براي اصلاح ديگران خود را فاسد نكن!

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
براي اصلاح ديگران خود را فاسد نكن!

در هر موقعي‌ كه‌ مي‌بيني‌ در اصلاح‌ امري‌ از امور اعمّ از امور خانوادگي‌ و

داخلي‌ و يا امور اجتماعي‌ و خارجي‌،مردد هستي، ميان‌ آنكه‌ آلودگي‌ و فساد بر نفست‌ وارد شود يا بر غير، آن‌ آلودگي‌ را براي‌ نفس‌ خودت‌ مپسند كه‌ ديگر قابل‌ جبران‌ نيست‌ !

اگر در جائي‌ ديدي‌ امر به‌ معروف‌ و نهي‌ از منكري‌ را كه‌ مي‌نمائي‌ مستلزم‌ عصبانيّت‌ و پريشان‌ شدن‌ افكار و درهم‌ ريختن‌ صفاي‌ ذهن‌ توست‌، و اين‌ ضررش‌ براي‌ تو بيشتر است‌ از ضرري‌ كه‌ به‌ وي‌ در اثر إتيان‌ آن‌ جرم‌ و جنايت‌ وارد مي‌شود؛ دست‌ از اين‌ كار بردار و پيرامون‌ آن‌ مگرد !
اين‌ ضرر وارد در حكم‌ نجاستي‌ است‌ كه‌ بر نفس‌ تو وارد مي‌شود؛ چرا آنرا برخود مي‌پسندي‌؟!



نقل قول:
بگذار ضرر بر ديگري‌ بخورد و وي‌ نجس‌ شود !



و خلاصۀ امر، طهارت‌ نفس‌ انسان‌ بر هر چيز مقدّم‌ است‌، و انسان‌ حقّ ندارد به‌ جهت‌ رعايت‌ مصالح‌ خارجيّه‌ خودش‌ را آلوده‌ نمايد. زيرا تطهير و تزكيۀ نفس‌ در فعل‌ و حال‌، مورد طلب‌ و سوال‌ و مواخذه‌ مي‌باشد؛ امّا رسيدگي‌ به‌ امور اجتماعي‌ و سعي‌ در حوائج‌ مردم‌ و تدريس‌ و كسب‌ و امثالها اموري‌ است‌ كه‌ در صورت‌ امكان‌ مورد بازخواست‌ و بازپرسي‌ واقع‌ مي‌شود، نه‌ در هر صورت‌ گرچه‌ در شرائط‌ غيرممكنه‌ باشد.
در اينصورت‌ اگر كسي‌ ميداند و مي‌بيند در اثر وارد شدن‌ در اين‌ امور نفسش‌ آلوده‌ نمي‌شود و از ترقّي‌ و تكامل‌ و توحيد و ايمان‌ و ايقان‌ و اطمينان‌ خاطر و سكون‌ دل‌ و انديشه‌ باز نمي‌ماند، مسلّماً بر او لازم‌ است‌ كه‌ به‌ حوائج‌ خلق‌ خدا علي‌قدر الإمكان‌ قيام‌ و اقدام‌ نمايد؛ و امّا اگر ديد كه‌ دخول‌ در اين‌ امور مستلزم‌ از كيسه‌ خوردن‌ است‌ و سرمايه‌هاي‌ الهي‌ را از دست‌ دادن‌ است‌، يعني‌ مستلزم‌ غفلت‌ از خدا، و گيج‌ و منگ‌ شدن‌ در امور دنيا و زخارف‌ آن‌ و غوطه‌ خوردن‌ در عالم‌ كثرات‌ است‌، در اين‌ فرض‌ بر او جائز نيست‌ كه‌ خود را بدين‌ امور بفروشد و مبادله‌ نمايد.
زيرا اوّلاً: كار خوب‌ در خارج‌ از شخص‌ خوب‌ سرمي‌زند، يعني‌ از شخص‌


