جمع بندی توضیح درباره دو بال خوف و رجا

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
توضیح درباره دو بال خوف و رجا

با عرض سلام و احترام،

این حدیث از دو بال خوف و رجا، جز خوف برای من باقی نگذاشته.

مگر غیر این هست که امام صادق (ع) فرمودند که قبض روح مومن مانند بوییدن گل هست؟

و مگر غیر این هست که ازرائیل با روی خوش و گلی برای مومنین ظاهر خواهد شد؟

و مگر غیر این است که مومن بعد مرگ 14 معصوم (ع) و یا امام علی (ع) را در کنار خود خواهد دید؟ و حضرت سفارش فرد مرده رو به ملک نمیکند؟

در این حدیث، شخص مرحوم که از عالم اموات بازگشته، خود رو مومنی بی نقص معرفی میکنه اما اتفاقاتی که بر وی حادث شده، طبق روایات دیگر بر افراد بی دین یا سهل انگار حادث خواهد شد، برای مثال در کلام امام صادق (ع) مرگ فرد بی دین یا کسی که بدرستی دینداری نکرده، مانند آن هست که یک بوته خار رو از گلویش بیرون بکشند.

میخواستم نظر کارشناسان محترم رو در این باره بدونم. ممنونم.

متن حدیث:

http://www.askdin.com/showthread.php?t=17012

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد واسع

بسمه تعالی
با سلام و احترام
در اینکه در حالت احتضار و سکرات موت و بعد از آن دقیقا چه اتفاتی رخ می دهد و انسان از چه گردنه هایی عبور می کند و چه مراحل دشواری را طی میکند بیش از آنچه در برخی از آیات و روایات ذکر شده است نمی توان به طور دقیق قضاوت کرد زیرا برای هر انسانی این مراحل متفاوت و متغیر است و به مختصر تفاوتی در اعمال آدمی این اتفاقات تغییر می کند لذا هر انسانی به طور جداگانه باید مورد ارزیابی قرار گیرد که برای کسانی که در دنیا هستند این امکان وجود ندارد. از این رو باید به کلیات موجود در این مسائل بسنده کرد و از ورود به جزئیات آن که کسی جز خدا و معصومان علیهم السلام از ان خبر ندارد پرهیز نمود . گمانه زنی ها و داستان سرایی ها و ذکر خواب ها و رویاها و یا برخی از مطالب تاریخی که بعضا به صورت روایت هم از انها تعبیر می شود نمی تواند دقایق و ظرایف سکرات مرگ و دوران برزخ را برای آدمی رمزگشایی کند. قاعده همان است که انسان مومن مرگ راحتی دارد و انسان کافر مرگ دشواری را در پیش دارد، معصیت های انسان مومن در سختی جان کندن موثر است و هر چه ایمان ادمی از استحکام بیشتری برخوردار باشد قبض روح او آسانتر خواهد بود. اما همه اینها ذکر قاعده است و ممکن است یک عمل مختصر انسان مومن تغییر دهنده شیوه قبض روح او باشد. بر این اساس نمی توان دقیقا نسبت به این مسائل داوری کرد. امیر المومنین علی (علیه السلام) بعد از ذکر برخی از دقائق و ظرائف سکرات مرگ می فرماید: آرى براى مرگ دشواريهايى است سخت‏تر از آنكه قابل وصف باشد، و سختى‏هايى است كه عقول از درك آن ناتوان است‏.
[1] بنابراین ما باید از این اجمال خود بخوانیم حدیث مفصلی را که همه ما در پیش داریم. از این رو در ادامه
با ذکر چند روایت از کتاب منتخب میزان الحکمه بحث را خاتمه می دهیم:
امام على عليه السلام: هر كه مرا دوست داشته باشد، در هنگام مرگش مرا آن گونه كه خوشايند اوست بيابد و هركه مرا دشمن داشته باشد، به هنگام مرگش مرا بدان گونه كه ناراحت شود بيابد.
امام صادق عليه السلام‏- در پاسخ به اين پرسش كه آيا مؤمن از جان‏ كندن‏ خود ناراحت مى‏شود؟- فرمود: نه، به خدا، زمانى كه ملك الموت براى ستاندن جانش مى‏آيد، او بى‏ تابى مى‏كند. امّا ملك الموت به او مى‏گويد: اى دوست خدا! بى‏تابى مكن؛ زيرا سوگند به آنكه محمّد صلى الله عليه و آله را برانگيخت، من از پدر مهربانى كه به بالينت بيايد، با تو خوش رفتارتر و مهربانترم. چشمت را باز كن و بنگر. رسول خدا صلى الله عليه و آله و اميرمؤمنان و فاطمه و حسن و حسين و امامان از نسل آنها، عليهم السلام، در برابرش نمايان مى‏شوند و به او گفته مى‏شود: اين رسول خدا و ... رفيقان و همرهان تو هستند ... در اين هنگام، چيزى براى او خوش تر از اين نيست كه جانش ستانده شود و به منادى بپيوندد.
امام صادق عليه السلام: هيچ كس نيست كه دوستدار ما و دشمن دشمنان ما باشد و بميرد، مگر اينكه [در هنگام مرگش‏] رسول خدا صلى الله عليه و آله و اميرمؤمنان و حسن و حسين- صلوات اللَّه عليهم- حاضر شوند و اگر دوستدار ما نباشد، آنان را به گونه‏ اى كه ناراحت شود، مشاهده كند. دليل بر اين مطلب، فرموده اميرمؤمنان عليه السلام به حارث همدانى است كه:
اى حارث همدانى! هر كس بميرد مرا
رو در رو مى‏بيند، مؤمن باشد يا منافق.
[2]

