جمع بندی تو بندگی چو گدایان به شرط مزد کن!!!

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تو بندگی چو گدایان به شرط مزد کن!!!

سلام

همیشه گفته میشه : "تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن! "

حالا بیاییم به عکس موضوع بپردازیم:

همونطور که میدونیم در احادیث و روایاتی که از پیامبر ص و امامان ع در مورد فضیلت خواندن دعاها یا سوره ها داریم،گاهی بشارتهایی داده میشه اگه کسی فلان دعا یا سوره رو بخونه،این نتیجه رو میگیره. شاید بسیاری از این بشارتها هم دنیایی باشه نه اینکه به آخرت حواله داده شده باشه.
حالا یه نفر میخواد بندگی کنه به شرط مزد!! من این دعا رو میخونم تا این نتیجه رو بگیرم، اگه نتیجه رو گرفتم،ایمانم رو قویتر میکنم،اونوقته که میخوام برسم به عبادت و بندگی ای که به شرط مزد نباشه!
اگه نتیجه رو نگرفتم،باورم رو قوی میکنم که در زمان غیبت،این احادیث و روایات جواب نمیده!

چه مشکلی در این دیدگاه هست؟

[SPOILER]نمیخوام به این پرداخته بشه که اگه شخصی بدون چشمداشتی بندگی کنه به مقام بالایی میرسه و از ثوابها و پاداشهای خاصی در آخرت بهره مند میشه! و بالاتر از شخصی هست که به خاطر مزد میخواد بندگی کنه![/SPOILER]

با تشکر :Gol:

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد نسیم رحمت

تندیس;467794 نوشت:
سلام

همیشه گفته میشه : "تو بندگی چو گدایان به شرط مزد مکن! "

حالا بیاییم به عکس موضوع بپردازیم:

همونطور که میدونیم در احادیث و روایاتی که از پیامبر ص و امامان ع در مورد فضیلت خواندن دعاها یا سوره ها داریم،گاهی بشارتهایی داده میشه اگه کسی فلان دعا یا سوره رو بخونه،این نتیجه رو میگیره. شاید بسیاری از این بشارتها هم دنیایی باشه نه اینکه به آخرت حواله داده شده باشه.
حالا یه نفر میخواد بندگی کنه به شرط مزد!! من این دعا رو میخونم تا این نتیجه رو بگیرم، اگه نتیجه رو گرفتم،ایمانم رو قویتر میکنم،اونوقته که میخوام برسم به عبادت و بندگی ای که به شرط مزد نباشه!
اگه نتیجه رو نگرفتم،باورم رو قوی میکنم که در زمان غیبت،این احادیث و روایات جواب نمیده!

چه مشکلی در این دیدگاه هست؟

[SPOILER]نمیخوام به این پرداخته بشه که اگه شخصی بدون چشمداشتی بندگی کنه به مقام بالایی میرسه و از ثوابها و پاداشهای خاصی در آخرت بهره مند میشه! و بالاتر از شخصی هست که به خاطر مزد میخواد بندگی کنه![/SPOILER]

با تشکر :Gol:

سلام و عرض ادب؛
طبق روایات، دعا یکی از ابزارهای موثر در بسیاری از زوایای زندگی مادی و معنوی است و حتی بسیاری مشکلات دنیایی انسان و رفع نیازهای مادی او مبتنی بر دعا ودرخواست است.
امام کاظم علیه السلام می فرماید :
"عَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ فَإِنَّ الدُّعَاءَ لِلَّهِ وَ الطَّلَبَ إِلَى اللَّهِ يَرُدُّ الْبَلَاءَ وَ قَدْ قُدِّرَ وَ قُضِيَ وَ لَمْ يَبْقَ إِلَّا إِمْضَاؤُهُ فَإِذَا دُعِيَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سُئِلَ صُرِفَ الْبَلَاءُ صَرْفَةً ؛ (1) بر شما باد که پایبند دعا باشید. زیرا دعا به درگاه خدا و طلب کردن از او ، بلایی را که مقدر شده و حکم بدان شده و جز اجرای آن چیزی نمانده است برطرف می گرداند. پس اگر خداوند را خوانده و از او چیزی خواسته شود، به یک باره بلا بر می گرددد.
اما به این نکته باید توجه داشت کهاز نظر تعالیم دینی استجابت دعا همواره به معنای بر آورده شدن و عملی شدن آنچه ما خواسته ایم نیست.
بر این اساس، اشتباه در فهمیدن معنای استجابت، مهمترین اشکالی است که به دیدگاه مطرح شده وارد است.
فهم نادرست حقیقت و کاربُرد دعا می‌تواند توقعی را ایجاد کند که دعا را به یک عامل تخدیر کننده تبدیل نماید . به جای تقویت روحیه و اراده و بالا بردن قدرت اعتماد به نفس، بیداری دل و اندیشه، باعث ناامیدی، سرخوردگی از دین و دین‌داری، سرگردانی، پوچ‌گرایی و لاابالی‌گری، عقب‌ماندگی، ذلت و نادانی باشد.
از این رو نتایج مثل این که " اگر با دعا نتیجه گرفته نشد، این باور تقویت می شود که در زمان غیبت، احادیث و روایاتی که در مورد فضیلت خواندن دعاها یا سوره ها و آثار مداومت بر آنها آمده، جواب نمی دهد " درست نیست.
زیرا برای برآورده شدن حاجت، دعا و توسل به تنهایی کافی نیست. زیرا خداوند حکیم نظام هستی را بر پایه اسباب و مسببات قرار داده؛ یعنی برای پیدایش هر پدیده ای، علتی خاص و برای حل هر مشکلی راهکارهای ویژه ای تعیین نموده است.
از یک سو به انسان « عقل و اندیشه » عنایت کرد تا با کمک آن و مشورت با دیگران راه حل مشکلات را بیابد و افق آینده زندگی خویش را ببیند. بر آن اساس تدبیر و برنامه ریزی کند. به هدف برسد، از سویی دیگر دو گونه اسباب و علل مقرر داشته است: مادی و معنوی.
روشن است دعا و توسل که از اسباب معنوی است، به تنهایی راه­ حل صددرصدی برای حل مشکلات نیست. نمى‏تواند جاى کار ، تلاش ، برنامه ریزى و به کار گیری تخصص در هر کاری را بگیرد، بلکه مکمل آن مى‏ تواند باشد.
بنابراین لازم است، هم به عوامل مادی توجه شود و هم به عوامل معنوی.

