جمع بندی آیا لذات بهشت فقط روحانی است؟

سلام علیکم

قرآن کریم برای دنیا هم مثال زده میفرماید:

إِنَّما مَثَلُ الْحَياةِ الدُّنْيا کَماءٍ أَنْزَلْناهُ مِنَ السَّماءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَباتُ الْأَرْضِ مِمَّا يَأْکُلُ النَّاسُ وَ الْأَنْعامُ حَتَّي إِذا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَها وَ ازَّيَّنَتْ وَ ظَنَّ أَهْلُها أَنَّهُمْ قادِرُونَ عَلَيْها أَتاها أَمْرُنا لَيْلاً أَوْ نَهاراً فَجَعَلْناها حَصيداً کَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ کَذلِکَ نُفَصِّلُ الْآياتِ لِقَوْمٍ يَتَفَکَّرُونَ
[=arial]
مَثَل زندگی دنیا، همانند آبی است که از آسمان نازل کرده ایم، که در پی آن، گیاهان زمین که مردم و چهارپایان از آن می خورند، می روید، تا زمانی که زمین، زیبایی خود را یافته و آراسته می گردد، و اهل آن مطمئن می شوند که می توانند از آن بهره مند گردند. ناگهان فرمان ما، شب هنگام یا در روز، فرا می رسد و آنچنان آن را درو می کنیم که گویی دیروز هرگز نبوده است.
[=WebRoya]
آیا شما از این مثال زدن نتیجه میگیرید که در دنیا آبی نیست گیاهی نیست چهارپایی نیست بهره گیری نیست شب و روزی نیست؟

لطفا بفرمایید اگر اینها تشبیه معقول به محسوس است پس"نهرهای آب صاف و نهرهای شیری که دگرگون نمیشود و نهرهایی از شراب پاک که مایه لذت نوشندگان است و نهرهای عسل مصفا ومیوه های گوناگون و نیز آتش و آب جوشانی که امعاء و احشاء درونشان را قطعه قطعه میکند" چه معنایی دارد؟

اینها به چه نحوی با لذات و عذابهای روحانی مشابهت پیدا میکنند ؟ چه لزومی دارد خدا به انسانها وعده هایی دهد که وجود ندارد؟

شما انجیل را پس از تحریف بعنوان کتاب آسمانی قبول دارید و قرآن را با انجیل تحریف شده تفسیر میکنید!!!

انجیل میگوید پس از مدتی ... در نتیجه باید بگوییم وعده های خدا در قرآن که میفرماید این نعمتها هرگز از آنها قطع نمیشود "نعوذبالله"کذب است...

خب ما هم نمیگوییم آخرت دقیقا مثل همین دنیا است به هرصورت دنیا از اسمش معلومه به معنای دنی و پست است و آخرت برتر و بالاتر است.

دوست عزیز ما میگیم نره شما میگی بدوش

ما میگیم خدا دروغ نمیگه خدا نیازی نداره تشبیه معقول به محسوسی کند که صحت و درستیش مورد اشکاله شما حرف خودت رو تکرار کن

دلیلی که آوردید صحیح نیست. در این وصورت مجبوریدبگویید اهل نار هم بجای بدی نخواهند رفت و همه انذارهای قرآن دروغ است

سلام علیکم
عجب!!
بزرگوار چه کسی گفته نظر کثریت را به خاطر اینکه فرض تعدادشان بیشتر بوده پس ما هم پذیرفتیم!!!

از ابتدای تاپیک شما فرمودید به فلان دلیل ها معادفقط روحانی است ،در جواب شما استاد مخترم و کاربران گرامی دلایل شما را رد کردندو برای رد کردن آن هم دلیل آوردند!!
و در پست قبل هم بنده عرض کردم که :

در ثانی مگر قرار است اینجا کسی تفسیر به رای کند؟!! هرکس هم که پاسخ میدهد بنا بر آیات و روایات و آنچه از بزرگان دین به ما رسیده است پاسخ میدهد
بنده وقتی تاپیک را مطالعه مینمودم واقعا از پاسخگویی خوب بزرگوران نهایت بهره را بردم ، بسیار دلایل مستند و منطقی آورده اند، حال اینکه شما نمیخواهید بپذیرید حرف دیگری است

یازهرا(س)

میشود بفرمایید کسی که در بهشت است فرض لذت خداوند را کمتر درک میکند با کسی که بیشتر درک میکند در بهشت چگونه است؟ مگر شما نمیفرمایید این نعماتی که میگویند در بهشت وجود ندارد(نهر آب .و میوه های بهشتی وهمسران پاکیزه و غیره..) و فقط تشبیه است ، پس همه باید محو ذات الهی باشند درست است ، حال چگونه میشود یکی کمتر باشد یکی بیشتر ؟!!

میشو بفرمایید شهوت به چه معنا است ؟!

بنده مانده ام شما چگونه با وجود آیات زیر منکر نعمات بهشتی می شوید، حال میشود بفرمایید منظور خداوند در آیات زیر از خوردن، همسران، گوشت ،پرندگان،عسل و غیره چه بوده است ؟!!!

ادخلوا الجنه انتم و ازواجكم تحبرون (70)
يطاف عليهم بصحاف من ذهـب و اكـواب و فـيـها ما تشتهيه الانفس و تلذ الاعين و انتم فيها خالدون (71)
و تلك الجنه التـى اورثـتـمـوهـا بما كنتم تعملون (72)
لكم فيها فاكهه كثيره منها تاءكلون (73)
وَأَمْدَدْنَاهُم بِفَاكِهَةٍ وَلَحْمٍ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ‏
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئاً بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ ‏
وَفاكِهَةٍ مِمّا یَتَخَیَّرونَ(914)
قُطوفُها دانِیَة(915)
وَلَهُم فِیهَا مِن كُلِ‏ّ الثَّمَراتِ(916)
وَلَحمِ طَیرٍ مِمّا یَشتَهُونَ(917)
وَاَنهارٌ مِن عَسَلٍ مُصَفّى‏
مُتَّكِئِينَ عَلَى سُرُرٍ مَّصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُم بِحُورٍ عِينٍ ‏

میشود بفرمایید در بهشتی که بندگان فقط محو خداوند هستند دیدار فرزندان چه دلیلی دارد؟!! که خداوند در این آیه میفرماید:

وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ ‏

میشود بفرمایید چرا در این آیه خشنودی خداوند از نعمتهای دیگر بزرگ تر دانسته شده است؟! مگر جز خشنودی خدا نعمت دیگری هم در بهشت است؟

وَعَدَ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ أَكْبَرُ ذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ(72 توبه)

میشود بفرمایید چرا خداوند نعمت را در این آیه جمع بسته است!! مگر حز نعمت قرب الهی در بهشت نعمت دیگری هم داریم؟!!
ان الذين آمنوا و عملوا الصالحات لهم جنات النعيم

یازهرا(س)

احسنتم،بسیار مستدل بود.