الهي‌ و موحّد و صاحب‌ يقين‌. در اينصورت‌ آن‌ امر در خارج‌ منشأ اثر خواهد شد و ثمرات‌ نيكو خواهد داد. امّا اگر از شخص‌ منغمر در كثرات‌ سر زند كه‌ مستلزم‌ غفلت‌ از نفس‌ و خدا و عرفان‌ الهي‌ و خلوت‌ و حضور قلب‌ در حال‌ نماز بود، ديگر آن‌ امر، امر مستحسن‌ نيست‌؛ آن‌ امر امر آلوده‌ و زشت‌ است‌، گرچه‌ ظاهرش‌ چشمگير باشد و نزد افكار عمومي‌ مردم‌ و عامّۀ خلائق‌ از بهترين‌ مثوبات‌ به‌ حساب‌ آيد.
و هنگامي‌ كه‌ كاري‌ به‌ ظاهر در خارج‌ از تمام‌ شرائط‌ حسن‌ و زيبائي‌ آراسته‌ بوده‌ ولي‌ عامل‌، آنرا از روي‌ ريا و يا هواي‌ نفس‌ و يا مقاصد غير الهي‌ انجام‌ دهد، آن‌ عمل‌ در حقيقت‌ زشت‌ است‌ نه‌ زيبا، و اثر مفيد و نيكو از خود بجاي‌ نمي‌گذارد، و مَا يَنفَعُ النَّاسَ[20]نخواهد شد، گرچه‌ آراء و افكار عمومي‌ آن‌ را خوب‌ و زيبا به‌ شمار آورد. زيرا مناط‌، واقعيّت‌ آنست‌ كه‌ خراب‌ است‌ و در نزد خداوند و موقف‌ قيامت‌ مقبول‌ نخواهد شد. كار زيبا از شخص‌ زيبا صورت‌ ميگيرد نه‌ از شخص‌ نازيبا، گرچه‌ در خارج‌ به‌ صورت‌ ظاهر خود را به‌ انواع‌ و اقسام‌ پيرايه‌هائي‌ از زيبائي‌ وصله‌ زده‌ باشد. سرمه‌ بر چشم‌ كور، وي‌ را بينا نمي‌كند؛ و وسمه‌ بر ابروان‌ نابينايان‌ اثري‌ در ديد و نور چشمانشان‌ بجاي‌ نمي‌نهد.
از اينجاست‌ كه‌ در فرقان‌ عظيم‌ إلهي‌ ميفرمايد: يَـٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا عَلَيْكُمْ أَنفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُم‌ مَن‌ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ.[21]
«اي‌ كسانيكه‌ ايمان‌ آورده‌ايد ! بر شما باد دريافتن‌ نفوس‌ خودتان‌ !


گمراهي‌ گمراه‌ در صورت‌ هدايت‌ يافتن‌ شما، به‌ شما آسيبي‌ نمي‌رساند.»
و أيضاً ميفرمايد:
يَـٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا قُوٓا أَنفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ نَارًا [22].
«اي‌ كسانيكه‌ ايمان‌ آورده‌ايد، خودتان‌ را و اهلتان‌ را از آتش‌ حفظ‌ نمائيد!»
و ثانياً: تمام‌ عقلاي‌ عالم‌ اتّفاق‌ دارند در دَوَران‌ امر ميان‌ ضرر قطعي‌ بر خود انسان‌ و يا بر غير انسان‌، جلوگيري‌ آن‌ ضرر را از خود مقدّم‌ است‌ از دفع‌ ضرر از غير.


محدّث‌ قمّي‌ گويد: در «بحار» و غير آن‌ از جمله‌ وصاياي‌ آنحضرت‌ است‌ به‌ فرزند خويش‌ كه‌ فرمود:
يَا بُنَيَّ ! اصْبِرْ عَلَي‌ النَّوَآئِبِ، وَ لَا تَتَعَرَّضْ لِلْحُقُوقِ، وَ لَا تُجِبْ أَخَاكَ إلَي‌ الامْرِ الَّذِي‌ مَضَرَّتُهُ عَلَيْكَ أكْثَرُ مِنْ مَنْفَعَتِهِ لَهُ![23]
حضرت‌ سيّدالسّاجدين‌ و زين‌ العابدين‌ عليه‌ السّلام‌ فرمود: «اي‌ نور ديدۀ من‌! بر مشكلات‌ و مصائب‌ روزگار شكيبا باش‌، و متعرّض‌ حقوق‌ ديگران‌ مشو، و دعوت‌ برادرت‌ را در امري‌ كه‌ مضرّت‌ آن‌ براي‌ تو بيشتر از منفعت‌ آن‌ براي‌ وي‌ باشد اجابت‌ مكن‌!»

نقل قول:
از أميرالمؤمنين‌ عليه‌ السّلام‌: «وَلَكِنّي‌ لا أرَي‌ إصْلاحَكُمْ بِإفْسادِ نَفْسي‌»

و أميرالمومنين‌ عليه‌ السّلام‌ ميفرمايد:
وَلَكِنِّي‌ لَا أَرَي‌ إصْلَاحَكُمْ بِإفْسَادِ نَفْسِي‌ !
«وليكن‌ نظر من‌ آن‌ نيست‌ كه‌ شما را اصلاح‌ كنم‌ گرچه‌ مستلزم‌ إفساد خودم‌ باشد!»



