میخواید بگید من اختیار دارم ؟ آره دارم و با اختیار خودم راه جهنم رو پیش گرفتم ! ولی نتیجه این اختیار رو خدا میدونه یا نه ؟
من اختیار دارم،شیطان منو وسوسه میکنه و من میرم میزنم تو گوش یکی و نتیجش این میشه که باید برم جهنم !
خدا نتیجه این اختیار رو از اول میدونسته یا نه ؟ شیطان من رو وسوسه کرد و من با اختیار خودم قبول کردم ! آیا خدا این رو میدونسته یا نه ؟
یه مثال:
شما داری روی پشت بام عقب عقب راه میری....منم دارم از پایین نگاتون میکنم...من میدونم که الان شما میافتین....
آیا این دونستن من شما رو مجبور میکنه که بیفتین؟
شما داری روی پشت بام عقب عقب راه میری....منم دارم از پایین نگاتون میکنم...من میدونم که الان شما میافتین.... آیا این دونستن من شما رو مجبور میکنه که بیفتین؟
با سلام
با تمام احترام، واقعا این چه مثالی هست که میزنین؟!؟!؟!
آیا من به خواست خودم بالای اون پشت بوم رفتم یا کسی منو به جبر برده؟
چه کسی مسئول حفظ من از این بلا هست؟ آیا فقط خودم مسئول حفظ خودم هستم یا کسی که ادعای ربوبیت من رو میکنه؟
به نظرم حرفی که زدین نسنجیده بوده و بدون فکر قبلی زدین. بهتره پست های قبلی رو بخونین تا بیشتر در جریان بحث های دوستان باشین:Gol:
هدف از زندگی در دنیا چیست؟ او هدف خلقت را شناخت مطالب این تاپیک به شما کمک می کنه.
اون مقاله و تاپیک رو خوندم.حرفای قشنگی داشت.
راجع به اهداف سه گانه ی خلقت یعنی آزمایش، عبادت و رحمت توضیح داده بود. همینطور راجع به وعده هایی که بهمون توی مقاله داده شده. مثل قصرهای طلایی و نقره ای، همسران لولوئی و مرجانی و عسل و شراب طهور!!
ولی حرفی از ازل نزده بودن. از قبل از خلقت.
لطفا یک بار دیگه سوالم رو تا آخر بخونین(نه اینکه فقط کلمه های هدف خلقت رو ببینین) و اگه لینک مربوط به سوالم دارین بازم لطف کنین بذارین.
ممنون:Gol:
خیلی خوب، پس اگر جواب شما مثبت هست، بیاید دوباره به سوال دوستمون که ابتدای بحث پرسید نقل نمایش پست ها نوشته اصلی توسط : For ever alone آیا خدا تو لحظه ای که من رو از عدم خلق میکرده میدونسته من جهنمی میشم یا نه ؟ جواب بدین. البته در همین شرایطی که عرض کردم.یعنی خدا با اتکا به جبر خودش و در اون زمان که خدا هیچ منتی به گردن انسان نداشت، عده ای رو به این اتاق وارد کرده. با این اطلاع که ظرف زمان برای خدا معنی نداره و از پیش به سرنوشت بندگان خودش آگاه بوده که دچار شقاوت خواهند شد.حال سوال دوستمون در ادامه ی بحث این بود که حکمت خدا از این سرنوشت که شامل این دسته خواهد شد و تا ابد در ذلالت میمونن، چی بوده؟
با سلام و عرض ادب خدمت شما دوست گرامی
به نظرم پاسخ این سؤال مثبت هست. یعنی خدا از ابتدا می دانسته که این مخلوق به جهنم خواهد رفت. اما این که حکم این خلقت چه بوده به نظرم به حکمت ایجاد اختیار در انسان بر می گردد. یعنی خدا می خواسته موجوداتی خداواره (اگر اصطلاح مناسبی باشد) خلق کند که بتوانند مدتی در مقابل او مخالفت کنند و در نهایت به خوبانشان پاداش بدهد. ظاهراً این مقتضای صفات خداوند است که این کار را بکند. پس خلقت این موجودات مختار به خوبی یا بدی توسط خدا اقتضای ذات او بوده است و در حکمت او جا می گیرد. اما اگر بپرسید این چه خدای مهربان و رحیمی است که عده ای را با علم به شقاوت از عدم به وجود آورده است پاسخش احتمالاً این است که چون رحمت خدا چیزی نیست که ما تصور می کنیم. خدا هم رحیم است و هم جبار است. اگر به همه فقط رحمت خود را نشان دهد مصداق جبار و منتقم بودن او کجاست؟ همین جاست که موجودی بتواند با اختیار در مقابل او بایستد و مجازات شود.
