تجربه عکس اینو نشون داده
کم نیستن خانمایی که هم کل مخارج خونه رو تامین می کنن هم هزینه مصرف شوهرشون رو، و تازه بد اخلاقی های شوهر و احیانا کتک هاش رو هم تحمل می کنن. و حرفشونم اینه که خیلی دوستش دارم
حرفم سوء تفاهم نشه. ارتباط نظر شما رو با اون پستِ خودم متوجه نشدم. فکر میکنم درست متوجه عرض بنده نشدید
حرفم سوء تفاهم نشه. ارتباط نظر شما رو با اون پستِ خودم متوجه نشدم. فکر میکنم درست متوجه عرض بنده نشدید
خودم که فکر می کنم مرتبطه
اگه بی ارتباطه توضیح بدید. شما می گید دختری که اول زندگی حاضر نمیشه با شوهرش بسازه بعدا هم اگه مشکلی پیش بیاد که بسیار هم محتمل هست نمی سازه. مگه اینکه مجبور باشه
من هم گفتم نمونه های نقضش زیاد هست، که با یه زندگی سراسر مشکل ساخته. اونم روز اولش همین طوری وارد این زندگی نشده. ولی با این مشکلات که هیچ امیدی هم به بهبودشون نیست داره میسازه
چه آقایون خوششون بیاد چه نه، مردی که بخواد تو 30 سالگی درآمد 400-500 داشته باشه بدرد ازدواج نمی خوره(مگر اینکه دلیل خیلی موجهی داشته باشه)
سلام خواهر. خوب هستید؟
بذارید من یه حساب براتون انجام بدم
حدود 18 سالگی دیپلم
تا 22 سالگی لیسانس
تا 25 سالگی فوق لیسانس (میانگین)
2 سال هم سربازی میشه 27 سال
مواردی مثل کنکور ، ترم های اضافه و فاصله های یکی دو ماهه رو هم اضافه کنید میشه 28 تا 29 سال
دنبال کار گشتن و شروع به کار و.... تقریباً همون 30 سال میشه. حالا با یکی دو سال کم و زیاد
با این شرایط مسخره که تو کشور هست ، شما کمتر پسر جوونی رو میتونید پیدا کنید که در 30 سالگی وضع مالی مناسبی داشته باشه
مهمتر از اون ، در بین اونهایی هم که وضع مناسبی دارن ، کمتر کسی رو پیدا میکنید که
اگه بی ارتباطه توضیح بدید. شما می گید دختری که اول زندگی حاضر نمیشه با شوهرش بسازه بعدا هم اگه مشکلی پیش بیاد که بسیار هم محتمل هست نمی سازه. مگه اینکه مجبور باشه
من هم گفتم نمونه های نقضش زیاد هست، که با یه زندگی سراسر مشکل ساخته. اونم روز اولش همین طوری وارد این زندگی نشده. ولی با این مشکلات که هیچ امیدی هم به بهبودشون نیست داره میسازه
اشتباه متوجه حرفتون شدم؟
خیر ، کاملاً درست متوجه شدید. ولی تعجب میکنم باز هم در ادامه چیزی گفتید که حرف من نبود! :Gig:
یعنی شما میفرمایید خانم اولش خواستگاری براش اومد ولی چون اون خواستگار مشکلاتی داشت ، حاضر نشد با اون ازدواج کنه و رفت با یه گزینهء بهتر ازدواج کرد که اون مشکلات رو نداشته باشه. اما بعد وسطای زندگی با همین شخص ، به مشکل خوردن و با تمام مشکلات میسازه و شما هم مطمئن هستید که بخاطر عشقه که مونده
خیر ، کاملاً درست متوجه شدید. ولی تعجب میکنم باز هم در ادامه چیزی گفتید که حرف من نبود! :Gig:
یعنی شما میفرمایید خانم اولش خواستگاری براش اومد ولی چون اون خواستگار مشکلاتی داشت ، حاضر نشد با اون ازدواج کنه و رفت با یه گزینهء بهتر ازدواج کرد که اون مشکلات رو نداشته باشه. اما بعد وسطای زندگی با همین شخص ، به مشکل خوردن و با تمام مشکلات میسازه و شما هم مطمئن هستید که بخاطر عشقه که مونده
درسته؟
دیگه من نمیدونم علتش چیه
من اعتیاد و بدرفتاری شوهر رو می بینم و ابراز علاقه ای که خانم در غیاب همسرش داره
دیگه من نمیدونم علتش چیه
من اعتیاد و بدرفتاری شوهر رو می بینم و ابراز علاقه ای که خانم در غیاب همسرش داره
خب بازم که همون شد آخه! :ghati:
من هم نگفتم هیچ زنی نیست که با سختی های شوهر بسازه!
عرض بنده این بود که وقتی یه زن خواستگارش رو بخاطر اینکه مشکلاتی داره(بیشتر بحث مشکلات مالی بود) رد میکنه و دنبال یه مرد بدون مشکل میگرده ، اگر این مرد فردا در زندگیش به مشکل برخورد کرد ، خیلی بعیده که این خانم بخاطر علاقه پای اون وایسه. چون اگر علاقه براش مهم بود ، پای اونی که اول دوسش داشت می ایستاد
چه آقایون خوششون بیاد چه نه، مردی که بخواد تو 30 سالگی درآمد 400-500 داشته باشه بدرد ازدواج نمی خوره(مگر اینکه دلیل خیلی موجهی داشته باشه)
سلام خواهر. خوب هستید؟
بذارید من یه حساب براتون انجام بدم
حدود 18 سالگی دیپلم
تا 22 سالگی لیسانس
تا 25 سالگی فوق لیسانس (میانگین)
2 سال هم سربازی میشه 27 سال
مواردی مثل کنکور ، ترم های اضافه و فاصله های یکی دو ماهه رو هم اضافه کنید میشه 28 تا 29 سال
دنبال کار گشتن و شروع به کار و.... تقریباً همون 30 سال میشه. حالا با یکی دو سال کم و زیاد
با این شرایط مسخره که تو کشور هست ، شما کمتر پسر جوونی رو میتونید پیدا کنید که در 30 سالگی وضع مالی مناسبی داشته باشه
مهمتر از اون ، در بین اونهایی هم که وضع مناسبی دارن ، کمتر کسی رو پیدا میکنید که حرام نخورده باشه
الان حداقل حقوق حدود 600 هزار تومانه و از کسی که فوق لیسانس گرفته انتظار میره که بیش از این درآمد داشته باشه
کسی هم که اصلا درس نخونده، یعنی ده سال برای کار کردن وقت داشته
پسر از 18 سالگی وارد محیط دانشگاه میشه، حتی اگه تا قبلش بخاطر درسای فشرده مدرسه نتونسته باشه حرفه ای رو یاد بگیره، الان با یه برنامه ریزی و واحد کم برداشتن می تونه بره سر یه کار خیلی معمولی حتی به عنوان یه شاگرد
تا 22 سالگی که لیسانسش رو می گیره(حالا با فرض اینکه واحد کم گرفته تا 23-24 سالگی) دیگه باید تو اون کار نسبتا خبره شده باشه و انقدر شده که بتونه ماهی 300-400 دربیاره اگرم خیلی زرنگ باشه که شاید تا 1ت هم بتونه (که البته تعدادشون کمه)
درمورد فوق هم، چند درصد آقایون فوق دارن؟ خیلی ها لیسانسشونم با زور گرفتن پس این حرف شما در مورد همه صدق نمی کنه و عملا حتی اگه تا 22 سالگی که لیسانس گرفته سراغ هیچ کاری نرفته باشه از اون به بعد وقتش آزاد بوده و اگه اهل کار باشه محاله کاری براش پیدا نشده باشه
اما در مورد اونا که رفتن فوق گرفتن، اگه از 18 سالگی شروع به یادگرفتن حرفه ای کرده باشن دیگه تا الان باید خودشون اوستای اون کار باشن و حتی با لیسانسشون هم می تونن برن سر یه کار معمولی البته اگه اون حرفه ای که یاد گرفتن با رشتشون مرتبط باشه که خیلی راحت جذب محیط کار با درآمد خوب شدن
اگه همه اینا پشت سر هم باشه دیگه آقا باید تا 26-27 سالگی هم فوق داشته باشه هم درآمد نسبتا خوب
ولی این خیلی ایده آل بود.
یه مرد باید بدونه مهمتر از درسش کارش هست. دخترها دانشجویی که کار و درآمد داره رو خیلی راحت می پذیرن برعکس پروفسور بی کار! ... پس نباید آقایون به هوای درس خوندن دنبال کار نرن اگه واقعا تصمیم به ازدواج دارن.
در مورد سربازی هم، من فکر نمی کنم خانمی به سربازی نرفتن خواستگار خیلی گیر بده مگر اینکه مثلا آقا 30 سالشه و لیسانس یا فوق داره و سربازی هم نرفته که یکم عجیب غریبه
وگرنه افراد متاهل و دارای مدرک که سربازیشون هم تو شهر خودشونه هم خیلی راحتتره
Reza-D;612134 نوشت:
با این شرایط مسخره که تو کشور هست ، شما کمتر پسر جوونی رو میتونید پیدا کنید که در 30 سالگی وضع مالی مناسبی داشته باشه
وضع مالی مناسب با وضع مالی خوب فرق می کنه، بنظر من و بر طبق افرادی که من دیدم پسرایی که واقعا سرشون به زندگیشون بوده و اهل بازیگوشی و ... نبودند تو 30 سالگی وضع مالی قابل قبولی دارند که منظور همون مناسب هست. و درآمد 400-500 اصلا قابل قبول نیست و چه جوری میشه رو همچین کسی حساب کرد که بقیه عمرش هم تلاش خواهد کرد و اهل کار هست؟
Reza-D;612134 نوشت:
مهمتر از اون ، در بین اونهایی هم که وضع مناسبی دارن ، کمتر کسی رو پیدا میکنید که حرام نخورده باشه
با نظرتون مخالفم، بر طبق شرایطی که من گفتم با حلال ترین پول ها میشه تو این سن وضع مناسبی داشت
پسر از 18 سالگی وارد محیط دانشگاه میشه، حتی اگه تا قبلش بخاطر درسای فشرده مدرسه نتونسته باشه حرفه ای رو یاد بگیره، الان با یه برنامه ریزی و واحد کم برداشتن می تونه بره سر یه کار خیلی معمولی حتی به عنوان یه شاگرد
تا 22 سالگی که لیسانسش رو می گیره(حالا با فرض اینکه واحد کم گرفته تا 23-24 سالگی) دیگه باید تو اون کار نسبتا خبره شده باشه و انقدر شده که بتونه ماهی 300-400 دربیاره اگرم خیلی زرنگ باشه که شاید تا 1ت هم بتونه (که البته تعدادشون کمه)
حالا به نظرم لیسانس یکم زوده. ولی برای فوق خیلی پسرا رو دیدم که هم دارن فوقشونو میخونن هم همراش کار میکنن(چه بیریبط به رشتوشن چه مرتبط با اون)
البته هستن اونایی که تو دوران لیسانسم درامد دارن ولی تعدادشون کمه...
mehrant;610022 نوشت:
حداقل میزان امکاناتی که یه پسر جوان باید داشته باشه که بتونه باهاش به خواستگاری و ازدواج اقدام کنه چی ها هست؟ خونه؟ کار؟ دارایی و پس انداز؟
کاملا بستگی به وضعیت خونواده دختر داره. ولی در حالت معمولی فکر میکنم پسر باید توانایی اجاره یه خونه 60/70 متری و یه مزاسم خوب عروسی رو داشته باشه. و همینطور درامد ثابت!
نه اینکه پسر بگه میخوام با دوستام فلان کارو کنم و ایشاااه کارم میگیره و درامدم خوب میشه و ...
پسر باید موقعی بره خواستگاری که از کارش مطمئن باشه.
تو خیلی خونواده ها واقعا مسااله مالی مهم نیست. من خودم مادرم میگه پسر فقط خوب و مومن باشه و خانواده مذهبی داشته باشه بسه!....ولی خوب خونوادهایی هم هستن که براشون مهمه.
دقیقا منظورتون رو نمی فهمم
اما ظاهر پیام شما اینه که برای اینکه توقع خانوما بیاد پایین مردا باید بخورن و بخوابن و اصلا کرایه خونه و سایر هزینه های زندگیشون رو هم بی خیال...
اما یه تذکر به مخاطب شما بدم که این هزینه ها واسه ی بعد جشن عروسیه نه دوران عقد
دوران عقد که خونه و ... نمی خواد اما پسر باید این قدر عرزه(ارزه،ارضه،یا...) داشته باشه که خرجای و لو اندک دوران عقد رو از جیب خودش بده
نه اینکه مثلا اگه یه بستنی با خانومش می خواد بخوره دستش رو پیش مامانش دراز کنه
شوخی بود.معذرت.وگرنه هرکسی میدونه این کف خاسته های یه نفره واسه ازدواج.
به نظر من
یه سرمایه برای خرید طلا و لوازم اولیه و جشن و ...
درآمدی که بشه باهاش خونه در شان و خرجهای روزمره زندگی رو تامین کرد و چیزی پس انداز کرد.
زیاد شد...
من تا الان سعی کردم یه سری مشخصات خودم رو مخفی کنم که اگر کسی آشنا نوشته های منو خوند نفهمه کی هستم.ولی دیگه الان مهم نیست.
با صحبتهایی که این مدت که تو سایت بودم کردم کسی اگه قرار بوده بشناسه تا الان شناخته پس مهم نیست دیگه.
اینو خواستم الان بگم که ما در شیراز زندگی میکنیم و منم در حال تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی شیراز هستم.و محل کار ما هم بیشتر دو بیمارستان بزرگ شهر یعنی بیمارستان نمازی و سعدی هست.این ماه که دو سه روز دیگه هم تمومه در بخش گوارش بیمارستان نمازی بودیم و استادمون هم آقای دکتر کامران باقری لنکرانی که وزیر بهداشت دوره احمدی نژاد بود هستن.این بخش گوارش فوق العاده سنگین و پرکاره و مریضای بدحالی داره.ما که تو این بخش باید کشیک بدیم خیلی در کشیکها خسته میشیپ و روحیه مون هم بخاطر این همه بیمار بدحال و مرگ و میر بالا بهم میریزه...