منبع: روح مجرد- سيد هاشم حداد

سادات;40643 نوشت:
اگر در جائي‌ ديدي‌ امر به‌ معروف‌ و نهي‌ از منكري‌ را كه‌ مي‌نمائي‌ مستلزم‌ عصبانيّت‌ و پريشان‌ شدن‌ افكار و درهم‌ ريختن‌ صفاي‌ ذهن‌ توست‌، و اين‌ ضررش‌ براي‌ تو بيشتر است‌ از ضرري‌ كه‌ به‌ وي‌ در اثر إتيان‌ آن‌ جرم‌ و جنايت‌ وارد مي‌شود؛ دست‌ از اين‌ كار بردار و پيرامون‌ آن‌ مگرد !

سادات;40643 نوشت:
تطهير و تزكيۀ نفس‌ در فعل‌ و حال‌، مورد طلب‌ و سوال‌ و مواخذه‌ مي‌باشد؛ امّا رسيدگي‌ به‌ امور اجتماعي‌ و سعي‌ در حوائج‌ مردم‌ و تدريس‌ و كسب‌ و امثالها اموري‌ است‌ كه‌ در صورت‌ امكان‌ مورد بازخواست‌ و بازپرسي‌ واقع‌ مي‌شود، نه‌ در هر صورت‌ گرچه‌ در شرائط‌ غيرممكنه‌ باشد.

سادات;40643 نوشت:
هنگامي‌ كه‌ كاري‌ به‌ ظاهر در خارج‌ از تمام‌ شرائط‌ حسن‌ و زيبائي‌ آراسته‌ بوده‌ ولي‌ عامل‌، آنرا از روي‌ ريا و يا هواي‌ نفس‌ و يا مقاصد غير الهي‌ انجام‌ دهد، آن‌ عمل‌ در حقيقت‌ زشت‌ است‌

یکی از اساتید خوبمون می فرمودند:

گردن خود را پل نکنید برای بهشت رفتن دیگران

نقل قول:
اگر در جائي‌ ديدي‌ امر به‌ معروف‌ و نهي‌ از منكري‌ را كه‌ مي‌نمائي‌ مستلزم‌ عصبانيّت‌ و پريشان‌ شدن‌ افكار و درهم‌ ريختن‌ صفاي‌ ذهن‌ توست‌، و اين‌ ضررش‌ براي‌ تو بيشتر است‌ از ضرري‌ كه‌ به‌ وي‌ در اثر إتيان‌ آن‌ جرم‌ و جنايت‌ وارد مي‌شود؛ دست‌ از اين‌ كار بردار و پيرامون‌ آن‌ مگرد !

سلام ممنون.
البته نباید در این مورد شیطان سراغمون بیاد وهرجایی میخواهیم کاری کنیم بخصوص همین امر به معروف که خیلی مظلومه بگه تو خودت مهمتری بیخیال شو.
یه مطلبی هم که تازگی ها بین بعضی ها باب شده متاسفانه ارتباط با نامحرم و محبت کردن به اون با هدف الهی هدایت اون فرده!!!!!!!!!!!!که پر واضحه که دام شیطانه و آدم باید خیلی ازش بترسه:gholdor:
این جمله هم بی ربط نیست که هدف هیچ گاه وسیله را توجیه نمیکنه. پس باید مواظب خودمون و انتخاب راهمون برای رسیدن به اهدافمون باشیم.

با سلام و احترام به تمام دوستان
اینکه امر به معروف نباید مظلوم واقع شود درست است ،آخه باید امر به معروف ها از خانواده ها شروع بشه در چند پست در تایپیک های مختلف هم حقیر بیان کردم که فساد رو نباید در اینترنت و ماهواره و .... فقط دنبالش گشت اولین جای تاثیر گذار خانواده ها هستند ..ببینید رفته رفته هرچه نسل پیشتر میره مسائل بیشتر و قدرت نقد پذیری پائین تر میاد چرا؟؟؟؟جوابش در خانواده هاست که جوون رو خوب و به وقتش و با راهی مناسب راهنمایی نکرده اند وبا چیزی که متنفر است نصیحت و جر و بحث میخواهند راه صحیح رو نشون بدن که نشدنی هست
امر به معروف وقتی اثر داره که با کسی میخواهیم امر به معروف و نیکی کنیم با زبانی نرم این کار رو بکنیم حتی در مدت زمان کم سعی بر ارتباط دوستانه و امر به معروف دوستانه ...

