات حج «أَيَّامٍ مَعْلُومات»(حج: 22/ 28) و نیز «أَيَّامٍ مَعْدُودات»(بقره: 2/ 203) که به سه روز ایام تشریق (یازدهم تا سیزدهم ذی الحجه) اشاره دارد، سه روز پشت سر هم می داند.
افزون بر این که این سه روز روزه را هم واجب تخییری دانسته یعنی هر کس بخواهد می تواند سه روز روزه را انتخاب کرده و یا اصلا روزه نگیرد و به جای آن اطعام فقیر را انتخاب کند.
و آیه 185 هم فرصت و زمان این روزه داری را بیان می کند؛ یعنی زمان انجام این روزه واجب یا جایگزین آن، طول مدت ماه رمضان است.
در پاسخ به این مقاله باید گفت دقت خوبی است ولی دلیلی بر پذیرش و درستی آن نداریم.
پس از نزول آیه «شَهْرُ رَمَضٰانَ... فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ»؛ ماهِ رمضان است؛ ... پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد(بقره: 2/ 185)، کسی نمی گوید روزه واجب رمضان، سه روز است؛ همه می گویند سی روز است.
کسانی هم که سه روز می گفته اند، با نزول آیه 185، می گویند حکم سه روز نسخ شده و حکم جدید (ناسخ) سی روز (تمام ماه رمضان) است؛ لذا پس از آن، دیگر قول به سه روز نداریم.
اگر هم این سه آیه پیوسته باشند که اصلا موردی برای ناسخ و منسوخ پیدا نمی شود؛ کما این که تاریخ گواهی نداده و هیچ اتفاق نظری هم در این زمینه نیست.
از اینرو پس از نزول آیات، قائل به سه روز نداریم.
اما در طرف مقابل، یعنی یک ماه روزه، ادله زیادی داریم:
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) که قرآن کریم معجزه ایشان است و ایشان نیز خود، از طرف خداوند، مفسر قرآن کریم است: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِم»(نحل: 16/ 44)، یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
امیر مؤمنان علی(علیه السلام) که تعلیم دیده مکتب پیامبر(صلی الله علیه و آله) هستند و نیز سایر ائمه معصومین(علیهم السلام) نیز یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
صحابه پیامبر، تابعین صحابه و مردم زمان نزول و پس از آن تاکنون، ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفته و می گیرند.
روایات بسیاری که در باره روزه واجب، مقدار آن، شروع و پایان آن، و احکام آن و... است؛ روزه تمام ماه رمضان را مد نظر دارند، نه فقط سه روز آن را.
تاریخ نیز شاهد و گواه بر این وجوب روزه و روزه داری مسلمانان در تمام ماه رمضان است؛ و هیچ شاهد تاریخی بر اکتفا به سه روز روزه در ماه رمضان نداریم.
نکته: در باره جایگزین روزه واجب (یعنی هر کس در شرائط عادی مخیر باشد بین سه روز روزه گرفتن و بین روزه نگرفتن و اطعام دادن) باید گفت اصلا چنین چیزی نداریم و کسی هم نگفته است.
بنابر این:
هیچ دلیلی بر این ادعا وجود ندارد؛ لذا قابل قبول نیست.
در پاسخ به این مقاله باید گفت دقت خوبی است ولی دلیلی بر پذیرش و درستی آن نداریم.
پس از نزول آیه «شَهْرُ رَمَضٰانَ... فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ»؛ ماهِ رمضان است؛ ... پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد(بقره: 2/ 185)، کسی نمی گوید روزه واجب رمضان، سه روز است؛ همه می گویند سی روز است.
کسانی هم که سه روز می گفته اند، با نزول آیه 185، می گویند حکم سه روز نسخ شده و حکم جدید (ناسخ) سی روز (تمام ماه رمضان) است؛ لذا پس از آن، دیگر قول به سه روز نداریم.
اگر هم این سه آیه پیوسته باشند که اصلا موردی برای ناسخ و منسوخ پیدا نمی شود؛ کما این که تاریخ گواهی نداده و هیچ اتفاق نظری هم در این زمینه نیست.
از اینرو پس از نزول آیات، قائل به سه روز نداریم.
اما در طرف مقابل، یعنی یک ماه روزه، ادله زیادی داریم:
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) که قرآن کریم معجزه ایشان است و ایشان نیز خود، از طرف خداوند، مفسر قرآن کریم است: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِم»(نحل: 16/ 44)، یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
امیر مؤمنان علی(علیه السلام) که تعلیم دیده مکتب پیامبر(صلی الله علیه و آله) هستند و نیز سایر ائمه معصومین(علیهم السلام) نیز یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
صحابه پیامبر، تابعین صحابه و مردم زمان نزول و پس از آن تاکنون، ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفته و می گیرند.
روایات بسیاری که در باره روزه واجب، مقدار آن، شروع و پایان آن، و احکام آن و... است؛ روزه تمام ماه رمضان را مد نظر دارند، نه فقط سه روز آن را.
تاریخ نیز شاهد و گواه بر این وجوب روزه و روزه داری مسلمانان در تمام ماه رمضان است؛ و هیچ شاهد تاریخی بر اکتفا به سه روز روزه در ماه رمضان نداریم.
نکته: در باره جایگزین روزه واجب (یعنی هر کس در شرائط عادی مخیر باشد بین سه روز روزه گرفتن و بین روزه نگرفتن و اطعام دادن) باید گفت اصلا چنین چیزی نداریم و کسی هم نگفته است.
بنابر این:
هیچ دلیلی بر این ادعا وجود ندارد؛ لذا قابل قبول نیست.
میشود روایاتی در مورد تعداد روز که اهل بیت میگرفتن رو با منبع برایم ارسال کنید اخه هرچی گشتم و پرسیدم روایات معتبر پیدا نکردم
روایات و احادیثی که اثبات سی روز بودن روزه رو کنه میشه بذارین ؟
Alireza1372m;983936 نوشت:
میشود روایاتی در مورد تعداد روز که اهل بیت میگرفتن رو با منبع برایم ارسال کنید اخه هرچی گشتم و پرسیدم روایات معتبر پیدا نکردم
با سلام و درود
سؤال از آیه 185 سوره بقره: «قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ - قَالَ مَا أَبْيَنَهَا مَنْ شَهِدَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ سَافَرَ فَلَا يَصُمْه» از امام صادق(عليه السلام) در باره آیه «فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ» سؤال كردم، امام فرمودند: چه روشن است معنى آن! كسى كه حاضر در وطن باشد بايد آن ماه را روزه بگيرد و كسى كه سفر كند ببايد روزه بگيرد.(کلینی، کافی (ط ـ اسلامیه)، ج 4، ص 126، ح 1)
شروع و پایان روزه، یکماه کامل: «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: ...فَإِذَا رَأَيْتَ الْهِلَالِ فَصُمْ وَ إِذَا رَأَيْتَهُ فَأَفْطِرْ»؛ امام صادق(علیه السلام) فرمودند: زمانی که هلال ماه (اول رمضان) را دیدی روزه بگیر و زمانی که هلال ماه (اول شوال) را دیدی، افطار کن [روزه نگیر].(همان، ص 76، ح 1)
«عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِذَا رَأَيْتُمُ الْهِلَالَ فَصُومُوا وَ إِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا»؛ امام باقر(علیه السلام) فرمودند: وقتی هلال ماه [رمضان] را دیدید روزه بگیرید و هنگامی که هلال ماه [شوال] را دیدید افطار کنید(روزه نگیری).(همان، ص 77، ح 6)
در یک روایت طولانی؛ وجوب روزه در تمام ماه رمضان و وجوب کفاره (60 روز روزه) برای کسی که عمدا یک روز را روزه نگرفته است: «... لَيْسَ مِنَ الصَّوْمِ شَيْءٌ وَاجِبٌ إِلَّا صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ ... أَمَّا الْوَاجِبَةُ فَصِيَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ ... وَ صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ فِيمَنْ أَفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ...» از روزه واجب نیست الا روزه ماه رمضان،... اما آن چه واجب است روزه ماه رمضان است.... و (واجب است) روزه گرفتن دو ماه پشت سر هم، برای کسی که یک روز از ماه رمضان را [عمدا] افطار کرده است... .(همان، ص 84)
کفاره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگیرد: «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي رَجُلٍ أَفْطَرَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مُتَعَمِّداً يَوْماً وَاحِداً مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ قَالَ يُعْتِقُ نَسَمَةً أَوْ يَصُومُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ أَوْ يُطْعِمُ سِتِّينَ مِسْكِيناً- فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ تَصَدَّقَ بِمَا يُطِيقُ»
امام صادق(علیه السلام) در باره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگرفته است فرمودند باید یک بنده آزاد کند، یا دو ماه پشت سر هم روزه بگیرد، یا شصت فقیر را طعام بدهد؛ و اگر بر هیچکدام توانایی ندارد، به مقدار که توانایی دارد صدقه بدهد.(همان، ج4، ص 101)
مجازات کسی که روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه نمی داند: «سُئِلَ أَبُو جَعْفَرٍ ع عَنْ رَجُلٍ شَهِدَ عَلَيْهِ شُهُودٌ أَنَّهُ أَفْطَرَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ قَالَ يُسْأَلُ هَلْ عَلَيْكَ فِي إِفْطَارِكَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ إِثْمٌ فَإِنْ قَالَ لَا فَإِنَّ عَلَى الْإِمَامِ أَنْ يَقْتُلَهُ وَ إِنْ قَالَ نَعَمْ فَإِنَّ عَلَى الْإِمَامِ أَنْ يَنْهَكَهُ ضَرْباً» از امام باقر(علیه السلام) از مردی سؤال شد که چند نفر شاهد بوده اند او سه روز از ماه رمضان را روزه نگرفته است، امام فرمودند از او سؤال شود آیا روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه می داند؟ اگر گفت: نه گناه نمی داند(یعنی معتقد به وجوب روزه ماه رمضان نیست)، امام باید او را به قتل برساند؛ و اگر گفت: بله گناه است (یعنی به وجوب روزه معتقد بوده ولی از روی بی مبالاتی نگرفته است)، امام باید او را مجازات کند.(همان، ص 103)
فرد سالخورده باید برای هر روز که روزه نمی گیرد، صدقه بدهد: «قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ كَبِيرٍ ضَعُفَ عَنْ صَوْمِ شَهْرِ رَمَضَانَ قَالَ يَتَصَدَّقُ كُلَّ يَوْمٍ بِمَا يُجْزِئُ مِنْ طَعَامِ مِسْكِينٍ»
از امام پرسیده از پیر مردی که نمی تواند ماه رمضان را روزه بگیرد، امام فرمود برای هر روز، به فقیر طعام بدهد.(همان، 116)
روایات دیگر:
در باره کافری که در میان ماه رمضان مسلمان می شود، می فرمایند روزهای قبلی قضا ندارد ولی روزهای مانده را روزه بگیرد.(همان، ص 125 به بعد)
احادیثی که اشاره به مجازات روزه خواری در ماه رمضان است؛
احادیث بسیاری که در باب احکام روزه است و در باره کسی است که در طول ماه رمضان، قبل از ظهر یا بعد از ظهر از سفر بر می گردد و یا قبل از ظهر یا بعد از ظهر به سفر می رود؛
احادیث بسیاری در باره بانوان که عذر شرعی دارند و امام می فرمایند باید بعدا، قضای آن تعداد روزه از رمضان را که نگرفته اند قضا کنند؛
و.....
نکته:
همه این روایات، بخش بسیار کوچکی از انبوه روایات در باره روزه است، آن هم فقط از یک کتاب روایی، نه همه کتب.
هم چنین این روایات ناظر به هر روز از ماه رمضان، یعنی تمام روزها و تمام طول یکماه رمضان است.
بله گفته شما صحیح اما اگر در سوره بقره چند جلوتر از ایه ۱۸۴ برویم ایه ۲۰۳ بقره در مورد حج ایام معدود رو سه روز بیان کردن و اگر دقت کنیم نزول ایه ۱۸۴ در تقریبا زمان حج بوده حالا شما سی روز برداشت میکنید یا سه روز ؟
ایام جمع است...
وقتی بگویند ای مسلمانها ایامی را باید روزه داری کنید.
ایام جمع است و مقداری بین سه و بیشتر از سه روز دارد...
تعبیر معدود هم برای سه و بیشتر استفاده شده است مثل داستان حضرت یوسف و مثل عده ماهیانه و مثل ایام تشریق
نه ایام نص در سه روز است
و نه معدودات نص در سه روز است
آیات روزه در سال دوم هجرت نازل شده است
و آیات حج چند سال بعد نازل شده است
و فاصله زیاد است
بین رمضان و ایام حج در تقویم قمری چند ماه فاصله است...و فاصله زیاد است
ایاما معدودات بر تعداد مشخصی دلالت ندارد و میتواند برای هر تعدادی به کار برود...
میتوان ایام معدودات را در یکجا برای سه روز به کار برد
یکجا برای ده روز به کار برد
یکجا برای سی روز به کار برد
دلایل نقلی به ما نشان میدهد که مقصود چه بوده است...
احتمالات برای
ایاما معدودات
ما در ابتدا بازه ی عددی بین 3 تا 360 روز را در نظر میگیریم.
گفتیم سه چون جمع از سه شروع میشود.
گفتیم 360 روز تا از یکسال بیشتر نشود...
اکنون به قرائن نقلی و آیه قران نگاه میکنیم..
قران میفرماید کسی که ماه رمضان را دریابد باید آن را روزه بدارد
پس سقف روزه داری بیش از 30 روز نخواهد بود...
لذا تعداد روزها بین سه تا سی روز خواهد بود
اما مقصود از ایاما معدودات چند روز است ؟
ما 28 احتمال داریم
باز به دلایل نقلی رجوع میکنیم :
یکجا گفته اند مقصود سه روز است
یکجا گفته اند مقصود 10 روز است
یکجا گفته اند مقصود یک ماه است
پس از 28 احتمال تنها سه احتمال باقی می ماند.
خود دلایل نقلی که گفته اند سه و ده روز، حداقل برخی از آنها دلالت میکنند بر اینکه این آیات منسوخ شده است.
بله تنها راه شما این است که اولا
بگویید سنت عرب بر سه روز روزه داری در ماه بوده است
و دوما بگویید وقتی به یک عرب میگفتند میخواهیم چند روز روزه بگیریم او میفهمید که احتمال زیاد میخواهیم طبق سنت عرب، سه روز روزه بگیریم.
و از این دو مقدمه نتیجه بگیرید :
استعمال ایاما معدودات در مورد صوم، ظهور در سه روز دارد.
لکن به دلایل احتمالی قولی که روزه داری را سه روز میداند میپردازیم :
1
ایام جمع است و حداقلش سه روز است
2
معدودات به ایام افزوده شده و به محدود و اندک بودنش اشاره دارد و حداقل جمع سه روز است
3
سنت عرب در سه روز روزه داری بوده است
4
در ابتدای اسلام ، مسلمانها اول و میانه و آخر ماه روزه میگرفتند یعنی سه روز
و این خودش تمدید و ادامه سنت عرب در صیام سه روز بود
5
این تعبیر در ایام تشریق هم به کار رفته و مقصودش سه روز است
6
استعمال '' ایاما معدودات'' در مورد روزه داری، ظهور در سه روز روزه داری در سنت عرب بوده است.
7
در ایه قران نیز به سنت روزه داری گذشتگان اشاره شده که
کتب علیکم کما کتب علی الذین من قبلکم
8
حکم روزه داری از احکام امضایی اسلام است
یعنی اسلام سه روز روزه داری عرب را به عنوان حکمی اسلامی قبول کرد و آن را واجب دانست.
9
طبق قول قوی تر آیات صیام نسخ نشده است.
10
فلیصمه
روزه داری در ماه رمضان است نه روزه داری در تمام ماه
ماه ظرف زمان است.
طبق این قرائن و شواهد متوجه میشویم صیام و روزه داری سه روز است
معاویة بن عمار عن الحسن بن عبدالله عن آبائه عن جده الحسن بن على بن ابى طالب علیه السلام انه قال جاء نفر من الیهود الى رسول الله صلى الله علیه و آله فساءله اعملهم عن مسائل فكان فیما ساءله انه قال له لاى شى ء فرض الله الصوم على امتك بالنهار ثلاثین یوما و فرض الله على الامم السالفه اكثر من ذلك فقال النبى صلى الله علیه و آله ان آدم لما اكل من الشجرة بقى فى بطنه ثلاثین یوما ففرض الله على ذریته ثلاثین یوما الجوع و العطش و الذین یاءكلونه باللیل تفضل من الله علیهم و كذلك كان على آدم علیه السلام ففرض الله ذلك على امیت ثم تلا هذه الایة (كتب علیكم الصیام كما كتب على الذین من قبلكم لعلكم تتقون ایاما معدودات ) قال الیهودى صدقت یا محمد فما جزاء من صامها فقال النبى صلى الله علیه و آله ما من مؤ من یصوم شهر رمضان احتسابا الا اوجب الله تبارك و تعالى له سبع خصال اولها یذوب الحرام من جسده و الثانیة یقرب من رحمة الله عزوجل و الثالثة یكون قد كفر خطیئة ابیه آدم و الرابعة یهون الله علیه سكرات الموت و الخامسة امان من الجوع و العطش یوم القیامة و السادسة یعطیه الله براءة من النار و السابعة یطعمه الله من طیبات الجنة قال صدقت یامحمد
امام حسن علیه السلام فرمود: عده اى از یهود، خدمت حضرت رسول اكرم صلى الله علیه و آله آمدند؛ پس داناترین آنها، از حضرت سوالاتى كرد؛ از جمله اینكه گفت: روى چه اصل خداى تعالى سى روز روزه بر امت شما واجب كرده ؛ ولى بر امت هاى گذشته بیشتر از این را؟ پس رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: همانا هنگامى كه آدم از آن درخت، خورد، تا سى روز در شكم او باقى ماند؛ پس خدا بر ذریه او واجب كرد كه سى روز گرسنه و تشنه باشند. و آنچه آنها مى خورند (در شب) كرم و تفضل است بر ایشان و همچنین بر آدم نیز سى روز روزه واجب شد. و خداوند واجب كرد بر امت من همان سى روز را سپس رسول خدا صلى الله علیه و آله آیه (كتب علیكم الصیام ) را تلاوت كرد. شخص یهودى گفت : راست گفتى اى محمد! پس بفرما جزاى كسى كه این ماه را روزه بدارد، چیست؟ رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هیچ مؤمنى ماه رمضان را روزه نمى گیرد، مگر آن كه خدا براى او هفت خصلت مرحمت كند: 1 - حرام از بدنش آب شود و برطرف گردد 2 - به رحمت خدا نزدیك شود؛ 3 - گناه پدرش - آدم را - جبران كرده باشد؛ 4 - سكرات مرگ بر او آسان شود؛ 5 - از گرسنگى و تشنگى روز قیامت در امان باشد؛ 6 - خداوند بیزارى از جهنم به او مى دهد؛ 7 - خداوند از غذاهاى پاكیزه و طیب بهشت به او مى خوراند و آن شخص گفت : راست گفتى اى محمد!