حالا در این شرایط برای یکی مثل من، خیلی جای خالی کسیکه بهم آرامش و روحیه بده و وقتی خسته میام خونه حالم رو عوض کنه حس میشه. ..اما با توجه به شرایط مالی و نظرات بعضی کاربران، برای من مکن نیست ازدواج کنم و آرامش بدست بیارم؟
نمیشه حداقلش یه نفر باشه که باهاش عقد باشم و همین صرف حضور داشتنش و صحبت کردن باهاش، منو از این وضع نجات بده؟ به اضافه مسائل مربوط به ارتباط با نامحرم که قبلا زیاد بحثش کردم
یعنی چون الان 380 تومن حقوق میگیرم همچنان باید این شرایط رو در کنار شرایط به گناه نیوفتادن رو تحمل کنم تا چندسال دیگه که معلوم نیست کی باشه که درامدم بیشتر بشه؟
برادر من
به نظر من پا پیش بگذار و دنبال همسر خوب باش
درسته که الان حقوقت کمه، ولی دو روز دیگه که درست تموم شد و برای طرح رفتی، حقوقت افزایش قابل ملاحظه ای پیدا می کنه که هزینه هات رو پوشش میده
بعد از اون هم خدا بزرگه. الان پزشک هایی که تو طرح پزشک خانواده یا مشابه اون هستند، حدودا 5 میلیون میگیرن که برای یک زندگی خوب، کافی هست
درسته الان شما حقوق زیادی نمیگیری، در عوض جوون هستی
از جوونیت در راه حلال استفاده کن
همین الان تو خوابگاه دانشگاه ما حدود 300 تا دانشجوی پسر مجرد PhD داریم که هیچ کدوم حال و حوصله ازدواج رو ندارن
سن که از یه حدی بالاتر میره، خیلی از کارها سخت میشه. معیارها بسیار سختگیرانه میشه و ....
بگذریم که خیلی هاشون از راه های غیرمشروع به خواسته هاشون جواب میدن و این روزها هم تعداد بالای دختران ازدواج نکرده و زنان مطلقه باعث شده هزینه این کارها به شدت کم بشه
به نظر من دنبال یه همسر خوب باش
در انتخاب عجله نکن و سعی کن نیمه گمشده ات رو پیدا کنی
اگر انتخابت درست باشه، سختی های ابتدای زندگی قابل حله
-------------
در مورد هزینه های ازدواج
با وجود این که پدر و مادر خودم تحصیل کرده بودند و از دانشجویان دوره شاه بودند
و پدر من مثل شما حقوق دانشجویی از وزارت بهداری قدیم! (بهداشت و درمان الان) می گرفت و چیزی نداشت
با هم ازدواج کردند و خدا رو شکر زندگیشون سر و سامون گرفت
یه عقد ساده کردند و به فامیل شام دادند و سر خونه و زندگیشون رفتن و به جای سایر مراسمات، رفتن به حج تمتع
شما هر چقدر هم که مراسم هات پر خرج و پر زرق و برق باشه، همیشه ملت می نالن که فلان غذا نپخته بود و برنجش شفته بود و ...
الان حداقل حقوق حدود 600 هزار تومانه و از کسی که فوق لیسانس گرفته انتظار میره که بیش از این درآمد داشته باشه
کسی هم که اصلا درس نخونده، یعنی ده سال برای کار کردن وقت داشته
اگر حداقل حقوق 600 تومنه ، خب 600 تومنه. پس 400 - 500 تومن از کجا اومد؟! :Gig:
اگر درس نخونده باشه بله. حق با شماست. اما اگر درس خونده باشه......
اگر شغلی پیدا کنی که بتونی به درست هم برسی ، با ساعات کلاسات تداخل نداشته باشه ، از طرفی هزینهء دانشگاه رو هم پدر تقبل بفرمایند که شما بتونی پس انداز کنی ، در اون صورت توی 10 سال میتونی یه مختصر پس اندازی داشته باشی
توی تئوری من هم میتونم بگم:
فرض میکنیم یه شغل داریم با ماهی 1 ملیون درآمد (همینجوری الکی فرض میکنیم!!!)
نصفش رو خرج دانشگاه و مخارج دیگه میکنیم ، تقریباً میشه سالی 5 ملیون پس انداز
5 سالش میشه 25 ملیون
خب..... پس مشخص شد که تمام آقایون باید در 30 سالگی 25 ملیون پس انداز داشته باشن ، در غیر این صورت بی عرضه هستند! :Gig:
پسر از 18 سالگی وارد محیط دانشگاه میشه، حتی اگه تا قبلش بخاطر درسای فشرده مدرسه نتونسته باشه حرفه ای رو یاد بگیره، الان با یه برنامه ریزی و واحد کم برداشتن می تونه بره سر یه کار خیلی معمولی حتی به عنوان یه شاگرد
تا 22 سالگی که لیسانسش رو می گیره(حالا با فرض اینکه واحد کم گرفته تا 23-24 سالگی) دیگه باید تو اون کار نسبتا خبره شده باشه و انقدر شده که بتونه ماهی 300-400 دربیاره اگرم خیلی زرنگ باشه که شاید تا 1ت هم بتونه (که البته تعدادشون کمه)
درمورد فوق هم، چند درصد آقایون فوق دارن؟ خیلی ها لیسانسشونم با زور گرفتن پس این حرف شما در مورد همه صدق نمی کنه و عملا حتی اگه تا 22 سالگی که لیسانس گرفته سراغ هیچ کاری نرفته باشه از اون به بعد وقتش آزاد بوده و اگه اهل کار باشه محاله کاری براش پیدا نشده باشه
اما در مورد اونا که رفتن فوق گرفتن، اگه از 18 سالگی شروع به یادگرفتن حرفه ای کرده باشن دیگه تا الان باید خودشون اوستای اون کار باشن و حتی با لیسانسشون هم می تونن برن سر یه کار معمولی البته اگه اون حرفه ای که یاد گرفتن با رشتشون مرتبط باشه که خیلی راحت جذب محیط کار با درآمد خوب شدن
اگه همه اینا پشت سر هم باشه دیگه آقا باید تا 26-27 سالگی هم فوق داشته باشه هم درآمد نسبتا خوب
ولی این خیلی ایده آل بود.
یه مرد باید بدونه مهمتر از درسش کارش هست. دخترها دانشجویی که کار و درآمد داره رو خیلی راحت می پذیرن برعکس پروفسور بی کار! ... پس نباید آقایون به هوای درس خوندن دنبال کار نرن اگه واقعا تصمیم به ازدواج دارن.
در مورد سربازی هم، من فکر نمی کنم خانمی به سربازی نرفتن خواستگار خیلی گیر بده مگر اینکه مثلا آقا 30 سالشه و لیسانس یا فوق داره و سربازی هم نرفته که یکم عجیب غریبه
وگرنه افراد متاهل و دارای مدرک که سربازیشون هم تو شهر خودشونه هم خیلی راحتتره
بیشتر حرفهای شما تئوری هستن. نه اینکه بگم هیچ مردی نمیتونه به این شکل که شما گفتید انجام بده ، نه
اما اینطور نیست که شما یه نسخه ارائه بدید و بعد از تمام مردم انتظار داشته باشید توی این نسخه قرار بگیرن و همون نتیجه ای به دست بیاد که شما انتظار دارید
بیاین از ابتدا شروع کنیم تا بعد به موارد بسیارِ دیگه هم برسیم. میشه مخارج دانشگاه آزاد رو برای بنده حساب کنید؟
اما اینطور نیست که شما یه نسخه ارائه بدید و بعد از تمام مردم انتظار داشته باشید توی این نسخه قرار بگیرن و همون نتیجه ای به دست بیاد که شما انتظار دارید
خیر نه من می تونم نسخه بدم نه شما
من راهکار گفتم، و کسایی که اطرافم هستند و این راه رو رفتن و الان خیلی موفق هستند رو می بینم. البته خداروشکر تمام پسرایی که اطراف من هستند به 25تا 27 سالگی که می رسن دیگه می تونن یه زندگی رو اداره کنن(با وجود تحصیلات تا حتی فوق و دکترا)
واقعا یکی که خواستگاری می کنه من خودم یه حساب سرانگشتی می کنم می بینم واقعا این داشته چیکار می کرده که کار نداره؟
Reza-D;612337 نوشت:
بیاین از ابتدا شروع کنیم تا بعد به موارد بسیارِ دیگه هم برسیم. میشه مخارج دانشگاه آزاد رو برای بنده حساب کنید؟
من نه خودم دانشگاه آزاد رفتم نه کسی از خانوادم ولی خرجش هرچی باشه ربطی به کار کردن یه مرد نداره
چه فرقی می کنه کجا داره درس می خونه؟ اتفاقا دانشگاه آزاد که خیلی وقت بیشتری داره برا اینکه بره دنبال کار
اگه منظورتون پس انداز هست من حرفی از پس انداز نزدم، گفتم درآمد
خیر نه من می تونم نسخه بدم نه شما
من راهکار گفتم، و کسایی که اطرافم هستند و این راه رو رفتن و الان خیلی موفق هستند رو می بینم. البته خداروشکر تمام پسرایی که اطراف من هستند به 25تا 27 سالگی که می رسن دیگه می تونن یه زندگی رو اداره کنن(با وجود تحصیلات تا حتی فوق و دکترا)
واقعا یکی که خواستگاری می کنه من خودم یه حساب سرانگشتی می کنم می بینم واقعا این داشته چیکار می کرده که کار نداره؟
با احترام ، تا نبینم نمیتونم قضاوت کنم. میدونید چرا؟
چندین نفر رو همینطوری برای من مثال میزدن که فلانی خیلی زرنگه ، تو جوونی همه چی داره و......
اما وقتی خودم بررسی کردم ، یکیشون زمین بهش ارث رسیده بود
اون یکی پدرش یه نانوایی براش گذاشته بود
یکیشون با کلاه گذاشتن سر این و اون به زندگی خوب رسیده بود
یکی دیگه برادراش کمکش کرده بودن و......
از بین همهء اونهایی که تا الان به عنوان جوون زرنگ صحبتشون شده ، فقط یک نفر رو میشناسم که خودش تلاش کرده ، از کسی کمک نگرفته ، چیزی بهش ارث نرسیده ، پارتی هم نداشت ، اما هم درس خونده و هم در کار موفق بوده. یعنی از بین حدود 20 نفر ، فقط یک نفر
دقت بفرمایید خواهرم که تا قبل از اینکه از نزدیک باهاشون آشنا بشم ، همه رو یک جور معرفی کرده بودند: موفق
من به اقوام محترم شما جسارت نمیکنم ، قضاوت هم نمیکنم. فقط عرضم اینه که معمولاً نوع قضاوت ما نسبت به شرایط آدمها متفاوت میشه
Ṃᾄʀẓἷἔ;612349 نوشت:
من نه خودم دانشگاه آزاد رفتم نه کسی از خانوادم ولی خرجش هرچی باشه ربطی به کار کردن یه مرد نداره
چه فرقی می کنه کجا داره درس می خونه؟ اتفاقا دانشگاه آزاد که خیلی وقت بیشتری داره برا اینکه بره دنبال کار
اگه منظورتون پس انداز هست من حرفی از پس انداز نزدم، گفتم درآمد
آفرین به شما. ولی خب همه مثل شما نیستن. من فکر کردم بحث پس انداز مد نظرتون هست. اما اگر منظورتون فقط درآمده ، اتفاق نظرمون بیشتر شد :ok:
من تا الان سعی کردم یه سری مشخصات خودم رو مخفی کنم که اگر کسی آشنا نوشته های منو خوند نفهمه کی هستم.ولی دیگه الان مهم نیست.
با صحبتهایی که این مدت که تو سایت بودم کردم کسی اگه قرار بوده بشناسه تا الان شناخته پس مهم نیست دیگه.
اینو خواستم الان بگم که ما در شیراز زندگی میکنیم و منم در حال تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی شیراز هستم.و محل کار ما هم بیشتر دو بیمارستان بزرگ شهر یعنی بیمارستان نمازی و سعدی هست.این ماه که دو سه روز دیگه هم تمومه در بخش گوارش بیمارستان نمازی بودیم و استادمون هم آقای دکتر کامران باقری لنکرانی که وزیر بهداشت دوره احمدی نژاد بود هستن.این بخش گوارش فوق العاده سنگین و پرکاره و مریضای بدحالی داره.ما که تو این بخش باید کشیک بدیم خیلی در کشیکها خسته میشیپ و روحیه مون هم بخاطر این همه بیمار بدحال و مرگ و میر بالا بهم میریزه...
حالا در این شرایط برای یکی مثل من، خیلی جای خالی کسیکه بهم آرامش و روحیه بده و وقتی خسته میام خونه حالم رو عوض کنه حس میشه. ..اما با توجه به شرایط مالی و نظرات بعضی کاربران، برای من مکن نیست ازدواج کنم و آرامش بدست بیارم؟
نمیشه حداقلش یه نفر باشه که باهاش عقد باشم و همین صرف حضور داشتنش و صحبت کردن باهاش، منو از این وضع نجات بده؟ به اضافه مسائل مربوط به ارتباط با نامحرم که قبلا زیاد بحثش کردم
یعنی چون الان 380 تومن حقوق میگیرم همچنان باید این شرایط رو در کنار شرایط به گناه نیوفتادن رو تحمل کنم تا چندسال دیگه که معلوم نیست کی باشه که درامدم بیشتر بشه؟
مهرن جان، شما با توجه به سن از موقعیت و امکانات خوبی به لحاظ اقتصادی بهره مند هستید که بسیاری از افراد با نداشتن آنها ازدواج می کنند.
شیراز یک کلان شهر ایران هست و وضعیت فرهنگی خاصی را هم دارد.
پیشنهاد می کنم که اگر در شیراز به مورد مناسبی برخورد نکردید، به شهرها و حتی استان های همجوار خودتان مراجعه کنید.
به شهرهای جهرم، کازرون، فسا، استان های بوشهر و کرمان و یزد مراجعه کنید.
مهرن جان، شما با توجه به سن از موقعیت و امکانات خوبی به لحاظ اقتصادی بهره مند هستید که بسیاری از افراد با نداشتن آنها ازدواج می کنند.
شیراز یک کلان شهر ایران هست و وضعیت فرهنگی خاصی را هم دارد.
پیشنهاد می کنم که اگر در شیراز به مورد مناسبی برخورد نکردید، به شهرها و حتی استان های همجوار خودتان مراجعه کنید.
به شهرهای جهرم، کازرون، فسا، استان های بوشهر و کرمان و یزد مراجعه کنید.
علی علی
سلام.
البته کمی هم گشتیم در شهرهای دیگه ولی موردی پیدا نشده
یکی از دوستان پدرم که از همرزمانش در جبهه بود در تهران، یه دوست دیگرش تو خوزستان و یه دوست دیگه اش که روحانیه تو بوشهر و شهرهای جنوبی. ..برای من دنبال مورد بود اما هیچکدوم مورد پیدا نکردن:Gig:
یعنی یا دخترهایی که دیدن چادری نبودن یا سنشون به من نمیخورده و بالاتر بوده
من خودم مورد دیدم که ی اقایی با پس انداز کم ازدواج کردند و خانم بعد از سالها میکه من هنوز حسرت به دلم مونده که سوار بر ماشین عروس باشم یا لباس عروس زیبایی داشته باشم.بااینکه بعد از مدتها الان زندگی واقعا عالی ای دارن..
