جمع بندی تربیت و خودسازی کودک و نوجوان با جدا کردن از فیلم و بازی؟

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تربیت و خودسازی کودک و نوجوان با جدا کردن از فیلم و بازی؟

با سلام و تشکر از مشاوره
پسر برادری دارم که 11 سالش هست و در طبقه بالای خونمون زندگی میکنه،سبک زندگی این پسر طوری هست که فقط حرص میخورم،تمام ذهن و زندگی اش فقط بازی و یا کارتن و فیلم هست.یه گیره هم داره که هر وقت بیکار بود ونتونست بازی کنه با همون گیره اش ور میره و ادای شخصیت های فیلم رو درمیاره.قبلا که کوچک بود بیشتر اوقاتش با تلویزیون بود اما اینقدر حاد نبود که الان هست.الان وقتی میریم هیئت،گوشی یکی رو میگیره و شروع میکنه به بازی کردن ،وقتی هم که به مخاطب میگیم نده،این پسر اصرار میکنه و گوشی رو میگیره.با خودمون گفتیم از این به بعد وادارش میکنیم به کار کردن که کمی هم سرش به کار باشه و تو زندگی.اما باید صد بار بهش بگی تا یه سفره رو جمع کنه ،زبون ما مو درمیاره اما گوش نمیکنه تا بالاخره با تهدید باباش و ....گوش کنه.باباش اصلا از این کاراش خوشش نمیاد و جلوی روی باباش شاید فیلم نببینه اما دیگه تمام اوقاتش به جز مدرسه شده گوشی با بازی.در هر خونه ای که مهمونی یا مجلسی میشه میریم،میره سراغ کامپیوتر طرف و سر از بازی هاش و فیلم هاش درمیاره و شروع میکنه به دیدن.یه مدت گفتیم با باباش بره سر کار،کارهایی که از دستش برمیاد رو انجام بده و هم که اینکه کمی در اجتماع و مردم باشه اما در انجا هم که رفته اول کمی خیلی اروم و سست این ور و اون ور چرخیده و بعد گوشی یکی رو گرفته و نشسته یه جا و شروع کرده به بازی کردن.بقیه پسر بچه ها شاید فیلم ببینند و بازی کنند اما مثل این،اینطور وابسته نیستن....واقعا حیرانم.....در مدرسه درسش خوب هست اما دوست و رفیق زیادی نداره.
از عواقب بازی ها و فیلم ها برای کودکان و نوجوانان تا حدودی اشنا هستم اما نمیدونم در مورد برادرزاده ام چه کنم؟راه درمان چیست؟مواقعی که بیکاره با چه چیزی سرش باید گرم بشه؟چون میگیم فیلم دیدن بسه،دیگه بازی نکن،میگه حوصلم سر میره چه کار کنم؟پسر کاری هم نیست که توی خونه به مامانش کمک کنه گاهی هم که با صدهزار گفتن میاد یه کاری کنه با اکراه انجام میده.مانده ام که اوقاتش با چه چیزی باید پر بشه ،چند سال دیگه میشه جوون و کنترلش از دست ما خارج.الان شاید بشه کاری کرد،امیدوارم دیر نشده باشه .هر وقت میبینمش،فقط اعصابم خورد میشه چون من میدونم و مسئولم.ممنون میشم راهنمائی کنید........

با نام و یاد دوست


کارشناس بحث: استاد راهنما

با عرض سلام خدمت شما پرسشگر گرامی
این نوع اعتیاد به بازیها و فیلمها بسیار مضر می باشد لذا برای دوری و درمان این اعتیاد چند راه خدمتتان عرض میکنم
1.با کمک پدرو مادرتون برای اوقات فراغت برادرتون برنامه ریزی کنید
2. بازیهای مناسب و جایگزین و البته بسیار جذاب برای برادرتون انتخاب نمایید
3.برنامه ریزی روزانه مناسب برای او در نظر بگیرید
4.وقت های خالی او را به بهترین صورت پر نمایید
5.ورزش کردن را برای او در راس قرار دهید
6.سعی نمایید دوستان خوبی را برای او برگزینید یا اگر دوستان خوبی دارد آنها را تقویت نمایید
7. سعی کنید به صورت غیر مستقیم بین او و گوشی و فیلم و ... فاصله بیاندازید درواقع جذابیت آنها را برای او کم کنید

نکته پایانی:
بهترین راه تعیین جایگزینهای مناسب می باشد که البته باید بسیار جذاب باشد تا جذابیتهای گوشی و ...را برای او کم کنید