باسلام وتشکر .
این گفته ی جناب تان مارا به یاد این سخن انداخت که گفته است :
خانه از بیخ وبن ویران است
خواجه در فکر تعمیر ایوان است .
گویا جناب تان با اصل جسمانی بودن معاد مشکل دارید .
لذا خوب است قبل از همه دراین باب کمی با شما سخن کنم :
عقیده صحیح در مورد معاد آن است که هم روحانی و هم جسمانی است. در این میان نظریات دیگری نیز وجود دارد.هم چنین در کیفیت معاد جسمانی اختلاف نظر وجود دارد.
مرحوم علامه مجلسی می‏گوید: معاد جسمانی از اموری است که همه صاحبان ادیان در آن اتفاق نظر دارند . از ضروریات دین محسوب می‏شود و منکران آن از زمره مسلمین خارجند، آیات کریمه قرآن در این زمینه صراحت دارد . قابل تأویل نیست .اخبار در این زمینه متواتر است و قابل انکار نمی‏باشد.(1)
اینان می‏گویند: درست است که کانون پاداش و کیفر و لذّت و ألم، روح است، ولی می‌دانیم که روح، بسیاری از لذّت‏ها و آلام را از طریق چشم دریافت می‏کند. بنابراین، باید معاد جسمانی باشد ،همان طور که ظاهر آیات و روایات بر همین امر دلالت دارد. آیاتی از قبیل:
1- «أیحسب الانسان أن لن نجمع عظامه بلی قادرین علی ان نسوّی بنانه؛
آیا انسان می‏پندارد که استخوان‏های او را جمع نخواهیم کرد، آری قادریم که حتی خطوط سر انگشتان او را موزون و مرتب کنیم».(2)
2- بگو همان کسی آن را زنده می‏کند که نخستین بار آفرید و او به هر مخلوقی آگاه است».(3)
3-خداوند کسانی که در قبرها هستند را زنده می‏کند.(4)
4-در صور دمیده می‏شود. پس همه از قبرها به سوی پروردگارش شتابان می‏روند.(5)
مراد از جسمانی بودن معاد:
بعضی‏ها جسمانی بودن معاد را به معنای این می‏دانند که جسم انسان با خصوصیات مادی که برای دنیا خلق شده و پیوسته در تحول است که گاهی استخوانش می‏شکند، دیوانه می‏شود، احتیاج به تخلیه و دفع فضولات دارد، سرما می‏خورد، گرمازده می‏شود، خسته می‏شود، پیر می‏شود و... در آخرت با همین خصوصیات زنده خواهد شد. بدن اخروی عین بدن دنیوی است.
اما جسمانی بودن به این معنا که قابلیت برای بقا و جاودانگی ندارد. هیچ یک از معتقدان به معاد جسمانی ملتزم نمی‏شوند، جسمی که در دنیا بود با همان وضعیت بر نمی‏گردد، بلکه منظور بازگشت آن به گونه دیگر خواهد بود، به طوری که از جهت شباهت عین جسم اول باشد و از جهتی مثل آن است. به طوری که هر کس این قالب را ببیند ،بگوید این، فلانی است، آن فلان شخص دیگر است.
به تعبیر دیگر مادی بودن در قیامت و آخرت مادیتی خواهد بود که با قوانین مربوط به آن جا سازگار باشد، به نحوی که قابلیت جاودانگی داشته و فضولات نداشته باشد و موجب خستگی و ملالت نباشد.
صدرالمتألهین می‌گوید: آن چه در اعتقاد به حشر بدن‏ها از روز قیامت لازم است، آن است که بدن هایی از قبرها برانگیخته می‏شوند ،به طوری که اگر کسی تک تک آن‏ها را ببیند، بگوید: این فلان کس است یا بگوید این بدن فلان است و آن بدن به همان است.(6)
علامه تهرانی(ره) می‏نویسد: جمهور اهل اسلام و تمام فقها و اصحاب حدیث قائل شده‏اند که معاد فقط جسمانی است. بنابراین، روح نزد آنان عبارت است از جسمی که در بدن جاری است همانند آب در گل و روغن در زیتون.
جمهور فلاسفه و پیروان مشایین، قائل شده‏اند که معاد فقط روحانی است؛ یعنی فقط عقلی است، چون بدن و جسم به واسطه انعدام، صورت و عوارض و متعلقاتش منعدم می‏شود و اعاده معدوم امری محال است، امّا نفس چون مجرّد است باقی می‏ماند.
بسیاری از اکابر حکما و مشایخ عرفا و جمعی از متکلمین مانند حجة الاسلام غزالی و کعبی و حلیمی و راغب اصفهانی و بسیاری از اصحاب امامیه مانند شیخ مفید و شیخ طوسی و سید مرتضی و علاّمه حلّی و خواجه نصیر الدین طوسی قائل به هر دو قسم معاد شده اند . محقق سبزواری هم همین قول را متین و استوار می‏داند، چون انسان عبارت است از نفس و بدن،
به تعبیر دیگر، از عقل و نفس ترکیب یافته ، بنابراین، برای بدن کمالی است و برای نفس هم کمالی. هم چنین اکثر نصاری و تناسخیه به همین قول معتقدند .فقط فرق در این است که محققین از مسلمانان و پیروان آنان معتقدند ارواح حادث اند و به بدن عود می‏کند، ولی تناسخیه معتقدند که ارواح قدیم اند و هر کدام به جسم خاص حلول می‏نمایند.
در گفتار کسانی که معتقد به معاد روحانی و جسمانی هستند، نیز اختلاف است که آیا آن چه از بدن در آخرت بازگشت دارد، عین این بدن است؛ یا مثل آن است؟
ایشان می‏فرماید: بر افراد صاحب بصیرت پوشیده نیست که نشئه دوم که نشئه آخر است، شرایط دیگری دارد.بدنی ثابت و لا یتغیر و مناسب با ابدیت است.
آیات وارد در قران کریم هم دلالت بر این دارند که روح به بدنی مثل این بدن تعلق می‏گیرد و محشور می‏شود. از جمله: «علی ان نبدّلکم امثالکم و ننشئکم فیما لا تعلمون؛(7) میان شما مرگ را مقدّر کردیم تا آن که مثل‏های شما را تبدیل کنیم و شما را در آن چیزهایی که نمی‏دانید ایجاد نماییم».
آیه دیگر: ایشان را آفریدیم . بنیان وجودی و کیان آن‏ها استوار نمودیم . زمانی که بخواهیم مثل‏های آنان را تبدیل می‏نماییم».(8)
مراد از امثال در این آیات همان بدن است . به معنای احوال و اطوار است، یعنی بدن‏های آنان را به احوالات و اطوار مختلف در می‏آوریم. البته با اطوار عالیه محشور می‏شود و نه با آن مادّیت و کثافت که در دنیا بود و محتاج به دفع فضولات بود و قابلیت بقا نداشت.(9)
بنابراین انسان در بهشت و جهنم با جسم و روحش خواهد بود، امّا جسمانیتی که با قوانین آن سازگار باشد و از نعمت‏های آن جا استفاده خواهد کرد.
نیازهای انسان در بهشت هم برآورده می‏شود:«ما تشتهیه الانفس».(10)
پی‌نوشت‏ها:
1. بحارالانوار، ج 7، ص 47.
2. قیامت (75) آیه 3 و 4.
3. یس (36) آیه 79.
4. حج (22) آیه 7.
5. یس ، آیه 51.
6. علامه تهرانی، معادشناسی، ج 6، مجلس 37.
7. واقعه (56) آیه 61.
8. انسان (76) آیه 28.
9. معادشناسی، علامه تهرانی، ج 6، ص 158 تا 166 با تغییر و تصرّف.
10. زخرف (43) آیه 71.

