جمع بندی برده داری در اسلام و شبهات مطرح شده

جناب shsina عزیز مطلب خیلی واضح است، یک بار دیگ صحبتم را بیان می کنم، خواهش می کنم به حرف بنده دقت بفرمایید، اسلام در آیات و روایات مختلف میفرماید به کسی چه مسلمان و چه غیر مسلمان ظلم نکنید:
«الَّذينَ آمَنُوا وَ لَمْ يَلْبِسُوا إيمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْن‏»؛ کسانی که ایمان آورده و ایمانشان را با ظلم به دیگران آلوده نکردند دارای امنیت در آخرت هستند.(انعام:82)
بعد از این حکم کلی که به هیچ کسی ظلم نکنید، در برخی روایاتی که عرض کردم فقط یک گروه استثناء میشوند، می گوید می توان از کسانی که به جنگ شما امده اند اسیر بگیرید، یعنی اینجا ظلم محسوب نمی شود، اما بقیه ظلم ها همچنان مورد نهی خداوند است.

خداوند دوستدار رفتار عادلانه با تمام کسانی است که با مسلمانان سر جنگ ندارند:

«لَّا يَنْهَئكمُ‏ُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فىِ الدِّينِ وَ لَمْ يخُرِجُوكمُ مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبرَّوهُمْ وَ تُقْسِطُواْ إِلَيهْمْ إِنَّ اللَّهَ يحُبُّ الْمُقْسِطِينَ* إِنَّمَا يَنهْئكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فىِ الدِّينِ وَ أَخْرَجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ وَ ظَاهَرُواْ عَلىَ إِخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ وَ مَن يَتَوَلهَّمْ فَأُوْلَئكَ هُمُ الظَّالِمُون‏»؛ خدا شما را از نيكى كردن و رعايت عدالت نسبت به كسانى كه در راه دين با شما پيكار نكردند و از خانه و ديارتان بيرون نراندند نهى نمى‏كند چرا كه خداوند عدالت‏پيشگان را دوست دارد* تنها شما را از دوستى و رابطه با كسانى نهى مى‏كند كه در امر دين با شما پيكار كردند و شما را از خانه هايتان بيرون راندند يا به بيرون‏راندن شما كمك كردند و هر كس با آنان رابطه دوستى داشته باشد ظالم و ستمگر است‏(ممتحنه:8و9)

برا این که مسئله واضح بشود مثالی عرض می کنم، فرض کنید شما پنج دوست دارید، اگر شما در یک حکم کلی بگویید هیچ کسی حق ندارد به این دوستان من ظلم کند، بعد یک نفر را استثناء کنید، و مثلا بگویید به فلانی که ظالم است عیبی ندارد اگر ظلم کنید، خب شما از این چه می فهمید؟ یعنی برخلاف این یکی، ظلم به آن چهار نفر از نظر شما اشکال دارد، دیگر نباید توقع داشت که شما نام تک تک دوستانتان را ببرید و دوباره بگوید: به فلانی ظلم نکنید، به فلانی ظلم نکنید، به ان یکی ظلم نکنید و...؟!!
منظور من این بود، که به نظرم شما متوجه نشدید، حال که اصرار دارید به چند روایت هم اشاره میکنم

روایات متعددی در این خصوص وارد شده است، مثلا فقط در ذیل آیه شریفه «وَ الْمُحْصَنَاتُ مِنَ النِّسَاءِ إِلَّا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُم‏»(نساء:124) سیوطی در درالمنثور بیش از پنج روایت آورده است که ارتباط با زن شوهردار حرام است مگر زنی که در جنگ اسیر شده باشد، من به دو روایت اشاره می کنم:
«كل امرأة لها زوج فهي عليك حرام الا أمة ملكتها و لها زوج بأرض الحرب»؛ هر زنی که دارای شوهر است پس بر تو حرام است مگر زن مملوکی که شوهرش در منطقه جنگ است،(سیوطی، جلال الدین، درالمنثور، ج2، ص138)
«كل ذات زوج إتيانها زنا الا ما سبيت‏»؛ ارتباط با هر زن دارای شوهری زنا است مگر زنی که اسیر شود.(همان)

خواهش می کنم بیشتر دقت بفرمایید، چه کسی اجازه داده که به خاطر گناه پدر به دختر تجاوز شود، شما از برده داری در اسلام بحث می کنید یا برده داری در اذهان؟

برادر عزیزم خواهش میکنم در این شک کردنتان اندکی تأمل بفرمایید، انسان اینقدر سریع شک می کند؟ آن هم مطلبی که اگر خوب دقت کنید انصافا جای شک ندارد.
با تشکر

با سلام و احترام

با توجه به حجم گسترده مطالب مطرح شده، و به جهت جلوگیری از قلم افتادن سوالات متعدد دوستان، تاپیک تا پاسخگویی به مسائل مطرح شده موقتا بسته میشود.

با تشکر از همه دوستانی که این بحث را دنبال می کنند.

