جمع بندی آیا خدا با من هم حرف می زند؟
تب‌های اولیه
آیا خدا با من هم حرف می زند؟
سلام
من مدتی هست که نماز شب می خونم. تمامی نمازهام اول وقت هست و خیلی از مستحبات را انجام میدهم مثلا روزی 50 آیه قران خواندن و زیارت عاشورا و دعای عهد و ایه الکرسی و تسبیحات و........
اما احساس می کنم هیچ کدام مورد قبول نیست. چون حال معنوی ای که باید داشته باشم را ندارم.
یادم هست دوران نوجوانی نماز شب که میخواندم تاثیر آن را به وضوح میدیم. که البته بعد مدتی ترکش کردم. مثلا حس ششم فوق العاده قوی ای پیدا کرده بودم یا اگر کسی میخواست مرا وادار به گناهی کند به هیچ وجه شرایطش محیا نمیشد تا جایی که خود طرف هم میگفت انگار خدا نمیخواد گناه کنی. خودم احساس می کنم چون اون موقع پاک تر بودم و الان غرق در گناهم. و کمتر عبادات ام مورد قبول واقع میشه.
از طرفی هم احساس می کنم انگار خدا من رو نپذیرفته. گاهی وقت ها با خودم میگم بجز نمازهای یومیه باقی رو ترک کنم. چون اونقدر غرق در گناه ام که خدا برای من وقتی نمیذاره.
خیلی دچار دودلی شدم.
میخواستم بدونم اگر گناهی رو چندین بار مرتکب شده باشم و هر بار توبه کرده باشم باز هم خداوند توبه من رو میپذیره؟ با خودم میگم حتما این چندبار گناه و توبه و باز انجام گناه باعث شده از چشمش بیافتم.
وقتی زندگینامه یکسری از شهدا رو که به مرحله عرفان رسیدن میخونم با خودم میگم خدا با امثال اینا حرف میزنه و بهشون توجه داره نه تویه گناه کار که هربار گناه میکنی و هر بار توبه و باز گناه. و چه گناهانی که در گذشته نکردم که از گفتنش شرم دارم. بهشون افتخاری هم نمی کنم اما یه مدتی خیلی غرق در کثافت بودم. هر بار میگم نکنه بخاطر اونهاست. یا نکنه خدا اون گناهانی رو که براش توبه کردم هنوز از کارنامه اعمالم پاک نکرده و بخاطر همون هاست که هیچ وقت اون حال معنوی رو ندارم.
باید چیکار کنم؟
کارشناس بحث: استاد حنیف
من مدتی هست که نماز شب می خونم. تمامی نمازهام اول وقت هست و خیلی از مستحبات را انجام میدهم مثلا روزی 50 آیه قران خواندن و زیارت عاشورا و دعای عهد و ایه الکرسی و تسبیحات و........ اما احساس می کنم هیچ کدام مورد قبول نیست. چون حال معنوی ای که باید داشته باشم را ندارم.بسم الله الرحمن الرحیم عرض سلام و احترام همانطور که قبلا و در تاپیک های مختلف هم بیان شده، توبه قطعا پذیرفتنی، و این وعده ی قطعیِ خداوند متعال در قرآن است. «وَ هُوَ الَّذي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُون؛ او كسى است كه توبه را از بندگانش مى پذيرد و بدي ها را مى بخشد، و آنچه را انجام مى دهيد مى داند.» (۱) و امام صادق (علیه السلام) فرموده اند: «إذا تابَ العَبدُ تَوبَةً نَصوحا أحَبَّهُ اللّهُ، فَسَتَرَ عَلَيهِ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ؛ هرگاه بنده خالصانه توبه كند ، خداوند او را دوست بدارد و گناهانش را در دنيا و آخرت بر او بپوشاند.» (۲) پس هر آنچه مشکلات برای شما ایجاد شده که در پذیرش توبه تان شک کرده اید، علتش را در خودتان جستجو کنید. اینکه قبلا چندبار توبه کرده و شکسته اید، در حال حاضر مهم نیست. الان مهم اینست که برای آخرین بار توبه کنید و این توبه، واقعی باشد. انجام دادن مستحبات و خواندنِ قرآن و در کنارش غرق بودن در گناه، نهایتا مثل اینست که شما از انواع مکمل های غذایی و دارویی برای تقویت جسمی تان استفاده کنید و در کنارش روزی یک قاشق سم هم بخورید. آیا توقع دارید که جسم شما روز به روز قوی تر و شادابتر شود!؟ تا زمانی که گناه را به طور کامل کنار نگذاشته و مراقب رفتارتان نباشید، انتظار حس و حال خوبِ معنوی، بسیار بی جا و غیر منطقی ست. خداوند هیچ مشکلی با شما ندارد، بلکه شما خودتان ظرف وجودی را پر از سم و زباله کرده اید، پس جایی برای غذای تمیز و معطر باقی نیست. ظرف وجودی تان را طاهر کنید و از فیوضات خدای متعال بهرمند شوید. پی نوشت: ۱. سوره شوری، ۲۵۲ ۲. محمدی ری شهری، محمد؛ کیمیای عشق؛ مترجم اسلامی، حسن؛ تلخیص مسعودی، عبدالهادی؛ انتشارات دارالحدیث؛ قم؛ ۱۳۹۰؛ ص ۸۴
sadegh9525 said in آیا خدا با من هم حرف می زند؟
سلام من مدتی هست که نماز شب می خونم. تمامی نمازهام اول وقت هست و خیلی از مستحبات را انجام میدهم مثلا روزی 50 آیه قران خواندن و زیارت عاشورا و دعای عهد و ایه الکرسی و تسبیحات و........ اما احساس می کنم هیچ کدام مورد قبول نیست. چون حال معنوی ای که باید داشته باشم را ندارم. یادم هست دوران نوجوانی نماز شب که میخواندم تاثیر آن را به وضوح میدیم. که البته بعد مدتی ترکش کردم. مثلا حس ششم فوق العاده قوی ای پیدا کرده بودم یا اگر کسی میخواست مرا وادار به گناهی کند به هیچ وجه شرایطش محیا نمیشد تا جایی که خود طرف هم میگفت انگار خدا نمیخواد گناه کنی. خودم احساس می کنم چون اون موقع پاک تر بودم و الان غرق در گناهم. و کمتر عبادات ام مورد قبول واقع میشه. از طرفی هم احساس می کنم انگار خدا من رو نپذیرفته. گاهی وقت ها با خودم میگم بجز نمازهای یومیه باقی رو ترک کنم. چون اونقدر غرق در گناه ام که خدا برای من وقتی نمیذاره. خیلی دچار دودلی شدم. میخواستم بدونم اگر گناهی رو چندین بار مرتکب شده باشم و هر بار توبه کرده باشم باز هم خداوند توبه من رو میپذیره؟ با خودم میگم حتما این چندبار گناه و توبه و باز انجام گناه باعث شده از چشمش بیافتم. وقتی زندگینامه یکسری از شهدا رو که به مرحله عرفان رسیدن میخونم با خودم میگم خدا با امثال اینا حرف میزنه و بهشون توجه داره نه تویه گناه کار که هربار گناه میکنی و هر بار توبه و باز گناه. و چه گناهانی که در گذشته نکردم که از گفتنش شرم دارم. بهشون افتخاری هم نمی کنم اما یه مدتی خیلی غرق در کثافت بودم. هر بار میگم نکنه بخاطر اونهاست. یا نکنه خدا اون گناهانی رو که براش توبه کردم هنوز از کارنامه اعمالم پاک نکرده و بخاطر همون هاست که هیچ وقت اون حال معنوی رو ندارم. باید چیکار کنم؟سلام علیکم و رحمه الله نشانه های قبولی نماز آن چیزهائی نیست که شما فرمودید. نشانه های قبولی نماز از کلام امام صادق را جستجو کنید, آنموقع متوجه میشوید که آیا نمازهایتان قبول است یا خیر. التماس دعا.