در پناه قران و عترت باشید
یا علی

برای آگاهی بیشتر می توانید به این تاپیک نیز مراجعه نمایید
باز های کامپیوتری و هشدار جدی برای والدین و مسئولین

سلام دوست عزیز
من مدرس کامپیوتر هستم، پیشنهادم برای شما این است که استعداد این نوجوان را در زمنیه علم کامپیوتر شناسایی کنید، یعنی با کمک یک آموزشگاه کامپیوتر ببینید وی به گرافیک علاقه دارد یا برنامه نویسی یا هر شاخه دیگری!!! بعد او را در آن مسیر سوق دهید؛ به این ترتیب فرصت او در زمان کار با رایانه تلف نمیشود.
بعد هم مسئولیت دادن که خ.دتان فرمودید و سایر راهکارهای کارشناس میتواند مسئله شمارا با این پسر نوجوان رفع کند انشاالله.
اما همیشه یادمان باشد "90% تربیت استفاده از اصل تغافل است و تنها 10% تدبیر نقش دارد."
پس از روش غیرمستقیم استفاده کنید و صیور باشد.
درپناه خدا

من ازین نمونه ها خیلی دورو ورم دیدم و خودمم اینطوری بودم یه زمانی(البته روابط اجتماعیم انصافا همیشه قوی بوده هست)...بهترین راه حل اینه که ببرین کلاسای مختلف ثبت نامش کنید حالا جه درسی چه ورزشی...یه طوری که هم علمو مهارتاش تقویت شه هم دیگه اصلا وقت نکنه بازی کنه...با احترام به نظر کارشناس اینو قطعا میگم که تنها راهش همینیه که گفتم...

fatima20;590024 نوشت:
با سلام و تشکر از مشاوره
پسر برادری دارم که 11 سالش هست و در طبقه بالای خونمون زندگی میکنه،سبک زندگی این پسر طوری هست که فقط حرص میخورم،تمام ذهن و زندگی اش فقط بازی و یا کارتن و فیلم هست.یه گیره هم داره که هر وقت بیکار بود ونتونست بازی کنه با همون گیره اش ور میره و ادای شخصیت های فیلم رو درمیاره.قبلا که کوچک بود بیشتر اوقاتش با تلویزیون بود اما اینقدر حاد نبود که الان هست.الان وقتی میریم هیئت،گوشی یکی رو میگیره و شروع میکنه به بازی کردن ،وقتی هم که به مخاطب میگیم نده،این پسر اصرار میکنه و گوشی رو میگیره.با خودمون گفتیم از این به بعد وادارش میکنیم به کار کردن که کمی هم سرش به کار باشه و تو زندگی.اما باید صد بار بهش بگی تا یه سفره رو جمع کنه ،زبون ما مو درمیاره اما گوش نمیکنه تا بالاخره با تهدید باباش و ....گوش کنه.باباش اصلا از این کاراش خوشش نمیاد و جلوی روی باباش شاید فیلم نببینه اما دیگه تمام اوقاتش به جز مدرسه شده گوشی با بازی.در هر خونه ای که مهمونی یا مجلسی میشه میریم،میره سراغ کامپیوتر طرف و سر از بازی هاش و فیلم هاش درمیاره و شروع میکنه به دیدن.یه مدت گفتیم با باباش بره سر کار،کارهایی که از دستش برمیاد رو انجام بده و هم که اینکه کمی در اجتماع و مردم باشه اما در انجا هم که رفته اول کمی خیلی اروم و سست این ور و اون ور چرخیده و بعد گوشی یکی رو گرفته و نشسته یه جا و شروع کرده به بازی کردن.بقیه پسر بچه ها شاید فیلم ببینند و بازی کنند اما مثل این،اینطور وابسته نیستن....واقعا حیرانم.....در مدرسه درسش خوب هست اما دوست و رفیق زیادی نداره.
از عواقب بازی ها و فیلم ها برای کودکان و نوجوانان تا حدودی اشنا هستم اما نمیدونم در مورد برادرزاده ام چه کنم؟راه درمان چیست؟مواقعی که بیکاره با چه چیزی سرش باید گرم بشه؟چون میگیم فیلم دیدن بسه،دیگه بازی نکن،میگه حوصلم سر میره چه کار کنم؟پسر کاری هم نیست که توی خونه به مامانش کمک کنه گاهی هم که با صدهزار گفتن میاد یه کاری کنه با اکراه انجام میده.مانده ام که اوقاتش با چه چیزی باید پر بشه ،چند سال دیگه میشه جوون و کنترلش از دست ما خارج.الان شاید بشه کاری کرد،امیدوارم دیر نشده باشه .هر وقت میبینمش،فقط اعصابم خورد میشه چون من میدونم و مسئولم.ممنون میشم راهنمائی کنید........