پی نوشت :
1. ثقه الاسلام كليني، كافي، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1365 ه.ش، ج2، ص 470 .

اتفاقا در این دوره زمانی بندگی به شرط مزد بیشترجواب میدهد اگر هم فردی بخواهد مانند عرفا واولیا بدون شرط و مزد بندگی کند لازمه اش آن است که مدتی به شرط مزد بندگی کرده باشد

پرسش:

آيا كسي مي تواند بگويد من این دعا رو می خوانم تا این نتیجه را بگیرم، اگر نتیجه گرفتم،ایمانم را قوی تر می کنم،و به گونه اي عبادت مي كنم كه به شرط مزد نباشد و اگر نتیجه اي نگرفتم، معلوم مي شود که در زمان غیبت،این احادیث و روایات جواب نمی دهد! آيا در اين دیدگاه مشکلی هست؟


پاسخ :
طبق روایات، دعا یکی از ابزارهای موثر در بسیاری از زوایای زندگی مادی و معنوی است و حتی بسیاری مشکلات دنیایی انسان و رفع نیازهای مادی او مبتنی بر دعا ودرخواست است.
امام کاظم علیه السلام می فرماید :
"عَلَيْكُمْ بِالدُّعَاءِ فَإِنَّ الدُّعَاءَ لِلَّهِ وَ الطَّلَبَ إِلَى اللَّهِ يَرُدُّ الْبَلَاءَ وَ قَدْ قُدِّرَ وَ قُضِيَ وَ لَمْ يَبْقَ إِلَّا إِمْضَاؤُهُ فَإِذَا دُعِيَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سُئِلَ صُرِفَ الْبَلَاءُ صَرْفَةً ؛ (1) بر شما باد که پایبند دعا باشید. زیرا دعا به درگاه خدا و طلب کردن از او ، بلایی را که مقدر شده و حکم بدان شده و جز اجرای آن چیزی نمانده است برطرف می گرداند. پس اگر خداوند را خوانده و از او چیزی خواسته شود، به یک باره بلا بر می گرددد.
اما به این نکته باید توجه داشت که
از نظر تعالیم دینی استجابت دعا همواره به معنای بر آورده شدن و عملی شدن آنچه ما خواسته ایم نیست.

بر این اساس، اشتباه در فهمیدن معنای استجابت، مهمترین اشکالی است که به دیدگاه مطرح شده وارد است.
فهم نادرست حقیقت و کاربُرد دعا می‌تواند توقعی را ایجاد کند که دعا را به یک عامل تخدیر کننده تبدیل نماید . به جای تقویت روحیه و اراده و بالا بردن قدرت اعتماد به نفس، بیداری دل و اندیشه، باعث ناامیدی، سرخوردگی از دین و دین‌داری، سرگردانی، پوچ‌گرایی و لاابالی‌گری، عقب‌ماندگی، ذلت و نادانی باشد.

از این رو نتایج مثل این که " اگر با دعا نتیجه گرفته نشد، این باور تقویت می شود که در زمان غیبت، احادیث و روایاتی که در مورد فضیلت خواندن دعاها یا سوره ها و آثار مداومت بر آنها آمده، جواب نمی دهد " درست نیست.
زیرا برای برآورده شدن حاجت، دعا و توسل به تنهایی کافی نیست. زیرا خداوند حکیم نظام هستی را بر پایه اسباب و مسببات قرار داده؛ یعنی برای پیدایش هر پدیده ای، علتی خاص و برای حل هر مشکلی راهکارهای ویژه ای تعیین نموده است.

از یک سو به انسان « عقل و اندیشه » عنایت کرد تا با کمک آن و مشورت با دیگران راه حل مشکلات را بیابد و افق آینده زندگی خویش را ببیند. بر آن اساس تدبیر و برنامه ریزی کند. به هدف برسد، از سویی دیگر دو گونه اسباب و علل مقرر داشته است: مادی و معنوی.
روشن است دعا و توسل که از اسباب معنوی است، به تنهایی راه­ حل صددرصدی برای حل مشکلات نیست. نمى‏تواند جاى کار ، تلاش ، برنامه ریزى و به کار گیری تخصص در هر کاری را بگیرد، بلکه مکمل آن مى‏ تواند باشد.
بنابراین لازم است، هم به عوامل مادی توجه شود و هم به عوامل معنوی.

پی نوشت :
1. ثقه الاسلام كليني، كافي، دار الكتب الاسلاميه، تهران، 1365 ه.ش، ج2، ص 470 .

موضوع قفل شده است