من واقعابرام جای سواله،بااینکه یک دخترم،ولی ازاین جمله متنفرم!!!یعنی چی که حسرت موندبه دلم؟یعنی تمام دلخوشی این افرادتوهمین مسائل پیش پاافتاده خلاصه میشه؟محض اطلاع آقایون،همه ی دخترخانوم هااینطورنیستند!
انگارنه انگارکه مسلمونیم ذره ای تفکراسلامی نداریم!!!مگه نه اینکه دنیامحل گذرهست،پس دیگه حسرت چه معنایی داره!
رفع اسپم:
به نظربنده حداقل امکانات:
بعدازاخلاق وایمان
امکان تامین حداقلهای زندگی،سقف بالای سر،خوردوخوراک مختصر-ان شاءالله به مروروضع مالیشون هم خوب میشه...
خواهش می کنم اینقدراین مسائل پیش پاافتاده روبزرگ جلوه نکنیدواقعاازاینکه اینهمه حرف ناامیدکننده بشنوم خسته شدم...چرادیدمون روبه زندگی عوض نمی کنیم...به خدادرکنارتلاش های ماخدایی هم هست که هوامونوداره اگربه اندازه ی کافی تلاش می کنیم پس چرااینقدرنگرانیم...بیاییدخداروهم درمسائل مختلف زندگیمون شرکت بدیم!
عزیزم اتفاقا درست میگی باید دیدمون رو عوض کنیم. هیچ کسی با پس انداز کم نمیتونه خوشبخت بشه. چرا ازدواج که موضوع به این مهمی هست رو ساده می گیرین؟؟
ازدواج یعنی ی تصمیمی که تا اخر زندگی یکیه.پس باید در اون دقت کرد.
البته حرف توام خیلی درسته که انشالله خدا تو همه ی زندگی ها کمک خانواده ها میکنه
اما عزیز من نمیشه که با امید و ارزو و حدس و گمان ازدواج کرد.
مثلا اقا بگه من کار و پس انداز ندارم.الهی به امید تو میرم خاستگاری خودت برسونش..خب این که نمیشه.یا مثلا اقا و خانوم بگن خب ما هزینه ی بچه دار شدن رو نداریم ولی روی حساب اینکه خدا روزی بچه رو میده ماهم بجه دار شیم..
عزیزم اتفاقا درست میگی باید دیدمون رو عوض کنیم. هیچ کسی با پس انداز کم نمیتونه خوشبخت بشه. چرا ازدواج که موضوع به این مهمی هست رو ساده می گیرین؟؟
ازدواج یعنی ی تصمیمی که تا اخر زندگی یکیه.پس باید در اون دقت کرد.
البته حرف توام خیلی درسته که انشالله خدا تو همه ی زندگی ها کمک خانواده ها میکنه
اما عزیز من نمیشه که با امید و ارزو و حدس و گمان ازدواج کرد.
مثلا اقا بگه من کار و پس انداز ندارم.الهی به امید تو میرم خاستگاری خودت برسونش..خب این که نمیشه.یا مثلا اقا و خانوم بگن خب ما هزینه ی بچه دار شدن رو نداریم ولی روی حساب اینکه خدا روزی بچه رو میده ماهم بجه دار شیم..
نه خب درست فکر کن ببین درسته؟؟؟
مشکل رو هیج وقت نمیشه با مشکل حل کرد
بله درسته،من هم نمی گم باخیال پردازی ازواج کنیم،اگردقت کنیدگفتم بعدازمحرزشدن ملاک اخلاق وایمان،چون کسی که ایمان داره،همه ی تلاش خودشومی کنه تاروزی حلال به دست بیاره،این آدم شایدبتونه ازراه کم فروشی وهزارراه غلط دیگه پول(حرام) بیشتری کسب کنه وبه ظاهرانسان خوشبختی باشه،ولی خودش انتخاب می کنه ازراه درست پول حلال دربیاره ولوکم،
یعنی شماتصورکن،یک آقایی تمام تلاش خودش روکرده فعلاموجودیش کمه،درعین حال این اعتمادروهم بهش پیداکردیم که میتونه آینده ی خوبی روتامین کنه یعنی واقعاآدم کاری هست ،نه اینکه ازسربی عرضگی وتنبلی دست به هیچ کاری نزده تاحالاوفقط توقع قناعت داره،قطعامن به شخصه هرگزباهمچین مردی ازدواج نمی کنم!!!نه به خاطراینکه آهی دربساط نداره!به خاطراینکه عرضه نداره واصلاقابل اعتمادنیست!!!پس قطعاهمچین آدم تنبلی ایمان هم نداره!!!چون آدم مومن برای کسب روزی حلال تمام تلاششومی کنه ...
تمام حرف من اینه،جوانی که(ضمن داشتن ملاک اخلاق وایمان) واقعاتمام تلاشش رومی کنه وبه فکردررفتن اززیربارمسئولیت هانیست،به قدری قابل اعتمادهست و لیاقت اینوداره که آیندتوبسپاری به دستش وازخیلی چیزهابگذری...که توزندگیم نمونه های واقعیش رودیدم...
ومشکل اینجاست که تشخیص وجود این ملاکهادراون فردبسیارسخته وگرنه اگربه وجوداین مسئله دراون فردپی میبردیم قطع به یقین جوابمون به اون فرد مثبت خواهد بود...
.چرادیدمون روبه زندگی عوض نمی کنیم...به خدادرکنارتلاش های ماخدایی هم هست که هوامونوداره اگربه اندازه ی کافی تلاش می کنیم پس چرااینقدرنگرانیم...بیاییدخ� �اروهم درمسائل مختلف زندگیمون شرکت بدیم!
سلام اين صريح آيه قران است كه اگر فقير باشيد خدا از فضلش به شما روزي مي دهد.
خب طبيعي است كسي كه باورهاي عميق ديني داشته باشد مي تواند به وعده خداوند اميد داشته باشد
بايد قبول كنيم كه هزينه اي كه براي به دست آوردن برخي امكانات براي ازدواج مي دهيم نسبت به چيزي كه به دست مي آوريم زياد است
مي گفت: براي به دست آوردن خانه و ماشين و كار خوب ...... دير ازدواج كردم
الان همه موقع دخترم من را مي بينه ميگه بابا من از دوستانم خجالت مي كشم اونا ميگن چه قدر بابات پير است موهاتو رنگ كن هميشه:ok:
دوم اين كه اين بابا نقش پدر بزرگ فرزندش را داره
تمام حرف من اینه،جوانی که(ضمن داشتن ملاک اخلاق وایمان) واقعاتمام تلاشش رومی کنه وبه فکردررفتن اززیربارمسئولیت هانیست،به قدری قابل اعتمادهست که لیاقت اینوداره که آیندتوبسپاری به دستش وازخیلی چیزهابگذری...که توزندگیم نمونه های واقعیش رودیدم...
ومشکل اینجاست که تشخیص وجود این ملاکهادراون فردبسیارسخته وگرنه اگربه وجوداین مسئله دراون فردپی میبردیم قطع به یقین جوابمون به اون فرد مثبت بود
سلام
موضوع اینه که ملاک تشخیص تلاش یک مرد ، نه خود تلاش ، که نتیجه است
یعنی:
بین دو مرد که یکی 10 ملیون پول دارد و یکی 20 ملیون ، تقریباً تمام افراد ، نفر دوم رو فردی پرتلاش تر و موفق تر میدونند
برای این برداشت هم توجیحاتی دارند. پیشنهاد میدم مثال بنده رو در پستی که نوشتم بخونید (شمارهء 91)
من خودم نسبت به بسياري از طلاب دير ازدواج كردم
و به نظرم ازدواجم آسان بود كه عمري بود در تاپيك پيوند آسماني آسان خواهم گفت.
ولي بودم در عروسي دوستانم كه بسيار بسيار ساده تر از من ازدواج كردند.
البته همين طور كه برخي دوستان گفتند ازدواج آسان مي تواند براي برخي خانم ها داغ و حسرت هايي به بار آورد كه راهكارهايش را هم خواهم گفت
تمام حرف من اینه،جوانی که(ضمن داشتن ملاک اخلاق وایمان) واقعاتمام تلاشش رومی کنه وبه فکردررفتن اززیربارمسئولیت هانیست،به قدری قابل اعتمادهست و لیاقت اینوداره که آیندتوبسپاری به دستش وازخیلی چیزهابگذری...که توزندگیم نمونه های واقعیش رودیدم...
ومشکل اینجاست که تشخیص وجود این ملاکهادراون فردبسیارسخته وگرنه اگربه وجوداین مسئله دراون فردپی میبردیم قطع به یقین جوابمون به اون فرد مثبت خواهد بود...
درسته..پس بهتره ی همچین پسری که با ایمانه و اخلاق داره و درامدش از راه حلاله کمی پس انداز جمع کنه و بعد به خاستگاری دختری بره..که اگر بعد از مدتها خانمش به چیزی نیاز داشت شرمنده اش نشه
سلام
موضوع اینه که ملاک تشخیص تلاش یک مرد ، نه خود تلاش ، که نتیجه است
یعنی:
بین دو مرد که یکی 10 ملیون پول دارد و یکی 20 ملیون ، تقریباً تمام افراد ، نفر دوم رو فردی پرتلاش تر و موفق تر میدونند
برای این برداشت هم توجیحاتی دارند. پیشنهاد میدم مثال بنده رو در پستی که نوشتم بخونید (شمارهء 91)
آیااین 2نفرهمه ی شرایطشون مشابه بوده!قطعاخیر،اگرشرایط رواینگونه ببینیم که همه ی شرایط این دوموردمثل هم هست وکوچکترین اختلافی باهم ندارندبااین اوصاف چطور؟:شایدمورد(20)میلیونی طی 10 سال به این پس اندازرسیده باشه ولی مورد(10)میلیونی طی2سال،حالابه نظرشمابازهم مورد(20)میلیونی انتخاب میشه!!!
که این نشان دهنده ی میزان تلاش
(جنم)وعرضه ی مورد(10)میلیونی هست...که این مورد قابل اعتمادتره...
درسته..پس بهتره ی همچین پسری که با ایمانه و اخلاق داره و درامدش از راه حلاله کمی پس انداز جمع کنه و بعد به خاستگاری دختری بره..که اگر بعد از مدتها خانمش به چیزی نیاز داشت شرمنده اش نشه
به نظرشمااین آقانمیتونه دردوران نامزدی پس اندازکنه(که قطعادراین دوران انرژی وانگیزه ی بیشتری خواهدداشت،یعنی شماترجیح میدی همچین موردی که قراره بشه همسرشما(واونقدی لیاقت وعرضه توش دیدین که مطمئنیدموردی به جزاین آقاروانتخاب نخواهیدکرد)، مشکلات مختلف(روحی وافسردگی و..) عدم ازدواج روتحمل کنه به این قیمت که باپس اندازبیشتری 10سال بعد بیادسراغتون؟
البته قطعاهرکسی شرایط خاص خودش روداره ودلایل خاص خودش رو ونظرخاص خودش رو،من به شخصه حاضرنیستم...
آیااین 2نفرهمه ی شرایطشون مشابه بوده!قطعاخیر،اگرشرایط رواینگونه ببینیم که همه ی شرایط این دوموردمثل هم هست وکوچکترین اختلافی باهم ندارندبااین اوصاف چطور؟:شایدمورد(20)میلیونی طی 10 سال به این پس اندازرسیده باشه ولی مورد(10)میلیونی طی2سال،حالابه نظرشمابازهم مورد(20)میلیونی انتخاب میشه!!!
که این نشان دهنده ی میزان تلاش
(جنم)وعرضه ی مورد(10)میلیونی هست...که این مورد قابل اعتمادتره...
عرض بنده هم همینه خواهر گرامی که کمتر زنی مثل شما میاد و تمام موارد رو بررسی میکنه. همین که یکی پولش بیشتر باشه میگن این موفق تره
این رو هم بگم چون موضوع درمورد خانمهاست بنده هم به اونها اشاره میکنم. وگرنه مردها هم اکثراً همین حالت رو دارند و تفسیرشون از افراد ، مطابق دارایی اونهاست ، نه مطابق روش کسب این دارایی
اما عزیز من نمیشه که با امید و ارزو و حدس و گمان ازدواج کرد.
مثلا اقا بگه من کار و پس انداز ندارم.الهی به امید تو میرم خاستگاری خودت برسونش..خب این که نمیشه.یا مثلا اقا و خانوم بگن خب ما هزینه ی بچه دار شدن رو نداریم ولی روی حساب اینکه خدا روزی بچه رو میده ماهم بجه دار شیم..
استقلال مالی به معنی پولدار بودن مرد نیست ، بلکه به این معنیه که مرد جوهره کار داره یعنی نمونه از کارکردش هرچند اندک رو از خودش نشون داده باشه،
مبلغ مشخصی نمیشه برای ازدواج تعیین یا اعلام کرد چرا که این مبلغ ارتباط مستقیم با پسر و دختری که قراره با هم ازدواج کنن داره، این مورد که والدین مخالفن یا اجازه نمیدن طبق خواسته این دو نفر برگزار بشه اصلا قابل قیول نیست چرا که این خود دلیل بر عدم استقلال روانی این دو نفر نیز میشه ، همون بهتر که یا وابسته باشن یا این مسائل مانعی برای ازدواجشون باشه....
ساده برقرار کردن ازدواج به معنی نگرفتن مراسم و رسومات نیست بلکه این مراسم طبق عرف و سنت تعیین شده هر منطقه به اندازه توان مالی و قرارداد فی مابین پسر و دختر باید صورت بگیره ...
حداقل مادیات برای ازدواج به خانواده و شعونات خانواده ای بر میگرده که میخواهید با دخترشون ازدواج کنید
از یک خانوداه به خانواده دیگه فرق میکنه
و نمیشه یک حکم برای همه داد
خانمهایی که از در آمد کم و نداشتن سرمایه و غیره نگرانید سوال بنده حقیر این است:
روزی شما را چه کسی میدهد؟ روزی شما دست کیست؟ اگر دست شوهرانتان است اشکالی که ندارد به آقا پسری که می آیند خواستگاری بفرمایید فردا بروند روزیشان را ده برابر کنند و برگردند مجدد تشریف بیاورند خواستگاریتان!اصلا چرا این را بگویید! با این فرد ازدواج کنید بگویید بع ازدواج روزیش را صد برابر کند خیلی خوب و راحت!! اگر هم روزی شما و همسرتان دست خداوند است پس این همه اما و اگر و نمیشود و باید درست فکر کر و چه و چه و چه برای چیست؟!
ما یا به رزاقیت خداوند ایمان داریم یا نداریم! نمیشود که حد وسط را گرفت!!! خواهشا بیایید کمی با دلمان رو راست باشیم!!
مردی که آمده خواستگاری میگوید ماهی این مبلغ در آمدم است اما زیاد نیست مثلا ماهی 400 هزارتومان است ! این بنده خدا دارد کار میکند مجانی که حقوقش ندادند !پس مشخص است اهل کار است ،خداوند میگوید از تو حرکت از من برکت، دیگر نگران چه هستید؟ چرا بعضی از ما فقط حرکت را میبینیم اما به برکت توجهی نداریم؟!!
