این فرمایش مولی (ع) در مورد ثآثیر گذاری امر بمعروف و نهی از منکر است اما بحث در وجوب یا عدم وجوب این فریضه( امر بمعروف و نهی از منکر) است در مواردی که معصیتی از کسی سر می زند و شرایط دیگر وجوب این فریضه وجود داشت بر ما واجب است که اقدام به این تکلیف الهی کنیم هر چند خود مبتلای به آن باشیم انشالله از باب اینکه( وامر بالمعروف تکن من اهله)(1) امر به معروف کنید تا خود نیز اهل آن باشید، اعمال خود را هر چند از روی رودروایستی با باریتعالی یا آن فرد و یا به خاطر سرزنش نفس لوامه ترک کنیم. 1. نهج البلاغه(صبحی صالح)نامه 31 وصیت مولی علی(ع) به امام حسن (ع)
بله! دقیقا!
مولا علی هم در همین راستا میفرمایند :
نگاه نکن که چه کسی میگوید! نگاه کن که چه میگوید!
یعنی اگر حتی یک سیگاری بهت گفت سیگار نکش باید به حرفش نگاه کنی نه به شخصش![/]
[=microsoft sans serif]پست جمعبندی:[=microsoft sans serif][=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]سوال:[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]
آیا عامل نبودن انسان در مسئله ی امر به معروف و نهی از منکر می تواند دلیلی برای ترک این مساله باشد؟[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]
پاسخ:[=microsoft sans serif]
اگر منکری را مشاهده کردیم و نهی ننمودیم در حالیکه خودمان هم به آن دچار بودیم، دو گناه انجام داده ایم، یک،اینکه آلوده به چنین گناهی هستیم، دوم، این که یکی از واجبات دین را که نهی از منکر است، ترک نمودیم.
درست است که آمر و ناهی، اگر خود، عامل به گفتار خویش باشد، کلام وی نافذتر خواهد بود، ولی اگر خودش اهل عمل هم نباشد،گفتن به تنهایی، باز تاثیر دارد.
اولین تاثیر، روی خود ناهی از منکر است؛ من اگر به دیگری بگویم، «نکن»، اگر وجدان داشته باشم، خجالت می کشم که دیگر این عمل را، خودم انجام دهم.
دوم تاثیر هم روی طرف مقابل است، وقتی می بیند مردم از این کار،اکراه دارند، از عمل خودش شرمگین می شود. به طور کلی، کلام، دارای تاثیر است. إنّ من الکلام لسحرا. همانا بعضی از سخنان، سحر می کنند.(یعنی در طرف مقابل تاثیر می گذارند.)
اگر همه مرتب به او بگویند، متوجه می شود که جامعه نه تنها از این عمل منکر خوششان نیم آید، بلکه از صبح تا شب، چند نفر به او گیر داده اند و خاطر وی را آزرده اند. دیگر رغبت به چنین کاری پیدا نخواهد نمود.
منظور از این که «اگر آلوده به گناه هستیم باز هم نهی کنیم» این است که ، همان لحظه که منکر را دیدم، تصمیم به ترک بگیرم، و از طرف مقابل هم نهی کنم، این نهی کردن در این هنگام، وسیله ای می شود تا بر ترک گناه خویش، بیشتر و بهتر موفق شوم، و به خود بگویم ، منی که از دیگران نهی می کنم، به طریق اولی، باید خودم از این عمل مبرّا باشم.
فرمایشات معصومین درباره صفات آمر و ناهی، در بسیاری موارد، شرط کمال است، یعنی آمر و ناهی واقعی کسی است که خودش از این اعمال به دور باشد و الا صرف گنه کار بودن، وظیفه امر و نهی را از ما ساقط نخواهد کرد.
[=microsoft sans serif][=microsoft sans serif]سوال:[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]
آیا امر به معروف ونهی از منکر در بین اعضای خانواده نیز جایگاهی دارد؟[=microsoft sans serif] [=microsoft sans serif]
پاسخ:[=microsoft sans serif]
ضرورت امر به معروف و نهى از منكر در محيط خانواده امر روشنی است.
