رمضــــــــــانیـــــــه 96 ❖❖❖ تا پایان ماه رمضان با این تاپیک همراه باشید

تب‌های اولیه

330 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال

گفتم : چه دعايى است ؟ جبرئيل ! گفت:
اللَّهمَّ ربَّ النُّورِ العَظيم، ورَبَّ الکُرسيِّ الرَّفيع، ورَبَّ البَحرِ المَسجور، ورَبَّ الشَّفعِ الکَبير، والنُّور العَزيز، ورَبَّ التَّوراهِ والإنجيلِ والزَّبورِ، والفُرقانِ العَظيمِ. أنت إلهٌ مَن في السَّمواتِ وإلهُ مَن في الأرضِ لا إلهَ فِيهِما غَيرُکَ، وأنتَ جَبّارُ مِن في السِّموات وجَبّار مَن في الإرضِ لا جَبّار فيهِما غَيرُکَ، أنت مَلِکُ مَن في السَّموات، ومَلِکُ مَن في الأرضِ، لا مَلِکَ فيهما غَيرُکَ، أسألُکَ بِاسمِکَ الکَبيرِ، و نُور وَجهِکَ المُنيرِ، وبمُلکِکَ القَديمِ. يا حَيُّ يا قَيِّومُ، يا حَيُّ يا قَيُّوم يا حَيُّ يا قَيّوم، أسألُکَ بِاسمِکَ الّذي أشرَقَ بِهِ کُلِّ شَيءٍ، وبِاسمِکَ الّذي أشرَقَت بِهِ السّمواتُ والأرضُ، وبِاسمِکَ الّذي صَلُحَ بِهِ الأوَّلونَ، وبِهِ يَصلُحُ الاخِرونَ.
يا حَيّاً قَبلَ کُلِّ حَيّ، ويا حَيّاً بَعدَ کُلِّ حَيّ، ويا حَيُّ لا إلهَ إلا أنت صَلِّ علي مُحَمّدٍ وآلِ مُحَمَّد، واغفِر لي ذُنُوبي، واجعَل لي مِن أمرِي يُسراً وفَرَجاً قَريباً، وثَبِّتني علي دينِ مُحَمَّدً وآل محمد و وعلي هُدي مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّد، وعلي سُنَّهِ مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّد، عليه وعليهِمژُ السَّلام.
واجعَل عَملِي في المَرفوعِ المُتَقَبِّلِ، وهَب لي کما وَهَبتَ لأوليائِکِ وأهلِ طاعَتِکَ، فانّي مُؤمِنٌ بِکَ، ومُتَوَکِّلٌ عَليک، مُنيبٌ اليکَ، مَعَ مَصيري إليکَ، وَتَجمَع لي ولأهلِي وَلوِلَدَي الخَيرَ کُلَّهُ، وتَصرِف عَنّي وَعَن وَلَدي وأهلِي الشَّرَّ کُلَّهُ. أنتَ الحَنّانُ المَنّانُ بَديعُ السّمواتِ والأرضِ، تُعطِي الخَيرَ مَن تَشاءُ، وتَصرِفُهُ عَمَّن تَشاءُ، فَامنُن علي بِرَحمَتِکَ يا أرحَمَ الرّاحِمِينَ.
- المراقبات - مرحوم آيت الله حاج ميرزا جواد ملكى تبريزى (ر ه)
-صحيفه علويه، متن‏عربى، ص: 219

منبع : مشرق

[h=2]فلسفة مراتب و آداب روزه در اسلام[/h][=Times New Roman]فلسفة روزه :
[=Times New Roman]روزه هم مانند ساير احكام متين اسلام ، از حكمت و مصلحت خاصي سرچشمه مي گيرد. روايات متعددي با تعبيرهاي گوناگون ، گوشه اي ازحكمت نهفته آن را بيان مي كند، در زير به چهار مورد آن اشاره مي كنيم :
[=Times New Roman]


[=Times New Roman][=Times New Roman] [=Times New Roman]الف – اخلاص و خود سازي
[=Times New Roman] حضرت زهرا سلام الله عليها فرموده است :
[=Times New Roman]« فرض الله الصيام تثبيتاً للاخلاص » (1)
[=Times New Roman]خداوند ، روزه را براي تثبيت اخلاص ( در دل مردم ) واجب كرده است .
[=Times New Roman]« صائم » باخودداري از خواسته هاي نفساني ، فرمان خدا را به اجرا مي گذارد و با عالم ملكوت ، پيوند معنوي برقرار ميكند و چون كارهاي حيواني را رها كرده ، درونش صفا و جلا مي يابد . همين طور ، همگام با امساك از لذات جسماني ، از لذت هاي حرام روحاني نيز پرهيز مي كند. و امتناع مي ورزد .و از آنجا كه روزه عبادتي است كه به دليل « ديدني » نبودن عمل كمتر مي توان به وسيله آن مرتكب گناه ريا شد و لذا اين عمل از اخلاص بيشتري برخوردار است .

[=Times New Roman]ب – تعديل قواي جسماني

[=Times New Roman]دستگاههاي مختلف بدن درطول يك سال فعاليت شبانه روزي ، ممكن است دچار عارضه و فرسودگي با خستگي مفرط گردندكه اگر به آنها رسيدگي نشود. آسيب كلي ببيند . از اين رو خداوندحكيم براي حفظ سلامتي و ترميم و تعديل قواي جسماني مؤمن ، روزه را واجب كرده است . شاهد اين گفتار ، سخن حكيمانه رسول خدا – صلي الله عليه وآله – است كه فرمود :
[=Times New Roman]« صوموا تصحوا» (2)
[=Times New Roman]روزه بگيريد تا سالم بمانيد.

[=Times New Roman]ج – تمرين تقوا

[=Times New Roman]سومين حكمت مهم روزه داري ، ممارست وتمرين « پرهيزكاري » است . مسلمان با تمرين يك ماهه خود در ماه مبارك ، از ارضاي تمايلات نفساني خودداري مي كند تابه نفس خويش بقبولاند كه توانايي ايستادگي در برابر كارهاي ناروا را دارد ، به عنوان نمونه روزه دار :با نخوردن غذاي حلال خود ، تمرين مي كند كه به اموال ديگران دست درازي نكند. با نرفتن نزد همسر خويش ، درك مي كند كه به ناموس ديگران نبايد چشم طمع دوخت .
[=Times New Roman]با بستن زبان از دروغ برخداو پيامبر – صلي الله عليه و آله – ياد مي گيرد كه هر كلامي را بر زبانش جاري نكند.
[=Times New Roman]مسأله تمرين تقوا و افزايش درجه آن را به قرآن در آيه « روزه » بصراحت بيان كرده ، پس از بيان وجوب روزه فرموده است :
[=Times New Roman]« لعلكم تتقون » (3)
[=Times New Roman]شايدشما تقوا پيشه كنيد.

[=Times New Roman] [=Times New Roman]د – كم شدن فاصله فقير وغني

[=Times New Roman] احساس نياز ونداري و چشيدن طعم گرسنگي و تشنگي و محروميت ، حكمت ديگر روزه است . به اين معنا كه ثروتمندان مسلمان در طول سال ، از نعمت و رفاه برخوردارند و هر زمان ، هر چه اراده كنند ، در اختيارشان قرار مي گيرد ، ديگر چگونه به يادمحرومان باشند؟ و از كجا بفهمند كه « گرسنگي » چه دردي است ؟ آنان بايد يك ماه باگرسنگي و تشنگي .
[=Times New Roman]دمساز شوند تا طعم تلخ آن را بچشند و دل رفاه زده آنان قدري به حال محرمان بسوزد : از امام حسين – عليه السلام – پرسيدند : چرا خدا روزه را واجب كرده است ؟ فرمود :
[=Times New Roman]« ليجد الغني مس الجوع فيعود بالفضل علي المسكين » (4)
[=Times New Roman]تا توانمند گرسنگي را لمس كندو مازاد برنياز را بر مستمند باز گرداند.

[=Times New Roman] [=Times New Roman]5- يادآوري آخرت
[=Times New Roman]آخرين حكمتي كه دراينجا به آن مي پردازيم به خاطر آوردن آخرت است . حضرت رضا – عيه السلام – طي گفتار متيني اين پرسش را طرح مي كند كه :
[=Times New Roman]چرا فرمان روزه داري بر بندگان صادر شده است . آن گاه در پاسخ مي فرمايد:
[=Times New Roman]« لكي يعرفوا ألم الجوع و العطش فيستدلوا علي فقر الاخره » (5)
[=Times New Roman]تا درد گرسنگي وتشنگي را بفهمد و بر بيچارگي سراي ديگر رهنمون كردند.
[=Times New Roman]از اين رو ، پيامبر خدا – صلي الله عليه و آله – در يكي از خطبه هايي كه در آستانه ماه مبارك رمضان ايراد كرد ، فرمود :
[=Times New Roman]« ... واذكروا بجوعكم وعطشكم فيه جوع يوم القيمه و عطشه ...» (6)
[=Times New Roman]باگرسنگي و تشنگي تان دراين ماه گرسنگي و تشنگي روز قيامت رابه ياد آوريد.

