جمع بندی حکم تبلیغ برعلیه اسلام در کشورهای اسلامی

تب‌های اولیه

14 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حکم تبلیغ برعلیه اسلام در کشورهای اسلامی

با سلام

اگر کسی در کشوری اسلامی بخواهد بر ضد اسلام مطلبی را تبلیغ کند یا دینی را تبلیغ کند آزاد است؟ (لطفا با منبع پاسخ بگویید)

با تشکر

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد صدیق

[=microsoft sans serif]باسلام

[=microsoft sans serif]اگر منظور شما، کشور جمهوری اسلامی ایران است، بایدعرض کنم که دو مقوله تبلیغ یک دین و تبلیغ علیه اسلام، فرق دارد.

[=microsoft sans serif]در ایران، تبلیغ بر علیه دین اسلام یا بیان مطالبی که مخل به مبانی آن باشد ممنوع است. در اصل 24 قانون اساسی بیان شده که نشریات ازادند مگر در مواردی که مخل به مبانی دین اسلام باشد.

[=microsoft sans serif]اما تبیلغ ادیان و مذاهب دیگر: بر اساس اصول 12 و 13 قانون اساسی، مذاهب دیگر اسلامی به غیر شیعه دوازده امامی، و نیز پیروان ادیان زرتشت، کلیمی و مسیحی در عمل به آئین خود و نیز تعلیم و اموزش و تربیت بر اساس مبانی دین و مذهب خود آزادند. البته این بدان معنا نیست که علمای این ادیان و مذاهب اجازه دارند که دین خود را در جامعه و در بین مسلمانان تبلیغ کنند بلکه به این معناست که اجازه عمل کردن بر اساس ائین خود را دارند و میتوانند مبانی و تعالیم ائین خود را در بین پیروان خود تبلیغ کرده و گسترش دهند.
به غیر از این ادیان و مذاهب، [=microsoft sans serif] سایر ادیان و نیز مذاهبی از جمله بابیت و بهائیت در ایران مجاز به عمل بر اساس آئین خود و اموزش مبانی ائین و مذهب خود نیستند.

[=microsoft sans serif]اما در سایر کشورهای اسلامی بحث فرق میکند. هر کشوری را باید به صورت جداگانه بررسی کردو نمیتوان به صورت کلی، یک حکم در این مورد برای تمام کشورهای اسلامی صادر کرد.

صدیق;595161 نوشت:
اگر منظور شما، کشور جمهوری اسلامی ایران است، بایدعرض کنم که دو مقوله تبلیغ یک دین و تبلیغ علیه اسلام، فرق دارد.

در ایران، تبلیغ بر علیه دین اسلام یا بیان مطالبی که مخل به مبانی آن باشد ممنوع است. در اصل 24 قانون اساسی بیان شده که نشریات ازادند مگر در مواردی که مخل به مبانی دین اسلام باشد.

اما تبیلغ ادیان و مذاهب دیگر: بر اساس اصول 12 و 13 قانون اساسی، مذاهب دیگر اسلامی به غیر شیعه دوازده امامی، و نیز پیروان ادیان زرتشت، کلیمی و مسیحی در عمل به آئین خود و نیز تعلیم و اموزش و تربیت بر اساس مبانی دین و مذهب خود آزادند. البته این بدان معنا نیست که علمای این ادیان و مذاهب اجازه دارند که دین خود را در جامعه و در بین مسلمانان تبلیغ کنند بلکه به این معناست که اجازه عمل کردن بر اساس ائین خود را دارند و میتوانند مبانی و تعالیم ائین خود را در بین پیروان خود تبلیغ کرده و گسترش دهند.
به غیر از این ادیان و مذاهب، سایر ادیان و نیز مذاهبی از جمله بابیت و بهائیت در ایران مجاز به عمل بر اساس آئین خود و اموزش مبانی ائین و مذهب خود نیستند.

اما در سایر کشورهای اسلامی بحث فرق میکند. هر کشوری را باید به صورت جداگانه بررسی کردو نمیتوان به صورت کلی، یک حکم در این مورد برای تمام کشورهای اسلامی صادر کرد.

منظور من از منبع قانون اساسی نبود بلکه احکام دین اسلام است که در کتب مذهبی شیعه و سنی آمده است اگر ممکن است بر مبنای این کتب نظر اسلام را در این مورد بگویید.