جمع بندی:
پرسش:
من تمام نمازهایم اول وقت هستند و بسیاری از مستحبات را هم انجام می دهم. مدتی هست که نماز شب هم می خوانم. اما احساس می کنم هیچ کدام مورد قبول نیست. چون حال معنوی ای که باید داشته باشم را ندارم. دوران نوجوانی نماز شب که میخواندم تاثیر آن را به وضوح میدیم. مثلا حس ششم فوق العاده قوی ای پیدا کرده بودم یا اگر کسی میخواست مرا وادار به گناهی کند به هیچ وجه شرایطش محیا نمیشد تا جایی که خود طرف هم میگفت انگار خدا نمیخواد گناه کنی. خودم احساس می کنم دلیلش اینست که آن موقع پاک تر بودم. ولی الان غرق در گناهم و کمتر عباداتم مورد قبول واقع میشود.
از طرفی هم احساس می کنم انگار خدا من را نپذیرفته و گاهی به این فکر می کنم که تمام مستحبات را ترک کنم، چون اونقدر غرق در گناهم که خدا برای من وقتی نمی گذارد. اگر چند بار توبه از گناهی را شکسته و باز توبه کنیم، آیا خداوند می بخشد؟ آیا انسان توبه کار هم می تواند به درجات بالای معنوی برسد؟
پاسخ:
توبه قطعا پذیرفتنی، و این وعده ی قطعیِ خداوند متعال در قرآن است. «وَ هُوَ الَّذي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُون؛ او كسى است كه توبه را از بندگانش مى پذيرد و بدي ها را مى بخشد، و آنچه را انجام مى دهيد مى داند.» (۱) و امام صادق (علیه السلام) فرموده اند: «إذا تابَ العَبدُ تَوبَةً نَصوحا أحَبَّهُ اللّهُ، فَسَتَرَ عَلَيهِ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ؛ هرگاه بنده خالصانه توبه كند ، خداوند او را دوست بدارد و گناهانش را در دنيا و آخرت بر او بپوشاند.» (۲)
پس هر آنچه مشکلات برای شما ایجاد شده که در پذیرش توبه تان شک کرده اید، علتش را در خودتان جستجو کنید. اینکه قبلا چندبار توبه کرده و شکسته اید، در حال حاضر مهم نیست. الان مهم اینست که برای آخرین بار توبه کنید و این توبه، واقعی باشد. انجام دادن مستحبات و خواندنِ قرآن و در کنارش غرق بودن در گناه، نهایتا مثل اینست که شما از انواع مکمل های غذایی و دارویی برای تقویت جسمی تان استفاده کنید و در کنارش روزی یک قاشق سم هم بخورید. آیا توقع دارید که جسم شما روز به روز قوی تر و شادابتر شود!؟ البته توجه بفرمایید که قبول شدن نماز به معنای این نیست که حس ششم پیدا کنید یا چیز خاصی را مشاهده نمایید. بلکه آثارِ نمازِ مقبول را در بی میلی و دوری از گناه و انجامِ دقیق واجبات پیدا کنید. تا زمانی که گناه را به طور کامل کنار نگذاشته و مراقب رفتارتان نباشید، انتظار حس و حال خوبِ معنوی، بسیار بی جا و غیر منطقی ست. خداوند هیچ مشکلی با شما ندارد، بلکه شما خودتان ظرف وجودی را پر از سم و زباله کرده اید، پس جایی برای غذای تمیز و معطر باقی نیست. ظرف وجودی تان را طاهر کنید و از فیوضات خدای متعال بهرمند شوید.
پی نوشتها:
۱. سوره شوری، ۲۵۲
۲. محمدی ری شهری، محمد، کیمیای عشق، مترجم اسلامی، حسن، تلخیص مسعودی، عبدالهادی، انتشارات دارالحدیث، قم، ۱۳۹۰، ص ۸۴