[=Times New Roman]مراتب روزه داري :

[=Times New Roman] امير مؤمنان ، صلوات الله عليه روزه را داري سه مرتبه دانسته و مي فرمايد :
[=Times New Roman]« صوم القلب خير من صيام اللسان و صيام اللسان خير من صيام البطن » (7)
[=Times New Roman]روزه دل بهتر از روزه زبان و روزه زبان برتر از روزه شكم است.
[=Times New Roman]ملامهدي نراقي اين مراتب را نام گذاري و درتوضيح هر يك مي نويسد :
[=Times New Roman]1- روزه عام كه نگه داشتن شكم وشهوت است و فايده آن ، رفع تكليف و آزادي از دوزخ است .
[=Times New Roman]2- روزه خاص كه بايستي علاوه بر مرتبه اول ، چشم ، گوش ، زبان ، دست ، پا وديگر جوارح را نيز از آلوده شدن به گناه حفظ كرد و ثواب هاي وعده داده شده از سوي خدا ( بيشتر ) به چنين روزه اي تعلق مي گيرد.
[=Times New Roman]3- روزه خاص الخاص كه در اين مرحله ، علاوه بر رعايت دو مرحله پيش ، دل نيز از افكار دنيوي ، اخلاق زشت و همت پست ، روزه مي گيرد و از غير خدا بكلي گسسته مي گردد. (8)

[=Times New Roman]آداب روزه داري

[=Times New Roman]آيا تاكنون ديده ايد كسي درمجلس عزا و سوگواري ، اشعار شاد و فرحزا بخواند و شاد وخندان باشد ؟ يا ديده ايد شخصي با شال عزا در مجلس جشن وسرور شركت كند و گريه كند ؟
[=Times New Roman]اگر پاسختان منفي است ، دليلتان چيست ؟ شايد شما هم به اين مطلب اذعان داشته باشيد كه شركت در هرمجلسي تشريفات خاص خودرا مي طلبد .
[=Times New Roman]حال ، باتوجه به اينكه « صائم » در مدت روزه داري ، در حريم قدس الهي و ضيافت الله داخل مي شود و از سوي پروردگار پذيرايي مي شود. شايسته است آداب ويژه چنين محفلي را مراعات كند، تا بيشتر مورد لطف « صاحب خانه » قرار گيرد .اينك از آن آداب :

[=Times New Roman]الف – پرهيز از گناهان

[=Times New Roman]هر گناهي ، خشم وغصب الهي را بر مي انگيزد ؛ اما در ماه مبارك رمضان ، آلوده شدن به گناه ، زشتي بيشتري دارد ، بدين خاطر ميهمان خدا نبايد گرد آن بگردد.
[=Times New Roman]روزي پيامبر – صلي الله عليه و آله – پيرامون ماه مبارك رمضان سخن مي گفت ، امير مؤمنان – عليه السلام – پرسيد :
[=Times New Roman]اي رسول خدا ! برترين عمل دراين ماه چيست !
[=Times New Roman]پيامبر – صلي الله عليه و آله – پاسخ داد :
[=Times New Roman]پرهيز از هر چه خدا حرام كرده است . (9)
[=Times New Roman]با اين وصف ، بسياري از روزه داران اگر دست از گناه نشويند ، جز تشنگي و گرسنگي ، طرفي نمي بندند . حضرت زهرا سلام الله عليها مي فرمايد :
[=Times New Roman]« ما يصنع الصائم بصيامه اذا لم يصن لسانه و سمعه و بصره وجوارحه » (10)
[=Times New Roman]روزه داري كه زبان ، گوش ، چشم و اعضا و جوارحش را ( از گناه ) حفظ نكند ، با روزه خود چه مي كند ؟
[=Times New Roman]يعني اين روزه چه سودي براي او دارد ؟

[=Times New Roman]ب – انجام واجبات

[=Times New Roman]دومين وظيفه ميهمان خدااين است كه بقيه دستورات الهي راناديده نگيرد ، كه اين خود ، بزرگترين بي ادبي در محضر ربوبي است و چنين ميهماني نزد ملكوتيان انگشت نما مي شود.
[=Times New Roman]به نظر شما آيا روزه داشتن و نماز نخواندن ، روزه گرفتن و خمس ندادن ، روزه داري و مردم آزاري و ... باهم سازگاري دارد ؟
[=Times New Roman]ج – پرستش و نيايش
[=Times New Roman]از ديگر آداب ماه خدا ، نيايش و پرستش داوطلبانه است. فراواني نمازها ودعاهاي ماه رمضان ، گوياي اهميت آن است . روزه دار با تشريفات ويژه به « ضيافت الله » دعوت شده و چه نيكوست كه با هديه گرانبهايي به محضر خداي سبحان شرفياب گردد و زيباترين هديه به پيشگاه الهي ، ساييدن پيشاني به خاك و بالا بردن دست نياز است .

[=Times New Roman]د -تلاوت قرآن

[=Times New Roman]ماه رمضان ، بهار قرآن است ، قرآن و رمضان ؛ پيوندي ديرينه دارند زيرا يكي از شب هاي ماه مبارك رمضان ، يعني شب قدرظرفيت نزول قرآن را دارا بوده و سزاوار است كه روزه دار ، اين پيوند را نگسلد و با ترتيل آيه هاي روح بخش قرآن ، فضاي ملكوتي ماه خدا را عطرآگين سازد كه به گفته آورنده قرآن :
[=Times New Roman]« من تلا فيه آيه من القرآن كان له مثل أجر من ختم القرآن في غيره من الشهور »(11)
[=Times New Roman]كسي كه يك آيه از قرآن را در ماه رمضان تلاوت كند، به اندازه اجر يك ختم قرآن در ديگر ماهها نصيبش مي شود.
[=Times New Roman]5- آداب ديگر
[=Times New Roman] آنچه گفته شد ، مهمترين آداب ميهماني خدا بود ، به برخي ديگر فقط اشاره مي كنيم . صدقه به فقرا و مستمندان ، احترام به بزرگترها ، مهرباني نسبت به كوچك ترها ، صله رحم ، ترحم به يتيمان ، توبه واستغفار ، افطاري دادن ، خوش خلقي ،مارا نسبت به زيردستان ، صلوات برمحمد و آل محمد و... . (12)

[=Times New Roman]آثار ارزشمند روزه داري

[=Times New Roman] ارزنده ترين آثارهر عبادتي ، همان اطاعت از دستور خداوند بزرگ است و آثار ديگر به دنبال آن نصيب شخص عابد مي گردد . اما انسان روزه دار علاوه بر تمام آثار گرانبهايي كه از اين رهگذار به دست مي آورد. مشمول لطف ويژه الهي مي گردد. خداونددر باره آن چنين فرموده است :
[=Times New Roman]« الصوم لي و أنا أجزي به » (13)
[=Times New Roman]روزه براي من است و من به آن پاداش مي دهم ( ي4ا من خود پاداش آن هستم ) .

[=Times New Roman]_________________________________
[=Times New Roman](1) بحارالانوار ، ج 96 ، صفحه 368
[=Times New Roman](2) همان ، صفحه 255
[=Times New Roman](3) بقره (2) ، آيه 183
[=Times New Roman](4) بحارالانوار ، ج 96 ، صفحه 375
[=Times New Roman](5) همان ، صفحه 396
[=Times New Roman](6) همان ، صفحه 356
[=Times New Roman](7) شرح غررالحكم ، ج 4 ، صفحه 223
[=Times New Roman](8) جامع السعادات ، ج 3 ، صفحه 381 ، بيروت
[=Times New Roman](9) بحارالانوار ، ج 96 ، صفحه 358
[=Times New Roman](10)همان ، صفحه 295
[=Times New Roman](11)بحارالانوار ،ج 96 ، ص 357
[=Times New Roman](12)همان صص 356 ، 357
[=Times New Roman](13)همان ص 255sibtayn.com

استاد;366683 نوشت:
در حديث ابوذر آمده است: «اى ابوذر! خداوند با هيچ عملى مثل طولانى بودن و پيوستگى اندوه، عبادت نشده است.»