[=microsoft sans serif]دوست عزیز، قانون اساسی کشور عزیزمان نیز بر اساس احکام و مبانی دین مبین اسلام نوشته شده است. با این حال، به غیر از قانون اساسی، میتوان احکام برخورد مسلمانان با پیروان ادیان دیگر را نیز از متون فقهی بیان کرد.
[=microsoft sans serif]توضیح اینکه:
[=microsoft sans serif]غیر مسلمانان از یک منظر کلی بر چهار دسته کلی هستند:
[=microsoft sans serif]حربی، ذمی، معاهد و مهادن.
[=microsoft sans serif]دسته اول: غیر مسلمانانی هستند که با کشور اسلامی و مسلمانان در جنگ به سر می برند. این دسته به جهت مبارزه ای که با اسلام و مسلمانان دارند، در امان نیستند و مسلمانان موظفند که در صورت توانایی با آنان به مبارزه بپردازند.
[=microsoft sans serif]دسته دوم: غیر مسلمانانی هستند که در داخل کشورهای اسلامی به صورت اقلیت مذهبی زندگی می کننند. این افراد تا زمان که برخلاف قوانین اسلام تظاهر نکنند و به مسلمانان و اعتقادات آنان احترام بگذارند، جان و مالشان محترم است و حکومت اسلامی نیز موظف است که از مال و جان و ناموسس آنان محافظت کند.
[=microsoft sans serif]دسته سوم: آنهایی هستند که در داخل کشورهای اسلامی زندگی نمیکنند ولی روابطی با مسلمانان دارند و حقوق یکدیگر را محترم می شمارند. در عصر حاضر، تمامی کشورهایی که با مسلمانان رابطه سیاسی دارند و با مبادله سفیر، کاردار و غیره کارهای خود را انجام میدهند. این افراد نیز جان و مالشان محترم است.
[=microsoft sans serif]دسته چهارم: کسانی هستند که در بیرون کشورهای اسلامی زندگی می کنند و گرچه معاهده و رابطه خاصی با مسلمانان ندارند، ولی در حال جنگ و پیکار و مبارزه نیز نیستند. اسلام در مورد این افراد نیز دستور به خوشرفتاری و مسالمت داده است.
[=microsoft sans serif]در این میان، دسته دوم محل بحث ماست. یعنی غیر مسلمانانی که در داخل سرزمین اسلامی زندگی میکنند. این افراد بر اساس شرایط ذمه و قراردادی که با مسلمانان دارند، حق عمل کردن بر اساس آئین خود را دارند و منعی از این جهت برایشان وجود ندارد، البته به این شرط که به اعتقادات مسلمانان و قوانین جامعه اسلامی احترام بگذارند و آشکارا قوانین و احکام اسلامی را نقض نکنند؛ مثلا اگر بر اساس آئین آنان، حجاب الزامی نیست نباید بی حجاب به خیابان وارد شوند.(1)

[=microsoft sans serif]ـــــــــــــــــــــ
[=microsoft sans serif]1. ر.ک: فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج1، ص732(قم، موسسه دایره المعارف فقه، 1426ق)؛ [=microsoft sans serif]همچنین، پیام امام امیر المومنین، ناصر مکارم شیرازی، ج9، 243-244(تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1386ش)

[="Navy"]

Pitbull;595196 نوشت:
منظور من از منبع قانون اساسی نبود بلکه احکام دین اسلام است که در کتب مذهبی شیعه و سنی آمده است اگر ممکن است بر مبنای این کتب نظر اسلام را در این مورد بگویید.

سلام
یکی از شروط مهم قرارداد ذمه یا امتیازات امان برای شخص ذمّی یا مستأمن، همین التزام اهل ذمه به تبلیغ نکردن دین خود در قلمرو اسلام است (ضیایی بیگدلی، اسلام و حقوق بین المللی، 91، 96، 101). توجیه این محدودیت، در حقیقت همان حفظ نظم عمومی و اخلاق حسنه در جامعه اسلامی است که عینا در بند 2 ماده 29 اعلامیه حقوق بشر و بند 3 ماده 18 میثاق بین ‏المللی حقوق مدنی و سیاسی نیزبه عنوان محدودیتی مشروع بر آزادی مذهب پذیرفته شده ‏است. لذا نقض این شروط، به قول بسیاری از فقهای امامیه مثل صاحب جواهر (21/261)، امام را در قتل یا اسارت یا تبعید یا مصادره اموال شخص نقض کننده مخیر می‏کند.[/]