خداوند عاقبت همه ما را ختم به خیر بگرداند ان شاءالله
یازهرا(س)
خانمهایی که از در آمد کم و نداشتن سرمایه و غیره نگرانید سوال بنده حقیر این است:
روزی شما را چه کسی میدهد؟ روزی شما دست کیست؟ اگر دست شوهرانتان است اشکالی که ندارد به آقا پسری که می آیند خواستگاری بفرمایید فردا بروند روزیشان را ده برابر کنند و برگردند مجدد تشریف بیاورند خواستگاریتان!اصلا چرا این را بگویید! با این فرد ازدواج کنید بگویید بع ازدواج روزیش را صد برابر کند خیلی خوب و راحت!! اگر هم روزی شما و همسرتان دست خداوند است پس این همه اما و اگر و نمیشود و باید درست فکر کر و چه و چه و چه برای چیست؟!
ما یا به رزاقیت خداوند ایمان داریم یا نداریم! نمیشود که حد وسط را گرفت!!! خواهشا بیایید کمی با دلمان رو راست باشیم!!
مردی که آمده خواستگاری میگوید ماهی این مبلغ در آمدم است اما زیاد نیست مثلا ماهی 400 هزارتومان است ! این بنده خدا دارد کار میکند مجانی که حقوقش ندادند !پس مشخص است اهل کار است ،خداوند میگوید از تو حرکت از من برکت، دیگر نگران چه هستید؟ چرا بعضی از ما فقط حرکت را میبینیم اما به برکت توجهی نداریم؟!!
خداوند عاقبت همه ما را ختم به خیر بگرداند ان شاءالله
یازهرا(س)
یعنی عالی ترین جواب بود از بین کاربران در این تاپیک. ..:Kaf:
خانمهایی که از در آمد کم و نداشتن سرمایه و غیره نگرانید سوال بنده حقیر این است:
روزی شما را چه کسی میدهد؟ روزی شما دست کیست؟ اگر دست شوهرانتان است اشکالی که ندارد به آقا پسری که می آیند خواستگاری بفرمایید فردا بروند روزیشان را ده برابر کنند و برگردند مجدد تشریف بیاورند خواستگاریتان!اصلا چرا این را بگویید! با این فرد ازدواج کنید بگویید بع ازدواج روزیش را صد برابر کند خیلی خوب و راحت!!
اگر هم روزی شما و همسرتان دست خداوند است پس این همه اما و اگر و نمیشود و باید درست فکر کر و چه و چه و چه برای چیست؟!
ما یا به رزاقیت خداوند ایمان داریم یا نداریم! نمیشود که حد وسط را گرفت!!! خواهشا بیایید کمی با دلمان رو راست باشیم!!
مردی که آمده خواستگاری میگوید ماهی این مبلغ در آمدم است اما زیاد نیست مثلا ماهی 400 هزارتومان است ! این بنده خدا دارد کار میکند مجانی که حقوقش ندادند !پس مشخص است اهل کار است ،خداوند میگوید از تو حرکت از من برکت، دیگر نگران چه هستید؟ چرا بعضی از ما فقط حرکت را میبینیم اما به برکت توجهی نداریم؟!!
خداوند عاقبت همه ما را ختم به خیر بگرداند ان شاءالله
یازهرا(س)
سلام خواهر، حرف شما صحیحه ولی واقعا بستگی داره به طرز زندگی و طرز تفکر دختر خانم
ببینید شما نمی تونید منکر این بشید که افرادی هستند که واقعا دارن در فقر دست و پا میزنن، نون شب ندارن بخورن و ....
مگه خدا روزی رسون نیست؟ پس چرا بعضیا انقدر می نالن؟
من می گم چرا خدا روزی رسونه ولی به چند شرط:
1. اون داستان تو کتاب فارسی یادتون هست که یکی روبهی دید بی دست و پای؟
اون مرد نشست تا خدا روزیشو برسونه ولی نرسوند چون خدا به همچین آدمی روزی نمیده(البته مطلق نیست ممکنه هم بده ولی همچین آدمی رو اصلا دوست نداره)
2. خدا روزی می رسونه ولی توقعات ما خیلی بالاست، اگه یه پسر با حقوق 400-500 بره خواستگاری دختری که باباش حداقل ماهی 5-10 میلیون حقوق داره و داره تو پر قو زندگی می کنه چطوری می تونه با همچین پسری با قناعت زندگی کنه؟
(نمی گم نیستن این دخترا ولی اگرم باشن حتما حداقل اول زندگیشون بهشون بد خواهد گذشت)
اگه خانواده دختر خیلی بالاتر از پسر باشن(از لحاظ مالی) حتی اگه خود دخترم بخواد با همچین پسری زندگی کنه اطرافیانش دائم بهش سرکوفت خواهند زد و حتی اگه اولش کنار بیان اگه اون خانم از روی احساس تصمیم گرفته باشه بالاخره شاید حتی بعد 20 سال ای حرفا روش اثر کنه
ببینید شما نمی تونید منکر این بشید که افرادی هستند که واقعا دارن در فقر دست و پا میزنن، نون شب ندارن بخورن و ....
مگه خدا روزی رسون نیست؟ پس چرا بعضیا انقدر می نالن؟
خداوند هربنده ای را به یک نوع امتحان میکند،یکی را با فقر یکی را باثروت یکی را با مدرک و غیره!! یقینا خداوند دارد روزی آنها را میرساند!! این را در نظر داشته باشید روزی فقط رزق مادی نیست رزق معنوی هم است !! بنده کسانی را میشناسم که فقیرند اما دارای مقامات معنوی بالایی هستند وچنان رزق معنوی خداوند به آنها داده است که یک بار نه تنها ناشکری نکرده اند و ننالیدند بلکه روزی هزار بار خدارا شکر میگویند!! من از درمان درد و غصه و رنج ، پسندم آنچه را جانان پسندد
Ṃᾄʀẓἷἔ;612591 نوشت:
اون مرد نشست تا خدا روزیشو برسونه ولی نرسوند چون خدا به همچین آدمی روزی نمیده(البته مطلق نیست ممکنه هم بده ولی همچین آدمی رو اصلا دوست نداره)
اگر به جمله آخر بنده حقیر دقت فرمایید تایید همین کلام شماست!! عرض کردم ازشما حرکت از خدا برکت! معلوم است که نمیتوان یک گوشه نشست و هیچ تلاشی نکرد و انتظار داشت ! اما اگر در حد تواند کار کرد ولی نتوانست بیش از این رزق حلال کسب کند قطعا همان برایش برکت خواهد کرد!!
Ṃᾄʀẓἷἔ;612591 نوشت:
خدا روزی می رسونه ولی توقعات ما خیلی بالاست،
احسنت ،آفرین این حرف دل بنده است که بارها در صحبتهایم به خانمها گفته ام که شما تجملات را کنار بگذارید ،ساده زندگی کنید آنوقت ببینید میشود زندگی کرد یانه !!
Ṃᾄʀẓἷἔ;612591 نوشت:
اگه یه پسر با حقوق 400-500 بره خواستگاری دختری که باباش حداقل ماهی 5-10 میلیون حقوق داره و داره تو پر قو زندگی می کنه چطوری می تونه با همچین پسری با قناعت زندگی کنه؟
اگر دختر خانم ایمان قوی داشته باشد قطعا میشود ! بنده در یکی از همین تاپیکها یک نمونه اش را که خودم شاهد بودم بیان کردم!
Ṃᾄʀẓἷἔ;612591 نوشت:
گه خانواده دختر خیلی بالاتر از پسر باشن(از لحاظ مالی) حتی اگه خود دخترم بخواد با همچین پسری زندگی کنه اطرافیانش دائم بهش سرکوفت خواهند زد و حتی اگه اولش کنار بیان اگه اون خانم از روی احساس تصمیم گرفته باشه بالاخره شاید حتی بعد 20 سال ای حرفا روش اثر کنه
اگر خانمی ایمان قوی داشته باشد اصلا برایش مهم نخواهد بود حتی اگر هزار بار سرزنشش کنند! حتی گاهی این حرفها شیرین میشود چون این خانم یک نگاهی به آسمان می اندازد و میگوید خداوندا خوشحالم که به خاطر فرمانبرداری از تو مرا سرزنش میکنند نه به خاطر نافرمانی از تو! و این سرزنشها برایش میشود یک جور عشق بازی با خداوند
Ṃᾄʀẓἷἔ;612591 نوشت:
نمی گم نیستن این دخترا ولی اگرم باشن حتما حداقل اول زندگیشون بهشون بد خواهد گذشت)
بله قطعا اینگونه خواهد بود!زندگی در مسیر الهی قطعا یک سری سختی ها را دارد خواهر من!! بهشت رابه بها میدهند نه بهانه! اینها همه در مسیر خودسازی و رسیدن به کمال الهیست ،اینها اثبات دوست داشتن خداوند است
در کل حرف بنده این است به در آمد کم آقایانی که برای روزی حلال تلاش میکنند نباید معترض شد و نباید به آنها به این دلیل جواب رد داد بلکه باید مشکل را در ضعف ایمان و تجمل گرا شدن خانمها وآقایان و جامعه دید! این مشکل را باید حل کرد!
به جای اینکه به آقایانی که دارند با همه توان کار میکنند اما نمیتوانند بیشتر از این در آمد داشته باشند بگوییم بروید هرموقع توانستید توقعات ما را برآورده سازید بیایید ،سعی کنیم توقعات و تجمل گرایی خانمها را پایین بیاوریم و به رزاقیت خداوند واقعا ایمان داشته باشیم
میدانید چرا خیلی چیزها با عقل ما جور در نمیآید ؟ چون ما خداوند را با خودمان مقایسه میکنیم فکر میکنیم خداوند هم مثل ما حساب دنیایی میکند در حالی که اینگونه نیست!
سلام و روز بخیر
من به عنوان کسی که طی سالهای گذشته تلاش کردم که خانواده ای تشکیل بدم و آخرشم نشد میگم که واقعیت جامعه با مباحث نظری و ایمانی متفاوت هست و شما تا نتونی یک زندگی معقول و مرفه فراهم کنی نه خبری از زن زندگی هست نه زن با ایمان.همه این فضیلتها در بستری از سرمایه خودشو نشون میده.اشاره به چند نمونه موردی نمی تونه شرایط کلی جامعه رو تحت الشعاع قرار بده.دختر خانمها چه مذهبی و چه اونهایی که به اونها غیر مذهبی میگن همه به دنبال یک زندگی نسبتا راحت هستن که قابل درکه و دلیلی هم نداره بخوان بخاطر جوونی که خیلی نمی شناسنش برن تو فاز رومانتیک و براش مایه بذارن.با عرض معذرت این تو خونواده های مذهبی هم دیده میشه.کم هم نیست.سفارش من به آقایونی که قصد ازدواج دارن این هست که واقع بین باشن و آرمانی فکر نکنن.مگه ما سراغ دختری که ظاهر دلنشینی نداره میریم که از خانمها انتظار داشته باشیم بیان تو زندگی پسرهای فقیر؟من که هرکسیو دیدم اول می گفت دختر صادق و با ایمان اما وقتی ازدواج کرد فهمیدیم منظورش دختر خوشگل صادق و با ایمان بوده پس استبعادی نداره که منظور از پسر صادق و با ایمان پسر پولدار صادق و با ایمان باشه.
اصلا از نظر من بدون هیچ هم میشه ازدواج کرد فقط باید از لحاظ اخلاق و ایمان پر بود ....کسی هم که ایمان داشته باشه که نمیذاره همسر و فرزندانش با شکم گرسنه بخوابند پس تلاش می کنه
جواب ها رو که می خوندم هرکسی جوابی میده اما واقعیتش رو خدا به ما گفته نیازی به بحث نیست باید دید خداوند چه فرموده همون کار رو انجام داد البته مشورت که خیلی خوبه آدم آروم میشه..
ایرانی ها دلشون می خواد همیشه ذخیره کنند و انبار کنند از لحاظ مادی برای همین حرص میزنند که زیاد داشته باشن....دلیلی نداره یه مرد خودشو خسته ی خسته کنه و شیفت های مختلف رو بره تا نیازهایی
که اصلا جایگاهشون مهم نیست برای همسرش برآورده کنه و بهترین و شیرین ترین سال های عمرشون رو اینطوری نابود کنند در زندگی دنیایی فقط باید خوش بود نه به معنای کنونی بلکه به معنای اصلی یعنی
در کنار همسر بهترین لحظه ها رو ساخت هیچ نیازی به مهمونی های آنچنانی و وسایل اضافه و ..... نیست مهم دل و روح انسان هست که تا ابد می مونه همه چیز از بین می ره و هیچ مهم نیست مردم راجع به
این افراد چه فکرهایی می کنند ( در دل کوه هم میشه زندگی کرد یا توی جنگل با چند وسیله ساده و البته ضروری .من که اینطوری ام ..... چه قدر بابت این طرز تفکر مورد تمسخر واقع میشم ولی اصلا برام مهم
خداوند ازدواج رو مایه آرامش و سکینه قرار داده و در نتیجه اون زندگی ها لبریز از برکت و رحمت الهی میشه.پیامبرمون (ص)به هر کسی که از شدت فقر پیش ایشون اظهار نارضایتی میکرد سفارش میکردن که بره و تشکیل خانواده بده.یعنی ازدواج‌مجرای برکت و آسایش محسوب میشه.
اینها رو همه ما میدونیم
پس چرا زندگی ها اینقدر کم رمق و پرحاشیه شدن؟چرا سن ازدواج اینقدر بالا رفته؟چرا توقعات متناسب با داشته ها نیست؟چرا امروزه در کشور ما بیش از ۱۰درصد مردم بصورت خانوار تک نفری زندگی میکنن؟اینها اثر وضعی کردار و باورهای نادرست خود ما هست.هر خیری از جانب خداوند و هر شری در نتیجه اعمال خود ما است.
چند هفته پیش رفته بودم به یه ورک شاپ ازدواج که توسط یک روانشناس مذهبی اداره میشد.مرد جالبی که حافظ و قاری قرآن و در عین حال یک پژوهشگر و صاحبنظر در زمینه مسائل خانواده بود.ایشون هم میگفت که من دیگه باور نمیکنم کسی تنها برای کسب رضای خدا و حفظ دینش ازدواج کنه و اگر کسی واقعا چنین نیتی داشته باشه خیلی سخت میتونه جفت نظیر خودشو پیدا کنه،هرچند خداوند خودش گفته که پسران و دختران مومن رو به هم میرسونه.عرض بنده در نظری که داده بودم این بود که آقایون اگر میخوان محبوبی و خانواده ای داشته باشن صرفا دل به مباحث نظری صرف که در عین دلنشین بودن کاملا هم درست هستن خوش نکنن.هستن اما کمن کسانی که همت یه مرد براشون کافی باشه.خیلیا میگن اگه تو کاریو پذ تلاش بودی و هستی پس کو ما به ازاء مالی اون.پول برادر من !باید پول داشته باشی.امروزه در جامعه ما مخصوصا در تهران برای داشتن یک زندگی کاملا متوسط رو به پایین باید ماهیانه درآمدی بیش از ۲ میلیون تومان داشته باشیم. برای اینکه خط فقر حدود ۱.۵ میلیون تومان هست و کمتر از این یعنی زندگی در سختی و فشار.
