جمع بندی توهین به چادر به خاطر رفتار برخی افراد

  جمع بندی پرسش: بعضی افراد نسبت به پوشش چادر و حجاب نظر خوبی ندارند و بیان می کنند که فلانی با پوشش چادر، گناه و کارهای قبیح هم انجام می دهد. در مقابل این افراد چه باید گفت؟   پاسخ: حجاب و مراعات کردنِ‌ حدودِ‌ پوشش، یکی از اوامر الهی ست که می تواند با پوشیدن چادر به بهترین شکلی محقق شود. هرچند همانطور که می دانید، چادر تمام پوشش و حجاب نیست و خیلی بانوان هستند که به رغم استفاده کردن از چادر، پوششِ مورد نظر اسلام را ندارند و حجابشان کامل نیست. حجاب هم مثل سایر اعمال مراتبی دارد و از حجابِ‌ حداقلی شروع می شود تا برترین و کاملترین نوع آن. پس می توان گفت چادر لزوما به معنای مراعات بهترین نوع حجاب نیست؛ و در نتیجه، با توجه به این استدلال، چطور می توان چادر را به معنای مراعاتِ تمام اوامر و نواهی الهی دانست!؟ به عبارت دیگر، با دیدنِ کسی که چادر پوشیده، حتی نمی توان گفت که حجاب را به معنای واقعی مراعات کرده؛ پس چطور می توان از او انتظار داشت که در تمامی اعمالش به نحو احسن دقت داشته باشد؟! حجاب تنها یکی از اوامر الهی ست. مگر کسی که در مدرسه در ریاضی استعداد خوبی دارد و نمرات بالایی می گیرد، لزوما باید در ادبیات هم قوی باشد؟! آیا می توان گفت فلانی که نجار خوبی ست، چرا نمی تواند یک گیاه ساده را پرورش  دهد؟ یا فلانی که فوتبالیست خوبی ست، چرا شنا بلد نیست!؟ ایا می توان با این استدلال، مهارت نجاری یا فوتبال را در این افراد انکار کرد؟ یا می توان این مهارت ها را عامل یا مانعی برای مهارت های دیگر دانست!؟ پس هر کسی ممکن است در یک یا چند جنبه از مسائل دینی خوب عمل کرده و در مابقی امور ضعیف باشد. همانطور که در مدرسه در نهایت باید حداقلی را در معدل کسب کرد و هر کسی به میزان تلاشی که کرده رتبه ی بالاتری دارد، دینداری و تلاش برای رسیدن به سعادت نیز دارای مراتب است. نماز و سایر عبادات می تواند صرفا در صحت انجام شوند و می توانند به بهترین شکل و در کاملترین نحو ادا شوند. البته توجه بفرمایید که این حرف بدین معنا نیست که ما می توانیم راجع به دیگران اظهار نظر کرده و آنها را قضاوت کنیم. به هیچ وجه! هیچکس حق ندارد دیگران را به هیچ نحوی قضاوت کرده و او را بد یا گناهکار بداند. قضاوت کردن تنها شأن خداوند عزوجل است و ما صرفا می توانیم اعمال را به خوب یا بد تقسیم کنیم. غیبت بد و گناه است؛ اما اینکه «فلانی غیبت کرد، پس گناهکار و جهنمی ست»، به هیچ عنوان درست نیست. چون ما از تمام جوانب امور اطلاع نداریم. شاید بلافاصله بعد از بیانِ حرف، در دل پشیمان شده و توبه کرده باشد. یا شاید حرفی که زده،‌ جزء استثنائات غیبت محسوب شود. و شاید .... . پس به هیچ عنوان نمی توان کسی را گناهکار و جهنمی دانست و سرزنش کرد. نسبت به دیگران ما همواره وظیفه داریم که حمل بر صحت کرده و اعمالشان را توجیه کنیم. به همین اندازه، باید نسبت به خود سختگیر و دقیق بود. نمی توان صرفا با مراعات کردن یکی از امور دینی، خود را عاقبت به خیر و بهشتی حساب کرد.