با سلام و احترام

آغاز کردن اولین پست در تاپیک با این عنوان علامت خوبی نیست، به این معناست که شخص از قبل و بدون اینکه صحبت های طرف مقابل را بشنود نتیجه خود را گرفته است، چنین قضاوتی هرگز زیبنده یک جویای حقیقت نیست، ما و شما برادرانه به دنبال حق وحقیقت هستیم و خدا را شاهد می گیرم متعصبانه از چیزی دفاع نمی کنم، پس بیایید در اولین گام بر اخلاق بحث تأکید بیشتری داشته باشیم@};-

ببینید برای ابراز نظر در خصوص نظریه اسلام اولا باید اطلاعات جامع و کاملی داشت، نمی توان با کپی کردن مطالب از چند سایت اینچنین وارد میدان شد و گمان کرد دین اسلام را فهمیده ایم و بقیه هنوز نفهمیده اند.
اولا در مورد اهل کتاب که خودتان هم اشاره کردید اهل کتابی که با مسلمانان پیمان بسته و جزیه بدهند در امنیت کامل خواهند بود، باید توجه داشته باشید در حیطه حکومت اسلامی، مسلمانان تحت عناوین مختلفی چون خمس و زکات و مانند آن مبالغی را در راه اعتلای رفاه دولت و ملت خرج مینمایند که بر آنها واجب است، اما اهل کتاب از پرداخت آن معاف هستند، لذا در مقابل آن با توجه به اینکه ایشان هم تحت سیطره حکومت اسلامی بوده، و حفاظت از ایشان هم بر عهده حکومت اسلامی است جزیه گرفته می شود و بعد از دادن جزیه کسی حق تعرض به آنها را ندارد، احترام و امنیت اهل کتاب در حیطه حکومت اسلامی به قدری است که وقتی به امام علی(ع) خبر میرسد خلخال از پای زن یهودی که با اسلام پیمان بسته بوده باز کرده‌اند می‌فرماید:
« فَلَوْ أَنَّ امْرَأً مُسْلِماً مَاتَ مِنْ بَعْدِ هَذَا أَسَفاً مَا كَانَ بِهِ مَلُوماً بَلْ كَانَ عِنْدِي بِهِ جَدِيرا»؛ اگر مرد مسلمانی با شنیدن این ماجرا از روی تأسف بمیرد (حق دارد) و او را ملامتی نیست، بلکه در نزد من شایسته است.
پس خیلی تند نروید، در کجای این کره خاکی و در کدام حکومت، مسلمانان چنین احترامی دارد؟ در کجای این جهان و کدامین حکّام مدعی کرامت انسانی می گویند جان دادن از شدت ناراحتی دیگران رواست؟ آن هم نه برای کشته شدن و اسارت، بلکه برای دزدیده شدن یک قطعه زیورآلات از پای یک زنی که دینی غیر از دین حکا دارد!!! امروز همین کسانی که در ترویج این شبهات در شبکه های عظیم خودشان اهتمام جدی دارند، خودشان قاتل مسلمانانی هستند که در کشورهای مختلف خاورمیانه چون عراق و سوریه و بحرین و یمن و پاکستان و افغانستان و... با پیشرفته ترین سلاح های آمریکایی و اروپایی، و به دست مزدوران دست نشانده آمریکا و صهیونیزم گروه گروه کشته می شوند و به اندازه حیوانات خانگی در اروپا به انها اهمیت داده نمی شود.

البته روایات عطوفت در رفتار با اهل کتاب بیش از این است، مثلا از پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) نقل شده است که:
بدانید! کسی که بر معاهدی ستم کند، یا به او بیش از توانش تکلیف نماید، در روز قیامت من خودم طرف حساب او هستم و حق او را مطالبه میکنم.(احمد بلادزی، فتوح البلدان، ترجمه احمد توکل، ص 167)

از امام علی(علیه السلام) نقل شده است که:
اینان که با ما پیمان بستهاند، بدان سبب به ما جزیه میپردازند که تحت حمایت ما، اموالشان مانند اموال ما، و خونشان مانند خون ما محترم و مصون باشد.(وهبة، الزحیلی، آثار الحرب فی الفقه اسلامی، ص 729)

اما در مورد کفار و مشرکین این حکم فرق می کند، البته حکم در مورد کفر و شرک است، نه انسان های کافر و مشرک، دین خداوند آمده است تا شرک و کفر را از میان بردارد، اصلا هدف خداوند از خلقت انسان ها یگانه پرستی و مبارزه با شرک و بت پرستی است، لذا اسلام هرگز شرک و کفر را بر نمی تابد، زيرا بت پرستى مذهب و آئين نيست كه محترم شمرده شود، بلكه انحطاط و خرافه و انحراف و بيمارى است كه به هر حال و به هر قيمت بايد ريشه كن گردد.(تفسیر نمونه، ج7، ص292) از نظر خداوند پذیرفته نیست انسانی که اشرف مخلوقات است در برابر نفس، یا بت و سنگ و چوب و امثال آن کُرنش کند، بلکه باید به یکی از ادیان آسمانی پایبند باشد، البته از آنجایی که اسلام کفرو شرک را دشمن می‌دارد، نه انسان ها را، به انسان های کافر و مشرک حق جستجو و تحقیق داده و در این مدت امنیت آنها را لازم دانسته است، همان طور که در سوره برائت می‌فرماید:

«فَإِذَا انسَلَخَ الْأَشهْرُ الحْرُمُ فَاقْتُلُواْ الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدتُّمُوهُمْ وَ خُذُوهُمْ وَ احْصُرُوهُمْ وَ اقْعُدُواْ لَهُمْ كُلَّ مَرْصَدٍ فَإِن تَابُواْ وَ أَقَامُواْ الصَّلَوةَ وَ ءَاتَوُاْ الزَّكَوةَ فَخَلُّواْ سَبِيلَهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ* وَ إِنْ أَحَدٌ مِّنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجَارَكَ فَأَجِرْهُ حَتىَ‏ يَسْمَعَ كلَامَ اللَّهِ ثُمَّ أَبْلِغْهُ مَأْمَنَهُ ذَالِكَ بِأَنهَّمْ قَوْمٌ لَّا يَعْلَمُون‏»؛ وقتى ماه‏هاى حرام پايان گرفت، مشركان را هر جا يافتيد به قتل برسانيد و آنها را اسير سازيد و محاصره كنيد و در هر كمينگاه، بر سر راه آنها بنشينيد! هر گاه توبه كنند، و نماز را برپا دارند، و زكات را بپردازند، آنها را رها سازيد زيرا خداوند آمرزنده و مهربان است!* و اگر يكى از مشركان از تو پناهندگى بخواهد، به او پناه ده تا سخن خدا را بشنود (و در آن بينديشد)! سپس او را به محل امنش برسان، چرا كه آنها گروهى ناآگاهند.(توبه: 5و6)

مثالی که شما زدید هم اشکال دارد:
اولا: اگرچه در آمریکا آتئیست وجود دارد اما عمده مردم آمریکا مسیحی بوده و یک ملت اهل کتاب تلقی می گردند، اینکه در میان اکثریت اهل کتاب، اقلیتی از آتئیست ها هم وجود داشته باشند مجوز حمله به آن نمی شود.
ثانیا: در جنگ کسانی اسیر می شوند که در برابر اسلام مقاومت کنند، مثال خانمی که شما زدید ربطی ندارد! مگر قرار است اسلام به هر کجا حمله کرد تمام اعضای خانواده ها را اسیر کند!! شاهد آن هم فتح مکه بود، مگر پیامبر(ص) با ورود به مکه به خانه ها وارد شده و هر کسی که مسلمان نشده بود را اسیر کرد؟!!

من بدون ورود به بحث تاریخی و صحت سنجی متون تاریخی و اینها سه نکته میگویم، که در خانه اگر کس است یک حرف بس است:
اولا: قرینه ای که بر عادلانه رفتار نمودن مسلمانان با ایرانیان وجود دارد که متون ساختگی مستشرقان براینکه مسلمانان در حق ایرانیان ظلم های بسیاری کردند را با تردید جدی همراه می سازد این است که اولین کسانی که بعد از شهادت امام حسین(ع) قیام کردند اهالی سیستان در ایران بودند، یعنی اینقدر زود به بزرگان اسلام دل بسته بودند، رابطه ، رابطه ارباب و رعیت نبوده، رابطه امام و مأموم بوده است، والا کسی به خونخواهی مهاجمین به سرزمینش قیام نمی کند، از طرفی همه می دانیم مردم ایران مردمی نبودند که با زور و اجبار و ترس تغییر آیین بدهند، آن هم در یک مدت کوتاه!! گواه آن هم حمله مغول است که علی رغم این که به ایران حمله کرده و پیروزی نظامی به دست آوردند، به جای تاثیر گذاری فکری، دچار تاثیر پذیری فکری شدند. پس این توهین به مردم ایران است که آنان را مردمی بدانیم که از سر ترس در ظرف کمتر از 50 سال اینچنین تغییر اعتقاد داده باشند، معلوم میشود که مسائلی دیگر چون ظلم و بی عدلتی در دستگاه ساسانیان، حقانیت آیین اسلام، و نوع رفتار مسلمانان موجب شده که دست از زرتشتی گری برداشته و مسلمان شوند.

