جمع بندی خدای فعال یا خدای تابع؟

سلام
منظورم از باورها ، همین نگرش ها و سوالاتی بود که در این تاپیک داشتید
که من مثال زدم ( شفاف سازی کردم) که همین سوال های شما در یک بعدی می تونه به این شکل تمثیل بشه .

تمثیل رو چند پست قبل بیان کردم

سلام.
پیامبر:
السَّعیدُ مَن سَعِدَ فی بَطنِ امِّهِ، و الشَّقِی مَن شَقِی فی بَطنِ امِّهِ؛ خوشبخت از همان شکم مادر خود خوشبخت است و بدبخت از همان شکم مادر خود، بدبخت است. (کنز العمّال، ص ۴۹۱)

[="Tahoma"][="Navy"]

[="Tahoma"][="Navy"]

با سلام

خداوند در ظاهر همین اجتماع نقیضین است

جبر و اختیار...

ظاهر و باطن...

اول و آخر...

تاریکی و نور...

و...

شما خود سعی دارید به ذات خدا برسید در حالی که رسیدن به ذات اقدس او چیزی جز کفر شما در پی نخواهد داشت..

من یه مروری کنم بر بحث تا قضیه روشن بشه :

شما سوالتون در مورد ازدواج بود که سوال کردید خدا گفته میرسونه و من میبینم که همه چی در روال نظام سبب و مسببی اتفاق می افتند

-- من اومدم از زاویه ای دیگر به سوال شما نگاه کردم
اگر رساندن خداوند رو اینجور ببینیم :

من بشینم اتاق و بگم خدایا یه کوزه سکه طلا برسون که برم بفروشم خرج عروسی کنم
و در آن واحد یه کوزه سکه طلا از دریچه کولر بیاد پایین !

-- بعد شما اومدی گفتی که اصلا تو باغ نیستی حاجی و خیلی از مساله دوری !

حالا منظورتون از این دور بودن چی بود ! نمیدونم

من اومدم گفتم که باور شما رو شفاف سازی کردم و من در باغ هستم و کاملا عمق فاجعه رو اندازیه گیری گیری کردم
و این شما هستید که از باورهای خودتون دورید !

[="Tahoma"][="Navy"]

[="Tahoma"][="Navy"]

[="Tahoma"][="Navy"]

من وقتی کسانی رو میبینم که با زور و از هر راهی سعی میکنند خودشون رو قانع کنن که خدایی وجود داره (خصوصا خدای ادیان) یاد این بنده خداهایی میفتم که مریضی دارن که دکترا جوابش کردن، یا ارزویی دارن که از نظر علمی نشدنی هست (مثلا قدشون 20 سانت بلند بشه)، و برای همین با اینکه خودشونم ته دلشون میدونن که اینها نشدنی هست و هرکس ادعای شدنی بودنش رو میکنه داره دروغ میگه اما بازم خودشونو راضی میکنن و میگن حالا شانسمون رو پیش این دعا نویس و رمال و قرص افزایش قد و .... هم امتحان کنیم...شاید شد!
متاسفانه خدای ادیان هم اینقدر باگ و سوراخ داره که از همون ب بسم الله مشکل داره چه برسه بحثهای علمی و دقیق! من چنتاشو خلاصه وار میگم