در همان حديث آمده است: «اى ابوذر! هر كس مى‏ تواند بگريد، بايد بگريد و هركس نمى ‏تواند، اندوه را شعار دلش قرار دهد و خود را به گريه وا دارد كه دل‏تيره، از خدا دور است؛ هر چند شما اين را در نمى ‏يابيد

در ارشاد القلوب آمده است: «روايت شده است پيامبر- صلّى اللَّه عليه وآله وسلم- پيوسته در انديشه و اندوه بود و (روايت شده كه) اندوه از ويژگيهاى صالحان است و خداوند هر دل اندوهناكى را دوست دارد.»

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و تشکر از مطالب مفید حضرتعالی.

از احادیث فوق درمی یابیم که هر کسی که همیشه و در همه حال اندوهگین است (از اعمال گذشته خود و نگرانی برای آخرت) نباید نگران باشد و بلکه باید شکرگزار باشد (البته اگر برداشتم درست باشد). اما سؤال اینجاست که این اندوه دائمی نمود بیرونی جالبی ندارد (از کوزه برون همان تراود که در اوست). قطعاً نمی توان چهره ای بشاش و خنده رو را با دلی غم بار و اندوهگین توأم ساخت. پس یا این «پیوسته» به معنای مداوم و هرچه بیشتر نیست (که با ظاهر روایات تناسبی ندارد. مثلاً منظور از پیوسته فقط زمان هایی بوده است که فرد تنهاست) و یا این که منظور از اندوه در روایات بیشتر چیزی شبیه تفکر بوده است (هر چند این هم با ظاهر برخی از آنها تناسب ندارد چرا که اندوه را با گریه آورده اند)!

با پوزش از اطاله کلام و با توجه به مقدمه فوق این سؤال مطرح می شود:

آیا منظور از «اندوه» و «پیوسته» همان مفاهیمی است که ما اغلب در ذهنمان داریم؟ و اگر این طور است (حتی با فرض اندوه نوع سوم) چگونه این روایات با روایات شادی در چهره قابل جمع است؟

تشکر از حسن توجه شما.:Gol:

دايي حسن;369121 نوشت:
منبع : مشرق

با سلام و احترام.

تشکر از شما که بر خلاف بسیاری از دوستان منبع اصلی مطالبتان را در پست پایانی ذکر فرمودید.

التماس دعا.

مؤمن;369140 نوشت:

با سلام و آرزوی قبولی طاعات و تشکر از مطالب مفید حضرتعالی.

از احادیث فوق درمی یابیم که هر کسی که همیشه و در همه حال اندوهگین است (از اعمال گذشته خود و نگرانی برای آخرت) نباید نگران باشد و بلکه باید شکرگزار باشد (البته اگر برداشتم درست باشد). اما سؤال اینجاست که این اندوه دائمی نمود بیرونی جالبی ندارد (از کوزه برون همان تراود که در اوست). قطعاً نمی توان چهره ای بشاش و خنده رو را با دلی غم بار و اندوهگین توأم ساخت. پس یا این «پیوسته» به معنای مداوم و هرچه بیشتر نیست (که با ظاهر روایات تناسبی ندارد. مثلاً منظور از پیوسته فقط زمان هایی بوده است که فرد تنهاست) و یا این که منظور از اندوه در روایات بیشتر چیزی شبیه تفکر بوده است (هر چند این هم با ظاهر برخی از آنها تناسب ندارد چرا که اندوه را با گریه آورده اند)!

با پوزش از اطاله کلام و با توجه به مقدمه فوق این سؤال مطرح می شود:

آیا منظور از «اندوه» و «پیوسته» همان مفاهیمی است که ما اغلب در ذهنمان داریم؟ و اگر این طور است (حتی با فرض اندوه نوع سوم) چگونه این روایات با روایات شادی در چهره قابل جمع است؟

تشکر از حسن توجه شما.:Gol:


سلام علیکم

سوال خوب پرسیدن و خوب سوال پرسیدن،هنری است که شایسته تقدیر است.به همین سبب از شما سپاسگذارم
در حالات رسول خدا صل الله علیه و آله که نظر کنیم،می بینیم که اتفاقا ایشان خنده رو(متبسم)هم بوده اند،(ر ک:سنن النبی/علامه سید محمد حسین طباطبائی)لذا به نظر می رسد این اندوه همانطور که شما هم اشاره کردید،انصراف به معنای مست دنیا نشدن،غافل نشدن،مراقبه داشتن و معانی ای از دست است،زیرا اگر اندوه به معنای افسردگی باشد که اولا ممدوح نیست و ثانیا در بیانات دینی بسیار نکوهش شده است،چون اندوه به معنای افسردگی از نا امیدی نسبت به خدا نشأت می گیرد.
اندوه ممدوح قلب را متوجه به عالمی غیر از دنیا متوجه می کند و اگر مستمر باشد و تمرین شود،قلب که مرکز ارتباط انسان با عالم غیب است را دائما متوجه خداوند متعال خواهد کرد.
همچنین این اندوه ممدوح اجازه غرق دنیا شدن و مستی از آن را به انسان نمی دهد،چون حواس جای دیگری است.

هرگز حدیث حاضر و غائب شنیده ای/من در میان جمع و دلم جای دیگر است
با این توضیحات معنای پیوستگی نیز مشخص می شود.
در صورت نیاز در خدمت هستم.

استاد;369417 نوشت:
سلام علیکم

سوال خوب پرسیدن و خوب سوال پرسیدن،هنری است که شایسته تقدیر است.به همین سبب از شما سپاسگذارم
در حالات رسول خدا صل الله علیه و آله که نظر کنیم،می بینیم که اتفاقا ایشان خنده رو(متبسم)هم بوده اند،(ر ک:سنن النبی/علامه سید محمد حسین طباطبائی)لذا به نظر می رسد این اندوه همانطور که شما هم اشاره کردید،انصراف به معنای مست دنیا نشدن،غافل نشدن،مراقبه داشتن و معانی ای از دست است،زیرا اگر اندوه به معنای افسردگی باشد که اولا ممدوح نیست و ثانیا در بیانات دینی بسیار نکوهش شده است،چون اندوه به معنای افسردگی از نا امیدی نسبت به خدا نشأت می گیرد.
اندوه ممدوح قلب را متوجه به عالمی غیر از دنیا متوجه می کند و اگر مستمر باشد و تمرین شود،قلب که مرکز ارتباط انسان با عالم غیب است را دائما متوجه خداوند متعال خواهد کرد.
همچنین این اندوه ممدوح اجازه غرق دنیا شدن و مستی از آن را به انسان نمی دهد،چون حواس جای دیگری است.

هرگز حدیث حاضر و غائب شنیده ای/من در میان جمع و دلم جای دیگر است
با این توضیحات معنای پیوستگی نیز مشخص می شود.
در صورت نیاز در خدمت هستم.

سلام

وقتی این حالت رو کسی دارد آیا احساس سنگینی در دل و بیقراری برای یک چیز معنوی هم میکند؟؟

چطوری بعد این اندوه احساس سبکی و شاد بودن به انسان دست میدهد؟؟

[h=2]روزه داران نمونه
[/h]

پيامبر اكرم (ص ) غالباً روزه داشت و قرآن تلاوت مي فرمود و شب را به عبادت و شب زنده داري و نماز شب مي گذرانيد .
آن حضرت ماه شعبان و رمضان را روزه مي گرفت و از ماههاي ديگر در اوايل بعثت يك روزه روزه ميگرفت و يك روز افطار مي كرد و پس از مدتي از هر ماه سه روز وسط ( سيزدهم ، چهاردهم ، پانزدهم ) را روزه مي گرفت و دراواخر عمر در هر دهه يك روز روزه مي گرفت به اين ترتيب پنجشنبه از دهه اول و آخر و چهارشنبه از دهه وسط .

[=arial narrow]حضرت علي (ع ) اكثر شب ها را به عبادت مي پرداخت و يك روز در ميان روزه مي گرفت .


[=arial narrow]حضرت زهرا (س ) و ائمه اطهار (ع ) غالباً روزه داشتند .


[=arial narrow]حضرت داود (س ) يك روز در ميان درطول سال روزه مي گرفت .


[=arial narrow]حضرت سليمان (ع ) سه روز اول ماه ، سه روز وسط ماه و سه روز آخر ماه را روزه مي گرفت .


[=arial narrow]حضرت موسي (ع ) نيز ايامي از هفته را روزه مي گرفت و همچنان كه درتورات آمده است در يك مورد به مدت چهل روز روزه داشت .

