تعارض آرزوها در بهشت

سلام خسته نباشید    من توصیفات و توضیحاتی که راجع به بهشت گفته میشه رو خوندم.    یه سوالی واسم پیش اومده اینکه آیا میشه تو بهشت یه دنیایی واس خودمون خلق کنیم؟ آخه مثلا یکی از یه چیزایی لذت میبره که دیگری لذت نمیبره...   یعنی خب یکی میخواد بارون بیاد، یکی نمیخواد... اینجوری تداخل ایجاد میشه مگر اینکه هر کدوم یه دنیای دیگه ای خلق کنن

سلام و ادب در پاسخ نکاتی را تقدیم می کنیم: اولا وضعیت بهشت و نوع درخواست های بهشتیان امری نیست که بتوان با مناسبات دنیایی آن را مقایسه نمود اصولاً ماهیت دنیا و آخرت، تفاوت صد در صدی دارند. بر اساس این تفاوت ماهیتی، برخلاف محدودیت های نشئه ی دنیا و برزخ، در نشئه ی قیامت، هیچ محدودیتی در درخواست ها و تمایلات بهشتیان وجود ندارد. این حقیقتی است که آیات گوناگون قرآن به آن شهادت می دهند. برخی از این آیات عبارتند از: "و فیها ما تشتهیه الانفس و تلذّ الاعین؛(زخرف (43) آیه 71) در بهشت آن چه دل می‏خواهد و چشم از آن لذّت می‏برد، موجود است".؛ "و لکم فیها ما تشتهی انفسکم و لکم فیها ما تدّعون؛(فصلّت (41) آیه 31) برای شما هر چه بخواهید، در بهشت فراهم است و هر چه طلب کنید، به شما می‏دهند" ؛ "و هم فیما اشتهت انفسهم خالدون؛(انبیا (21) آیه 102.) بهشتیان در آن چه دلشان می‏خواهد جاودانه متنعّم هستند" ؛ "لهم فیها ما یشاؤون؛(نحل (16) آیه 31) برای بهشتیان آن چه را که بخواهند وجود دارد" ثانیا پر واضح است وقتی گفته می شود که بهشتیان هرچه بخواهند فراهم است حقیقتاً فراهم است و محدودیتی ندارد. بعبارتی بهشتیان بر اساس مقام و درجاتی که در بهشت دارند و به تبع آن، نعمات و عطایای هر درجه ای با درجه بالاتر یا پایین تر متفاوت است، هر چه که بخواهند به آنها داده می شود اما بی شک، بهشتیان به شأن و منزلت و درجه خود و نیز به سطح پاداشهایی که به آنها تعلق می گیرد واقفند که این آگاهی مبتنی بر سطح معرفت بهشتیان در هر درجه و رتبه ای که هستند تفاوت دارد. فلذا تقاضاها و خواسته های ایشان گزاف و بیهوده، متعارض و خنثی کننده و متضاد و خارج از چارچوب درجه و رتبه بهشتی شان نیست. بعبارتی، اولا نشئه دنیا عالم تضاد و تعارض و محدودیت است و در نشئه قیامت تضاد و تعارض و محدودیت مطرح نیست، ثانیا اساسا در آن نشئه، بهشتیان دارای سطحی از آگاهی و معرفت نسبت به جایگاهشان هستند که هر تقاضایی را مطرح نمی کنند ضمن آنکه تنوع و گوناگونی نعمات بهشتی هر درجه از درجات بهشتی بقدری وسیع و نامحدود است که اشتغال به نعمات درجات بالاتر موجب دل مشغولی و حسرت ایشان نمی گردد و اساساً در بهشت، هیچ کس (در هر رتبه ای که باشد) دچار حسرت و اندوه و نگرانی و آرزویی که بدلیل عدم امکان تحقق آن، موجب حسرت و اندوه در قلب فردی بهشتی شود نمی گردد. بنابراین، آنچه از دایره درخواستها و تقاضاهای همه بهشتیان در هر درجه ای که باشند خارج می شود امور محال، بیهوده، متعارض، خنثی کننده و خلاف واقع و حقیقت است. زیرا یا فرد بهشتی بدلیل آگاهی و معرفت و کمال نفسانی اصولاً چنین تقاضائی نمی کند(مانند تقاضای چیزهای بیهوده مثل اینکه هوس برگشت به دنیا به سرش بزند، یا در دار عقبی تشکیل خانواده جدیدی طبق قوانین دنیا بدهد و صاحب زن و فرزند شود، یا به چیزی غیر انسان، مثل حیوان و نبات تبدیل شود، و ... ) و یا آن خواسته خارج از مدار حقیقت و محال و ناشدنی است. (مانند مثالهایی که گفتیم: خدا شدن، امام شدن و ...) از اینرو بعضی از خواسته ها و درخواست ها به اقتضاء ذهنیت های دنیایی افراد است. بی شک، انسان پس از عبور از این مرحله و نشئه، از این خواسته ها تهی می شود، بعبارتی خواسته ها و منویات روح متکامل، نیز متکامل خواهد بود.

