جمع بندی امور صادره از روح از طریق اگاهی

به نام خدا

سلام

سوالی داشتم : با افزایش یافتن علم و ادراک و عقل از طریق خواندن مطالب و صرفا اگاهی

ممکنه روح انسان افعالی رو بدون دخالت جسم انجام بده؟ ممنونم

سلام متشکرم از شرکتتون در تاپیک
لطفا اگه میشه بیشتر توضیح بدید

با افزایش یافتن علم و ادراک و عقل از طریق خواندن مطالب و صرفا اگاهی

معنای این سخن که روح انسان بتواند افعالی را بدون دخالت جسم انجام دهد آن است که انسان به مقام تجرد ملائکه‌ای برسد

سلام علیکم
کسی که در سفر اول در حال صعود است توانایی‌اش بسته به این است که سلطان حضورش در کجاست. سلطان حضورش در هر جا که باشد، همانجایی است اگر در عالم مُلْک باشد اینجایی است اگر در عالم مثال باشد ... و اگر در عالم عقل باشد دیگر نیازی به بدن اعم از مادی و مثالی ندارد.
یک پله بالاتر زمانی است که این حالت سلطان حضور، برایش ملکه شود که به قول شیخ اشراق مثل لباس که از تن خود خارج می کند حالت خود را انتخاب کرده و تغییر می‌دهد.
یک پله از این بالاتر، زمانی است که در سفر سوم و چهارم است و نسبت به تمام عوالم وجودی سریان دارد و همه عوالم برایش علی السوا است و به سریان حق، در همه عوالم در سریان است که دیگر در این مرحله، فعالیتهایش و امور ناشی از او مشروط به سلطان حضور در فلان عالم نیست. همه برایش یکسان است و حق همه را ادا می‌کند. روشن است که این از دو مورد قبلی بالاتر و مهم تر و قوی تر است.

معنای این سخن که روح انسان بتواند افعالی را بدون دخالت جسم انجام دهد آن است که انسان به مقام تجرد ملائکه‌ای برسد

البته دسترسی به این مقام، از غیر طریق سلوک عملی در بین مجذوبین امکان پذیر است اما نمی‌تواند شیوه‌ی غالب باشد. مجذوبین یعنی کسانی که بدون کارهای سلوکانه، به برخی مقامات دست می‌یابند که البته این مقامات، مقامات نهایی عرفانی نبوده و برای رسیدن به مقامات نهایی، نیازمند سلوک عملی است.
به بیان دیگر، تعملات فکری توسط عقل فکری این قدرت را ندارد که به تنهایی انسان را به مقام تجرد برساند. تجرد در این جا به معنای جدا گشتن روح از جسد و کالبد خاکی است در حقیقت، در سایه‌ تجرد، تعلق روح به بدن قطع و یا ناچیز شده، ملابس حذف می‌گردد؛ و با صیرورت علمی نمی‌توان قشور را کنار زد و به شکوفایی روحی (در حد تجرد ملائکه‌ای) دست یافت.
نکته: اگر چه فکر کردن و تعملات فکری خود از مصادیق سلوک عملی است اما این بدان معنا نیست که هر کسی که به هر ترتیبی چنین کند منتهی به مقام تجرد از بدن می گردد در حقیقت نسبت کار سلوکی با کار فکری نسبت عموم و خصوص من وجه است (اینچنین نیست که هر کار فکری در زمره‌ی کار سلوکی قرار گیرد و اینچنین نیست که هر کار سلوکی را بتوان کار فکری معرفی کرد بله برخی کارهای فکری می تواند کار سلوکی باشد). بر این اساس، کار فکری می‌تواند به عنوان جزء العلة (جزئی از یک مجموعه‌ای از عوامل) در رسیدن انسان به مقام تجرد دخیل باشد ولی به تنهایی کافی نیست.

دسترسی به این مقام، از غیر طریق سلوک عملی در بین مجذوبین امکان پذیر است اما نمی‌تواند شیوه‌ی غالب باشد

استعدادهای معنوی یکسان نیست. برخی از استعداد معنوی بالایی برخوردارند

با یک جذبه مقداری از مسیر را به دست بیاورند که سالکان باید با تلاش های سلوکی و در گذر زمان آن را طی کنند

ولی خب کسانی هم هستند که با عنایات خداوند خیلی راحت و گاه دفعتا به چیزهایی میرسند که
بقیه سالکان برای داشتنش باید طی زمان اعمالی رو انجام بدند

در همه عوالم در سریان است که دیگر در این مرحله، فعالیتهایش و امور ناشی از او مشروط به سلطان حضور در فلان عالم نیست. همه برایش یکسان است و حق همه را ادا می‌کند. روشن است که این از دو مورد قبلی بالاتر و مهم تر و قوی تر است.

