امامت در قرآن

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
امامت در قرآن

از آياتى كه به اتفاق شيعه و اهل سنت در شأن اميرمؤمنان على، عليه‏السلام، نازل شده آيه 55 سوره مائده است كه به »آيه ولايت« مشهور شده است؛ در اين آيه مى‏خوانيم: إنّما وليّكم اللّه و رسوله و الّذين امنوا الّذين يقيمون الصّلوة و يؤتون الزكوة و هم راكعون. جز اين نيست كه ولى شما خداست و رسول او و مؤمنانى كه نماز مى‏خوانند و همچنان كه در ركوعند انفاق مى‏كنند. در تفسير »مجمع‏البيان« در شأن نزول اين آيه روايتى نقل شده كه شنيدنى است؛ ابوذر غفارى روزى تعدادى از مردم را كه به همراه جمعى از ياران رسول خدا، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله، در كنار زمزم نشسته بودند، خطاب قرار داده و مى‏گويد: اى مردم! هر كس كه مرا مى‏شناسد كه مى‏شناسد، و هركس كه نمى‏شناسد من خودم را به او معرفى مى‏كنم؛ من جندب بن جناده بدرى، ابوذر غفارى هستم، من با اين دو [گوشم] شنيدم - كر شوم اگر چنين نباشد - و با اين دو [چشمم] ديدم - كور شوم اگر چنين نباشد - كه رسول خدا، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله، مى‏فرمود: »على [عليه‏السلام] رهبر و پيشواى نيكان و كشنده كافران است. هر كس او را يارى كند يارى مى‏شود و هركس او را خوار و بى پناه كند خوار و بى پناه مى‏شود.« بدانيد روزى از روزها نماز ظهر را با رسول خدا، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله، در مسجد مى‏خواندم، مستمندى وارد مسجد شد و از مردم تقاضاى كمك كرد، اما كسى چيزى به او نداد، او دست را به آسمان بلند كرد و گفت: خدايا! تو شاهد باش كه من در مسجد رسول خدا تقاضاى كمك كردم ولى كسى چيزى به من نداد. در همين حال على، عليه‏السلام، كه در حال ركوع بود با انگشت كوچك دست راست خود، كه انگشترى در آن بود، به او اشاره كرد. مرد مستمند نزديك آمد و انگشتر را از دست آن حضرت بيرون آورد. پيامبر اسلام، صلّى‏اللَّه‏عليه‏وآله، كه در حال نماز بود اين ماجرا را مشاهده كرد؛ هنگامى كه از نماز فارغ شد. سر به سوى آسمان بلند كرد و چنين گفت: »اى پروردگار من! سينه مرا گشاده گردان و كار مرا آسان ساز و گره از زبان من بگشاى تا گفتار مرا بفهمند و ياورى از خاندان من براى من قرار داده، برادرم هارون را. پشت مرا بدو محكم كن و در كار من شريكش گردان« پس قرآن ناطق را

1 بر او فرستادى كه »تو را به برادرت قويدست خواهيم كرد و برايتان حجتى قرار مى‏دهيم. به سبب نشانه‏هايى كه شما را داده‏ايم، به شما دست نخواهند يافت.« بار خدايا! م2 محمد، پيامبر تو و برگزيده تو هستم، سينه مرا براى من گشاده گردان، كار مرا آسان ساز و ياورى از خاندانم، على را، براى من قرار داده و پشت مرا بدو محكم كن!« ابوذر مى‏گويد: »پيامبر خدا هنوز سخنش را به پايان نبرده بود كه جبرئيل از سوى خدا بر او نازل شد و گفت: »اى محمد! بخوان!« گفت: »چه بخوانم؟« گفت: »بخوان: جز اين نيست كه ولى شما خداست و رسول او و مؤمنانى كه نماز مى‏خوانند و همچنان كه در ركوعند انفاق مى‏كنند«3.
پى‏نوشتها:

1. سوره طه (20)، آيه 25-32.
2. سوره قصص (28)، آيه 35.
3. الطبرسى، ابوعلى الفضل بن الحسن، مجمع‏البيان فى تفسير القرآن، ج3، ص347-346؛ همچنين ر.ك: احقاق الحق، ج2: ص410-399؛ الشوكانى، فتح القدير، ج2 ص50؛ المتقى الهندى، كنزالعمّال

از آياتى كه تفکر در مورد آن بسیار شیرین است آیه شریفه 119سوره توبه میباشد : یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقین. ای کسانی که ایمان اورده اید تقوای اللهی داشته باشید و با صادقان باشید. حال به بررسی بعضی از نکات پیرامون این آیه میپردازم :

  1. مومنین با تقوا ملزم به پیروی از صادقان شده اند
  2. صادقی که از طرف الله وصف شده با توجه به احاطه خداوند متعال به باطن اشخاص 100% راستگو بوده و به عبارتی این صادقین حتما معصوم هستند.
  3. قرآن کریم نمی پسندد که از غیر معصوم پیروی کنیم. ( و لا تتبع سبیل المفسدین).1
  4. این آیه دلالت بر وجود معصوم در هر زمانی دارد و اگر چنین نباشد انسانها امر به کاری غیر ممکن شده اند.
خدایا توفیق با صادق این زمان بودن را به ما عنایت فرما.

پى‏نوشت:
1.آیه 142 سوره اعراف

موضوع قفل شده است