وسائل الشیعه ، ج 10، ص 241 بحارالانوار، ج 96 ص 369
لکن به دلایل احتمالی قولی که روزه داری را سه روز میداند میپردازیم :
1
ایام جمع است و حداقلش سه روز است
2
معدودات به ایام افزوده شده و به محدود و اندک بودنش اشاره دارد و حداقل جمع سه روز است
با سلام و درود
«ایاما معدودات» به مقدار اندک اشاره دارد و یکماه از 12 ماه، و به عبارتی 30 روز از 365 روز (قمری) مقدار زیادی نیست و اندک است.
خباء;984041 نوشت:
3
سنت عرب در سه روز روزه داری بوده است
4
در ابتدای اسلام ، مسلمانها اول و میانه و آخر ماه روزه میگرفتند یعنی سه روز
و این خودش تمدید و ادامه سنت عرب در صیام سه روز بود
5
این تعبیر در ایام تشریق هم به کار رفته و مقصودش سه روز است
6
استعمال '' ایاما معدودات'' در مورد روزه داری، ظهور در سه روز روزه داری در سنت عرب بوده است.
این سه روزی که نویسنده مقاله مدعی است، با این سه روزی که شما می گویید متفاوت است.
نویسنده مقاله، سه روز پشت سر هم را می گوید، نه سه روز اول و وسط و آخر ماه.
افزون بر این که، سه روز از هر ماه یعنی 3 روز در 12 ماه، که در مجموع می شود 36 روز و مقدارش از تمام ماه رمضان (مقدار روزه واجب کنونی) که نهایتا 30 روز است، بیشتر است؛ پس استدلال به حداکثر سه روز بودن شما، مخدوش و باطل می شود.
خباء;984041 نوشت:
7
در ایه قران نیز به سنت روزه داری گذشتگان اشاره شده که
کتب علیکم کما کتب علی الذین من قبلکم
این تعبیر «کما کتب» ادیان الهی سابق را می گوید، نه سنت عرب را.
در ادیان یهود و نصاری، 40 روز روزه برای حضرت موسی و حضرت عیسی، نقل شده است.
خباء;984041 نوشت:
8
حکم روزه داری از احکام امضایی اسلام است
یعنی اسلام سه روز روزه داری عرب را به عنوان حکمی اسلامی قبول کرد و آن را واجب دانست.
اصل روزه داری، بله، در ادیان سابق بوده است؛ ولی معنای امضایی بودن این نیست که پس کیفیت و احکام آن نیز باید مانند سابق باشد.
به بیان علمی؛ هیچ ملازمه ای نیست تا بگوییم چون روزه در ادیان سابق هم بوده است، پس اسلام نیز باید همان کیفیت و مقدار و... را داشته باشد.
خباء;984041 نوشت:
9
طبق قول قوی تر آیات صیام نسخ نشده است.
بله نسخی صورت نگرفته است؛ و حتی کسانی که قائل به نسخ و قائل به سه روز روزه ابتدای هر ماه بوده اند، پس از نزول آیه 185 بقره، آن را نسخ شده و 30 روز روزه را قائل هستند؛ لذا قول به سه روز روزه، بین صاحب نظران، طرفداری ندارد.
خباء;984041 نوشت:
10
فلیصمه
روزه داری در ماه رمضان است نه روزه داری در تمام ماه
ماه ظرف زمان است.
وقتی مقدمات، مخدوش و نادرست باشد، قطعا نتیجه هم نادرست می شود.
شما اگر طبق ظاهر آیات، استدلال می کنید؛ ظاهر این آیه می فرماید هر کس ماه رمضان را در وطن بود، باید آن ماه (تمام آن ماه) را روزه بگیرد.
خباء;984041 نوشت:
طبق این قرائن و شواهد متوجه میشویم صیام و روزه داری سه روز است
خیر؛ وقتی قرائن و شواهد، علمی و معتبر نباشد، نتیجه نیز به همان سرنوشت دچار می شود.
افزون بر همه این ها؛
شما چگونه می توانید فهم پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از قرآن و نیز عمل و سیره ایشان، هم چنین فهم و عمل معصومین، سیره و عمل صحابه و مسلمان از صدر اسلام تاکنون را نادیده بگیرید؟!
چگونه این استدلال های ناتمام و مخدوش، می تواند در برابر این همه مستندات و استدلال های نقلی و عقلی و تاریخی، مقاومت کند؟!
لطفا از شارع مقدس، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، حضرات معصومین، تاریخ و سیره متشرعین و...، برای ادعایتان مستند و مدرک بیاورید.
بالاخره اگر چنین فهمی از قرآن صحیح و قابل توجه بوده، باید اثری از آن در نقل های روایی و تاریخی و... موجود باشد.
معاویة بن عمار عن الحسن بن عبدالله عن آبائه عن جده الحسن بن على بن ابى طالب علیه السلام انه قال جاء نفر من الیهود الى رسول الله صلى الله علیه و آله فساءله اعملهم عن مسائل فكان فیما ساءله انه قال له لاى شى ء فرض الله الصوم على امتك بالنهار ثلاثین یوما و فرض الله على الامم السالفه اكثر من ذلك فقال النبى صلى الله علیه و آله ان آدم لما اكل من الشجرة بقى فى بطنه ثلاثین یوما ففرض الله على ذریته ثلاثین یوما الجوع و العطش و الذین یاءكلونه باللیل تفضل من الله علیهم و كذلك كان على آدم علیه السلام ففرض الله ذلك على امیت ثم تلا هذه الایة (كتب علیكم الصیام كما كتب على الذین من قبلكم لعلكم تتقون ایاما معدودات ) قال الیهودى صدقت یا محمد فما جزاء من صامها فقال النبى صلى الله علیه و آله ما من مؤ من یصوم شهر رمضان احتسابا الا اوجب الله تبارك و تعالى له سبع خصال اولها یذوب الحرام من جسده و الثانیة یقرب من رحمة الله عزوجل و الثالثة یكون قد كفر خطیئة ابیه آدم و الرابعة یهون الله علیه سكرات الموت و الخامسة امان من الجوع و العطش یوم القیامة و السادسة یعطیه الله براءة من النار و السابعة یطعمه الله من طیبات الجنة قال صدقت یامحمد
امام حسن علیه السلام فرمود: عده اى از یهود، خدمت حضرت رسول اكرم صلى الله علیه و آله آمدند؛ پس داناترین آنها، از حضرت سوالاتى كرد؛ از جمله اینكه گفت: روى چه اصل خداى تعالى سى روز روزه بر امت شما واجب كرده ؛ ولى بر امت هاى گذشته بیشتر از این را؟ پس رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: همانا هنگامى كه آدم از آن درخت، خورد، تا سى روز در شكم او باقى ماند؛ پس خدا بر ذریه او واجب كرد كه سى روز گرسنه و تشنه باشند. و آنچه آنها مى خورند (در شب) كرم و تفضل است بر ایشان و همچنین بر آدم نیز سى روز روزه واجب شد. و خداوند واجب كرد بر امت من همان سى روز را سپس رسول خدا صلى الله علیه و آله آیه (كتب علیكم الصیام ) را تلاوت كرد. شخص یهودى گفت : راست گفتى اى محمد! پس بفرما جزاى كسى كه این ماه را روزه بدارد، چیست؟ رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هیچ مؤمنى ماه رمضان را روزه نمى گیرد، مگر آن كه خدا براى او هفت خصلت مرحمت كند: 1 - حرام از بدنش آب شود و برطرف گردد 2 - به رحمت خدا نزدیك شود؛ 3 - گناه پدرش - آدم را - جبران كرده باشد؛ 4 - سكرات مرگ بر او آسان شود؛ 5 - از گرسنگى و تشنگى روز قیامت در امان باشد؛ 6 - خداوند بیزارى از جهنم به او مى دهد؛ 7 - خداوند از غذاهاى پاكیزه و طیب بهشت به او مى خوراند و آن شخص گفت : راست گفتى اى محمد!
وسائل الشیعه ، ج 10، ص 241 بحارالانوار، ج 96 ص 369
سلام
ما دلایل خوبی داریم مبنی بر اینکه روزه اهل کتاب کمتر از 30 روز بوده است.
من جمله دلایلی که گفته اند اهل کتاب ده روز روزه میگرفتند
در مقاله ای در سایت حوزه نیز به همین مطلب اشاره کرده بود و مجموع روزه واجب و مستحب را کمتر دز 30 روز دانسته بود.
لذا این روایت مخالف روایات و شواهد تاریخی خواهد بود و رد میشود.
بعلاوه پیامبران نیز مانند آدمیان هستند و کبد و کلیه و دستگاه هاضمه یکسانی داریم و درخت و میوه نیز بهشتی نبودند پس نمیتوان پذیرفت 30 روز در بدن ایشان باشد..... مگر معانی دیگری قصد شود...
ین سه روزی که نویسنده مقاله مدعی است، با این سه روزی که شما می گویید متفاوت است.
نویسنده مقاله، سه روز پشت سر هم را می گوید، نه سه روز اول و وسط و آخر ماه.
افزون بر این که، سه روز از هر ماه یعنی 3 روز در 12 ماه، که در مجموع می شود 36 روز و مقدارش از تمام ماه رمضان (مقدار روزه واجب کنونی) که نهایتا 30 روز است، بیشتر است؛ پس استدلال به حداکثر سه روز بودن شما، مخدوش و باطل می شود.
چه جالب
ادعای نویسنده مقاله را رد میکنید
و در آخر نتیجه میگیرید ادعای مرا باطل کردید.
مغالطه پهلوان پنبه از این واضح تر نمیشد؟!
ادعا این است که روزه ی واجب سه روز است و این سه روز در ماه رمضان گرفته میشود.
ایاما معدودات
فلیصمه
یعنی سه روز روزه داری در شهر رمضان
این تعبیر «کما کتب» ادیان الهی سابق را می گوید، نه سنت عرب را.
در ادیان یهود و نصاری، 40 روز روزه برای حضرت موسی و حضرت عیسی، نقل شده است.
اولا روزه اهل کتاب کمتر از سی روز بوده و شواهد زیادی وجود دارد.
دوما روزه موسی و عیسی فقط در مورد خود این دو پیامبر بوده نه امت این دو پیامبر و آن هم تنها یکبارش ثابت است نه هر ساله و به مدت سی روز بر این دو پیامبر واجب باشد. به هر حال روزه اهل کتاب کمتر از سی روز و بلکه بنا به دلایل 10 روز بوده است ...
سوما این آیه برای این بود که بگوییم روزه یک حکم تاسیسی نبوده است و در ادیان قبل وجود داشته است و چون این طور بوده و در میان اعراب سنتهای ابراهیمی وجود داشته است از جمله حج و روزه پس نمیتوان چنین سنتی را انکار کرد...
چهارما ''الذین من قبلکم'' است نه اهل کتاب
پس عقلا و نقلا روزه داری بر هر کسی واجب است حتی کافران
صل روزه داری، بله، در ادیان سابق بوده است؛ ولی معنای امضایی بودن این نیست که پس کیفیت و احکام آن نیز باید مانند سابق باشد.
به بیان علمی؛ هیچ ملازمه ای نیست تا بگوییم چون روزه در ادیان سابق هم بوده است، پس اسلام نیز باید همان کیفیت و مقدار و... را داشته باشد.
ادبیات عرب و زبان یک امر منطقی نیست تا کشف ملازمه کنیم.
ما در فهم زبان به ظهور و عرف زبانی رجوع میکنیم.
اعراب سه روز روزه داری میکردند
و ایاما معدودات ظهور دارد در همان سه روز ...
در ایام تشریق نیز به همین شکل است.
اعراب در حج سه روز ایام تشریق داشتند
و ایاما معدودات در بحث حج ظهور دارد در سه روز...
بله نسخی صورت نگرفته است؛
و حتی کسانی که قائل به نسخ و قائل به سه روز روزه ابتدای هر ماه بوده اند، پس از نزول آیه 185 بقره، آن را نسخ شده و 30 روز روزه را قائل هستند؛ لذا قول به سه روز روزه، بین صاحب نظران، طرفداری ندارد.
وقتی نسخ نشده است
یعنی قائلین به نسخ اشتباه میکنند.
پس معنا ندارد ابتدا نسخ را قبول کنید بعد بگویید اگر قبول کنیم نسخ شده پس سه روز نیست.
بزرگوار خودتان قبول دارید نسخ نشده پس واقع نگر باشید... نمیشود با اگر و فرض هایی که نه شما و نه من قبول داریم استدلال کنید....
شما چگونه می توانید فهم پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از قرآن و نیز عمل و سیره ایشان، هم چنین فهم و عمل معصومین، سیره و عمل صحابه و مسلمان از صدر اسلام تاکنون را نادیده بگیرید؟!
من کجا نادیده گرفتم اینها را ؟!
اگر نادیده میگرفتم که نمیگفتم
روزه داری 30 ( سی) روز است.
البته از خود آیه هم میتوان متوجه سی روز شد.
من کجا نادیده گرفتم اینها را ؟!
اگر نادیده میگرفتم که نمیگفتم
روزه داری 30 ( سی) روز است.
البته از خود آیه هم میتوان متوجه سی روز شد.
با سلام و درود
برای این که وارد جزئیات نشوم، به این پست آخر حضرتعالی می پردازم.
معتقدید روزه رمضان، سی روز است ولی در تلاشید تا سه روز را ثابت کنید!!
اما عرض اصلی:
بیشتر این استدلال، بر پایه ظهور از آیه است، که به فرض اثبات چنین ظهوری و فرض نبود مناقشه در آن، باید گفت ظهور نمی تواند در برابر دلیل، مقاومت کند.
نمی توان این همه دلیل را به خاطر یک ظهور، نادیده گرفت و به ظهور تمسک کرد؛ این علمی و صحیح نیست.
لذا از نظر علمی، کسی که می خواهد سه روز روزه را اثبات کند باید آنقدر دلیل داشته باشد تا بتوانند علاوه بر مقاومت و مقابله با این همه دلیل موجود و ثابت شده، بر آن ها هم غلبه کنند.
خلاصه: با چند ظهور و قرینه، نمی توان دلائل قطعی، واضح و روشن را نادیده گرفت.
برای این که وارد جزئیات نشوم، به این پست آخر حضرتعالی می پردازم.
معتقدید روزه رمضان، سی روز است ولی در تلاشید تا سه روز را ثابت کنید!!
اما عرض اصلی:
بیشتر این استدلال، بر پایه ظهور از آیه است، که به فرض اثبات چنین ظهوری و فرض نبود مناقشه در آن، باید گفت ظهور نمی تواند در برابر دلیل، مقاومت کند.
نمی توان این همه دلیل را به خاطر یک ظهور، نادیده گرفت و به ظهور تمسک کرد؛ این علمی و صحیح نیست.
لذا از نظر علمی، کسی که می خواهد سه روز روزه را اثبات کند باید آنقدر دلیل داشته باشد تا بتوانند علاوه بر مقاومت و مقابله با این همه دلیل موجود و ثابت شده، بر آن ها هم غلبه کنند.
خلاصه: با چند ظهور و قرینه، نمی توان دلائل قطعی، واضح و روشن را نادیده گرفت.
سلام
نظر من 30 روز است ولی دلیل نمیشود در طرح نظر دیگران کم بگذارم.
ایاما معدودات قابلیت استعمال در سه روز و ده روز و 20 روز و سی روز را دارد...
اگر دلیل نقلی بر 30 روز نمیداشتیم آنگاه جایز بود از فهم عرب که منطبق بر سنتش بود استفاده کرد و گفت ایاما معدودات ظهور دارد در سه روز...
اما ما دلایل نقلی داریم که مقصود خدا 30 روز بوده است...
فلیصمه نیز ظهور دارد در روزه داری سی روز
چرا که نفرمود فلیصم فیه..
بعلاوه اینکه صوم خودش بر یوم و زمان اطلاق میشود
یعنی کسی نمیگوید روزه گرفتم در روز
بلکه میگوید روزه گرفتم روز را...
یعنی خود زمان مفعول و متعلق روزه قرار میگیرد...
ادبیات عرب و زبان یک امر منطقی نیست تا کشف ملازمه کنیم.
ما در فهم زبان به ظهور و عرف زبانی رجوع میکنیم.
اعراب سه روز روزه داری میکردند
و ایاما معدودات ظهور دارد در همان سه روز ...
در ایام تشریق نیز به همین شکل است.
اعراب در حج سه روز ایام تشریق داشتند
و ایاما معدودات در بحث حج ظهور دارد در سه روز...
خباء;984186 نوشت:
سلام
نظر من 30 روز است ولی دلیل نمیشود در طرح نظر دیگران کم بگذارم.
ایاما معدودات قابلیت استعمال در سه روز و ده روز و 20 روز و سی روز را دارد...
اگر دلیل نقلی بر 30 روز نمیداشتیم آنگاه جایز بود از فهم عرب که منطبق بر سنتش بود استفاده کرد و گفت ایاما معدودات ظهور دارد در سه روز...
اما ما دلایل نقلی داریم که مقصود خدا 30 روز بوده است...
فلیصمه نیز ظهور دارد در روزه داری سی روز
چرا که نفرمود فلیصم فیه..
بعلاوه اینکه صوم خودش بر یوم و زمان اطلاق میشود
یعنی کسی نمیگوید روزه گرفتم در روز
بلکه میگوید روزه گرفتم روز را...
یعنی خود زمان مفعول و متعلق روزه قرار میگیرد...