سلام
فعلا قبول ندارم یعنی چه؟ یا قبول کنید یا نکنید. تکلیف خودتان را در بحث مشخص کنید.

پیری و فساد از باب نمونه بود که آنها را هم شهید مطهری مطرح کرده بودو خودش هم پاسخ داده بود.
[SPOILER]شهید مطهری می گوید: قـابـل ذكـر اسـت كـه شـرايـط حـاكـم بـر ايـن جـهـان ، مـحـيـط را بـراى حـركـت و تـغـيـيـر و تـبـديـل مـنـاسـب سـاخـتـه اسـت ولى مـى تـوان بـا تـغـيـيـر شـرايـط ايـن حـركـت و تـغـيـيـر و تـبديل ها را متوقف ساخت يا بسيار كُند كرد. مثلا امروزه با عمليات پاستوريزه و مشابه آن مواد خوراكى را مدت ها نگه مى دارند بدون اينكه فاسد شوند و طعم و مزه آنها تغيير يابد. خداوند در قـرآن نـيـز داسـتـان حـضـرت عـزيـر را مـطـرح مـى كـنـد كـه از دنـيـا رفـت و بـعـد از صـد سـال وقـتـى دوباره زنده شد مشاهده كرد كه مركبش مرده و بدنش پوسيده و پراكنده گشته است ولى غذايش كه بنا بر روايات شير و انگور بود، سالم ، با طراوت و تازه مانده است و گذر زمـان طـولانـى هيچ تغييرى در آن به وجود نياورده است [/SPOILER]

شما هم بیشتر روی همین مثالها مانور دادید. در حالی که اصل مسئله این بود:

برای علت وجود شرور در جهان گفته می شود که اقتضای عالم ماده اینچنین است و اقتضای ماده تضاد و تزاحم است که در این صورت اگر در بهشت ماده باشد باید تضاد و تزاحم هم در آنجا باشد و اگر بگوییم در بهشت ماده نیست در این صورت هم خیلی از وعده های بهشتی در قرآن داده شده که ذاتشان ماده است در بهشت نیستند زیرا اگر ماده نباشند خودشان نیستند.

در آیه صفت آنها گفته نشده که شما هم به جاودانگی اشاره می کنید بلکه خود آنها را با آخرت و نعماتش مقایسه کرده است و صریحا گفته که آنها متاع زندگی دنیا ( پست) هستند. بنابراین مثلا حب الشهوات اانساء غیر از ازواج مطهره است.

پرانتز در ترجمه ی آیات برای موارد ضروری و رفع ابهام آن هم با وجود قرینه است نه اینکه هر تفسیری که خواستیم داخل پرانتز ترجمه ی آیات کنیم.

سلام علیکم

کاربر گرامی و محترم جناب آقای ملاali ،اجازه بفرمایید بنده حقیر اشکالاتی که تا کنون به استدلال شما وارد است را بیان نمایم

لطفا استدلالهایی که تا کنون آورده اید را یک مروری بفرمایید!!
شما فرمودید بهشت فقط روحانی است
بزرگوران(استاد محترم و کاربران گرامی) لطف کردند آیات متعددی برایتان از توصیفات بهشت آوردند
شما به نوعی کلا منکر نعمات بهشتی(جز نعمت عبادت خداوند) شدید فرمودید :

باز بزگواران در پاسخ شماگفتند اگر اینگونه است چرا خداوند در توصیق بهشت آیات متعددی آورده که به صراحت از خوردن و آشامیدن و همسران و باغ و نهر و غیره نام برده است؟

شما در پاسخ فرمودید که :

[="Arial Narrow"][="DarkSlateGray"]این جسم نیست که احساسات را درک میکند
این روح است که احساسات را درک میکند.[/]

اگر مدرکی علمی دارید برای اینکه در بیان مسائل معاد در قران هر جا از لفظ مثل استفاده شده است مقصود تشبیه معقول به محسوس است بیان بفرمائید

ما قطعا می پذیریم،اما اگر سلیقه ای با این مسائل برخورد شود قطعا از هیچکس پذیرفته نیست.

همه علماء اسلام از فلاسفه و عرفاء و متکلمین جز مشائین معاد جسمانی را گذشته از نحوه آن قبول دارند حتی بوعلی سینا که نتوانست برهان عقلی برای آن بیابد تعبدا پذیرفت

کدام همه را می فرمائید؟

آیات قران را نمی شود تفسیر به رأی کرد!

چگونه خالصة را خالص شدن از جسم معنا کردید با چه دلیلی؟

بعد هم جسمانیت معادل مادّیت نیست!این را توجه کنید.

ابتدا یک مطلبی را خدمت شما عرض نمایم ، برای اینکه بتوانیم در خصوص آیات الهی نظر دهیم و آن را تفسیر نماییم باید علم تفسیر داشته باشیم ، پس اینگونه نیست که هرکس خواست شروع کند به نفسیر آیات برای خودش!!
"يكي از قواعد مهمي كه تفسير مطلوب را از تفسير به رأي متمايز مي‎كند، آن است كه مفسر به ميزان كافي از مقدمات علمي مورد نياز در تفسير آگاه بوده و از آن‎ها در تفسير استفاده كند. به نظر اكثر عالمان قرآني، يكي از مصاديق روشن تفسير به رأي، تفسير كسي است كه از علوم مورد نياز در تفسير بي‎بهره بوده و يا در فراگيري آن به حد كمال نرسيده باشد و با اين وجود، از روي گمان و تخمين به تفسير بپردازد"http://www.andisheqom.com/public/application/index/viewData?c=6623&t=article