1-اگر نیازی نداشت به خلقت...پس چرا آفرید؟
2- درجواب سوال بالا میگن ذاتش آفریننده بود...اما شما بپرس که کدوم ذات؟ اصلا بیا ذات رو تعریف کن و یک مثال واقعی بزن اش ... وگرنه یک موضوع انتزاعی ساخته ی ذهن اخوندها است.
3- در جواب سوال بالا میگن این یک موضوع عقلیه و کاملا پذیرفته شده است! اما اگر درباره ی ساده ترین مسائل دینی شون مثل اجازه ی زن برای بیرون رفتن از منزل از شوهر سوال کنی میگن عقل ما ناقصه و حکمت اصلی رو نمیتونه درک کنه! اما جالبه با همین عقل ناقصشون، بزرگترین معمای تاریخ که بزرگترین دانشمندان تجربی و فلاسفه نتونستن اثبات کنند و گفتن همه چیز 50-50 هست رو اینها اثبات کردن و براش حکم جهاد و شهادت و قتل صادر میکنن!
4- بعدش اگر بگی بهشون اوکی! اما حالا چه کسی گفته این خدای خالق جهان باید خدای ادیان باشه؟ چرا مثلا یک شتر بالدار در فاصله 1000 کیلومتری از زمین نباشه؟ جواب خاصی ندارن بدن و هرکس هر چیزی به دهنش برسه میپرونه! چه تفاوتی هست بین اون شتر بالدار و خدای اسلام؟ کما اینکه ما میدونیم اون شتر بالدار واحد هست، نه زاده شده و نه میزاید، عادل هست و قدرت مطلقه هست و همه ی این چرندیات!
5- در نهایت وقتی بگی باشه آقا، من همه ی مزخرفات بالا رو پذیرفتم...الان مسلمون شدم! فقط یک سوالی دارم... اونم درباره ی معاد هست. چرا خداوند که اینقدر ناز و خوبه، مخلوقات خودش رو، که نه در وجود و نه در هیچ چیز دیگه هیچ استقلالی از خودشون ندارند، و بطور مطلق وابسته ی خودش هستن، مجازات میکنه یا پاداش میده! مگر اینها حتی 1 سلول مستقل داشتند که حالا واجد مجازات و یا پاداش باشند؟
برمیگردن و از یک موضوع خرافی دیگه به نام اختیار حرف میزنن که یا خودشونم نمیدونن چیه، یا خودشون رو به نفهمی میزنن که ماستمالی کنن و رد بشن و اخرش یک حدیث میخونن که ما منع شدیم درباره ی فکر کردن به جبر و اختیار! چون وقتی ازشون سوال کنی که، این چطور اختیاری هست که نمیتونی حتی 1 حرکت پیش بینی نشده انجام بدی تا خدا رو غافل گیر کنی! میگن اون بحث علم خداست و ربطی به اختیار نداره (کلا دائما از یک فرافکنی به یک فرافکنی دیگه درحال فرار هستن دائما)

از تناقضات در قران و دین و رفتار مسلمونا و ... هم چیزی نمیگم که خودش یک کتابه!
ولی کسی یک ذره به عقل اعتقاد داشته باشه و فکر کنه، با همون 5 تا مورد بالا سعی میکنه از هزار کیلیومتری یک اخوند هم رد نشه...

با سلام و عرض ادب

در ابتدا از تأخیری که در پاسخگویی بوجود آمد عذر خواهی می کنم
اگر بنده جای شما بودم به ایشون امید می دادم تا بتونه از این منجلاب نجات پیدا کنه، بهشون می گفتم خدا به همه ی بنده هاش عنایت داره اگر عنایت نمی فرمود که اساسا خلق نمی فرمود اینکه ما رو مورد عنایت قرار داده و لباس وجود بهمون عنایت کرده معلومه خیلی به بنده هاش لطف کرده، اینکه به انسان یک راهنما از نوع انسان و یک راهنما از نوع کتاب الله و راهنمای دیگر از نوع عقل برای انسان فرستاده معلومه خیلی به انسان عنایت داره...
حالا اینکه ما به راحتی تحت تأثیر وسوسه های شیطان قرار می گیریم و به راحتی فریب شیطان رو می خوریم، به اراده ی ضعیف و سست ما بر می گرده و الا اگر کمی تأمّل داشته باشیم خدا خیلی به ما عنایت کرده، خداوند خودش فرمود «ما اصابک من سیّئه فمن نفسک و ما اصابک من خیر فمن الله» انسان با دست خود خویشتن رو به چاه می اندازد و الا خداوند بسیار مهربان تر از این هاست که انسان رو داخل منجلاب بفرستد.
بنده متوجه هستم شما چه فرمایید بله وقتی سر وقت به معتاد مواد نمی رسد از خود بی خود می شود اینو همه می دونن، اعتیاد چه به مواد مخدر و چه به چیزهای دیگر سخته و ترک آن سخت، منتهی این دلیل نمی شود انسان هیچ تلاشی برای ترک نداشته باشه ، اکثر انسان ها به مظاهر دنیا دل بسته اند و اعتیاد دارند و ترک این واقعا سخت است منتهی باید برای ترک آن تلاش و جدّیت نشان داد.
شیطان دقیق کارش را بلد است و می داند چگونه و با چه حیله ای بندگان خدا رو از رسیدن به هدف باز دارد، اینقدر کار ها را سخت جلوه می دهد که انسان حقیقتا خیال می کند سخت است، اقامه ی نماز را برای انسان سنگین جلوه می دهد تا انسان نزدیک نماز نشود، انسان را دلبسته به دنیا می کند تا نتواند از آن دل بکند، ترک اعتیاد را برای انسان سخت نشان می دهد تا معتاد حتی فکر ترک را نکند و بگوید سخت است شما نمی دانی چقدر ترک اعتیاد سخت و ... .
بزرگوار چندین نمونه بنده خودم شاهد ترک اعتیاد به بدترین موادّ بودم، نمونه های فراوانی از این ور و آن ور شنیدم چرا می گویید امکان پذیر نیست!
نکته ی دیگری که در جواب به شما باید عرض کنم اینه که خداوند عالم بر اساس اسباب و علل آفرید، خدا نمیاد مستقیما بنده یخوش رو معتاد کنه بلکه چون دنیا دار اسباب و علل است وقتی علت تامّه امری محقق شد انسان دچار میشه، علت تامّه اعتیاد آوردن کودک 11 ساله وقتی محقق می شود وی به اعتیاد دچار می شود و همین امتحان وی می شود.
همان طور که مفصّل خدمت شما عزیز عرض کردم ، هدف از وجود انسان در دنیای مادّی رشد و ترقّی وجودی است ، هیچ انسانی بدون تحمّل سختی ها و رنج های متعدد به تعالی روحی و رشد معنوی نمی رسد، هر انسانی به نوعی به سختی های متعدد دچار می شود که با همدیگر متفاوت هستند.