ثانیا: فرض کنیم ایران بزرگ در آن زمان صد میلیون جمعیت داشته است. (هرچند بیشتر گفته اند) می گویند: مسلمان ها زن و بچه های ایرانی را به اسارت بردند. اگر نیمی از بزرگسالان، زن باشند و بچه ها را هم بیفزاییم و عادتا باید مردهایی را هم به اسارت گرفته باشند، حداقل باید هفتاد میلیون ایرانی به اسارت در آمده باشند.
جمعیت عرب های مهاجم را حدود شصت هزار نفر تخمین زده اند و جمعیت کل جزیره العرب را حدود پانصد هزار.
آیا معقول است شصت هزار نفر قدرت به بردگی گرفتن هفتاد میلیون انسان را داشته باشند و این جمعیت را به جزیره العرب برده در اختیار پانصد هزار نفر قرار دهند؟ به فرض چنین اتفاقی قابل عملی شدن باشه اما چگونه می شد شکم این جمعیت را سیر کرد؟ آن هم به دست عرب هایی که به خاطر شرایط اقلیمی و جغرافیایی امکان سیر کردن خودشان را هم نداشتند.

ثالثا: با چشم پوشی از این دو نکته قطعی فوق، حتی اگر ایرانیان به بردگی گرفته شده باشند، باید توجه کرد که حمله به ایران در زمان حکومت عمر اتفاق افتاد که ربطی به نگرش اسلام واقعی محمدی و علوی ندارد، لذا نمی توان نظریه اسلام را از آن استخراج کرد.

زنان در میدان های جنگ به عنوان های مختلف حضور پیدا می کردند، اگرچه کمتر شمشیر به دست می گرفتند اما نقش آنها در سرودن اشعار و تحریک جنگجویان کمتر از جنگ هم نبود به طوری که پیامبر(ص) بعد از فتح مکه علی رغم اینکه به ابوسفیان و خانواده وی امان دادند، نام چندین زن را به عنوان کسانی که توبه شان پذیرفته نیست اعلام نموده و به اعدام محکوم کردند.

این مطالب را در حد پاسخگویی نمی دانم، ضمن انکه چندین بار به مسئله داعش پاسخ داده ام.

من تعجب می کنم!! خب این همه آیه و روایت آوردم، منظورتون چی هست که اثبات کنم؟!!! خب وقتی خداوند در آیات مختلف، و پیامبر(ص) و اهلی بیت(ع) در روایات متعدد می فرمایند به حقوق همه احترام بگذارید، به کسی ظلم نکنید، کسی بر دیگری برتری ندارد، و... این یعنی چی؟

اولا در اینکه فقیه آیا می تواند فتوای به جهاد ابتدایی بدهد یا خیر اختلاف نظر وجود دارد. و ثانیا اگر هم چنین اختیاری داشته باشد بدون قاعده و ضابطه نیست، یعنی فقهی حق ندارد سلیقه ای عمل کند، بلکه فقیه به عنوان یک اسلام شناس در رأس حکومت، حکم اسلامی را در جواز جهاد یا عدم آن تشخیص می دهد.

ببینید آیه در مقام تبیین است، نمی خواهد حکمی بدهد، فقط دارد می گوید خدا با این مخالف است، نه با آن.
مخالفت با برده گیری در غیر جنگ، از آیات و روایات دیگر است که روشن میشود.

بله حکم استثناء را دارد، اما جنگ استثناء شده است، یعنی برده گیری فقط در جنگ جایز است و استثناء شده، اما در سایر امور برده گرفتن جایز نیست.

من بارها این مطلب را بیان کرده ام اما نمید انم ابهام از کجاست، ولی باز هم تکرار می کنم:

اولا: داعش مسلمانان را اسیر می کند که در اسلام مردود است. در جنگ های میان مسلمانان نمی شود اسیر گرفت.
ثانیا: در رأس جنگ باید یک امام عادل باشد، نه کسی که علمای تمام فرقه های اسلامی آنها را در خط اسلام نمی دانند، چه برسد عادل!!!
ثالثا: جهاد باید دفاعی بوده یا با اذن امام ابتدائی باشد، نه اینکه نخاله های اروپایی و امریکایی به منطقه اسلامی وارد شده و کشتار به راه بیندازند.
رابعا: در مسلمان بودن داعشی ها تردید جدی وجود دارد، خصوصا اینکه طبق اعتراف خود غربی ها از جمله گوردون داف، و هیلاری کلینتون و...، این فرقه ساخته شده به دست استعمارگران بین المللی است تا با وارونه جلوه دادن تعالیم اسلام، و تحریف احکام آن موج اسلام هراسی خود را تکمیل کنند، لذا ایران وقتی تحریم میشود در فروش نفتش دچار مشکل می شود اما داعش به راحتی نفت خود را می فروشد، ایران در جنگ با عراق به خاطر تحریم تسلیحاتی دچار کمبود تسلیحات می شود اما داعش به راحتی پیشرفته ترین تسلیحات را در اختیار دارد، خیلی ساده بینانه است که داعش را نسخه اسلام بدانید که غربی ها واقعا با آن دشمن هستند!!! من واقعا از رویکرد برخی دوستان تعجب می کنم.