"آیا هر کسی می تواند دست به تفسیر و تأویل قرآن کریم بزند؟

مفسّر و تأویل کننده ی قرآن کریم باید چه صفاتی داشته باشد؟ پیامبر اکرم(ص) اولین و سزاوار ترین فرد برای تفسیر قرآن کریم می باشد که به نص خود قرآن خداوند همه ی تنزیل و تأویل را براو نازل کرده است: «وأنزل اللّهُ علیک الکتابَ و الحِکمَةَ». (سوره ی نساء، آیه133)
بعد از وفات ایشان امیر المؤمنین علی(ع) و اهل بیت (ع) به حکم آیه ی تطهیر که مشمول موهبت های الهی و درایت و طهارت قلب می باشند، بهترین مفسران قرآن هستند.
برخی از صحابه و تابعان نیز مفسران بعدی قرآن کریم بودند و بعد از آن بنا به آیه ی شریفه: «وما یعلم تأویلَهُ إلاّ اللّهُ و الراسِخُونَ فِی العِلمِ». (سوره ی آل عمران، آیه7) وظیفه تفسیر و تأویل قرآن بر عهده ی «راسخون فی العلم» بود. قرآن شناسان و علمای اسلامی شرایطی را برای مفسّر قرار داده اند. گرچه در این باب اختلاف نظر وجود دارد، ولی به طور اجمال می توان گفت که اعتقاد داشتند که مفسّر باید با این علوم آشنا باشد تا بتواند قرآن را تفسیر کند که برخی آن را علوم پانزده گانه3 نام نهاده اند که عبارت اند از: علم اللغه، صرف و نحو، اشتقاق، معانی و بیان و بدیع، علم قرائت، اصول دین، اصول فقه، اسباب النّزول، قصص، فقه، ناسخ و منسوخ، حدیث و علم موهبتی که همان فهم و بصیرتی است که خداوند در اثر رعایت تقوا و پرهیزگاری به بنده ی خود عنایت می فرماید و بوسیله ی آن حقایق و اسرار نهان قرآن را بر او آشکار می کند. شرط دیگر تفسیر شناسی است که مفسّر همواره باید در آثار معتبر مفسران از قدما و معاصران تحقیق کرده و شناخت عمیق و ناقدانه ای از آثار گوناگون در زمینه ی یکایک علوم قرآنی داشته باشد تا آنجا که بدون مراجعه به آثار معتبر علمای گذشته، بتواند اظهار نظر کند."http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/5248/5298/49158/%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA-%D9%85%D9%81%D8%B3%D8%B1-%DA%A9%DB%8C%D8%B3%D8%AA

پس ما یا باید به آن درجه ای از علم و معرفت برسیم که بتوانیم تفسیر نماییم یااگر نرسیدیم مانند امثال بنده که سواد قرآنی نداریم باید از تفسیر علمای شیعه در تفسیر بهره مند شویم و با توجه به تفاسیر آنان در قرآن تدبر و تامل نماییم

(این موضوع را هم در صورت امکان مطالعه بفرمایید
http://www.tadabbor.org/default.aspx?page=article&AID=768&desc=%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1%20/%20%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%A8%D8%B9%20%D9%88%20%D8%A7%D8%A8%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%89%20%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1:%20%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%A8%D8%B9%20%D9%88%20%D8%A7%D8%A8%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D9%87%D8%A7%D9%89%20%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF%20%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%81%D8%A7%D8%AF%D9%87%20%D9%88%20%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%A7%D8%AF%20%D9%85%D9%81%D8%B3%D8%B1%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%81%D8%B1%D8%A7%DB%8C%D9%86%D8%AF%20%D8%AA%D9%81%D8%B3%DB%8C%D8%B1%20%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86)

این نکته را هم دقت بفرمایید هرگر نمیتوانیم با علوم فلسفی به تنهایی قرآن را تفسیر کرد!! اگر کسی بدون داشتن علوم قرآن (علم اللغه، صرف و نحو، اشتقاق، معانی و بیان و بدیع، علم قرائت، اصول دین، اصول فقه، اسباب النّزول، قصص، فقه، و غیر ه ) فقط با علوم فلسفی دست به تفسیر آیات بزند به یقیین گمراه خواهد شد!!
...............................................................

شما پاسخ سوالات بنده را نفرمودید !

بنده پرسیدم

شما پاسخ این سوال بنده را هم نفرمودید

ببنید بزگوار در تفسیر آیات وقتی مفسران میگویند فلان آیه دارد تشبیه معقول به محسوس میکند دقیقا بیان میکنند دارد به چه چیزی اشاره میکند!
حال بنده آمدم نزذ شما میگوم آیات زیر دارد بهشت را توصیف میکند هدف خداوند از گفتن این آیات چیست ؟شما هم میفرمایید این ها تشبیه معقول به محسوس است ، بنده هم میگویم باشد قبول ! آیا جز این است بنده الان باید بتوانم با این تشبیهات بهشتی را متصورم شوم ؟پس لطفا یکی یکی و دقیق بفرمایید هرکدام از این واژ ها به چیزی دارد اشاره میکند؟ منظورش چیست؟
پس لطفا یکی یکی بفرمایید در هرکدام از مواردی که در آیات زیر قرمز نموده ام اشاره به چه چیزی دارد؟!( با دلیل متقن و مستدل )

1-وجود باغ در بهشت: در آيه 13 نساء مى‏ خوانيم: وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ يُدْخِلْهُ جَناتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الأنْهارُ: «هركس اطاعت خدا و رسولش كند او را وارد باغ‏هايى از بهشت مى ‏كند كه نهرها از زير درختانش جارى است». و در آيه 221 بقره مى‏ خوانيم: وَ اللَّه يَدْعُوا الَى الْجَنَّةِ وَ الْمَغْفِرةِ بِاذْنِهِ: «خداوند دعوت به سوى باغ بهشت و آمرزش گناهان، به اذن و فرمانش مى‏ كند». و در آيه 46 رحمان آمده: وَلِمنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ: «براى كسى كه از مقام پروردگارش خائف باشد، دو باغ بهشتى است».