ملاصدرا;595721 نوشت:
توجیه این محدودیت، در حقیقت همان حفظ نظم عمومی و اخلاق حسنه در جامعه اسلامی است که عینا در بند 2 ماده 29 اعلامیه حقوق بشر و بند 3 ماده 18 میثاق بین ‏المللی حقوق مدنی و سیاسی نیزبه عنوان محدودیتی مشروع بر آزادی مذهب پذیرفته شده ‏است

چقدر خوب این نقض آزادی بیان در اسلام را به اعلامیه جهانی حقوق بشر هم ربط میدهید! پس این کار مسلمین نقض حقوق بشر نیست هیچ با حقوق بشر هم در ارتباط است! چه رویی شما مسلمین دارید اول به خودتان اجازه تبلیغ در همه جای جهان را میدهید و وقتی به طرف مقابل رسید تبلیغ او را تفسیر به گند پراکنی کرده و حقش را ازش میگیرید! شما هم که دیگه نوبرید! اولین بار است که میبینم یک مسلمان این کار مسلمین را هم براساس اعلامیه جهانی حقوق بشر میداند!!!

[="Navy"]

Pitbull;595762 نوشت:
چقدر خوب این نقض آزادی بیان در اسلام را به اعلامیه جهانی حقوق بشر هم ربط میدهید! پس این کار مسلمین نقض حقوق بشر نیست هیچ با حقوق بشر هم در ارتباط است! چه رویی شما مسلمین دارید اول به خودتان اجازه تبلیغ در همه جای جهان را میدهید و وقتی به طرف مقابل رسید تبلیغ او را تفسیر به گند پراکنی کرده و حقش را ازش میگیرید! شما هم که دیگه نوبرید! اولین بار است که میبینم یک مسلمان این کار مسلمین را هم براساس اعلامیه جهانی حقوق بشر میداند!!!

شما نوبر هستید که همین به اصطلاح حقوق بشری که از آن دم می زنید را هم کامل قبول ندارید یک تیکه آن را می بینید و قسمت دیگر را نمی بینید.
گفته شد برای همین آزادی بیان قید هایی زده شده است
براساس بند 3 ماده 19 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی " اعمال حقوق مذکور در بند ۲ این ماده (همان آزادی بیان) مستلزم تکالیف و مسئولیت های خاصی است و لذا ممکن است تابع محدودیتهای معینی بشود که در قانون تصریح شده و برای امور ذیل ضرورت داشته باشد: الف) احترام به حقوق یا حیثیت دیگران؛ ب) حفظ امنیت یا نظم عمومی [HL]یا سلامت یا اخلاق عمومی[/HL]. "
شرط محدودکننده مشابهی برای آزادی بیان در بند 2 ماده 13 پیمان نامه آمریکایی حقوق بشر و بند 2 ماده 10 پیمان نامه اروپایی حقوق بشر پیش بینی شده است. شرط محدود کننده ملحوظ در پیمان نامه اروپایی حقوق بشر در مقایسه با بند 3 ماده 19 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی زمینه های متنوع تری را برای محدودیت بر آزادی بیان پیش بینی کرده است :
" اعمال این حق ، از آنجا که با خود تکالیف و مسئولیت هایی را به همراه دارد ، ممکن است منوط به تشریفات ، شرایط ، محدودیت ها و مجازات هایی باشد که در یک جامعه دموکراتیک و بر اساس قانون جهت حفظ مصالح امنیتی ، تمامیت ارضی یا امنیت عمومی ، برای محافظت در مقابل بی نظمی یا جرم عمومی ، [HL]برای محافظت از سلامت و اخلاقیات[/HL] ، برای محافظت از حیثیت یا حقوق دیگران ، برای پیشگیری از افشای اطلاعاتی که محرمانه دریافت شده اند و برای حمایت از اختیارات و بی طرفی دستگاه قضایی ، تعیین شده است .
ماده 20 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز در دو بند انواع جدیدی را از محدودیت بر آزادی بیان ارائه نموده است: " 1- هرگونه تبلیغ برای جنگ به موجب قانون ممنوع است.2- [HL]هرگونه دعوت (ترغیب) به کینه (تنفر) ملی یا نژادی یا مذهبی[/HL] که باعث تحریک به تبعیض و یا دشمنی و خشونت گردد، بموجب قانون ممنوع می باشد." در پیمان نامه اروپایی حقوق بشر تمهیداتی مشابه ماده 20 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی وجود ندارد اما بند 5 ماده 13 پیمان نامه آمریکایی حقوق بشر مشابه ماده 20 مذکور است تمهیداتی را بدین شرح پیش بینی نموده است : "هرگونه تبلیغ برای جنگ ویا هر گونه دعوت ( ترغیب ) به کینه ( تنفر) ملی ، نژادی یا مذهبی که محرک خشونت غیر قانونی یا هر اقدام مشابه دیگر بر علیه هر فرد یا گروهی از افراد در هر زمینه ای از جمله نژاد ، رنگ ، مذهب و یا ملیت باشد به عنوان جرم قابل مجازات با قانون تلقی می گردد." همانگونه که مشاهده می شود در حالی که پیمان نامه آمریکایی حقوق بشر تنها اظهارات تنفر آمیز که ترغیب به خشونت می کنند را ممنوع نموده است ، میثاق حقوق مدنی و سیاسی حوزه وسیع تری را پوشش می دهد و علاوه بر خشونت ، ترغیب به تبعیض و خصومت را نیز ممنوع نموده است .

