جمع بندی حکومت اسلامی و رفتارهای غیر اسلامی

با سلام و احترام

خب بله در یک نگاه کلی نواقص از قانون اساسی + مسئولین است؛ اما آیا یک نقص به همه مسئولین مربوط است؟ خب اگر این باشد که میشود: "گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مسگری"
باید دید آیا کنترل قیمت ارز مثلا بر عهده رهبری است؟ یا نظارت بر داروهایی که وارد میشود بر عهده ولی فقیه است؟! رهبر که نه اقتصاددان است، نه پزشک است، نه دیپلمات است، نه فیزیکدان است، نه مهندس هوافضاست!
همه مسئولیت ها در ایران مانند سایر کشورها متولی دارد، وزارت بهداشت دست پزشکان است، وزارت اقتصاد دست اقتصاددانان است، وزارت خارجه به دست دیپلمات ها است، وزارت صنعت به دست مهندسین است، رهبری وظیفه اش مراقبت از حرکت کلی و کلان نظام است.

اینکه ما به خاطر یک مشکل گریبان همه مسئولین را بگیریم نه منصفانه است و نه منطقی! وگرنه حکومت خود پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع) هم به خاطر اشکالات رفتاری برخی مسئولینشان، زیر سوال میرود.

جناب شروحیل عزیز من برای شما آدرس و کتاب معرفی می کنم شما به زندگی بابابزرگتان استناد می کنید؟ خب من که نگفتم همه در زمان شاه فقیر بوده اند؟
الان هم برخی کارگران هستند در برخی کارخانه ها که حقوق و مزایایشان عالی است پس حکومت جمهوری اسلامی چه اشکالی دارد؟
این قضاوت های شخصی که ملاک قضاوت در خصوص حکومت نمیشود! وگرنه هر کسی که در هر حکومتی وضعش خوب باشد می گوید حکومت خوب است و هر کسی وضعش بد باشد می گوید حکومت بد است!

بابابزرگ ما هم چقدر از حکومت شاه بدگویی و از انقلاب و آثار آن تعریف میکرد! میگفت ما زمان شاه فقط سالی یکی، دو بار برنج می خوردیم! من نمی خواهم به حرف ایشان استناد کنم میخواهم بگویم حرف این و آن ملاک قضاوت نیست چون اینها سلیقگی و شخصی است. به همین خاطر به جای استناد به حرف بابابزرگم، کتاب و منبع تاریخی برای شما معرف کردم.

ضمنا از شیعه علی(ع) بعید است که رمز پیروزی را در تسلیحات و ابزار نظامی ببیند، وگرنه عراق از هر نظر، تأکید می کنم از هر نظر بر ایران برتری نظامی داشت، آنچه که مایه پیروزی شد نه آموزش های خلبانان ما در آمریکا، بلکه ایمان آنها بود؛ بسیاری از مستشاران و فرماندهان بازنشسته جنگ جهانی با پیشرفته ترین تسلیحات روز دنیا و حتی سلاح های کشتار جمعی و مشیمیایی به کمک عراق آمده بودند.

علاوه بر اینکه این را حداقل همه قبول دارند که حتی اگر وضع اقتصادی ما بدتر از زمان شاه باشد، قدرت نظامی ما کمتر از زمان شاه نیست! ایران غائله داعش را در سوریه و عراق جمع کرد، در حالی که داعش مساحتی حدود 5 یا 6 برابر کشور بلژیک را در اختیار داشت و علنا از سوی قدرت های بزرگ حمایت میشد.

این همه جار و جنجال از سوی غربی ها برای مذاکراه موشکی با ایران برای چیست؟ کسی به مرده که چوب نمی زند، نباید سادگی کنیم.

در این باره حرف زیاد است اما ما را از موضوع تاپیک دور میکند...

در پناه حق

چیزی که شما می فرمایید دقیقا همان اسلام است
نباید اسلام را در برابر اقتصاد درست و حسابی، سیستم اداری سالم، و جامعه بدون فساد قرار داد! این پیام خوبی به ضمیر ناخودآگاه مخاطب مخابره نمی کند!

پرسش:
اگر این حکومت اسلامی هست چرا نمی شود نام 10 ارگان یا سازمان و نهاد را برد که کاملا اسلامی بوده و مردم از آنها ناراضی نباشند؟

پاسخ:
برای پاسخ به این سوال باید به چند نکته توجه بفرمایید:

نکته اول:
اگرچه نمی توان ده ارگان نام برد که 100% اسلامی باشند، اما اگر همین سوال را به گونه ای دیگر مطرح کنیم که اگر این حکومت غیر اسلامی است ده تا ارگان نام ببرید که واقعا دارند غیر اسلامی عمل می کنند؟ باز هم نمی توان 10 ارگان نام برد!
چون این نحوه سوال اصلا درست نیست! لازمه این سوال این است که یک سازمان یا 100 درصد اسلامی است یا 100 درصد غیر اسلامی، و حالتی غیر از این امکان ندارد! روشن است که این نگرش مبتنی بر یک نگرش صفر و صدی است که البته نگرشی خطاست!
با این مقیاس نه حکومت نبوی به خاطر امثال خالد بن ولیدها حکومت اسلامی خواهد بود و نه حکومت علوی به خاطر اشعث ها و منذر بن جارودها!!