به این رقم اضافه کنید هزینه پول پیش خونه یا مبلغ رهن کامل رو.البته اگه کسی بتونه خونه بخره یا رهن کنه و از اجاره ماهیانه رها بشه با ۱ میلیون هم میشه زندگی ساده ای داشت.منظورم اینه که حتی اگه کسی حاضر به زندگی هم بشه این مخارج اجتناب ناپذیره و تا نتونی تامین کنی (حالا از هر راهی مثلا کمک خانواده ها) کمتر کسی حاضر میشه روی تو ریسک کنه.به هر حال اگر کسی واقعا حاضره با درآمد ۷۰۰الی ۸۰۰ هزار تومان زندگی کنه ،اجاره خونه بده و مایحتاج زندگیشو تامین کنه ،این گوی و این میدان.ایمان داشته باشیم که خدا با کمکش زندگی رو اصلاح میکنه.ولی آیا واقعا ایمان داریم؟آیا واقعا حاضریم چند سال اول زندگیمون رو به خاطر همدیگه از خواسته هامون چشم بپوشیم و با سختی ها دست و پنجه نرم کنیم؟آیا خانمها که این روزها تحصیلکرده و صاحب فن و دانش و شغل هستند حاضرن بخشی از هزینه خانواده رو تقبل کنن؟ عرض بنده این بود که اگر جای خالی کسی رو تو دل و زندگیتون حس میکنین و اگه میخواین آشیونه عشقی داشته باشین بجای اینکه عمر و جوونیتونو صرف پیدا کردن جواب سوالهایی بکنین که جواب واحدی ندارن و بجای اینکه انتظار داشته باشین کسی از خلاء بیاد و عاشقتون بشه به این فکر کنین که اگه به چیزی که بهش میگن بلوغ اقتصادی نرسیده باشین تمام اینها فقط یه خیال هست و یا نمیشه و یا اگه بشه شیرین نمیشه.
من قبول دارم دختر خانمهای محترمه و نجیبی هستن که شخصیت،اصالت خانوادگی و اخلاق آقا پسرا براشون مهمتره اما قبول کنین طیف وسیعی از اجتماع ما در جلسات خواستگاری بیشتر از موارد اخلاقی و معنوی از وضعیت اقتصادی میپرسن و چه دختر و چه خانواده اش انتظار دارن پسر مقدمات زندگی رو فراهم کرده باشه و خونه و ماشین و درآمد و ثبات کاری رو داشته باشه.البته تضاد فرهنگی و نوع نگاه خانواده ها رو هم نباید از نظر دور داشت که البته موضوع بحث ما نیست.
خداوند ازدواج رو مایه آرامش و سکینه قرار داده و در نتیجه اون زندگی ها لبریز از برکت و رحمت الهی میشه.پیامبرمون (ص)به هر کسی که از شدت فقر پیش ایشون اظهار نارضایتی میکرد سفارش میکردن که بره و تشکیل خانواده بده.یعنی ازدواج‌مجرای برکت و آسایش محسوب میشه.
اینها رو همه ما میدونیم
پس چرا زندگی ها اینقدر کم رمق و پرحاشیه شدن؟چرا سن ازدواج اینقدر بالا رفته؟چرا توقعات متناسب با داشته ها نیست؟چرا امروزه در کشور ما بیش از ۱۰درصد مردم بصورت خانوار تک نفری زندگی میکنن؟اینها اثر وضعی کردار و باورهای نادرست خود ما هست.هر خیری از جانب خداوند و هر شری در نتیجه اعمال خود ما است.
چند هفته پیش رفته بودم به یه ورک شاپ ازدواج که توسط یک روانشناس مذهبی اداره میشد.مرد جالبی که حافظ و قاری قرآن و در عین حال یک پژوهشگر و صاحبنظر در زمینه مسائل خانواده بود.ایشون هم میگفت که من دیگه باور نمیکنم کسی تنها برای کسب رضای خدا و حفظ دینش ازدواج کنه و اگر کسی واقعا چنین نیتی داشته باشه خیلی سخت میتونه جفت نظیر خودشو پیدا کنه،هرچند خداوند خودش گفته که پسران و دختران مومن رو به هم میرسونه.عرض بنده در نظری که داده بودم این بود که آقایون اگر میخوان محبوبی و خانواده ای داشته باشن صرفا دل به مباحث نظری صرف که در عین دلنشین بودن کاملا هم درست هستن خوش نکنن.هستن اما کمن کسانی که همت یه مرد براشون کافی باشه.خیلیا میگن اگه تو کاریو پذ تلاش بودی و هستی پس کو ما به ازاء مالی اون.پول برادر من !باید پول داشته باشی.امروزه در جامعه ما مخصوصا در تهران برای داشتن یک زندگی کاملا متوسط رو به پایین باید ماهیانه درآمدی بیش از ۲ میلیون تومان داشته باشیم. برای اینکه خط فقر حدود ۱.۵ میلیون تومان هست و کمتر از این یعنی زندگی در سختی و فشار.
به این رقم اضافه کنید هزینه پول پیش خونه یا مبلغ رهن کامل رو.البته اگه کسی بتونه خونه بخره یا رهن کنه و از اجاره ماهیانه رها بشه با ۱ میلیون هم میشه زندگی ساده ای داشت.منظورم اینه که حتی اگه کسی حاضر به زندگی هم بشه این مخارج اجتناب ناپذیره و تا نتونی تامین کنی (حالا از هر راهی مثلا کمک خانواده ها) کمتر کسی حاضر میشه روی تو ریسک کنه.به هر حال اگر کسی واقعا حاضره با درآمد ۷۰۰الی ۸۰۰ هزار تومان زندگی کنه ،اجاره خونه بده و مایحتاج زندگیشو تامین کنه ،این گوی و این میدان.ایمان داشته باشیم که خدا با کمکش زندگی رو اصلاح میکنه.ولی آیا واقعا ایمان داریم؟آیا واقعا حاضریم چند سال اول زندگیمون رو به خاطر همدیگه از خواسته هامون چشم بپوشیم و با سختی ها دست و پنجه نرم کنیم؟آیا خانمها که این روزها تحصیلکرده و صاحب فن و دانش و شغل هستند حاضرن بخشی از هزینه خانواده رو تقبل کنن؟ عرض بنده این بود که اگر جای خالی کسی رو تو دل و زندگیتون حس میکنین و اگه میخواین آشیونه عشقی داشته باشین بجای اینکه عمر و جوونیتونو صرف پیدا کردن جواب سوالهایی بکنین که جواب واحدی ندارن و بجای اینکه انتظار داشته باشین کسی از خلاء بیاد و عاشقتون بشه به این فکر کنین که اگه به چیزی که بهش میگن بلوغ اقتصادی نرسیده باشین تمام اینها فقط یه خیال هست و یا نمیشه و یا اگه بشه شیرین نمیشه.
من قبول دارم دختر خانمهای محترمه و نجیبی هستن که شخصیت،اصالت خانوادگی و اخلاق آقا پسرا براشون مهمتره اما قبول کنین طیف وسیعی از اجتماع ما در جلسات خواستگاری بیشتر از موارد اخلاقی و معنوی از وضعیت اقتصادی میپرسن و چه دختر و چه خانواده اش انتظار دارن پسر مقدمات زندگی رو فراهم کرده باشه و خونه و ماشین و درآمد و ثبات کاری رو داشته باشه.البته تضاد فرهنگی و نوع نگاه خانواده ها رو هم نباید از نظر دور داشت که البته موضوع بحث ما نیست.
خوب من چند بار در این تاپیک گفتم
امکاناتی که من دارم، خونه رو پدر و مادر طبقه بالای خونه مون رو ساختن به نیت من.خونه هم نسبتا بزرگه و سه تا اتاق داره . یعنی همین خونه از خونه بعضی از مواردی که رفتیم خواستگاری شون و چند نفر در اون خونه زندگي میکردن بزرگتره.
ماشین هم که یه پراید دارم.
اما از نظر شغل، همه انتظار دارن من برم تخصص و فوق تخصص بگیرم و به پزشک عمومی راضی نیستن.پس وقتی انتظار دارن ادامه تحصیل بدم حقوق مون هم خیلی پایینه در حین تحصیل. حقوقی که بیمارستان به ما میده رو باید بگیریم و در حین تحصیل هم کار کردن خارج از بیمارستان بعنوان پزشک غیر قانونیه.
حالا تا وقتی در حال گذروندن دوره پزشکی عمومی هستم حقوق 380 هزار تومنه
در حین تحصیل دوره تخصص هفتصد تومن و در حین تحصیل دوره فوق تخصص یک میلیون
پس طبق این توضیحات سما، من باید حدودا هشت سال دیگه صبر کنم تا به دوره فوق تخصص برسم و یه حقوق حداقلی یه میلیون رو بگیرم بعدش برم سراغ انتخاب همسر؟ الان 23 سالمه پس 23+8=31 در 31 سالگی تازه برم خواستگاری؟ ؟؟؟؟
خداوند ازدواج رو مایه آرامش و سکینه قرار داده و در نتیجه اون زندگی ها لبریز از برکت و رحمت الهی میشه.پیامبرمون (ص)به هر کسی که از شدت فقر پیش ایشون اظهار نارضایتی میکرد سفارش میکردن که بره و تشکیل خانواده بده.یعنی ازدواج‌مجرای برکت و آسایش محسوب میشه.
اینها رو همه ما میدونیم
پس چرا زندگی ها اینقدر کم رمق و پرحاشیه شدن؟چرا سن ازدواج اینقدر بالا رفته؟چرا توقعات متناسب با داشته ها نیست؟چرا امروزه در کشور ما بیش از ۱۰درصد مردم بصورت خانوار تک نفری زندگی میکنن؟اینها اثر وضعی کردار و باورهای نادرست خود ما هست.هر خیری از جانب خداوند و هر شری در نتیجه اعمال خود ما است.
چند هفته پیش رفته بودم به یه ورک شاپ ازدواج که توسط یک روانشناس مذهبی اداره میشد.مرد جالبی که حافظ و قاری قرآن و در عین حال یک پژوهشگر و صاحبنظر در زمینه مسائل خانواده بود.ایشون هم میگفت که من دیگه باور نمیکنم کسی تنها برای کسب رضای خدا و حفظ دینش ازدواج کنه و اگر کسی واقعا چنین نیتی داشته باشه خیلی سخت میتونه جفت نظیر خودشو پیدا کنه،هرچند خداوند خودش گفته که پسران و دختران مومن رو به هم میرسونه.عرض بنده در نظری که داده بودم این بود که آقایون اگر میخوان محبوبی و خانواده ای داشته باشن صرفا دل به مباحث نظری صرف که در عین دلنشین بودن کاملا هم درست هستن خوش نکنن.هستن اما کمن کسانی که همت یه مرد براشون کافی باشه.خیلیا میگن اگه تو کاریو پذ تلاش بودی و هستی پس کو ما به ازاء مالی اون.پول برادر من !باید پول داشته باشی.امروزه در جامعه ما مخصوصا در تهران برای داشتن یک زندگی کاملا متوسط رو به پایین باید ماهیانه درآمدی بیش از ۲ میلیون تومان داشته باشیم. برای اینکه خط فقر حدود ۱.۵ میلیون تومان هست و کمتر از این یعنی زندگی در سختی و فشار.
به این رقم اضافه کنید هزینه پول پیش خونه یا مبلغ رهن کامل رو.البته اگه کسی بتونه خونه بخره یا رهن کنه و از اجاره ماهیانه رها بشه با ۱ میلیون هم میشه زندگی ساده ای داشت.منظورم اینه که حتی اگه کسی حاضر به زندگی هم بشه این مخارج اجتناب ناپذیره و تا نتونی تامین کنی (حالا از هر راهی مثلا کمک خانواده ها) کمتر کسی حاضر میشه روی تو ریسک کنه.به هر حال اگر کسی واقعا حاضره با درآمد ۷۰۰الی ۸۰۰ هزار تومان زندگی کنه ،اجاره خونه بده و مایحتاج زندگیشو تامین کنه ،این گوی و این میدان.ایمان داشته باشیم که خدا با کمکش زندگی رو اصلاح میکنه.ولی آیا واقعا ایمان داریم؟آیا واقعا حاضریم چند سال اول زندگیمون رو به خاطر همدیگه از خواسته هامون چشم بپوشیم و با سختی ها دست و پنجه نرم کنیم؟آیا خانمها که این روزها تحصیلکرده و صاحب فن و دانش و شغل هستند حاضرن بخشی از هزینه خانواده رو تقبل کنن؟ عرض بنده این بود که اگر جای خالی کسی رو تو دل و زندگیتون حس میکنین و اگه میخواین آشیونه عشقی داشته باشین بجای اینکه عمر و جوونیتونو صرف پیدا کردن جواب سوالهایی بکنین که جواب واحدی ندارن و بجای اینکه انتظار داشته باشین کسی از خلاء بیاد و عاشقتون بشه به این فکر کنین که اگه به چیزی که بهش میگن بلوغ اقتصادی نرسیده باشین تمام اینها فقط یه خیال هست و یا نمیشه و یا اگه بشه شیرین نمیشه.
من قبول دارم دختر خانمهای محترمه و نجیبی هستن که شخصیت،اصالت خانوادگی و اخلاق آقا پسرا براشون مهمتره اما قبول کنین طیف وسیعی از اجتماع ما در جلسات خواستگاری بیشتر از موارد اخلاقی و معنوی از وضعیت اقتصادی میپرسن و چه دختر و چه خانواده اش انتظار دارن پسر مقدمات زندگی رو فراهم کرده باشه و خونه و ماشین و درآمد و ثبات کاری رو داشته باشه.البته تضاد فرهنگی و نوع نگاه خانواده ها رو هم نباید از نظر دور داشت که البته موضوع بحث ما نیست.
خوب من چند بار در این تاپیک گفتم
امکاناتی که من دارم، خونه رو پدر و مادر طبقه بالای خونه مون رو ساختن به نیت من.خونه هم نسبتا بزرگه و سه تا اتاق داره . یعنی همین خونه از خونه بعضی از مواردی که رفتیم خواستگاری شون و چند نفر در اون خونه زندگي میکردن بزرگتره.
ماشین هم که یه پراید دارم.