این که حکم این خلقت چه بوده به نظرم به حکمت ایجاد اختیار در انسان بر می گردد. یعنی خدا می خواسته موجوداتی خداواره (اگر اصطلاح مناسبی باشد) خلق کند که بتوانند مدتی در مقابل او مخالفت کنند و در نهایت به خوبانشان پاداش بدهد. ظاهراً این مقتضای صفات خداوند است که این کار را بکند. پس خلقت این موجودات مختار به خوبی یا بدی توسط خدا اقتضای ذات او بوده است و در حکمت او جا می گیرد. اما اگر بپرسید این چه خدای مهربان و رحیمی است که عده ای را با علم به شقاوت از عدم به وجود آورده است پاسخش احتمالاً این است که چون رحمت خدا چیزی نیست که ما تصور می کنیم. خدا هم رحیم است و هم جبار است. اگر به همه فقط رحمت خود را نشان دهد مصداق جبار و منتقم بودن او کجاست؟ همین جاست که موجودی بتواند با اختیار در مقابل او بایستد و مجازات شود.
ممنون از پاسختون:Gol:
دوست عزیز منظورتون از رحمت دقیقا چیه؟ چون میدونیم که دوتا از صفات خدا رحیم و رحمان هست.رحیم بودن او شامل همه نمیشه.چون اگه قرار بود به قول شما با همه رحیم می بود، همه به بهشت میرفتن و صفت جبار و منتقم معنی نداشت! ولی رحمانیت خدا چی؟ شامل همه بنده هاش شده یا نه؟
مگر نه اینکه هدف خلقت، رحمت بوده؟ (اگر بپرسید اهداف خلقت چند مورد دیگه هم هست، براتون با مدرک توضیح میدم که همشون به رحمت ختم میشه)
پس میخوام بدونم چه رحمانیتی شامل حال اون عده که از عدم خلق شدن _و عاقبتشون تا ابد جهنم هست_ شده؟
بازهم ممنون از فرصتی که در اختیارمون گذاشتین
من سعی میکنم زیاد به سمت بحث هدف خلقت نرم که شاید از موضوعمون دور باشه ولی بعضی از حرفاتون ایجاب سوال میکنه
منظور از این فرصت، رسیدن به کمال برای انسانهاست؟
همونطور که میشه از لحاظ فرض عقلی، تمام موجودات رو به سه گروه واجب الوجود و ممکن الوجود و ممتنع الوجود تقسیم کرد، مگر نه اینکه انسان قبل از خلقتش شامل نیستی و عدم و ممتنع الوجود بوده؟ حال برای یک ممتنع الوجود چطور میتونیم کمالی تعریف کنیم؟
به طور مثال در عالمی که حتی کلمه ی خلقت هم معنایی نداره، چطور میتونیم از کمال یک درخت حرف بزنیم؟ اصلا کمال یک درخت یعنی چی؟ یعنی اینکه میوه بده؟ اینکه میوه های زیاد و شیرین بده؟ اینکه میوه های بسیار زیاد و بسیار شیرین بده؟ اوج کمال این درخت کجا میتونه باشه؟ آیا برای این درخت، یا انسان یا هر موجود دیگه، قبل از اینکه بحث خلقت پیش بیاد، کلمه ی "کمال" براش نیازه؟
یعنی عدم، نیازمند کمال هست؟
اگه هم اینجا جای بحث راجع به این موضوع نیست،لطفا لینک تاپیک مربوطه رو بذارین
با سلام خدمت شما دوست گرامی
پیشنهاد من این است که با توجه به اینکه سوال شما سوال پردامنه و مهمی است و نیز مستقیما به موضوع ما مربوط نیست و بحث در مورد آن، موضوع اصلی ما را منحرف می کند، همان طور که خودتان هم گفتید، بهتر است این سوال در قالب موضوعی جدید مطرح شود. فلذا بهتر است سوالی جدید در این رابطه مطرح کنید تا مدیران سایت آن را به یکی از کارشناسان اعتقادی ارجاع دهد و روند پاسخگویی طی شود.
