جمع بندی خالص بودن نیت انجام کار

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
خالص بودن نیت انجام کار
سلام آیا نیت باید همیشه خدایی باشه؟ یعنی اگر کسی بخواد کار خیری رو برای خوشحال کردن شخصی مثلا شاد کردن یک بیمار،  خوشحال کردن والدینش یا خوشحال کردن یک کودک انجام بده ؛ ثواب اون کار رو به خاطر این از دست میده؟ یعنی فقط باید خدا را نیت و هدف از انجام کارش قرار داد؟
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد حنیف
جمع بندی: پرسش: آیا نیت همیشه باید خدایی باشد؟ آیا انجام دادنِ‌ عملی با نیتِ خوشحال کردن والدین، یا یک بیمار یا کودک،‌ ثوابی ندارد؟   پاسخ: طبق منابع دینی اسلامی و مطابق با مکتب اخلاقی اسلام،‌ ارزشِ هر عملی به دو عامل بستگی دارد. حُسن فعلی و حُسن فاعلی. یعنی فعل و عملی که انجام می دهید، اگر قرار است به لحاظ دینی و الهی یک عمل با ارزش محسوب شود، باید دارای این دو عامل باشد. قرآن می فرماید: «وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُورًا»؛ و هر كس خواهان آخرت است و نهايت كوشش را براى آن بكند و مؤمن باشد آنانند كه تلاش آنها مورد حق‏ شناسى واقع خواهد شد (۱) این مسئله در آیات فراوانی ذکر شده و بر مومن بودن، یعنی داشتن ایمان و نیت الهی برای انجام دادن اعمال،‌ تاکید شده است. «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ»؛ هر كس از مرد يا زن كار شايسته كند و مؤمن باشد قطعا او را با زندگى پاكيزه‏ اى حيات [حقيقى] بخشيم و مسلما به آنان بهتر از آنچه انجام مى‏ دادند پاداش خواهيم داد. (۲) «وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا»؛ و كسانى كه كارهاى شايسته كنند چه مرد باشند يا زن در حالى كه مؤمن باشند آنان داخل بهشت مى ‏شوند و به قدر گودى پشت هسته خرمايى مورد ستم قرار نمى‏ گيرند. (۳) و … تمام اینها بدین معنا نیست که خوشحال کردن دیگران، یا کمک به آنها، کار خوب و با ارزشی نیست. بلکه برعکس در منابع دینی به این مسئله بسیار تاکید هم شده. منتها اگر قرار است کسی پاداش عملش را  از خداوند دریافت کند، پس باید برای خدا کار کرده باشد. به عبارت دیگر، کسی که هدفش خوشحال کردن دیگران باشد، خوب قاعدتا به هدفش رسیده و نمی تواند از خدا طلبکار باشد؛ چون عملی برای خدا انجام نداده. ولی کسی که با هدف انجام فرمان الهی و قرب به او به دیگران محبت می کند، علاوه بر اینکه دیگران را خوشحال می کند،‌ می تواند پاداشش را هم از پروردگار دریافت کند. رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز فرموده اند: «نِيَّةُ المُؤمنِ خَيرٌ مِن عَمَلِهِ ، ونِيَّةُ الكافِرِ شَرٌّ مِن عَمَلِهِ، وكُلُّ عامِلٍ يَعمَلُ على نِيَّتِهِ»؛ نيّت مؤمن بهتر از عمل اوست و نيّت كافر بدتر از عمل او؛ و هر عمل كننده اى مطابق نيّت خود عمل مى كند. (۴)         پی نوشت: ۱. سوره ی اسراء، ۱۹ ۲. سوره نحل، آیه ۹۷ ۳. سوره نساء، ۱۲۴ ۴. محمدی ری شهری، محمد؛ حکمت نامه پیامبر اعظم؛ موسسه علمی دارالحدیث؛ قم ۱۳۸۶؛ ج ۹؛ ص ۲۷۸        
موضوع قفل شده است