اما از نظر شغل، همه انتظار دارن من برم تخصص و فوق تخصص بگیرم و به پزشک عمومی راضی نیستن.پس وقتی انتظار دارن ادامه تحصیل بدم حقوق مون هم خیلی پایینه در حین تحصیل. حقوقی که بیمارستان به ما میده رو باید بگیریم و در حین تحصیل هم کار کردن خارج از بیمارستان بعنوان پزشک غیر قانونیه.
حالا تا وقتی در حال گذروندن دوره پزشکی عمومی هستم حقوق 380 هزار تومنه
در حین تحصیل دوره تخصص هفتصد تومن و در حین تحصیل دوره فوق تخصص یک میلیون
پس طبق این توضیحات سما، من باید حدودا هشت سال دیگه صبر کنم تا به دوره فوق تخصص برسم و یه حقوق حداقلی یه میلیون رو بگیرم بعدش برم سراغ انتخاب همسر؟ الان 23 سالمه پس 23+8=31 در 31 سالگی تازه برم خواستگاری؟ ؟؟؟؟
کاربر مهمان خوش آمدید
خودم که فکر می کنم مرتبطه
اگه بی ارتباطه توضیح بدید. شما می گید دختری که اول زندگی حاضر نمیشه با شوهرش بسازه بعدا هم اگه مشکلی پیش بیاد که بسیار هم محتمل هست نمی سازه. مگه اینکه مجبور باشه
من هم گفتم نمونه های نقضش زیاد هست، که با یه زندگی سراسر مشکل ساخته. اونم روز اولش همین طوری وارد این زندگی نشده. ولی با این مشکلات که هیچ امیدی هم به بهبودشون نیست داره میسازه
اشتباه متوجه حرفتون شدم؟
بذارید من یه حساب براتون انجام بدم
حدود 18 سالگی دیپلم
تا 22 سالگی لیسانس
تا 25 سالگی فوق لیسانس (میانگین)
2 سال هم سربازی میشه 27 سال
مواردی مثل کنکور ، ترم های اضافه و فاصله های یکی دو ماهه رو هم اضافه کنید میشه 28 تا 29 سال
دنبال کار گشتن و شروع به کار و.... تقریباً همون 30 سال میشه. حالا با یکی دو سال کم و زیاد
با این شرایط مسخره که تو کشور هست ، شما کمتر پسر جوونی رو میتونید پیدا کنید که در 30 سالگی وضع مالی مناسبی داشته باشه
حرام نخورده باشهمهمتر از اون ، در بین اونهایی هم که وضع مناسبی دارن ، کمتر کسی رو پیدا میکنید که
یعنی شما میفرمایید خانم اولش خواستگاری براش اومد ولی چون اون خواستگار مشکلاتی داشت ، حاضر نشد با اون ازدواج کنه و رفت با یه گزینهء بهتر ازدواج کرد که اون مشکلات رو نداشته باشه. اما بعد وسطای زندگی با همین شخص ، به مشکل خوردن و با تمام مشکلات میسازه و شما هم مطمئن هستید که بخاطر عشقه که مونده
درسته؟
دیگه من نمیدونم علتش چیه
من اعتیاد و بدرفتاری شوهر رو می بینم و ابراز علاقه ای که خانم در غیاب همسرش داره
من هم نگفتم هیچ زنی نیست که با سختی های شوهر بسازه!
عرض بنده این بود که وقتی یه زن خواستگارش رو بخاطر اینکه مشکلاتی داره(بیشتر بحث مشکلات مالی بود) رد میکنه و دنبال یه مرد بدون مشکل میگرده ، اگر این مرد فردا در زندگیش به مشکل برخورد کرد ، خیلی بعیده که این خانم بخاطر علاقه پای اون وایسه. چون اگر علاقه براش مهم بود ، پای اونی که اول دوسش داشت می ایستاد
الان حداقل حقوق حدود 600 هزار تومانه و از کسی که فوق لیسانس گرفته انتظار میره که بیش از این درآمد داشته باشه
کسی هم که اصلا درس نخونده، یعنی ده سال برای کار کردن وقت داشته
سلام ممنونم شما خوب هستید؟
بذارید منم یه حساب براتون انجام بدم
پسر از 18 سالگی وارد محیط دانشگاه میشه، حتی اگه تا قبلش بخاطر درسای فشرده مدرسه نتونسته باشه حرفه ای رو یاد بگیره، الان با یه برنامه ریزی و واحد کم برداشتن می تونه بره سر یه کار خیلی معمولی حتی به عنوان یه شاگرد
تا 22 سالگی که لیسانسش رو می گیره(حالا با فرض اینکه واحد کم گرفته تا 23-24 سالگی) دیگه باید تو اون کار نسبتا خبره شده باشه و انقدر شده که بتونه ماهی 300-400 دربیاره اگرم خیلی زرنگ باشه که شاید تا 1ت هم بتونه (که البته تعدادشون کمه)
درمورد فوق هم، چند درصد آقایون فوق دارن؟ خیلی ها لیسانسشونم با زور گرفتن پس این حرف شما در مورد همه صدق نمی کنه و عملا حتی اگه تا 22 سالگی که لیسانس گرفته سراغ هیچ کاری نرفته باشه از اون به بعد وقتش آزاد بوده و اگه اهل کار باشه محاله کاری براش پیدا نشده باشه
اما در مورد اونا که رفتن فوق گرفتن، اگه از 18 سالگی شروع به یادگرفتن حرفه ای کرده باشن دیگه تا الان باید خودشون اوستای اون کار باشن و حتی با لیسانسشون هم می تونن برن سر یه کار معمولی البته اگه اون حرفه ای که یاد گرفتن با رشتشون مرتبط باشه که خیلی راحت جذب محیط کار با درآمد خوب شدن
اگه همه اینا پشت سر هم باشه دیگه آقا باید تا 26-27 سالگی هم فوق داشته باشه هم درآمد نسبتا خوب
ولی این خیلی ایده آل بود.
یه مرد باید بدونه مهمتر از درسش کارش هست. دخترها دانشجویی که کار و درآمد داره رو خیلی راحت می پذیرن برعکس پروفسور بی کار! ... پس نباید آقایون به هوای درس خوندن دنبال کار نرن اگه واقعا تصمیم به ازدواج دارن.
در مورد سربازی هم، من فکر نمی کنم خانمی به سربازی نرفتن خواستگار خیلی گیر بده مگر اینکه مثلا آقا 30 سالشه و لیسانس یا فوق داره و سربازی هم نرفته که یکم عجیب غریبه
وگرنه افراد متاهل و دارای مدرک که سربازیشون هم تو شهر خودشونه هم خیلی راحتتره
وضع مالی مناسب با وضع مالی خوب فرق می کنه، بنظر من و بر طبق افرادی که من دیدم پسرایی که واقعا سرشون به زندگیشون بوده و اهل بازیگوشی و ... نبودند تو 30 سالگی وضع مالی قابل قبولی دارند که منظور همون مناسب هست. و درآمد 400-500 اصلا قابل قبول نیست و چه جوری میشه رو همچین کسی حساب کرد که بقیه عمرش هم تلاش خواهد کرد و اهل کار هست؟
با نظرتون مخالفم، بر طبق شرایطی که من گفتم با حلال ترین پول ها میشه تو این سن وضع مناسبی داشت
حالا به نظرم لیسانس یکم زوده. ولی برای فوق خیلی پسرا رو دیدم که هم دارن فوقشونو میخونن هم همراش کار میکنن(چه بیریبط به رشتوشن چه مرتبط با اون)
البته هستن اونایی که تو دوران لیسانسم درامد دارن ولی تعدادشون کمه...
کاملا بستگی به وضعیت خونواده دختر داره. ولی در حالت معمولی فکر میکنم پسر باید توانایی اجاره یه خونه 60/70 متری و یه مزاسم خوب عروسی رو داشته باشه. و همینطور درامد ثابت!
نه اینکه پسر بگه میخوام با دوستام فلان کارو کنم و ایشاااه کارم میگیره و درامدم خوب میشه و ...
پسر باید موقعی بره خواستگاری که از کارش مطمئن باشه.
تو خیلی خونواده ها واقعا مسااله مالی مهم نیست. من خودم مادرم میگه پسر فقط خوب و مومن باشه و خانواده مذهبی داشته باشه بسه!....ولی خوب خونوادهایی هم هستن که براشون مهمه.
شوخی بود.معذرت.وگرنه هرکسی میدونه این کف خاسته های یه نفره واسه ازدواج.
شوخی بود.معذرت.وگرنه هرکسی میدونه این کف خاسته های یه نفره واسه ازدواج.
شوخی بود.معذرت.وگرنه هرکسی میدونه این کف خاسته های یه نفره واسه ازدواج.
به نظر من
یه سرمایه برای خرید طلا و لوازم اولیه و جشن و ...
درآمدی که بشه باهاش خونه در شان و خرجهای روزمره زندگی رو تامین کرد و چیزی پس انداز کرد.
زیاد شد...
برادر من
به نظر من پا پیش بگذار و دنبال همسر خوب باش
درسته که الان حقوقت کمه، ولی دو روز دیگه که درست تموم شد و برای طرح رفتی، حقوقت افزایش قابل ملاحظه ای پیدا می کنه که هزینه هات رو پوشش میده
بعد از اون هم خدا بزرگه. الان پزشک هایی که تو طرح پزشک خانواده یا مشابه اون هستند، حدودا 5 میلیون میگیرن که برای یک زندگی خوب، کافی هست
درسته الان شما حقوق زیادی نمیگیری، در عوض جوون هستی
از جوونیت در راه حلال استفاده کن
همین الان تو خوابگاه دانشگاه ما حدود 300 تا دانشجوی پسر مجرد PhD داریم که هیچ کدوم حال و حوصله ازدواج رو ندارن
سن که از یه حدی بالاتر میره، خیلی از کارها سخت میشه. معیارها بسیار سختگیرانه میشه و ....
بگذریم که خیلی هاشون از راه های غیرمشروع به خواسته هاشون جواب میدن و این روزها هم تعداد بالای دختران ازدواج نکرده و زنان مطلقه باعث شده هزینه این کارها به شدت کم بشه
به نظر من دنبال یه همسر خوب باش
در انتخاب عجله نکن و سعی کن نیمه گمشده ات رو پیدا کنی
اگر انتخابت درست باشه، سختی های ابتدای زندگی قابل حله
-------------
در مورد هزینه های ازدواج
با وجود این که پدر و مادر خودم تحصیل کرده بودند و از دانشجویان دوره شاه بودند
و پدر من مثل شما حقوق دانشجویی از وزارت بهداری قدیم! (بهداشت و درمان الان) می گرفت و چیزی نداشت
با هم ازدواج کردند و خدا رو شکر زندگیشون سر و سامون گرفت
یه عقد ساده کردند و به فامیل شام دادند و سر خونه و زندگیشون رفتن و به جای سایر مراسمات، رفتن به حج تمتع
شما هر چقدر هم که مراسم هات پر خرج و پر زرق و برق باشه، همیشه ملت می نالن که فلان غذا نپخته بود و برنجش شفته بود و ...
خیلی به حرف مردم توجه نکن
بهتر از اینه که بترشه
من حاضرم دخترم ی عمر تو خونه باباش بمونه ولی ی عمر حسرت نداشته باشه و منتی هم روی دوشش نباشه..خونه باباش میشینه بی منــــــــــــــــــــــــــــــت
نه زود نیست اگه پسری بخواد زود ازدواج کنه چاره ای نداره جز اینکه کار کنه، به درسشون لطمه ای نمی زنه ما بهترین دانشجویای کلاسمون سرکار می رفتن
الان واقعا نمی تونن بزارن برای بعد لیسانس و فوق چون کار پیدا کردن دیگه براشون خیلی سخت میشه
اگر درس نخونده باشه بله. حق با شماست. اما اگر درس خونده باشه......
اگر شغلی پیدا کنی که بتونی به درست هم برسی ، با ساعات کلاسات تداخل نداشته باشه ، از طرفی هزینهء دانشگاه رو هم پدر تقبل بفرمایند که شما بتونی پس انداز کنی ، در اون صورت توی 10 سال میتونی یه مختصر پس اندازی داشته باشی
توی تئوری من هم میتونم بگم:فرض میکنیم یه شغل داریم با ماهی 1 ملیون درآمد (همینجوری الکی فرض میکنیم!!!)
نصفش رو خرج دانشگاه و مخارج دیگه میکنیم ، تقریباً میشه سالی 5 ملیون پس انداز
5 سالش میشه 25 ملیون
خب..... پس مشخص شد که تمام آقایون باید در 30 سالگی 25 ملیون پس انداز داشته باشن ، در غیر این صورت بی عرضه هستند! :Gig:
اما اینطور نیست که شما یه نسخه ارائه بدید و بعد از تمام مردم انتظار داشته باشید توی این نسخه قرار بگیرن و همون نتیجه ای به دست بیاد که شما انتظار دارید
بیاین از ابتدا شروع کنیم تا بعد به موارد بسیارِ دیگه هم برسیم. میشه مخارج دانشگاه آزاد رو برای بنده حساب کنید؟
خیر نه من می تونم نسخه بدم نه شما
من راهکار گفتم، و کسایی که اطرافم هستند و این راه رو رفتن و الان خیلی موفق هستند رو می بینم. البته خداروشکر تمام پسرایی که اطراف من هستند به 25تا 27 سالگی که می رسن دیگه می تونن یه زندگی رو اداره کنن(با وجود تحصیلات تا حتی فوق و دکترا)
واقعا یکی که خواستگاری می کنه من خودم یه حساب سرانگشتی می کنم می بینم واقعا این داشته چیکار می کرده که کار نداره؟
من نه خودم دانشگاه آزاد رفتم نه کسی از خانوادم ولی خرجش هرچی باشه ربطی به کار کردن یه مرد نداره
چه فرقی می کنه کجا داره درس می خونه؟ اتفاقا دانشگاه آزاد که خیلی وقت بیشتری داره برا اینکه بره دنبال کار
اگه منظورتون پس انداز هست من حرفی از پس انداز نزدم، گفتم درآمد
چندین نفر رو همینطوری برای من مثال میزدن که فلانی خیلی زرنگه ، تو جوونی همه چی داره و......
اما وقتی خودم بررسی کردم ، یکیشون زمین بهش ارث رسیده بود
اون یکی پدرش یه نانوایی براش گذاشته بود
یکیشون با کلاه گذاشتن سر این و اون به زندگی خوب رسیده بود
یکی دیگه برادراش کمکش کرده بودن و......