دوست عزیز منظورتون از رحمت دقیقا چیه؟ چون میدونیم که دوتا از صفات خدا رحیم و رحمان هست.رحیم بودن او شامل همه نمیشه.چون اگه قرار بود به قول شما با همه رحیم می بود، همه به بهشت میرفتن و صفت جبار و منتقم معنی نداشت! ولی رحمانیت خدا چی؟ شامل همه بنده هاش شده یا نه؟ مگر نه اینکه هدف خلقت، رحمت بوده؟ (اگر بپرسید اهداف خلقت چند مورد دیگه هم هست، براتون با مدرک توضیح میدم که همشون به رحمت ختم میشه) پس میخوام بدونم چه رحمانیتی شامل حال اون عده که از عدم خلق شدن _و عاقبتشون تا ابد جهنم هست_ شده؟
با سلام و عرض ادب
منظورم از رحمت بیشتر بعد رحیمیت خداوند بود که انسان های نیک را به پاداش می رساند.
اما رحمانیت او همان طور که فرمودید شامل همه انسان ها چه خوب و چه بد می شود. رحمانیت او همین روزی دادن به بندگان و بارش باران و اعطای سایر نعمت ها در قالب قوانین عام دنیاست که به نحوی شامل تمام انسان ها می شود. از این منظر انسان های بد نیز از رحمانیت خدا بهره مند شده اند و از مواهب در دسترس خود در دنیا استفاده کرده اند اما بخاطر نافرمانی از رحیمیت خدا محروم شده اند.
در مورد طرح آن سوال به نظر بنده یا در بخش خداشناسی انجمن کلام و یا در بخش عرفان نظری انجمن اخلاق و عرفان مطرح کنید.
در مورد دو سوال دیگر هم عرض می شود:
- خداوند رحمان و رحیم است. رحیم صفتی است که نشانگر رحمت خاص الهی نسبت به مومنان است. اما رحمان، رحمتی است که شامل تمام موجودات اعم از مومن و کافر می شود. تجلی رحمانیت خداوند برای موجودات کافر در نعمت حیاتی است که به آنها داده شده است. اینکه این موجودات زنده هستند و از نعمت های بی شماری که در این جهان وجود دارد، بهره می برند، بدن سالم، خانواده، زمین ، آسمان و میلیاردها میلیارد عامل دیگر که موجب آرامش و لذت آنها می شود، همگی نعمت هایی هستند که طبق رحمان بودن خداوند شامل حال کفار می شود و اگرنه آنها چنین شایستگی ای برای استفاده از چنین نعمت هایی ندارند. پس صفت رحمانیت خداوند برای کفار هم مصادیق بسیاری دارد.
- در مورد پرسش دیگر نیز عرض می شود که آنچه از خداوند انتظار می رود این است که نظامی را ایجاد کند که خیرش بیش از شر آن باشد. در این بین خداوند علی رغم علم خود، جهانی را آفریده است که افراد می توانند با اختیار خود در آن به کمال برسند. این نظام این قابلیت را دارد که افراد بر اساس اختیار و اراده که به آنها داده شده است، راه خیر را طی کنند و به کمال خود نائل شوند. هرچند در انتها عده ای از روی علم و البته عناد و لجاجت راه حق را نخواهند رفت و به گمراهی و عذاب گرفتار خواهند شد.
- خداوند به آینده انسان ها علم دارد و برای او معلوم است که چه کسی به بهشت می رود و چه کسی نمی رود .
- علم خداوند به آینده انسان ها ، با اختیار انسان منافاتی ندارد فلذا باعث جبر نمی شود . این نکته مهم است که شما مدام می گوید "فردی باید به جهنم برود تا فرد دیگری به بهشت برود" صحیح نیست ، زیرا بایدی در کار نیست که فردی لزوما به جهنم برود بلکه هر کسی می تواند و این امکان برایش فراهم است که به بهشت برود .
