جمع بندی اولیاء الله به این مقام رسیدند یا اینکه از ابتدا اولیاء الله بودند؟

رسانه said in اولیاء الله به این مقام رسیدند یا اینکه از ابتدا اولیاء الله بودند؟

سلام آیا اولیاء الله کسانی بودن که خداوند انها را برگزید یا انسان های عادی بودند و به وسیله ی ریاضت به مقام عندیت رسیدند؟

باسمه تعالی با عرض سلام و خسته نباشید این که اولیاء الهی به مقامات بلند معنوی دست می یابند، معلول قابلیت هایی است که در گرو عبودیت، انجام ریاضت های شرعی در مسير بندگي حق تعالی، و پشت پا زدن به خواسته هاي نامشروع نفساني به دست آورده اند. در واقع، هر انسان عادی می تواند به مقام اولیاء الهی برسد و لازم است از دل شریعت چنین مسیری را بپیماید. این مقام دارای مراتب است و هر کس با توجه به ظرفیت معنوی خویش، توانایی رسیدن به مرتبه ای از آن را خواهد داشت. موفق باشید.

sedmorteza110 said in سلام خدا قوت ایا ماهم

سلام خدا قوت ایا ماهم میتوانیم جزو اولیای الهی شویم یا باید ظرفیت ان را از قبل و از دورن شکم مادر داشته باشیم؟

باسمه تعالی با عرض سلام و خسته نباشید رسیدن به مقام و جایگاه اولیاء الهی دارای شرایطی است، و هر انسانی این قابلیت را دارد که در زمره اولیاء الهی قرار گیرد. اگر کسی بخواهد به این مقام برسد لازم است به ویژگی های اولیاء الهی که در متون دینی به آن اشاره شده، توجه نموده و خود را متخلق به آن صفات نماید.  به عنوان نمونه به این روایت توحه بفرمایید: «قال ابوجعفر (علیه السلام) وَجَدْنَا فِی کِتَابِ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ إِذَا أَدَّوْا فَرَائِضَ اللَّهِ وَ أَخَذُوا سُنَنَ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) وَ تَوَرَّعُوا عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ زَهِدُوا فِی عَاجِلِ زَهْرَهًِْ الدُّنْیَا وَ رَغِبُوا فِیمَا عِنْدَ اللَّهِ وَ اکْتَسَبُوا الطَّیِّبَ مِنْ رِزْقِ اللَّهِ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا یُرِیدُونَ بِهِ التَّفَاخُرَ وَ التَّکَاثُرَ ثُمَّ أَنْفَقُوا فِیمَا یَلْزَمُهُمْ مِنْ حُقُوقٍ وَاجِبَهًٍْ فَأُولَئِکَ الَّذِینَ بَارَکَ اللَّهُ لَهُمْ فِیمَا اکْتَسَبُوا وَ یُثَابُونَ عَلَی مَا قَدَّمُوا لآِخِرَتِهِمْ (1)  امام باقر (علیه السلام) فرمود: در کتاب علیّ‌بن‌الحسین (علیه السلام) دیدیم که آن حضرت در توضیح آیه‌  «أَلا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لاَ هُمْ یَحْزَنُونَ» چنین فرموده: زمانی که آنها واجبات الهی را به‌جا آورند و به سنّت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عمل نموده و از محارم الهی دوری گزینند و جلوه‌های فریبنده‌ی دنیا را ترک گویند و به آنچه نزد خداست، رغبت داشته باشند و به‌ دنبال کسب روزی حلال باشند و با کسب روزی حلال، قصد فخر فروشی و زیاده‌خواهی را نداشته باشند و حقوقی که بر گردن آن‌هاست را ادا نمایند، خداوند به کسب و کارشان برکت می‌دهد و به خاطر آنچه برای آخرتشان، پیش فرستاده‌اند به آنان ثواب داده می‌شود.» بر همین اساس پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در بیانی می فرمایند: «لَوْ لَا أَنَّ الشَّيَاطِينَ‏ يَحُومُونَ‏ عَلَى قُلُوبِ بَنِي آدَمَ لَنَظَرُوا إِلَى مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (2) اگر شياطين گرداگرد دل‏‌هاى فرزندان آدم گردش نمى‏ كردند هرآينه آنها ملكوت آسمان‏‌ها و زمين را مى‏ ديدند.» یا در یبیان دیگری که از آن حضرت نقل شده که می فرمایند: «لَوْ لا تَكْثيرٌ فى‏ كَلامِكُمْ‏ وَ تَمْريجٌ فى قُلوبِكُمْ لَرَايْتُمْ ما ارى‏ وَ لَسَمِعْتُمْ ما اسْمَع‏ (3) اگر اين گفتار بسيار در زبانها، و اين اضطراب و آشوب در دل‏‌هاى شما نبود هرآينه مى‏‌ديديد آنچه را كه من مى‏‌بينم و مى‏‌شنيديد آنچه را كه من مى‏‌شنوم‏» توجه به این بیانات شریف که مخاطبشان «انسان» است، بیانگر این مطلب است که اگر «آدمی» در مبارزه با دشمن بیرونی (شیطان) و دشمن درونی (نفس اماره) موفق شود، و بتواند در مسیر شریعت و بندگی حضرت حق، ظرفیت وجودی خویش را تکمیل نماید، می تواند به حقایقی دست یابد و در زمره اولیاء الهی قرار گیرد. موفق باشید. پی نوشت: 1.مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، بحار الأنوار (ط- بيروت)، دار إحياء التراث العربي‏،1403 ق‏،ج66،ص277. 2. همان، ج60،ص332. 3.حسينى طهرانى، محمدحسين‏،رساله لب اللباب در سير و سلوك أولى الألباب، ناشر: علامه طباطبايى‏، چاپ: مشهد مقدس( ايران)،1417 ه. ق‏،ص39.  