سلام
داستان ناراحت کننده ای بود و به نظرم اگر والدین و مادر خصوصا حق تربیت فرزند داشته باشند در این مورد بعد از معلمشون مقصر ومستحق زجر کشیدنن.
ببینید چقدر نسبت به بچه شون بی توجه بودن که متوجه نشدن یا آموزشی نداده بودن از قبل یا نه وقتی متوجه شدن اقدام مناسبی نکردن.
مشخصا خانواده مناسبی نداره و این مشکلات ریشه اش از اونجاست.
حالا شایدم قضاوت میکنم اما الان اگر به اینجا رسیده از اولشم که اینطور نبوده

به نظرم اینکه خدا رو فعال یا تابع بدونیم با توجه به تصویر سازی ذهنی خودمون بوده و این ناقص هست.
تصوری که ما از خدا داریم در حد و اندازه دانسته های ذهنیمونه و نهایتا به نظرمون قهرمان داستان هر ویژگی که داشته باشه پس خدا هم باید اینطور بوده باشه.
مثلا موقع دادن مواد معلم کشته میشد یا دستش فلج میشد یا.....
شایدم از این اتفاقات بیافته و شایدم از این اتفاقات در جایی دیگه نیافته
اما ما ذهنمون محدود هست و تصوراتمون نسبت به نظم و حکمت خدا بسیار ناقص و کم
خداوند به نظرم حکمتش و علمش بالا هست و با تصورات ما جور درنمیاد و پدیده هاشو درک نمیکنیم و اینجاست که میگیم خدا پس کجاست.
زندگی اون پسر تموم نشده و شما از آینده خبر ندارین
از گذشته ش هم دقیقا اطلاع ندارین.
اما اگر کسی بخواهد و توکل کند و از خدا استمداد بجوید خدا نجاتش میده گاهی به شکلی که ما تصور میکنیم گاهی شکل دیگر

[="Tahoma"][="Navy"]

با سلام
دوستان نکات خوبی را اشاره کردند...
برادر، من احساس میکنم شما از موضوعی در مورد خودتان ناراحت هستید که باعث شده است اینطور قضاوت کنید...شاید بی ربط به موضوع ازدواج که در پست دیگر اشاره کردید،نباشد.البته ممکن است اشتباه کنم...
منظور ما از اینکه خدا یک چیز میداند و ما نمیدانیم این نیست که ما هیچی نمی فهمیم...منظور این است که به پروردگارتان اعتماد داشته باشید...صبر داشته باشید...به هدایتگر و راهبرتان ایمان داشته و اندیشه اصلاح و عمل داشته باشید.انگاه نشانه های حکمت و علم خداوند را در زندگی خود خواهید دید...

یک نگاه جدید از داستان حضرت خضر(ع) و موسی (ع) رو ببینید،فکر کنم تا حالا دقت نکردید...بنده که دقت نکرده بودم،البته شاید خیلی مرتبط با بحث ما نباشد...