- آنچه از خداوند حکیم توقع می رود این است که مجموعه ای که می آفریند خیرش از شرش بیشتر باشد . مجموعه ای باشد که راه کمال و هدایت انسان ها در آن باز باشد . چنین مجموعه ای وجود دارد و اگر کسی به اختیار خود راه شر را انتخاب می کند ، علامت سوال به سوی خداوند نیست بلکه به سوی خود آن فرد است .
- افراد جهنمی هم می توانند زمینه ساز امور خیر شوند ، هرچند ناخواسته . در این میان افراد زیادی بوده اند در طول تاریخ که زمینه ساز امور خیر شده اند در حالیکه انسان های خوبی نبودند و اساسا قصد عمل خیر هم نداشتند . به طور مثال فرعون سرپرستی حضرت موسی را در دوران نوزادی پذیرفت ، در حالیکه نمیدانست چه عمل نیکی انجام می دهد و اساسا قصد این را نیز نداشت که از پیامبر الهی در دوران کودکی سرپرستی کند ، ولی ناخواسته این کار را انجام داد . به قول معروف : عدو شود سبب خیر گر خدا خواهد .
وقتی راه کمال یافتن این است که انسان ها مختارانه به سوی کمال بروند(به زور و جبر نمی توان کسی را به کمال رهنمون کرد) ، در این بین برای تحقق این شرط اساسی (آزادی و اختیار) طبیعتا عده ای هم از این اختیار سوء استفاده می کنند وبه راه ناصحیح می روند .
اگر ما بخواهیم به کمال برسیم باید اختیار داشته باشیم و اگر بخواهیم اختیار داشته باشیم ، حتما عده ای یافت خواهند شد که با اختیار خود به راه ناصحیح خواهند رفت فلذا از این رو به نوعی لازمه ی به کمال رسیدن چنین است (البته لازمه عقلی نیست ولی معمولا چنین رخ می دهد)
نکته ی دیگری که حایز اهمیت است اینکه ، اگرچه عده ای در قیامت ، به میزان گناه هایشان عذاب خواهند شد اما کسانی که در جهنم برای همیشه باقی می مانند گروه خاصی هستند که با حقیقت علی رغم علم به اینکه حق است مخالفت کرده اند و به دشمنی با خدا پرداخته اند . بسیاری از انسان ها چنین نیستند و افراد کمی در جهنم جاودان خواهند بود .
کاربر مهمان خوش آمدید
http://www.askdin.com/thread27855.html#post349336
او هدف خلقت را شناخت
مطالب این تاپیک به شما کمک می کنه.:Gol:
یه مثال:
شما داری روی پشت بام عقب عقب راه میری....منم دارم از پایین نگاتون میکنم...من میدونم که الان شما میافتین....
آیا این دونستن من شما رو مجبور میکنه که بیفتین؟
با سلام
با تمام احترام، واقعا این چه مثالی هست که میزنین؟!؟!؟!
آیا من به خواست خودم بالای اون پشت بوم رفتم یا کسی منو به جبر برده؟
چه کسی مسئول حفظ من از این بلا هست؟ آیا فقط خودم مسئول حفظ خودم هستم یا کسی که ادعای ربوبیت من رو میکنه؟
به نظرم حرفی که زدین نسنجیده بوده و بدون فکر قبلی زدین. بهتره پست های قبلی رو بخونین تا بیشتر در جریان بحث های دوستان باشین:Gol:
اون مقاله و تاپیک رو خوندم.حرفای قشنگی داشت.
راجع به اهداف سه گانه ی خلقت یعنی آزمایش، عبادت و رحمت توضیح داده بود. همینطور راجع به وعده هایی که بهمون توی مقاله داده شده. مثل قصرهای طلایی و نقره ای، همسران لولوئی و مرجانی و عسل و شراب طهور!!
ولی حرفی از ازل نزده بودن. از قبل از خلقت.
لطفا یک بار دیگه سوالم رو تا آخر بخونین(نه اینکه فقط کلمه های هدف خلقت رو ببینین) و اگه لینک مربوط به سوالم دارین بازم لطف کنین بذارین.