اعاذناالله من شرور انفسنا و سیئات اعمالنا.



[/HR][1] . شریف الرضی ، محمد بن حسین(1414ق) نهج البلاغه(للصبحی صالح) ص 341، خطبه 221.

[2] محمدى رى‏شهرى، محمد، (1388ش)منتخب ميزان الحكمة، 2جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ: 8. منتخب ميزان الحكمة ؛ ج‏2 ؛ ص1133.

سپاس فراوان از شما استاد واسع، و همه عزیزان زحمت کش askdin.

با وجود مسائلی که فرمودید ایا میشه به سفارش حضرت صادق (ع) برای روزه ی سه روز آخر ماه رجب جهت رهایی از سختی های قبر و سکرات مرگ و... اتکا کرد؟

امام صادق (ع) فرمودند: اى سالم، هر كه یك روز از آخر این ماه را روزه بدارد، خدا او را از سختى سكرات مرگ و از هراس پس از مرگ و از عذاب قبر ایمن می كند؛ و هر كه دو روز آخر این ماه را روزه بدارد، به آسانى از صراط می گذرد؛ و هر كه سه روز آخر این ماه را روزه بدارد، از وحشت بزرگ روز قیامت و از سختی هاى آن روز ایمن مى شود و برات آزادى از آتش دوزخ را به او عطا مى كنند.

بند چهارم مقاله ی زیر راجع به روزه ی سه روز آخر ماه رجب:

https://article.tebyan.net/316880/%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%87-%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%86-3-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D8%B1%D8%AC%D8%A8-%D8%B1%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%B3%D8%AA-%D9%86%D8%AF%D9%87%DB%8C%D8%AF-

با سلام و احترام
سفارشات اهل بیت علیهم السلام درباره عواملی که می تواند برای کاستن فشار قبر و جان دادن آسان تر مطرح باشد مورد توجه و اهتمام بوده و با توجه به اشراف اهل بیت نسبت به دقائق و ظرافت های سکرات مرگ و عالم برزخ و قیامت حائز اهمیت می باشد.