مشکل این است که شما یک نظامی را در ذهن خودتان ترسیم کره اید و به آن حمله میکنید، ما از آنچه در ذهن شماست دفاعی نمی کنیم، ما از نظام برده داری در اسلام دفاع می کنیم؛ گرفتن برده از اسراییست که در میدان جنگ جضور یافته اند، مگر پیامبر(ص) پس از فتح مکه تمام کفار و خانواده های آنها را به اسارت گرفت؟ جریانهایی مثل جریان بنی قریضه هم اولا با تردید بسیار جدی روبرو هستند کارشناسان تاریخ چون دکتر رجبی دوانی نقدهای محکمی به آن دارند، در هر صورت می توانید برای اطلاع در این خصوص به این پست مراجعه بفرمایید:
http://www.hawzah.net/fa/Question/View/64047

و ثانیا آنجا یک منطقه کوچک بود که همه مردان اسیر شده بودند، نه جنگ بین دو کشور!! خب وقتی همه مردان اسیر شده اند زنان و بچه ها را باید رها کرد؟ طبیعتا حکمت اقتضاء می کند آنها را بین خانواده های مسلمان برای تربیت و انتقال تعالیم به آنها تقسیم کرد، اما در نهایت عطوفت و رحمت، تا جایی که پیامبر(ص) می فرماید:
«لا يَقولَنَّ أَحدُكم عبدي و أَمتي و لكن ليَقل فَتَايَ و فَتَاتِي‏»؛ هیچ کدام از شما به آنان نگویید غلام و کنیز، بلکه بگویید: دخترم و پسرم.
چون اگر آنها را رها کنیم یقینا با کینه بزرگ شده و دوباره در آینده جنگی با آنها خواهیم داشت.

اما در جنگ میان دو کشور تنها کسانی که در جنگ حضور یافته اند اسیر می شوند، تعرض به عیر نظامیان از نظر اسلام مردود است، فتوای تحریم سلاح های کشتار جمعی نشان گر این نوع تفکر است، اما آنها که صدها کلاهک هسته ای ذخیره کرده و بیش از دویست هزار نفر را در ژاپن با بمب اتم کشتند شده اند پشگامان حمله به تفکرات اسلامی در خصوص جهاد و نحوه رفتار اسراء!!! خواهش می کنم با چشم باز همه این رفتارها را رصد کنید و از دخالت دادن احساسات در نتیجه گیری پرهیز کنید.@};-

از لطف شما ممنون و سپاسگزارم@};-

ببینید اولا نمی توان گفت که بازدارندگی ندارد، بالاخره هر مجازاتی بازدارندگی دارد اما قبول دارم که این امر نسبی است، حتی مجازات اعدام هم برخی را از جرم باز نمی دارد اما این موجب نقص به حکم نمیشود، چرا که بالاخره تاثیر نسبی خواهد داشت، نمی توان گفت چون بر برخی تاثیر ندارد، آن را به صورت تمامه لغو کنیم.
همچنین باید توجه کنید این حکم حتی اگر برای خود زنان بازدارندگی نداشته باشد، برای مردانشان بازدارندگی دارد، چون غیرت در مردها امری فطری است و نمی توانند به راحتی اسارت ایشان را که از نظر اسلام به منزله طلاق از شوهر تلقی می شود را بپذیرند.
از این هم که بگذریم باید توجه کنید دشمنان اسلام عموما با نیات و اهداف مادی وارد جنگ می شوند و کسی که با این نیت وارد شود مجازات های بازدارنده نقش پررنگ تری بر وی خواهند داشت، چون مقایسه او در سنجش مصلحت یا مضرات جنگ، دنیوی است، نه میان دنیا و آخرت.

ثانیا بر فرض که بازدارندگی هم نداشته باشد بالاخره جنگ و اسارت یک واقعیت است و بر فرض حالا اتفاق افتاده، حال باید چه کنیم؟ یا آنها را با سلام و صلوات دوباره آزاد کنیم!! یا دولت با مخارج خودش برای ایشا اردوگاه زده و مخارج آنها را بر عهده بگیرد و عده ای را حقوق بهد تا از اینان محافظت کنند و...؛ یا در مقابل چیزی چون آموزش به دیگران، یا گرفتن فدیه و پول آنها را آزاد کنیم، یا آنها را به خانواده ها بسپاریم که هم خرج انها را بدهند، و هم آنها را با رفتار خودشان با تعالی اسلام آشنا کنند.

بحث تعدد قرائت های متعدد که در عرض یکدیگر باشند در جای خود رد شده است و چون به موضوع تاپیک مربوط نمیشود به آن نمی پردازم، رجوع کنید به کلام جدید با رویکرد اسلامی، نوشته عبدالحسین خسروپناه.

اینکه اسلام را اینقدر درگیر مقتضیات زمان کنیم که بدون هیچ دلیلی حکمی را لغو کرده و فقهاء را همگی به خطا رفتگان بنامیم رویکرد روشنفکرانی است که به قیمت به روز رسانی دین آن را از اساس باطل ساخته و روزمرگی در تفاسیری که هیچ ملاک سنجشی جز عقلانیت نسبی بشر نخواهد داشت را جایگزین آن کرده اند.