نکته دوم:
نباید فقط بر نقاط ضعف و نقاط منفی حکومت تمرکز کرده و آنها را بزرگ نمایی کرد، این که ما گمان کنیم بیشتر رفتارهای حکومت، غیر اسلامی است قضاوت منصفانه ای نیست؛ آیا براستی از 100 پرونده در دستگاه های قضایی بیش از 50 پرونده به ناحق حکم میشود؟! کدام انسان منصفی این را می پذیرد؟ آیا تصمیم گیری ها، مصوبات، و خلاصه رفتارهای سازمان ها و ارگان ها بیش از 50 درصد رفتارشان غیر اسلامی است! واقعا اینگونه نیست؛ به عنوان مثال ایران از نظر برق رسانی به روستاها رتبه اول جهان است، خب این خدمت کمی نیست.
اینکه امروزه ایران به عنوان نماد دفاع از مسلمین و مستضعفین جهان، فلسطین و لبنان و سوریه و بحرین و... تبدیل شده است، نماد مبارزه با استعمار و استکبار، نماد مبارزه با صهیونیزم بین الملل، و...؛ اینها دستاوردهای کم ارزشی نیستند.

نکته سوم:
هیچ کسی حتی خود رهبر معظم انقلاب مدعی نبوده و نیستند که حکومت ایران 100% اسلامی است، همانطور که خود ایشان می فرمایند:
«ما کجا و حکومت اسلامی کجا؟ ما هنوز بسیار با حکومت اسلامی فاصله داریم. ان‌شاءاللّه در راهش هستیم. ما رسیدن به حکومت اسلامی را یک آرزوی بزرگ و یک نقطه‌ی رفیع می‌دانیم»(1)

همچنین فرموده اند: «امروز ما کشوری هستیم که... روحیه ی ما اسلامی است؛ اما نمی توانم بگویم که عمل مان کاملاً اسلامی است؛ نسبتاً اسلامی است که ان شاءالله روزبه روز باید بیشتر اسلامی شود»(2)

اما همانطور که در نکته اول اشاره شد، نباید گمان کرد حالا که 100درصد اسلامی نیست، پس 100درصد غیر اسلامی است! یا اینکه سایر کشورها از نظر عمل به اسلام جلوتر از ما هستند! قطعا اگرچه حکومت ایران 100% اسلامی نیست اما در عمل و موضع گیری نزدیک ترین کشور به اسلام است، همان طور که رهبری می فرمایند:

«من بارها میگویم تا رسیدن به نقطه مطلوبِ حکومت اسلامی، فاصله داریم - اگرچه با حکومتهای مادّی هم خیلی فاصله داریم؛ اما تا آن نقطه اصلی هم فاصله زیادی داریم - به‌خاطر این است. هرچه و هرجا که در امر عدالت، در امر محو شدن و هضم شدن در اراده الهی و احکام الهی، کوتاه بیاییم، ناشی از ضعفهای شخصی ماست، والّا حکم اسلامی و ولایت اسلامی این است»(3)

نکته چهارم:
ملاک اسلامی و غیر اسلامی بودن یک حکومت رضایت مردم نیست، نمی خواهم بگویم مردم ما بی خودی منتقد هستند! دقت کنید من به اصل قاعده اشکال دارم! خود این ملاک گذاری اشکال دارد چون بالاخره ممکن است مردم در برخی زمان ها و برخی اعصار نتوانند برخی مسائل را به درستی تشخیص دهند، بر فرض که مردم ما اکنون بتوانند و قدرت چنین تشخیصی داشته باشند، نمی توان گفت مردم در طول تاریخ این توان را داشته، و هر کجا ناراضی بوده اند، این نارضایتی به حق و با شناخت بوده است، لذا اصلا این ملاک برای تشخیص اسلامی و غیر اسلامی بودن رفتارها درست نیست.

همان طور که می بینید در صدر اسلام اکثریت مردم علی رغم تصریحات پیامبر(صلی الله علیه و آله) بر جانشینی علی(علیه السلام)، بر غصب خلافت راضی شده، یا سکوت کردند! یا مردم شام در مقابل ترورهای شخصیتی از سوی معاویه موضع انفعالی گرفته و علی(علیه السلام) را تارک نماز میدانستند و از او کینه به دل داشتند.
بنابراین همانطور که امیرالمومنین(علیه السلام) فرموده اند ملاک سنجش حق، انسان ها نیستند، بلکه حق است که معیار سنجش انسانهاست:«لَا يُعْرَفُ الْحَقُّ بِالرِّجَالِ اعْرِفِ الْحَقَّ تَعْرِفْ أَهْلَه‏»؛ حق به وسیله انسان ها شناخته نمیشود، حق را بشناس تا پیروان آن را بشناسی.(4)

پس ما باید خود مواضع حکومت، قوانین، و اجرا را ببینیم و خود آنها را با اسلام بسنجیم، اگر مخالف اسلام بود غیر اسلامی است حتی اگر اکثریت به آن قانون و یا نحوه اجرا و یا مسئولیت مجری آن رأی داده و از آن راضی باشند، و اگر موافق اسلام بود اسلامی است ولو آنکه به خاطر سوء تبلیغات، جوّ سازی رسانه های بیگانه یا هر علت دیگری اکثریت مخالف تصویب یا اجرای آن بوده و ناراضی باشند.
پی نوشت ها:
1. بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، ۱۳۷۳/۱۲/۱۱.
2. بیانات‌ در دیدار جمعی از مداحان، ۱۳۸۳/۰۵/۱۷.
3. بیانات در دیدار کارگزاران نظام، ۱۳۷۸/۰۱/۱۶.
4. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، دار إحياء التراث العربي‏، بیروت، چاپ دوم، 1403ق، ج40، ص126.