خودگرایی و خودفراموشی منافقان
تب‌های اولیه
خودگرایی و خودفراموشی منافقان
باسمه تعالی
قرآن کریم گاهی از خودگرایی تبهکاران سخن می گوید:« و طائفه قد اهمتهم انفسهم» و گاهی از « خودفراموشی» آنان: « و لا تکونوا کالذین نسوا الله فانسیهم انفسهم» سر این دوگانگی در تعبیر آن است که انسان موجودی تک بعدی نیست تا مانند حیوان فقط با شهوت و غضب یا مانند فرشته تنها با تسبیح و تقدیس حیاتش تداوم یابد، بلکه او هم دارای قوای طبیعی و حیوانی و هم دارای قوای روحانی و الهی است که از اولی به «نفس» و از دومی به «عقل»تعبیر می شود و همواره در درون او بین دو جناح عقل و نفس درگیری است.
تبهکاران و منافقان که خود الهی خویش را فراموش کرده اند، تنها به فکر خود حیوانی خویش هستند.
پس آنچه بر منافقان حاکم است شهوت و غضب است و عقل آنان اسیر هوای نفس آنهاست. « و کم من عقل اسیر تحت هوی امیر»نهج البلاغه،حکمت 211
او خود الهی و حقیقت انسانیش را زنده به گور کرده است و از این رو هم پایه ی حیوان بلکه فروتر از آن است. « ان هم الا کالانعام بل هم اضل سبیلا»فرقان آیه 44
تفسیر تسنیم
تبهکاران و منافقان که خود الهی خویش را فراموش کرده اند، تنها به فکر خود حیوانی خویش هستند.
پس آنچه بر منافقان حاکم است شهوت و غضب است و عقل آنان اسیر هوای نفس آنهاست. « و کم من عقل اسیر تحت هوی امیر»نهج البلاغه،حکمت 211
او خود الهی و حقیقت انسانیش را زنده به گور کرده است و از این رو هم پایه ی حیوان بلکه فروتر از آن است. « ان هم الا کالانعام بل هم اضل سبیلا»فرقان آیه 44
تفسیر تسنیم