[SPOILER]
اگر به زندگی معمولی و عادی خود دقت کنیم در می یابیم که ما هر روزه با علوم شهودی و لدنی و الهی سرکار داریم چنان که از علم حصولی و اکتسابی و حسی سود می بریم. هر روز وقتی درد گرسنه و تشنگی را تجربه می کنیم، از علم شهودی سود می بریم. بسیاری از کارهای ما مبتنی بر علم شهودی است. البته میزان بهره مندی ما از علم حصولی نیز کم نیست؛ زیرا چه بخواهیم خودمان را سیر کنیم و یا دردی از دردهای خود را نزد پزشکی درمان نماییم، از ترکیب علم حصولی و شهودی سود می بریم. وقتی احساس گرسنگی و یا تشنگی می کنیم این علم شهودی خود را در قالب علم حصولی و مفاهیم به دیگری انتقال می دهیم و از او آب یا غذایی را می خواهیم و او نیز آن علم حصولی را به شهودی تبدیل می کند و آب و غذایی را در اختیار ما قرار می دهد. در مورد درد دندان نیز که علم شهودی ماست در نزد پزشک به علم حصولی تبدیل کرده و درد را به پزشک به شکل علم حصولی منتقل می کنیم.

اما اگر خوب دقت کنیم و تفکر و نظر در زندگی خود داشته باشیم، فراتر از این علوم شهودی از علوم خاص الهی و لدنی نیز سود می بریم که الهامات تنها یک بخش کوچکی از آن را شکل می دهد؛ چرا که خداوند هماره با ماست(محمد، آیه ۳۵؛ حدید،‌ آیه ۴) و همیشه به ما تعلیم می دهد؛ زیرا بصیر و خبیر به هویدا و نهان و سر و اخفای ماست.

جالب این است که حضرت موسی(ع) خواهان علم لدنی و الهی می شود و برای این امر سفر سخت و دشوار زمینی را شروع می کند به این گمان که سیر و سلوک در پیمودن شهرها و کشورهاست تا بخواهد خود را به مجمع البحرین برساند که در آن جا دو عالم حس و باطن به هم رسیده است و بخواهد شهودی از این دریچه به هستی داشته باشد.(کهف ،‌ آیات ۶۰ و ۶۱)

ایشان وقتی به عالم دارنده علم الهی می رسد تا شاگردی کند و شیوه کسب علوم شهودی و الهی را بیاموزد، در سفری که در خدمت ایشان است، چیزی بیش تر این که به زندگی خود نگاه کند و در حالات و احوالات خود تدبر کند تا حقیقت علم شهودی و الهی بر او کسب شود، به او گفته و آموخته نمی شود. به این معنا که حقیقت علم الهی و شهودی را می توان در همه زندگی شخصی خود یافت و دید و به جای سفر به این جا و آن جا، در جان و زندگی خود سفر باید کرد تا حقیقت ملکوتی و علوم شهودی الهی بر او نمایان شود.

بی دلی در همه احوال خدا با او بود/ او نمی دیدش و از دور خدایا می کرد.

آن عالم ربانی به خضر نشان داد که اگر در زندگی خود تدبر و تفکر کند آن را سرشار از علوم الهی و لدنی می یابد. البته نیازی نبود که عالم ربانی او را تعلیم خاصی بدهد بلکه تنها با یادآوری عملی بخشی از مهم ترین حوادث و رخدادهای زندگی موسی(ع) به او نشان داد که علم لدنی و الهی همیشه در تمامی زندگی او موج می زد و نیازی نبود که آن را بیاموزد و به علم اکتسابی تحصیل کند.

سه حرکتی که عالم ربانی در سفر خود به موسی(ع) انجام می دهد سه شاخص مهم از زندگی حضرت موسی(ع) است که در آن موارد به سادگی و آسانی می توان رد پای علم لدنی و الهی را دریافت. عالم ربانی در یک نمایشی حوادث زندگی و رخدادهای مهم زندگی حضرت موسی(ع) را بازسازی می کند.

