خداوند حکیم تر است یا شیطان ؟؟؟

با سلام و عرض ادب

الف)در مورد حکمت و معنای آن در مورد خداوند متعال و انسان عرض می شود:


کارهای انسانها بر دو گونه است:

1. كارهاى عبث و بيهوده كه نتيجه‏اى بر آنها مترتّب نيست، يعنى هيچ تأثيرى در رساندن ما به كمالاتى كه در استعداد ما هست و به عبارت ديگر در رساندن ما به سعادت واقعى ندارد.


2. و ديگر كارهاى بخردانه و عقل‏پسند كه نتايج خوب و مفيدى به بار مى‏آورد و ما را به كمال لايقمان مى‏رساند.
نوع اول را كارهاى لغو و باطل و پوچ و نوع دوم را كارهاى اصيل و حكيمانه مى‏ناميم.


پس كار حكيمانه ما انسانها عبارت است از كارى كه ما را به كمال لايقمان برساند. كار حكيمانه خداوند چطور؟ آيا كار حكيمانه خداوند نيز عبارت است از كارى كه او را به سرحد كمال سوق دهد و كار عبث خدا عبارت است از كارى كه او را به سوى كمال سوق ندهد؟ نه. او غنى و بى‏نياز است، آنچه او مى‏كند فضل و جود و بخشش و اعطاء است. او كارى را براى رفع نيازى از خود و براى رسيدن به كمال و سعادتى انجام نمى‏دهد.


كار حكيمانه خداوند عبارت است از كارى كه مخلوق را به كمال لايق خود برساند، و نسبت دادن كار عبث به خداوند به اين معنى است كه مخلوقى را بيافريند بدون آنكه آن مخلوق را به كمال ممكن و لايقش برساند. اين است كه مفهوم حكمت درباره خداوند با آنچه درباره انسان صدق مى‏كند متفاوت است.


بنابراین حكمت در مورد انسان عبارت است از: خردمندى و گام برداشتن در مسير كمال انسانى، و حكمت در مورد ذات بارى عبارت است از: رساندن مخلوقات به كمال لايقشان، و به عبارت ديگر حكمت درباره خداوند عبارت است از آفرينش اشياء بر اساس سوق دادن آنها به سوى غايات و كمال لايق آنها.[1]

ب) در معناى «حكمت»، «علم و معرفت» نهفته و حكمت در مقام فعل«مثل خلق نمودن موجودات» سرچشمه گرفته از «صفت ذاتى علم» است. و چون منشأ افعال الهى صفات ذاتى او مى‏باشد، مفهوم حكمت در مورد خداوند آن است كه ذات حق بر اساس علم و آگاهى، كه نسبت‏به جهات خير و كمالات موجودات دارد، نظام آفرينش را به‏گونه‏اى ايجاد نموده و تدبير مى‏نمايد كه بيشترين كمال و خير بر آن مترتّب گردد؛ لذا جهان موجود، كامل‏ترين جهان ممكن و «نظام احسن» است؛ زيرا او براساس اراده حكيمانه خود، موجودات را از عدم به كمال وجود رسانده و با تدبير و سوق دادن هر مخلوق به‏سوى كمال و هدفى كه در نهاد خود آن مخلوق نهفته است، فيض خود را در مورد او تداوم مى‏بخشد.[2]

امام رضا عليه السلام در دعايى چنين مى‏فرمايد:
«سُبْحانَ مَنْ خَلَقَ الْخَلْقَ بِقُدْرَتِهِ، اتْقَنَ ما خَلَقَ بِحِكْمَتِهِ وَ وَضَعَ كُلَّ شَىْ‏ءٍ مِنْهُ‏مَوْضِعَهُ بِعِلْمِهِ»[3]
منزّه است خدايى كه آفرينش را با قدرت خود آفريده است. هر چه را آفريده، براساس حكمت خود محكم و استوار ساخته و هر چيزى را مطابق علم خود، در جاى مناسب خويش قرار داده است.

--------------------------------------------------

اما در مورد سوال شما عرض می شود:

1. کار حضرت موسی و خضر علیهما السلام هر دو حکیمانه بود؛ منتهی حیطۀ وظیفۀ آنان متفاوت بود، یکی مامور به ظاهر و تطبیق افعال بر شریعت بود، ودیگری مامور به عمل بر طبق باطن و عالم غیب بود.

2. سجده ملائکه بر حقیقت انسانیت بود، حقیقتی که قابلیت مقام خلافةالهی را دارا است:«وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَة».

3. همچنان که گفته شد منشاء حکمت علم است ؛ هر چند که وسعت علم در مورد انسان محدود و در مورد خالق نامتناهی است. با نگاهی به کار شیطان می بینیم که شیطان بر خلاف علم خویش عصیان امر الهی را نمود:«واذ قلنا للملائکة اسجدوا لادم فسجدوا الا ابلیس کان من الجن ففسق عن امر ربه»؛[1]و [ياد كن‏] هنگامى را كه به فرشتگان گفتيم: «آدم را سجده كنيد،» پس [همه‏]- جز ابليس- سجده كردند، كه از [گروه‏] جن بود و از فرمان پروردگارش سرپيچيد.

او بر اساس خود برتر بینی و استکبار عمل نمود، ابلیس هم استکبار نمود و از منیّت خود دم زد، و هم تفاخر و فخر فروشی نمود آنجا که گفت:«انا خیر منه خلقتنی من نار و خلقته من طین»؛[2]

«قالَ ما مَنَعَكَ أَلاَّ تَسْجُدَ إِذْ أَمَرْتُكَ قالَ أَنَا خَيْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِي مِنْ نارٍ وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِين»؛[3] (خداوند به او) فرمود: «در آن هنگام كه به تو فرمان دادم، چه چيز تو را مانع شد كه سجده كنى؟» گفت: «من از او بهترم مرا از آتش آفريده‏اى و او را از گل!

«قالَ لَمْ أَكُنْ لِأَسْجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقْتَهُ مِنْ صَلْصالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُون»؛[4] گفت من هرگز براى بشرى كه او را از خاك خشكيده‏اى كه از گل بدبويى گرفته شده است آفريده‏اى سجده نخواهم كرد!

که نتیجه این تمرد و خود برتر بینی اخراج از مقام قدس و تقدیس و جایگاه ملائکه بودکه در سه آیه بدان اشاره شده است:
1. «قالَ فَاهْبِطْ مِنْها فَما يَكُونُ لَكَ أَنْ تَتَكَبَّرَ فِيها فَاخْرُجْ إِنَّكَ مِنَ الصَّاغِرِين»؛[5] گفت: «از آن (مقام و مرتبه‏ات) فرود آى! تو حقّ ندارى در آن (مقام و مرتبه) تكبّر كنى! بيرون رو، كه تو از افراد پست و كوچكى.

2 .«فاهبط منها فما یکون لک ان تتکبر فیها»؛[6] فرمود: «از صف آنها [فرشتگان‏] بيرون رو، كه رانده‏شده‏اى (از درگاه ما!).

3. «قالَ فَاخْرُجْ مِنْها فَإِنَّكَ رَجِيمٌ ؛ وَ إِنَّ عَلَيْكَ لَعْنَتِي إِلى‏ يَوْمِ الدِّين»؛ [7] فرمود: «از آسمانها (و صفوف ملائكه) خارج شو، كه تو رانده درگاه منى.

با توجه به این مطالب کار ابلیس کاری بر خلاف حکمت بود و اساسا تمامی دستورات شیطان بر خلاف حکمت و علم است.

---------------------------------------------