سلام گفته ها و دلایلتون برای روزه سه روز یا ده روز است جالب بود فقط یک سوال میشود دلیل نقلی که مقصود خدا سی روز هست رو بیان کنید ؟ باتشکر
از امام باقر(علیه السلام) از مردی سؤال شد که چند نفر شاهد بوده اند او سه روز از ماه رمضان را روزه نگرفته است، امام فرمودند از او سؤال شود آیا روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه می داند؟ اگر گفت: نه گناه نمی داند(یعنی معتقد به وجوب روزه ماه رمضان نیست)، امام باید او را به قتل برساند؛ و اگر گفت: بله گناه است (یعنی به وجوب روزه معتقد بوده ولی از روی بی مبالاتی نگرفته است)، امام باید او را مجازات کند.(ه
سلام
واقعا امامان ما همچین احادیثی هم دارند؟
مثلا الان خودتون هم قبول دراید که توی همین ایران میلیونها نفر هستند که روزه نمیگیرند و حتی توی خیابون و داخل ماشینها من به کرار دیدم افرادی سیگار میکشن یا چیزی میخورن.پس طبق این حدیث باید این میلیونها نفر یا کشته بشن یا برن زندان؟ نمیشه که؟
مام صادق(علیه السلام) در باره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگرفته است فرمودند باید یک بنده آزاد کند، یا دو ماه پشت سر هم روزه بگیرد، یا شصت فقیر را طعام بدهد؛ و اگر بر هیچکدام توانایی ندارد، به مقدار که توانایی دارد صدقه بدهد.(همان، ج4، ص 101)
اخه الان دیگه مثل قدیم نیست که همه برده داشته ب اشن.(حد اقل این علما زحمت ندادن به خودشون احکام رو بروز کنن)
بعدم کیه که ب خاطر یک روز 60 روز پشت سرم روزه بگیره؟!!!
مگه به همین راحتیه؟
لابد از ضرارت روزه بر بدن اگاهی ندارید.مردم این سی روز رو هزار بار میمیرن و زنده میشن تا روزه میگیرن.تازه این قدر اختلال تو سیستم گوارشی بیماری وسواسی و سایر بیماریها کبدی و .. رو البته نادیده میگیریم.
و یا مثلا 60 تا فقیر رو باید از کجا پیدا کرد؟طرف بره امار بگیره؟ الان خیلیا شکم خودشونو هم بزرو سیر میکنن.
اخه الان دیگه مثل قدیم نیست که همه برده داشته ب اشن.(حد اقل این علما زحمت ندادن به خودشون احکام رو بروز کنن)
بعدم کیه که ب خاطر یک روز 60 روز پشت سرم روزه بگیره؟!!!
مگه به همین راحتیه؟
لابد از ضرارت روزه بر بدن اگاهی ندارید.مردم این سی روز رو هزار بار میمیرن و زنده میشن تا روزه میگیرن.تازه این قدر اختلال تو سیستم گوارشی بیماری وسواسی و سایر بیماریها کبدی و .. رو البته نادیده میگیریم.
و یا مثلا 60 تا فقیر رو باید از کجا پیدا کرد؟طرف بره امار بگیره؟ الان خیلیا شکم خودشونو هم بزرو سیر میکنن.
با سلام و عرض ادب
خدا روشکر از لحاظ فقر چیزی کم نداریم !!!
تقریبا بیشتر جمعیت ایران یا زیر خط فقر زندگی میکنن !!!! یا برده سرمایه داران هستن !!!!
اما خداوند کسی رو که نه قدرت روزه گرفتن داره ، نه توان سیر کردن گرسنه و ازاد کردن برده به خاطر این چیز ها مجازات نخواهد کرد ...
مثلا الان خودتون هم قبول دراید که توی همین ایران میلیونها نفر هستند که روزه نمیگیرند و حتی توی خیابون و داخل ماشینها من به کرار دیدم افرادی سیگار میکشن یا چیزی میخورن.پس طبق این حدیث باید این میلیونها نفر یا کشته بشن یا برن زندان؟ نمیشه که؟
با سلام و درود
موضوع گفتگو را عوض نکنید.
روایت واضح و روشن است. کسی که روزه خواری می کند؛ اگر از روی انکار وجوب روزه است، مجازاتش سنگین است زیرا ضروری دین را انکار کرده است؛ اگر هم از روی بی مبالاتی است (کما این که اکثر قریب باتفاق این افراد، همین گونه هستند و قصد انکار اصل روزه را ندارند)، به خاطر بی احترامی به ماه رمضان و بی احترامی به جامعه اسلامی، جریمه می شوند.
هر بی احترامی ای، به تناسب خودش، جریمه دارد؛ بی احترامی به احکام الهی و بی احترامی به معتقدات امت اسلامی نیز مجازات خودش را دارد.
اخه الان دیگه مثل قدیم نیست که همه برده داشته ب اشن.(حد اقل این علما زحمت ندادن به خودشون احکام رو بروز کنن)
بعدم کیه که ب خاطر یک روز 60 روز پشت سرم روزه بگیره؟!!!
مگه به همین راحتیه؟
لابد از ضرارت روزه بر بدن اگاهی ندارید.مردم این سی روز رو هزار بار میمیرن و زنده میشن تا روزه میگیرن.تازه این قدر اختلال تو سیستم گوارشی بیماری وسواسی و سایر بیماریها کبدی و .. رو البته نادیده میگیریم.
و یا مثلا 60 تا فقیر رو باید از کجا پیدا کرد؟طرف بره امار بگیره؟ الان خیلیا شکم خودشونو هم بزرو سیر میکنن.
1. بنده عین روایت را آوردم؛ بله اکنون چون برده داری نیست، پس آزاد کردن برده به عنوان یکی از موارد کفاره، منتفی است. این یک موضوع علمی است و نقص محسوب نمی شود.
2. بطور قطع، 60 روز روز گرفتن بسیار سخت است؛ ولی توجه داشته باشید که وقتی چیزی رعایتش مهم باشد، مجازات تخلف آن نیز به همان میزان سخت و سنگین است. تخلف عمدی و اختیاری از روزه داری، چون مهم و بزرگ است، مجازاتش نیز سخت و سنگین است.
3. روزه ضرر ندارد و از نظر شرعی و نیز از نظر علمی، در این زمینه بسیار مطلب نوشته شده لذا تکرارش لازم نیست. می توانید مطالعه فرمایید.
از طرفی، کسی که روزه برای او ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و اگر با وجود ضرر، باز هم روزه بگیرد، روزه او صحیح نیست، زیرا کسی اجازه ندارد به خود ضرر وارد کند.
4. دفاتر مراجع عظام، کمیته امداد، افراد خیّر و نیکوکار، و... این افراد را سراغ دارند و می توان در این زمینه از آن ها کمک گرفت.
5. کسی که توان دادن کفاره سنگین را ندارد، روایات برای او راه حل گذاشته اند، استغفار و صدقه دادن در حد توان.
توجه:
این ها خارج از موضوع تاپیک است؛ ولی عرض کردم تا گمان نشود بدون جواب است.
بله تایید نمیکنم
اما کسیکه روزه نمیگره لزوما به روزه بی احترامی نمیکنه.خب بنا به دلایلی دلش نمیخواد بگیره.نمیشه که همه این افراد برن بمیرن یا مجازت بشن که.
پس بنا بر حدیث مذکور حد اقلش نصف مردم ایران برن بمیرن(کل جمعیت مسلمانان در جهان که روزه نمیگیرن رو کاری نداریم فعلا)
بطور قطع، 60 روز روز گرفتن بسیار سخت است؛ ولی توجه داشته باشید که وقتی چیزی رعایتش مهم باشد، مجازات تخلف آن نیز به همان میزان سخت و سنگین است. تخلف عمدی و اختیاری از روزه داری، چون مهم و بزرگ است، مجازاتش نیز سخت و سنگین است.
خود خدا گفته که نمیخواهد در دین برای انسان سختی ایجاد کند.جریمه روزه هم جزو دین هست.الان نمازه هم مهمه و ستون دین ولی مجازات نخواندن نماز 4 رکعتی همان قضای چهار رکعتییش هست نه مثلا بجاش بگن باید هشتاد رکعت قضا کنه.
روزه هم اگرچه رعایتش مهمه ولی باید مجازتش اقلا طوری باشه که در توان یک شخص باشه.خب کسی نمیتوان واسه یک روز تخلف عمدی روزه 60 روز روزه بگیره.حرف منم همینه.انجام فرامین دینی باید در حده توان باشه .پس این حرف شما نمیتونه توجیه باشه.
میقات;984262 نوشت:
این ها خارج از موضوع تاپیک است؛ ولی عرض کردم تا گمان نشود بدون جواب است.
موضوع تاپیک هم کلا در مورد ما ه رمضانه.حالا اگرم مایل نیستید ادامه دهید .که حرفی نیست.
بله تایید نمیکنم
اما کسیکه روزه نمیگره لزوما به روزه بی احترامی نمیکنه.خب بنا به دلایلی دلش نمیخواد بگیره.نمیشه که همه این افراد برن بمیرن یا مجازت بشن که.
پس بنا بر حدیث مذکور حد اقلش نصف مردم ایران برن بمیرن(کل جمعیت مسلمانان در جهان که روزه نمیگیرن رو کاری نداریم فعلا)
با سلام و درود
دو موضوع هست، یکی روزه نگرفتن و دیگری گناه علنی انجام دادن(روزه خواری علنی و آشکار)؛ این دو با هم تفاوت دارند.
این مجازات برای بی احترامی علنی و آشکار به ماه مبارک رمضان و بی احترامی به اعتقادات دیگران است؛ لذا اگر کسی در منزل خودش روزه خواری کرد، این مجازات را اصلا ندارد.
خود خدا گفته که نمیخواهد در دین برای انسان سختی ایجاد کند.جریمه روزه هم جزو دین هست.الان نمازه هم مهمه و ستون دین ولی مجازات نخواندن نماز 4 رکعتی همان قضای چهار رکعتییش هست نه مثلا بجاش بگن باید هشتاد رکعت قضا کنه.
روزه هم اگرچه رعایتش مهمه ولی باید مجازتش اقلا طوری باشه که در توان یک شخص باشه.خب کسی نمیتوان واسه یک روز تخلف عمدی روزه 60 روز روزه بگیره.حرف منم همینه.انجام فرامین دینی باید در حده توان باشه .پس این حرف شما نمیتونه توجیه باشه.
آسان گیری در اصل تشریع احکام است؛ خداوند روزه را واجب فرموده ولی یکماه در دوازده ماه است و آن هم برای مسافر، مریض، افراد پیر و... تخفیف داده است؛ لذا در اصل تشریع روزه، آسان گیری شده است.
این کفاره 60 روز برای کسی است که از روی عمد و اختیار تخلف و نافرمانی می کند. علاوه بر این که اگر او هم توان و امکان پرداخت آن را نداشت، باز هم به او تخفیف داده و آسان گیری شده است.
این کاملا منطقی و معقول است که جریمه تخلف عمدی و اختیاری، سنگین باشد تا هر کسی به فکر تخلف و نافرمانی نباشد.
از طرفی یک چیز هر چه از اهمیت بیشتری برخودار باشد و یا وقت خاصی داشته باشد، مجازات و جریمه تخلف از آن، به تناسب سنگین تر از بقیه موارد است.
نماز هم واجب و بسیار مهم است ولی در هر روز 5 وعده است و همیشگی است؛ ولی روزه سالی یکبار و فقط محدود به ماه معینی است، لذا تخلف از آن نیز، سنگین تر است.
Miss.Narges;984270 نوشت:
موضوع تاپیک هم کلا در مورد ما ه رمضانه.حالا اگرم مایل نیستید ادامه دهید .که حرفی نیست.
موضوع تاپیک در باره مقدار واجب روزه و این که سه روز است یا سی روز؛ بیان جزئیات و... خارج از موضوع است.
سلام
من مقصود خدا را از قران میفهمم
نیازی به روایت نیست.
روایت را از کارشناسان سوال بفرمایید.
خب شما بر چه اساس میگویید روزه سی روز هست ؟هرچی کارشناس عزیزمون گفت روزه سی روز هست شما رد کردید و دلیلی منطقی مطرح کردید و در اخر می گویید روزه سی هست ؟
خب شما بر چه اساس میگویید روزه سی روز هست ؟هرچی کارشناس عزیزمون گفت روزه سی روز هست شما رد کردید و دلیلی منطقی مطرح کردید و در اخر می گویید روزه سی هست ؟
در آخرین ارسال دلیلش را به کارشناس گفتم.
گاهی اوقات ما اون چیزهایی که دوست داریم رو میبینیم ولی اون چیزهایی که دوست نداریم رو نمیبینیم.
مثلا من در اولین ارسالم که دلایل قول سه روز رو مطرح کردم ، در ابتدای نوشته به صراحت گفتم روزه داری سی روز است ولی دیدم کارشناس اصلا به آن جمله اهمیتی ندادند و شد آنچه شد...
الان هم شمابه ارسال اخیرم توجه نکردید...و میگویید دلیل سی روز صیام چیست؟! دلیلش همانجاست...
از طرفی
کارشناس وقتی گفتند روزه 30 روز است، من 30 روز روزه داری را رد نکردم بلکه دلایل ایشون رو نقد کردم تا دلایل درست مطرح شوند.
مثل اینکه کسی بخواهد با دلایل اشتباه و دارای مغالطه، خدا را اثبات کند
اگر من ایشان را نقد کنم به این معنا نیست که خدا را قبول نداشته باشم.
برخی از نقدها نیز از زبان منتقدین گفته شد و من هم قبول نداشتم و از نظر من نادرست بود مثل همان معنای فلیصمه و ایاما معدودات.
علي بن ابراهيم گفت: اولين باري كه خداوند، روزه را واجب كرد، در ماه رمضان نبود. علي بن ابراهيم از امام كاظم عليه السلام روايت مي كند كه فرمود: خداوند، روزه ماه رمضان را تنها بر انبيا واجب كرده بود و بر امت هاي آنان واجب نبود كه در آن ماه روزه بگيرند و چون خداوند محمد صلي الله عليه و آله را به پيامبري برگزيد، فضيلت ماه رمضان را به او و امتش ارزاني داشت و پيش از آن كه ماه رمضان نازل شود، مردم روزهاي ديگري (غير از ماه رمضان) را روزه مي گرفتند.#3#
در آخرین ارسال دلیلش را به کارشناس گفتم.
گاهی اوقات ما اون چیزهایی که دوست داریم رو میبینیم ولی اون چیزهایی که دوست نداریم رو نمیبینیم.
مثلا من در اولین ارسالم که دلایل قول سه روز رو مطرح کردم ، در ابتدای نوشته به صراحت گفتم روزه داری سی روز است ولی دیدم کارشناس اصلا به آن جمله اهمیتی ندادند و شد آنچه شد...
الان هم شمابه ارسال اخیرم توجه نکردید...و میگویید دلیل سی روز صیام چیست؟! دلیلش همانجاست...
از طرفی
کارشناس وقتی گفتند روزه 30 روز است، من 30 روز روزه داری را رد نکردم بلکه دلایل ایشون رو نقد کردم تا دلایل درست مطرح شوند.
مثل اینکه کسی بخواهد با دلایل اشتباه و دارای مغالطه، خدا را اثبات کند
اگر من ایشان را نقد کنم به این معنا نیست که خدا را قبول نداشته باشم.
برخی از نقدها نیز از زبان منتقدین گفته شد و من هم قبول نداشتم و از نظر من نادرست بود مثل همان معنای فلیصمه و ایاما معدودات.
توجه کردم اما اگر سی روز هست خداوند در ایه ۱۸۳ روزه رو واجب و در ایه ۱۸۴ تعداد روز و در ایه ۱۸۵ ماه رو مشخص کرد ... خب اینجوری ایه ۱۸۴ بی معنی میشه ابتدا روز های معدود و ایه بعد گفتن ماه رمضان ! و نقل قول های شما در مورد روزه سه روزه یا ده روزه
توجه کردم اما اگر سی روز هست خداوند در ایه ۱۸۳ روزه رو واجب و در ایه ۱۸۴ تعداد روز و در ایه ۱۸۵ ماه رو مشخص کرد ... خب اینجوری ایه ۱۸۴ بی معنی میشه ابتدا روز های معدود و ایه بعد گفتن ماه رمضان ! و نقل قول های شما در مورد روزه سه روزه یا ده روزه
اگر شما قبول دارید
فلیصمه یعنی روزه تمام ماه رمضان
پس مشکل حل شده است و میتوانیم فکر کنیم که چرا ایه 184 نازل شده است؟
مثلا میتوان گفت : آیه 184 با ایاما معدودات در حالت نصب آغاز میشود و ادامه آیه 183 است. و در واقع وجه شباهت صیام میان این امت با امتهای گذشته را بیان میدارد. یعنی صیام شما مثل قبلی ها ایام معدودی است.( ولی نه اینکه عین هم باشد )
یا ممکن است کسی بگوید ایه 184 منسوخ شده است.
زیرا یک شباهت ها و مکرارت و یک تفاوتهایی بین عبارات ایه 184 و 185 وجود دارد...
پس معلوم میگردد آیه 185 ناسخ است و ایه قبلی منسوخ شده است.
یا ممکن است بگویند این اجمال و تفصیل است که ابتدا به صورت مجمل گفته شده و بعد به تفصیل به تعداد و ماه پرداخته شده است. که ظاهرا مفسران کنونی چیزی شبیه همین را مطرح میکنند.
اما اگر شما قبول نکنید که '' فلیصمه'' صیام یک ماه است، آنگاه داستان متفاوت میشود.
زیرا در اعراب القران میگویند
ضمیر منصوب به نزع خافض است و معنایش این است
فلیصم فی شهر رمضان
پس نمیتوان گفت روزه داری یک ماه است
بلکه آیه میفرماید در ماه رمضان باید روزه بگیرید.
پس صراحت ندارد که تمام ماه روزه داری کنیم.
اینجا باید به دلایل نقلی رجوع کنیم و ببینیم که روایات از عبارت
فلیصمه چند روز را گفته اند؟ یک ماه یا کمتر؟
که ظاهرا اجماع بر یک ماه است.
اما اگر '' فلیصمه'' را نادید بگیریم تنها کلمه ای که باقی می ماند ایاما معدودات است که آن هم همانطور که عرض شد بر تعداد مشخصی دلالت نمیکند و برای فهمیدن تعداد روزها دو حالت داریم :
الف )
هیچ قرینه ای نداریم و تعداد را بر کمترین حالت حمل میکنیم پس سه روز واجب است.
مثل اینکه مولا بگوید چند فقیر را اطعام کن و قرینه ای بر تعداد خاصی نباشد. ما تنها واجب است 3 فقیر اطعام کنیم.
ب )
قرینه داریم لکن اقوالی مطرح میشود :
1
عده ای میگویند تعداد ایام روزه داری مثل امتهای پیشین می باشد همانطور که خداوند به این شباهت اشاره میکند
کتب علیکم کما کتب علی الذین من قبلکم ایاما معدودات
پس اگر امتهای قبلی یک ماه روزه داشتند ما نیز یک ماه میگیریم
اگر انها ده روز گرفتند ما نیز ده روز میگیریم
اگر آنها سه روز گرفتند ما نیز سه روز میگیریم
لکن این فرض در صورتی صحیح است که ثابت شود ایاما معدودات ، وجه شباهت است ان هم به شکل یکسان و عینی نه به شکل تقریبی.
وشهر رمضان ، وجه افتراق است.