نخستین کاری که عالم ربانی دارای علم لدنی و الهی می کند سوراخ کردن کشتی است که با اعتراض حضرت موسی(ع) مواجه می شود که چرا با این کار خود اهل کشتی را گرفتار غرق می کنی؟ (کهف، آیه ۷۱) عالم ربانی با انجام این عمل یادآور زندگی خود آن حضرت (ع) می شود و بیان می کند که در یک پیچ حساس تاریخی در زندگی آن حضرت، چنین واقعه ای رخ داد و می توان علم الهی را در آن به سادگی ردگیری و شناسایی کرد؛‌ زیرا وضعیت امروز این کشتی همانند تابوتی است که مادر موسی(ع) ایشان را در آن قرار داد و به دست دریا سپرد. در آن جا، این عمل به ظاهر موجب غرق کودک می شد ولی دیدیم که نشد و به سلامت به ساحل رسید.(قصص، آیات ۷ تا ۹؛ طه، آیات ۳۸ تا ۴۰) پس آن کسی که موجب تاثیر فعل می شود خداوند است و تا خداوند نخواهد آتش نمی سوزاند(انبیاء، آیه ۶۹) و آب غرق نمی کند. این همان شهود توحید فعل الهی در همه زندگی انسان است که از مهم ترین جلوه های علم الهی و لدنی است.

دومین عمل عالم ربانی آن است که نوجوانی را می کشد که با اعتراض حضرت موسی(ع) مواجه می شود که چرا نفس بی گناهی را کشتی؟(کهف، آیه ۷۴) در این جا نیز عالم ربانی یادآور زندگی خود آن حضرت (ع) است و تلاش می کند که یک حادثه و رخداد دیگری را یادآور شده و به نمایش گذارد که حضرت موسی(ع) خود نیز انجام داده است؛ زیرا در جوانی در شهر مصر با قبطی مواجه می شود که با یک سبطی درگیر شده و با مشت او را می زند و می کشد.(قصص، آیه ۱۵)

سومین کاری که عالم ربانی به نمایش می گذارد، کار بی مزد است؛ زیرا دیواری را می سازد، بی آن که مزدی از این مزدوری به دست آورد و گرسنگی خودشان را از طریق آن برطرف نمایند. در این جا نیز حضرت موسی(ع) به عالم ربانی اعتراض می کند.(کهف، آیه ۷۷) جالب این که خود آن حضرت(ع) در سفر خود به مدین نیز این گونه عمل می کند و به مزدوری دختران چوپان می رود و برای آنان آب کشی از چاه می کند و گوسفندان آنان را سیراب کرده و بی هیچ چشم داشتی مزدوری دختران می کند و از خداوند خیر یعنی غذا می خواهد.(قصص، آیات ۲۳ و ۲۴) این اکنون خود بر خلاف کرده اش اعتراض می کند که چرا کار بی مزد و مواجب کرده ایم بی آن که اهالی شهر ما را اطعام کنند و مهمان خود نمایند.(کهف، ‌آیه ۷۷)

در همه این سه داستان که بازسازی رفتار خود آن حضرت موسی(ع) از سوی عالم ربانی بود، عالم ربانی خواست تا او را متوجه این حقیقت کند که زندگی او سرشار از علوم لدنی است و اگر خودش بخواهد می توان همه آن ها را به دست آورد بی آن که نیازمند آموزش دیگری باشد.

عمل اعتراضی حضرت موسی(ع) در سه حادثه و رخداد، در حقیقت اعتراض به هیچ است؛ زیرا خود بر اساس علم لدنی و شهودی، ملکوت را دیده بود و مبتنی بر آن زندگی کرده بود و اکنون اگر اعتراضی به رفتار مبتنی بر علم لدنی و ملکوتی دیگری دارد، یک اعتراض بی جاست. بنابراین، هر کسی می تواند با تدبر و تفکر در زندگی خود موارد بسیاری را از علم لدنی و ملکوتی به دست آورد و شکی نیست که این مساله در پیچ های تاریخی و سرنوشت ساز زندگی هر کسی بیش تر از همه موارد نمود دارد هر چند که همه زندگی بشر سرشار از علوم لدنی و الهی است که ما را نسبت به حقایق آگاه و به خطرات هوشیار و رفتارهای درست و تصمیمات سرنوشت ساز را موجب می شود. پس زندگی همه بشر چیزی جز حرکت در چارچوب علوم لدنی و الهی نیست؛‌ البته شکی نیست که این زمانی است که ما ابزارهای درک و فهم علوم لدنی و الهی را با گناه کاملا نبسته و مهمور نکرده باشیم و دسیسه و قفل بر آن نزده و چشم و دل جان خود را کور و کر نکرده و با زنگارهای بی تقوایی و گناه بر آیینه دل الهی خود کدر و تیره و فتیله عقل و خرد خود را پایین نکشیده باشیم.

