آیا حکم ازدواج موقت در قرآن آمده است؟

با سلام و عرض ادب

1) وجوب مهریه در آیات قرآن کریم در سوره ی بقره و نساء تبیین گشته است، که ما به ترتیب آنها را به اطلاعتان می رسانیم امید در تفهیم مطلب.

الف) بیان وجوب پرداخت مهریه به شکل مطلق:

«وَ آتُوا النِّساءَ صَدُقاتِهِنَّ نِحْلَةً فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْ‏ءٍ مِنْهُ نَفْساً فَكُلُوهُ هَنِيئاً مَرِيئاً»؛[1] و مهر زنان را (به طور كامل) به عنوان يك بدهى (يا يك عطيه) به آنها بپردازيد، و اگر آنها با رضايت خاطر چيزى از آن را به شما ببخشند آن را حلال و گوارا مصرف كنيد.
در این آیه ی شریفه از مهر، تعبیر به نحله آمده است که در لغت به معنى بدهى و دين و بخشش و عطيه آمده است.

ب) قبل از آمیزش بدون تعیین مهر: بر مرد واجب است که هدیه ای مناسب به اندازه ی توانایش زن را بهره مند سازد:

«لا جُناحَ عَلَيْكُمْ إِنْ طَلَّقْتُمُ النِّساءَ ما لَمْ تَمَسُّوهُنَّ أَوْ تَفْرِضُوا لَهُنَّ فَرِيضَةً وَ مَتِّعُوهُنَّ عَلَى الْمُوسِعِ قَدَرُهُ وَ عَلَى الْمُقْتِرِ قَدَرُهُ مَتاعاً بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُحْسِنِينَ»؛[2]اگر زنان را قبل از آميزش جنسى يا تعيين مهر، (به عللى) طلاق دهيد، گناهى بر شما نيست. (و در اين موقع،) آنها را (با هديه ‏اى مناسب،) بهره‏ مند سازيد! آن كس كه توانايى دارد، به اندازه توانايى ‏اش، و آن كس كه تنگدست است، به اندازه خودش، هديه‏ اى شايسته (كه مناسب حال دهنده و گيرنده باشد) بدهد! و اين بر نيكوكاران، الزامى است.

ج) قبل از آمیزش به همراه تعیین مهر: نصف مهر بر مرد واجب است:
«وَ إِنْ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ وَ قَدْ فَرَضْتُمْ لَهُنَّ فَرِيضَةً فَنِصْفُ ما فَرَضْتُمْ إِلاَّ أَنْ يَعْفُونَ أَوْ يَعْفُوَا الَّذِي بِيَدِهِ عُقْدَةُ النِّكاحِ وَ أَنْ تَعْفُوا أَقْرَبُ لِلتَّقْوى‏ وَ لا تَنْسَوُا الْفَضْلَ بَيْنَكُمْ إِنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ»؛[3]و اگر زنان را، پيش از آنكه با آنها تماس بگيريد و (آميزش جنسى كنيد) طلاق دهيد، در حالى كه مهرى براى آنها تعيين كرده ‏ايد، (لازم است) نصف آنچه را تعيين كرده ايد (به آنها بدهيد) مگر اينكه آنها (حق خود را) ببخشند، يا (در صورتى كه صغير و سفيه باشند، ولى آنها، يعنى) آن كس كه گره ازدواج به دست اوست، آن را ببخشد. و گذشت كردن شما (و بخشيدن تمام مهر به آنها) بپرهيزكارى نزديكتر است. و گذشت و نيكوكارى را در ميان خود فراموش نكنيد، كه خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد، بيناست!

نکته: در هر دو صورت به مجرد تحقق زوجیت که با ایجاب و قبول زوجین محقق می گردد، اثرعقد که حلیت زوجین بر یکدیگر و همچنین وجوب پرداخت مهر که بر ذمه ی شوهر است نیز بر عقد مترتب می گردد.

د) بیان حکم ازدواج متعه یا تکرار وجوب پرداخت مهر در ازدواج دائم؟

«وَالْمُحْصَناتُ مِنَ النِّساءِ إِلاَّ ما مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ كِتابَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَ أُحِلَّ لَكُمْ ما وَراءَ ذلِكُمْ أَنْ تَبْتَغُوا بِأَمْوالِكُمْ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسافِحِينَ فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِيضَةً وَ لا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِيما تَراضَيْتُمْ بِهِ مِنْ بَعْدِ الْفَرِيضَةِ إِنَّ اللَّهَ كانَ عَلِيماً حَكِيماً»؛[4]و زنان شوهردار (بر شما حرام است) مگر آنها را كه مالك شده‏ ايد، اينها احكامى است كه خداوند بر شما مقرر داشته و زنان ديگر غير از اينها (كه گفته شد) براى شما حلال است، كه با اموال خود آنها را اختيار كنيد در حالى كه پاكدامن باشيد و از زنا خوددارى نمائيد، و زنانى را كه متعه مى‏ كنيد مهر آنها را، واجب است بپردازيد و گناهى بر شما نيست نسبت به آنچه با يكديگر توافق كرده‏ ايد بعد از تعيين مهر، خداوند دانا و حكيم است.

