جمع بندی تناسب بین ابدی بودن آخرت و تعیین تعداد برای روزهای آن

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تناسب بین ابدی بودن آخرت و تعیین تعداد برای روزهای آن


عرض سلام و خسته نباشید

گفته میشود که آخرت ابدی است و همیشه ادامه خواهد داشت. از طرفی گفته میشود مثلاً 1 روز قیامت برابر با 50،000 روزِ دنیاست (در سوال ، تعداد مد نظرم نیست)

حال سوال من این است که جهانی که ابدی است ، تعیین تعداد برای روزهای آن چه موضوعیتی دارد؟ چه تفاوتی میکند که یک روز آن چقدر باشد؟ مگر تعداد روزها یا میزان طول آنها در ابدی بودن تاثیرگذار است؟

البته درمورد جهنم دلایلی در ذهن دارم ، ولی برای بهشت ، بطور کامل برایم سوال است

تشکر

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد محراب

[=arial]

Reza-D;609535 نوشت:
گفته میشود که آخرت ابدی است و همیشه ادامه خواهد داشت. از طرفی گفته میشود مثلاً 1 روز قیامت برابر با 50،000 روزِ دنیاست (در سوال ، تعداد مد نظرم نیست)

با سلام
عرض ادب و احترام

بزرگوار اخرت اصطلاح عامی است که باید تبیین شود
انسان پس از مرک و جدایی روح از بدن و پس از ان که روح به وسیله فرشته مرگ قبض شد، در جهان دیگری به نام برزخ قرار می‌گیرد

کسانی که اعمال صاح دارند در بهشت برزخی و کسانی که گناهکارند در جهنم برزخی قرار می گیرند
و منتظراند تا قیامت برپا شود

و اما قیامت

آنچه از بیانات قرآن استفاده می‌شود این است که جهان با رسیدن قیامت پایان می‌یابد
ایات زیادی در مورد پاسان جهان دز قران کریم است که همه حاکی از اتمام جهان ماده است
قرن کریم در مورد قیامت چنین می فرماید

کوه‏ها بعد از مقدماتی متلاشی می‏شود. کوه‏ها در ابتدا به لرزه در می‏آیند

يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا(1) روزى كه زمين و كوهها به لرزه درآيند و كوهها به سان ريگ روان گردند

بعد از جا کنده می‏شوند.
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (2) و زمين و كوه‏ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آنها با يك تكان ريز ريز گردند

سپس به حرکت درمی‏آیند.
وَتَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا (3)و كوهها [جمله] به حركت درآيند

بعد به صورت گرد و غبار پراکنده می‏شوند
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (4) و كوهها [جمله] ريزه ريزه شوند و و غبارى پراكنده گردند

[=arial]
[=arial] [=arial] دریاها برافروخته و منفجر می‏ شوند
وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ (5)و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند

[=arial] [=arial] تاریک شدن خورشید و ماه و ستارگان
إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ إِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ (6) آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد و و آنگه كه ستارگان همى‏تيره شوند

و ایات بسیار دیگری که همه نشان از برپایی قیامت است
انسانها در قیامت است که منتظراند تا به اعمالشان رسیدگی شود

[=arial]پی نوشت:
1-مزمل-14
2-الحاقه 14
3-طور-10
4-واقعه-5و6
5- انفطار -3
6تکویر-1و2

[=arial]

Reza-D;609535 نوشت:
گفته میشود که آخرت ابدی است و همیشه ادامه خواهد داشت. از طرفی گفته میشود مثلاً 1 روز قیامت برابر با 50،000 روزِ دنیاست (در سوال ، تعداد مد نظرم نیست)

باز سلام

این‌ عالمی‌ که‌ ما در آن‌ زیست‌ می‌کنیم‌، عالم‌ مادّه‌ و طبیعت‌ است‌.
یعنی‌ موجودات‌ این‌ عالم‌ دارای‌ مادّه‌ هستند و دارای‌ طبایع‌ مختلف‌. و لازمة‌ عالم‌ مادّه‌، زمان‌ و مکان‌ است‌.

یعنی‌ هیچ‌ مادّه‌ای‌ که‌ خارج‌ از زمان‌ و مکان‌ باشد وجود ندارد
، و زمان‌ و مکان‌ از عوارض‌ لاینفک این‌ جوهر مادّی‌ است‌.
و لذا اسم‌ این‌ عالم‌ را جهان‌ طبع‌ و مادّه‌ گذارده‌اند.

