آیا توسل جستن به اولیا شرک است؟ (اطلاع اولیاء از ما؟)

نقل از سعید: آیا شما در مورد توسل به مردگان تنها امامان و امامزادگان را مد نظر دارید یا نه توسل به امام حنفیه و امام شافعی و حنبلی را هم شرک می دانید؟ جواب از جناب عقیل:بله جناب سعید من مخالف توسل به این بزرگواران هستم و برای من فرقی نمی کند.

مقدمه اول: محمد بن مؤمل شاگرد ابن خُزيمه، استاد بخاري و مسلم، مي‌گويد به همراه استادم ابن خزيمه و جمعي از اساتيد به زيارت بارگاه قبر علي بن موسي الرضا (ع) در طوس رفتيم، استادم ابن خزيمه چنان در برابر آن بقعه متبرکه تعظيم و تواضع کرد که همگي در شگفت مانديم. (ابن حجر العسقلاني، تهذيب التهذيب، ج 7، ص 339) • ابو علي خلال، شيخ حنابله، مي‌گويد هرگاه مشکلي بر من عارض شود، قبر موسي بن جعفر (ع) را زيارت مي‌کنم و به ايشان متوسل مي‌شوم و خداوند مشکل مرا آسان مي‌کند. (الخطيب البغدادي، تاريخ بغداد، ج 1، ص 120) • محمد بن ادريس شافعي به قبر ابو حنيفه و احمد بن حنبل به قبر شافعي متوسل مي‌شد. (الخطيب الخوارزمي، مناقب ابي حنيفه، ج 2، ص 199) • مسلمانان به قبر ابو ايوب انصاري متوسل مي‌شدند و براي طلب باران به قبر او پناه مي‌بردند. (حاکم الحسكاني النيسابوري، المستدرک علي الصحيحين، ج 3، ص 518) • مردم سمرقند براي طلب باران به قبر محمدبن اسماعيل بخاري متوسل شدند. (الحافظ شمس الدين الذهبي، سير اعلام النبلاء، ج 12، ص 469؛ طبقات الشافعيه، ج 2، ص 234)

مقدمه دوم: بنابر گفته شما بزرگانی چون محمد بن ادریس شافعی و احمد بن حنبل و ... یا مشرک بودند یا اینکه آنچه شما به عنوان دلیل آوردید مورد قبول آنها نبوده و آنطور که شما از آیات برداشت کردید آنها قبول نداشتند. نتیجه: بزرگانی که همه نزدیک به عصر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بودند، کسی نگفته که توسل جستن به اولیاء شرک است بلکه خود توسل می جستند. پس اینکه شما شرک میدانید از کجا به خداوند متعال نسبت میدهید (قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُون)

به نظر من اگر بیاییم به یکی از اصول توسل به اولیاء بپزدازیم بهتر باشد. یکی از ارکان توسل به گذشتگان صالح اطلاع آنها از ماست که اگر آنها از ما بی اطلاع باشند توسل ما به آنها بی نتیجه است چون از دعای ما خبر ندارند. پس اگر به موضوع اطلاع اولیاء از ما بپردازیم و به نتیجه برسیم در حقیقت به پاسخ سوال تاپیک می رسیم. پس با اجازه ی جناب سعید بنده بحث را شروع می کنم. و در آخر از رز سفید هم تشکر میکنم که زحمت انتقال موضوع به این سرنگار را کشیدند.

جناب عمار و حمید پرسیدند که چرا بنده به پست جناب سعید پاسخ ندادم اولا بگویم که برای من و همه ی مسلمانان اجابت خدا و رسول مهم است نه مردم سمرقند و ... يا ايها الذين امنوا استجيبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما يحييکم و اعلموا ان الله يحول بين المرء و قلبه و انه اليه تحشرون دوما اگر بنده ثابت کنم که امامان چهار گانه ی اهل سنت با این نوع توسل مخالف بودند (به قول شما وهابی بودند) قبول می کنید. سوما تمامی آدرس ها بدون ذکر متن اصلی کتاب آورده شده اند.

آیا توسل جستن به اولیا شرک است؟

جناب عقیل شما شرک بودن توسل به اولیاء را با تمسک به قرآن شرک دانستید و معنای این کلام شما این است که خدای متعال این کار را شرک می داند و حال آنکه هیچ یک از بزرگان دین چنین نگفتند و این عمل شما چیزی جز افترا بستند به خدای متعال نیست.

خدای متعال تبیین آیات را بر عهده ی پیامبر صلی الله علیه و آله نهاده است( لتبین للناس ما نزل الیهم) و پیامبر هم بعد از خود طبق روایت متواتر ثقلین، تمسک به اهل بیت را مایه ی هدایت و عدم ضلالت دانسته است،تا دین اسلام دستخوش انحراف و تفسیر های شخص یا گروه نگردد.