که تمام تبلیغ سایر ادیان از جمله مسیحیت و یهودیت و ... شامل موارد فوق می شود و طبق همین قوانین حقوق بشر شما ممنوع است و مقابله با تبلیغات مذهبی غیر شیعه در قالب محافت از سلامت و اخلاق جامعه می باشد و تبلیغات آنها باعث ایجاد نفرت دینی نسبت به اسلام می شوند و ...
که طبق قوانین بین المللی ممنوع می باشد.

و الله الهادی[/]

ملاصدرا;595774 نوشت:
همانگونه که مشاهده می شود در حالی که پیمان نامه آمریکایی حقوق بشر تنها اظهارات تنفر آمیز که ترغیب به خشونت می کنند را ممنوع نموده است ، میثاق حقوق مدنی و سیاسی حوزه وسیع تری را پوشش می دهد و علاوه بر خشونت ، ترغیب به تبعیض و خصومت را نیز ممنوع نموده است .

که تمام تبلیغ سایر ادیان از جمله مسیحیت و یهودیت و ... شامل موارد فوق می شود و طبق همین قوانین حقوق بشر شما ممنوع است و مقابله با تبلیغات مذهبی غیر شیعه در قالب محافت از سلامت و اخلاق جامعه می باشد و تبلیغات آنها باعث ایجاد نفرت دینی نسبت به اسلام می شوند و ...
که طبق قوانین بین المللی ممنوع می باشد.

خب کدام یک از قوانینی که آورده اید نتیجه اش میشود در بند کردن مبلغین؟! چیزی که نفرت را تبلیغ میکند اسلام است که حتی در درونش نفرت تبلیغ میشود مثل نفرت سنی از شیعه نفرت شیعه از بهایی به کنار از نفرتی که خود اسلام نسبت به باقی ادیان دارد و اگر قرار باشد این قوانین دقیقا اجرایی شوند باید مبلغین اسلام بساطشان را در غرب جمع کنند و بروند در کشورهایشان نفرت را تبلیغ کنند.

Pitbull;595784 نوشت:
خب کدام یک از قوانینی که آورده اید نتیجه اش میشود در بند کردن مبلغین؟! چیزی که نفرت را تبلیغ میکند اسلام است که حتی در درونش نفرت تبلیغ میشود مثل نفرت سنی از شیعه نفرت شیعه از بهایی به کنار از نفرتی که خود اسلام نسبت به باقی ادیان دارد و اگر قرار باشد این قوانین دقیقا اجرایی شوند باید مبلغین اسلام بساطشان را در غرب جمع کنند و بروند در کشورهایشان نفرت را تبلیغ کنند.

