جمع بندی تناقض ظاهری آیات قرآن در مورد ایمان آورندگان به حضرت موسی

سلام
اول اینکه گفته شد کفر مرتبط با سحر کفر عملی است مثل ترک نماز نه کفر عقیدتی
از طرف دیگر عنوان نفاق به کسی نسبت داده می شود که کفر عقیدتی را پنهان کند در حالیکه آنها به عنوان ساحر کافر نبوده اند که بخواهند آنرا پنهان کنند

یک اصل عقلایی وجود دارد که اثبات شی نفی ماعدا نمی کند یعنی اثبات ایمان عده ای از قوم موسی نافی ایمان دیگران نیست
اول اینکه این آیه مرتبط با ابتدای دعوت موسی ع است چرا که می دانیم پس از چندی همه قوم بدو ایمان آورند پس اینکه می فرماید ذریه ای یا عده ای از قومش، مربوط به اول دعوت اوست
بنابر این منافاتی ندارد با ایمان سحره

دیگر اینکه شما پاسخ سوالات ما را از متن مرتبط با سحره فرعون در سور مختلف از جمله سوره طاها نمی دهید بعد می پرسید چرا جواب فلان سوال غیر مرتبط را نداده اید؟

ر اینکه علت عدم ایمان بقیه را ذکر می کند، موید سخن ما در مورد عدم نفاق سحره نیز هست چون اقتضای ترس و نفاق عدم اظهار ایمان به موسی ع است نه اظهار بدان پس اینکه اظهار کردند نشانه شجاعت و اخلاص آنهاست نه نفاق ایشان . آنها نه تنها اظهار ایمان کردند بلکه فرعون را متهم به اجبار خود برای مقابله با موسی ع نمودند.
و اما در مورد اندازه اژدهای موسی شاهد ما این است که قرآن کریم برعکس شما به ترس سحره و مردم و فرعون از مار موسی هیچ اشاره نکرده در حالیکه به ترسشان از مار ساحران تصریح نموده است واسترهبوهم وجاووا بسحر عظیم اعراف 116

این نشان می دهد که تخیل زایی سحره در مورد طناب و ریسمانهای خود در ذهن افراد همراه با ایجاد ترس بوده اما موسی ع با واقعیتی عینی و بدون نیاز به ایجاد وحشت آن طناب و ریسمانها را با مار خود از بین برد. و همین تفاوت روشن که برعکس مردم خود ساحران در خارج شاهدش بودند بعنوان بیناتی موجب ایمانشان شد
اللهم اهدنا سواء السبیل
یا علیم

سلام

مشکل شما اینست که خوف از فرعون را با خوف از خدا اشتباه گرفته اید ایمان اورندگان از فرعون خوف داشتند نه از خدا و ساحرین ظاهراً از خدا ترس داشتند نه از فرعون .

با سلام

فتا جان متوجه حرفهایم نمیشوی...
داری روی برداشتهای ذهنی خودت جواب میدهی...
فقط توصیه میکنم در خواندن دقت داشته باشی...
من حرفهای لازم را گفتم ...
اگر از شاذ بودن معنایت ناراحتی ناراحت باش...اما در شاذ بودن معنایی که برای ایه کردی شکی نیست....
اگر تفاوت لازم و متعدی را میدانی و این ایه را شاهد مثال میاوری بیاور... از دست من کاری بر نمی اید....
اگر مبنای تفسیری را متوجه نشدی دیگر مقصر من نیستم باید خودت تحقیق کنی....

اگر از شاذ بودن معنایت ناراحتی ناراحت باش...اما در شاذ بودن معنایی که برای ایه کردی شکی نیست....

اگر تفاوت لازم و متعدی را میدانی و این ایه را شاهد مثال میاوری بیاور... از دست من کاری بر نمی اید....
اگر مبنای تفسیری را متوجه نشدی دیگر مقصر من نیستم باید خودت تحقیق کنی....

سلام

جالب است که شما ساحر را که پیروی از شیطان سحر اموخته حتی کافر هم نمیدانید در ایه 102 سوره مبارکه بقره صراحت دارد به اینکه تبعیت کنندگان از شیاطین کافر شده و سحر اموختند .

له به شرط انکه قیدی نداشته باشد و اینکه در اغاز دعوت موسی بوده یا در نهایت ان نظر شماست و باید ثابت شود.

عنی چه را باید پاسخ بدهم که نداده ام بنده باراها گفته ام و بر ان اصرار دارم که دو صد گفته چون نیم کردار نیست شما کردارش را اثبات کنید بنده در خدمتم .

شما اول ثابت کنید ساحران ایمان اوردند سپس از ان به نتایج دلخواهتان برسید همه بحث بر سر ایمان ساحران است .