افراد يك خانواده بايد نسبت به كارهاى هم نظارت آگاهانه داشته باشند و يكديگر را در ساختن زندگى مادّى و معنوى، يارى کنند.
با وجودی که محيط خانواده، نسبت به ساير محيطهاى اجتماعى، كوچك و محدود است،اما در عین حال، زمينه امر به معروف و نهى از منكر، در اين محيط به مراتب گسترده تر و مسؤوليّت هر يك از افراد سنگينتر است.
انسان چون در سطح جامعه، از زندگى خصوصى افراد ، اطّلاع محدودترى دارد، تكليفش نيز نسبت به آنان سبكتر خواهد بود. تا زمانى كه توانايى و شرايط انجام معروف را در كسى احراز نكرده، موظّف نيست، او را امر به معروف كند و نيز تا كسى را در حال انجام منكر نديده، تكليف نهى ندارد و به دليل معاشرت محدود چنين زمينه اى كمتر برايش پيش مى آيد؛ ولى در خصوص اعضاى خانواده، قضيّه به اين صورت نيست، زيرا به دليل ارتباط دائمى اعضاى خانواده با يكديگر، هر كدام به طور دقيق، در جريان جزئى ترين اقدامات مثبت و منفى ديگرى قرار مى گيرند و نسبت به آن علم پيدا مى كند. حصول چنين علمى موجب بروز تكليف مى شود
[=microsoft sans serif][=microsoft sans serif]سوال:[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]چه شیوه ی عملی برای امر به معروف ونهی از منکر مفید است؟[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]پاسخ:[=microsoft sans serif]
یکی از نکاتی که در شیوه های امر به معروف ونهی از منکر باید مورد توجه قرار دهیم احترام به شخصيّت افراد است. بنابراین لازم است نصايح حكيمانه و امر و نهى هاى مشفقانه ی ماهمراه ادب واحترام به طرف مقابل باشد ومطالب را با الفاظى شيرين و محبّت آميز ادا کنیم بنابراین لازم است قبل از امر به معروف و نهى از منكر با توجه به موقعیت شنونده، مقدارى از او تمجيد كنیم و روى نكات مثبت اخلاقى، خانوادگى، علمى، و ... اوتاکید کنیم بنابراین ما با انجام این کار در مرحله ی اول جايگاه مخاطبمان را در نقطه بلندى از عزّتها و ارزشها تثبيت می کنیم، وبعد از آن به وظیفه ی شرعی خود یعنی همان امر ونهی عمل می نماییم.
فردى از ياران امام صادق عليه السلام، گاهى مرتكب لغزشى مى شد. زمانى به كمك حضرت نيازمند شد. خدمت امام رسيد و تقاضايش را مطرح كرد.
امام عليه السلام به او كمك كرده، از او دلجويى نمود. سپس به او چنين فرمود:
كار خوب، از هر كس سر بزند خوب است و از تو خوبتر است؛ زيرا تو به ما وابسته اى! و كار بد از هر كس صادر شود بد است و از تو بدتر است.
امام عليه السلام در اينجا با سه اقدام هماهنگ كه همان «دلجويى»، «احسان» و «تأكيد بر وابستگى او به خودش» است زمينه اى مناسب ايجاد كردندو سپس او را نصيحت كردند.
احترام گذاشتن به عقاید دیگران هم یکی دیگه از مواردی هست که لازمه تو امر به معروف ونهی از منکر بهش توجه بشه بعضی مواقع ، افراد، اعمال خلافی را انجام میدهند منتها نه به عنوان اینکه با این رفتارشون قصد داشته باشند اهانتی به دین ومقدسات داشته باشند بلکه به اين عنوان كه آن را عمل صحيحى مى دونند، وحتی اون رفتار را نشونه ی شخصیت برای خودشون می دونند و به آن افتخار می كنند.
