جمع بندی حد مجاز پنهان کاری از همسر اینده در جلسات خواستگاری

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
حد مجاز پنهان کاری از همسر اینده در جلسات خواستگاری

سلام

لطفا بفرمایید شرعا و عقلا و اخلاقا چه چیزهایی را میتونیم در خواستگاری وقتی به توافقات اولیه و مهم رسیدیم پنهان کنیم؟
بنده شنیدم برخی از بزرگان حتی حساسیت ها و بیماریهای کوچک شون رو هم میگفتند.
البته میدانم برخی موارد هستند که اگر پنهان بشن و بعد عقد مشخص بشن شخص حق فسخ داره اونها رو منظورم نیست، چیزهای دیگه رو میگم به طور کلی.

لطفا راهنمایی کنید@};-

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد همدل

[TD][/TD]


رازها و اسرارهای مگوی زندگی

شکی در این نیست که هر انسانی به صورت طبیعی در زندگی رازها و اسرارهای مگویی در زندگی دارد که نباید همه آنها را حتی با نزدیک ترین فرد زندگی اش هم مطرح نماید؛ بنابراین الزامی وجود ندارد که شما همه چیز را به دیگران بگویید و یا در جلسات خواستگاری به موارد غیرضروری اشاره کنید. خصوصاً خطاها و گناهان و هر آنچه را که باعث خدشه دار ساختن آبرو خود، اعضای خانواده و دیگران شود اصلاً نباید به دیگران و خواستگاران تان حتی اگر آنها ناراحت شوند و یا اصرار نمایند، بگویید؛ چون بردن آبروی مؤمن حرام است؛ بنابراین شما تنها می توانید چیزهایی را بگویید که باعث بردن آبرو خود و دیگران نشود و مفسده ای به دنبال نداشته باشد.

به قول معروف:
«جز راست نباید گفت و هر راست نشاید گفت»
«دروغ مصلحت آمیز به ز راست فتنه انگیز».

در فرایند خواستگاری و نیز در زندگی مشترک هرگز نباید در خصوص خطاها و گناهان گذشته خود و دیگران خودافشاری کنید و آبرو و حیثیت خود و دیگران را خدشه دار سازید.

امام صادق (علیه السلام) در این باره می فرماید:
«إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أُمُورَهُ كُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يَكُونَ ذَلِيلًا» (1)؛ «خداوند همه امور بنده اش را به او واگذار کرده (که هر گونه ای بخواهد رفتار کند) مگر شرف و کرامت اش را؛ هیچ انسانی حق ندارد، کرامت و حرمت خود را زیر پا بگذارد و خود را ذلیل ‏ کند و به خوارى و حقارت افکند».

البته گفتن چیزهای معمولی مثل علایق، سلایق، آرزوها، انتظارات تان از زندگی، اهداف زندگی، برنامه های کاری، علمی و... ایرادی ندارد.

پی نوشت:

  1. حر عاملى، محمد بن حسن‏، وسائل الشیعة، قم‏: مؤسسۀ آل البیت علیهم السلام، 1409ق، ج16، ص156.


به طور کلی، اگر بیماری و عارضه ای از لحاظ عرفی عیب و نقص محسوب می شود، در فرایند خواستگاری باید موضوع را به اطلاع طرف مقابل تان برسانید. اگر اطلاع رسانی نکنید و پنهانکاری نمایید؛ طبیعتاً وی شرعاً و قانوناً حق فسخ عقد خواهد داشت، اما اگر طرف مقابل تان به علم و آگاهی نسبت به این قضیه با شما ازدواج کند، بعداً حق طلاق یا فسخ عقد ازدواج نخواهد داشت.

البته اگر شما بیماری خویش را کاملاً درمان کرده اند و در حال حاضر هیچ گونه عارضۀ مشخص و مورد اعتنایی ندارید، لزومی به گفتن بیماری به طرف مقابل تان نیست و اگر هم در روند درمان بیماری خویش هستید و مراحل درمانی آن را طی می کنید و یا برای بهبودی کامل مجبور به مصرف دارو و مراجعه مکرر به پزشک می باشید، از آنجا که این گونه امور را نمی توان برای همیشه مخفی کرد، توصیه می شود این مسئله را در فرصت مناسبی به طرف مقابل تان بگویید.


زمان مناسب برای مطرح کردن موضوع

بهتر است موضوع بیماری خویش را در جلسات ابتدایی خواستگاری مطرح نکنید؛ چون ممکن است طرف مقابل و خواستگارتان درک درستی از بیماری نداشته باشد و واکنش منفی نشان دهد و در همان ابتدای کار از پیگیری مسئلۀ ازدواج صرف نظر نماید.
بعد از توافقات اولیه در جلسات پایانی خواستگاری می توانید این موضوع را با خود خواستگارتان به صورت محرمانه مطرح کنید و اطمینان لازم را به وی بدهید که بیماری تان درمان پذیر بوده و یا مشکل چندانی در زندگی نخواهید داشت. همچنین می توانید از پزشک متخصص و معالج تان بخواهید این مسئله را برای خواستگارتان کاملاً تشریح کند.