2 – وجود درخت و سایه: در آيات سوره واقعه مى‏ خوانيم: وَ اصْحابُ الْيَمينِ ما اصْحابُ الْيَمينِ- في سِدْرٍ مَخْضُودٍ- وَ طَلْحٍ مَنْضُودٍ- وَ ظِّلٍ مَمْدُودٍ- وَ مَاءٍ مَسْكُوبٍ‏ «و اصحاب يمين چه اصحاب يمينى؟! آنها در سايه درخت سدر بى‏ خار قرار دارند، و در سايه درخت طلح پر برگ (طلح درختى است خوشرنگ و خوشبو) و سايه كشيده و گسترده در كنار آبشارها. اكُلُها دائمٌ وَ ظِلُّها: «ميوه‏ ها و سايه ‏هايش دائمى است» (رعد 35).
و گاه از آن تعبير به‏ «ظِلِّ ظَليلْ» شده است مى‏ فرمايد وَ نُدْخِلُهُمْ ظِّلًا ظَليلًا «آنها را در سايه‏ هايى كه هرگز قطع نمى‏ شود وارد مى ‏كنيم» (نساء 57).
3 – خانه های زیبا: وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في جَنَّاتِ عَدْنٍ‏ «و مسكن‏ هاى پاكيزه‏اى در باغ‏هاى جاويدان بهشت»- همين تعبير در آيه 12 صفّ نيز آمده است.
در آيه 75 فرقان از آن تعبير به‏ «غرفه» شده كه به معناى عمارت‏ هاى طبقه بالا است، مى‏ فرمايد: اولئكَ يُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِما صَبَرُوا: «خداوند به پرهيزگاران و عباد الرحمن (بندگان خاص خدا) غرفه‏ هاى بهشتى به خاطر صبر و استقامتشان پاداش مى‏ دهد». در آيه 37 سبا مى‏ خوانيم‏ وَهُمْ في الْغُرُفاتِ آمِنُونَ: «آنها در غرفه‏ هاى بهشتى در نهايت آرامش و امنيتند» و در آيه 20 زمر به تعبير ديگرى در اين زمينه برخورد مى‏ كنيم مى‏ فرمايد: لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِها غُرَفٌ مَبْنِيَّةٌ تَجْري مِنْ تَحْتِها الأنْهَارُ: «براى آنها (پرهيزگاران) غرفه ‏هائى است و بر فراز آن، غرفه ‏هايى ديگر و از زير آنها نهرها جارى است».
4 – وجود فرش و تخت: در آيه 45 رحمن (سوره‏اى كه مجموعه‏اى از نعمت‏هاى مختلف بهشتى در آن آمده است) مى‏ خوانيم: مُتَّكِئينَ عَلَى فُرُشٍ بَطائنُها مِنْ اسْتَبْرَقٍ‏ «اين در حالى است كه آنها بر فرش‏هايى تكيه كرده‏اند (نشسته‏اند) كه آستر آنها از پارچه ابريشمين ضخيم است». در آيه 16 غاشيه به تعبير ديگرى در اين زمينه برخورد مى ‏كنيم كه ضمن توصيف نعمت‏ هاى گوناگون و روح پرور بهشتى مى ‏فرمايد: وَزَرابِيُّ مَبْثُوثَةٌ: «در آنجا فرش‏ هاى بسيار زيبا و نفيس گسترده شده».
در آيه 76 سوره رحمن نيز به تعبير ديگرى در زمينه فرش‏ هاى بهشتى برخورد مى‏ كنيم، مى‏ فرمايد: مُتَّكِئينَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَ عَبْقَرِيّ حِسانٍ: «ساكنان بهشت بر تخت‏ هايى تكيه زده ‏اند كه با زيباترين پارچه‏ هاى سبز رنگ پوشانيده شده» آيه 15 و 16 واقعه مى‏ فرمايد: عَلى‏ سُرُر مَوْضُونَةٍ مُتَكِئينَ عَلَيْها مُتَقابِلينَ: «مقربان بر تخت‏ هايى كه به هم پيوسته وصف كشيده است قرار دارند- در حالى كه بر آنها تكيه كرده و روبروى يكديگرند».
در آيه 56 سوره يس آمده‏ «في ظِلالٍ عَلَى الأرائكِ مُتَّكِئُونَ) و عيناً در آيه 13 انسان، و در دو آيه‏ عَلَى الأرائِكِ يَنْظُرُونَ: «بر تخت‏ها نشسته و تماشا مى‏كنند» ديده مى‏ شود (مطففين 23 و 35).
5 – میوه ها و دیگر نعمت ها: در بعضى از آيات مى‏ فرمايد: فيها مِنْ كُلِّ فاكِهَةٍ زَوْجانِ: «در آن دو باغ بهشتى كه مخصوص خدا ترسان است از هر نوع فاكه ه‏اى دو گونه مختلف وجود دارد» (رحمن 52) در آيه 20 واقعه تنوع ميوه‏ هاى بهشتى به اين صورت بيان شده: وَ فاكِهَةٍ مِمّا يَتَخَيِّرُونَ: «هر نوع ميوه‏اى كه مايل باشند به آنان تقديم مى‏ كنند»!.
و در 42 مرسلات آمده است‏ وَ فَواكِهُ مِمّا يَشْتَهُونَ‏ «و انواع ميوه‏ هايى كه به آن تمايل دارند». فيها فاكِهَةٌ وَ نَخْلٌ وَ رُمّانٌ‏ «در آن دو باغ ميوه بهشتى و نخل (رطب) و انار است» (سوره رحمن آيه 68). وَحَدائقَ وَ اعْناباً: «خداوند براى پرهيزگاران باغ‏هاى خرم و سر سبز (پر ميوه) و انگورها قرار داده» (نبأ 32)
6 - گوشت: در قرآن مجيد علاوه بر ذكر انواع ميوه‏ها به عنوان غذاهاى بهشتيان اشاره كمرنگ و مختصرى روى مسأله‏ «لَحْم» (گوشت) به طور عام و «لَحْمِ طَيْرٍ» (گوشت پرندگان) به طور خاص، شده است: در يك مورد بعد از ذكر بخش مهمى از نعمت‏هاى بهشتى مى‏ افزايد: وَامْدَدْناهُمْ بِفاكَهِةٍ وَلَحْمٍ مِمّا يَشْتَهُونَ‏ «همواره از انواع ميوه‏ها و گوشت‏ ها از هر نوع تمايل داشته باشند در اختيارشان مى‏ گذاريم» (طور 22).
جمله‏ «مِمّا يَشْتَهُونَ» (از هر نوع بخواهند) معناى وسيعى دارد كه انواع اين غذا را از هر قسم و به هر كيفيت شامل مى‏ شود.
و در جاى ديگر بعد از ذكر انواع نعمت‏هاى بهشتى و انواع ميوه‏ها مى‏ فرمايد: وَلَحْمِ طَيْرٍ مِمّا يَشْتَهُونَ: «و گوشت پرندگان از هر نوع كه بخواهند».
7 – نوشیدنی های بهشتی: در آيه 15 سوره «محمّد» صلى الله عليه و آله و سلم خداوند مى‏فرمايد: مَثَلُ الجَنَّةِ التّى وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فيها انْهارٌ مِنْ ماءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَ انْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيّرْ طَعْمُهُ وَ انْهارٌ مِنْ خُمْرٍ لَذَّةٍ لِلّشارِبيْنَ وَ انْهارٌ مِنْ غَسَلٍ مُصَفّىً: «وصف بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده چنين است كه در آن نهرهايى از آب صاف و خالص است كه هرگز بوى آن تغيير نكرده، و نهرهايى از شير كه طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهايى از شراب (طهور) كه مايه لذت نوشندگان است، و نهرهايى از عسل تصفيه شده»!
انَّ الابْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً- عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّه يُفْجِّرُونَها تَفْجيراً: «ابرار نيكان) از جامى مى‏ نوشند كه با كافور (نوعى از عطر و بوى خوش) آميخته است- چشمه‏اى است كه بندگان خاص خدا از آن مى‏ نوشند و به هر جا بخواهند آن را جارى مى‏ كنند» (دهر 5 و 6).
و در چند آيه بعد از آن مى‏ افزايد: وَيُسْقَونَ فيها كَاْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبيلًا- عَيْناً فيها تُسَمّى سَلْسَبيلًا: «آنها از جام‏هايى در بهشت سيراب مى‏نوشند كه لبريز از شراب طهورى است كه با زنجبيل آميخته شده- از چشمه‏ اى در بهشت كه نامش سلسبيل است» (دهر 17 و 18).
و در چند آيه بعد مى ‏فرمايد: وَسَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً: «و پروردگارشان شراب طهور به آنها مى‏ نوشاند» (شرابى كه ساقيش خداست و پاك و پاك كننده از تمام پليدى‏ هاست!) (دهر 21).
8 - لباس های زیبا: وَيَلْبَسُونَ ثِياباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ وَ اسْتَبْرَقٍ: «آنها لباس‏هاى (فاخر و زيبايى) به رنگ سبز از حرير نازك و ضخيم در بر مى‏ كنند» (كهف 31). نظير همين تعبير با تفاوت مختصرى در آيه 53 دخان و 21 دهر ديده مى ‏شود، در اولى مى‏ گويد: يَلْبَسُون مِنْ سُنْدُسٍ وَ اسْتَبْرَقٍ: و در دوّمى مى‏ فرمايد: عالِيَهُمْ ثِيابُ سُنْدُسٍ خُضْرٍ وَ اسْتَبْرقٍ‏ «بر اندام آنها لباس‏هايى است از حرير نازك سبز رنگ و ديباى ضخيم». و در تعبير ديگر مى‏ خوانيم: وَ لِباسُهُمْ فيها حَرير «و لباس آنها در بهشت از حرير است» (حج 23).