كسى كه در معاشرت با این افرادهست و قصد امر به معروف و نهى از منكر داره، بايد به اين نكته توجّه داشته باشه، كه در برخورد با كسانى كه اعمال خلاف و باطل را از روى اعتقاد و تقدّس انجام مى دهند، تنها بايد با سلاح حكمت و منطق وارد شد و با ملايمت و شفقت آنها را متوجّه اشتباهشان كرد
کاربر مهمان خوش آمدید
[="Teal"] مصباح;268230 نوشت:
بله! دقیقا!
مولا علی هم در همین راستا میفرمایند :
نگاه نکن که چه کسی میگوید! نگاه کن که چه میگوید!
یعنی اگر حتی یک سیگاری بهت گفت سیگار نکش باید به حرفش نگاه کنی نه به شخصش![/]
[=microsoft sans serif]پست جمعبندی:[=microsoft sans serif][=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]سوال:[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]
آیا عامل نبودن انسان در مسئله ی امر به معروف و نهی از منکر می تواند دلیلی برای ترک این مساله باشد؟[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]
پاسخ:[=microsoft sans serif]
اگر منکری را مشاهده کردیم و نهی ننمودیم در حالیکه خودمان هم به آن دچار بودیم، دو گناه انجام داده ایم، یک،اینکه آلوده به چنین گناهی هستیم، دوم، این که یکی از واجبات دین را که نهی از منکر است، ترک نمودیم.
درست است که آمر و ناهی، اگر خود، عامل به گفتار خویش باشد، کلام وی نافذتر خواهد بود، ولی اگر خودش اهل عمل هم نباشد،گفتن به تنهایی، باز تاثیر دارد.
اولین تاثیر، روی خود ناهی از منکر است؛ من اگر به دیگری بگویم، «نکن»، اگر وجدان داشته باشم، خجالت می کشم که دیگر این عمل را، خودم انجام دهم.
دوم تاثیر هم روی طرف مقابل است، وقتی می بیند مردم از این کار،اکراه دارند، از عمل خودش شرمگین می شود. به طور کلی، کلام، دارای تاثیر است. إنّ من الکلام لسحرا. همانا بعضی از سخنان، سحر می کنند.(یعنی در طرف مقابل تاثیر می گذارند.)
اگر همه مرتب به او بگویند، متوجه می شود که جامعه نه تنها از این عمل منکر خوششان نیم آید، بلکه از صبح تا شب، چند نفر به او گیر داده اند و خاطر وی را آزرده اند. دیگر رغبت به چنین کاری پیدا نخواهد نمود.
منظور از این که «اگر آلوده به گناه هستیم باز هم نهی کنیم» این است که ، همان لحظه که منکر را دیدم، تصمیم به ترک بگیرم، و از طرف مقابل هم نهی کنم، این نهی کردن در این هنگام، وسیله ای می شود تا بر ترک گناه خویش، بیشتر و بهتر موفق شوم، و به خود بگویم ، منی که از دیگران نهی می کنم، به طریق اولی، باید خودم از این عمل مبرّا باشم.
فرمایشات معصومین درباره صفات آمر و ناهی، در بسیاری موارد، شرط کمال است، یعنی آمر و ناهی واقعی کسی است که خودش از این اعمال به دور باشد و الا صرف گنه کار بودن، وظیفه امر و نهی را از ما ساقط نخواهد کرد.
[=microsoft sans serif][=microsoft sans serif]سوال:[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]
آیا امر به معروف ونهی از منکر در بین اعضای خانواده نیز جایگاهی دارد؟[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]
پاسخ:[=microsoft sans serif]
ضرورت امر به معروف و نهى از منكر در محيط خانواده امر روشنی است.
افراد يك خانواده بايد نسبت به كارهاى هم نظارت آگاهانه داشته باشند و يكديگر را در ساختن زندگى مادّى و معنوى، يارى کنند.
با وجودی که محيط خانواده، نسبت به ساير محيطهاى اجتماعى، كوچك و محدود است،اما در عین حال، زمينه امر به معروف و نهى از منكر، در اين محيط به مراتب گسترده تر و مسؤوليّت هر يك از افراد سنگينتر است.