اولا شما برای بنده مجازات این افراد را طبق قوانین حقوق بشر بیاور ما قبول می کنیم یعنی اگر کسی در آمریکا یا اسرائیل سعی در ایجاد نفرت نژادی مثلا نسبت به نژاد یهود داشت هر مجازاتی آنها برایش تعیین کردند مطمئن باشید مجازاتش کمتر از مجازات ایران نخواهد بود در مورد کسی که سعی در ایجاد نفرت در مورد اسلام دارد.
جالب اینجاست اگر کسی منکر هولوکاست شود در بسیاری از کشور های اروپایی مرتکب جرم می شود و با او برخورد می شود
این لینک خبری سایت بی بی سی می باشد که این خبرگزاری مورد تایید امثال شما نیز می باشد http://www.bbc.co.uk/persian/news/story/2006/02/060221_sm-irving.shtml
که بیان داشته در بسیاری از کشورهای اروپایی انکار و یا اغراق‌شده خواندن هولوکاست جرم تلقی می‌شود.کشورهای اتریش، بلژیک، جمهوری چک، فرانسه، آلمان، اسرائیل، لیتوانی، لهستان، رومانی، اسلواکی وسوئیس و کانادا لیختن اشتاین و مجارستان و پرتغال و هلند و لوکزامبورگ دارای قوانینی علیه انکارکنندگان هولوکاست هستند.
سوال ما این است که این چه جور آزادی بیانی است که شما مدافع آن هستید که اگر کسی منکر هولوکاست شود مجرم است؟!!!!!!
ثانیا ظاهرا شما متوجه نشدید که هدف ما از استناد به قوانین حقوق بشر چیست؟ هدف ما الزام امثال شماست که مثلا در بحث مسیحیت و یهودیت و ... برای بحث با آنها به مطالب کتاب آنها و مطالبی که قابل قبول آنهاست استناد می کنیم در حالی که هیچ یک از مطالب آنها را قبول نداریم.ما هم این حقوق بشر را قبول نداریم اما برای استناد به امثال شما بدان احتجاج می کنیم که ما به دلیل قوانین بین الملی جلوی تبلیغات مسموم ادیان دیگر را می گیریم اما خودمان آن را قبول نداریم که ملزم به آن باشیم و بخواهید در مقابل ما بدان احتجاج کنید که اسلام قصد نفرت را دارد یا ندارد.

ملاصدرا;595807 نوشت:
سوال ما این است که این چه جور آزادی بیانی است که شما مدافع آن هستید که اگر کسی منکر هولوکاست شود مجرم است؟!!!!!!

این هم زیر پا گذاشتن آزادی بیان است و از نظر من محکوم ولی این دلیل نمیشود که من چشمم را بر روی زیر پا گذاشتن حقوق بشر که به شکلی بسیار گسترده تر در کشورهای اسلامی میشود ببندم. اولویت با هیتلر است نه فرانکو!

همچنان می‌پرسم چرا یک مسلمان در کشور غیر مسلمان نمیتونه با روسری بره سر کلاس
این هم یک نوع زندانی کردن

Pitbull;595812 نوشت:
این هم زیر پا گذاشتن آزادی بیان است و از نظر من محکوم ولی این دلیل نمیشود که من چشمم را بر روی زیر پا گذاشتن حقوق بشر که به شکلی بسیار گسترده تر در کشورهای اسلامی میشود ببندم. اولویت با هیتلر است نه فرانکو!

سلام
لطفا در مورد موضوع تاپیک که تبلیغ علیه اسلام می باشد صحبت نمایید بحث ما فعلا در مورد این نوع از به قول شما حقوق بشر است که مربوط به آزادی بیان می باشد است و ربطی به دیگر موضوعات ندارد که شما می فرمایید در کشور های اسلامی حقوق بشر به شکل بسیار گسترده ای زیر پا گذاشته می شود.
که ما از شما سوال کردیم و شما هم پاسخی نداشتید که چرا بنده طبق برداشت شما از قوانین حقوق بشر آزاد نیستم علیه نژاد یهود در کشورهایی مثل کانادا و اسراییل و یا حتی آمریکا و دیگر کشور های غربی مدعی حقوق بشر تبلیغ نمایم؟ بلکه حتی طبق قوانین بین المللی این کار بنده ممنوع می باشد و جرم تلقی می شود؟!!!
هر جوابی بدهید ما هم همان جواب را به شما می دهیم که چرا نمی توان علیه اسلام در کشور های اسلامی تبلیغ کرد.
بنده کار شما را راحت کرده و جواب می دهم که با توجه به بند 5 ماده 13 پیمان نامه آمریکایی حقوق بشر هر گونه دعوت به ایجاد کینه ملی و نژادی و مذهبی ممنوع است و به عنوان جرم تلقی می شود...

حال اگر حقوق بشر را هم قبول ندارید بروید به شورای حقوق بشر سازمان ملل اعتراض کنید به ما ارتباطی ندارد.