[=arial narrow]حضرت عيسي (ع ) به روايتي در تمام ايام سال غالباً روزه بوده و در انجيل مقدس آمده در موردي چهل روز با حواريون روزه داشت .


[=arial narrow]حضرت علي (ع ) و حضرت فاطمه (س ) براي سلامتي فرزندان خود امام حسن (ع ) وامام حسين (ع ) سه روز روزه گرفتند و درهر سه روز غذاي افطارشان را به فقير ، يتيم و اسير دادند . آنگاه اين آيه نازل شد : و يطعمون الطعام علي حبه مسكينا و يتيما و اسيرا.


[=arial narrow]حضرت سجاد (ع ) مدت چهل سال بعد از واقعه كربلا روزها ، روزه بود و شب ها در حال نماز و عبادت بسر مي برد.


[=arial narrow]جعفر طيار غالباً روزه بود و به عبادت اشتغال داشت و در جنگ موته در حال روزه به شهادت رسيد.


[=arial narrow]محمد بن جعفر الصادق (ع ) فرزند امام صادق (ع ) ، مردي شجاع و سخاوتمند بود و يك روز در ميان در تمام سال روزه بود.


[=arial narrow]طنطاوي صاحب تفسير معروف ، شش سال بطور متوالي روزه داشت و به نوشتن تفسير پرداخت.

منبع:sibtayn.com

[h=2]رويدادهای تاریخی ماه مبارک رمضان [=Times New Roman]اول رمضان
[/h][=Times New Roman]- معرفي ولايتعهدي حضرت امام رضا علیه السلام

[=Times New Roman]مأمون عباسی به جهت حفظ منافع اجتماعی و سياسی خود امام رضا علیه السلام را علي رغم ميل باطني آن حضرت ،‌از مدينه به طوس فراخواند و وي را به وليعهدی خود معرفي كرد تا بتواند مراقب اعمال و رفتار ايشان و شيعيان گردد و سرانجام آن حضرت را به شهادت رسانيد.

[=Times New Roman]

[=Times New Roman]
[=Times New Roman]


[=Times New Roman][=Times New Roman]

[=Times New Roman]- جنگ طائف و پيروزي مسلمين .

[=Times New Roman]- وقوع غزوه تبوك در سال نهم هجري بين مسلمين و روميان كه با صلح بين طرفين خاتمه يافت .

[=Times New Roman]سوم رمضان

[=Times New Roman]ـ نزول صحف بر حضرت ابراهيم علیه السلام
[=Times New Roman]ششم رمضان
[=Times New Roman]ـ نزول كتاب آسماني تورات .
[=Times New Roman]هفتم رمضان
[=Times New Roman]ـ وفات حضرت ابوطالب عمو و يگانه حامي و كفيل رسول اكرم (ص) در سال ده بعثت .
[=Times New Roman]نهم رمضان
[=Times New Roman]ـ تولد حضرت يحيي بن زكريا (ع)
[=Times New Roman]ـ ارسال 12 هزارنامه از سوي مردم كوفه براي امام حسين علیه السلام جهت حركت ايشان به سوي عراق .

[=Times New Roman]دهم رمضان


[=Times New Roman]- وفات حضرت خديجه ام المومنين (س)، همسر با وفاي پيامبر (ص) در سال دهم بعثت .


[=Times New Roman]- رسيدن اولين نامه كوفيان به امام حسين علیه السلام در دهم رمضان سال 60 هجري مبنی بر بيعت مجدد و دعوت آن حضرت .


[=Times New Roman]دوازدهم رمضان


[=Times New Roman]ـ عقد برادري بين اصحاب توسط رسول اكرم (ص) .

[=Times New Roman]پانزدهم رمضان


[=Times New Roman]- ميلاد با سعادت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام در سال سوم هجری در مدينه .


[=Times New Roman]- اعزام مسلم بن عقيل به كوفه از طرف امام حسين علیه السلامـ سال 60 هجری .


[=Times New Roman]هفدهم رمضان


[=Times New Roman]- معراج رسول اكرم (ص) قبل از هجرت .


[=Times New Roman]- وقوع جنگ بدر اولين نبرد نظامي مسلمانان با كفار در سال دوم هجری .

[=Times New Roman]هجدهم رمضان

[=Times New Roman]ـ نخستين شب قدر (شب نوزدهم ) نزول كتاب آسماني زبور برحضرت داود علیه السلام.

[=Times New Roman]نوزدهم رمضان

[=Times New Roman]ـ ضربت خوردن مولاي متقيان حضرت علي علیه السلامدر محراب عبادت در سال چهلم هجری

[=Times New Roman]بيستم رمضان

[=Times New Roman]- فتح مكه و بازگشت پيروزمندانه پيامبر (ص) و پيروانش از مدينه به مكه در سال هشتم هجری .

[=Times New Roman]دومين شب قدر ( شب بيست و يكم ) نزول كتاب آسماني قرآن

[=Times New Roman](در يكي از شبهاي قدر )

[=Times New Roman]عروج حضرت عيسی بن مریم علیه السلامبه آسمان (در شب 21 رمضان )

[=Times New Roman]بيست ويكم رمضان


[=Times New Roman]- شهادت پيشواي عدالت و فرزند كعبه حضرت علي علیه السلامدر سال 40 هجري .


[=Times New Roman]- وفات حضرت موسي به عمران علیه السلامو حضرت يوشع علیه السلامدرگذشت شيخ حر عاملي


[=Times New Roman]بيست ودوم رمضان


[=Times New Roman]ـ سومين شب قدر (شب بيست و سوم)


[=Times New Roman]بيست و پنجم رمضان


[=Times New Roman]ـ ولادت حضرت سليمان علیه السلام.

[=Times New Roman]بيست و ششم ماه رمضان


[=Times New Roman]ـ‌نزول صحف بر حضرت ادريس علیه السلام.


[=Times New Roman]بيست و هفتم رمضان


[=Times New Roman]ـ درگذشت علامه محمدباقر مجلسي (ره) .


[=Times New Roman]سی ام رمضان


[=Times New Roman]ـ وقوع جنگ حنين ميان مسلمانان به فرماندهي پيامبر اسلام (ص) و گروهي از قبايل اطراف مكه .


[=Times New Roman]آخرين جمعه ماه رمضان


[=Times New Roman]ـ اعلام روز قدس ،روز همبستگي مسلمانان جهان براي رهايي قدس از چنگال غاصبين صهیونیزم ، توسط حضرت امام خمينی (ره) .


[=Times New Roman] [=Times New Roman]قدس متعلق به مسلمين است و بايد به آنها برگردد. امام خمينی (ره)

[=Times New Roman]_________________________

[=Times New Roman] [=Times New Roman]منبع: پایگاه بنياد انديشه اسلامی[=Times New Roman]

.raha.;369498 نوشت:
سلام

وقتی این حالت رو کسی دارد آیا احساس سنگینی در دل و بیقراری برای یک چیز معنوی هم میکند؟؟

چطوری بعد این اندوه احساس سبکی و شاد بودن به انسان دست میدهد؟؟

سلام علیکم

برای غیر از کاملین(مصداق تام کاملین 14 معصوم علیهم السلام هستند)امکان دارد احساس سنگینی و بی قراری هم رخ دهد که از آن در عرفان تعبیر به قبض(گرفتگی)می کنند،این حالت معمولا باعث جمع شدن حواس و تمرکز بر یک موضوع خاص می شود. به حالت رفع قبض نیز بسط(گشادگی خاطر)گفته می شود که معمولا با شادی در ظاهر همراه است.
البته قبض و بسط هر دو حالتی معنوی هستند و لزوما برای همه ما رخ نمی دهد.
نکته دیگر اینکه اگر کسی در درونش اندوه ممدوح باشد و به این حالت بها دهد و به دنبال ارضاء و پاسخ دهی صحیح به آن باشد،إن شاء الله به سر منزل مقصود خواهد رسید.