همان طور که گفتیم اگر خواستگارتان به علم و آگاهی نسبت به این قضیه با شما ازدواج کند، بعداً حق طلاق یا فسخ عقد ازدواج نخواهد داشت.


به نظر می رسد اگر این موضوع را به درستی با خواستگارتان مطرح کنید، بعید به نظر می رسد که وی بی جهت با آن مخالفت کند و به خاطر این موضوع از ازدواج با شما صرف نظر نماید و یا واکنش تندی از خود نشان دهد.

جوینده حقیقت;1019455 نوشت:
بنده شنیدم برخی از بزرگان حتی حساسیت ها و بیماریهای کوچک شون رو هم میگفتند.

اگر مستندی در این زمینه سراغ دارید؛ بهتر است بدان اشاره کنید تا صحت و سقم آن را بررسی کنیم


پرسش:

در خواستگاری، شرعاً و عقلاً و اخلاقاً چه چیزهایی را می توانیم وقتی به توافقات اولیه و مهم رسیدیم پنهان کنیم؟ بنده شنیدم برخی از بزرگان حتی حساسیت ها و بیماری‌های کوچک شان رو هم می‌گفتند.
لطفاً راهنمایی کنید؟
البته می‌دانم برخی موارد هست که اگر پنهان بشود، طرف مقابل حق فسخ عقد رو دارد آنها رو منظورم نیست.


پاسخ:

رازها و اسرارهای مگوی زندگی
شکی در این نیست که هر انسانی به صورت طبیعی در زندگی رازها و اسرارهای مگویی در زندگی دارد که نباید همه آنها را حتی با نزدیک ترین فرد زندگی اش هم مطرح نماید؛ بنابراین الزامی وجود ندارد که شما همه چیز را به دیگران بگویید و یا در جلسات خواستگاری به موارد غیرضروری اشاره کنید. خصوصاً خطاها و گناهان و هر آنچه را که باعث خدشه دار ساختن آبرو خود، اعضای خانواده و دیگران شود اصلاً نباید به دیگران و خواستگاران تان حتی اگر آنها ناراحت شوند و یا اصرار نمایند، بگویید؛ چون بردن آبروی مؤمن حرام است؛ بنابراین شما تنها می توانید چیزهایی را بگویید که باعث بردن آبرو خود و دیگران نشود و مفسده ای به دنبال نداشته باشد.

به قول معروف:
«جز راست نباید گفت و هر راست نشاید گفت»
«دروغ مصلحت آمیز به ز راست فتنه انگیز».

در فرایند خواستگاری و نیز در زندگی مشترک هرگز نباید در خصوص خطاها و گناهان گذشته خود و دیگران خودافشاری کنید و آبرو و حیثیت خود و دیگران را خدشه دار سازید.

امام صادق (علیه السلام) در این باره می فرماید:
«إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فَوَّضَ إِلَى الْمُؤْمِنِ أُمُورَهُ كُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يَكُونَ ذَلِيلًا» (1)؛ «خداوند همه امور بنده اش را به او واگذار کرده (که هر گونه ای بخواهد رفتار کند) مگر شرف و کرامت اش را؛ هیچ انسانی حق ندارد، کرامت و حرمت خود را زیر پا بگذارد و خود را ذلیل ‏ کند و به خوارى و حقارت افکند».

البته گفتن چیزهای معمولی مثل علایق، سلایق، آرزوها، دغدغه ها و حساسیت ها، انتظارات تان از زندگی، اهداف زندگی، برنامه های کاری، علمی و... ایرادی ندارد.

به طور کلی، اگر بیماری و عارضه ای از لحاظ عرفی عیب و نقص محسوب می شود و نیز از شما سؤال شود و یا عقد مشروط به صحت و سلامت گردد، در فرایند خواستگاری باید موضوع را به اطلاع طرف مقابل تان برسانید. اگر اطلاع رسانی نکنید و پنهانکاری نمایید؛ طبیعتاً این مسئله نوعی فریب در ازدواج (تدلیس) به شمار می رود و طرف مقابل تان شرعاً و قانوناً حق فسخ عقد خواهد داشت،(2) اما اگر طرف مقابل تان به علم و آگاهی نسبت به این قضیه با شما ازدواج کند، بعداً حق طلاق یا فسخ عقد ازدواج نخواهد داشت.(3)