جمع بندی پرسش: آیا اولیاء الله کسانی بودن که خداوند آن ها را برگزید؟ یا انسان های عادی بودند و به وسیله ی ریاضت به مقام عندیت رسیدند؟ پاسخ: رسیدن به مقام و جایگاه اولیاء الهی دارای شرایطی است، و هر انسانی این قابلیت را دارد که در زمره اولیاء الهی قرار گیرد. اگر کسی بخواهد به این مقام برسد لازم است به ویژگی های اولیاء الهی که در متون دینی به آن اشاره شده، توجه نموده و خود را متخلّق به آن صفات نماید.  به عنوان نمونه به این روایت توحه بفرمایید: «قال ابوجعفر (علیه السلام) وَجَدْنَا فِی کِتَابِ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) أَلا إِنَّ أَوْلِیاءَ اللهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ إِذَا أَدَّوْا فَرَائِضَ اللَّهِ وَ أَخَذُوا سُنَنَ رسول‌الله (صلی الله علیه و آله) وَ تَوَرَّعُوا عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ زَهِدُوا فِی عَاجِلِ زَهْرَهًِْ الدُّنْیَا وَ رَغِبُوا فِیمَا عِنْدَ اللَّهِ وَ اکْتَسَبُوا الطَّیِّبَ مِنْ رِزْقِ اللَّهِ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا یُرِیدُونَ بِهِ التَّفَاخُرَ وَ التَّکَاثُرَ ثُمَّ أَنْفَقُوا فِیمَا یَلْزَمُهُمْ مِنْ حُقُوقٍ وَاجِبَهًٍْ فَأُولَئِکَ الَّذِینَ بَارَکَ اللَّهُ لَهُمْ فِیمَا اکْتَسَبُوا وَ یُثَابُونَ عَلَی مَا قَدَّمُوا لآِخِرَتِهِمْ (1)  امام باقر (علیه السلام) فرمود: در کتاب علیّ‌بن‌الحسین (علیه السلام) دیدیم که آن حضرت در توضیح آیه‌  «أَلا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللهِ لاَ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لاَ هُمْ یَحْزَنُونَ» چنین فرموده: زمانی که آنها واجبات الهی را به‌جا آورند و به سنّت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عمل نموده و از محارم الهی دوری گزینند و جلوه‌های فریبنده‌ی دنیا را ترک گویند و به آنچه نزد خداست، رغبت داشته باشند و به‌ دنبال کسب روزی حلال باشند و با کسب روزی حلال، قصد فخر فروشی و زیاده‌خواهی را نداشته باشند و حقوقی که بر گردن آن‌هاست را ادا نمایند، خداوند به کسب و کارشان برکت می‌دهد و به خاطر آنچه برای آخرتشان، پیش فرستاده‌اند به آنان ثواب داده می‌شود.» بر همین اساس پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در بیانی می فرمایند: «لَوْ لَا أَنَّ الشَّيَاطِينَ‏ يَحُومُونَ‏ عَلَى قُلُوبِ بَنِي آدَمَ لَنَظَرُوا إِلَى مَلَكُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (2) اگر شياطين گرداگرد دل‏‌هاى فرزندان آدم گردش نمى‏ كردند هرآينه آنها ملكوت آسمان‏‌ها و زمين را مى‏ ديدند.» یا در بیان دیگری که از آن حضرت نقل شده که می فرمایند: «لَوْ لا تَكْثيرٌ فى‏ كَلامِكُمْ‏ وَ تَمْريجٌ فى قُلوبِكُمْ لَرَايْتُمْ ما ارى‏ وَ لَسَمِعْتُمْ ما اسْمَع‏ (3) اگر اين گفتار بسيار در زبانها، و اين اضطراب و آشوب در دل‏‌هاى شما نبود هرآينه مى‏‌ديديد آنچه را كه من مى‏‌بينم و مى‏‌شنيديد آنچه را كه من مى‏‌شنوم‏» توجه به این بیانات شریف که مخاطبشان «انسان» است، بیانگر این مطلب است که اگر «آدمی» در مبارزه با دشمن بیرونی (شیطان) و دشمن درونی (نفس اماره) موفق شود، و بتواند در مسیر شریعت و بندگی حضرت حق، ظرفیت وجودی خویش را تکمیل نماید، می تواند به حقایقی دست یابد و در زمره اولیاء الهی قرار گیرد. نتیجه: اولیاء الهی اگر به مقامات بلند معنوی دست می یابند، معلول قابلیت هایی است که در گرو عبودیت، انجام ریاضت های شرعی در مسير بندگي حق تعالی، و پشت پا زدن به خواسته هاي نامشروع نفساني به دست آورده اند. در واقع، هر انسان عادی می تواند به مقام اولیاء الهی برسد و لازم است از دل شریعت چنین مسیری را بپیماید. این مقام دارای مراتب است و هر کس با توجه به ظرفیت معنوی خویش، توانایی رسیدن به مرتبه ای از آن را خواهد داشت. پی نوشت: 1.مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏، بحار الأنوار (ط- بيروت)، دار إحياء التراث العربي‏،1403 ق‏،ج66،ص277. 2. همان، ج60،ص332. 3.حسينى طهرانى، محمدحسين‏،رساله لب اللباب در سير و سلوك أولى الألباب، ناشر: علامه طباطبايى‏، چاپ: مشهد مقدس( ايران)،1417 ه. ق‏،ص39.