بسمه تعالی

رمضان ، ماه خدا، ماه اسلام و تسليم ، ماه طهارت و پاكيزگى ، ماه آزمايش و تصفيه ناخالصى ها و ماه قيام براى خداست . اين ماه ، ماه نزول قرآن براى هدايت انسان ، ماه روزه ، روزه از گناه و ناپاكى ،ماه مهمانى خدا، ماه سرشارى رحمت حق ، ماه محدوديت شياطين ، ماه تزكيه ، تربيت و رشد است . زينت عابدان حضرت سجاد عليه السلام با خرسندى و آغوش باز به استقبال ماه رمضان مى رفت و بسيار غمين و حزين از اين ماه وداع مى كرد.
# با حلول ماه مبارك رمضان ، ماه عبادت و سازندگى ، ماه تجديد قواى معنوى شهرالله الاعظم كه در آن عموم مسلمانان در صف واحد متوجه به موضع قدرت لايزال و تجهيز در مقابل قواى طاغوتى هستند، لازم است با توحيد قدرت و قدرت واحده در مقابل طاغوت هاى زمان و چپاولگران بين المللى بپا خيزند و از مملكت اسلامى دفاع و دست خائنان را كوتاه و اميد آنان را قطع نمايند.
صحيفه نور جلد 8، ص 218
# ماه شريف رمضان در پيش است ... از ادعيه ائمه معصومين استفاده كنند و براى اين ملت خير و سلامت طلب كنند و براى دشمنان اسلام خذلان و شكست را بخواهند.
صحيفه نور جلد 18، ص 8
# من خوف اين را دارم كه در اين ماه مبارك رمضان كه ماه تهذيب نفس ‍ است و همه را خدا به ضيافت خودش دعوت كرده است ، ما با صاحب خانه كارى بكنيم كه عنايتش از ما برگردد.
صحيفه نور جلد 19، ص 12
# در اين ماه مبارك رمضان كه ماه خداست ، همه موفق بشويد به اينكه دعا كنيد براى اسلام ، در راءس ادعيه تان دعاى براى اسلام باشد.
صحيفه نور جلد 19، ص 161
# بايد كوشش كنيم كه در اين ماه مبارك رمضان كه بر ما گذشت اگر حالى پيدا شد، اين حال را تا ماه ديگر نگه داريم و اگر حالى پيدا نشد متاءسف و كوشش كنيم كه پيدا كنيم .
صحيفه نور جلد 20، ص 3
# ماه رمضان مبارك است براى اينكه ليلة القدر دارد... ماه رمضان مبارك است براى اينكه نزول وحى بر او شده است يا به عبارت ديگر معنويت رسول خدا وحى را نازل كرده است .
صحيفه نور جلد 20، ص 82
# شماها در ماه مبارك مهمان خدا هستيد، مهماندار خداست ، و مخلوق مهمان او است . البته اين ضيافت نسبت به اولياء كمل الهى به آن نحوى نيست كه ما تخيل كنيم يا دست ما به او برسد.
صحيفه نور جلد 20، ص 210
# توجه كنيد كه ماه مبارك رمضان را به آدابش عمل بكنيد يعنى آداب روحى اش . فقط دعا نباشد، دعا به معنى واقعى اش . خواندن خدا و تذكر خدا به معناى واقعى . آن تذكرى كه نفوس را مطئن مى كند
صحيفه نور جلد 19، ص 15

"ماه رمضان با توصیه های عارف ربانی مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی"


شب‌های ماه رمضان در پیش است، اغلب شما جوان هستید. وضو بگیرید. نماز بخوانید. کم حرف بزنید. کم قصه بگویید. این چیزهایی که در تلویزیون نشان می‌دهند برای تفریح است یا برای بچه‌ها. شما که روزه دارید کمتر این و آن را گوش دهید. کمی به کارهایتان برسید.

نیم ساعت یا یک ساعت بعد از نماز در سجاده بنشینید و خدا را یاد کنید. افطار که کردید، بدنتان که آرام گرفت، به دعایی، به ثنایی یک دقیقه خدا را یاد کنید. با خودتان خلوت کنید. به قرآن نگاه کنید. با اینکه اصلا ساکت بنشینید. این خیلی قیمتی است. آدم افطار حقیقی را با خدا می‌کند. افطار حقیقی که خوردن نیست. ابعث حیا، آن افطار است.

نماز پیامبر(ص) است. روزه علی(ع) است. افطار خداست. از افطار بالاتر هم چیزی نیست. علی(ع) روزه است؛ یعنی هر که علی(ع) را قبول کند در دنیا کم حرف می‌زند، آلوده نمی‌شود. ذکر دنیا را کم می‌کند ادعایش از بین می‌رود. هر که پیغمبر را نگاه کند نماز خوانده است. ذکر خدا می‌گوید، دعا می‌کند، صلوات می‌فرستد . همینطور می‌آید جلو تا خدا را ملاقات می‌کند و می‌گوید اشهد، خدا را دیدم. اشهد ان لا اله الا الله می‌گوید و بالا می‌رود.


نگویمت که همه ساله می پرستی کن سه ماه "می" خور و نه ماه پارسایی کن

تفسیر این بیت حافظ این است که سه ماه رجب و شعبان و رمضان فصول اهل محبت است . سه ماه کافی است تا نه ماه دیگر را شراب صافی:

یامن یکفی من کل شی و لا یکفی منه شی ، اکفنی ما اهمنی من امر الدنیا و الآخره

آنچه نادیدنی است برایت به تماشا بگذارد .

اولیای خدا چه چیزی برداشت کردند که وقتی به این ماه می رسیدند مثال بارز واشتاق الی قربک فی المشتاقین بودند . بی شک به خدا اطمینان داشتند و در هر حال رضا بودند . آدم ها برایشان فرقی نمی کرد و همه را به دید الهی می دیدند . مریضی و بی پولی و مرگ و غم و غصه و حتی شادیها برای آنها نشانه است از سلطان السلاطین . چرا ما به خدا اعتماد و اتکا نمی کنیم در صورتی که می دانیم کسی ما را اندازه او دوست ندارد و به فکر ما نیست و توکل بر غیر او خسران دنیا و عقباست .

خاب الوافدون علی غیرک و خسر المتعرضون الا لک

یک راهنمایی برای آنهایی که دلشان در حال تپش است :

عارف فانی سید هاشم حداد (ره) می فرمایند:

همت عالی دار ، به چیزهای کوچک قانع مشو ، اینقدر دور خود نگرد ، به اوبسپار و جلو برو .مرد باید عالی همت باشد . حیف است کسی که می خواهد به محضر سلطان السلاطین حضور یابد درراه مثلا از گدای سر گذر چیزی بخواهد."

هر جا غصّه دار شدی استغفار کن. استغفار امان انسان است. به این کاری نداشته باش که چرا محزون شده ای ، اذیّتت کرده اند ؟ گناهی کرده ای؟ بعضی وجود خودشان را گناه می دانند. شما می گویی چرا من درست کار نمی کنم ، او خودش را گناه می داند. محزون که شدی استغفار کن. چه غم خود را داشته باشی و چه غم مؤمنین را ، استغفار غم ها را از بین می برد. همان طور که وقتی خطا می کنی همه صدمه می خورند ، مثلاً وقتی چند نفر کفران نعمت می کنند به همه ضرر می رسد ؛ استغفار هم که می کنی به همه ماسوای خودت نفع می رسانی.

در حدیث است که هشت چیز شما دست خداست :
موت و حیات,

مرض و صحت,

فقر و غنا,

خواب و بیداری,


چه چیزی می ماند که دست خودمان باشد ؟


منبع : موعود

[=arial narrow]روزه نوعی تمرین تهذیب، تزکیه نفس و راهی مناسب برای تحقق تسلط انسان بر نفس خویش و مبارزه با هوس های نفسانی است و عاملی مؤثر در تحقق بخشیدن به مهم ترین هدف و فلسفه حیاتی انسان، یعنی کمال و قرب الهی است.

[=arial narrow]روزه در دو بُعد فردی و اجتماعی، افزون بر ثمرات جسمی، آثار تربیتی مانند: تقویت صبر، آخرت گرایی، قدرت بر کنترل شهوت، شکوفایی حسّ همدردی با فقرا و کم شدن شکاف طبقاتی و ... را به همراه دارد. امام صادق (علیه السلام) یکی از آثار روزه را این گونه بیان فرمودند: روزه به این دلیل واجب شده است که میان فقیر و غنی مساوات برقرار گردد، و این به جهت آن است که غنی طعم گرسنگی را بچشد و نسبت به فقیر ادای حق کند؛ چراکه اغنیا معمولاً هر چه را بخواهند برای آنها فراهم است، خدا می خواهد میان بندگان مساوات باشد، و طعم گرسنگی و درد و رنج را به اغنیا بچشاند تا آنان به ضعیفان و گرسنگان رحم کنند.