9-همسران بهشتی :
وعندهم قـاصرات الطرف عین * کأنهن بیض مکنون؛ و در نزد بندگان مخلصین خدا زنهائی هستند که چشمان خود را فقط بدانها می اندازند و به دیگری نظر ندارند، و آنان سیاه چشم هستند. و به اندازه ای پیکرشان سفید است که گوئی مانند سپیدی تخم مرغهائی است که پوستش کنده نشده و محفوظ مانده است» (الصآفات/48و49)

«فیهن خیرات حسان * فبأی آلاء ربکما تکذبان * لم یطمثهن إنس قبلهم و لا جان * فبأی آلاء ربکما تکذبان* و در آن باغهاى بهشتى زنانى هستند نیکو خلق و زیبا. پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى کنید؟

«و عندهم قاصرات الطرف أتراب؛ و نزد آنان همسرانى است که تنها چشم به شوهرانشان دوخته اند، و همسن و سالند!» (ص/52).
باتشکر
یازهرا(س)

بله دقیقا به همین دلیل از شما برای فرمایشاتتان برهان خواستم!

خب به همین دلیل سخنان شما را نمی توانم بپذیرم چون هیچ استدلالی جز آنچه به عقیده ی خودتان استدلال است نیاورده اید.

چه کسی منکر مطالبی است که فرمودید؟

شما از مقدماتی که فراهم می کنید نتایجی نامناسب می گیرید.

اینکه عالم سه بخش است چه ربطی به ردّ معاد جسمانی دارد؟

خوب در قیامت هم انسان ذو مراتب است.

شما بفرمائید ببینیم مگر در همان حکمت متعالیه ثابت نشده است که روح برای إعمال مقتضیاتش نیاز به جسم دارد؟

حالا این جسم فرض کنید از نوع جسم اخروی ملاصدرا باشد چه منافاتی با آنچه می فرمائید دارد؟

مگر ذو مراتب بودن بهشت را مطالعه نکرده اید،حتی در قران هم بهشت با لفظ جمع آمده است:"جنات"

و وقتی اشاره به بهشت بندگان خاص است مفرد می شود:"جنتی"

آیه و لکل درجات مما عملوا را چه می کنید؟

باسلام وتشکر .
هر چند درک ما از بهشت و حقایق عالم آخرت چندان کامل نیست و نمی توانیم به طور دقیق در خصوص وضعیت آن جهان اظهار نظر نماییم، اما در حالت کلی می توان گفت که از قرائن نقلی درآیات و روایات بر می آید که در بهشت جنسیت و لذت های جنسی مطرح است. به همین خاطر وعده همسران بهشتی به مومنان داده شده است. مردان و زنان بهشتی با اراده و اختیار خود از یکدیگر یا همسران بهشتی بهره مند خواهند شد.
البته نمی توان به طور قطع گفت که فرایند این روابط به طور کامل از سنخ لذت های جنسی دنیایی است و فرایند ازدواج و توالد و تناسل و مانند آن در بهشت هم وجود دارد، اما در هر حال آنچه مسلم است، نوعی رابطه متناسب با قوانین و شرایط آن عالم بین زنان و مردان بهشتی وجود خواهد داشت. و جنسیت در آن عالم مطرح خواهد بود. بحث تنها درعاطفه محض نیست؛ هرچه هست، در لذت بخشی هزاران بار بالاتر از روابط جنسی و عاطفی دنیایی است تا جایی که تصور آن برای دنیاییان ممکن نیست.
در آیات و روایات به صراحت از لذت­های جسمانی در بهشت سخن گفته شده مثل لذت خوردن، نوشیدن، پوشیدن، نگاه کردن و لذت جنسی، ولی این لذت­ها در دنیا با رنج­ها و زحمت­ها و ناپاکی­هایی همراه هستند اما در همان آیات به خالص بودن آنان از این ناپاکی­ها به بهشت تصریح شده است، مثلاً وقتی سخن از شراب بهشتی می­گوید، تصریح می­کند که این شراب نه عقل را می­زداید و نه سر درد در پی دارد، بلکه طهارت­زا و پاکی آفرین است و انسان را به سوی خدا سوق می دهد، یا وقتی سخن از همسران بهشتی و لذت جنسی است، تصریح می شود که آن همسران«مطهّره» و پاک مطلق هستند و هم نشینی با آنان هم فقط لذت­زا و لذت­بار است و هیچ ناپاکی و غفلت در پی ندارد.
نوشیدنی­ها هم هیچ غَش و ناخالصی ندارند و از نوشیدن آنها تعب و رنجی حاصل نمی گردد.
اینها همه دورنمایی از نعمت­های جسمانی بهشت است و درک واقعیت آنها تا زمانی که چشیده نشوند، مشکل است، اگر نگوییم محال است.