آن افراد چه خصوصیتی دارند که باعث میشود ره صد ساله را یک شبه بروند؟

سلام علیکم از حسن نظر شما متشکرم

آن عبادتی که نیازمند به تن خاکی است نه

اما می‌تواند در مسیر دستیابی به مطلوب یعنی سفر دوم که فناء فی الله است، قرار بگیرد.

همه اینها زمانی صادقه که مطمئن باشیم این مقامات شخص مذکور عنایتی خداست نه سرگرمی شیطان

وقتی به حرف باشه همگی مدعی هستیم که امکان نداره ازش سوءاستفاده کنیم
ولی فقط خدا میدونه موقع عمل کی سر حرفش میمونه

ظرفیت روحی ما آدمها خیلی باهم فرق میکنه
و خب تنها کسی که از حد و اندازه دقیق این ظرفیتها باخبره فقط خداست

آن افراد چه خصوصیتی دارند که باعث میشود ره صد ساله را یک شبه بروند؟
چرا سایر سالکان نمی توانند چنین کاری انجام بدهند؟

استعداد ذاتی

خب باز سوال تکرار میشود

يعني مي فرمائيد خداوند بين بندگانش تبعيض قائل شده؟!

سلام
يعني مي فرمائيد خداوند بين بندگانش تبعيض قائل شده؟!

این معنیش تبعیض نیست همون شناخت خدا از بنده اس که عرض کردم

تفاوت بین ما و بندگان خاص‌ِ

وقتی شما دوتا پسر دارین که یکی به شدت آروم و حرف گوش کنه و اون یکی شر و شیطون و عاشق هیجان

شرح حال این بندگان خاص رو بخونید و با خصوصیاتشون آشنا بشین

سلام
يعني مي فرمائيد خداوند بين بندگانش تبعيض قائل شده؟!

سلام
يعني مي فرمائيد خداوند بين بندگانش تبعيض قائل شده؟!

استعداد ذاتی مجعول کسی نیست. پس تبعیضی هم در کار نیست

به گمانم به پدر و مادر آن شخص و نسلهای قبل آن مربوط باشد.
مثلا شمائی که شاعر هستید فرزند شما زمینه شاعر شدن را بیشتر دارد تا کسی که پدرش شاعر نبوده و کار برایش راحت تر است ولی راه برای اون شخص برای شاعر شدن بسته نیست و فرزند شما هم معلوم نیست که حتما شاعر شود.
و اینکه در کنار قوس صعود ، قوس نزول هم داریم

دوستان چرا به صورت مسئله دقت نمي كنيد؟

خدا به هرکی بخواد بی حساب و کتاب میبخشه

شما اسم اینارو چی میذارین غیر عنایت خاصه خدا؟؟؟

کسی که من دارم راجع بهش حرف میزنم واقعا هیچ خصوصیت ممتازی نسبت به بقیه نداشت
وقتی میگم هیچی یعنی هیچی

بيشتر توضيح بدهيد لطفاً

سلام جناب "مكيال"
اين استعدادها كه مي فرمائيد متفاوت است از استعداد مورد بحث ما

من شاعر هستم ، شما (براي مثال) نقاش هستيد ، ديگري خطاط است و.......
اينها استعدادهاي جانبي است كه نقش اصلي را در رسيدن به خدا ايفا نميكند ، گر چه ممكن است كمك كننده باشند

اما راه رسيدن به خدا كه اصلي ترين طريقت ماست ، بايد براي همه يكسان و مساوي باشد
شايد من استعداد بيشتري براي رسيدن به خدا داشته باشم و ديگري استعداد كمتري ، اما مسير بايد براي همهء ما يكسان باشد
به عبارتي اگر تفاوتي هم هست ، بايد از خودِ ما باشد ، نه از سوي خداوند

نتيجه اينكه اگر شخصي توانست يك شبه ره صدساله را برود ، بدون كوچكترين ترديدي ، خودش عملي انجام داده كه مستحق اين پيشرفت شده است
نه اينكه خداوند ، جبراً اين لطف را در حقش كرده باشد يا اينكه جبراً چنين استعدادي برايش فراهم كرده باشد و براي ديگري نكرده باشد

احتمالا منظور جناب مکیال این بوده:
فرزندان افراد با ایمان و افرادی که اجداد صالحی داشتند طبیعتا بهتر از افرادی که اجداد نا صالحی داشتند توانایی طی طریق دارند

کسی که من دارم راجع بهش حرف میزنم واقعا هیچ خصوصیت ممتازی نسبت به بقیه نداشت
وقتی میگم هیچی یعنی هیچی
نه اخلاقش خوب بود نه ایمان درست حسابی داشت نه احترام پدرومادر نه صبر نه خوشرویی
واقعا هیچی نداشت و در عوض کلکسیونی از رفتارهای بد بود تا هرلحظه شامل نزول عذاب الهی بشه
تو سلسله مراتب ایشون ترتیب اماما به هم میخورد
امام هادی میشد پدر امام کاظم امام رضا هم میشد پسر امام جواد
یعنی حتی معمولی ترین اطلاعات این بشر به اصطلاح مسلمون تا این حد داغون بود
این آدم کل اطلاعاتش در مورد امام زمان این بود :
آخرین امامی که اسمش مهدی هست و غایبه همین
کسی که ته ارادتش به امام حسین این بود که
هرسال محرم نظریه بده که استغفرالله تاکتیک جنگی امام حسین غلط بود که شکست خورد