[=arial narrow]خداوند با تشریع روزه فرصتی مناسب را در بیشتر روزهای سال به ویژه در ماه مبارک رمضان در اختیار انسان قرار داده تا او استعداد بالقوه اش را در راه رسیدن به قرب الهی به فعلیت رسانده، به مقام خلیفة اللهی خویش نزدیک گردد. چه اینکه روزه هر چه آثار و فوائد بدنی و اخلاقی و اجتماعی دارد، در مسیر تقوا است، همان گونه که قرآن کریم می فرماید: «اى افرادى که ایمان آورده ‏اید! روزه بر شما نوشته شده، همان ‏گونه که بر کسانى که قبل از شما بودند نوشته شد، تا پرهیزکار شوید».

[=arial narrow] گرچه اصل روزه در جسم و روان انسان مؤثر است، از این رو روزه یکی از نعمت های فراگیر و از مصادیق رحمت عامه خداوند بوده و همه مردم از آن می توانند بهره مند شوند، ولی اگر این عمل عبادی، با ویژگی های روحی و صفات کمالی و فضائل اخلاقی همراه گردد، قطعاً، آثار روزه در به کمال رسانی نفس انسانی بسیار مؤثر خواهد بود؛ از این رو روزه یک فرد عادی با کسی که مراحل تقوا و کمال انسانی را طی نموده، و متخلق به اخلاق الهی شده، متفاوت است. روزه در دو بعد فردی و اجتماعی، افزون بر ثمرات جسمی، آثار و فایده های تربیتی و سازندگی بسیاری دارد. در این جا به برخی از آنها به گونه اختصار پرداخته می شود:

[=arial narrow] آثار فردی روزه

[=arial narrow]1. تقویت پایداری و صبر: صبر یکی از فضیلت های اخلاقی و انسانی است که بر تحصیل آن بسیار تأکید شده است؛ زیرا شخص سالک به سوی قرب الهی در حرکت است و با داشتن این صفت نیکو است که می تواند با نشیب و فرازها، مشکلات، مصیبت ها و مانند آن دست و پنجه نرم کند و به مقصود خود نایل آید.

[=arial narrow] یکی از راه های رسیدن به این توانایی نفسانی و فضیلت انسانی، روزه داری است؛ بر اساس روایاتی که از معصومان به ما رسید. کلمه «صبر» در آیه مبارکه «وَ اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»، به روزه تفسیر شده است.

[=arial narrow] و نیز پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله) ماه مبارک رمضان را ماه صبر دانسته و می فرماید: «ای مردم! به درستی که ماهی بر شما سایه افکنده است که در آن شبی است بهتر از هزار شب، و آن ماه رمضان است، خداوند روزه گرفتن در آن را واجب نمود... و آن ماه صبر است».

[=arial narrow] در حقیقت یکی از مهم ترین آثار روزه همین اثر روحانی و معنوی صبر در روح و جان روزه دار است؛ زیرا روزه با فراهم نمودن محدودیت های موقت در برابر گرسنگی و تشنگی و دیگر موارد، به او توان پایداری، شکیبایی و توان مبارزه با حوادث سخت در زمان های ممتدّ می بخشد و چون غرائز سرکش را کنترل می کند بر قلب انسان نور و صفا می ‏پاشد.

[=arial narrow]

[=arial narrow] 2. آرامش و نشاط: روزه به ویژه روزه ماه مبارک رمضان، از دو جهت مایه آرامش برای روزه دار است و شخص روزه دار را از نگرانی ها و اضطراب ها به دور نگه می دارد؛ یکی از آن جهت که، انسان را به مرحله صبر می رساند و انسان صابر را، مسلط بر نفس و پیرو عقل و تسلیم خدا می سازد و کسی که چنین باشد دارای نفسی آرام و مطمئن خواهد بود؛ زیرا حقیقت و معنای صبر ملازم با سکون و آرامش نفس است و در واقع صابر کسی است که به زودی تحت تأثیر حوادث واقع نگردد و بادهای مخالف او را تکان ندهد و وی را مضطرب نگرداند.

[=arial narrow] از سوی دیگر روزه نوعی یاد و ذکر عملی خداوند است و مسلّم است که یاد و ذکر الهی مایه آرامش دل ها است، همان گونه که قرآن کریم می فرماید: «آنها کسانى هستند که ایمان آورده‏ اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می یابد».

[=arial narrow]به علاوه، آرامشی که نصیب روزه دار می شود می تواند ناشی از لذتی باشد که هنگام انجام فریضه روزه، به ویژه هنگام افطار از آن بهره مند می شود؛ از این رو امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «برای روزه دار دو شادمانی وجود دارد؛ شادمانی هنگام افطار و شادمانی دیگر هنگام ملاقات با خداوند عز و جل». نیز پیامبر (صلی الله علیه واله) در یکی از سفارش هایشان به امیرالمئومنین (علیه السلام) فرمودند: «اى على! مؤمن در دنیا در سه وقت خوشحال مى‏گردد: هنگام ملاقات با برادران، هنگام افطار در ماه رمضان، و هنگام نماز در آخر شب».

[=arial narrow] 3. آخرت گرایی: یکی دیگر از آثار فردی روزه این است که آدمی را در مسیر آخرت گرایی قرار می دهد؛ زیرا انسان روزه دار با گرسنگی و تشنگی خود، به یاد گرسنگی و تشنگی روز قیامت می افتد و تصمیم می گیرد برای آن روز واپسین، توشه ای آماده سازد.

[=arial narrow] پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله) در خطبه شعبانیه می فرماید: «با گرسنگی و تشنگی تان [در روزه رمضان] به یاد گرسنگی و تشنگی روز قیامت باشید». نیز در حدیث دیگری از آن حضرت می خوانیم: «بهشت دری دارد به نام ریان (سیراب شده) که تنها روزه داران از آن وارد می شوند». مرحوم صدوق در شرح این حدیث می نویسد: انتخاب این نام برای این در بهشت به جهت آن است که بیشترین زحمت روزه دار از ناحیه عطش است، هنگامی که روزه داران از این در وارد می شوند چنان سیراب می گردند که بعد از آن هرگز تشنه نخواهند شد.


[=arial narrow] 4. قدرت بر کنترل شهوت ها: از مهم ترین زمینه های دوری از رحمت الهی و محرومیت از الطاف بی کران خداوند، گرفتار شدن انسان در دام خواسته های نفسانی و شهوت ها به ویژه شهوت جنسی است. در آموزه های دینی دستورالعمل های بسیاری برای کنترل و جهت دهی به آن شهوت ها و تعدیل در غرائز بیان شده که یکی از آن راه کارها، روزه داری است؛ زیرا روزه نوعی ریاضت طبیعی و معقول است که اگر به گونه منظم و مرتب تکرار شود، به تدریج نیروی خویشتن داری از گناهان را در انسان تقویت می کند و او را بر اراده خود مسلّط می نماید، و در این جا است که شخص روزه دار در برابر هر گناهی عنان اختیار از کف نمی دهد، و در تقرب به خدای سبحان دچار سستی نمی گردد، و از گناهان دوری می کند. همان گونه که قرآن کریم با جمله: «لعلّکم تتّقون»، به این مسئله اشاره می فرماید.

[=arial narrow] پیامبر اکرم (صلی الله علیه واله) می فرماید: «ای جوانان! هر کس از شما که از وضعیت زندگانى خوبى برخوردار باشد، ازدواج کند؛ زیرا ازدواج، برای حفظ چشم و فرج، بهتر است و هرکس توانایی مالی برای ازدواج ندارد، روزه بگیرد؛ زیرا روزه برای او کاهش دهنده شهوت است».

[=arial narrow]
5. عامل تقویت اخلاص: امیرالمومنین (علیه السلام) هنگامی که فلسفه عبادات را بیان می کند درباره روزه چنین می فرماید: «خداوند روزه را برای آزمودن و آموزش اخلاص واجب نمود». حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در این باره می فرماید: «خدا روزه را برای تثبیت اخلاص واجب نمود». بنابراین روزه برای ایجاد، پرورش و رشد اخلاص در انسان مؤثّر است؛ زیرا روزه با توجه به این که کفّ و خودداری است، یگانه عبادت مخفی است و تا خود شخص آن را بیان نکند کسی جز خداوند از آن آگاهی پیدا نمی کند.