از بین همهء اونهایی که تا الان به عنوان جوون زرنگ صحبتشون شده ، فقط یک نفر رو میشناسم که خودش تلاش کرده ، از کسی کمک نگرفته ، چیزی بهش ارث نرسیده ، پارتی هم نداشت ، اما هم درس خونده و هم در کار موفق بوده. یعنی از بین حدود 20 نفر ، فقط یک نفر
دقت بفرمایید خواهرم که تا قبل از اینکه از نزدیک باهاشون آشنا بشم ، همه رو یک جور معرفی کرده بودند: موفقمن به اقوام محترم شما جسارت نمیکنم ، قضاوت هم نمیکنم. فقط عرضم اینه که معمولاً نوع قضاوت ما نسبت به شرایط آدمها متفاوت میشه
بله منم نخواستم شما حرف من رو باور کنید راهیم ندارم برای اینکه اون اشخاص رو بهتون نشون بدم
ولی همه ی اونا یه ویژگی داشتن اینکه هیچ وقت دنبال بازیگوشی نبودن، سرشون گرم کار و زندگی خودشون بوده و اهل حلال حروم بودن که دنبال هرکاری نرن
تو خانواده هاییم بزرگ شدن که به پسری که بی کار تو خونه بشینه بها نمی دادن و قربون صدقش برن، باید می رفتن دنبال کار
وقتی اکثر پسرای فامیل اهل کار و زندگی باشن کمتر غیرت پسری اجازه میده از اونا عقب بیفته
دوستان سلام
مهرن جان، شما با توجه به سن از موقعیت و امکانات خوبی به لحاظ اقتصادی بهره مند هستید که بسیاری از افراد با نداشتن آنها ازدواج می کنند.
شیراز یک کلان شهر ایران هست و وضعیت فرهنگی خاصی را هم دارد.
پیشنهاد می کنم که اگر در شیراز به مورد مناسبی برخورد نکردید، به شهرها و حتی استان های همجوار خودتان مراجعه کنید.
به شهرهای جهرم، کازرون، فسا، استان های بوشهر و کرمان و یزد مراجعه کنید.
علی علی
سلام.
البته کمی هم گشتیم در شهرهای دیگه ولی موردی پیدا نشده
یکی از دوستان پدرم که از همرزمانش در جبهه بود در تهران، یه دوست دیگرش تو خوزستان و یه دوست دیگه اش که روحانیه تو بوشهر و شهرهای جنوبی. ..برای من دنبال مورد بود اما هیچکدوم مورد پیدا نکردن:Gig:
یعنی یا دخترهایی که دیدن چادری نبودن یا سنشون به من نمیخورده و بالاتر بوده
من واقعابرام جای سواله،بااینکه یک دخترم،ولی ازاین جمله متنفرم!!!یعنی چی که حسرت موندبه دلم؟یعنی تمام دلخوشی این افرادتوهمین مسائل پیش پاافتاده خلاصه میشه؟محض اطلاع آقایون،همه ی دخترخانوم هااینطورنیستند!
انگارنه انگارکه مسلمونیم ذره ای تفکراسلامی نداریم!!!مگه نه اینکه دنیامحل گذرهست،پس دیگه حسرت چه معنایی داره!
رفع اسپم:
به نظربنده حداقل امکانات:
بعدازاخلاق وایمان
امکان تامین حداقلهای زندگی،سقف بالای سر،خوردوخوراک مختصر-ان شاءالله به مروروضع مالیشون هم خوب میشه...
خواهش می کنم اینقدراین مسائل پیش پاافتاده روبزرگ جلوه نکنیدواقعاازاینکه اینهمه حرف ناامیدکننده بشنوم خسته شدم...چرادیدمون روبه زندگی عوض نمی کنیم...به خدادرکنارتلاش های ماخدایی هم هست که هوامونوداره اگربه اندازه ی کافی تلاش می کنیم پس چرااینقدرنگرانیم...بیاییدخداروهم درمسائل مختلف زندگیمون شرکت بدیم!
عزیزم اتفاقا درست میگی باید دیدمون رو عوض کنیم. هیچ کسی با پس انداز کم نمیتونه خوشبخت بشه. چرا ازدواج که موضوع به این مهمی هست رو ساده می گیرین؟؟
ازدواج یعنی ی تصمیمی که تا اخر زندگی یکیه.پس باید در اون دقت کرد.
البته حرف توام خیلی درسته که انشالله خدا تو همه ی زندگی ها کمک خانواده ها میکنه
اما عزیز من نمیشه که با امید و ارزو و حدس و گمان ازدواج کرد.
مثلا اقا بگه من کار و پس انداز ندارم.الهی به امید تو میرم خاستگاری خودت برسونش..خب این که نمیشه.یا مثلا اقا و خانوم بگن خب ما هزینه ی بچه دار شدن رو نداریم ولی روی حساب اینکه خدا روزی بچه رو میده ماهم بجه دار شیم..
نه خب درست فکر کن ببین درسته؟؟؟
مشکل رو هیج وقت نمیشه با مشکل حل کرد
بله درسته،من هم نمی گم باخیال پردازی ازواج کنیم،اگردقت کنیدگفتم بعدازمحرزشدن ملاک اخلاق وایمان،چون کسی که ایمان داره،همه ی تلاش خودشومی کنه تاروزی حلال به دست بیاره،این آدم شایدبتونه ازراه کم فروشی وهزارراه غلط دیگه پول(حرام) بیشتری کسب کنه وبه ظاهرانسان خوشبختی باشه،ولی خودش انتخاب می کنه ازراه درست پول حلال دربیاره ولوکم،
یعنی شماتصورکن،یک آقایی تمام تلاش خودش روکرده فعلاموجودیش کمه،درعین حال این اعتمادروهم بهش پیداکردیم که میتونه آینده ی خوبی روتامین کنه یعنی واقعاآدم کاری هست ،نه اینکه ازسربی عرضگی وتنبلی دست به هیچ کاری نزده تاحالاوفقط توقع قناعت داره،قطعامن به شخصه هرگزباهمچین مردی ازدواج نمی کنم!!!نه به خاطراینکه آهی دربساط نداره!به خاطراینکه عرضه نداره واصلاقابل اعتمادنیست!!!پس قطعاهمچین آدم تنبلی ایمان هم نداره!!!چون آدم مومن برای کسب روزی حلال تمام تلاششومی کنه ...
تمام حرف من اینه،جوانی که(ضمن داشتن ملاک اخلاق وایمان) واقعاتمام تلاشش رومی کنه وبه فکردررفتن اززیربارمسئولیت هانیست،به قدری قابل اعتمادهست و لیاقت اینوداره که آیندتوبسپاری به دستش وازخیلی چیزهابگذری...که توزندگیم نمونه های واقعیش رودیدم...
ومشکل اینجاست که تشخیص وجود این ملاکهادراون فردبسیارسخته وگرنه اگربه وجوداین مسئله دراون فردپی میبردیم قطع به یقین جوابمون به اون فرد مثبت خواهد بود...
سلام اين صريح آيه قران است كه اگر فقير باشيد خدا از فضلش به شما روزي مي دهد.
خب طبيعي است كسي كه باورهاي عميق ديني داشته باشد مي تواند به وعده خداوند اميد داشته باشد
http://www.askdin.com/thread43849.html
بايد قبول كنيم كه هزينه اي كه براي به دست آوردن برخي امكانات براي ازدواج مي دهيم نسبت به چيزي كه به دست مي آوريم زياد است
مي گفت: براي به دست آوردن خانه و ماشين و كار خوب ...... دير ازدواج كردم
الان همه موقع دخترم من را مي بينه ميگه بابا من از دوستانم خجالت مي كشم اونا ميگن چه قدر بابات پير است موهاتو رنگ كن هميشه:ok:
دوم اين كه اين بابا نقش پدر بزرگ فرزندش را داره
موضوع اینه که ملاک تشخیص تلاش یک مرد ، نه خود تلاش ، که نتیجه است
یعنی:
بین دو مرد که یکی 10 ملیون پول دارد و یکی 20 ملیون ، تقریباً تمام افراد ، نفر دوم رو فردی پرتلاش تر و موفق تر میدونند
برای این برداشت هم توجیحاتی دارند. پیشنهاد میدم مثال بنده رو در پستی که نوشتم بخونید (شمارهء 91)
و به نظرم ازدواجم آسان بود كه عمري بود در تاپيك پيوند آسماني آسان خواهم گفت.
ولي بودم در عروسي دوستانم كه بسيار بسيار ساده تر از من ازدواج كردند.
البته همين طور كه برخي دوستان گفتند ازدواج آسان مي تواند براي برخي خانم ها داغ و حسرت هايي به بار آورد كه راهكارهايش را هم خواهم گفت
درسته..پس بهتره ی همچین پسری که با ایمانه و اخلاق داره و درامدش از راه حلاله کمی پس انداز جمع کنه و بعد به خاستگاری دختری بره..که اگر بعد از مدتها خانمش به چیزی نیاز داشت شرمنده اش نشه
آیااین 2نفرهمه ی شرایطشون مشابه بوده!قطعاخیر،اگرشرایط رواینگونه ببینیم که همه ی شرایط این دوموردمثل هم هست وکوچکترین اختلافی باهم ندارندبااین اوصاف چطور؟:شایدمورد(20)میلیونی طی 10 سال به این پس اندازرسیده باشه ولی مورد(10)میلیونی طی2سال،حالابه نظرشمابازهم مورد(20)میلیونی انتخاب میشه!!!
که این نشان دهنده ی میزان تلاش
(جنم)وعرضه ی مورد(10)میلیونی هست...که این مورد قابل اعتمادتره...
به نظرشمااین آقانمیتونه دردوران نامزدی پس اندازکنه(که قطعادراین دوران انرژی وانگیزه ی بیشتری خواهدداشت،یعنی شماترجیح میدی همچین موردی که قراره بشه همسرشما(واونقدی لیاقت وعرضه توش دیدین که مطمئنیدموردی به جزاین آقاروانتخاب نخواهیدکرد)، مشکلات مختلف(روحی وافسردگی و..) عدم ازدواج روتحمل کنه به این قیمت که باپس اندازبیشتری 10سال بعد بیادسراغتون؟
البته قطعاهرکسی شرایط خاص خودش روداره ودلایل خاص خودش رو ونظرخاص خودش رو،من به شخصه حاضرنیستم...
این رو هم بگم چون موضوع درمورد خانمهاست بنده هم به اونها اشاره میکنم. وگرنه مردها هم اکثراً همین حالت رو دارند و تفسیرشون از افراد ، مطابق دارایی اونهاست ، نه مطابق روش کسب این دارایی
دوستان سلام
فکر درست چیست؟
http://www.askdin.com/thread32132-7.html#post570494
علی علی
یکی از شرایط ازدواج استقلال مالی یک مرد هست،
استقلال مالی به معنی پولدار بودن مرد نیست ، بلکه به این معنیه که مرد جوهره کار داره یعنی نمونه از کارکردش هرچند اندک رو از خودش نشون داده باشه،
مبلغ مشخصی نمیشه برای ازدواج تعیین یا اعلام کرد چرا که این مبلغ ارتباط مستقیم با پسر و دختری که قراره با هم ازدواج کنن داره، این مورد که والدین مخالفن یا اجازه نمیدن طبق خواسته این دو نفر برگزار بشه اصلا قابل قیول نیست چرا که این خود دلیل بر عدم استقلال روانی این دو نفر نیز میشه ، همون بهتر که یا وابسته باشن یا این مسائل مانعی برای ازدواجشون باشه....
ساده برقرار کردن ازدواج به معنی نگرفتن مراسم و رسومات نیست بلکه این مراسم طبق عرف و سنت تعیین شده هر منطقه به اندازه توان مالی و قرارداد فی مابین پسر و دختر باید صورت بگیره ...
حداقل مادیات برای ازدواج به خانواده و شعونات خانواده ای بر میگرده که میخواهید با دخترشون ازدواج کنید
از یک خانوداه به خانواده دیگه فرق میکنه
و نمیشه یک حکم برای همه داد
سلام علیکم
بنده ازبعضی خانمهای محترم سایت یک سوال دارم
خانمهایی که از در آمد کم و نداشتن سرمایه و غیره نگرانید سوال بنده حقیر این است:
روزی شما را چه کسی میدهد؟ روزی شما دست کیست؟ اگر دست شوهرانتان است اشکالی که ندارد به آقا پسری که می آیند خواستگاری بفرمایید فردا بروند روزیشان را ده برابر کنند و برگردند مجدد تشریف بیاورند خواستگاریتان!اصلا چرا این را بگویید! با این فرد ازدواج کنید بگویید بع ازدواج روزیش را صد برابر کند خیلی خوب و راحت!!
اگر هم روزی شما و همسرتان دست خداوند است پس این همه اما و اگر و نمیشود و باید درست فکر کر و چه و چه و چه برای چیست؟!
ما یا به رزاقیت خداوند ایمان داریم یا نداریم! نمیشود که حد وسط را گرفت!!! خواهشا بیایید کمی با دلمان رو راست باشیم!!
مردی که آمده خواستگاری میگوید ماهی این مبلغ در آمدم است اما زیاد نیست مثلا ماهی 400 هزارتومان است ! این بنده خدا دارد کار میکند مجانی که حقوقش ندادند !پس مشخص است اهل کار است ،خداوند میگوید از تو حرکت از من برکت، دیگر نگران چه هستید؟ چرا بعضی از ما فقط حرکت را میبینیم اما به برکت توجهی نداریم؟!!
خداوند عاقبت همه ما را ختم به خیر بگرداند ان شاءالله
یازهرا(س)
یعنی عالی ترین جواب بود از بین کاربران در این تاپیک. ..:Kaf:
بستگی به زنی که میخوای بگیری داره همین
سلام خواهر، حرف شما صحیحه ولی واقعا بستگی داره به طرز زندگی و طرز تفکر دختر خانم
ببینید شما نمی تونید منکر این بشید که افرادی هستند که واقعا دارن در فقر دست و پا میزنن، نون شب ندارن بخورن و ....
مگه خدا روزی رسون نیست؟ پس چرا بعضیا انقدر می نالن؟
من می گم چرا خدا روزی رسونه ولی به چند شرط:
1. اون داستان تو کتاب فارسی یادتون هست که یکی روبهی دید بی دست و پای؟
اون مرد نشست تا خدا روزیشو برسونه ولی نرسوند چون خدا به همچین آدمی روزی نمیده(البته مطلق نیست ممکنه هم بده ولی همچین آدمی رو اصلا دوست نداره)
2. خدا روزی می رسونه ولی توقعات ما خیلی بالاست، اگه یه پسر با حقوق 400-500 بره خواستگاری دختری که باباش حداقل ماهی 5-10 میلیون حقوق داره و داره تو پر قو زندگی می کنه چطوری می تونه با همچین پسری با قناعت زندگی کنه؟
(نمی گم نیستن این دخترا ولی اگرم باشن حتما حداقل اول زندگیشون بهشون بد خواهد گذشت)
اگه خانواده دختر خیلی بالاتر از پسر باشن(از لحاظ مالی) حتی اگه خود دخترم بخواد با همچین پسری زندگی کنه اطرافیانش دائم بهش سرکوفت خواهند زد و حتی اگه اولش کنار بیان اگه اون خانم از روی احساس تصمیم گرفته باشه بالاخره شاید حتی بعد 20 سال ای حرفا روش اثر کنه
خدا روزی رسونه ولی الکیم روزی نمی رسونه
سلام علیکم برشما خواهر خوب و بزرگوارم
خداوند هربنده ای را به یک نوع امتحان میکند،یکی را با فقر یکی را باثروت یکی را با مدرک و غیره!! یقینا خداوند دارد روزی آنها را میرساند!! این را در نظر داشته باشید روزی فقط رزق مادی نیست رزق معنوی هم است !! بنده کسانی را میشناسم که فقیرند اما دارای مقامات معنوی بالایی هستند وچنان رزق معنوی خداوند به آنها داده است که یک بار نه تنها ناشکری نکرده اند و ننالیدند بلکه روزی هزار بار خدارا شکر میگویند!! من از درمان درد و غصه و رنج ، پسندم آنچه را جانان پسندد
اگر به جمله آخر بنده حقیر دقت فرمایید تایید همین کلام شماست!! عرض کردم ازشما حرکت از خدا برکت! معلوم است که نمیتوان یک گوشه نشست و هیچ تلاشی نکرد و انتظار داشت ! اما اگر در حد تواند کار کرد ولی نتوانست بیش از این رزق حلال کسب کند قطعا همان برایش برکت خواهد کرد!!