ممنون:Gol:
با سلام و عرض ادب خدمت شما دوست گرامی
به نظرم پاسخ این سؤال مثبت هست. یعنی خدا از ابتدا می دانسته که این مخلوق به جهنم خواهد رفت. اما این که حکم این خلقت چه بوده به نظرم به حکمت ایجاد اختیار در انسان بر می گردد. یعنی خدا می خواسته موجوداتی خداواره (اگر اصطلاح مناسبی باشد) خلق کند که بتوانند مدتی در مقابل او مخالفت کنند و در نهایت به خوبانشان پاداش بدهد. ظاهراً این مقتضای صفات خداوند است که این کار را بکند. پس خلقت این موجودات مختار به خوبی یا بدی توسط خدا اقتضای ذات او بوده است و در حکمت او جا می گیرد. اما اگر بپرسید این چه خدای مهربان و رحیمی است که عده ای را با علم به شقاوت از عدم به وجود آورده است پاسخش احتمالاً این است که چون رحمت خدا چیزی نیست که ما تصور می کنیم. خدا هم رحیم است و هم جبار است. اگر به همه فقط رحمت خود را نشان دهد مصداق جبار و منتقم بودن او کجاست؟ همین جاست که موجودی بتواند با اختیار در مقابل او بایستد و مجازات شود.
امیدوارم عرایضم مرتبط بوده باشد.
ممنون از پاسختون:Gol:
دوست عزیز منظورتون از رحمت دقیقا چیه؟ چون میدونیم که دوتا از صفات خدا رحیم و رحمان هست.رحیم بودن او شامل همه نمیشه.چون اگه قرار بود به قول شما با همه رحیم می بود، همه به بهشت میرفتن و صفت جبار و منتقم معنی نداشت! ولی رحمانیت خدا چی؟ شامل همه بنده هاش شده یا نه؟
مگر نه اینکه هدف خلقت، رحمت بوده؟ (اگر بپرسید اهداف خلقت چند مورد دیگه هم هست، براتون با مدرک توضیح میدم که همشون به رحمت ختم میشه)
پس میخوام بدونم چه رحمانیتی شامل حال اون عده که از عدم خلق شدن _و عاقبتشون تا ابد جهنم هست_ شده؟
با سلام خدمت شما دوست گرامی
پیشنهاد من این است که با توجه به اینکه سوال شما سوال پردامنه و مهمی است و نیز مستقیما به موضوع ما مربوط نیست و بحث در مورد آن، موضوع اصلی ما را منحرف می کند، همان طور که خودتان هم گفتید، بهتر است این سوال در قالب موضوعی جدید مطرح شود. فلذا بهتر است سوالی جدید در این رابطه مطرح کنید تا مدیران سایت آن را به یکی از کارشناسان اعتقادی ارجاع دهد و روند پاسخگویی طی شود.
موفق باشید
ممنون فقط کاش می گفتین تاپیک رو توی کدوم انجمن باز کنم
پس لطفا به پستای
http://www.askdin.com/post349167-99.html
و
http://www.askdin.com/post350170-107.html
جواب بدین
با سلام و عرض ادب
منظورم از رحمت بیشتر بعد رحیمیت خداوند بود که انسان های نیک را به پاداش می رساند.
اما رحمانیت او همان طور که فرمودید شامل همه انسان ها چه خوب و چه بد می شود. رحمانیت او همین روزی دادن به بندگان و بارش باران و اعطای سایر نعمت ها در قالب قوانین عام دنیاست که به نحوی شامل تمام انسان ها می شود. از این منظر انسان های بد نیز از رحمانیت خدا بهره مند شده اند و از مواهب در دسترس خود در دنیا استفاده کرده اند اما بخاطر نافرمانی از رحیمیت خدا محروم شده اند.
با سلام خدمت شما دوست گرامی
در مورد طرح آن سوال به نظر بنده یا در بخش خداشناسی انجمن کلام و یا در بخش عرفان نظری انجمن اخلاق و عرفان مطرح کنید.