پرسش:
اگر کسی در کشوری اسلامی بخواهد بر ضد اسلام مطلبی را تبلیغ کند یا دینی را تبلیغ کند آزاد است.؟

پاسخ:
اگر منظور شما، کشور جمهوری اسلامی ایران است، بایدعرض کنم که دو مقوله تبلیغ یک دین و تبلیغ علیه اسلام، فرق دارد.

از نظر فقهی، غیر مسلمانان از یک منظر کلی بر چهار دسته کلی هستند: حربی، ذمی، معاهد و مهادن.
دسته اول: غیر مسلمانانی هستند که با کشور اسلامی و مسلمانان در جنگ به سر می برند. این دسته به جهت مبارزه ای که با اسلام و مسلمانان دارند، در امان نیستند و مسلمانان موظفند که در صورت توانایی با آنان به مبارزه بپردازند.

دسته دوم: غیر مسلمانانی هستند که در داخل کشورهای اسلامی به صورت اقلیت مذهبی زندگی می کننند. این افراد تا زمانی که برخلاف قوانین اسلام تظاهر نکنند و به مسلمانان و اعتقادات آنان احترام بگذارند، جان و مالشان محترم است و حکومت اسلامی نیز موظف است که از مال و جان و ناموس آنان محافظت کند.

دسته سوم: آنهایی هستند که در داخل کشورهای اسلامی زندگی نمی کنند ولی روابطی با مسلمانان دارند و حقوق یکدیگر را محترم می شمارند. در عصر حاضر، تمامی کشورهایی که با مسلمانان رابطه سیاسی دارند و با مبادله سفیر، کاردار و غیره کارهای خود را انجام می دهند. این افراد نیز جان و مالشان محترم است.

دسته چهارم: کسانی هستند که در بیرون کشورهای اسلامی زندگی می کنند و گر چه معاهده و رابطه خاصی با مسلمانان ندارند، ولی در حال جنگ و پیکار و مبارزه نیز نیستند. اسلام در مورد این افراد نیز دستور به خوش رفتاری و مسالمت داده است.

در این میان، دسته دوم محل بحث ماست. یعنی غیر مسلمانانی که در داخل سرزمین اسلامی زندگی می کنند. این افراد بر اساس شرایط ذمه و قرار دادی که با مسلمانان دارند، حق عمل کردن بر اساس آئین خود را دارند و منعی از این جهت برایشان وجود ندارد، البته به این شرط که به اعتقادات مسلمانان و قوانین جامعه اسلامی احترام بگذارند و آشکارا قوانین و احکام اسلامی را نقض نکنند؛ مثلا اگر بر اساس آئین آنان، حجاب الزامی نیست نباید بی حجاب به خیابان وارد شوند.(1)
بر اساس قانون اساسی ایران، تبلیغ بر علیه دین اسلام یا بیان مطالبی که مخلّ به مبانی آن باشد ممنوع است. در اصل 24 قانون اساسی بیان شده که نشریات آزادند مگر در مواردی که مخلّ به مبانی دین اسلام باشد.

_ اما تبلیغ ادیان و مذاهب دیگر: بر اساس اصول 12 و 13 قانون اساسی، مذاهب دیگر اسلامی به غیر شیعه دوازده امامی، و نیز پیروان ادیان زرتشت، کلیمی و مسیحی در عمل به آئین خود و نیز تعلیم و آموزش و تربیت بر اساس مبانی دین و مذهب خود آزادند. البته این بدان معنا نیست که علمای این ادیان و مذاهب اجازه دارند که دین خود را در جامعه و در بین مسلمانان تبلیغ کنند بلکه به این معناست که اجازه عمل کردن بر اساس ائین خود را دارند و می توانند مبانی و تعالیم آئین خود را در بین پیروان خود تبلیغ کرده و گسترش دهند.
به غیر از این ادیان و مذاهب، سایر ادیان و نیز مذاهبی از جمله بابیت و بهائیت در ایران مجاز به عمل بر اساس آئین خود و آموزش مبانی آئین و مذهب خود نیستند.
اما در سایر کشورهای اسلامی بحث فرق می کند. هر کشوری را باید به صورت جداگانه بررسی کردو نمی توان به صورت کلی، یک حکم در این مورد برای تمام کشورهای اسلامی صادر کرد.

ـــــــــــــــــــــ
(1) فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج1، ص732 (قم، موسسه دایره المعارف فقه، 1426ق)؛ همچنین، پیام امام امیر المومنین، ناصر مکارم شیرازی، ج9، 243-244 (تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1386ش).

موضوع قفل شده است