زمان همزاد عالم ماده است

[=arial] یک‌ عالم‌ دیگر داریم‌ که‌ در آن‌ مادّه‌ نیست‌،
وآن عالم‌ مثال‌ و برزخ‌ است‌ که‌ در آنجا حقیقت‌ و ملکوت‌ موجودات‌ بسیار قوی‌تر و عجیب‌تر و شریف‌تر و عالِم‌تر و قادرتر است‌؛
[=arial]

به عبارتی منزگاه انسان پس از عالم ماده عالم برزخ است وانتظار برپایی قیامت است

چون در عالم دیکر ماده نیست به طبع ان زمان هم نیست

[=arial]

Reza-D;609535 نوشت:
حال سوال من این است که جهانی که ابدی است ، تعیین تعداد برای روزهای آن چه موضوعیتی دارد؟ چه تفاوتی میکند که یک روز آن چقدر باشد؟ مگر تعداد روزها یا میزان طول آنها در ابدی بودن تاثیرگذار است؟


باز سلام
قران کریم در ایه 4 سوره معارج چنین می فرمایند:

تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ
فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى‏روند

علامه طباطبایی چنین می نویسند:

منظور از روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است،
به طورى كه از سياق آيات بعدى بر مى آيد، روز قيامت است،

و مراد از اين مقدار - به طورى كه گفته اند - اين است كه اگر آن روز با روزهاى دنيا و زمان جارى در آن تطبيق شود،
معادل پنجاه هزار سال دنيا مى شود،
نه اينكه در آنجا هم از گردش خورشيد و ماه سالهايى شمسى و قمرى پديد مى آيد(1)

دقت نمایید
معادل 50هزار سال است نه این در انحا خورسید گردش دارد و سال وجود دارد

از طرفی
این مطالب مربوط به قیامت است یعنی زمانی که به اعمال انسانها رسیدگی می شود
و پس از رسیدگی به اعمال انسانها برخی به بهشت برخی به جهنم می روند
و در بهشت و جهنم طبق مطالب بالا زمان نیست

پی نوشت:
1- طباطبایی-المیزان-ج20-ص8

[=arial]

Reza-D;609535 نوشت:
البته درمورد جهنم دلایلی در ذهن دارم ، ولی برای بهشت ، بطور کامل برایم سوال است


با سلام
همان طور که در پست های بالا گذشت
زمان تطبیقی با زمان عالم ماده در زمان رسیدگی به حساب و کتاب انسانها است

ایه هم زمان قیامت را می فرماید
نه بهشت و جهنم را

به عبارتی تطبیق مدت زمان رسیدکی به اعمال انسانها در قیامت است و نه در بهشت و جهنم

[="Tahoma"][="Navy"]

Reza-D;609535 نوشت:
عرض سلام و خسته نباشید

گفته میشود که آخرت ابدی است و همیشه ادامه خواهد داشت. از طرفی گفته میشود مثلاً 1 روز قیامت برابر با 50،000 روزِ دنیاست (در سوال ، تعداد مد نظرم نیست)

حال سوال من این است که جهانی که ابدی است ، تعیین تعداد برای روزهای آن چه موضوعیتی دارد؟ چه تفاوتی میکند که یک روز آن چقدر باشد؟ مگر تعداد روزها یا میزان طول آنها در ابدی بودن تاثیرگذار است؟

البته درمورد جهنم دلایلی در ذهن دارم ، ولی برای بهشت ، بطور کامل برایم سوال است

تشکر


سلام
در آیه ای که مد نظر شماست : تعرج الملائکه فی یوم کان مقداره خمسین الف سنه زمان پنجاه هزار سال تعیین مقدار زمانی عروج ملائکه است و نه قیامت
و البته بحث زمان در ماورای ماده در نوعی تعلق و ارتباط به این عالم مفهوم پیدا می کند والا در عالم مجردات که عالم فعلیت تام است زمان مفهوم ندارد
و آخر اینکه در معاد جسمانی زمان می تواند مفهوم داشته باشد و این با ابدیت آخرت هم منافات ندارد چون ابدیت زمانی به معنای بودن همیشگی است و این به دو نحو است یا اینکه در متن زمانی همیشگی باشد یا اینکه فراتر از زمان باشد
یا علیم[/]

پرسش:
سوال من این است که جهانی که ابدی است، تعیین عدد (1 روز برابر با 50 هزار روز) برای روزهای آن چه موضوعیتی دارد؟ چه تفاوتی می کند که یک روز آن چقدر باشد؟ مگر تعداد روزها یا میزان طول آن ها در ابدی بودن تاثیرگذار است؟

پاسخ:
آخرت اصطلاح عامی است که باید تبیین شود.
انسان پس از مرگ و جدایی روح از بدن و پس از آن که روح به وسیله فرشته مرگ قبض شد، در جهان دیگری به نام برزخ قرار می‌گیرد؛ کسانی که اعمال صالح دارند در بهشت برزخی و کسانی که گناهکارند در جهنم برزخی قرار می گیرند و منتظرند تا قیامت برپا شود.