البته اگر شما عیوب و بیماری خویش را کاملاً درمان کرده اند و در حال حاضر هیچ گونه عارضۀ مشخص و مورد اعتنایی ندارید، همچنین اگر عیوب و بیماری جز موارد مشخص فسخ عقد نیست شرعاً لزومی به گفتن بیماری به طرف مقابل نیست، اما اگر هم در روند درمان بیماری خویش هستید و مراحل درمانی آن را طی می کنید و یا برای بهبودی کامل مجبور به مصرف دارو و مراجعه مکرر به پزشک می باشید، از آنجا که این گونه امور را نمی توان برای همیشه مخفی کرد، از لحاظ اخلاقی و روانشناختی توصیه می شود این مسئله را در فرصت مناسبی به طرف مقابل تان بگویید. اساساً برای جلوگیری از مشکلات احتمالی در آینده، اطلاع دادن به طرف مقابل مطلوب است.(4)

باید دانست که برای دوام و بقای زندگی مشترک هیچ چیز بهتر از صداقت نیست. نباید ازدواج سابق یا بیماری‌های غیر‌متعارف را پنهان کرد؛‌ چون در این صورت امیدی به ادامۀ چنین زندگی مشترکی نیست.

زمان مناسب برای مطرح کردن موضوع
بهتر است موضوع عیوب و بیماری خویش را در جلسات ابتدایی خواستگاری مطرح نکنید؛ چون ممکن است طرف مقابل و خواستگارتان درک درستی از مشکل شما نداشته باشد و واکنش منفی نشان دهد و در همان ابتدای کار از پیگیری مسئلۀ ازدواج صرف نظر نماید.
بعد از توافقات اولیه در جلسات پایانی خواستگاری می توانید این موضوع را با خود خواستگارتان به صورت محرمانه مطرح کنید و اطمینان لازم را به وی بدهید که بیماری تان درمان پذیر بوده و یا مشکل چندانی در زندگی نخواهید داشت. همچنین می توانید از پزشک متخصص و معالج تان بخواهید این مسئله را برای خواستگارتان کاملاً تشریح کند.

به نظر می رسد اگر این موضوع را به درستی با خواستگارتان مطرح کنید، بعید به نظر می رسد که وی بی جهت با آن مخالفت کند و به خاطر این موضوع از ازدواج با شما صرف نظر نماید و یا واکنش تندی از خود نشان دهد.
همان طور که گفتیم اگر خواستگارتان به علم و آگاهی نسبت به این قضیه با شما ازدواج کند، بعداً حق طلاق یا فسخ عقد ازدواج نخواهد داشت.

معرفی منابع برای مطالعۀ بیشتر:

  1. آقازاده، نقی و محمدامین ملکی، بازخوانی عیوب فسخ نکاح، قم: اعتدال، 1397.
  2. امینی، راضیه، مبانی فقهی و حقوقی تدلیس در نکاح، اصفهان: کتابنامه نجف، 1396.
  3. حسینی، سیدمهدی و دیگران، عیوب مجوز فسخ نکاح: از دیدگاه فقه و حقوق، تربت حیدریه: چشم انداز قطب، 1397.
  4. شادرام، زهرا، بررسی مبانی فقهی و حقوقی تدلیس در نکاح، قزوین: سایه گستر، 1397.
  5. صالح، زهرا، بررسی مبانی فسخ نکاح، اصفهان: نقش نگین، 1396.
  6. علوی، محمدتقی و محمدحسین قدیری، مشاوره زیر گنبد فیروزه‌ای (استفتائات فقهی در حوزه مشاوره و روان درمانی)، مرکز مشاوره مؤسسه امام خمینی(ره)، قم: 1392.
  7. غلامی اسفندآبادی، فاطمه و صدیقه مصدق صدقی، فسخ و انفساخ نکاح، تهران: راز نهان، 1395.
  8. مهدی امین، سیدامیر، تدلیس در حقوق ایران، انگلیس و فقه امامیه، تهران: جهاد دانشگاهی، 1391.
  9. موسوی مرندی، سیدروح الله، فسخ عقد نکاح، قم: شکوری، 1396.

پی نوشت ها:

  1. حر عاملى، محمد بن حسن‏، وسائل الشیعة، قم‏: مؤسسۀ آل البیت علیهم السلام، 1409ق، ج16، ص156.
  2. امام خمینى(ره)، تحریرالوسیله، ج2، التدلیس، م13؛ آیت الله صافى گلپایگانی، هدایة العباد، ج2، التدلیس، م13؛ آیت الله سیستانى، منهاج‌الصالحین، ج3، م282 و 279؛ آیت الله فاضل لنکرانی(ره)، جامع المسائل، ج1، س1500؛ آیت الله مکارم شیرازی، استفتائات، ج2، س951 و 954؛ آیت الله خامنه‏اى، استفتائات، س442.
  3. علوی، محمدتقی و محمدحسین قدیری، مشاوره زیر گنبد فیروزه‌ای (استفتائات فقهی در حوزه مشاوره و روان درمانی)، مرکز مشاوره مؤسسه امام خمینی(ره)، قم: 1392، ص51.
  4. همان، ص46.

موضوع قفل شده است