ممنون از جوابتون  یعنی همه ی ادما بعد از مرگ جوری میشن که فقط از درخت و سبزه خوششون بیاد؟ آخه این منطقی نیست.. یعنی زیبایی حقیقی فقط سبزه و باغه؟ یعنی برف اصن قشنگ نیس... بعد یه سوال دیگه آیا خواسته ها و استعداد ها هم ازبین میرن؟ مثلا یه نفر که تو دنیا به نقاشی یا خوانندگی یا ریاضی علاقه داره اون دنیا این علاقه ها یادش میره؟ 

سلام علیکم و رحمت الله در پاسخ قبلی بیان کردیم که بهشت جای تقاضاهای گزاف و بیهوده، متعارض و خنثی کننده و متضاد و خارج از چارچوب نشئه ی قیامت نیست چون نفس انسان های متکامل از این تقاضاها نمی کند، چنانکه تقاضاهایی که ما در کودکی داریم وقتی به سن بلوغ می رسیم دیگر حتی حیا می کنیم که به چنان تقاضاهایی را فکر کنیم تا چه برسد به مطرح کردن آنها، یا تقاضاهایی که در نوجوانی و جوانی داریم در سنین میانسالی و پیری، دیگر به آنها فکر نمی کنیم و یا بستر تحقق آنها را فراهم نیست از اینرو تقاضای بیهوده و گزافی نمی کنیم. وقتی در مراحل مختلف زندگی و نشئه ی دنیا که کمالات حاصله، نسبی و سطحی هستند چنین ملاحظاتی وجود دارد در نشئه ی قیامت و بهشت عدن که کمالات حقیقی و عمیق هستند و نفوس متکامله به درجات عالیه کمال رسیده اند دیگر به مسائل سطحی و عادی و تقاضاهای دوران کودکی و رشدنایافتگی فکر نمی کنند تا چه برسد به مطرح کردن. در نظر بهشتیان و وارد شوندگان به وادی رحمت الهی و بهشت برین، مسأله زیبایی گل و سبزه و باغ و بوستان و میوه های رنگارنگ نیست، این افکار و اندیشه ها و درگیری ها مربوط به انسان های رشدنایافته و تکامل نایافته است، گرچه این جلوه ها و هزاران جلوه ی زیبای دیگر در اعلی مراتب آن به حدی که در تصور ما نمی گنجد در بهشت الهی وجود دارد اما اینکه بهشت را برای ما اینگونه به تصویر کشیده اند به خاطر آنست که ما در نشئه ی دنیا، به دلیل اینکه در اقتضائات مادی و دنیایی محدود هستیم قادر به تصور بهشت باشیم و گرنه حقیقت بهشت، والاتر و عظیم تر از امور مادی و نعمت های مادی است که ما می شناسیم فلذا در روایات، گفته شده که بهشتیان بیشتر گرد حلقه های معنوی و نعمت های معنوی بهشت می گردند به طوری که به حورالعین و زنان زیباروی بهشتی توجهی نمی کنند و از این رو، حورالعین و زنان بهشتی نزد خدا شکایت می کنند که اهل بهشت به ما توجهی نمی کنند. اما بدون شک، خواسته ها و استعدادها در بهشت به کمال می رسد نه اینکه زائل شود، تغییر در خواسته ها و تقاضاها به معنای از بین رفتن نیست چنانکه در دنیا هم تغییر در ذائقه ها و تقاضاها در اثر کسب کمالات و رشد شخصیتی افراد منتفی نیست. فلذا علاقه ها و مطلوب هایی که جلوه ای از حقیقت وجودی انسان دارد و در مسیر کمالات انسان در نشئه دنیا مؤثر بوده در آن نشئه هم باقی است اما در سطحی عالی تر و والاتر نه در سطح مادون امور دنیایی. موفق باشید ...