_ و اما قیامت:
آنچه از بیانات قرآن استفاده می‌شود این است که جهان با رسیدن قیامت پایان می‌یابد؛ آیات زیادی در مورد پایان جهان در قرآن کریم است که همه حاکی از اتمام جهان ماده است.
قرآن کریم در مورد قیامت چنین می فرماید: «يَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَكَانَتِ الْجِبَالُ كَثِيبًا مَّهِيلًا»؛ روزى كه زمين و كوه ها به لرزه در آيند و كوه ها به سان ريگ روان گردند.(1)
بعد از جا کنده می‏ شوند: «وَ حُمِلَتِ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً»؛ و زمين و كوه ‏ها از جاى خود برداشته شوند و هر دوى آن ها با يك تكان ريز ريز گردند.(2)
سپس به حرکت در می ‏آیند: «وَ تَسِيرُ الْجِبَالُ سَيْرًا»؛ و كوه ها [جمله] به حركت در آيند.(3)
بعد به صورت گرد و غبار پراکنده می‏ شوند: «وَ بُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا * فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ»؛ و كوه ها [جمله] ريزه ريزه شوند و غبارى پراكنده گردند.(4)
دریاها بر افروخته و منفجر می‏ شوند: «وَ إِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ»؛ و آنگاه كه درياها از جا بركنده گردند.(5)
خورشید و ماه و ستارگان تاریک خواهند شد: «إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ * و إِذَا النُّجُومُ انكَدَرَتْ»؛ آنگاه كه خورشيد به هم درپيچد و و آنگه كه ستارگان همى‏تيره شوند.(6)
و آیات بسیار دیگری که همه نشان از برپایی قیامت است.

انسان ها در قیامت است که منتظرند تا به اعمالشان رسیدگی شود؛ این‌ عالمی‌ که‌ ما در آن‌ زیست‌ می‌کنیم‌، عالم‌ مادّه‌ و طبیعت‌ است‌. یعنی‌ موجودات‌ این‌ عالم‌ دارای‌ مادّه‌ هستند و دارای‌ طبایع‌ مختلف‌. و لازمة‌ عالم‌ مادّه‌، زمان‌ و مکان‌ است‌. یعنی‌ هیچ‌ مادّه‌ای‌ که‌ خارج‌ از زمان‌ و مکان‌ باشد وجود ندارد، و زمان‌ و مکان‌ از عوارض‌ لاینفک این‌ جوهر مادّی‌ است‌. و لذا اسم‌ این‌ عالم‌ را جهان‌ طبع‌ و مادّه‌ گذارده‌اند.

_ زمان همزاد عالم ماده است:
یک‌ عالم‌ دیگر داریم‌ که‌ در آن‌ مادّه‌ نیست‌، و آن عالم‌ مثال‌ و برزخ‌ است‌ که‌ در آن جا حقیقت‌ و ملکوت‌ موجودات‌ بسیار قوی‌تر و عجیب‌تر و شریف‌تر و عالِم‌تر و قادرتر است‌؛ به عبارتی منزگاه انسان پس از عالم ماده عالم برزخ است وانتظار برپایی قیامت است. چون در عالم دیگر ماده نیست به طبع آن زمان هم نیست قرآن کریم در آیه 4 سوره معارج چنین می فرمایند: «تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ»؛ فرشتگان و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او بالا مى ‏روند.

علامه طباطبایی چنین می نویسند: منظور از روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است، به طورى كه از سياق آيات بعدى بر مى آيد، روز قيامت است، و مراد از اين مقدار - به طورى كه گفته اند - اين است كه اگر آن روز با روزهاى دنيا و زمان جارى در آن تطبيق شود، معادل پنجاه هزار سال دنيا مى شود، نه اين كه در آن جا هم از گردش خورشيد و ماه سال های شمسى و قمرى پديد مى آيد.(7)

دقت نمایید؛ معادل 50 هزار سال است نه این که در آنجا خورشید گردش دارد و سال وجود دارد، از طرفی این مطالب مربوط به قیامت است یعنی زمانی که به اعمال انسان ها رسیدگی می شود و پس از رسیدگی به اعمال انسان ها برخی به بهشت برخی به جهنم می روند و در بهشت و جهنم طبق مطالب بالا زمان نیست.

_______
(1) مزمل/ 14.
(2) الحاقه/ 14.
(3) طور/ 10.
(4) واقعه/ 5و6.
(5) انفطار/ 3.
(6) تکویر/ 1و2.
(7) طباطبایی، المیزان، ج 20-ص8.

موضوع قفل شده است