ار کجا بفهمیم بهشتی هستیم؟

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
ار کجا بفهمیم بهشتی هستیم؟

سلام به همه دوستان دینی خوبم

میخواستم بدونم ایا راهی وجود دارد تا قبل از مرگ انسان بفهمد بهشتی است یا نه:ok:

تو اینترنت جستجو کردم اما جواب قانع کننده ای نکرفتم

کارشناس بحث: بصیر

amirhasan.king;310733 نوشت:
میخواستم بدونم ایا راهی وجود دارد تا قبل از مرگ انسان بفهمد بهشتی است یا نه تو اینترنت جستجو کردم اما جواب قانع کننده ای نکرفتم

باسلام و عرض ادب
هر که در او خیری وجود داشته باشد، اهل نجات است و بهشتی خواهد بود. روزی امام صادق علیه السلام به شخصی فرمودند: اگر می خواهی ببینی در تو خیری هست یانه(یعنی این که اهل نجات هستی و عاقبت به خیر می شوی یانه) ابتدا به قلبت رجوع کن و ببین آیا اهل طاعت الهی را دوست می داری؟ آیا اهل معاصی را دشمن می داری؟ اگر چنین هستی، پس در تو خیر وجود دارد و خدا هم تو را دوست می دارد؛ و اگر با اهل طاعت خدا دشمنی(در دلت از آنها خوشت نمی یاد و کدورتی با آنها داری) و اهل معصیت خدا را دوست داری(بادشمنان خدا دوستی و تو را ناخوشایند نیست) پس در تو شر وجود دارد و خدا هم تو را دشمن می دارد؛ و هر شخصی با کسی است که او را دوست می دارد.(خلاصه ی امر، حضرت صادق، معیار را دل قرار دادند، که ببین میلِ تو به کدام طرف است، اهل خیر یا اهل شر. به هر کدام تمایل داشته باشی به همان طرف حرکت می کنی و با همان گروه محشور می شوی و مسلم است که اهل طاعت خدا، اهل بهشتند و اهل معصیت، اهل جهنم.)

عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ أَنَّ فِيكَ خَيْراً فَانْظُرْ إِلَى قَلْبِكَ فَإِنْ كَانَ يُحِبُّ أَهْلَ‏ طَاعَةِاللَّهِ‏ وَ يُبْغِضُ أَهْلَ‏ مَعْصِيَةِاللَّهِ‏ فَفِيكَ خَيْرٌ وَ اللَّهُ يُحِبُّكَ وَ إِنْ كَانَ يُبْغِضُ أَهْلَ‏ طَاعَةِاللَّهِ‏ وَ يُحِبُّ أَهْلَ‏ مَعْصِيَةِاللَّهِ‏ فَفِيكَ شَرٌّ وَ اللَّهُ يُبْغِضُكَ وَ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ.(اصول کافی، ج 2، ص 126)
ادامه...

در برخی از احادیث هم وارد شده است که شیعه به جهنم نمی رود و حتما بهشتی است. این استدلال یک صغری دارد و یک کبری، که اگر هر دو صحیح باشد، نتیجه درست خواهد. صغری این است: من یک شیعه هستم، و کبری این است: هر کسی که شیعه باشد، اهل بهشت است. نتیجه: پس من اهل بهشت هستم. حال اگر در صغری خللی وارد شود، نتیجه صحیح نخواهد بود. همه بحث بر سر این مطلب است که آیا من شیعه هستم تا اهل بهشت باشم یا نه؟


عمر بن حنظله مي‏خوانم که نقل مي‏کند: «لَيْسَ مِنْ شِيعَتِنَا مَنْ قَالَ بِلِسَانِهِ وَ خَالَفَنَا فِي أَعْمَالِنَا وَ آثَارِنَا» کسي که با زبان بگويد من شيعه‌ام ولي در عمل با ما مخالفت نمايد، شيعه ما نيست. مثلاً کسي که با زبان مي‏گويد: من شيعه هستم، ولي وقتي رفتارش را نگاه مي‏کنيم مي‏بينيم از شيعه بودن خبر نمي‌دهد، يعني عملش مثل عمل ائمه نيست، شيعه نيست. «وَ لَکِنْ شِيعَتُنَا مَنْ وَافَقَنَا بِلِسَانِهِ وَ قَلْبِهِ وَ اتَّبَعَ آثَارَنَا وَ عَمِلَ بِأَعْمَالِنَا أُولَئِکَ شِيعَتُنَا»(وسائل‏الشيعه، جلد 15، صفحه 247) شيعه ما کسي است که هم لفظاً، هم قلباً و هم عملاً موافق با ما بوده و از دستورات ما اطاعت نمايد. شيعه ما کسي است که اين سه موافقت را داشته باشد و در سه چيز با ما هم‏سو باشد. شيعه ما اين است. لذا يکي از دام‏هاي شيطان که انسان را فريب داده و مغرور مي‏کند، همين است که انسان با خودش مي‌گويد: من شيعه هستم.


[="Tahoma"][="Navy"]البته همه ی این خصوصیات، اگر تا دم مرگ با انسان باشد، انسان را بهشتی می کند و به کسی مجوز داده نشده است که تا آخر عمر چنین خواهی ماند، صرف این که به خود اعتماد کنیم که الحمدلله من شیعه هستم و عاقبت به خیر خواهم شد، کفایت نمی کند، بلکه باید مدام از خدا خواست که ما را با این صفت، یعنی شیعه واقعی بودن، از دنیا ببرد و تا دم مرگ مانند اولیای الهی که یکی از بزرگترین دعاهایشان حسن عاقبت بوده است، از خدا بخواهیم که عاقبت امرمان را ختم به خیر نماید و به خود مغرور نشویم که همین غرور ما را زمین خواهد زد و هلاک خواهد نمود.[/]

موضوع قفل شده است