احتمالا منظور جناب مکیال این بوده:
فرزندان افراد با ایمان و افرادی که اجداد صالحی داشتند طبیعتا بهتر از افرادی که اجداد نا صالحی داشتند توانایی طی طریق دارند

مراد همان استعداد هایی است که به همراه انسان به این عالم می آید . سرکار طارق اللیل فرمودند

البته به نظرم کسی که بدون استعداد به جاهایی می رسد اجرش بیشتر از شخصیست که با استعداد ذاتی به جایی رسیده است

ولی در عمل خلاف آن را می بینیم
برای مثال ، نمونه ای که خانم رهگذر آسمان گفتند:

این صحبت شما دوستان گرامی ، دو نکته را نتیجه خواهد داد:

1 - نفر اول بدون اینکه خودش تلاشی کرده باشد دارای چنین استعدادی شده است (والدینش صالح بودند ، خدا خواسته ، یا هر دلیل دیگر...)

2 - نفر دوم هرچقدر هم تلاش کند نمی تواند به نفر اول برسد چون استعدادش به اندازهء نفر اول نیست

هر دو نتیجه گیری با قرآن در تعارض است:
إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ
مسلماً گرامی ترین شما در نزد خدا ، پرهیزکارترین شماست

باز هم یعنی تبعیض ، فقط جهت تبعیض تغییر کرده است
ضمن اینکه سیر و سلوک ، خودش یعنی رسیدن به خدا

حال چگونه میشود کسی که استعداد بیشتری دارد ، بیشتر سیر و سلوک کند ولی ثواب کمتری ببرد؟
اما آن کسی که استعداد کمتر داشته و در نتیجه سیر و سلوک کمتری داشته ، ثواب بیشتری ببرد؟!

یعنی هر چه استعداد و سیر و سلوک کمتر = ثواب بیشتر!!

آنچه سرکار رهگذر آسمان فرمودند متین ولی انسان ها از باطن دیگران معمولا اطلاعی ندارند
شاید انسانی یک خصوصیت خوب داشته باشد که همان نجاتش دهد

شخصی که در قم به دنیا می آید و به پله سوم ایمان می رسد و شخصی دیگر در لاس وگاس به دنیا آمده و به پله دوم ایمان می رسد

از هر کسی به اندازه استعداد و ظرفیت هایش انتظار می رود

به نظرم به هر کسی بر اساس استعداد و تلاشش به او اجر بیشتری می دهند

هو العالم

با سلام و عرض ادب مجدد

بنده در مقابل این سوالات فقط یک جواب دارم و ان این است: اخلاص

کسی که بی دین بوده ولی ایمان میاره ویهو راه هزار شبه رو یک شبه طی میکنه اون برمیگرده
به درجه خلوصش و از روی عادت و بی فکری و تقلید عبادت نمیکنه

از تأخیر در پاسخ عذر خواهی می‌کنم

حافظ;
به عنوان مثال همین فرد اگر بخواهد نماز بخواند خب نیاز به بدن دارد یا دیگر فعالیتهای مادی، همگی با وجود بدن انجام می‌گیرد.

نمی‌دونم منظورتون از عبادت چیه اما مثلا برخی معارفی که از طریق حضورش در عالم عقل انجام می‌گیرد خب می‌توان گفت بدن در آنها نقشی ندارد.

سوال اساسی من این است که چه چیزی باعث میشود خداوند برای کسی سلوک خاص را مقدر کند؟

شاید این تفاوتها به اتفاقات عالم ذر بر میگرده

عین ثابت

نتیجه این که عده‌ای بدون مشقتِ سلوک، به مطلوبات عالی دست می‌یابند، در گرو کیفیت عبور از اطوار استیداعیه و استقراریه است. اگر به سرعت انجام شود با کمتر تقییدات همراه خواهد بود در نتیجه جمال حضرت حق و جمال امر تکوینی آلوده نخواهد شد

اینچنین نیست که داشتن این ویژگی‌های ویژه برای هر شخصی خارج از حیطه وجودی وی باشد. ظاهرا شما به یکی از فروعات بحث جبر و اختیار اشاره می‌کنید مباحثی در مورد این بحث در تاپیک هایی از قبیل
عین ثابت
مطرح شده است لطفا مراجعه کنید.
متأسفانه تا بحث از عین ثابت می شود خواست انسان را تحت الشعاع قرار می دهیم در حالیکه این چنین نیست و تقدیرات از جای دیگری تقدیر نشده اند

آدم مذهبی بودن یک تعبیر مشککی است که حد و مرزش مشخص نیست