2
عده ای میگویند ما قرینه ای در آیه قرآن نداریم که نشان دهد مقصود از ایام معدود چند روز است
پس باید به دلایل نقلی رجوع کنیم که خودش چند دسته است
یک دسته که تمام امت بر آن اجماع دارند سی روز است
یک دسته ده روز گویند
یک دسته سه روز گویند
طبعا قول دسته اول ، اقوی و اولی است.
آیه اول، فقط إخبار (خبر دادن) است، نه انشاء (تشریع وجوب روزه)؛ لذا آیه اول، روزه را واجب نکرده و از باب مقدمه چینی برای تشریع و وجوب روزه است؛ سریع هم می فرماید اختصاص به شما نداشته و برای امت های قبلی هم بوده است. این ها همه آماده سازی و زمینه چینی برای مخاطب در راستای پذیرش و تشریع روزه است.
آیه دوم در ادامه مقدمه چینی و زمینه سازی برای پذیرش و قبول این حکم، به اندک بودن مقدار آن اشاره دارد، هم چنین از باب تخفیف و ساده گیری، می فرماید برای کسانی که روزه گرفتن، سخت و طاقت فرساست و نمی توانند روزه بگیرند، به جای روزه، اطعام بدهند.
آیه سوم، تشریع وجوب روزه ماه رمضان است.
علامه طباطبایی(ره) می گوید:
سياق اين سه آيه دلالت دارد بر اين كه:
هر سه با هم نازل شده اند، براى اين كه ظرف (ايام) در ابتداى آيه دوم، متعلق به كلمه (صيام) در آيه اول است،
و جمله (شَهْرُ رَمَضانَ) در آيه سوم:
يا خبر است براى مبتدايى حذف شده كه عبارت است از ضميرى كه به كلمه (اياما) بر مى گردد، و تقدير جمله (هى شهر رمضان) است،
و يا مبتدايى است براى خبرى كه حذف شده و تقديرش "شهر رمضان هو الذى كتب عليكم صيامه" است،
و يا بدل از كلمه صيام در جمله (كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ) در آيه اول است.
و به هر تقدير جمله (شَهْرُ رَمَضانَ) بيان و توضيحى است براى روشن كردن جمله (أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ) ايام معدوده اى كه روزه در آن ها واجب شده.
پس به دليلى كه ذكر شد آيات سه گانه مورد بحث به هم متصل، و نظير كلام واحدى است كه يک غرض را در بر دارد، و آن غرض عبارت است از بيان وجوب روزه ماه رمضان.(ترجمه تفسیر المیزان، ج 2، ص 4)
یک قول میگوید
سوره بقره مدنی است پس این آیات طبیعتا در مدینه و بعد از هجرت نازل شده است.
در کتب تاریخی گفته اند وجوب روزه در شعبان سال دوم هجرت رخ داده است که منطبق میشود بر آیه 183 و بعد بر ایه 184 و 185
لکن طبق نقل های دیگر تاریخی که قوت ندارد ظاهرا
میگویند وجوب روزه در مکه رخ داده است لکن به شکل سه روزه در ماه بوده و مانند این اقوال...
بررسی ایات 183 و 184 و 185
نشان میدهد که ترتیب نزول به همین شکل بوده است...
لکن دو قول عمده وجود دارد
برخی میگویند آیه 185 ناسخ است و آیه 184 منسوخ است...
به عبارتی در ابتدا خداوند روزه را به مدت 10 روز واجب کرد و فرمود ایاما معدودات
بعد در آیه 185 فرمود روزه باید 30 روز باشد
و طبق قولی دیگر ذیل همین نظریه میگویند
روزه در آیه 184 و 185 همان 30 روز بوده است لکن در آیه 184 روزه وجوب تخییری داشته است ولی در آیه 185 به وجوب تعیینی رسیده است...یعنی ابتدا مردم مخیر بودند یا روزه بگیرند یا یک مد طعام بابت هر روز بدهند... اما بعد این حکم نسخ شده و گفته اند همگی در حالت عادی باید روزه بگیرند و راه جایگزینی مثل فدیه طعام نداریم....
خلاصه تفسیر ایات با ترتیب نزول پیوستگی دارد...
و اقوال مختلفی در تفسیرش قابل طرح است....
سلام
فلیصمه
روزه بدارد آن ماه را
ماه ظرف زمان است
پس معنایش میشود
روزه بدارند در آن ماه
روزه گرفتن در ماه رمضان به این معنا نیست که حتما تمام ماه ( 29 یا 30 روز ) را روزه بدارد...
اما ظاهرا بزرگان فقها میگویند معنای آیه روزه داری تمام ماه رمضان است نه روزه داری در ماه رمضان...
ایاما معدودات
ایاما معدودات به ظاهر باید بر مقدار اندک دلالت کند
در قران این تعبیر برای ایام تشریق به کار رفته که سه روز است.
در مورد حضرت یوسف از تعبیر دراهم معدوده استفاده شده
در مورد عده ماهیانه هم از همین ریشه استفاده شده است...
اما
نمیتوان ایام معدودات را نص در سه روز دانست
فقط میتوان گفت ایام محدودی است
مثلا عده میتواند سه ماه باشد
دراهم معدود برای فروش حضرت یوسف میتواند بیشتر از سه درهم باشد که ظاهرا همین طور بوده است...
البته تعبیر ایاما معدودات تنها مختص ایام تشریق و این آیه است
ما در ایه تشریق از کجا متوجه شدیم ایاما معدودات چند روز است ؟
از طریق سنت متوجه شدیم
در این آیه نیز باید از طریق سنت متوجه شویم که ایاما معدودات در آیه صوم چند روز است ؟
اگر بخواهیم به خاطر شباهت این دو تعبیر، دست به قیاس بزنیم، نادرست خواهد بود...
لااقل چنین برداشتی نص نخواهد بود...
سلام
عیدتون مبارک
ما مطالبی خواندیم، گفتیم شاید در تفهیم موضوع کمک کند.
امیرالمومنین علی ابن ابیطالب ع ( خود حضرت قرآن ناطق بودند و نیاز به تفاسیر دیگه نیست،به کلام حضرت رجوع کنیم بهتر است ) فرمودند همه ما نیازمند گذراندن پنجاه منزلگاه هستیم که هر منزلگاه شامل هزار سال دنیوی است و پنجاه هزارسال دنیوی هست.
امور واجب و مستحبی بر عهده مکلف قرار میگیرد تا به آنچه شایسته هست برسد.
ممکن است برای یک عالم دینی، سه روز او یکسال مردم عادی از نظر معنوی باشد.
اما در مورد مدت زمان روزه، قرآن لفظ کلمه شهر بمعنای عربی ماه آورده و ۲۹ یا ۳۰ روز میتواند باشد.
غلام امام زمان خود باشیم که موفق نام غلام امام رضا ع بوده
در تایید این عبارت باید گفت: مطابق نص و دلیل که نیستند، هیچ؛ حتی بسیار بالاتر از آن باید گفت: این قرینه سازی و تمسک به ظواهر و...، صرفا در حد احتمال مطرح هستند و اصلا نمی توانند در برابر دلائل ثابت شده بر وجوب سی روز روزه (یکماه)، ایستادگی کنند و اصلا در حدی نیستند که قابل طرح باشند، چه برسد به بررسی و تامل.
فهم پیامبر(صلی الله علیه و آله) از قرآن و آیات روزه، فهم اهلبیت(علیهم السلام)، فهم صحابه، تابعین، مسلمانان صدر اسلام تاکنون، همه و همه، وجوب یکماه روزه رمضان بوده است و پس از نزول آیه «فَمَن شَهدَ مِنكُمُ الشَّهرَ فَلْيصُمْه»(بقره/ 185)، اصلا کسی وجوب سه روز را مطرح نکرده است.
لذا طرح این احتمالات و قرینه سازی و...، در مقابل این همه دلائل و مستندات علمی، اصلا در حد توجه و تامل نیست؛ زیرا وجوب یکماه روزه، مسلّم و ثابت است.
علامه طباطبایی(ره) پس از اشاره به برخی از این ادعاهای مطرح شده در آیات روزه، مانند ناسخ و منسوخ بودن و...، آن ها را با ادله مختلف، باطل، غیرعلمی و مردود دانسته سپس می گوید:
«و به جان خودم، اين گونه تفسيرها بازى كردن با قرآن و پاره پاره كردن آيات آن است، و اگر خواننده عزيز در آيات سه گانه مورد بحث دقت كند خواهد ديد كه هر سه، يک غرض را دنبال مى كند و يک سياق متصل و جملاتى به هم پيوسته و بيانى روشن دارد، آن گاه اگر اين كلام واحد و پيوسته را با نظريه اين مفسرين تطبيق دهد، خواهد ديد كه ديگر آن سياق پيوسته را ندارد، جملاتش با يكديگر متنافى است، اولش آخرش را نقض مى كند...، و اين تالى فاسدها فاحش ترين تالى فاسدهايند.»(ترجمه تفسير الميزان، ج 2، ص 14)
پرسش:
مقاله ای در باره تعداد روزه های واجب گذاشتم لطفا درست یا غلط بودن این مقاله را مشخص کنید.
«تعداد» روزه مقرر شده در قرآن سه روز در سال و «زمان» آن ماه رمضان می باشد. به بیان دقیق تر هر فرد مخاطب قرآن که ایمان آورده است باید در فرصتِ بازه زمانی ماه رمضان یک «عده» سه روزه ای را تکمیل کند و یا به عوض روزه داری گزینه «خوراک دادن به مسکین» را انتخاب کند. در برداشت رایج اما «تعداد» روزه با «زمان» روزه داری (بازه یک ماهه رمضان) یکسان فرض شده است. در نتیجه عده سه روزه مقرر شده در قرآن به ده برابر افزایش پیدا کرده است............
پاسخ: آیات مورد نظر:
«يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ اَلصِّيٰامُ كَمٰا كُتِبَ عَلَى اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»؛ ای افرادی که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید.(1)
«أَيّٰاماً مَعْدُودٰاتٍ فَمَنْ كٰانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّٰامٍ أُخَرَ وَ عَلَى اَلَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعٰامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»؛ چند روز معدودی را (باید روزه بدارید!) و هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادی از روزهای دیگر را (روزه بدارد) و بر کسانی که روزه برای آنها طاقت فرساست؛ (همچون بیماران مزمن، و پیرمردان و پیرزنان،) لازم است کفّاره بدهند: مسکینی را اطعام کنند؛ و کسی که کارِ خیری انجام دهد، برای او بهتر است؛ و روزه داشتن برای شما بهتر است اگر بدانید!(2)
«شَهْرُ رَمَضٰانَ اَلَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ اَلْقُرْآنُ هُدىً لِلنّٰاسِ وَ بَيِّنٰاتٍ مِنَ اَلْهُدىٰ وَ اَلْفُرْقٰانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كٰانَ مَرِيضاً أَوْ عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّٰامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اَللّٰهُ بِكُمُ اَلْيُسْرَ وَ لاٰ يُرِيدُ بِكُمُ اَلْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُوا اَلْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلىٰ مٰا هَدٰاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»؛ (روزه، در چند روز معدودِ) ماهِ رمضان است؛ ماهی که قرآن، برای راهنمایی مردم، و نشانه های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد! و آن کس که بیمار یا در سفر است، روزهای دیگری را به جای آن، روزه بگیرد! خداوند، راحتی شما را می خواهد، نه زحمت شما را! هدف این است که این روزها را تکمیل کنید؛ و خدا را بر اینکه شما را هدایت کرده، بزرگ بشمرید؛ باشد که شکرگزاری کنید!(3)
ادعای نویسنده مقاله
در ابتدا چون ممکن است کسی حوصله خواندن این مقاله طولانی را نداشته باشد، بطور اختصار به ادعای مطرح شده در این مقاله می پردازم:
نویسنده این مقاله، در صدد این است تا ثابت کند از آیات 183 تا 185 سوره بقره، سه روز روزه فهمیده می شود، نه سی روز روزه.
ایشان می گوید آیه 183، وجوب روزه را بیان می کند.
آیه 184 مقدار روزه (سه روز) و نیز جایگزین اطعام برای روزه را بیان می کند.
ایشان مقدار روزه را به قرینه آیات حج «أَيَّامٍ مَعْلُومات»(4) و نیز « أَيَّامٍ مَعْدُودات»(5) که به سه روز ایام تشریق (یازدهم تا سیزدهم ذی الحجه) اشاره دارد، سه روز پشت سر هم می داند؛ افزون بر این که این سه روز روزه را هم واجب تخییری دانسته یعنی هر کس بخواهد می تواند سه روز روزه را انتخاب کرده و یا اصلا روزه نگیرد و به جای آن اطعام فقیر را انتخاب کند.
و آیه 185 هم فرصت و زمان این روزه داری را بیان می کند؛ یعنی زمان انجام این روزه واجب یا جایگزین آن، طول مدت ماه رمضان است.
مردود بودن این ادعا
در پاسخ به این مقاله باید گفت دقت خوبی است ولی دلیلی بر پذیرش و درستی آن نداریم.
پس از نزول آیه «شَهْرُ رَمَضٰانَ... فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ»(6) کسی نمی گوید روزه واجب رمضان، سه روز است؛ همه می گویند سی روز است.
کسانی هم که سه روز می گفته اند، با نزول آیه 185، می گویند حکم سه روز نسخ شده و حکم جدید (ناسخ) سی روز (تمام ماه رمضان) است؛ لذا پس از آن، دیگر قول به سه روز نداریم.
اگر هم این سه آیه پیوسته باشند که اصلا موردی برای ناسخ و منسوخ پیدا نمی شود؛ کما این که تاریخ گواهی نداده و هیچ اتفاق نظری هم در این زمینه نیست.
از اینرو پس از نزول آیات، قائل به سه روز نداریم.
اما در طرف مقابل، یعنی برای یک ماه روزه، ادله زیادی داریم:
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) که قرآن کریم معجزه ایشان است و ایشان نیز خود، از طرف خداوند، مفسر قرآن کریم است: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِم»(7)، یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
امیر مؤمنان علی(علیه السلام) که تعلیم دیده مکتب پیامبر(صلی الله علیه و آله) هستند و نیز سایر ائمه معصومین(علیهم السلام)نیز یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
صحابه پیامبر، تابعین صحابه و مردم زمان نزول و پس از آن تاکنون، ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفته و می گیرند.
روایات بسیاری که در باره روزه واجب، مقدار آن، شروع و پایان آن، و احکام آن و... است؛ روزه تمام ماه رمضان را مد نظر دارند، نه فقط سه روز آن را.
تاریخ نیز شاهد و گواه بر این وجوب روزه و روزه داری مسلمانان در تمام ماه رمضان است؛ و هیچ شاهد تاریخی بر اکتفا به سه روز روزه در ماه رمضان نداریم.
نکته: در باره جایگزین روزه واجب (یعنی هر کس در شرائط عادی مخیر باشد بین سه روز روزه گرفتن و بین روزه نگرفتن و اطعام دادن) باید گفت اصلا چنین چیزی نداریم و کسی هم نگفته است. بنابر این:
هیچ دلیلی بر این ادعا وجود ندارد؛ لذا قابل قبول نیست؛ زیرا:
چگونه می توان فهم پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از قرآن و نیز عمل و سیره ایشان، هم چنین فهم و عمل معصومین، سیره و عمل صحابه و مسلمان از صدر اسلام تاکنون را نادیده گرفت؟!
چگونه این استدلال های ناتمام و مخدوش، می تواند در برابر این همه مستندات و استدلال های نقلی و عقلی و تاریخی، مقاومت کند؟!
چه دلیلی از شارع مقدس، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، حضرات معصومین، تاریخ و سیره متشرعین و...، برای ادعای مطرح شده در این مقاله، وجود دارد؟!
بالاخره اگر چنین فهمی از قرآن، صحیح و قابل توجه بوده، باید اثری از آن در نقل های روایی و تاریخی و... موجود باشد؛ که نیست.
گوشه ای از شواهد روایی بر وجوب یکماه روزه
* سؤال از آیه 185 سوره بقره:
«قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ - قَالَ مَا أَبْيَنَهَا مَنْ شَهِدَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ سَافَرَ فَلَا يَصُمْه»؛ از امام صادق(عليه السلام) در باره آیه «فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ» سؤال كردم، امام فرمودند: چه روشن است معنى آن! كسى كه حاضر در وطن باشد بايد آن ماه را روزه بگيرد و كسى كه سفر كند ببايد روزه بگيرد.(8)
* شروع و پایان روزه، یکماه کامل:
«عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: ...فَإِذَا رَأَيْتَ الْهِلَالِ فَصُمْ وَ إِذَا رَأَيْتَهُ فَأَفْطِرْ»؛ امام صادق(علیه السلام) فرمودند: زمانی که هلال ماه (اول رمضان) را دیدی روزه بگیر و زمانی که هلال ماه (اول شوال) را دیدی، افطار کن [روزه نگیر].(9)
«عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِذَا رَأَيْتُمُ الْهِلَالَ فَصُومُوا وَ إِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا»؛ امام باقر(علیه السلام) فرمودند: وقتی هلال ماه [رمضان] را دیدید روزه بگیرید و هنگامی که هلال ماه [شوال] را دیدید افطار کنید(روزه نگیری).(10)
* در یک روایت طولانی؛ وجوب روزه در تمام ماه رمضان و وجوب کفاره (60 روز روزه) برای کسی که عمدا یک روز را روزه نگرفته است:
«... لَيْسَ مِنَ الصَّوْمِ شَيْءٌ وَاجِبٌ إِلَّا صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ ... أَمَّا الْوَاجِبَةُ فَصِيَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ ... وَ صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ فِيمَنْ أَفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ...»؛ از روزه واجب نیست الا روزه ماه رمضان،... اما آن چه واجب است روزه ماه رمضان است.... و (واجب است) روزه گرفتن دو ماه پشت سر هم، برای کسی که یک روز از ماه رمضان را [عمدا] افطار کرده است... .(11)
* کفاره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگیرد:
«عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي رَجُلٍ أَفْطَرَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مُتَعَمِّداً يَوْماً وَاحِداً مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ قَالَ يُعْتِقُ نَسَمَةً أَوْ يَصُومُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ أَوْ يُطْعِمُ سِتِّينَ مِسْكِيناً- فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ تَصَدَّقَ بِمَا يُطِيقُ»؛ امام صادق(علیه السلام) در باره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگرفته است فرمودند باید یک بنده آزاد کند، یا دو ماه پشت سر هم روزه بگیرد، یا شصت فقیر را طعام بدهد؛ و اگر بر هیچکدام توانایی ندارد، به مقدار که توانایی دارد صدقه بدهد.(12)
* مجازات کسی که روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه نمی داند:
«سُئِلَ أَبُو جَعْفَرٍ ع عَنْ رَجُلٍ شَهِدَ عَلَيْهِ شُهُودٌ أَنَّهُ أَفْطَرَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ قَالَ يُسْأَلُ هَلْ عَلَيْكَ فِي إِفْطَارِكَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ إِثْمٌ فَإِنْ قَالَ لَا فَإِنَّ عَلَى الْإِمَامِ أَنْ يَقْتُلَهُ وَ إِنْ قَالَ نَعَمْ فَإِنَّ عَلَى الْإِمَامِ أَنْ يَنْهَكَهُ ضَرْباً»؛ از امام باقر(علیه السلام) از مردی سؤال شد که چند نفر شاهد بوده اند او سه روز از ماه رمضان را روزه نگرفته است، امام فرمودند از او سؤال شود آیا روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه می داند؟ اگر گفت: نه گناه نمی داند(یعنی معتقد به وجوب روزه ماه رمضان نیست)، امام باید او را به قتل برساند؛ و اگر گفت: بله گناه است (یعنی به وجوب روزه معتقد بوده ولی از روی بی مبالاتی نگرفته است)، امام باید او را مجازات کند.(13)
احادیث دیگری که اشاره به مجازات روزه خواری در ماه رمضان است؛
احادیث بسیاری که در باب احکام روزه است و در باره کسی است که در طول ماه رمضان، قبل از ظهر یا بعد از ظهر از سفر بر می گردد و یا قبل از ظهر یا بعد از ظهر به سفر می رود؛
احادیث بسیاری در باره بانوان که عذر شرعی دارند و امام می فرمایند باید بعدا، قضای آن تعداد روزه از رمضان را که نگرفته اند قضا کنند؛
و...