منبع
[/SPOILER]

[="Tahoma"][="Navy"]

شما اگر کل قرآن را در نظر بگیرید و آیات رو به هم مرتبط بخونید و اگر ساکنان یک شهری تمامی اون آیات و تا حدی رعایت کنند اونجا مدینه فاضله هست.
شما خودتون که در راه این پسر قرار گرفتین چکاری براش انجام دادین؟ آیا سعی کردین شناخت و آگاهی خانواده و خودشو بالا ببرین و ... .
ما انسان ها یک اخلاقی که داریم اینه در برابر هرچیزی فقط وظایف دیکران و بدی هاشونو میگیم و اصلا فکر نمیکنیم که خودمون چه کاری از دستمون بر میاد. نه در مورد شما که هودم هم همینطورم. مثلا زباله میبینم میگم چه مردمی ولی خودم اونو برنمیدارم.

اگر دور و برمون و نگاه کنیم همه چیز از آفریده ها معجزات خداوند هست که هرلحظه نو میشن مثل طلوع خورشید و غروبش خشک شدن و روییدن مجدد گیاهان و همه چیزایی که میبینیم و درکش نکردیم تا بحال.
هیچ کدوم از این وقایع از نظم خداوندی خارج نیست.
مگر وقتی خدا میگه یهدی من یشاء خارج از نظمه؟!
در آیاتی که ذکر کردین هم حرف شرط وجود داره: اگر توکل کند.

ما هم به دنیا اومدیم که خدا رو بشناسیم و تفکر و طرح این گونه سوالات مفید هم هستند و باعث شناخت و معرفت میشه. انسان باید پند بگیره و راه درست و انتخاب بکنه.

شما اگر کل قرآن را در نظر بگیرید و آیات رو به هم مرتبط بخونید و اگر ساکنان یک شهری تمامی اون آیات و تا حدی رعایت کنند اونجا مدینه فاضله هست.
شما خودتون که در راه این پسر قرار گرفتین چکاری براش انجام دادین؟ آیا سعی کردین شناخت و آگاهی خانواده و خودشو بالا ببرین و ... .
ما انسان ها یک اخلاقی که داریم اینه در برابر هرچیزی فقط وظایف دیکران و بدی هاشونو میگیم و اصلا فکر نمیکنیم که خودمون چه کاری از دستمون بر میاد. نه در مورد شما که هودم هم همینطورم. مثلا زباله میبینم میگم چه مردمی ولی خودم اونو برنمیدارم.

اگر دور و برمون و نگاه کنیم همه چیز از آفریده ها معجزات خداوند هست که هرلحظه نو میشن مثل طلوع خورشید و غروبش خشک شدن و روییدن مجدد گیاهان و همه چیزایی که میبینیم و درکش نکردیم تا بحال.
هیچ کدوم از این وقایع از نظم خداوندی خارج نیست.
مگر وقتی خدا میگه یهدی من یشاء خارج از نظمه؟!
در آیاتی که ذکر کردین هم حرف شرط وجود داره: اگر توکل کند.

ما هم به دنیا اومدیم که خدا رو بشناسیم و تفکر و طرح این گونه سوالات مفید هم هستند و باعث شناخت و معرفت میشه. انسان باید پند بگیره و راه درست و انتخاب بکنه.

[="Tahoma"][="Navy"]

با عرض درود و تحیت خدمت شما و سپاس از همدردی و انسانیت شما که چنین سوالی را فرمودین

از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست

گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود

ورنیک نیامد این صور عیب کراست
حکیم عمر خیام

فرانسیس بیکن
از تاریخ فلسفه (ویل دورانت)
موفق باشید دوست گرامی

با سلام

طبق دانسته های تمام ادیان این دنیا بهشت نیست

بلکه محل آزمایش است

برای آزمایش وجود خیر و شر ضروری است

در بهشت و جهنم بحث نیاز همچنان مطرح است

اگر هسته داغ زمین نباشد ، زمینی نخواهد بود

جهنمیان هیزم جهنم اند و این انتخاب خودشان بوده نه اجبار

عکاس این عکس به جای خودکشی می توانست به فطرت خود رجوع کند (نه صرفا دین) و زندگی خود را صرف کمک به بشر کند

نه این که صورت مساله را پاک کند

او راحت ترین راه و بدترین مقصد را انتخاب کرد جهنم

نه سخت ترین راه و بهترین مقصد ...