یالثارات الحسین علیه;591768 نوشت:
سلام دوست عزیز
من مدرس کامپیوتر هستم، پیشنهادم برای شما این است که استعداد این نوجوان را در زمنیه علم کامپیوتر شناسایی کنید، یعنی با کمک یک آموزشگاه کامپیوتر ببینید وی به گرافیک علاقه دارد یا برنامه نویسی یا هر شاخه دیگری!!! بعد او را در آن مسیر سوق دهید؛ به این ترتیب فرصت او در زمان کار با رایانه تلف نمیشود.
بعد هم مسئولیت دادن که خ.دتان فرمودید و سایر راهکارهای کارشناس میتواند مسئله شمارا با این پسر نوجوان رفع کند انشاالله.
اما همیشه یادمان باشد "90% تربیت استفاده از اصل تغافل است و تنها 10% تدبیر نقش دارد."
پس از روش غیرمستقیم استفاده کنید و صیور باشد.
درپناه خدا

به نام خداوند بخشایشگر و مهربان

ایشون جوابشون خیلی خوب بود ، منم در ادامه بگم ، که حتما و حتما وقتی میبینید اینقدر به بازی های ویدیویی علاقه داره و یا فیلم ، اونو یا به کلاس های هنری ببرین ، یا کلاس هایی که مربوط به همین قضیه ی بازی های ویدیویی و یا فیلم (هنر سینما) و یا حتی تئاتر ، ببرین . ایشون وقتی یاد بگیره که چطور بازی ای که میخواد رو بسازه ، یا فیلمی که میخواد رو بسازه یا فعالیت هایی از این قبیل (چه در زمینه های هنری گرافیکی ، چه در بحث موسیقی یا در بحث برنامه نویسی و ... طبق علاقه شون) کمتر سراغ بازی کردن میره و اینطوری وارد قضیه ی ساخت و یادگیری میشه و آینده ای روشن برای خودش میسازه !

البته خب سن 11 سالگی برای رو به رو شدن با مشکلات و کار و فضای سخت مسئولیت ها ، اونم به طور گسترده ، ظلمه خداییش (دارم درباره ی این زمانه حرف میزنم ، مثال از گذشته نزنین). 11 سال چیزی نیست. الان بهتره همین راه حل هایی که گفته شد رو در پیش بگیرین یعنی اگر میخواین فضایی برای تقویت مسئولیت پذیریش ایجاد کنین ، مثلا اگر میبینین به بازی ساختن علاقه داره ، بسم الله ، شروع کنین به فرستادن به یادگیری اون بخشی که دوست داره در ساخت یه بازی فعالیت داشته باشه ، برای مثال اگر در بحث برنامه نویسی هست ، بره کلاس های مربوط ، اگر بحث گرافیک هست ، بره کلاس نقاشی و ... ؛

اینطوری در اون زمینه ای که دوست داره ، کم کم یاد میگیره که مسئولیت پذیر باشه.

یک نکته ی مهم ، دوست ها ، فضای خانوادگی گرم تر ، بیرون رفتن ها و جذابیت های اینچنینی طوری که اون دوست داشته باشه ، باعث میشه از تنهایی ای که گرفتارش شده رهایی پیدا کنه. پس به جای تهدید و گرفتن وسایل بازی و ... ، در یک مسیر مکانیزه شده و هدفمند که طبق علایق خود اون بچه هدفمند شده باشه (نه علایق شما یا والدین) اون درون نهفته ش رو باز کنین و بذارین آزاد بشه و در این مسیر حرکت کنه.

صد در صد کسانی که اینطوری هستن ، ذهن بسیار خلاقی دارن، مهمترین چیز براشون توجه هست. بذارین که این خلاقیت ها فوران کنه در مسیری که علاقه داره.

سلام.من فکر کنم ایشون خیلی احساس تنهایی میکنن ک ب بازی ها پناه بردن.شاید کسی حرفاشو نمیفهمه. سعی کنین طبق حرفایه دوستامون واسش کلاس ورزشی ثبت نام کنین تا انرژی شو اونجا خالی کنه و خستگی اش ب خونه برسه و اینجور بهش بگین ک مثلا بیا برو کلاس ورزش مثه این قهرمانایه بازی هات بشی اینجوری میتونین از بازی دورش کنین و ورزش باعث میشه روح اش هم سالم بشه فقط باهاش غرغر نکنین ک بدتر زده بشه ...موفق باشین

موضوع قفل شده است