سادات;40643 نوشت:
در هر موقعي‌ كه‌ مي‌بيني‌ در اصلاح‌ امري‌ از امور اعمّ از امور خانوادگي‌ و

داخلي‌ و يا امور اجتماعي‌ و خارجي‌،مردد هستي، ميان‌ آنكه‌ آلودگي‌ و فساد بر نفست‌ وارد شود يا بر غير، آن‌ آلودگي‌ را براي‌ نفس‌ خودت‌ مپسند كه‌ ديگر قابل‌ جبران‌ نيست‌ !

اگر در جائي‌ ديدي‌ امر به‌ معروف‌ و نهي‌ از منكري‌ را كه‌ مي‌نمائي‌ مستلزم‌ عصبانيّت‌ و پريشان‌ شدن‌ افكار و درهم‌ ريختن‌ صفاي‌ ذهن‌ توست‌، و اين‌ ضررش‌ براي‌ تو بيشتر است‌ از ضرري‌ كه‌ به‌ وي‌ در اثر إتيان‌ آن‌ جرم‌ و جنايت‌ وارد مي‌شود؛ دست‌ از اين‌ كار بردار و پيرامون‌ آن‌ مگرد !
اين‌ ضرر وارد در حكم‌ نجاستي‌ است‌ كه‌ بر نفس‌ تو وارد مي‌شود؛ چرا آنرا برخود مي‌پسندي‌؟!

و خلاصۀ امر، طهارت‌ نفس‌ انسان‌ بر هر چيز مقدّم‌ است‌، و انسان‌ حقّ ندارد به‌ جهت‌ رعايت‌ مصالح‌ خارجيّه‌ خودش‌ را آلوده‌ نمايد. زيرا تطهير و تزكيۀ نفس‌ در فعل‌ و حال‌، مورد طلب‌ و سوال‌ و مواخذه‌ مي‌باشد؛ امّا رسيدگي‌ به‌ امور اجتماعي‌ و سعي‌ در حوائج‌ مردم‌ و تدريس‌ و كسب‌ و امثالها اموري‌ است‌ كه‌ در صورت‌ امكان‌ مورد بازخواست‌ و بازپرسي‌ واقع‌ مي‌شود، نه‌ در هر صورت‌ گرچه‌ در شرائط‌ غيرممكنه‌ باشد.
در اينصورت‌ اگر كسي‌ ميداند و مي‌بيند در اثر وارد شدن‌ در اين‌ امور نفسش‌ آلوده‌ نمي‌شود و از ترقّي‌ و تكامل‌ و توحيد و ايمان‌ و ايقان‌ و اطمينان‌ خاطر و سكون‌ دل‌ و انديشه‌ باز نمي‌ماند، مسلّماً بر او لازم‌ است‌ كه‌ به‌ حوائج‌ خلق‌ خدا علي‌قدر الإمكان‌ قيام‌ و اقدام‌ نمايد؛ و امّا اگر ديد كه‌ دخول‌ در اين‌ امور مستلزم‌ از كيسه‌ خوردن‌ است‌ و سرمايه‌هاي‌ الهي‌ را از دست‌ دادن‌ است‌، يعني‌ مستلزم‌ غفلت‌ از خدا، و گيج‌ و منگ‌ شدن‌ در امور دنيا و زخارف‌ آن‌ و غوطه‌ خوردن‌ در عالم‌ كثرات‌ است‌، در اين‌ فرض‌ بر او جائز نيست‌ كه‌ خود را بدين‌ امور بفروشد و مبادله‌ نمايد.
زيرا اوّلاً: كار خوب‌ در خارج‌ از شخص‌ خوب‌ سرمي‌زند، يعني‌ از شخص‌