من ادم کم توقعی هستم، یه دوتا حوری بایه ساختمون ویه نت پرسرعت تو بهشت بهم بدن عالی هستش

باسلام وتشکر .
چون مرید وعاشق حسین ، وپسر خوبی هستی به چند نکته توجه فرمائید:
1.اگر چه خداوند متعال در توصیف بهشت به مواردی نظیر باغ و درخت و چشمه وديگر نعمتهائي كه در همين دنيا در دسترس انسان مي باشد؛ اشاره می نماید و یا برخی از لذت های جنسی را به عنوان نعمت های بهشتی نام می برد، لکن پاداش کارهای خوب انسان در قیامت و در بهشت تنها نعمت هاي قابل تجربه مادي نيستند، بلكه اوصافی که در مورد نعمت‌های بهشتی مثل حوريان بهشتی و شراب طهور و... ذکر کردید، تنها بخش کوچکی از نعمت‌های بهشت است كه متناسب با درك انسان از لذت ها و خوشي ها بيان شده است.و الا چنين لذتها و شهواتي در مقايسه با نعمت ها و لذت هایي كه ذكر نشده اند ناچيزند، در حالي كه آیات قرآن بیانگر آن است که در بهشت نه تنها اين نعمت هاي مادي بلكه هر چيزي كه انسان بخواهد و اراده كند (حتي زمين فوتبال ويا ورزش )،برای او فراهم می‌شود(1).
در بهشت هر چیزی که مورد میل و رغبت بهشتیان باشد و حتي لذت هائي فوق خواسته‌های آنان وجود دارد.(2) خداوند متعال مي فرمايد: " هیچ کس نمی‌داند و در مقابل اعمال خیری که پاکان و نیکان در این جهان انجام می‌دهند، چه نعمت هایی که مایه روشنی چشم است، در جهان غیب برای آنان فراهم شده است". (3) در تفاسیر شیعی و سنی ذیل این آیه حدیثی از رسول گرامی اسلام (ص) بدین مضمون نقل شده: "خداوند فرموده: برای پاداش بندگان شایسته و درستکارم، نعمت هایی آماده کرده ام که نه چشمی آن‌ها را دیده و نه گوش شنیده و نه بر قلب بشری خطور کرده است". (4) بنا بر این نعمت‌های بهشت ، منحصر در آنچه در قرآن و يا روايات بيان شده م مي شود در همين دنيا نيز بخشي از آنها را تجربه نمود،نمی‌باشد.
2. سر اين كه ذكر نعمت هاي مادي در قرآن بيش تر مي باشد،اين است كه این امور برای عموم مردم به ویژه مردمی که آیات در ابتدا برای‌ آن ها نازل شد، بسیار لذت‌بخش و بلکه لذت‌بخش‌ترین امور بوده است. قرآن به عنوان نمونه به اين نوع لذت هاي بهشتي بيش تر اشاره مي نمايد؛ اما جداي از همه نعمت هاي جسمي، اصل نعمت هاي بهشتي نعمت ها و لذت هاي روحاني و معنوي مي باشد كه با نعمت هاي جسمي بهشتي قابل مقايسه نمي باشد. مثل خوشی و سلامتی و طول عمر و بالاتر از آن جاودانگی و اين كه در آن جا هیچ غم، بیماری و غصه وجود ندارد. جز خوشی و لذت نیست،آن جا كسي سخن بیهوده ای بر زبان نمی‌آورند و نمی‌شنوند (5)، نه ترس و اندوهی دارند (6)، و نه در دل، کینه و کدورتی. (7) و سخنی جز سلام و درود و تحیت بین آنان نیست. (8)
3.البته در مورد نعمت های بهشتی که بيشتر مورد توجه ماست و مي شناسيم و به زعم ما در دنیا هم وجود دارد،نيز نبايد از اين نكته غافل شد كه در دنیا بسیاری از لذت های مادی که انسان درک می کند، به خاطر محدودیت های عالم ماده و تزاحم لذت ها و درد ها و مشکلات با هم،بسیار ناچیز و محدود و ناخالص می باشد، در حالی که در بهشت محدودیت نیست و هر لذتی در اوج خود حاصل می شود. در عين حال اگر چه افراد زیادی در دنیا از نعمت های آن بهره مند می شوند. اما واضح است که معدودند افرادی که از نعمت های محدود دنیا به طور کامل بهره مند باشند. همه نعمت ها برای همه افراد در تمام لحظات عمر قابل استفاده نیست. دائما آفت هائی مثل مریضی و پیری و فقر و ... مانع بهره مندی کامل انسان می شود. چنان كه فرموديد به راحتی هم قابل بهره مندي نيستند،در حالی که در بهشت نه بیماری هست و نه پيري و نه محروميت و نه هيچ مانع ديگري براي لذت هاي بهشتي وجود ندارد.
4. يكي از بالاترين لذت ها و نعمت هائي كه در بهشت نصيب انسان هاي صالح مي شود ، نعمت رضوان الهی (9) و لقای الهي (10) می باشد. بهشتيان در اين مقام لطف هایی از پروردگارشان دریافت می‌دارند که ایشان را غرق سرور می‌سازد. هیچ کس نمی‌تواند تصوری از مرتبه آن سرور داشته باشد (11) و این سعادت بی مانند و نعمت‌های وصف ناشدنی و رحمت و رضوان و قرب الهی برای همیشه ادامه خواهد یافت (12) و پایانی نخواهد داشت. (13) لذا در مورد وجود عبادت و نماز و ...در بهشت بايد توجه شود كه معناي عبادت به عنوان ارتباط با خدا و انس و گفتگو با او و لذت بردن از مناجات با خداي متعال و رسيدن به مقام رضوان الهي و قرار گرفتن در جوار رحمت و قرب ويژه الهي به عنوان يكي از بالاترين لذتها و نعمتهاي بهشتي مطرح است كه رسيدن به آن لذت آرزوي افراد است لكن تكاليف الهي كه در غالب نماز و روزه و ... در دنيا به انسان عرضه مي شوند مختص عالم دنيا مي باشد و اساسا پس از مرگ پرونده تكاليف بسته مي گردد (14)،و در بهشت ديگر عبادات به عنوان وظيفه مطرح نمي گردند.

پی‌نوشت‌ها:
1. نمل (27)، آیه 21 و فرقان (25)، آیه 16 و زمر (39)، آیه 34 و فصلت (41)، آیه 31 و شوری (42)، آیه 22 و زخرف(43)، آیات 71 و 70 و ق (50)، آیه 35.
2. ق (50)، آیه 35.
3. سجده (32) آیه 17.
4. طبرسي، تفسیر مجمع البیان، ناصرخسرو 1372ش ، ح 7 و 8، ص 331 و سيوطي، تفسیر درالمنثور، كتابخانه مرعشي ،1404ق، ج 5، ص 276.
5. مریم (19)، آیه 62 و نبأ (78)، آیه 35 و غاشیه (88)، آیه 11.
6. اعراف (7)، آیه 35 و محمد (47)، آیه 28.
7. اعراف،‌ آیه 43.
8. واقعه (56)، آیه 26.
9. آل عمران (3)، آیه 15 و توبه (9)، آیه 21 و 72 و حدید (57)، آیه 20 و مائده (5) آیه 119.
10. قمر (54) آیه 55.
11. سجده (32)، آیه 17.
12. بقره، آیه 25 ـ 28 و آل عمران، آیات 36، 98 و 107.
13. دخان (44)، آیه 56 و فصلت، آیه 8 و انشقاق (84)، آیه 25 و تین (95)، آیه 6.
14.علامه مجلسي،بحارالانوار،ج74 ،ص 190،الوفاء بيروت،14040ق .