[=arial narrow] آثار اجتماعی روزه

[=arial narrow] برخی از آثار اجتماعی روزه داری عبارت است از:

[=arial narrow] الف. شکوفایی حسّ همدردی با فقرا و کم شدن شکاف طبقاتی: روزه حسّ همدردی و همسویی با قشر مستضعف را در انسان بیدار می کند. روزه دار با گرسنگی و تشنگی موقتی خود، عاطفه اش شکوفا شده و موقعیت گرسنگان و مستمندان را بهتر درک می کند و مسیری در زندگی او باز می شود که حقوق زیردستان را ضایع نکرده و از دردهای محرومان غافل نباشد. گرچه ممکن است افراد متمکن و ثروتمند را با توصیف حال گرسنگان و محرومان، متوجه حال آنان ساخت، ولی اگر این مسئله جنبه حسی و عینی به خود بگیرد بهتر اثربخش است. در حدیث معروفی از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که «هشام بن حکم» از علت تشریع روزه پرسید، امام (علیه السلام) فرمود: «روزه به این دلیل واجب شده است که میان فقیر و غنی مساوات برقرار گردد، و این به جهت آن است که غنی طعم گرسنگی را بچشد و نسبت به فقیر ادای حق کند، چرا که اغنیا معمولاً هر چه را بخواهند برای آنها فراهم است، خدا می خواهد میان بندگان مساوات باشد، و طعم گرسنگی و درد و رنج را به اغنیا بچشاند تا آنان به ضعیفان و گرسنگان رحم کنند».

[=arial narrow]ب. حسن معاشرت: روزه داری زمینه پردازش به امور معنوی در انسان را فراهم کرده و عاملی است برای این که او را از ناهنجاری های اجتماعی دور و در مسیر تقوای اجتماعی و حسن معاشرت با هم نوعان خود قرار می دهد. البته این اثرگذاری از ناحیه ماه مبارک رمضان که نوع مردم در آن روزه هستند و شامل برنامه های ویژه ای همچون استحباب افطاری دادن و مانند آن است، جلوه بیشتری خواهد داشت.

[=arial narrow]ج. ایجاد فضای معنوی در جامعه و کاهش آسیب های اجتماعی: روزه، روحیه تقوا و خویشتن داری انسان را ایجاد و آن را به مرور زمان افزایش می دهد و در تربیت روحی تک تک افراد جامعه تأثیر مستقیم دارد؛ زیرا بیشتر گناهان فردی و اجتماعی، از دو ریشه غضب و شهوت سرچشمه مى‏گیرند و روزه‏، جلوى تندى‏هاى این دو غریزه را مى‏گیرد. لذا سبب کاهش فساد در جامعه و افزایش تقوا می شود.
منبع : مهر

به گزارش مشرق، پايگاه اطلاع رساني دفتر حضرت آيت الله بهجت، مطالبی از ايشان درباره ماه رمضان و روزه داري منتشر کرده است که از نظر مي گذرد:


در حديث قدسى آمده است:« أَلصَّوْمُ لى وَ أَنَا أَجْزى بِهِ.»
روزه براى من است، و من خود پاداش آن را مى دهم.(1)

يعنى خداوند متعال ثواب آن را بدون واسطه مى دهد، علاوه بر ثواب هايى كه در كتاب و سنّت ذكر شده است:
«فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّآ أُخْفِىَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْيُنٍ» پس هيچ كس نمى داند كه چه چشم روشنى هايى براى آنان مخفى شده است.(2) يعنى قابل وصف و توصيف نيست.

در روايت است كه:
« لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ: فَرْحَةٌ عِنْدَ إِفْطارِهِ، وَ فَرْحَةٌ عِنْدَ لِقاءِ رَبِّهِ.»

روزه دار دو خوشحالى دارد: «يكى هنگام افطار، و ديگرى هنگام ديدار پروردگار.»(3) البتّه اين در صورتى است كه در فطور و سحرى، نخوردن در روز را تدارك نكند.
دوازده روز از رمضان گذشته بود، روزه دارى در مسجد كوفه مى گفت: تا به حال گرسنه نشده ام، صوم هم براى او جوع آور نيست! با اينكه بعضى طالب چلومرغ و غذاهاى لذيذند.
درباره ى مقدار خوردن در روايات آمده است: «وقتى كه گرسنه شدى، بخور.»(4) اگر انسان گرسنه باشد، نان خالى هم براى او لذيذ است، لذّت طعام را صائمين مى دانند.
همچنين درباره استهلال در ماه مبارک رمضان در روايت آمده است كه وقتى سيّد الشّهدا ـ عليه‏السّلام ـ را شهيد نمودند، خداوند متعال به مَلَكى دستور داد كه ندا در دهد:

«أَيَّتُهَا الْأُمَّةُ الظّالِمَةُ الْقاتِلَةُ عِتْرَةَ نَبِيِّها،لا وَفَّقَكُمُ اللّه‏ُ تَعالى لِفِطْرٍ وَ لا أَضْحى.»(5)

اى امّت ستمكارى كه نواده پيامبرتان را كشتيد، هرگز خداوند متعال شما را به عيد فطر و قربان موفّق نگرداند!

گويا اين دعا بايد مصداق داشته باشد، لذا اگر چه در رؤيت هلال ماه مبارك رمضان راه احتياط براى شيعه وجود دارد كه تا ثابت نشده روزه مى‏گيرند، ولى با احتياط، فطر و اضحى درست نمى‏شود.
در واقع اين روايت مى‏ خواهد بگويد كه امام ـ عليه‏السّلام ـ را نخواستيد، فطر و اَضْحى را مى‏خواهيد چه كار؟! ناقه ‏اى(6) براى شما فرستاديم، خودتان نخواستيد و پى كرديد!
[SPOILER]

1.من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 75؛ تهذيب، ج 4، ص 152؛ وسائل الشيعة، ج 10، ص 400؛ بحار الانوار، ج 93، ص 255، 6 و 258.25
2.سوره ى سجده، آيه ى 17.
3.كافى، ج 4، ص 65؛ من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 76؛ وسائل الشيعة، ج 10، ص 397؛ بحار الانوار، ج 93، ص 380.
4.مستدرك الوسائل، ج 1، ص 284؛ ج 16، ص 466؛ بحار الانوار، ج 56، ص 260؛ فقه الرضا، ص 340: « إِذا جُعْتَ فَكُلْ.»
5. من لا يحضر الفقيه، ج 2، ص 89؛ بحار الانوار، ج 45، ص 218؛ علل الشرائع، ج 2، ص 389.
6. اشاره به جريان ناقه‏ى حضرت صالح ـ عليه‏السّلام ـ.

[/SPOILER]

از ویژگی های برجسته این عبد صالح خدا عبادتهای خالصانه و شب زنده داری های عاشقانه او به

خصوص در ماه مبارک رمضان بود؛بدین جهت برای شناخت کامل و آگاهی بیشتر از این مرجع عظیم

الشأن جهان تشیع گفتگویی را با حجت الاسلام علی بهجت فرزند آن استاد فرزانه صورت دادیم.حضرت

آیت الله بهجت انسانی بسیار متواضع بودند،یک مقداری در مورد تواضع و فروتنی ایشان بفرمایید.

آقا هر وقت مجلسی می رفت،بی سر و صدا و تا کسی بلند نشده،سریع می رفت یک گوشه ای می

نشست.در مجلس بر خلاف دیگران این جوری بود که خصیصه اش این بود.

ایشان هرگز به گفتن تفسیر نمی پرداخت ولی تدبر در قرآن را در سحرها و بین الطلوعین داشت؛در

ماه رمضان در میان روز هم تدبر در قرآن داشتند.

ایشان در شب های قدر ادعیه وارده در آن شب ها را مراعات می کرد و شب های قدر را که بیدار می

ماند قرآن سر می گرفت.

البته ایشان قرآن سر گرفتن را مخصوص شب قدر نمی دانست و معتقد بود که خیلی از عبادت ها

وجود دارد که ما به جهت این که نوشته است در فلان زمان آن را باید بجا آورد،ما خود را از آن محروم

می کنیم، لذا در وقت شدت و گرفتاری ها قرآن به سر گرفتن را توصیه می کرد و در ایام دیگر همانند

شب های جمعه خود نیز مشغول این امر می شد.


علاوه بر این،ایشان شب ها قبل از خواب حدیث کساء را حتما قرائت می کردند و همچنین با وضو به

بستر خواب می رفتند و بعدها که به جهت مشکلات نمی توانستند وضو بگیرند با تیمم می خوابیدند و

بعضی شب هایی را که می خواستند احیاء بگیرند یک مقداری استراحت می کرند و سپس بلند می

شدند و می فرمودند که حضرت زهرا سلام الله علیها،حسنین علیهم السلام را شب زودتر می

خواباندند تا قبل از نیمه شب برای احیاء بلند شوند.