جالب است در این ایه میفرماید خود موسی وقتی مار را دید ترسید انوقت شما میفرمایید دیگران از ثعبان مبین نترسیدند .

قرینه هست از جمله اینکه بعدش دعای قوم موسی ع را نقل می کند که نجات از دست ظالمان را خواستند . خوب این دعا مربوط به آغاز دعوت موسی ع بوده که در دست فرعون اسیر بودند نه بعدها که به یاری خدا و معجزات موسی ع نجات یافتند (یونس 85 و 86)

شما ادله و شواهد روشن آیات سوره مبارکه طاها که داستان مبارزه مقابله ساحران را مشروح نقل می کند ندادید. آنجا به ایمان آنها و دلایلشان وو تصریح کرده است.

قرآن کریم اعتراف و ایمان آنها را نقل کرده است و نفرموده آنها دروغ گفته اند یا از نفاق بوده یا از ترس بوده بلکه فرموده این ایمان از مشاهده معجزه و یا همان بینات بوده است لذا دلیلی ندارد آنرا به نفاق برخی مدعیان ایمان در جای دیگر قرآن ملحق کنیم. این الحاق با وجود ادله مذکور در خود متن قرآن بی معناست

برای سحره که کارشان تبدیل ریسمان به مار بوده تبدیل شدن عصا به مار چیز ترس آوری نبوده است اما برای موسی که تا آن زمان این امر عجیب را ندیده بود موجب ترس شد
آنچه که موجب ایمان آنها شد درک اعجاز موسی در مقابل سحر خود بود و این چیزی است که قرآن با تعبیر بینات از آن سخن رانده است . شما نص قرآن را رها می کنید و اجتهاد می فرمایید.

خیلی روشن است پس از اینکه کار ساحران تمام میشود میفرماید سرانجام کسی به موسی ایمان نیاورد مگر فرزندانی از قوم خودش

کدام ایه تصریح به ایمان انان دارند همه انچه در ان ایات است نقل قولی از جانب ساحران است باید دلیل توبه واقعی و پذیرش انرا بیاورید .

بله مردم کوفه نیز از این ادعاها بسیار کردند و دیده شد که در عمل چه کردند .

قران کریم گفتار انان را نقل کرده نه کردار انان را ایات دیگری هم که نقل شد تعریف سحر است و ساحر وقتی کسی از شیطان تبعیت میکند و اموزش خیر ملائکه را تبدیل به سحر میکند چگونه ممکن است یکباره تبدیل به قدیس شود

در ایه 102 سوره بقره میفرماید شیطان صفت ها به کفر گراییده و به مردم سحر میاموختند انوقت میفرمایید ساحر کافر نیست .

این شما هستید که مرتباً از خودتان چیزی به قران اضافه میکنید در جائی که موسی میهراسد صحبت از دیدن جان است که به مجاز تعبیر به مار شده و در جائی که در نزد فرعون عصایش را میندازد صحبت از ثعبان است ثعبان یعنی اژدها که شما از پیش خودتان از ان بعنوان مار کوچکی تعبیر میکنید ایا این تفسیر به رای نیست ایا این تحریف نیست .

سلام
ظاهرا شما با زبان قرآن زیاد آشنا نیستید . داب قرآن کریم در بسیاری از موارد این است که مطالب را بطور کامل در یکجا ذکر نمی کند بلکه ابعاد و اجزاء مختلف آن را در جاهای مختلف ذکر می کند مثل همین آیات که به ایمان عده ای از بنی اسرائیل اشاره کرده و در سوره طاها به ایمان ساحران. این روش باعث سوء برداشت برخی افراد می شود. شما ببینید علت رد شفاعت از سوی اهل سنت چیست ؟ آنها بلافاصله آیاتی را ذکر می کنند که ظاهرا شفاعت را بطور مطلق رد کرده است اما در جای دیگر می بینیم استثناء ات آن و ابعاد دیگرش ذکر شده اما با این وجود اهل سنت از آیات اولیه دست نمی کشند. پس ذکر ایمان سحره در آیات دیگر منافات با این گفتار در آیات بالا ندارد و هردو باید دیده شوند و نه تنها یکی از آنها. همانطور که در مساله شفاعت علاوه بر اختصاص شفاعت به خدای متعال شفاعت افراد مورد رضای حق هم باید در نظر گرفته شود چون هردو از آیات قرآنی اخذ شده اند.

نقل قول بدون هیچگونه رد یا حتی مذمت دلیل بر صدق است وگرنه قرآن کریم حتما بدان اشاره ای می کرد.