احسنت ،آفرین این حرف دل بنده است که بارها در صحبتهایم به خانمها گفته ام که شما تجملات را کنار بگذارید ،ساده زندگی کنید آنوقت ببینید میشود زندگی کرد یانه !!
اگر دختر خانم ایمان قوی داشته باشد قطعا میشود ! بنده در یکی از همین تاپیکها یک نمونه اش را که خودم شاهد بودم بیان کردم!
اگر خانمی ایمان قوی داشته باشد اصلا برایش مهم نخواهد بود حتی اگر هزار بار سرزنشش کنند! حتی گاهی این حرفها شیرین میشود چون این خانم یک نگاهی به آسمان می اندازد و میگوید خداوندا خوشحالم که به خاطر فرمانبرداری از تو مرا سرزنش میکنند نه به خاطر نافرمانی از تو! و این سرزنشها برایش میشود یک جور عشق بازی با خداوند
بله قطعا اینگونه خواهد بود!زندگی در مسیر الهی قطعا یک سری سختی ها را دارد خواهر من!! بهشت رابه بها میدهند نه بهانه! اینها همه در مسیر خودسازی و رسیدن به کمال الهیست ،اینها اثبات دوست داشتن خداوند است
در کل حرف بنده این است به در آمد کم آقایانی که برای روزی حلال تلاش میکنند نباید معترض شد و نباید به آنها به این دلیل جواب رد داد بلکه باید مشکل را در ضعف ایمان و تجمل گرا شدن خانمها وآقایان و جامعه دید! این مشکل را باید حل کرد!
به جای اینکه به آقایانی که دارند با همه توان کار میکنند اما نمیتوانند بیشتر از این در آمد داشته باشند بگوییم بروید هرموقع توانستید توقعات ما را برآورده سازید بیایید ،سعی کنیم توقعات و تجمل گرایی خانمها را پایین بیاوریم و به رزاقیت خداوند واقعا ایمان داشته باشیم
میدانید چرا خیلی چیزها با عقل ما جور در نمیآید ؟ چون ما خداوند را با خودمان مقایسه میکنیم فکر میکنیم خداوند هم مثل ما حساب دنیایی میکند در حالی که اینگونه نیست!
یازهرا(س)
سلام و روز بخیر
من به عنوان کسی که طی سالهای گذشته تلاش کردم که خانواده ای تشکیل بدم و آخرشم نشد میگم که واقعیت جامعه با مباحث نظری و ایمانی متفاوت هست و شما تا نتونی یک زندگی معقول و مرفه فراهم کنی نه خبری از زن زندگی هست نه زن با ایمان.همه این فضیلتها در بستری از سرمایه خودشو نشون میده.اشاره به چند نمونه موردی نمی تونه شرایط کلی جامعه رو تحت الشعاع قرار بده.دختر خانمها چه مذهبی و چه اونهایی که به اونها غیر مذهبی میگن همه به دنبال یک زندگی نسبتا راحت هستن که قابل درکه و دلیلی هم نداره بخوان بخاطر جوونی که خیلی نمی شناسنش برن تو فاز رومانتیک و براش مایه بذارن.با عرض معذرت این تو خونواده های مذهبی هم دیده میشه.کم هم نیست.سفارش من به آقایونی که قصد ازدواج دارن این هست که واقع بین باشن و آرمانی فکر نکنن.مگه ما سراغ دختری که ظاهر دلنشینی نداره میریم که از خانمها انتظار داشته باشیم بیان تو زندگی پسرهای فقیر؟من که هرکسیو دیدم اول می گفت دختر صادق و با ایمان اما وقتی ازدواج کرد فهمیدیم منظورش دختر خوشگل صادق و با ایمان بوده پس استبعادی نداره که منظور از پسر صادق و با ایمان پسر پولدار صادق و با ایمان باشه.
اصلا از نظر من بدون هیچ هم میشه ازدواج کرد فقط باید از لحاظ اخلاق و ایمان پر بود ....کسی هم که ایمان داشته باشه که نمیذاره همسر و فرزندانش با شکم گرسنه بخوابند پس تلاش می کنه
جواب ها رو که می خوندم هرکسی جوابی میده اما واقعیتش رو خدا به ما گفته نیازی به بحث نیست باید دید خداوند چه فرموده همون کار رو انجام داد البته مشورت که خیلی خوبه آدم آروم میشه..
ایرانی ها دلشون می خواد همیشه ذخیره کنند و انبار کنند از لحاظ مادی برای همین حرص میزنند که زیاد داشته باشن....دلیلی نداره یه مرد خودشو خسته ی خسته کنه و شیفت های مختلف رو بره تا نیازهایی
که اصلا جایگاهشون مهم نیست برای همسرش برآورده کنه و بهترین و شیرین ترین سال های عمرشون رو اینطوری نابود کنند در زندگی دنیایی فقط باید خوش بود نه به معنای کنونی بلکه به معنای اصلی یعنی
در کنار همسر بهترین لحظه ها رو ساخت هیچ نیازی به مهمونی های آنچنانی و وسایل اضافه و ..... نیست مهم دل و روح انسان هست که تا ابد می مونه همه چیز از بین می ره و هیچ مهم نیست مردم راجع به
این افراد چه فکرهایی می کنند ( در دل کوه هم میشه زندگی کرد یا توی جنگل با چند وسیله ساده و البته ضروری .من که اینطوری ام ..... چه قدر بابت این طرز تفکر مورد تمسخر واقع میشم ولی اصلا برام مهم
نیست باید تلاش کنیم خداوند از ما راضی باشد)
یا حق
*********************
دوتا نظر بالایی کاملا متناقض با هم هستن!
بله هستند افراد مذهبی که باطن مذهبی هم دارند ولی دلشون نمیاد که سختی بکشند
و هستند افرادی که به عارفانه و آرمانی زندگی کردن می اندیشند و هردو اینها رو دیدیم.
البته منم دلم نمیخواد که سختی های آنچنانی بکشم اما مخالف هزینه های زیاد و خرج های اضافه و .... هستم.
سختی از نظرم سختی هایی هستند که افراد با فردی بد رفتاری میکنند و سختی های روحی هست
خداوند ازدواج رو مایه آرامش و سکینه قرار داده و در نتیجه اون زندگی ها لبریز از برکت و رحمت الهی میشه.پیامبرمون (ص)به هر کسی که از شدت فقر پیش ایشون اظهار نارضایتی میکرد سفارش میکردن که بره و تشکیل خانواده بده.یعنی ازدواج‌مجرای برکت و آسایش محسوب میشه.
اینها رو همه ما میدونیم
پس چرا زندگی ها اینقدر کم رمق و پرحاشیه شدن؟چرا سن ازدواج اینقدر بالا رفته؟چرا توقعات متناسب با داشته ها نیست؟چرا امروزه در کشور ما بیش از ۱۰درصد مردم بصورت خانوار تک نفری زندگی میکنن؟اینها اثر وضعی کردار و باورهای نادرست خود ما هست.هر خیری از جانب خداوند و هر شری در نتیجه اعمال خود ما است.
چند هفته پیش رفته بودم به یه ورک شاپ ازدواج که توسط یک روانشناس مذهبی اداره میشد.مرد جالبی که حافظ و قاری قرآن و در عین حال یک پژوهشگر و صاحبنظر در زمینه مسائل خانواده بود.ایشون هم میگفت که من دیگه باور نمیکنم کسی تنها برای کسب رضای خدا و حفظ دینش ازدواج کنه و اگر کسی واقعا چنین نیتی داشته باشه خیلی سخت میتونه جفت نظیر خودشو پیدا کنه،هرچند خداوند خودش گفته که پسران و دختران مومن رو به هم میرسونه.عرض بنده در نظری که داده بودم این بود که آقایون اگر میخوان محبوبی و خانواده ای داشته باشن صرفا دل به مباحث نظری صرف که در عین دلنشین بودن کاملا هم درست هستن خوش نکنن.هستن اما کمن کسانی که همت یه مرد براشون کافی باشه.خیلیا میگن اگه تو کاریو پذ تلاش بودی و هستی پس کو ما به ازاء مالی اون.پول برادر من !باید پول داشته باشی.امروزه در جامعه ما مخصوصا در تهران برای داشتن یک زندگی کاملا متوسط رو به پایین باید ماهیانه درآمدی بیش از ۲ میلیون تومان داشته باشیم. برای اینکه خط فقر حدود ۱.۵ میلیون تومان هست و کمتر از این یعنی زندگی در سختی و فشار.
به این رقم اضافه کنید هزینه پول پیش خونه یا مبلغ رهن کامل رو.البته اگه کسی بتونه خونه بخره یا رهن کنه و از اجاره ماهیانه رها بشه با ۱ میلیون هم میشه زندگی ساده ای داشت.منظورم اینه که حتی اگه کسی حاضر به زندگی هم بشه این مخارج اجتناب ناپذیره و تا نتونی تامین کنی (حالا از هر راهی مثلا کمک خانواده ها) کمتر کسی حاضر میشه روی تو ریسک کنه.به هر حال اگر کسی واقعا حاضره با درآمد ۷۰۰الی ۸۰۰ هزار تومان زندگی کنه ،اجاره خونه بده و مایحتاج زندگیشو تامین کنه ،این گوی و این میدان.ایمان داشته باشیم که خدا با کمکش زندگی رو اصلاح میکنه.ولی آیا واقعا ایمان داریم؟آیا واقعا حاضریم چند سال اول زندگیمون رو به خاطر همدیگه از خواسته هامون چشم بپوشیم و با سختی ها دست و پنجه نرم کنیم؟آیا خانمها که این روزها تحصیلکرده و صاحب فن و دانش و شغل هستند حاضرن بخشی از هزینه خانواده رو تقبل کنن؟ عرض بنده این بود که اگر جای خالی کسی رو تو دل و زندگیتون حس میکنین و اگه میخواین آشیونه عشقی داشته باشین بجای اینکه عمر و جوونیتونو صرف پیدا کردن جواب سوالهایی بکنین که جواب واحدی ندارن و بجای اینکه انتظار داشته باشین کسی از خلاء بیاد و عاشقتون بشه به این فکر کنین که اگه به چیزی که بهش میگن بلوغ اقتصادی نرسیده باشین تمام اینها فقط یه خیال هست و یا نمیشه و یا اگه بشه شیرین نمیشه.
من قبول دارم دختر خانمهای محترمه و نجیبی هستن که شخصیت،اصالت خانوادگی و اخلاق آقا پسرا براشون مهمتره اما قبول کنین طیف وسیعی از اجتماع ما در جلسات خواستگاری بیشتر از موارد اخلاقی و معنوی از وضعیت اقتصادی میپرسن و چه دختر و چه خانواده اش انتظار دارن پسر مقدمات زندگی رو فراهم کرده باشه و خونه و ماشین و درآمد و ثبات کاری رو داشته باشه.البته تضاد فرهنگی و نوع نگاه خانواده ها رو هم نباید از نظر دور داشت که البته موضوع بحث ما نیست.
خوب من چند بار در این تاپیک گفتم
امکاناتی که من دارم، خونه رو پدر و مادر طبقه بالای خونه مون رو ساختن به نیت من.خونه هم نسبتا بزرگه و سه تا اتاق داره . یعنی همین خونه از خونه بعضی از مواردی که رفتیم خواستگاری شون و چند نفر در اون خونه زندگي میکردن بزرگتره.
ماشین هم که یه پراید دارم.
اما از نظر شغل، همه انتظار دارن من برم تخصص و فوق تخصص بگیرم و به پزشک عمومی راضی نیستن.پس وقتی انتظار دارن ادامه تحصیل بدم حقوق مون هم خیلی پایینه در حین تحصیل. حقوقی که بیمارستان به ما میده رو باید بگیریم و در حین تحصیل هم کار کردن خارج از بیمارستان بعنوان پزشک غیر قانونیه.
حالا تا وقتی در حال گذروندن دوره پزشکی عمومی هستم حقوق 380 هزار تومنه
در حین تحصیل دوره تخصص هفتصد تومن و در حین تحصیل دوره فوق تخصص یک میلیون
پس طبق این توضیحات سما، من باید حدودا هشت سال دیگه صبر کنم تا به دوره فوق تخصص برسم و یه حقوق حداقلی یه میلیون رو بگیرم بعدش برم سراغ انتخاب همسر؟ الان 23 سالمه پس 23+8=31 در 31 سالگی تازه برم خواستگاری؟ ؟؟؟؟
خوب من چند بار در این تاپیک گفتم
امکاناتی که من دارم، خونه رو پدر و مادر طبقه بالای خونه مون رو ساختن به نیت من.خونه هم نسبتا بزرگه و سه تا اتاق داره . یعنی همین خونه از خونه بعضی از مواردی که رفتیم خواستگاری شون و چند نفر در اون خونه زندگي میکردن بزرگتره.
ماشین هم که یه پراید دارم.
اما از نظر شغل، همه انتظار دارن من برم تخصص و فوق تخصص بگیرم و به پزشک عمومی راضی نیستن.پس وقتی انتظار دارن ادامه تحصیل بدم حقوق مون هم خیلی پایینه در حین تحصیل. حقوقی که بیمارستان به ما میده رو باید بگیریم و در حین تحصیل هم کار کردن خارج از بیمارستان بعنوان پزشک غیر قانونیه.
حالا تا وقتی در حال گذروندن دوره پزشکی عمومی هستم حقوق 380 هزار تومنه
در حین تحصیل دوره تخصص هفتصد تومن و در حین تحصیل دوره فوق تخصص یک میلیون
پس طبق این توضیحات سما، من باید حدودا هشت سال دیگه صبر کنم تا به دوره فوق تخصص برسم و یه حقوق حداقلی یه میلیون رو بگیرم بعدش برم سراغ انتخاب همسر؟ الان 23 سالمه پس 23+8=31 در 31 سالگی تازه برم خواستگاری؟ ؟؟؟؟