لذا از شما خواهش می کنم بحث را عوض نکنید ابتدا در آدرسهایی که داده شده است خوب تامل کنید بعد منصفانه جواب دهید.

محمد بن مؤمل شاگرد ابن خُزيمه، استاد بخاري و مسلم، مي‌گويد به همراه استادم ابن خزيمه و جمعي از اساتيد به زيارت بارگاه قبر علي بن موسي الرضا (ع) در طوس رفتيم، استادم ابن خزيمه چنان در برابر آن بقعه متبرکه تعظيم و تواضع کرد که همگي در شگفت مانديم. (ابن حجر العسقلاني، تهذيب التهذيب، ج 7، ص 339)

• ابو علي خلال، شيخ حنابله، مي‌گويد هرگاه مشکلي بر من عارض شود، قبر موسي بن جعفر (ع) را زيارت مي‌کنم و به ايشان متوسل مي‌شوم و خداوند مشکل مرا آسان مي‌کند. (الخطيب البغدادي، تاريخ بغداد، ج 1، ص 120)

• محمد بن ادريس شافعي به قبر ابو حنيفه و احمد بن حنبل به قبر شافعي متوسل مي‌شد. (الخطيب الخوارزمي، مناقب ابي حنيفه، ج 2، ص 199)

• مسلمانان به قبر ابو ايوب انصاري متوسل مي‌شدند و براي طلب باران به قبر او پناه مي‌بردند. (حاکم الحسكاني النيسابوري، المستدرک علي الصحيحين، ج 3، ص 518)

• مردم سمرقند براي طلب باران به قبر محمدبن اسماعيل بخاري متوسل شدند. (الحافظ شمس الدين الذهبي، سير اعلام النبلاء، ج 12، ص 469؛ طبقات الشافعيه، ج 2، ص 234)

مقدمه دوم: بنابر گفته شما بزرگانی چون محمد بن ادریس شافعی و احمد بن حنبل و ... یا مشرک بودند یا اینکه آنچه شما به عنوان دلیل آوردید مورد قبول آنها نبوده و آنطور که شما از آیات برداشت کردید آنها قبول نداشتند.

نتیجه: بزرگانی که همه نزدیک به عصر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بودند، کسی نگفته که توسل جستن به اولیاء شرک است بلکه خود توسل می جستند. پس اینکه شما شرک میدانید از کجا به خداوند متعال نسبت میدهید (قُلْ آللَّهُ أَذِنَ لَكُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُون)

بسم تعالی سلام علیکم بنده برای ادعای خودم دلایل فراوانی از قرآن که مرجع اصلی مسلمان هاست دارم الحمدلله ابتدا یکی از دلایلم را بیان می کنم تا زیاد شلوغ نشود و فعلا دلایل دیگر ا مطرح نمی کنم بلکه می خواهم به همین دلیل بپردازیم ‏ وَإِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ ‏(116) مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ وَكُنتُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً مَّا دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنتَ أَنتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ وَأَنتَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ(117) ‏ و آن گاه را كه خداوند مي‌گويد : اي عيسي پسر مريم ! آيا تو به مردم گفته‌اي كه جز الله ، من و مادرم را هم دو خداي ديگر بدانيد ( و ما دو نفر را نيز پرستش كنيد ؟ ) . عيسي مي‌گويد : تو را منزّه از آن مي‌دانم كه داراي شريك و انباز باشي . مرا نسزد كه چيزي را بگويم ( و بطلبم كه وظيفه و ) حق من نيست . اگر آن را گفته باشم بيگمان تو از آن آگاهي . تو ( علاوه از ظاهر گفتار من ) از راز درون من هم باخبري ، ولي من ( چون انساني بيش نيستم ) از آنچه بر من پنهان مي‌داري بي‌خبرم . زيرا تو داننده رازها و نهانيهائي ( و از خفايا و نواياي امور باخبري ) . ‏(116) ‏ من به آنان چيزي نگفته‌ام مگر آنچه را كه مرا به گفتن آن فرمان داده‌اي ( و آن ) اين كه جز خدا را نپرستيد كه پروردگار من و پروردگار شما است . من تا آن زمان كه در ميان آنان بودم از وضع ايشان اطّلاع داشتم ، و هنگامي كه مرا ميراندي ، تنها تو مراقب و ناظر ايشان بوده‌اي و تو بر هر چيزي مطّلع هستي . ‏(117) مائده 117و 116 نکته ی مورد استدلال بنده قسمت قرمز رنگ آیه می باشد که حضرت عیسی می فرماید: من تا آن زمان كه در ميان آنان بودم از وضع ايشان اطّلاع داشتم ، و هنگامي كه مرا ميراندي ، تنها تو مراقب و ناظر ايشان بوده‌اي در این جا حضرت عیسی به عدم اطلاع خود از اهل زمین اعتراف می کند و خدا را بر آنها مطلع می داند. قطعا مقام حضرت عیسی از بسیاری از کسانی که شیعیان به آنها توسل می جویند برتر و بلند تر است پس آیا این عقلانی هست که کسانی را بخوانیم که از ما اطلاعی ندارند و صدای ما را نمی شنوند. منتظر جواب کوتاه و مختصر شما هستم خواهشا از طرح کردن مسائل دیگر خودداری کنید. والسلام علی من اتبع الهدی