انسان چون در سطح جامعه، از زندگى خصوصى افراد ، اطّلاع محدودترى دارد، تكليفش نيز نسبت به آنان سبكتر خواهد بود. تا زمانى كه توانايى و شرايط انجام معروف را در كسى احراز نكرده، موظّف نيست، او را امر به معروف كند و نيز تا كسى را در حال انجام منكر نديده، تكليف نهى ندارد و به دليل معاشرت محدود چنين زمينه اى كمتر برايش پيش مى آيد؛ ولى در خصوص اعضاى خانواده، قضيّه به اين صورت نيست، زيرا به دليل ارتباط دائمى اعضاى خانواده با يكديگر، هر كدام به طور دقيق، در جريان جزئى ترين اقدامات مثبت و منفى ديگرى قرار مى گيرند و نسبت به آن علم پيدا مى كند. حصول چنين علمى موجب بروز تكليف مى شود
[=microsoft sans serif][=microsoft sans serif]سوال:[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]چه شیوه ی عملی برای امر به معروف ونهی از منکر مفید است؟[=microsoft sans serif]
[=microsoft sans serif]پاسخ:[=microsoft sans serif]
یکی از نکاتی که در شیوه های امر به معروف ونهی از منکر باید مورد توجه قرار دهیم احترام به شخصيّت افراد است. بنابراین لازم است نصايح حكيمانه و امر و نهى هاى مشفقانه ی ماهمراه ادب واحترام به طرف مقابل باشد ومطالب را با الفاظى شيرين و محبّت آميز ادا کنیم بنابراین لازم است قبل از امر به معروف و نهى از منكر با توجه به موقعیت شنونده، مقدارى از او تمجيد كنیم و روى نكات مثبت اخلاقى، خانوادگى، علمى، و ... اوتاکید کنیم بنابراین ما با انجام این کار در مرحله ی اول جايگاه مخاطبمان را در نقطه بلندى از عزّتها و ارزشها تثبيت می کنیم، وبعد از آن به وظیفه ی شرعی خود یعنی همان امر ونهی عمل می نماییم.
فردى از ياران امام صادق عليه السلام، گاهى مرتكب لغزشى مى شد. زمانى به كمك حضرت نيازمند شد. خدمت امام رسيد و تقاضايش را مطرح كرد.
امام عليه السلام به او كمك كرده، از او دلجويى نمود. سپس به او چنين فرمود:
«إِنَّ الْحَسَنَ مِنْ كُلِّ أَحَدٍ حَسَنٌ وَ إِنَّهُ مِنْكَ أَحْسَنُ لِمَكانِكَ مِنَّا وَ إِنَّ الْقَبيحَ مِنْ كُلِّ أَحَدٍ قَبيحٌ و إِنَّهُ مِنْكَ أَقْبَحُ»
بحارالانوار.ج47.ص 349
كار خوب، از هر كس سر بزند خوب است و از تو خوبتر است؛ زيرا تو به ما وابسته اى! و كار بد از هر كس صادر شود بد است و از تو بدتر است.
امام عليه السلام در اينجا با سه اقدام هماهنگ كه همان «دلجويى»، «احسان» و «تأكيد بر وابستگى او به خودش» است زمينه اى مناسب ايجاد كردندو سپس او را نصيحت كردند.
احترام گذاشتن به عقاید دیگران هم یکی دیگه از مواردی هست که لازمه تو امر به معروف ونهی از منکر بهش توجه بشه بعضی مواقع ، افراد، اعمال خلافی را انجام میدهند منتها نه به عنوان اینکه با این رفتارشون قصد داشته باشند اهانتی به دین ومقدسات داشته باشند بلکه به اين عنوان كه آن را عمل صحيحى مى دونند، وحتی اون رفتار را نشونه ی شخصیت برای خودشون می دونند و به آن افتخار می كنند.
كسى كه در معاشرت با این افرادهست و قصد امر به معروف و نهى از منكر داره، بايد به اين نكته توجّه داشته باشه، كه در برخورد با كسانى كه اعمال خلاف و باطل را از روى اعتقاد و تقدّس انجام مى دهند، تنها بايد با سلاح حكمت و منطق وارد شد و با ملايمت و شفقت آنها را متوجّه اشتباهشان كرد