نکته: همه این روایات، بخش بسیار کوچکی از انبوه روایات در باره روزه است، آن هم فقط از یک کتاب روایی، نه همه کتب.
هم چنین این روایات ناظر به هر روز از ماه رمضان، یعنی تمام روزها و تمام طول یکماه رمضان است.
بیان تفسیری آیات روزه
آیات روزه (183 تا 185 سوره بقره) یک مجموعه هستند.
آیه اول، فقط إخبار (خبر دادن) است، نه انشاء (تشریع وجوب روزه)؛ لذا آیه اول، روزه را واجب نکرده و از باب مقدمه چینی برای تشریع و وجوب روزه است و سریع هم می فرماید اختصاص به شما نداشته و برای امت های قبلی هم بوده است. این ها همه آماده سازی و زمینه چینی برای مخاطب در راستای پذیرش و تشریع روزه است.
آیه دوم در ادامه مقدمه چینی و زمینه سازی برای پذیرش و قبول این حکم، به اندک بودن مقدار آن اشاره دارد، هم چنین از باب تخفیف و ساده گیری، می فرماید برای کسانی که روزه گرفتن، سخت و طاقت فرساست و نمی توانند روزه بگیرند، به جای روزه، اطعام بدهند.
آیه سوم، تشریع وجوب روزه ماه رمضان است.
علامه طباطبایی(ره) می گوید: سياق اين سه آيه دلالت دارد بر اين كه:
هر سه با هم نازل شده اند، براى اين كه ظرف (ايام) در ابتداى آيه دوم، متعلق به كلمه (صيام) در آيه اول است،
و جمله (شَهْرُ رَمَضانَ) در آيه سوم:
يا خبر است براى مبتدايى حذف شده كه عبارت است از ضميرى كه به كلمه (اياما) بر مى گردد، و تقدير جمله (هى شهر رمضان) است،
و يا مبتدايى است براى خبرى كه حذف شده و تقديرش "شهر رمضان هو الذى كتب عليكم صيامه" است،
و يا بدل از كلمه صيام در جمله (كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ) در آيه اول است.
و به هر تقدير جمله (شَهْرُ رَمَضانَ) بيان و توضيحى است براى روشن كردن جمله (أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ) ايام معدوده اى كه روزه در آن ها واجب شده.
پس به دليلى كه ذكر شد آيات سه گانه مورد بحث به هم متصل، و نظير كلام واحدى است كه يک غرض را در بر دارد، و آن غرض عبارت است از بيان وجوب روزه ماه رمضان.(14)
علامه طباطبایی(ره) پس از اشاره به برخی از این ادعاهای مطرح شده در آیات روزه، مانند ناسخ و منسوخ بودن و...، آن ها را با ادله مختلف، باطل، غیرعلمی و مردود دانسته سپس می گوید:
«و به جان خودم، اين گونه تفسيرها بازى كردن با قرآن و پاره پاره كردن آيات آن است، و اگر خواننده عزيز در آيات سه گانه مورد بحث دقت كند خواهد ديد كه هر سه، يک غرض را دنبال مى كند و يک سياق متصل و جملاتى به هم پيوسته و بيانى روشن دارد، آن گاه اگر اين كلام واحد و پيوسته را با نظريه اين مفسرين تطبيق دهد، خواهد ديد كه ديگر آن سياق پيوسته را ندارد، جملاتش با يكديگر متنافى است، اولش آخرش را نقض مى كند، ... و اين تالى فاسدها فاحش ترين تالى فاسدهايند.»(15)
کلام آخر:
بیشتر استدلال های این مقاله، بر پایه ظهور از آیه و قرینه آوردن است، که به فرض اثبات چنین ظهوری و فرض نبود مناقشه در آن، باید گفت ظهور نمی تواند در برابر دلیل، مقاومت کند.
نمی توان این همه دلیل (قرآنی، روایی، سیره پیامبر، سیره معصومین، سیره متشرعین و مسلمانان از صدر اسلام تاکنون، شواهد تاریخی و...) را به خاطر یک ظهور، نادیده گرفت و به ظهور تمسک کرد؛ این علمی و صحیح نیست.
لذا از نظر علمی، کسی که می خواهد سه روز روزه را اثبات کند باید آنقدر دلیل داشته باشد تا بتوانند علاوه بر مقاومت و مقابله با این همه دلیل موجود و ثابت شده، بر آن ها هم غلبه کنند.
خلاصه: با چند ظهور و قرینه، نمی توان دلائل قطعی، واضح و روشن را نادیده گرفت. لذا طرح این احتمالات و قرینه سازی و...، در مقابل این همه دلائل و مستندات علمی، اصلا در حد توجه و تامل نیست؛ زیرا وجوب یکماه روزه، مسلّم و ثابت است.
کاربر مهمان خوش آمدید
کارشناس بحث: استاد میقات
[="Tahoma"] Alireza1372m;983502 نوشت:
آیات مورد نظر:
«يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ اَلصِّيٰامُ كَمٰا كُتِبَ عَلَى اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»
ای افرادی که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید.(بقره: 2/ 183)
«أَيّٰاماً مَعْدُودٰاتٍ فَمَنْ كٰانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّٰامٍ أُخَرَ وَ عَلَى اَلَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعٰامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»
چند روز معدودی را (باید روزه بدارید!) و هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادی از روزهای دیگر را (روزه بدارد) و بر کسانی که روزه برای آنها طاقت فرساست؛ (همچون بیماران مزمن، و پیرمردان و پیرزنان،) لازم است کفّاره بدهند: مسکینی را اطعام کنند؛ و کسی که کارِ خیری انجام دهد، برای او بهتر است؛ و روزه داشتن برای شما بهتر است اگر بدانید!(بقره: 2/ 184)
«شَهْرُ رَمَضٰانَ اَلَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ اَلْقُرْآنُ هُدىً لِلنّٰاسِ وَ بَيِّنٰاتٍ مِنَ اَلْهُدىٰ وَ اَلْفُرْقٰانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كٰانَ مَرِيضاً أَوْ عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّٰامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اَللّٰهُ بِكُمُ اَلْيُسْرَ وَ لاٰ يُرِيدُ بِكُمُ اَلْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُوا اَلْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلىٰ مٰا هَدٰاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»
(روزه، در چند روز معدودِ) ماهِ رمضان است؛ ماهی که قرآن، برای راهنمایی مردم، و نشانه های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد! و آن کس که بیمار یا در سفر است، روزهای دیگری را به جای آن، روزه بگیرد! خداوند، راحتی شما را می خواهد، نه زحمت شما را! هدف این است که این روزها را تکمیل کنید؛ و خدا را بر اینکه شما را هدایت کرده، بزرگ بشمرید؛ باشد که شکرگزاری کنید!(بقره: 2/ 185)
ادعای نویسنده مقاله
با سلام و درود
در ابتدا چون ممکن است کسی حوصله خواندن این مقاله طولانی را نداشته باشد، بطور اختصار به ادعای مطرح شده در این مقاله می پردازم:
نویسنده این مقاله، در صدد این است تا ثابت کند از آیات 183 تا 185 سوره بقره، سه روز روزه فهمیده می شود، نه سی روز روزه.
ایشان می گوید آیه 183، وجوب روزه را بیان می کند.
آیه 184 مقدار روزه (سه روز) و نیز جایگزین اطعام برای روزه را بیان می کند.
ایشان مقدار روزه را به قرینه آیات حج «أَيَّامٍ مَعْلُومات»(حج: 22/ 28) و نیز «أَيَّامٍ مَعْدُودات»(بقره: 2/ 203) که به سه روز ایام تشریق (یازدهم تا سیزدهم ذی الحجه) اشاره دارد، سه روز پشت سر هم می داند.
افزون بر این که این سه روز روزه را هم واجب تخییری دانسته یعنی هر کس بخواهد می تواند سه روز روزه را انتخاب کرده و یا اصلا روزه نگیرد و به جای آن اطعام فقیر را انتخاب کند.
و آیه 185 هم فرصت و زمان این روزه داری را بیان می کند؛ یعنی زمان انجام این روزه واجب یا جایگزین آن، طول مدت ماه رمضان است.
مردود بودن این ادعا
در پاسخ به این مقاله باید گفت دقت خوبی است ولی دلیلی بر پذیرش و درستی آن نداریم.
پس از نزول آیه «شَهْرُ رَمَضٰانَ... فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ»؛ ماهِ رمضان است؛ ... پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد(بقره: 2/ 185)، کسی نمی گوید روزه واجب رمضان، سه روز است؛ همه می گویند سی روز است.
کسانی هم که سه روز می گفته اند، با نزول آیه 185، می گویند حکم سه روز نسخ شده و حکم جدید (ناسخ) سی روز (تمام ماه رمضان) است؛ لذا پس از آن، دیگر قول به سه روز نداریم.
اگر هم این سه آیه پیوسته باشند که اصلا موردی برای ناسخ و منسوخ پیدا نمی شود؛ کما این که تاریخ گواهی نداده و هیچ اتفاق نظری هم در این زمینه نیست.
از اینرو پس از نزول آیات، قائل به سه روز نداریم.
اما در طرف مقابل، یعنی یک ماه روزه، ادله زیادی داریم:
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) که قرآن کریم معجزه ایشان است و ایشان نیز خود، از طرف خداوند، مفسر قرآن کریم است: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِم»(نحل: 16/ 44)، یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
امیر مؤمنان علی(علیه السلام) که تعلیم دیده مکتب پیامبر(صلی الله علیه و آله) هستند و نیز سایر ائمه معصومین(علیهم السلام) نیز یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
صحابه پیامبر، تابعین صحابه و مردم زمان نزول و پس از آن تاکنون، ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفته و می گیرند.
روایات بسیاری که در باره روزه واجب، مقدار آن، شروع و پایان آن، و احکام آن و... است؛ روزه تمام ماه رمضان را مد نظر دارند، نه فقط سه روز آن را.
تاریخ نیز شاهد و گواه بر این وجوب روزه و روزه داری مسلمانان در تمام ماه رمضان است؛ و هیچ شاهد تاریخی بر اکتفا به سه روز روزه در ماه رمضان نداریم.
نکته: در باره جایگزین روزه واجب (یعنی هر کس در شرائط عادی مخیر باشد بین سه روز روزه گرفتن و بین روزه نگرفتن و اطعام دادن) باید گفت اصلا چنین چیزی نداریم و کسی هم نگفته است.
بنابر این:
هیچ دلیلی بر این ادعا وجود ندارد؛ لذا قابل قبول نیست.
پس آیات قبل چی ؟ ایام معدود! خداوند میتوانسته بگوید ماه معدود و در ایه بعد شهر رمضان
نه روز تعیین شده؟
روایات و احادیثی که اثبات سی روز بودن روزه رو کنه میشه بذارین ؟
میشود روایاتی در مورد تعداد روز که اهل بیت میگرفتن رو با منبع برایم ارسال کنید اخه هرچی گشتم و پرسیدم روایات معتبر پیدا نکردم
با سلام و درود
سؤال از آیه 185 سوره بقره:
«قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ - قَالَ مَا أَبْيَنَهَا مَنْ شَهِدَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ سَافَرَ فَلَا يَصُمْه»
از امام صادق(عليه السلام) در باره آیه «فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ» سؤال كردم، امام فرمودند: چه روشن است معنى آن! كسى كه حاضر در وطن باشد بايد آن ماه را روزه بگيرد و كسى كه سفر كند ببايد روزه بگيرد.(کلینی، کافی (ط ـ اسلامیه)، ج 4، ص 126، ح 1)
شروع و پایان روزه، یکماه کامل:
«عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: ...فَإِذَا رَأَيْتَ الْهِلَالِ فَصُمْ وَ إِذَا رَأَيْتَهُ فَأَفْطِرْ»؛ امام صادق(علیه السلام) فرمودند: زمانی که هلال ماه (اول رمضان) را دیدی روزه بگیر و زمانی که هلال ماه (اول شوال) را دیدی، افطار کن [روزه نگیر].(همان، ص 76، ح 1)
«عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِذَا رَأَيْتُمُ الْهِلَالَ فَصُومُوا وَ إِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا»؛ امام باقر(علیه السلام) فرمودند: وقتی هلال ماه [رمضان] را دیدید روزه بگیرید و هنگامی که هلال ماه [شوال] را دیدید افطار کنید(روزه نگیری).(همان، ص 77، ح 6)
در یک روایت طولانی؛ وجوب روزه در تمام ماه رمضان و وجوب کفاره (60 روز روزه) برای کسی که عمدا یک روز را روزه نگرفته است:
«... لَيْسَ مِنَ الصَّوْمِ شَيْءٌ وَاجِبٌ إِلَّا صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ ... أَمَّا الْوَاجِبَةُ فَصِيَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ ... وَ صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ فِيمَنْ أَفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ...»
از روزه واجب نیست الا روزه ماه رمضان،... اما آن چه واجب است روزه ماه رمضان است.... و (واجب است) روزه گرفتن دو ماه پشت سر هم، برای کسی که یک روز از ماه رمضان را [عمدا] افطار کرده است... .(همان، ص 84)
کفاره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگیرد:
«عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي رَجُلٍ أَفْطَرَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مُتَعَمِّداً يَوْماً وَاحِداً مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ قَالَ يُعْتِقُ نَسَمَةً أَوْ يَصُومُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ أَوْ يُطْعِمُ سِتِّينَ مِسْكِيناً- فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ تَصَدَّقَ بِمَا يُطِيقُ»
امام صادق(علیه السلام) در باره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگرفته است فرمودند باید یک بنده آزاد کند، یا دو ماه پشت سر هم روزه بگیرد، یا شصت فقیر را طعام بدهد؛ و اگر بر هیچکدام توانایی ندارد، به مقدار که توانایی دارد صدقه بدهد.(همان، ج4، ص 101)
مجازات کسی که روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه نمی داند:
«سُئِلَ أَبُو جَعْفَرٍ ع عَنْ رَجُلٍ شَهِدَ عَلَيْهِ شُهُودٌ أَنَّهُ أَفْطَرَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ قَالَ يُسْأَلُ هَلْ عَلَيْكَ فِي إِفْطَارِكَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ إِثْمٌ فَإِنْ قَالَ لَا فَإِنَّ عَلَى الْإِمَامِ أَنْ يَقْتُلَهُ وَ إِنْ قَالَ نَعَمْ فَإِنَّ عَلَى الْإِمَامِ أَنْ يَنْهَكَهُ ضَرْباً»
از امام باقر(علیه السلام) از مردی سؤال شد که چند نفر شاهد بوده اند او سه روز از ماه رمضان را روزه نگرفته است، امام فرمودند از او سؤال شود آیا روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه می داند؟ اگر گفت: نه گناه نمی داند(یعنی معتقد به وجوب روزه ماه رمضان نیست)، امام باید او را به قتل برساند؛ و اگر گفت: بله گناه است (یعنی به وجوب روزه معتقد بوده ولی از روی بی مبالاتی نگرفته است)، امام باید او را مجازات کند.(همان، ص 103)
فرد سالخورده باید برای هر روز که روزه نمی گیرد، صدقه بدهد:
«قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ كَبِيرٍ ضَعُفَ عَنْ صَوْمِ شَهْرِ رَمَضَانَ قَالَ يَتَصَدَّقُ كُلَّ يَوْمٍ بِمَا يُجْزِئُ مِنْ طَعَامِ مِسْكِينٍ»
از امام پرسیده از پیر مردی که نمی تواند ماه رمضان را روزه بگیرد، امام فرمود برای هر روز، به فقیر طعام بدهد.(همان، 116)
روایات دیگر:
در باره کافری که در میان ماه رمضان مسلمان می شود، می فرمایند روزهای قبلی قضا ندارد ولی روزهای مانده را روزه بگیرد.(همان، ص 125 به بعد)
احادیثی که اشاره به مجازات روزه خواری در ماه رمضان است؛
احادیث بسیاری که در باب احکام روزه است و در باره کسی است که در طول ماه رمضان، قبل از ظهر یا بعد از ظهر از سفر بر می گردد و یا قبل از ظهر یا بعد از ظهر به سفر می رود؛
احادیث بسیاری در باره بانوان که عذر شرعی دارند و امام می فرمایند باید بعدا، قضای آن تعداد روزه از رمضان را که نگرفته اند قضا کنند؛
و.....
نکته:
همه این روایات، بخش بسیار کوچکی از انبوه روایات در باره روزه است، آن هم فقط از یک کتاب روایی، نه همه کتب.
هم چنین این روایات ناظر به هر روز از ماه رمضان، یعنی تمام روزها و تمام طول یکماه رمضان است.
ایام جمع است...
وقتی بگویند ای مسلمانها ایامی را باید روزه داری کنید.
ایام جمع است و مقداری بین سه و بیشتر از سه روز دارد...