بعد از بیان ازدواج دائم و وجوب مهریه و بیان حرمت برخی از مصادیق نکاح ؛ قرآن کریم استثنایی را بیان داشته و فرض دیگری از ازدواج را بیان می دارد:

1) ازدواج با کنیز شوهر دار؛
2) ازدواج متعه؛

اما کسانی که این آیه را به معنای نکاح دائم گرفته اند، باید به این سوال پاسخ دهند که وجه تکرر این حکم، آنهم بعد از بیان تفصیلی آن در آیات قبل آن چه خواهد بود؟

اما شما که معنای آیه را بر معنای التذاذ جنسی گرفته اید؟!! پاسخ دهید بر چه مبنایی در نکاح پرداخت مهر موکول به التذاذ جنسی از زن شده؟! واین برداشت باطل چگونه با آیات 236و 237بقره سازگار خواهد بود؟ ظاهرا توجه نفرمودید که این التذاذ زمانی حلال خواهد بود که عقد صحیحی بر آن مقدم باشد که حلیت زن و وجوب پرداخت مهر، اثر چنین عقدی می باشد.

بنابرهر تقدیر در کلام مفسرین اهل سنت این اعتراف وجود دارد که در این آیه دو قول مطرح شده است(همچنان که در کلام فخر آمد)؛ که برخی از مفسرین در اعترافی بالاتر بیان نموده اند که نظر جمهور آن است که آیه مربوط به نکاح متعه می باشد.[5]

---

[/HR] [1] . سوره النساء (4): آيه 4.

[2] . سوره البقرة (2): آيه ی: 236.

[3] .همان، 237.

[4] . سوره النساء (4): آيه 24.

[5] . فتح القدير الجامع بين فني الرواية والدراية من علم التفسير، محمد بن علي الشوكاني، ج1، ص675، :«وقد اختلف أهل العلم في معنى الآية : فقال الحسن ومجاهد وغيرهما : المعنى فما انتفعتم وتلذذتم بالجماع من النساء بالنكاح الشرعي { فآتوهن أجورهن } أي مهورهن وقال الجمهور : إن المراد بهذه الآية نكاح المتعة الذي كان في صدر الإسلام ويؤيد ذلك قراءة أبي بن كعب وابن عباس وسعيد بن جبير فما استمتعتم به منهن إلى أجل مسمى فآتوهن أجورهن ثم نهى عنها النبي صلى الله عليه و سلم كما صح ذلك من حديث علي قال : نهى النبي صلى الله عليه و سلم عن نكاح المتعة وعن لحوم الحمر الأهلية يوم خيبر».

در این حدیث نکته ای قابل توجه است:

1) آیه ای از قرآن با نام متعه شناخته شده:«آیة المتعة»؛ چنین سخنی به معنای آن است که این متعه از معنای لغوی خود خارج گشته و در معنایی مصطلح استعمال گشته(حال چه حقیقت شرعیه باشد و یا حقیقت متشرعه). و این روایت باطل کننده ادعای شما خواهد بود و بیانگر ان است که متعه همچون بیع و حج و...در معنای مصطلح خود استعمال شده و نه معنای لغوی(حال چه متعه ی نساء منظور باشد یا متعه ی حج)؛

2) اما اینکه این روایت مربوط به متعه ی حج و نه متعه ی نساء باشد؛ سخنی است که نیاز به اثبات دارد؛ آیا شما می توانید این مطلب را اثبات فرمائید؟

وشته اصلی توسط پژوهشگر
اینکه گفته میشود مهریه عندالمطالبه است یعنی زن هر موقع خواست میتواند مهریه خود را مطالبه کند یعنی اگر طلاقی هم صورت نگیرد زن میتواند مهریه خود را مطالبه کند. (و اتو النساء صدقاتهن نحله )اما این نمیتواند قبل از نکاح و دخول باشد و اگر استمتاع بمعنی لذت و بهره مندی در نکاح و دخول باشد عبارت فماستمتعتم بهی منهن فاتوهن اجورهن تکمیل کننده و اتو النساء صدقاتهن نحله است.

اما از آن جایی که مهریه در حالت طبیعی معمولا پرداخت نمیشود و در صورتی که طلاق روی دهد بحث آن مطرح میشود و حالات مختلف دارد.
.
جواب این فقرات فقط سکوت است.

با سلام و عرض ادب

بر اساس گفتار شما مراد از استمتاع معنای لغوی آن است؛ بنابراین به صرف تحقق عنوان استمتاع لغوی کل مهر بر ذمه ی همسر مستقر می گردد؛ حال سوال ما این است که استمتاع لغوی در مورد زوجه به چه معنایی می باشد؟

موفق باشید.