الهي‌ و موحّد و صاحب‌ يقين‌. در اينصورت‌ آن‌ امر در خارج‌ منشأ اثر خواهد شد و ثمرات‌ نيكو خواهد داد. امّا اگر از شخص‌ منغمر در كثرات‌ سر زند كه‌ مستلزم‌ غفلت‌ از نفس‌ و خدا و عرفان‌ الهي‌ و خلوت‌ و حضور قلب‌ در حال‌ نماز بود، ديگر آن‌ امر، امر مستحسن‌ نيست‌؛ آن‌ امر امر آلوده‌ و زشت‌ است‌، گرچه‌ ظاهرش‌ چشمگير باشد و نزد افكار عمومي‌ مردم‌ و عامّۀ خلائق‌ از بهترين‌ مثوبات‌ به‌ حساب‌ آيد.
و هنگامي‌ كه‌ كاري‌ به‌ ظاهر در خارج‌ از تمام‌ شرائط‌ حسن‌ و زيبائي‌ آراسته‌ بوده‌ ولي‌ عامل‌، آنرا از روي‌ ريا و يا هواي‌ نفس‌ و يا مقاصد غير الهي‌ انجام‌ دهد، آن‌ عمل‌ در حقيقت‌ زشت‌ است‌ نه‌ زيبا، و اثر مفيد و نيكو از خود بجاي‌ نمي‌گذارد، و مَا يَنفَعُ النَّاسَ[20]نخواهد شد، گرچه‌ آراء و افكار عمومي‌ آن‌ را خوب‌ و زيبا به‌ شمار آورد. زيرا مناط‌، واقعيّت‌ آنست‌ كه‌ خراب‌ است‌ و در نزد خداوند و موقف‌ قيامت‌ مقبول‌ نخواهد شد. كار زيبا از شخص‌ زيبا صورت‌ ميگيرد نه‌ از شخص‌ نازيبا، گرچه‌ در خارج‌ به‌ صورت‌ ظاهر خود را به‌ انواع‌ و اقسام‌ پيرايه‌هائي‌ از زيبائي‌ وصله‌ زده‌ باشد. سرمه‌ بر چشم‌ كور، وي‌ را بينا نمي‌كند؛ و وسمه‌ بر ابروان‌ نابينايان‌ اثري‌ در ديد و نور چشمانشان‌ بجاي‌ نمي‌نهد.
از اينجاست‌ كه‌ در فرقان‌ عظيم‌ إلهي‌ ميفرمايد: يَـٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا عَلَيْكُمْ أَنفُسَكُمْ لَا يَضُرُّكُم‌ مَن‌ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ.[21]
«اي‌ كسانيكه‌ ايمان‌ آورده‌ايد ! بر شما باد دريافتن‌ نفوس‌ خودتان‌ !

گمراهي‌ گمراه‌ در صورت‌ هدايت‌ يافتن‌ شما، به‌ شما آسيبي‌ نمي‌رساند.»
و أيضاً ميفرمايد:
يَـٰٓأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا قُوٓا أَنفُسَكُمْ وَ أَهْلِيكُمْ نَارًا [22].
«اي‌ كسانيكه‌ ايمان‌ آورده‌ايد، خودتان‌ را و اهلتان‌ را از آتش‌ حفظ‌ نمائيد!»
و ثانياً: تمام‌ عقلاي‌ عالم‌ اتّفاق‌ دارند در دَوَران‌ امر ميان‌ ضرر قطعي‌ بر خود انسان‌ و يا بر غير انسان‌، جلوگيري‌ آن‌ ضرر را از خود مقدّم‌ است‌ از دفع‌ ضرر از غير.

محدّث‌ قمّي‌ گويد: در «بحار» و غير آن‌ از جمله‌ وصاياي‌ آنحضرت‌ است‌ به‌ فرزند خويش‌ كه‌ فرمود:
يَا بُنَيَّ ! اصْبِرْ عَلَي‌ النَّوَآئِبِ، وَ لَا تَتَعَرَّضْ لِلْحُقُوقِ، وَ لَا تُجِبْ أَخَاكَ إلَي‌ الامْرِ الَّذِي‌ مَضَرَّتُهُ عَلَيْكَ أكْثَرُ مِنْ مَنْفَعَتِهِ لَهُ![23]
حضرت‌ سيّدالسّاجدين‌ و زين‌ العابدين‌ عليه‌ السّلام‌ فرمود: «اي‌ نور ديدۀ من‌! بر مشكلات‌ و مصائب‌ روزگار شكيبا باش‌، و متعرّض‌ حقوق‌ ديگران‌ مشو، و دعوت‌ برادرت‌ را در امري‌ كه‌ مضرّت‌ آن‌ براي‌ تو بيشتر از منفعت‌ آن‌ براي‌ وي‌ باشد اجابت‌ مكن‌!»

منبع: روح مجرد- سيد هاشم حداد


با سلام
یه سوال با وجود همه این حرفها به نظر شما دوستان ایا در جامعه کنونی امر به معروف و نهی از منکری صورت میگیرد که حالا بخواهیم به موضوع ترک این عمل در صورت وترد امدن ضرر به خودمان شویم واقعآ این موضوع خیلی مهمتر است :Ghamgin:

گاهی افراد میخوان بعضیا رو جذب کنن
و سعی میکنن باهاش رفیق شن و صمیمیت رو افزاریش بدن ومحبت رو به اوج برسونن
ولی غافل از اینکه شیطون دشمن قسم خورده هست و همیشه در کمینه

ما تا حدی مجازیم که با طرف همقدم شیم که از اصولمون حتی یک قدم کج نریم

خیلی باید مراقب بود...
شیطون نیات خالص رو خوب مخلوط میکنه...

موضوع قفل شده است