سوال: کیفیت قبض روح انسان مومن چگونه است و چه تفاوتی با کافر دارد؟

پاسخ:

در اینکه در حالت احتضار و سکرات موت و بعد از آن دقیقا چه اتفاتی رخ می دهد و انسان از چه گردنه هایی عبور می کند و چه مراحل دشواری را طی میکند بیش از آنچه در برخی از آیات و روایات ذکر شده است نمی توان به طور دقیق قضاوت کرد زیرا برای هر انسانی این مراحل متفاوت و متغیر است و به مختصر تفاوتی در اعمال آدمی این اتفاقات تغییر می کند لذا هر انسانی به طور جداگانه باید مورد ارزیابی قرار گیرد که برای کسانی که در دنیا هستند این امکان وجود ندارد. از این رو باید به کلیات موجود در این مسائل بسنده کرد و از ورود به جزئیات آن که کسی جز خدا و معصومان علیهم السلام از ان خبر ندارد پرهیز نمود . گمانه زنی ها و داستان سرایی ها و ذکر خواب ها و رویاها و یا برخی از مطالب تاریخی که بعضا به صورت روایت هم از انها تعبیر می شود نمی تواند دقایق و ظرایف سکرات مرگ و دوران برزخ را برای آدمی رمزگشایی کند. قاعده همان است که انسان مومن مرگ راحتی دارد و انسان کافر مرگ دشواری را در پیش دارد، معصیت های انسان مومن در سختی جان کندن موثر است و هر چه ایمان ادمی از استحکام بیشتری برخوردار باشد قبض روح او آسان تر خواهد بود. اما همه اینها ذکر قاعده است و ممکن است یک عمل مختصر انسان مومن تغییر دهنده شیوه قبض روح او باشد. بر این اساس نمی توان دقیقا نسبت به این مسائل داوری کرد. امیر المومنین علی (علیه السلام) بعد از ذکر برخی از دقائق و ظرائف سکرات مرگ می فرماید:


« إِنَّ لِلْمَوْتِ لَغَمَرَاتٍ هِيَ أَفْظَعُ مِنْ أَنْ تُسْتَغْرَقَ بِصِفَةٍ أَوْ تَعْتَدِلَ عَلَى عُقُولِ أَهْلِ الدُّنْيَا» آرى براى مرگ دشواري هايى است سخت‏ تر از آنكه قابل وصف باشد، و سختى‏ هايى است كه عقول از درك آن ناتوان است‏.[1]

بنابراین ما باید از این اجمال خود بخوانیم حدیث مفصلی را که همه ما در پیش داریم. از این رو در ادامه با ذکر چند روایت از کتاب منتخب میزان الحکمه بحث را خاتمه می دهیم:

- الامام علی (علیه السلام): إِنَّ لِلْمَوْتِ لَغَمَرَاتٍ هِيَ أَفْظَعُ مِنْ أَنْ تُسْتَغْرَقَ بِصِفَةٍ أَوْ تَعْتَدِلَ عَلَى عُقُولِ أَهْلِ الدُّنْيَا
امام على (عليه السلام) فرمود: هر كه مرا دوست داشته باشد، در هنگام مرگش مرا آن گونه كه خوشايند اوست بيابد و هركه مرا دشمن داشته باشد، به هنگام مرگش مرا بدان گونه كه ناراحت شود بيابد.