تعبیر معدود هم برای سه و بیشتر استفاده شده است مثل داستان حضرت یوسف و مثل عده ماهیانه و مثل ایام تشریق
نه ایام نص در سه روز است
و نه معدودات نص در سه روز است
آیات روزه در سال دوم هجرت نازل شده است
و آیات حج چند سال بعد نازل شده است
و فاصله زیاد است
بین رمضان و ایام حج در تقویم قمری چند ماه فاصله است...و فاصله زیاد است
ایاما معدودات بر تعداد مشخصی دلالت ندارد و میتواند برای هر تعدادی به کار برود...
میتوان ایام معدودات را در یکجا برای سه روز به کار برد
یکجا برای ده روز به کار برد
یکجا برای سی روز به کار برد
دلایل نقلی به ما نشان میدهد که مقصود چه بوده است...
احتمالات برای
ایاما معدودات
ما در ابتدا بازه ی عددی بین 3 تا 360 روز را در نظر میگیریم.
گفتیم سه چون جمع از سه شروع میشود.
گفتیم 360 روز تا از یکسال بیشتر نشود...
اکنون به قرائن نقلی و آیه قران نگاه میکنیم..
قران میفرماید کسی که ماه رمضان را دریابد باید آن را روزه بدارد
پس سقف روزه داری بیش از 30 روز نخواهد بود...
لذا تعداد روزها بین سه تا سی روز خواهد بود
اما مقصود از ایاما معدودات چند روز است ؟
ما 28 احتمال داریم
باز به دلایل نقلی رجوع میکنیم :
یکجا گفته اند مقصود سه روز است
یکجا گفته اند مقصود 10 روز است
یکجا گفته اند مقصود یک ماه است
پس از 28 احتمال تنها سه احتمال باقی می ماند.
خود دلایل نقلی که گفته اند سه و ده روز، حداقل برخی از آنها دلالت میکنند بر اینکه این آیات منسوخ شده است.
بله تنها راه شما این است که اولا
بگویید سنت عرب بر سه روز روزه داری در ماه بوده است
و دوما بگویید وقتی به یک عرب میگفتند میخواهیم چند روز روزه بگیریم او میفهمید که احتمال زیاد میخواهیم طبق سنت عرب، سه روز روزه بگیریم.
و از این دو مقدمه نتیجه بگیرید :
استعمال ایاما معدودات در مورد صوم، ظهور در سه روز دارد.
روزه ماه رمضان یک ماه است
لکن به دلایل احتمالی قولی که روزه داری را سه روز میداند میپردازیم :
1
ایام جمع است و حداقلش سه روز است
2
معدودات به ایام افزوده شده و به محدود و اندک بودنش اشاره دارد و حداقل جمع سه روز است
3
سنت عرب در سه روز روزه داری بوده است
4
در ابتدای اسلام ، مسلمانها اول و میانه و آخر ماه روزه میگرفتند یعنی سه روز
و این خودش تمدید و ادامه سنت عرب در صیام سه روز بود
5
این تعبیر در ایام تشریق هم به کار رفته و مقصودش سه روز است
6
استعمال '' ایاما معدودات'' در مورد روزه داری، ظهور در سه روز روزه داری در سنت عرب بوده است.
7
در ایه قران نیز به سنت روزه داری گذشتگان اشاره شده که
کتب علیکم کما کتب علی الذین من قبلکم
8
حکم روزه داری از احکام امضایی اسلام است
یعنی اسلام سه روز روزه داری عرب را به عنوان حکمی اسلامی قبول کرد و آن را واجب دانست.
9
طبق قول قوی تر آیات صیام نسخ نشده است.
10
فلیصمه
روزه داری در ماه رمضان است نه روزه داری در تمام ماه
ماه ظرف زمان است.
طبق این قرائن و شواهد متوجه میشویم صیام و روزه داری سه روز است
معاویة بن عمار عن الحسن بن عبدالله عن آبائه عن جده الحسن بن على بن ابى طالب علیه السلام انه قال جاء نفر من الیهود الى رسول الله صلى الله علیه و آله فساءله اعملهم عن مسائل فكان فیما ساءله انه قال له لاى شى ء فرض الله الصوم على امتك بالنهار ثلاثین یوما و فرض الله على الامم السالفه اكثر من ذلك فقال النبى صلى الله علیه و آله ان آدم لما اكل من الشجرة بقى فى بطنه ثلاثین یوما ففرض الله على ذریته ثلاثین یوما الجوع و العطش و الذین یاءكلونه باللیل تفضل من الله علیهم و كذلك كان على آدم علیه السلام ففرض الله ذلك على امیت ثم تلا هذه الایة (كتب علیكم الصیام كما كتب على الذین من قبلكم لعلكم تتقون ایاما معدودات ) قال الیهودى صدقت یا محمد فما جزاء من صامها فقال النبى صلى الله علیه و آله ما من مؤ من یصوم شهر رمضان احتسابا الا اوجب الله تبارك و تعالى له سبع خصال اولها یذوب الحرام من جسده و الثانیة یقرب من رحمة الله عزوجل و الثالثة یكون قد كفر خطیئة ابیه آدم و الرابعة یهون الله علیه سكرات الموت و الخامسة امان من الجوع و العطش یوم القیامة و السادسة یعطیه الله براءة من النار و السابعة یطعمه الله من طیبات الجنة قال صدقت یامحمد
امام حسن علیه السلام فرمود: عده اى از یهود، خدمت حضرت رسول اكرم صلى الله علیه و آله آمدند؛ پس داناترین آنها، از حضرت سوالاتى كرد؛ از جمله اینكه گفت: روى چه اصل خداى تعالى سى روز روزه بر امت شما واجب كرده ؛ ولى بر امت هاى گذشته بیشتر از این را؟ پس رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: همانا هنگامى كه آدم از آن درخت، خورد، تا سى روز در شكم او باقى ماند؛ پس خدا بر ذریه او واجب كرد كه سى روز گرسنه و تشنه باشند. و آنچه آنها مى خورند (در شب) كرم و تفضل است بر ایشان و همچنین بر آدم نیز سى روز روزه واجب شد. و خداوند واجب كرد بر امت من همان سى روز را سپس رسول خدا صلى الله علیه و آله آیه (كتب علیكم الصیام ) را تلاوت كرد.
شخص یهودى گفت : راست گفتى اى محمد! پس بفرما جزاى كسى كه این ماه را روزه بدارد، چیست؟ رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هیچ مؤمنى ماه رمضان را روزه نمى گیرد، مگر آن كه خدا براى او هفت خصلت مرحمت كند: 1 - حرام از بدنش آب شود و برطرف گردد 2 - به رحمت خدا نزدیك شود؛ 3 - گناه پدرش - آدم را - جبران كرده باشد؛ 4 - سكرات مرگ بر او آسان شود؛ 5 - از گرسنگى و تشنگى روز قیامت در امان باشد؛ 6 - خداوند بیزارى از جهنم به او مى دهد؛ 7 - خداوند از غذاهاى پاكیزه و طیب بهشت به او مى خوراند و آن شخص گفت : راست گفتى اى محمد!
وسائل الشیعه ، ج 10، ص 241 بحارالانوار، ج 96 ص 369
با سلام و درود
«ایاما معدودات» به مقدار اندک اشاره دارد و یکماه از 12 ماه، و به عبارتی 30 روز از 365 روز (قمری) مقدار زیادی نیست و اندک است.
این سه روزی که نویسنده مقاله مدعی است، با این سه روزی که شما می گویید متفاوت است.
نویسنده مقاله، سه روز پشت سر هم را می گوید، نه سه روز اول و وسط و آخر ماه.
افزون بر این که، سه روز از هر ماه یعنی 3 روز در 12 ماه، که در مجموع می شود 36 روز و مقدارش از تمام ماه رمضان (مقدار روزه واجب کنونی) که نهایتا 30 روز است، بیشتر است؛ پس استدلال به حداکثر سه روز بودن شما، مخدوش و باطل می شود.
این تعبیر «کما کتب» ادیان الهی سابق را می گوید، نه سنت عرب را.
در ادیان یهود و نصاری، 40 روز روزه برای حضرت موسی و حضرت عیسی، نقل شده است.
اصل روزه داری، بله، در ادیان سابق بوده است؛ ولی معنای امضایی بودن این نیست که پس کیفیت و احکام آن نیز باید مانند سابق باشد.
به بیان علمی؛ هیچ ملازمه ای نیست تا بگوییم چون روزه در ادیان سابق هم بوده است، پس اسلام نیز باید همان کیفیت و مقدار و... را داشته باشد.
بله نسخی صورت نگرفته است؛ و حتی کسانی که قائل به نسخ و قائل به سه روز روزه ابتدای هر ماه بوده اند، پس از نزول آیه 185 بقره، آن را نسخ شده و 30 روز روزه را قائل هستند؛ لذا قول به سه روز روزه، بین صاحب نظران، طرفداری ندارد.
وقتی مقدمات، مخدوش و نادرست باشد، قطعا نتیجه هم نادرست می شود.
شما اگر طبق ظاهر آیات، استدلال می کنید؛ ظاهر این آیه می فرماید هر کس ماه رمضان را در وطن بود، باید آن ماه (تمام آن ماه) را روزه بگیرد.
خیر؛ وقتی قرائن و شواهد، علمی و معتبر نباشد، نتیجه نیز به همان سرنوشت دچار می شود.
افزون بر همه این ها؛
شما چگونه می توانید فهم پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از قرآن و نیز عمل و سیره ایشان، هم چنین فهم و عمل معصومین، سیره و عمل صحابه و مسلمان از صدر اسلام تاکنون را نادیده بگیرید؟!
چگونه این استدلال های ناتمام و مخدوش، می تواند در برابر این همه مستندات و استدلال های نقلی و عقلی و تاریخی، مقاومت کند؟!
لطفا از شارع مقدس، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، حضرات معصومین، تاریخ و سیره متشرعین و...، برای ادعایتان مستند و مدرک بیاورید.
بالاخره اگر چنین فهمی از قرآن صحیح و قابل توجه بوده، باید اثری از آن در نقل های روایی و تاریخی و... موجود باشد.
سلام
ما دلایل خوبی داریم مبنی بر اینکه روزه اهل کتاب کمتر از 30 روز بوده است.
من جمله دلایلی که گفته اند اهل کتاب ده روز روزه میگرفتند
در مقاله ای در سایت حوزه نیز به همین مطلب اشاره کرده بود و مجموع روزه واجب و مستحب را کمتر دز 30 روز دانسته بود.
لذا این روایت مخالف روایات و شواهد تاریخی خواهد بود و رد میشود.
بعلاوه پیامبران نیز مانند آدمیان هستند و کبد و کلیه و دستگاه هاضمه یکسانی داریم و درخت و میوه نیز بهشتی نبودند پس نمیتوان پذیرفت 30 روز در بدن ایشان باشد..... مگر معانی دیگری قصد شود...
سلام
متوجه دلیل مطرح شده نشدید.
وقتی مولا بگوید چند فقیر را طعام بده ، اگر شما سه فقیر را طعام بدهید به واجب عمل کردید.
وجوب به حداقل میخورد و نه بیشتر.
چه جالب
ادعای نویسنده مقاله را رد میکنید
و در آخر نتیجه میگیرید ادعای مرا باطل کردید.
مغالطه پهلوان پنبه از این واضح تر نمیشد؟!
ادعا این است که روزه ی واجب سه روز است و این سه روز در ماه رمضان گرفته میشود.
ایاما معدودات
فلیصمه
یعنی سه روز روزه داری در شهر رمضان
اولا روزه اهل کتاب کمتر از سی روز بوده و شواهد زیادی وجود دارد.
دوما روزه موسی و عیسی فقط در مورد خود این دو پیامبر بوده نه امت این دو پیامبر و آن هم تنها یکبارش ثابت است نه هر ساله و به مدت سی روز بر این دو پیامبر واجب باشد. به هر حال روزه اهل کتاب کمتر از سی روز و بلکه بنا به دلایل 10 روز بوده است ...
سوما این آیه برای این بود که بگوییم روزه یک حکم تاسیسی نبوده است و در ادیان قبل وجود داشته است و چون این طور بوده و در میان اعراب سنتهای ابراهیمی وجود داشته است از جمله حج و روزه پس نمیتوان چنین سنتی را انکار کرد...
چهارما ''الذین من قبلکم'' است نه اهل کتاب
پس عقلا و نقلا روزه داری بر هر کسی واجب است حتی کافران
ادبیات عرب و زبان یک امر منطقی نیست تا کشف ملازمه کنیم.
ما در فهم زبان به ظهور و عرف زبانی رجوع میکنیم.
اعراب سه روز روزه داری میکردند
و ایاما معدودات ظهور دارد در همان سه روز ...
در ایام تشریق نیز به همین شکل است.
اعراب در حج سه روز ایام تشریق داشتند
و ایاما معدودات در بحث حج ظهور دارد در سه روز...
وقتی نسخ نشده است
یعنی قائلین به نسخ اشتباه میکنند.
پس معنا ندارد ابتدا نسخ را قبول کنید بعد بگویید اگر قبول کنیم نسخ شده پس سه روز نیست.
بزرگوار خودتان قبول دارید نسخ نشده پس واقع نگر باشید... نمیشود با اگر و فرض هایی که نه شما و نه من قبول داریم استدلال کنید....
من میگویم
فلیصمه یعنی ''فلیصم ایام شهر رمضان''
و آن قول میگوید ''فلیصم ایاما معدودات فی شهر رمضان''
یا میگوید '' فلیصم فی شهر رمضان''
هر کدام چیزی در تقدیر گرفته اند
یکی اسم و یکی حرف جر
من کجا نادیده گرفتم اینها را ؟!
اگر نادیده میگرفتم که نمیگفتم
روزه داری 30 ( سی) روز است.
البته از خود آیه هم میتوان متوجه سی روز شد.
با سلام و درود
برای این که وارد جزئیات نشوم، به این پست آخر حضرتعالی می پردازم.
معتقدید روزه رمضان، سی روز است ولی در تلاشید تا سه روز را ثابت کنید!!
اما عرض اصلی:
بیشتر این استدلال، بر پایه ظهور از آیه است، که به فرض اثبات چنین ظهوری و فرض نبود مناقشه در آن، باید گفت ظهور نمی تواند در برابر دلیل، مقاومت کند.
نمی توان این همه دلیل را به خاطر یک ظهور، نادیده گرفت و به ظهور تمسک کرد؛ این علمی و صحیح نیست.
لذا از نظر علمی، کسی که می خواهد سه روز روزه را اثبات کند باید آنقدر دلیل داشته باشد تا بتوانند علاوه بر مقاومت و مقابله با این همه دلیل موجود و ثابت شده، بر آن ها هم غلبه کنند.
خلاصه: با چند ظهور و قرینه، نمی توان دلائل قطعی، واضح و روشن را نادیده گرفت.
سلام
نظر من 30 روز است ولی دلیل نمیشود در طرح نظر دیگران کم بگذارم.
ایاما معدودات قابلیت استعمال در سه روز و ده روز و 20 روز و سی روز را دارد...
اگر دلیل نقلی بر 30 روز نمیداشتیم آنگاه جایز بود از فهم عرب که منطبق بر سنتش بود استفاده کرد و گفت ایاما معدودات ظهور دارد در سه روز...
اما ما دلایل نقلی داریم که مقصود خدا 30 روز بوده است...
فلیصمه نیز ظهور دارد در روزه داری سی روز
چرا که نفرمود فلیصم فیه..
بعلاوه اینکه صوم خودش بر یوم و زمان اطلاق میشود
یعنی کسی نمیگوید روزه گرفتم در روز
بلکه میگوید روزه گرفتم روز را...
یعنی خود زمان مفعول و متعلق روزه قرار میگیرد...
سلام گفته ها و دلایلتون برای روزه سه روز یا ده روز است جالب بود فقط یک سوال میشود دلیل نقلی که مقصود خدا سی روز هست رو بیان کنید ؟ باتشکر
سلام
من مقصود خدا را از قران میفهمم
نیازی به روایت نیست.
روایت را از کارشناسان سوال بفرمایید.
سلام
واقعا امامان ما همچین احادیثی هم دارند؟
مثلا الان خودتون هم قبول دراید که توی همین ایران میلیونها نفر هستند که روزه نمیگیرند و حتی توی خیابون و داخل ماشینها من به کرار دیدم افرادی سیگار میکشن یا چیزی میخورن.پس طبق این حدیث باید این میلیونها نفر یا کشته بشن یا برن زندان؟ نمیشه که؟
اخه الان دیگه مثل قدیم نیست که همه برده داشته ب اشن.(حد اقل این علما زحمت ندادن به خودشون احکام رو بروز کنن)
بعدم کیه که ب خاطر یک روز 60 روز پشت سرم روزه بگیره؟!!!
مگه به همین راحتیه؟
لابد از ضرارت روزه بر بدن اگاهی ندارید.مردم این سی روز رو هزار بار میمیرن و زنده میشن تا روزه میگیرن.تازه این قدر اختلال تو سیستم گوارشی بیماری وسواسی و سایر بیماریها کبدی و .. رو البته نادیده میگیریم.
و یا مثلا 60 تا فقیر رو باید از کجا پیدا کرد؟طرف بره امار بگیره؟ الان خیلیا شکم خودشونو هم بزرو سیر میکنن.
با سلام و عرض ادب
خدا روشکر از لحاظ فقر چیزی کم نداریم !!!
تقریبا بیشتر جمعیت ایران یا زیر خط فقر زندگی میکنن !!!! یا برده سرمایه داران هستن !!!!
اما خداوند کسی رو که نه قدرت روزه گرفتن داره ، نه توان سیر کردن گرسنه و ازاد کردن برده به خاطر این چیز ها مجازات نخواهد کرد ...
لا یکلف الله نفسا الا وسعها ....
[="Tahoma"] Miss.Narges;984250 نوشت:
با سلام و درود
موضوع گفتگو را عوض نکنید.
روایت واضح و روشن است. کسی که روزه خواری می کند؛ اگر از روی انکار وجوب روزه است، مجازاتش سنگین است زیرا ضروری دین را انکار کرده است؛ اگر هم از روی بی مبالاتی است (کما این که اکثر قریب باتفاق این افراد، همین گونه هستند و قصد انکار اصل روزه را ندارند)، به خاطر بی احترامی به ماه رمضان و بی احترامی به جامعه اسلامی، جریمه می شوند.
هر بی احترامی ای، به تناسب خودش، جریمه دارد؛ بی احترامی به احکام الهی و بی احترامی به معتقدات امت اسلامی نیز مجازات خودش را دارد.
قطعا شما این بی احترامی را تایید نمی فرمایید.
1. بنده عین روایت را آوردم؛ بله اکنون چون برده داری نیست، پس آزاد کردن برده به عنوان یکی از موارد کفاره، منتفی است. این یک موضوع علمی است و نقص محسوب نمی شود.