از آنجا که به نظرم می رسد شما دلسوز اسلام هستید عرض میکنم بدانید چنین رویکردی از اسلام جز نام آن، و از قرآن جز خط آن چیزی بر جای نخواهد گذشت.

با سلام و احترام و عذرخواهی از تاخیر پیش آمده، بنده در مسافرت هستم

من تعجب میکنم از این حرف شما، وقتی شیعه ها را مشرک دانسته و خونشان را مباح می دانند یعنی فکر میکنید آنها اگر دستشان به شیعیان برسد نوامیس آنها را اسیر نمیکنند؟ داعش 1600 نفر از علمای اهل سنت را که مخالف تفکرات وهابی گری بودند در موصل اعدام کرد.

شما خیلی ساده لوحانه به مسئله نگاه میکنید، نمی دانید که هر کجا آتشی روشن شد چه در قالب فتنه ای در ایران، و چه در قالب جنگی در عراق و سوریه، استعمارگران نخاله های خود را خواهند فرستاد، و این نخاله ها هستند که دینداران و دلسوزان فاقد بینش را تحریک می کنند، و البته اینها هرگز به عنوان غیر مسلمان و ضد دین نفوذ نمی کنند. در هر صورت در ماهیت قضیه فرقی نمی کند حتی اگر دیندار واقعی هم بوده باشند در تشخیص مصداق مسیر خطا را طی می کنند.
من نمی دانم چرا شما به مثالی که بارها زده ام توجه نمی کنید، و تشخیص حکم و تعیین مصداق را با هم اشتباه می گیرید، من از شما می پرسم اگر گروهی که ادعای اسلام دارند با قرائت انحرافی از اسلام نماز و روزه و قصاص و حج و... را کج به کار بستند، آیا این احکام مشکل دارند و باید تعطی شوند؟ آیا اگر عده ای به ظاهر مسلمان به اشتباه عامدانه یا ناشیانه به بهانه اجرای حکم قصاص، بی گناهانی را کشتند، باید حکم قصاص را تعطیل کرد؟!!

باور کنید من واقعا دیگر نمی فهمم چی را باید برای شما اثبات کنم، متوجه منظور شما نمی شوم، شما اول برای من ارتباط داعش با اسلام را اثبات کنید، تا من پاسخ بدهم، حکم، حکم درستی است، اینکه برخی دارند از آن سوء استفاده میکنند چه دخلی به اسلام دارد، حرف من این است، شما این را برای من اثبات کنید.
از حکم قصاص هم دارد سوء استفاده میشود، زن و شوهر هم از حقوقی که اسلام به آنها داده است گاهی سوء استفاده می کنند، هر قانونی را می توان به جای استفاده، از آن سوء استفاده کرد، این منطقی است که آن حکم را ندیده بگیریم؟
عربستان امروزه به نام اسلام زنان را از حقوق ابتداییشان محروم کرده است، آیا این مربوط به اسلام است؟ اسلام زیر سوال است؟ ما همیشه از حکم بحث می کنیم نه رفتار انسان ها؛ ما باید ببینیم خد این قانون، و خود این حکم خوب است یا خیر، اینکه دیگران از آن سوء استفاده می کنند یا نمی کنند، چه ربطی به آن حکم یا قانون دارد؟

بنده گفته ام که اسلام به طور عام ظلم را نفی کرده و از آن نهی کرده است، خودتان هم دو مقدمه را فرموده اید:

در روایاتی از پیامبر(ص) هم بیان کردم که رابطه با زن شوهر دار تنها در صورتی زنا نیست که اسیر جنگی باشد، و در روایات دیگری بیان کردم که جهاد جز با نظارت امام عادل صحیح نیست
خب الان دقیقا باید چی رو اثبات کنم، بفرمایید تا اثبات کنم، فقط شفاف و روشن، چون به نظرم با توجه به پست های پیشین نکته مبهمی نمانده است، ولی باز اگر به نظرتان حل نشده دقیقا مشخص بفرمایید تا روی آن بحث کنیم.

با سلام و احترام

ببینید در پست های پیشین هم بنده به این سوال پاسخ داده ام که اسلام چند از برده داری اهداف متعددی دارد که در دو هدف خلاصه می شود: یکی جنبه بازدارندگی، و دیگری انتقال تعالیم اسلامی به بردگان، لذا هم اجازه اسیر گرفتن داده است، و هم توصیه به آزاد کردن تا هر دو هدف محقق شود؛ مثالش روشن است، مثل قصاص، هم اسلام اجازه اعدام و قصاص داده است تا این ترس و بیم از مجازات باشد، و هم چون خواهان رواج آن نیست توصیه به بخشش نموده است، ولی همین که طرف بداند اگر اسیر شود ممکن است بخشیده نشود برای مجازات کافیست، همانطور که انسان قاتل به خاطر همین احتمال عدم بخشش از قتل پرهیز می کند.
پس اسلام خواستار توسعه برده داری نیست، همانطور که خواستار قصاص نیست، اما ضرورت ایجاب می کند این احکام باشد، تا جنبه بازدارندگی آن در میان باشد، از آن طرف توصیه به بخشش نیز کرده است تا خود همین آزاد نمودن در راه خدا زمینه تألیف قلوب برای ایشان را فراهم سازد، روشن است که بنده کافر را نمی شود آزاد کرد، همان طور که فرموده اند: «لا عتق الا لمومن»؛ آزادسازی نیست مگر برای بنده مومن. (فقه الرضا(ع)، ص305)