- الإمامُ الصّادقُ (عليه السلام‏) لمّا سُئلَ: هل يُكرَهُ المؤمنُ على‏ قَبضِ رُوحِهِ؟-: لا واللَّهِ، إنّهُ إذا أتاهُ ملَكُ المَوتِ لقَبضِ رُوحهِ جَزِعَ عِندَ ذلكَ، فيَقولُ لَهُ ملَكُ المَوتِ: يا وَليَّ اللَّهِ لا تَجزَعْ، فوالّذي بَعَثَ محمّداً (صلى الله عليه و آله) لَأنا أبَرُّ بِكَ وأشفَقُ علَيكَ من والِدٍ رَحيمٍ لو حَضَرَكَ، افتَحْ عَينَكَ فانظُرْ. قالَ: ويُمَثَّلُ لَهُ رسولُ اللَّهِ (صلى الله عليه و آله) وأميرُ المؤمنينَ وفاطمةُ والحسنُ والحسينُ والأئمةُ من ذُرِّيتِهِم (عليهم السلام) فيقالُ لَهُ: هذا رسولُ اللَّهِ و ...رُفَقاؤكَ ... فما شي‏ءٌ أحَبَّ إلَيهِ مِنِ استِلالِ رُوحِهِ واللُّحوقِ بالمُنادي.
امام صادق (عليه السلام‏) در پاسخ به اين پرسش كه آيا مؤمن از جان‏ كندن‏ خود ناراحت مى‏شود؟- فرمود: نه، به خدا، زمانى كه ملك الموت براى ستاندن جانش مى‏آيد، او بى‏ تابى مى‏كند. امّا ملك الموت به او مى‏گويد: اى دوست خدا! بى‏تابى مكن؛ زيرا سوگند به آنكه محمّد (صلى الله عليه و آله) را برانگيخت، من از پدر مهربانى كه به بالينت بيايد، با تو خوش رفتارتر و مهربانترم. چشمت را باز كن و بنگر. رسول خدا (صلى الله عليه و آله) و اميرمؤمنان و فاطمه و حسن و حسين و امامان از نسل آنها، (عليهم السلام) در برابرش نمايان مى‏شوند و به او گفته مى‏شود: اين رسول خدا و ... رفيقان و همرهان تو هستند ... در اين هنگام، چيزى براى او خوش تر از اين نيست كه جانش ستانده شود و به منادى بپيوندد.

- الامام الصادق (عليه السلام): ما يَموتُ مُوالٍ لَنا مُبغِضٌ لأعدائنا إلّا ويَحضُرُهُ رسولُ‏ اللَّهِ صلى الله عليه و آله و أميرُالمؤمنينَ والحسنُ والحسينُ (عليهم السلام) فَيَسُرُّوهُ ويُبَشِّروهُ، وإن كانَ غيرَ مُوالٍ لَنا يَراهُم بحَيثُ يَسوؤهُ.
والدّليلُ على‏ ذلكَ قَولُ أميرِ المؤمنينَ (عليه السلام) لحارثِ الهَمْدانيِّ:

width: 90% align: center

يا حارَ هَمْدانَ مَن يَمُتْ يَرَني‏
[/TD]
[TD]مِن مؤمنٍ أو مُنافِقٍ قُبُلا


- امام صادق (عليه السلام) فرمود: هيچ كس نيست كه دوستدار ما و دشمن دشمنان ما باشد و بميرد، مگر اينكه [در هنگام مرگش‏] رسول خدا (صلى الله عليه و آله) و اميرمؤمنان و حسن و حسين (صلوات اللَّه عليهم) حاضر شوند و اگر دوستدار ما نباشد، آنان را به گونه‏ اى كه ناراحت شود، مشاهده كند. دليل بر اين مطلب، فرموده اميرمؤمنان (عليه السلام) به حارث همدانى است كه:
اى حارث همدانى! هر كس بميرد مرا رو در رو مى‏بيند، مؤمن باشد يا منافق.
[2]

نکته آخر اینکه توصیه و سفارش هایی که از ناحیه اهل بیت (علیهم السلام) در باره لحظه جان دادن وارد شده است (با توجه به مبهم بودن شرایط و کیفیت جان دادن هر یک از انسانها) کاملا مورد اهتمام بوده و برای رهایی از سختی های سکرات مرگ به مقدار مقدور و میسور مفید بوده و انجام آنها دارای فوائد و برکات بسیاری است.

اعاذناالله من شرور انفسنا و سیئات اعمالنا


[/HR][1] . شریف الرضی ، محمد بن حسین(1414ق) نهج البلاغه(للصبحی صالح) ص 341، خطبه 221.
[2] محمدى رى‏ شهرى، محمد، (1388ش)منتخب ميزان الحكمة، 2جلد، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر - قم - ايران، چاپ: 8. منتخب ميزان الحكمة ؛ ج‏2 ؛ ص1133.
موضوع قفل شده است