مسأله توسل در طول تاریخ امری رایج بوده است 1-ابن جوزی (متوفای597 ه.ق)در کتاب"الوفاء فی فضایل المصطفی"بابی به نام "توسل به پیامبر گرامی"و باب دیگری به "طلب شفاعت از قبرش" اختصاص داده است. 2-شمس الدین محمد بن نعمان مالکی (متوفای673) کتاب "مصباح الظلام فی المستغیثین بخیر الانام" نوشته و سید نور الدین سمهودی در کتاب "وفاءالوفا" در باب توسل به پیامبر از او زیاد نقل کرده است 3-ابن داودمالکی شاذلی در کتاب "البیان والختصار"توسلهای عالمان و صالحان را به پیامبر به هنگام گرفتاری گرداوری نمووده است. 4-تقی الدین سبکی(متوفای756ه.ق)در کتاب شفاءالسقام صفحات 120-133 به تحلیل مسإله پرداخته است. 5-سید نورالدین سمهودی(متوفای911) در کتاب معروف"وفاءالوفالاخبار دارالمصطفی"ج2 صص413-419پیرامون مسإله بحث نموده و شواهدی آورده است. 6-ابوالعباس قسطلانی(متوفای 932)در مواهب اللدنییه 7-ابو عبدالله زرقانی مصری مالکی(متوفای 1122)شارح المواهب اللدنییه در ج8 ص 317. 8-خالدی بغدادی(متوفای1299)علاوه بر کتاب صلح الاخوان رساله ای در پاسخ به محمود آلوسی بغدادی در موضوع توسل به نوشته و در سال 1306 چاپ شده است 9-عدوی حمزاوی(متوفای1303)بحثی در باره توسل در کتاب "کنزالمطالب"ص198نموده است 10-عزامی شافعی قضاعی مولف کتاب "فرقان القران" .این کتاب با الاسماء و الصفات بیهقی در 140 صفحه چاپ شده است. با مراجعه به کتب فوق شبهات در این زمینه رفع خواهد شد. اگر واقعا مرد مناظره اید مطالب فوق را باآیه و حدیث صحیح رد کنید و یا دلیل عقلی بیاورید

به نام خدا سلام به همه دوستان ( ابتدا خواهش میکنم که دوست گرامی عقیل عزیز ، پیش از این که به این مطلب بپردازند پاسخ دوستان را بدهند تا مطلبی از قلم نیفتد و بعد از پاسخ دادن به ایشان این مطلب را هم بررسی کنند ) در مورد مطلب طرح شده چند مسئله قابل ذکر است : یکی اینکه دوستان دقت نظر داشته باشند ، در این تایپیک نوشته شده توسل به اولیاء الله شرک است ! این امر ، کاملاًٌ اشتباه و مطرود است و آیات قرآن و سنت نبوی بر آن تصریح دارد ، در هیمن سایت بارها و بارها در مورد توسل صحبت شده ، و اگر بگوییم توسل شرک است خطا کرده ایم . در ضمن اینجا فعلاً اختلاف بر این است که آیا اموات از حال زندگان مطلعند یا خیر ! بهتره دوستان در طرح اشکال دقت نظر داشته باشند ، اگر امری چون توسل شرک باشد دیگر به چه چیزی از مبانی دینی میتوان اعتماد داشت ! در این صورت خود حج عیناً شرک است ! زیرا ظاهر آن این است که مردم به دور سنگ و چوب و پارچه حلقه زده و ان را عبادت میکنند ! در این صورت بوسیدن حجرالاسود شرک است ، همینطور بوسیدن قرآن ! و . . . این را هم باید مد نظر داشته باشیم که اگر اموات از احیاء خبر نداشته باشند باز هم بر اصل توسل خدشه ای وارد نخواهد شد .