2. بطور قطع، 60 روز روز گرفتن بسیار سخت است؛ ولی توجه داشته باشید که وقتی چیزی رعایتش مهم باشد، مجازات تخلف آن نیز به همان میزان سخت و سنگین است. تخلف عمدی و اختیاری از روزه داری، چون مهم و بزرگ است، مجازاتش نیز سخت و سنگین است.
3. روزه ضرر ندارد و از نظر شرعی و نیز از نظر علمی، در این زمینه بسیار مطلب نوشته شده لذا تکرارش لازم نیست. می توانید مطالعه فرمایید.
از طرفی، کسی که روزه برای او ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و اگر با وجود ضرر، باز هم روزه بگیرد، روزه او صحیح نیست، زیرا کسی اجازه ندارد به خود ضرر وارد کند.
4. دفاتر مراجع عظام، کمیته امداد، افراد خیّر و نیکوکار، و... این افراد را سراغ دارند و می توان در این زمینه از آن ها کمک گرفت.
5. کسی که توان دادن کفاره سنگین را ندارد، روایات برای او راه حل گذاشته اند، استغفار و صدقه دادن در حد توان.
توجه:
این ها خارج از موضوع تاپیک است؛ ولی عرض کردم تا گمان نشود بدون جواب است.
اما کسیکه روزه نمیگره لزوما به روزه بی احترامی نمیکنه.خب بنا به دلایلی دلش نمیخواد بگیره.نمیشه که همه این افراد برن بمیرن یا مجازت بشن که.
پس بنا بر حدیث مذکور حد اقلش نصف مردم ایران برن بمیرن(کل جمعیت مسلمانان در جهان که روزه نمیگیرن رو کاری نداریم فعلا)
خود خدا گفته که نمیخواهد در دین برای انسان سختی ایجاد کند.جریمه روزه هم جزو دین هست.الان نمازه هم مهمه و ستون دین ولی مجازات نخواندن نماز 4 رکعتی همان قضای چهار رکعتییش هست نه مثلا بجاش بگن باید هشتاد رکعت قضا کنه.
روزه هم اگرچه رعایتش مهمه ولی باید مجازتش اقلا طوری باشه که در توان یک شخص باشه.خب کسی نمیتوان واسه یک روز تخلف عمدی روزه 60 روز روزه بگیره.حرف منم همینه.انجام فرامین دینی باید در حده توان باشه .پس این حرف شما نمیتونه توجیه باشه.
[="Tahoma"] Miss.Narges;984267 نوشت:
با سلام و درود
دو موضوع هست، یکی روزه نگرفتن و دیگری گناه علنی انجام دادن(روزه خواری علنی و آشکار)؛ این دو با هم تفاوت دارند.
این مجازات برای بی احترامی علنی و آشکار به ماه مبارک رمضان و بی احترامی به اعتقادات دیگران است؛ لذا اگر کسی در منزل خودش روزه خواری کرد، این مجازات را اصلا ندارد.
[="Tahoma"] Miss.Narges;984270 نوشت:
آسان گیری در اصل تشریع احکام است؛ خداوند روزه را واجب فرموده ولی یکماه در دوازده ماه است و آن هم برای مسافر، مریض، افراد پیر و... تخفیف داده است؛ لذا در اصل تشریع روزه، آسان گیری شده است.
این کفاره 60 روز برای کسی است که از روی عمد و اختیار تخلف و نافرمانی می کند. علاوه بر این که اگر او هم توان و امکان پرداخت آن را نداشت، باز هم به او تخفیف داده و آسان گیری شده است.
این کاملا منطقی و معقول است که جریمه تخلف عمدی و اختیاری، سنگین باشد تا هر کسی به فکر تخلف و نافرمانی نباشد.
از طرفی یک چیز هر چه از اهمیت بیشتری برخودار باشد و یا وقت خاصی داشته باشد، مجازات و جریمه تخلف از آن، به تناسب سنگین تر از بقیه موارد است.
نماز هم واجب و بسیار مهم است ولی در هر روز 5 وعده است و همیشگی است؛ ولی روزه سالی یکبار و فقط محدود به ماه معینی است، لذا تخلف از آن نیز، سنگین تر است.
موضوع تاپیک در باره مقدار واجب روزه و این که سه روز است یا سی روز؛ بیان جزئیات و... خارج از موضوع است.
خب شما بر چه اساس میگویید روزه سی روز هست ؟هرچی کارشناس عزیزمون گفت روزه سی روز هست شما رد کردید و دلیلی منطقی مطرح کردید و در اخر می گویید روزه سی هست ؟
در آخرین ارسال دلیلش را به کارشناس گفتم.
گاهی اوقات ما اون چیزهایی که دوست داریم رو میبینیم ولی اون چیزهایی که دوست نداریم رو نمیبینیم.
مثلا من در اولین ارسالم که دلایل قول سه روز رو مطرح کردم ، در ابتدای نوشته به صراحت گفتم روزه داری سی روز است ولی دیدم کارشناس اصلا به آن جمله اهمیتی ندادند و شد آنچه شد...
الان هم شمابه ارسال اخیرم توجه نکردید...و میگویید دلیل سی روز صیام چیست؟! دلیلش همانجاست...
از طرفی
کارشناس وقتی گفتند روزه 30 روز است، من 30 روز روزه داری را رد نکردم بلکه دلایل ایشون رو نقد کردم تا دلایل درست مطرح شوند.
مثل اینکه کسی بخواهد با دلایل اشتباه و دارای مغالطه، خدا را اثبات کند
اگر من ایشان را نقد کنم به این معنا نیست که خدا را قبول نداشته باشم.
برخی از نقدها نیز از زبان منتقدین گفته شد و من هم قبول نداشتم و از نظر من نادرست بود مثل همان معنای فلیصمه و ایاما معدودات.
علي بن ابراهيم گفت: اولين باري كه خداوند، روزه را واجب كرد، در ماه رمضان نبود. علي بن ابراهيم از امام كاظم عليه السلام روايت مي كند كه فرمود: خداوند، روزه ماه رمضان را تنها بر انبيا واجب كرده بود و بر امت هاي آنان واجب نبود كه در آن ماه روزه بگيرند و چون خداوند محمد صلي الله عليه و آله را به پيامبري برگزيد، فضيلت ماه رمضان را به او و امتش ارزاني داشت و پيش از آن كه ماه رمضان نازل شود، مردم روزهاي ديگري (غير از ماه رمضان) را روزه مي گرفتند.#3#
«...فَمَن شَهدَ مِنكُمُ الشَّهرَ فَلْيصُمْه وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَي سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيامٍ أُخَرَ...(185)»
[پس هر كس از شما اين ماه را درك كند، بايد آن را روزه بدارد؛ و كسي كه بيمار يا در سفر است، (بايد به شماره آن] تعدادي از روزهاي ديگر (را روزه بدارد)]
1) امام صادق عليه السلام پيرامون تفسير آيه: «فَلْيصُمْه» فرمود: دهان روزه دار، جز براي سخن نيك، گشوده نمي شود.#4#
توجه کردم اما اگر سی روز هست خداوند در ایه ۱۸۳ روزه رو واجب و در ایه ۱۸۴ تعداد روز و در ایه ۱۸۵ ماه رو مشخص کرد ... خب اینجوری ایه ۱۸۴ بی معنی میشه ابتدا روز های معدود و ایه بعد گفتن ماه رمضان ! و نقل قول های شما در مورد روزه سه روزه یا ده روزه
اگر شما قبول دارید
فلیصمه یعنی روزه تمام ماه رمضان
پس مشکل حل شده است و میتوانیم فکر کنیم که چرا ایه 184 نازل شده است؟
مثلا میتوان گفت : آیه 184 با ایاما معدودات در حالت نصب آغاز میشود و ادامه آیه 183 است. و در واقع وجه شباهت صیام میان این امت با امتهای گذشته را بیان میدارد. یعنی صیام شما مثل قبلی ها ایام معدودی است.( ولی نه اینکه عین هم باشد )
یا ممکن است کسی بگوید ایه 184 منسوخ شده است.
زیرا یک شباهت ها و مکرارت و یک تفاوتهایی بین عبارات ایه 184 و 185 وجود دارد...
پس معلوم میگردد آیه 185 ناسخ است و ایه قبلی منسوخ شده است.
یا ممکن است بگویند این اجمال و تفصیل است که ابتدا به صورت مجمل گفته شده و بعد به تفصیل به تعداد و ماه پرداخته شده است. که ظاهرا مفسران کنونی چیزی شبیه همین را مطرح میکنند.
اما اگر شما قبول نکنید که '' فلیصمه'' صیام یک ماه است، آنگاه داستان متفاوت میشود.
زیرا در اعراب القران میگویند
ضمیر منصوب به نزع خافض است و معنایش این است
فلیصم فی شهر رمضان
پس نمیتوان گفت روزه داری یک ماه است
بلکه آیه میفرماید در ماه رمضان باید روزه بگیرید.
پس صراحت ندارد که تمام ماه روزه داری کنیم.
اینجا باید به دلایل نقلی رجوع کنیم و ببینیم که روایات از عبارت
فلیصمه چند روز را گفته اند؟ یک ماه یا کمتر؟
که ظاهرا اجماع بر یک ماه است.
اما اگر '' فلیصمه'' را نادید بگیریم تنها کلمه ای که باقی می ماند ایاما معدودات است که آن هم همانطور که عرض شد بر تعداد مشخصی دلالت نمیکند و برای فهمیدن تعداد روزها دو حالت داریم :
الف )
هیچ قرینه ای نداریم و تعداد را بر کمترین حالت حمل میکنیم پس سه روز واجب است.
مثل اینکه مولا بگوید چند فقیر را اطعام کن و قرینه ای بر تعداد خاصی نباشد. ما تنها واجب است 3 فقیر اطعام کنیم.
ب )
قرینه داریم لکن اقوالی مطرح میشود :
1
عده ای میگویند تعداد ایام روزه داری مثل امتهای پیشین می باشد همانطور که خداوند به این شباهت اشاره میکند
کتب علیکم کما کتب علی الذین من قبلکم ایاما معدودات
پس اگر امتهای قبلی یک ماه روزه داشتند ما نیز یک ماه میگیریم
اگر انها ده روز گرفتند ما نیز ده روز میگیریم
اگر آنها سه روز گرفتند ما نیز سه روز میگیریم
لکن این فرض در صورتی صحیح است که ثابت شود ایاما معدودات ، وجه شباهت است ان هم به شکل یکسان و عینی نه به شکل تقریبی.
وشهر رمضان ، وجه افتراق است.
2
عده ای میگویند ما قرینه ای در آیه قرآن نداریم که نشان دهد مقصود از ایام معدود چند روز است
پس باید به دلایل نقلی رجوع کنیم که خودش چند دسته است
یک دسته که تمام امت بر آن اجماع دارند سی روز است
یک دسته ده روز گویند
یک دسته سه روز گویند
طبعا قول دسته اول ، اقوی و اولی است.
با سلام و درود
آیات روزه (183 تا 185 سوره بقره) یک مجموعه هستند.
آیه اول، فقط إخبار (خبر دادن) است، نه انشاء (تشریع وجوب روزه)؛ لذا آیه اول، روزه را واجب نکرده و از باب مقدمه چینی برای تشریع و وجوب روزه است؛ سریع هم می فرماید اختصاص به شما نداشته و برای امت های قبلی هم بوده است. این ها همه آماده سازی و زمینه چینی برای مخاطب در راستای پذیرش و تشریع روزه است.
آیه دوم در ادامه مقدمه چینی و زمینه سازی برای پذیرش و قبول این حکم، به اندک بودن مقدار آن اشاره دارد، هم چنین از باب تخفیف و ساده گیری، می فرماید برای کسانی که روزه گرفتن، سخت و طاقت فرساست و نمی توانند روزه بگیرند، به جای روزه، اطعام بدهند.
آیه سوم، تشریع وجوب روزه ماه رمضان است.
علامه طباطبایی(ره) می گوید:
سياق اين سه آيه دلالت دارد بر اين كه:
هر سه با هم نازل شده اند، براى اين كه ظرف (ايام) در ابتداى آيه دوم، متعلق به كلمه (صيام) در آيه اول است،
و جمله (شَهْرُ رَمَضانَ) در آيه سوم:
يا خبر است براى مبتدايى حذف شده كه عبارت است از ضميرى كه به كلمه (اياما) بر مى گردد، و تقدير جمله (هى شهر رمضان) است،
و يا مبتدايى است براى خبرى كه حذف شده و تقديرش "شهر رمضان هو الذى كتب عليكم صيامه" است،
و يا بدل از كلمه صيام در جمله (كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ) در آيه اول است.
و به هر تقدير جمله (شَهْرُ رَمَضانَ) بيان و توضيحى است براى روشن كردن جمله (أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ) ايام معدوده اى كه روزه در آن ها واجب شده.
پس به دليلى كه ذكر شد آيات سه گانه مورد بحث به هم متصل، و نظير كلام واحدى است كه يک غرض را در بر دارد، و آن غرض عبارت است از بيان وجوب روزه ماه رمضان.(ترجمه تفسیر المیزان، ج 2، ص 4)
یک قول میگوید
سوره بقره مدنی است پس این آیات طبیعتا در مدینه و بعد از هجرت نازل شده است.
در کتب تاریخی گفته اند وجوب روزه در شعبان سال دوم هجرت رخ داده است که منطبق میشود بر آیه 183 و بعد بر ایه 184 و 185
لکن طبق نقل های دیگر تاریخی که قوت ندارد ظاهرا
میگویند وجوب روزه در مکه رخ داده است لکن به شکل سه روزه در ماه بوده و مانند این اقوال...
بررسی ایات 183 و 184 و 185
نشان میدهد که ترتیب نزول به همین شکل بوده است...
لکن دو قول عمده وجود دارد
برخی میگویند آیه 185 ناسخ است و آیه 184 منسوخ است...
به عبارتی در ابتدا خداوند روزه را به مدت 10 روز واجب کرد و فرمود ایاما معدودات
بعد در آیه 185 فرمود روزه باید 30 روز باشد
و طبق قولی دیگر ذیل همین نظریه میگویند
روزه در آیه 184 و 185 همان 30 روز بوده است لکن در آیه 184 روزه وجوب تخییری داشته است ولی در آیه 185 به وجوب تعیینی رسیده است...یعنی ابتدا مردم مخیر بودند یا روزه بگیرند یا یک مد طعام بابت هر روز بدهند... اما بعد این حکم نسخ شده و گفته اند همگی در حالت عادی باید روزه بگیرند و راه جایگزینی مثل فدیه طعام نداریم....
خلاصه تفسیر ایات با ترتیب نزول پیوستگی دارد...
و اقوال مختلفی در تفسیرش قابل طرح است....
سلام
فلیصمه
روزه بدارد آن ماه را
ماه ظرف زمان است
پس معنایش میشود
روزه بدارند در آن ماه
روزه گرفتن در ماه رمضان به این معنا نیست که حتما تمام ماه ( 29 یا 30 روز ) را روزه بدارد...
اما ظاهرا بزرگان فقها میگویند معنای آیه روزه داری تمام ماه رمضان است نه روزه داری در ماه رمضان...
ایاما معدودات
ایاما معدودات به ظاهر باید بر مقدار اندک دلالت کند
در قران این تعبیر برای ایام تشریق به کار رفته که سه روز است.
در مورد حضرت یوسف از تعبیر دراهم معدوده استفاده شده
در مورد عده ماهیانه هم از همین ریشه استفاده شده است...
اما
نمیتوان ایام معدودات را نص در سه روز دانست
فقط میتوان گفت ایام محدودی است
مثلا عده میتواند سه ماه باشد
دراهم معدود برای فروش حضرت یوسف میتواند بیشتر از سه درهم باشد که ظاهرا همین طور بوده است...
البته تعبیر ایاما معدودات تنها مختص ایام تشریق و این آیه است
ما در ایه تشریق از کجا متوجه شدیم ایاما معدودات چند روز است ؟
از طریق سنت متوجه شدیم
در این آیه نیز باید از طریق سنت متوجه شویم که ایاما معدودات در آیه صوم چند روز است ؟
اگر بخواهیم به خاطر شباهت این دو تعبیر، دست به قیاس بزنیم، نادرست خواهد بود...
لااقل چنین برداشتی نص نخواهد بود...
سلام
عیدتون مبارک
ما مطالبی خواندیم، گفتیم شاید در تفهیم موضوع کمک کند.
امیرالمومنین علی ابن ابیطالب ع ( خود حضرت قرآن ناطق بودند و نیاز به تفاسیر دیگه نیست،به کلام حضرت رجوع کنیم بهتر است ) فرمودند همه ما نیازمند گذراندن پنجاه منزلگاه هستیم که هر منزلگاه شامل هزار سال دنیوی است و پنجاه هزارسال دنیوی هست.
امور واجب و مستحبی بر عهده مکلف قرار میگیرد تا به آنچه شایسته هست برسد.
ممکن است برای یک عالم دینی، سه روز او یکسال مردم عادی از نظر معنوی باشد.
اما در مورد مدت زمان روزه، قرآن لفظ کلمه شهر بمعنای عربی ماه آورده و ۲۹ یا ۳۰ روز میتواند باشد.
غلام امام زمان خود باشیم که موفق نام غلام امام رضا ع بوده
با سلام و درود
در تایید این عبارت باید گفت: مطابق نص و دلیل که نیستند، هیچ؛ حتی بسیار بالاتر از آن باید گفت: این قرینه سازی و تمسک به ظواهر و...، صرفا در حد احتمال مطرح هستند و اصلا نمی توانند در برابر دلائل ثابت شده بر وجوب سی روز روزه (یکماه)، ایستادگی کنند و اصلا در حدی نیستند که قابل طرح باشند، چه برسد به بررسی و تامل.
فهم پیامبر(صلی الله علیه و آله) از قرآن و آیات روزه، فهم اهلبیت(علیهم السلام)، فهم صحابه، تابعین، مسلمانان صدر اسلام تاکنون، همه و همه، وجوب یکماه روزه رمضان بوده است و پس از نزول آیه «فَمَن شَهدَ مِنكُمُ الشَّهرَ فَلْيصُمْه»(بقره/ 185)، اصلا کسی وجوب سه روز را مطرح نکرده است.
لذا طرح این احتمالات و قرینه سازی و...، در مقابل این همه دلائل و مستندات علمی، اصلا در حد توجه و تامل نیست؛ زیرا وجوب یکماه روزه، مسلّم و ثابت است.