ان چه از آن با عنوان اخلاقیات یاد می کنید طبق ایات و روایات حجت خداست بر انسان

هر انسانی(حتی فرعون) درون خود حجتی دارد
و همین طور احساس قدرت طلبی ، کینه ، نفرت و ... که از نفس اماره انسان بر می خیزد

انسان مختار است به حجت خدا گوش دهد یا به نفس شیطانی خود ...

هر خیری به انسان برسد از جانب خداوند و هر شری به او برسد از جانب خود اوست

سلام
دوست گرامی علت العلل خداست بله همه چیز در اختیار خداست و به فرمان اوست. در این شکی نیست ولی وقتی شما به موجودی اختیار دادید می توانید جلو اختیار او را بگیرید پس دیگر مختار نخواهد بود یا اختیار به او تفویض می شود یا نه. پس اگر اختیار به او تفویض شد یعنی مختار هست که شر نیز به پا کند پس اجتماع نقیضین عقلایی نخواهد بود این بدان معنا نیست که در قدرت خدا خللی ایجاد شود شما می گوید هم یک چیز باشد و هم نباشد و این ممکن نیست.

با سلام

مثل وجود شر مثل وجود سایه است

سایه وجود خارجی ندارد و فقط تعبیری است از نرسیدن نور

شر نیز همین است

وقتی خیر به چیزی نرسد ما ان را شر می پنداریم

وقتی کودکی گرسنه است(شر) به او غذا نرسیده (خیر به او نرسیده)
این کودک سوال امتحان کسی است که او را می بیند

بیننده دو راه دارد

به فطرت خود و حجت خدا بر او رجوع کند و وسیله خیر خدا بر بندگان شود و در امتحان پیروز شود

یا به خودش رجوع کند و درگیر احساسات فریبنده خود شود...(خودکشی کند، بی تفاوت رد شود ، به زمین و زمان فحش دهد و...)

به این دنیا به چشم جلسه امتحان نگاه کنید تمام مشکلاتتان با خدا حل خواهد شد

کودک نیز تا زمانی که مرحله اختیار (سن تکلیف) نرسیده فقط وسیله آزمایش است
وپس از ان هم وسیله آزمایش است . هم خود آزمایش می شود
اما نسبت به دیگران به واسطه سختی که کشیده از نعمتهایی ویژه برخوردار است

همت بلند ، امید به اینده ، سخت کوشی ، درک مشکلات دیگران و...

[=me_quran]اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَتَكَاثُرٌ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطَامًا وَفِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا مَتَاعُ الْغُرُورِ

بدانید که حیات دنیا سرگرمی است و بیهودگی و آرایش و فخر فروشی،

وافزون جویی در اموال و اولاد

همانند بارانی به وقت است که روییدنیهایش کافران را به شگفت افکند

سپس پژمرده می شود و بینی که زرد گشته است

و خاک شده است

و در آخرت نصیب گروهی عذاب سخت است و
نصیب گروهی آمرزش خدا و خشنودی او

و زندگی دنیا جز متاعی فریبنده نیست

در پناه او ...

به دوستان توصیه می کنم

سخنرانی های دکتر ذاکر نایک

رو ببینن

به سوالات بسیاری از بی خدا ها پاسخ داده

وعده های الهی صادق هستند
تمامی وعده های الهی راست هستند، خداوند عین صدق است و کذب در گفتار ندارد لذا وعده هایش محقق خواهد شد؛ توجه داشته باشیم که طبق آیات قرآن، روزی دهنده فقط خداست و بدون اراده ی الهی کسی صاحب روزی نخواهد شد، آیات زیر را ملاحظه فرمایید:
إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ يَقْدِرُ لَهُ (سبا:39)
پروردگارم روزى را براى هر كس بخواهد وسعت مى‏بخشد، و براى هر كس بخواهد تنگ (و محدود) مى‏سازد.
إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتينُ (الذاریات:58)
خداوند روزى‏دهنده و صاحب قوّت و قدرت است!
وَ لكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ ما يَشاءُ إِنَّهُ بِعِبادِهِ خَبيرٌ بَصيرٌ (شوری:27)
به مقدارى كه مى‏ خواهد (و مصلحت مى ‏داند) نازل مى‏ كند، كه نسبت به بندگانش آگاه و بيناست!
پس خداوند تنها روزی دهنده قدرتمندی است که همه روزی ها به دست اوست و به افراد بنا به مصالحی که می داند از ابتلا و امتحان و ... روزی وسیع یا کم می دهد.
همین خداوند روزی دهنده هم ما را به تهیه اسباب روزی، موظف ساخته و کسی که به عمد اسباب روزی را ترک می کند، خود را محروم ساخته است.
اما در ارتباط با آیه ای فرمودید «ان یکونوا فقرا یغنهم الله من فضله» آیه ی شریفه نمی فرماید که اگر فقیر و نیازمد شدید من از آسمان برای شما روزی می فرستم! نه خیر؛ عالَم ، عالَم اسباب و علل است و روزی هم از راه اسباب خاص به انسان می رسد؛ خداوند به انسان قدرت و توانایی فکری و بدنی عطا فرموده و امر فرموده برای کسب رزق و روزی باید تلاش بکنی، اینکه در خانه بشینی و از خداوند انتظار روزی داشته باشی انتظار بیهوده ای است و هیچ عاقلی این را نمی پذیرد.