آیت الله بهجت در تمام ایام وفات کارش این بود که زیارتی را از آن حضرت بجا بیاورد،ایشان علاوه بر

این، زیارت می کرد،منتهی در زیارتش احوالات مخصوصی داشت که گاهی با حزن و اندوه همراه بود

و شب هایی که وفات بود هنگامی که برای شام می آمد برای بچه ها داستان های تاریخی که در این

زمینه داشت(همانند شیوه شهادتی که در روایات آمده بود)را نقل می کردند و در چشمانش اشک

جمع می شد و از دشمنان اهل بیت تبری می جستند،در حالی که در شب های معمولی ممکن بود

با برخی از بچه ها شوخی کند.

ایشان در تشخیص عید فطر دقت عجیبی داشتند و حاضر نبودند زود حکم کند و معمولا حکم هم نمی

کرد و مقدماتی را توصیه می کرد که اگر می توانید نماز هزار توحید را بخوانید و اگر نمی توانید به جای

هزار تا، بخوانید و در روایاتی که می خواند به بچه ها اعمالی را توصیه می کرد و هیچ گاه توانایی خود

را به دیگران تحمیل نمی کرد و ناتوانی در عبادت برایش ناچیز بود.

[=arial narrow]اوصاف ماه مبارك رمضان در آئينه كلام معصومین (علیه السلام)

ماه رمضان نهمين ماه از ماههاي سال قمري عربي است . در قر آن كريم از ماههاي سال قمري ، جز ماه رمضان نام هيچ ماه ديگري نيامده است (1)

و اين يكي از فضايل و امتيازات ماه رمضان است كه از ميان ماههاي سال قمري فقط از ماه رمضان در قر آن ، در سوره بقره آيه 185 نام برده شده است . كلمه رمضان اسمي از اسماي الهي است ونبايد به تنهايي و بدون كلمه شهر كه به معناي ماه است ذكر شود .
هشام بن سالم از سعد نقل مي كند كه گفت ما هشت نفر در محضر امام محمد باقر (ع) بوديم ، رمضان به ياد ما آمد و از آن سخن گفتيم . امام باقر (ع) فرمودند :
نگوئيد اين رمضان است ، نگوئيد رمضان رفت و رمضان آمد . زيرا رمضان اسمي از اسماي الهي است كه نمي آيد و نمي رود . سخن از آمدن و رفتن براي آن صحيح نيست . فقط آنچه كه زوال پذير و نابود شدني است مي آيد و مي رود . و در ادامه فرمودند :

[=Times New Roman] بلكه بگوئيد ماه رمضان ، پس ماه را در تلفظ به اسم اضافه كنيد كه اسم ( رمضان ) اسم خداست (2)

[=Times New Roman] در اين رابطه روايت بسياري از معصومين ، عليهم السلام ، به ما رسيده است كه مرحوم كليني در فروع كافي بابي جداگانه و مستقل در اين زمينه با عنوان :
[=Times New Roman]‹‹‌ باب نهي از گفتن رمضان بدون كلمه ماه ››‌ (3)گشوده است .
[=Times New Roman] مرحوم حر عاملي نيز در كتاب الصوم وسائل الشيعه بابي با اين عنوان دارد :
[=Times New Roman] باب ‹‹ مكروه بودن گفتن رمضان بدون اضافه به ماه و حرام نبودن گفتن رمضان به تنهايي و كفاره گفتن رمضان به تنهايي ››‌ در روايتي در بحار الانوار و وسائل الشيعه از امام موسي بن جعفر (ع)از پدران گرامي ايشان از قول حضرت علي آمده است كه گفتن رمضان به تنهايي بدون اضافه كلمه شهر ( ماه ) كفاره دارد بايد صدقه بدهد و روزه بگيرد (4).
[=Times New Roman]از ناحيه علماي عامه ( اهل سنت ) نيز رواياتي از پيامبر گرامي اسلام در زمينه نهي از گفتن رمضان به تنهايي وارد شده است (5).غير از دو فضيلتي كه براي ماه رمضان بيان شده ماه رمضان داري فضايل و امتيازات و ويژ گيهاي فوق العاده اي است كه شمارش آنها نيازمند تحقيق گسترده و تاليف كتاب است و طبعا در اين فرصت كوتاه امكان پذير نيست و در يك مقاله نمي گنجد .
[=Times New Roman]به همين جهت در اين مقاله و چند شماره آينده ، صرفا اشاره اي كوتاه به بخشي از اين امتيازات و اوصاف بر اساس روايات و احاديث معصومين (ع) مي شود . اين اوصاف در اسامي ماه رمضان نمود يافته است .

[=Times New Roman]شهر الله ( ماه خدا )

[=Times New Roman]گرچه اجزاي زمان و مكان از نظر معنوي هيچ تفاوتي در ذات با يكديگر ندارد ، ولي به واسطه اموري ، يك مكان همچون كعبه يا مساجد و مشاهده ، يا يك زمان همچون ماه رمضان و بويژه ليله القدر ، ارزش ، اعتبار و اهميت پيدامي كند و مبارك مي گردد . درميان ماهها ، ماه رمضان ، ‹‹‌ شهر الله ››‌ و ماه خداست ، زماني است كه براي عبادت تعيين شده ، مردم همه در آن عبادت مي كنند و زمينه رشد و تكامل معنوي و تربيت استعداها و سير و سلوك و تخلق به اخلاق الله دراين ماه بيشتر فراهم است . درهاي آسمانها به روي انسانها باز است . در اين ماه ، زمينه بر قراري ارتباط بين زمين و آسمان فراهم مي شود . در كلمات معصومين (ع)بارها ماه رمضان ‹‹‌شهر الله ››‌ ناميده شده است . مطابق نقل امام صادق ، عليه السلام ، پيامبر گرامي اسلام فرمودند :‌

[=Times New Roman] ‹‹‌ ماه رمضان ماه خداست ، ماهي است كه در آن حسنات و كارهاي خوب را چند برابر ثواب دهند (6).

[=Times New Roman] رسول گرامي اسلام حضرت محمد (ص) در چند روايت ، شعبان را ماه خود و ماه رمضان را شهر الله ( ماه خدا ) ناميده اند (7).

[=Times New Roman] امام زين العابدين عليه السلام در دعاي وداع با ماه رمضان در ‹‹‌ صحيفه سجاديه ››‌ مي فرمايد :

[=Times New Roman] ‹‹‌ ا لسلام عليك يا شهر الله الاكبر و يا عيد اوليائه ›› درود بر تو اي بزرگترين ماه خدا و اي عيد ( روز جشن و شادي ) دوستان خدا .

[=Times New Roman] امام جعفر صادق (ع) فرمودند :

[=Times New Roman]‹‹‌ ماه رمضان ماه خداست در اين ماه زياد ذكر خدا لا اله الا الله ، الله اكبر الحمدلله و سبحان الله بگو ئيد ›› (8).

[=Times New Roman]شهر الصبر( ماه صبر )

[=Times New Roman]در سخنان معصومين (ع) ، ماه رمضان ماه صبر ، ناميده شده است . پيامبر اسلام در توصيف ماه رمضان فرمودند:

[=Times New Roman] ‹‹ ماه رمضان ماه صبر است و پاداش صبر بهشت است ›› (9).

[=Times New Roman]مولي الموحدين علي بن ابي طالب (ع)فرموده اند :

[=Times New Roman] ‹‹ روزه ماه صبر ( ماه رمضان ) وروزه سه روز در هر ماه ، زنگارها و غم و اندوه و وسواس را از قلب بيرون مي برد (10).

[=Times New Roman] به بيان رسول الله (ص) خداي متعال در حديث قدسي مي فرمايد :

[=Times New Roman] هممه اعمال بني آدم ده برابر تا هفتصد برابر ثواب و پاداش دارد ، جز صبر كه براي من است و من پاداش آن رامي دهم . پيامبر گرامي اسلام ادامه مي دهند :

[=Times New Roman]پس ثواب صبر فقط در نزد خداروشن است و در پايان مي فرمايند :

[=Times New Roman] ‹‹ والصبر الصوم ›› مقصود از صبر روزه است (11).

[=Times New Roman]مرحوم علامه طباطبائي مي نويسد :

[=Times New Roman] ‹‹ هر گاه پيامبر اسلام (ص) از امري محزون و غمگين مي شد از خواندن نماز و گرفتن روزه براي دفع آن غم و حزن ، كمك مي گرفت (12).

[=Times New Roman] صبر در زندگاني فردي و اجتماعي هر انسان و در زندگاني است ، يك ضرورت است ، صبر در دين به منزله سر نسبت به بدن است . همانگونه كه انسان بدون سر ، انسان نيست و بي اثر است دين هم بدون صبر و استقامت ، دين و ايمان نيست (13).