علامه طباطبایی(ره) پس از اشاره به برخی از این ادعاهای مطرح شده در آیات روزه، مانند ناسخ و منسوخ بودن و...، آن ها را با ادله مختلف، باطل، غیرعلمی و مردود دانسته سپس می گوید:
«و به جان خودم، اين گونه تفسيرها بازى كردن با قرآن و پاره پاره كردن آيات آن است، و اگر خواننده عزيز در آيات سه گانه مورد بحث دقت كند خواهد ديد كه هر سه، يک غرض را دنبال مى كند و يک سياق متصل و جملاتى به هم پيوسته و بيانى روشن دارد، آن گاه اگر اين كلام واحد و پيوسته را با نظريه اين مفسرين تطبيق دهد، خواهد ديد كه ديگر آن سياق پيوسته را ندارد، جملاتش با يكديگر متنافى است، اولش آخرش را نقض مى كند...، و اين تالى فاسدها فاحش ترين تالى فاسدهايند.»(ترجمه تفسير الميزان، ج 2، ص 14)
پرسش:
مقاله ای در باره تعداد روزه های واجب گذاشتم لطفا درست یا غلط بودن این مقاله را مشخص کنید.
«تعداد» روزه مقرر شده در قرآن سه روز در سال و «زمان» آن ماه رمضان می باشد. به بیان دقیق تر هر فرد مخاطب قرآن که ایمان آورده است باید در فرصتِ بازه زمانی ماه رمضان یک «عده» سه روزه ای را تکمیل کند و یا به عوض روزه داری گزینه «خوراک دادن به مسکین» را انتخاب کند. در برداشت رایج اما «تعداد» روزه با «زمان» روزه داری (بازه یک ماهه رمضان) یکسان فرض شده است. در نتیجه عده سه روزه مقرر شده در قرآن به ده برابر افزایش پیدا کرده است............
پاسخ:
آیات مورد نظر:
«يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ اَلصِّيٰامُ كَمٰا كُتِبَ عَلَى اَلَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»؛ ای افرادی که ایمان آورده اید! روزه بر شما نوشته شده، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند نوشته شد؛ تا پرهیزکار شوید.(1)
«أَيّٰاماً مَعْدُودٰاتٍ فَمَنْ كٰانَ مِنْكُمْ مَرِيضاً أَوْ عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّٰامٍ أُخَرَ وَ عَلَى اَلَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعٰامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْراً فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَ أَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ»؛ چند روز معدودی را (باید روزه بدارید!) و هر کس از شما بیمار یا مسافر باشد تعدادی از روزهای دیگر را (روزه بدارد) و بر کسانی که روزه برای آنها طاقت فرساست؛ (همچون بیماران مزمن، و پیرمردان و پیرزنان،) لازم است کفّاره بدهند: مسکینی را اطعام کنند؛ و کسی که کارِ خیری انجام دهد، برای او بهتر است؛ و روزه داشتن برای شما بهتر است اگر بدانید!(2)
«شَهْرُ رَمَضٰانَ اَلَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ اَلْقُرْآنُ هُدىً لِلنّٰاسِ وَ بَيِّنٰاتٍ مِنَ اَلْهُدىٰ وَ اَلْفُرْقٰانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ كٰانَ مَرِيضاً أَوْ عَلىٰ سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيّٰامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اَللّٰهُ بِكُمُ اَلْيُسْرَ وَ لاٰ يُرِيدُ بِكُمُ اَلْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُوا اَلْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا اَللّٰهَ عَلىٰ مٰا هَدٰاكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ»؛ (روزه، در چند روز معدودِ) ماهِ رمضان است؛ ماهی که قرآن، برای راهنمایی مردم، و نشانه های هدایت، و فرق میان حق و باطل، در آن نازل شده است. پس آن کس از شما که در ماه رمضان در حضر باشد، روزه بدارد! و آن کس که بیمار یا در سفر است، روزهای دیگری را به جای آن، روزه بگیرد! خداوند، راحتی شما را می خواهد، نه زحمت شما را! هدف این است که این روزها را تکمیل کنید؛ و خدا را بر اینکه شما را هدایت کرده، بزرگ بشمرید؛ باشد که شکرگزاری کنید!(3)
ادعای نویسنده مقاله
در ابتدا چون ممکن است کسی حوصله خواندن این مقاله طولانی را نداشته باشد، بطور اختصار به ادعای مطرح شده در این مقاله می پردازم:
نویسنده این مقاله، در صدد این است تا ثابت کند از آیات 183 تا 185 سوره بقره، سه روز روزه فهمیده می شود، نه سی روز روزه.
ایشان می گوید آیه 183، وجوب روزه را بیان می کند.
آیه 184 مقدار روزه (سه روز) و نیز جایگزین اطعام برای روزه را بیان می کند.
ایشان مقدار روزه را به قرینه آیات حج «أَيَّامٍ مَعْلُومات»(4) و نیز « أَيَّامٍ مَعْدُودات»(5) که به سه روز ایام تشریق (یازدهم تا سیزدهم ذی الحجه) اشاره دارد، سه روز پشت سر هم می داند؛ افزون بر این که این سه روز روزه را هم واجب تخییری دانسته یعنی هر کس بخواهد می تواند سه روز روزه را انتخاب کرده و یا اصلا روزه نگیرد و به جای آن اطعام فقیر را انتخاب کند.
و آیه 185 هم فرصت و زمان این روزه داری را بیان می کند؛ یعنی زمان انجام این روزه واجب یا جایگزین آن، طول مدت ماه رمضان است.
مردود بودن این ادعا
در پاسخ به این مقاله باید گفت دقت خوبی است ولی دلیلی بر پذیرش و درستی آن نداریم.
پس از نزول آیه «شَهْرُ رَمَضٰانَ... فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ اَلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ»(6) کسی نمی گوید روزه واجب رمضان، سه روز است؛ همه می گویند سی روز است.
کسانی هم که سه روز می گفته اند، با نزول آیه 185، می گویند حکم سه روز نسخ شده و حکم جدید (ناسخ) سی روز (تمام ماه رمضان) است؛ لذا پس از آن، دیگر قول به سه روز نداریم.
اگر هم این سه آیه پیوسته باشند که اصلا موردی برای ناسخ و منسوخ پیدا نمی شود؛ کما این که تاریخ گواهی نداده و هیچ اتفاق نظری هم در این زمینه نیست.
از اینرو پس از نزول آیات، قائل به سه روز نداریم.
اما در طرف مقابل، یعنی برای یک ماه روزه، ادله زیادی داریم:
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) که قرآن کریم معجزه ایشان است و ایشان نیز خود، از طرف خداوند، مفسر قرآن کریم است: «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِم»(7)، یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
امیر مؤمنان علی(علیه السلام) که تعلیم دیده مکتب پیامبر(صلی الله علیه و آله) هستند و نیز سایر ائمه معصومین(علیهم السلام)نیز یک ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفتند.
صحابه پیامبر، تابعین صحابه و مردم زمان نزول و پس از آن تاکنون، ماه رمضان را به عنوان روزه واجب دانسته و روزه می گرفته و می گیرند.
روایات بسیاری که در باره روزه واجب، مقدار آن، شروع و پایان آن، و احکام آن و... است؛ روزه تمام ماه رمضان را مد نظر دارند، نه فقط سه روز آن را.
تاریخ نیز شاهد و گواه بر این وجوب روزه و روزه داری مسلمانان در تمام ماه رمضان است؛ و هیچ شاهد تاریخی بر اکتفا به سه روز روزه در ماه رمضان نداریم.
نکته: در باره جایگزین روزه واجب (یعنی هر کس در شرائط عادی مخیر باشد بین سه روز روزه گرفتن و بین روزه نگرفتن و اطعام دادن) باید گفت اصلا چنین چیزی نداریم و کسی هم نگفته است.
بنابر این:
هیچ دلیلی بر این ادعا وجود ندارد؛ لذا قابل قبول نیست؛ زیرا:
چگونه می توان فهم پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) از قرآن و نیز عمل و سیره ایشان، هم چنین فهم و عمل معصومین، سیره و عمل صحابه و مسلمان از صدر اسلام تاکنون را نادیده گرفت؟!
چگونه این استدلال های ناتمام و مخدوش، می تواند در برابر این همه مستندات و استدلال های نقلی و عقلی و تاریخی، مقاومت کند؟!
چه دلیلی از شارع مقدس، پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله)، حضرات معصومین، تاریخ و سیره متشرعین و...، برای ادعای مطرح شده در این مقاله، وجود دارد؟!
بالاخره اگر چنین فهمی از قرآن، صحیح و قابل توجه بوده، باید اثری از آن در نقل های روایی و تاریخی و... موجود باشد؛ که نیست.
گوشه ای از شواهد روایی بر وجوب یکماه روزه
* سؤال از آیه 185 سوره بقره:
«قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ- فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ - قَالَ مَا أَبْيَنَهَا مَنْ شَهِدَ فَلْيَصُمْهُ وَ مَنْ سَافَرَ فَلَا يَصُمْه»؛ از امام صادق(عليه السلام) در باره آیه «فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ» سؤال كردم، امام فرمودند: چه روشن است معنى آن! كسى كه حاضر در وطن باشد بايد آن ماه را روزه بگيرد و كسى كه سفر كند ببايد روزه بگيرد.(8)
* شروع و پایان روزه، یکماه کامل:
«عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: ...فَإِذَا رَأَيْتَ الْهِلَالِ فَصُمْ وَ إِذَا رَأَيْتَهُ فَأَفْطِرْ»؛ امام صادق(علیه السلام) فرمودند: زمانی که هلال ماه (اول رمضان) را دیدی روزه بگیر و زمانی که هلال ماه (اول شوال) را دیدی، افطار کن [روزه نگیر].(9)
«عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِذَا رَأَيْتُمُ الْهِلَالَ فَصُومُوا وَ إِذَا رَأَيْتُمُوهُ فَأَفْطِرُوا»؛ امام باقر(علیه السلام) فرمودند: وقتی هلال ماه [رمضان] را دیدید روزه بگیرید و هنگامی که هلال ماه [شوال] را دیدید افطار کنید(روزه نگیری).(10)
* در یک روایت طولانی؛ وجوب روزه در تمام ماه رمضان و وجوب کفاره (60 روز روزه) برای کسی که عمدا یک روز را روزه نگرفته است:
«... لَيْسَ مِنَ الصَّوْمِ شَيْءٌ وَاجِبٌ إِلَّا صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ ... أَمَّا الْوَاجِبَةُ فَصِيَامُ شَهْرِ رَمَضَانَ ... وَ صِيَامُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ فِيمَنْ أَفْطَرَ يَوْماً مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ...»؛ از روزه واجب نیست الا روزه ماه رمضان،... اما آن چه واجب است روزه ماه رمضان است.... و (واجب است) روزه گرفتن دو ماه پشت سر هم، برای کسی که یک روز از ماه رمضان را [عمدا] افطار کرده است... .(11)
* کفاره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگیرد:
«عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي رَجُلٍ أَفْطَرَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ مُتَعَمِّداً يَوْماً وَاحِداً مِنْ غَيْرِ عُذْرٍ قَالَ يُعْتِقُ نَسَمَةً أَوْ يَصُومُ شَهْرَيْنِ مُتَتَابِعَيْنِ أَوْ يُطْعِمُ سِتِّينَ مِسْكِيناً- فَإِنْ لَمْ يَقْدِرْ تَصَدَّقَ بِمَا يُطِيقُ»؛ امام صادق(علیه السلام) در باره کسی که یک روز از ماه رمضان را عمدا و بدون عذر، روزه نگرفته است فرمودند باید یک بنده آزاد کند، یا دو ماه پشت سر هم روزه بگیرد، یا شصت فقیر را طعام بدهد؛ و اگر بر هیچکدام توانایی ندارد، به مقدار که توانایی دارد صدقه بدهد.(12)
* مجازات کسی که روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه نمی داند:
«سُئِلَ أَبُو جَعْفَرٍ ع عَنْ رَجُلٍ شَهِدَ عَلَيْهِ شُهُودٌ أَنَّهُ أَفْطَرَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ قَالَ يُسْأَلُ هَلْ عَلَيْكَ فِي إِفْطَارِكَ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ إِثْمٌ فَإِنْ قَالَ لَا فَإِنَّ عَلَى الْإِمَامِ أَنْ يَقْتُلَهُ وَ إِنْ قَالَ نَعَمْ فَإِنَّ عَلَى الْإِمَامِ أَنْ يَنْهَكَهُ ضَرْباً»؛ از امام باقر(علیه السلام) از مردی سؤال شد که چند نفر شاهد بوده اند او سه روز از ماه رمضان را روزه نگرفته است، امام فرمودند از او سؤال شود آیا روزه نگرفتن در ماه رمضان را گناه می داند؟ اگر گفت: نه گناه نمی داند(یعنی معتقد به وجوب روزه ماه رمضان نیست)، امام باید او را به قتل برساند؛ و اگر گفت: بله گناه است (یعنی به وجوب روزه معتقد بوده ولی از روی بی مبالاتی نگرفته است)، امام باید او را مجازات کند.(13)
احادیث دیگری که اشاره به مجازات روزه خواری در ماه رمضان است؛
احادیث بسیاری که در باب احکام روزه است و در باره کسی است که در طول ماه رمضان، قبل از ظهر یا بعد از ظهر از سفر بر می گردد و یا قبل از ظهر یا بعد از ظهر به سفر می رود؛
احادیث بسیاری در باره بانوان که عذر شرعی دارند و امام می فرمایند باید بعدا، قضای آن تعداد روزه از رمضان را که نگرفته اند قضا کنند؛
و...
نکته: همه این روایات، بخش بسیار کوچکی از انبوه روایات در باره روزه است، آن هم فقط از یک کتاب روایی، نه همه کتب.
هم چنین این روایات ناظر به هر روز از ماه رمضان، یعنی تمام روزها و تمام طول یکماه رمضان است.
بیان تفسیری آیات روزه
آیات روزه (183 تا 185 سوره بقره) یک مجموعه هستند.
آیه اول، فقط إخبار (خبر دادن) است، نه انشاء (تشریع وجوب روزه)؛ لذا آیه اول، روزه را واجب نکرده و از باب مقدمه چینی برای تشریع و وجوب روزه است و سریع هم می فرماید اختصاص به شما نداشته و برای امت های قبلی هم بوده است. این ها همه آماده سازی و زمینه چینی برای مخاطب در راستای پذیرش و تشریع روزه است.
آیه دوم در ادامه مقدمه چینی و زمینه سازی برای پذیرش و قبول این حکم، به اندک بودن مقدار آن اشاره دارد، هم چنین از باب تخفیف و ساده گیری، می فرماید برای کسانی که روزه گرفتن، سخت و طاقت فرساست و نمی توانند روزه بگیرند، به جای روزه، اطعام بدهند.
آیه سوم، تشریع وجوب روزه ماه رمضان است.
علامه طباطبایی(ره) می گوید: سياق اين سه آيه دلالت دارد بر اين كه:
هر سه با هم نازل شده اند، براى اين كه ظرف (ايام) در ابتداى آيه دوم، متعلق به كلمه (صيام) در آيه اول است،
و جمله (شَهْرُ رَمَضانَ) در آيه سوم:
يا خبر است براى مبتدايى حذف شده كه عبارت است از ضميرى كه به كلمه (اياما) بر مى گردد، و تقدير جمله (هى شهر رمضان) است،
و يا مبتدايى است براى خبرى كه حذف شده و تقديرش "شهر رمضان هو الذى كتب عليكم صيامه" است،
و يا بدل از كلمه صيام در جمله (كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ) در آيه اول است.
و به هر تقدير جمله (شَهْرُ رَمَضانَ) بيان و توضيحى است براى روشن كردن جمله (أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ) ايام معدوده اى كه روزه در آن ها واجب شده.
پس به دليلى كه ذكر شد آيات سه گانه مورد بحث به هم متصل، و نظير كلام واحدى است كه يک غرض را در بر دارد، و آن غرض عبارت است از بيان وجوب روزه ماه رمضان.(14)
علامه طباطبایی(ره) پس از اشاره به برخی از این ادعاهای مطرح شده در آیات روزه، مانند ناسخ و منسوخ بودن و...، آن ها را با ادله مختلف، باطل، غیرعلمی و مردود دانسته سپس می گوید:
«و به جان خودم، اين گونه تفسيرها بازى كردن با قرآن و پاره پاره كردن آيات آن است، و اگر خواننده عزيز در آيات سه گانه مورد بحث دقت كند خواهد ديد كه هر سه، يک غرض را دنبال مى كند و يک سياق متصل و جملاتى به هم پيوسته و بيانى روشن دارد، آن گاه اگر اين كلام واحد و پيوسته را با نظريه اين مفسرين تطبيق دهد، خواهد ديد كه ديگر آن سياق پيوسته را ندارد، جملاتش با يكديگر متنافى است، اولش آخرش را نقض مى كند، ... و اين تالى فاسدها فاحش ترين تالى فاسدهايند.»(15)
کلام آخر:
بیشتر استدلال های این مقاله، بر پایه ظهور از آیه و قرینه آوردن است، که به فرض اثبات چنین ظهوری و فرض نبود مناقشه در آن، باید گفت ظهور نمی تواند در برابر دلیل، مقاومت کند.
نمی توان این همه دلیل (قرآنی، روایی، سیره پیامبر، سیره معصومین، سیره متشرعین و مسلمانان از صدر اسلام تاکنون، شواهد تاریخی و...) را به خاطر یک ظهور، نادیده گرفت و به ظهور تمسک کرد؛ این علمی و صحیح نیست.
لذا از نظر علمی، کسی که می خواهد سه روز روزه را اثبات کند باید آنقدر دلیل داشته باشد تا بتوانند علاوه بر مقاومت و مقابله با این همه دلیل موجود و ثابت شده، بر آن ها هم غلبه کنند.
خلاصه: با چند ظهور و قرینه، نمی توان دلائل قطعی، واضح و روشن را نادیده گرفت. لذا طرح این احتمالات و قرینه سازی و...، در مقابل این همه دلائل و مستندات علمی، اصلا در حد توجه و تامل نیست؛ زیرا وجوب یکماه روزه، مسلّم و ثابت است.
پی نوشت ها:
1. بقره: 2/ 183.
2. بقره: 2/ 184.
3. بقره: 2/ 185.
4. حج: 22/ 28.
5. بقره: 2/ 203.
6. بقره: 2/ 185.
7. نحل: 16/ 44.
8. کلینی، الکافی، (ط - الإسلامية)، ج 4، ص 126، ح 1.
9. همان، ص 76، ح 1.
10. همان، ص 77، ح 6.
11. همان، ص 84.
12. همان، ج 4، ص 101.
13. همان، ص 103.
14. طباطبایی، تفسير الميزان، ترجمه موسوی همدانی، انتشارات: جامعه مدرسین، دفتر انتشارات اسلامی ـ قم، ج 2، ص 4.
15. همان، ج 2، ص 14.