نجس بودن کافر که در آن شکی نیست، احکام اسلام هم با یکدیگر تناقض ندارد، شما اگر خودتان هم بین دو قاعده اهم و مهم باشید، قاعده اهم را بر مهم ترجیح خواهید داد، توقع که ندارید چشممان را به روی محاسن این نظام برده داری از کاستن هزینه های حکومت، پیشگیری از وقوع جنگ، مسلمان شدن بخش عظیمی از بردگان با مصاحبت مسلمین و... ببندیم به خاطر نجس بودنشان؟ مردم برای میوه های چند تا درختشان در یک باغ، و یا برای حفاظت از چندتا گوشفندشان سگ نجسی را به خدمت می گیرند، آن موقع توقع دارید برده گیری از کفار با این همه محاسن به خاطر نجاست آن برده نادیده گرفته شود؟

ببینید انگیزه وهابیت و داعش که گروهکی با تفکر وهابیت است از جنگ و جهاد این است که بنابر اعتقاد ایشان توسل و تبرک و درخواست شفاعت و... شرک بوده، و تمام کسانی که از غیر خدا در خواست شفاعت کرده، یا توسل کنند، یا به آثار آنها تبرک بجویند و یا بر مقبره آنها بنا بسازند و به زیارت قبور آنها بروند مشرک بوده و خون و جان و ناموسشان مباح است.
بنابراین با این نگرشی که دارند اقدام به جهاد نموده و برای ترویج این اعتقاد به جنگ با مخالفین پرداختند، همان طور که وهابیت برای سیطره بر حجاز نیز با کمک آل سعود برای گسترش تفکر وهابی گری اقدام به جهاد کرده و با جنگ و خونریزی بر حجاز مسلط شدند.
روشن است که طبق قرآن کریم هیچ یک از ادعاهای وهابیت و داعش پذیرفتنی نیست، که در جای خود بحث شده، مثلا در خصوص توسل به اولیاء الهی، خود یعقوب که پیامبری معصوم بود توسل پسرانش را که برای استغفار آمده بودند پذیرفت و گفت برای شما استغفار خواهم کرد(یوسف:97و98)؛ و همچنین یوسف پیراهنش را که تبرک بود به برادرانش داد تا به روی چشمان پدر بیندازند تا بینا شود، نگفت من دعا می کنم برای بینایی او، و نگفت پیراهنی پیدا کنید و به روی او بیندازید تا بینا شود، بلکه گفت پیراهن من را ببرید و روی چشمان او بیندازید، پس تبرک هم که در قران تأیید شده نمی تواند شرک باشد.(یوسف:93)

پس جهاد ایشان جهادی در راه ترویج امری باطل است، نه جهادی الهی، اینان به دنبال جهاد دفاعی نیستند، چون کسی ابتدائا به آنها حمله نکرده است، و به دنبال جهاد ابتدایی هم نیستند، چون اولا منطقشان منطق اشتباهی است و دیگران را به اشتباه مشرک می خوانند، و ثانیا جهاد ابتدایی برای جایی است که در منطقه ای آزادی تفکر سلب شده باشد و دینداران برای داشتن اعتقادشان محدود شده باشند، یعنی آن هم به نوعی جهاد دفاعی است، اما جنگی که داعش شروع کرده هیچ کدام از این شرائط جهاد را ندارد. اینها به دنبال این گسترش تفکری باطل هستند، لذا به هر مقبره ای که برسند تخریب میکنند مانند تخریب قبور ائمه(ع) در بقیع، و حتی داعش که فراتر رفته و قبر حجر بن عدی را نبش کردند و اگر دستشان به قبور متبرکه دیگر هم برسد برای اینکه کسی به زیارت آنها نرود آن را نبش خواهند کرد. یعنی هدف از جهاد ترویج این تفکراتت باطل است.