معنای رازقیت خداوند
رازقیت خداوند به این معناست که او موجودات را طوری آفریده که احتیاج به رزق و روزی دارند و طوری خلق شده اند که باید از موجود دیگری که خداوند آفریده، تغذیه کنند تا بتوانند باقی بمانند. خداوند متعال بین روزی و روزی خوار انطباق کامل برقرار کرده است؛ همچنان که در بعضی موارد روزی را آماده در کنار روزی خوار قرار می دهد.
در قرآن آمده است: «وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ »(یس:47) و هنگامی که به آنان گفته می شود از آن چه خدا به شما روزی کرده، انفاق کنید، کافران به مؤمنان می گویند:آیا ما کسی را اطعام کنیم که اگر خدامی خواست، او را اطعام می کرد؟ (پس خداخواسته که او گرسنه باشد.) شما فقط درگمراهی آشکارید
گاهی نیز روزی خوار وظیفه دارد که به طرف روزی حرکت کند و خود را به روزی برساند؛ مانند: گیاهان، حیوانات و... اما در مورد انسان،از آن جا که او موجودی عالی تر است و افزون بر روزی حیوانات طلب می کند; بنابراین، وسایل زیادتری در اختیار او قرار داده، دستگاه هدایت در وجود انسان تقویت شده، به او عقل و علم و فکر داده شده و وحی ونبوت، به کمک او آمده و برایش وظیفه و تکلیف مقرر کرده است. (مجموعه گفتارها، شهید مطهری، گفتارشانزدهم، رازقیت الهی، انتشارات صدرا.)
انسان برای کسب روزی باید حرکتی داشته باشد، اگر فقیر است با توکّل بر خدا از خود حرکتی نشان دهد خداوند عنایت خواهد فرمود؛ عنایت خداوند به این نیست که از آسمان رزق بفرسد بلکه اگر انسان با توکل بر خدا به دنبال رزق و روزی باشد خداوند راه های رسیدن به رزق را به طرق مختلف برایش نشان می دهد و انسان با حرکت به سمت رزق، بدان خواهد رسید.
بنابرین فرد هم نباید انتظار داشته باشد که با ازدواج بدون حساب و با ریختن از آسمان ثروتمند شود. بلکه ازدواج به طور طبیعی به بهتر شدن زندگی کمک می کند زیرا فردی که ازدواج کرده در کنار همسرش به آرامش روحی می رسد و نیاز جنسی و عاطفی او برآورده شده و او فارغ البال به کار و تلاش و برنامه ریزی برای ادامه زندگی اش می پردازد و با توجه به عشقی که در زندگی دارد، با شوق تمام کار و تلاش می کند و زندگی اش را مدیریت می کند .

حاصل سخن:
رازقیت خداوند به این معنی نیست که خداوند از غیب و از آسمان روزی را نازل فرماید، رازقیت به این معنی است که فرد با توجه به ویژگی های عالم مادّه، جهت کسب رزق حرکتی از خود نشان بدهد. اگر فرد با توکل بر خدا به جهت اینکه به گناه نیافتد و نیتش خالصانه باشد یقینا خداوند عنایت خواهد فرمود معنی آیه شریفه هم همین است « ومن یتق الله یجعل له مخرجا» هر کس تقوی پیشه کند یعنی از محرمات الهی دوری کند و اعمالش خالص برای خدا باشد فکر معیشتی اقتصادی و به طور کلی تفکّرات وی سمت و سوی الهی پیدا می کند و می تواند به اسباب رزق و روزی را دست رسی پیدا کند اعم از این اینکه رزق معنوی باشد یا مادّی.