در مورد دو سوال دیگر هم عرض می شود:
- خداوند رحمان و رحیم است. رحیم صفتی است که نشانگر رحمت خاص الهی نسبت به مومنان است. اما رحمان، رحمتی است که شامل تمام موجودات اعم از مومن و کافر می شود. تجلی رحمانیت خداوند برای موجودات کافر در نعمت حیاتی است که به آنها داده شده است. اینکه این موجودات زنده هستند و از نعمت های بی شماری که در این جهان وجود دارد، بهره می برند، بدن سالم، خانواده، زمین ، آسمان و میلیاردها میلیارد عامل دیگر که موجب آرامش و لذت آنها می شود، همگی نعمت هایی هستند که طبق رحمان بودن خداوند شامل حال کفار می شود و اگرنه آنها چنین شایستگی ای برای استفاده از چنین نعمت هایی ندارند. پس صفت رحمانیت خداوند برای کفار هم مصادیق بسیاری دارد.
- در مورد پرسش دیگر نیز عرض می شود که آنچه از خداوند انتظار می رود این است که نظامی را ایجاد کند که خیرش بیش از شر آن باشد. در این بین خداوند علی رغم علم خود، جهانی را آفریده است که افراد می توانند با اختیار خود در آن به کمال برسند. این نظام این قابلیت را دارد که افراد بر اساس اختیار و اراده که به آنها داده شده است، راه خیر را طی کنند و به کمال خود نائل شوند. هرچند در انتها عده ای از روی علم و البته عناد و لجاجت راه حق را نخواهند رفت و به گمراهی و عذاب گرفتار خواهند شد.
موفق باشید
سلام علیکم
سوال :
ایا خدا از سرنوشت انسانها خبر دارد ؟
پاسخ :
- خداوند به آینده انسان ها علم دارد و برای او معلوم است که چه کسی به بهشت می رود و چه کسی نمی رود .
- علم خداوند به آینده انسان ها ، با اختیار انسان منافاتی ندارد فلذا باعث جبر نمی شود . این نکته مهم است که شما مدام می گوید "فردی باید به جهنم برود تا فرد دیگری به بهشت برود" صحیح نیست ، زیرا بایدی در کار نیست که فردی لزوما به جهنم برود بلکه هر کسی می تواند و این امکان برایش فراهم است که به بهشت برود .
- آنچه از خداوند حکیم توقع می رود این است که مجموعه ای که می آفریند خیرش از شرش بیشتر باشد . مجموعه ای باشد که راه کمال و هدایت انسان ها در آن باز باشد . چنین مجموعه ای وجود دارد و اگر کسی به اختیار خود راه شر را انتخاب می کند ، علامت سوال به سوی خداوند نیست بلکه به سوی خود آن فرد است .
- افراد جهنمی هم می توانند زمینه ساز امور خیر شوند ، هرچند ناخواسته . در این میان افراد زیادی بوده اند در طول تاریخ که زمینه ساز امور خیر شده اند در حالیکه انسان های خوبی نبودند و اساسا قصد عمل خیر هم نداشتند . به طور مثال فرعون سرپرستی حضرت موسی را در دوران نوزادی پذیرفت ، در حالیکه نمیدانست چه عمل نیکی انجام می دهد و اساسا قصد این را نیز نداشت که از پیامبر الهی در دوران کودکی سرپرستی کند ، ولی ناخواسته این کار را انجام داد . به قول معروف : عدو شود سبب خیر گر خدا خواهد .
وقتی راه کمال یافتن این است که انسان ها مختارانه به سوی کمال بروند(به زور و جبر نمی توان کسی را به کمال رهنمون کرد) ، در این بین برای تحقق این شرط اساسی (آزادی و اختیار) طبیعتا عده ای هم از این اختیار سوء استفاده می کنند وبه راه ناصحیح می روند .
اگر ما بخواهیم به کمال برسیم باید اختیار داشته باشیم و اگر بخواهیم اختیار داشته باشیم ، حتما عده ای یافت خواهند شد که با اختیار خود به راه ناصحیح خواهند رفت فلذا از این رو به نوعی لازمه ی به کمال رسیدن چنین است (البته لازمه عقلی نیست ولی معمولا چنین رخ می دهد)
نکته ی دیگری که حایز اهمیت است اینکه ، اگرچه عده ای در قیامت ، به میزان گناه هایشان عذاب خواهند شد اما کسانی که در جهنم برای همیشه باقی می مانند گروه خاصی هستند که با حقیقت علی رغم علم به اینکه حق است مخالفت کرده اند و به دشمنی با خدا پرداخته اند . بسیاری از انسان ها چنین نیستند و افراد کمی در جهنم جاودان خواهند بود .