ثانیا: در پست های پیشین روایات متعددی بیان کردم که جهاد باید با فرمان امام عادل باشد، امام عادل به معنای یک شخص عادل که جلوی لشکر ایتاده که نیست، والا هر عادلی که فتوای جهاد میداد بر مردم واجب بود!!! بلکه منظور فقیه عادلی است که که به شرایط جهاد آگاهی داشته باشد، و از آنجا که ما فقه جعفری را معتبر دانسته و آن را بر حق می دانیم اگر یک عالم اهل سنت فتوای جهاد و برده گیری بدهد ما از او تبعیت نمیکنیم، نه اینکه چون سنی است و ما متعصبانه برخورد کنیم، بلکه با ادله ای که در جای خود آمده است معتقد هستیم که اولا مذهب شیعه بر حق است، و در واقع تنها ائمه(ع) جانشینان پیامبر(ص) بوده و وظیفه تبیین احکام را دارند، و ثانیا جانشین امام معصوم در دوران غیبت، فقیه عالم به فقه محمد و آل محمد(ع) است، یعنی فقیهی که عالم به فقه جعفری باشد. پس اگر اسلام حقیقی یک حکمی داد و اکثریت مسلمانان در اجرای آن خطا رفتند اشکالی به حکم وارد نیست، نمی توان گفت چون اکثریت دارند خطا می کنند حکم اشکال دارد، همان طور که در جریان ولایت امیرالمومنین(ع) اکثریت مسلمانان مسیر خطا را پیمودند. خب ما به دنبال دفاع از حکم اسلام هستیم نه احکامی که بر اثر انحراف در اسلام پیدا شده است، اگرچه اسلام راه سوء استفاده را بسته است، به این معنا که حجت را تمام نموده و کسی برای انحرافاتش روز قیامت حجتی نخواهد داشت.
پس از نظر ما تشخیص موقعیت یک جهاد، و همچنین نحوه رفتار در جنگ، و نحوه برخورد با اسرا منوط به نظر فقیه شیع است. اگر در حقانیت تشیع حرف و حدیث دارید، آن بحث مستقلی است، اما اگر کسی حقانیت شیعه را پذیرفت دیگر اشکالی که شما مطرح می فرمایید به او وارد نیست.

ثالثا: پیامبر(ص) بعد از حدود 20 سال تبلیغ، و چهارماه مهلت پایانی جنگ ابتدایی با مشرکان را آغاز کرد، حتی بعد از فتح مکه که یک جنگی با پیروزی کامل بود و کافران همه در دسترس پیامبر(ص) بودند فرمان قتل عام مردان و به اسارت گرفتن زنان را نداد، این منطق داعش کجا و منطق پیامبر(ص) کجا!! و بعد از مدت چهار ماه هم هر گاه کسی در صدد تحقیق بود امنیت داشت تا به محضر پیامبر(ص) یا نمایندگان وی آمده و در مورد اسلام تحقیق کند، و وظیفه آنها بود دوباره بعد از تحقیق را به محل امنش برسانند(توبه:6) نه اینکه بریزند و بکشند و به اسارت ببرند! داعش و اسلام؟!!!!

رابعا: داعش کوچکترین آداب جنگ که پرهیز از کشتن اطفال و زنان است را رعایت نمی کند، قرآن کریم حتی از کشتن دختران خردسالی که کافر هستند نهی کرده و میگوید حتی اگر کافر باشند هم گناهی ندارند، پس به کدامین گناه کشته می شوند؟(تکویر:8و9) پس شیعیان اگر کافر هم باشند کشتن کودکانشان جائز نیست، اما داعش در معابر عمومی که از هر دین و مذهب، و از هر سن و سالی در حال عبور هستند بمب گذاری کرده و انسان های بی گناه بسیاری را به خاک و خون می کشد.

خواهش می کنم منطقی باشید، هرگز تعداد انسانهای طرفدار یک عقیده تلازمی با حقانیت آن ندارد، اینطور نیست که بگوییم هر عقیده ای طرفدارش بیشتر است بر حق است، شما خودتان این را می پذیرید؟ الان جمعیت بوداییان حداقل چهار، پنج برابر شیعیان است، اما کدامیک حقانیت برخوردار است؟ شما که اینقدر اصرار بر قرآن دارید، خود قرآن می فرماید: «أَكْثَرُهُمْ لا يُؤْمِنُون‏»(بقره:100)؛ «أَكْثَرُهُمُ الْفاسِقُونَ»(آل عمران:110)؛ «أَكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُون‏»(مائده:103)؛ «أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُون‏»(انعام:37)
پس طبق ملاک قرآن هم اقلیت دیندار واقعی هستند!!! البته که ما معتقد هستیم اصلا جمعیت ربطی به حقانیت ندارد، باید تعالیم بررسی شوند.

اگر کسی از کنیزش بچه دار شود، فرزند آن کنیز دیگر برده نیست، مثلا مأمون که خلیفه حکومت عباسی بود کنیز زاده بود، حکومت کجا و بردگی کجا؟!!! تازه خود آن کنیز هم که «ام ولد» نامیده می شود دیگر قابل فروش نیست، وبعد از مرگ مالک آزاد خواهد شد که تفصیل آن در کتب فقهی آمده است، می توانید در این خصوص با کارشناس فقه و احکام مشورت بفرماید.