اولا با شهادت سحره بلافاصله بعد ایمان فرصتی برای عمل آنها بوجود نیامد
ثانیا ایمان بدترین آدمها هم چیز عجیبی نیست وگرنه دلیلی نداشت انبیاء برای اقوام کافر فرستاده شوند
ثالثا گفتیم که منظور از کفر ساحران کفر عقیدتی نیست که موجب خروج از دین می شود بلکه کفر عملی است هیچ عالم مسلمان ساحر را کافر و نجس نمی داند بغیر شما برادر

شما که می فرمایید سخنتان بر اساس نص قرآن است بفرمایید کجای قرآن نوشته مشاهده مار در دفع اول به مشاهده جان بوده است ؟
و اما ثعبان یا اژدها منظور مار بزرگ است اما نه آنقدر که در افسانه ها آمده است چراکه برای خوردن چند تکه ریسمان به یک اژدهای کذایی دوازده متری نیازی نیست.
یا علیم

سلام

چرا مطالب را به حاشیه میکشید شما فرمودید که ایمان اندکی از ذریه قوم موسی در اوایل رسالت اش بوده یعنی ایمان ساحرین را شامل نمیشده و تسلسل ایات سوره یونس نشان میدهد که ایمان قلیلی از قوم موسی بعد از ایمان ظاهری ساحران بوده یعنی ایمان ساحران را شامل نمیشود از این روشن تر هم مگر میشود .

نقل قول بدون رد صریح دلیل بر صدق نیست پیامبر ایمان ظاهری ابوسفیان و دیگر منافقان را رد صریح نمیکند با انان معاشرت میکند و از غذا انان هم میخورد ولی انان را به بازی هم نمیگیرد . کافر نجس کافری است که صراحتاً اعلام کفر کند وقتی کسی کفر خفی داشته باشد شما نمیتوانید او را نجس بدانید ولی باید مواظب باشید سامری هم از سحر استفاده کرد و گوساله را ساخت البته در غیاب موسی غضب موسی هم از برادرش بهمین واسطه بود که چرا اجازه داده که سامری چنین حرکتی بکند .

کفر ساحر را قران کریم به صراحت اعلام میکند نه بنده اما کافر یا حربی است یا نیست

به گواهی قران ترس موسی فقط از چوب دستی متحرک خودش نبوده بلکه از ریسمانهای متحرک انان نیز ترسیده است همچنین مردمی هم که در محل بوده اند از سحر بزرگی که انان بوجود اورده اند ترسیده اند سحر بزرگ را مار بزرگ میتواند ببلعد اما این دوازده متر را شما اضافه کردید لطف کنید چیزی از خودتان نبافید که اینها تفسیر به رای است وقتی موسی و جمیع مردم ناظر از سحر بزرگ انان ترسیده اند چطور ممکن است انان از موجودی که همه انها را بلعیده نترسند و ظاهراً اعلام ایمان نکنند .

قَالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیهُمْ یخَیلُ إِلَیهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَى«66»
گفت [نه] بلکه شما بیندازید پس ناگهان ریسمانها و چوبدستی‏هایشان بر اثر سحرشان در خیال او [چنین] می‏نمود که آنها به شتاب می‏خزند

فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُوسَى«67»
و موسی در خود بیمی احساس کرد
قَالَ أَلْقُوا فَلَمَّا أَلْقَوْا سَحَرُوا أَعْینَ النَّاسِ وَاسْتَرْهَبُوهُمْ وَجَاءُوا بِسِحْرٍ عَظِیمٍ«116»
گفت‏شما بیفکنید و چون افکندند دیدگان مردم را افسون کردند و آنان را به ترس انداختند و سحری بزرگ در میان آوردند

با سلام و خسته نباشید، قران در آیات سوره اعراف میفرماید :

وَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِدِينَ

و ساحران (بی‌اختیار) به سجده افتادند.(7:120)

قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ

و گفتند: «ما به پروردگار جهانیان ایمان آوردیم؛(7:121)

اما بعد ها در آیات سوره یونس میفرماید :

فَمَا آمَنَ لِمُوسَىٰ إِلَّا ذُرِّيَّةٌ مِنْ قَوْمِهِ عَلَىٰ خَوْفٍ مِنْ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِمْ أَنْ يَفْتِنَهُمْ ۚ وَإِنَّ فِرْعَوْنَ لَعَالٍ فِي الْأَرْضِ وَإِنَّهُ لَمِنَ الْمُسْرِفِينَ

هیچ کس به موسی ایمان نیاورد، مگر گروهی از فرزندان قوم او؛ (آن هم) با ترس از فرعون و اطرافیانش، مبادا آنها را شکنجه کنند؛ زیرا فرعون، برتری‌جویی در زمین داشت؛ و از اسرافکاران بود!(10:83)

حال اینجا چند احتمال مطرح است، یا ساحران همان گروهی از فرزندان قوم او بوده اند که ایمان آورده اند ، یا اینکه نوعی تناقض گویی وجود دارد ، یا اینکه شما بفرمایید چه اتفاقی افتاده است .