مرید حسین حسینی زندگی می کند.
کسی که حسینی باشد بی تردید بهشتی است .
آن مراد این مریدش را با خود در بهترین غرفه های بهشت خواهد برد تردید نداشته باش .

فإذا شاهد الرجل الحقّ في المرأة كان شهوده في منفعل، و إذا شاهده في نفسه- من حيث ظهور المرأة عنه- شاهده في فاعل.
و إذا شاهده من [في‏] نفسه من غير استحضار صورة ما تكوّن عنه كان شهوده في منفعل عن الحقّ بلا واسطة.
فشهوده للحقّ في المرأة أتمّ و أكمل، لانّه يشاهد الحقّ من حيث هو فاعل و منفعل، و من نفسه من حيث هو منفعل خاصة.
فلهذا أحبّ- ص- النساء لكمال شهود الحقّ فيهنّ، إذ لا يشاهد الحقّ مجردا عن المواد أبدا، فإن اللّه بالذات غني عن العالمين فإذا كان الأمر من هذا الوجه ممتنعا، و لم تكن الشهادة إلّا في مادة، فشهود الحقّ في النساء أعظم الشهود و أكمله.

اما متوجه نشدم که شما چگونه از این موارد نتیجه گرفته اید که آخرت جسمانی نیست؟ چود تضاد و تعارض و شرور نیست؟
چون ما در قران داریم که
يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا
آنها به نذر خود وفا می‌کنند، و از روزی که شرّش گسترده است می‌ترسند!

فقط خداوند این شرور و تزاحمی که هست را از مومنین به پاس اعمالی که دارند بر می دارد اما در دنیا چون مکان امتحان است این تضاد ها برداشته نمی شود
فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَٰلِكَ الْيَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا
(بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شرّ آن روز نگه می‌دارد و آنها را می‌پذیرد در حالی که غرق شادی و سرورند!

سلام علیکم

جناب ملاعلی گویا این بحث ما با شما آخر نداره.

آیا شما فکر میکنید در آیه "الله نور السموات..." چگونگی ذات خدا وصف شده است یا بقول خودتان مثال زده شده است؟ اگر چنین فکر میکنید در اشتباه هستید. منظور از این آیه توصیف و تمثیل ذات الهی نیست .

کسی نمیتواند به کنه ذات خدا پی ببرد که نتوان آن را توصیف کرد یا بقول شما با مثال بشود چیزی از آن فهمید.

اما هر یک از آیات قرآن معانی مختلفی دارند ... معنی ظاهری که میتوان از این ایه شریفه فهمید اینست که میفرماید خدا روشن کننده آسمان و زمین است ...

روشن کردن آسمان و زمین میتواند به معنای ایجاد کردن یا هستی و حیات دادن به آن باشد. مثل اینکه بگوییم فلانی آتش جنگ را برافروخت. اینجا منظور روشن کردن آتش نیست. منظور راه انداختن جنگ است.

بعد از اینکه میفرماید روشن کننده آسمان و زمین است یعنی برپاکننده و هستی بخش آسمان و زمین ... وصفی از چگونگی این هستی بخشی ارائه میدهد.

یعنی اگر بخواهیم عوامل روشن کننده عالم هستی را در قالب ماکتی تصور کنیم این ماکت بصورت چراغی است داخل چراغدانی که روغن آن بدون نیاز به هیچ آتشی شعله گرفته و جهان هستی روح و حیات میگیرد و به عبارتی چراغ هستی با قدرت خدا (و بدون حتی عامل آتش و نیرویی از خارج) روشن میشود.

و موجودات به لحاظ قرب و بعدی که به این نور و به این عامل حیات دارند در مراتب و درجات مختلف قرار میگیرند ...

همین مثال کوچک (چراغ ) خودش از یک واقعیتی بزرگ بوجود آمده است. دنیا و لذات مادی مثل زنان و طعامهای و شرابهای دنیوی مانند همین مثال کوچک است که نشات گرفته از اصلی است که فناناپذیر و جاودانه است.

شما میفرمایید این اصل وجود ندارد و همه چیز عبادت خداست. ما هم قبول داریم همه چیز باید عبادت و بندگی خدا باشد.

اما میگوییم تا اصل و حقیقتی وجود نداشته باشد فرعی هم وجود ندارد . دنیا فرع است به آخرت. لذات دنیا هم فرعند بر لذات آخرت.مثل نور آفتاب که به زمین میتابد و انرژی زمین را تامین میکند. اگر برای زمینیان محدود باشد برای خود خورشید که محدود نخواهد شد...

ضمن اینکه عبادت هم در این دنیا فقط نماز و روزه نیست. ازدواج هم عبادت است. خوردن و نوشیدنی هم که برای انجام وظیفه باشد عبادت است. ورزش و تفریح اگر برای گرفتن نشاط و نیرو و در جهت بندگی خدا باشد عبادت است چرا اینها در دنیا عبادت است اما در آخرت نمیتواند عبادت محسوب شود؟

سلام علیکم

در آیه شریفه ، حب الشهوات من النساء بطور مطلق آمده یعنی شهوت به هر زنی غیر از همسر ولی نزد خداوند دیگر اینگونه شهوات آلوده وجود ندارد و هر کسی با همسر خودش است و نظر به غیر همسر ندارد. ازواج مطهر را خداوندبرتر میداند نه حب به هر زنی .... البته منظور بنده این نیست که شهوت از سنخ دنیویش آنجا مطرحه...

اگر ملائکه جسم ندارند چگونه بر امور این دنیا دخالت میکنند؟ چگونه جلوی مرگ انسانها رو میگیرند تا زمان معین ...له معقبات من بین یدیه و من خلفه یحفظونه من امر الله

اگر همه انسانها بتوانند به مرتبه عالم عقلی برسند یعنی قبل از پا گذاشتن به دنیا هم در آن عالم در حال عبادت خدا بوده اند. درصورتیکه در احادیث فقط در مورد ائمه علیهم السلام آمده که نور ایشان دوهزار سال قبل از خلقت به تسبیح خدا مشغول بوده.. تازه اگر نوری که در حدیث آمده همان مرتبه عقلانی باشد