اما بررسی مورد طرح شده : مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلَّا مَا أَمَرْتَنِي بِهِ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ وَكُنْتُ عَلَيهِمْ شَهِيدًا مَا دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيتَنِي كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيهِمْ وَأَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيءٍ شَهِيدٌ(المائدة/117) در این آیه حضرت عیسی علیه السلام به خداوند میگوید من تا زمانی که در بین آنها بودم شاهد و ناظر بر اعمال ایشان بودم ! در مورد این شاهد بودن چند نکته قابل تأمل وجود دارد ! یک اینکه این شاهد بودن بر اعمال امت از وظایف انبیاء علیهم السلام در میان مردم بوده . همانطور که در آیات قرآن بر این مسئله تصریح شده : يا أَيهَا النَّبِي إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا(الأحزاب/45) و (الفتح/8) ِانَّا أَرْسَلْنَا إِلَيكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا(المزمل/15) مراد از این شهادت ، گواه بودن بر اعمال امت در جهت اهداف تربیتی انبیاء بوده و به گفته قرآن یکی از اهداف رسالت ایشان . در آیاتی هدف از این مأموریت انبیاء اینگونه بیان شده : وَيوْمَ نَبْعَثُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا(النحل/84) به این معنی که انبیاء علیهم السلام یکی از شاهدان روز قیامت هستند بر اعمال امتشان ! آنچه که توسط دوستان طرح گشته این است که این شهادت تا زمانی خواهد بود که شخص نبی دربین مردم باشد و برای بعد از رحلت او پا بر جا نیست . مثال نقض : همین شهادت برای پیامبر اسلام صلوات الله علیه و آله به صورت دیگری طرح گشته : َفكَيفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلَاءِ شَهِيدًا(النساء/41) وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ وَيكُونَ الرَّسُولُ عَلَيكُمْ شَهِيدًا(البقرة/143) به این معنی که پیامبر علاوه بر شاهد بودن بر اعمال امت بر بقیه انبیاء نیز شاهد است . آنچه که مشخص است این است که پیامبر در زمان زندگی بقیه شهیدان ( انبیاء ) حضور جسمانی در بین آنان نداشته ، اما ایشان میتوانند بر آنها شاهد باشند . با طرح این مبحث ، فرض محال بودن اطلاع کسانی که در دنیا نیستند از بقیه انسانها رد خواهد شد زیرا حداقل وجود مقدس پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله مثال نقضی بر آن است . ( فعلاً در مورد ائمه علیهم السلام صحبتی نمیشود ، زیرا باید گفت تا زمانی که مباحث در امر امامت راه به جایی نبرد و جایگاه امام بعنوان وصی پیامبر مشخص نباشد نمی توان این مسئله را در مورد آنان بررسی کرد . ) دلیل عقلی : سوالی که اینجا مطرح است این است که مثلاً در فاصله بین عروج حضرت عیسی علیه السلام تا ظهور و رسالت پیامبر اسلام صلوات الله علیه و آله تکلیف مردمی که بر آیین عیسی علیه السلام هستند چیست و اگر عیسی علیه السلام بر اعمال آنان گواه نیست چه کسی بر اعمالشان گواه است ؟ یا عیناً همین سوال درمورد امثال بنده و بقیه دوستان ! اگر پیامبر بر اعمال ما گواه نیست چگونه میتواند شاهدی برای روز قیامت باشد ؟ و این سوال به ترتیب میتواند برای هر کدام از انبیاء نیز برقرار باشد ! اما مسئله دیگر این است که برخی مسائل هستند که جز خداوند احدی از آن مطلع نیست و به صراحت در قرآن از آن یاد شده است : فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيبُ لِلَّهِ(يونس/20) وَعِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيبِ لَا يعْلَمُهَا إِلَّا هُوَ وَيعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلَّا يعْلَمُهَا وَلَا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَلَا رَطْبٍ وَلَا يابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ(الأنعام/59) اما در مورد همین مسئله هم وضعیت به صورتی است که خداوند هر که را بخواهد از چند و چون آن مطلع خواهد نمود : َلَا يحِيطُونَ بِشَيءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ(البقرة/255) ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيبِ نُوحِيهِ إِلَيكَ(آل عمران/44) و (يوسف/102) وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيبِ وَلَكِنَّ اللَّهَ يجْتَبِي مِنْ رُسُلِهِ مَنْ يشَاءُ(آل عمران/179) و . . . و اگر ما فرض را بر این بگیریم که انبیاء از اعمال امتشان پس از رحلت بی خبر باشند ، فرض محالی نیست که خداوند عزوجل به خواست و اراده خویش ایشان را بر این امور مطلع سازد .

الله تعالی می فرمایند:
‏ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ ‏
(آل عمران 170)
آنها بخاطر نعمتهاى فراوانى که خداوند از فضل خود به ايشان بخشيده است، خوشحالند؛ و بخاطر کسانى که هنوز به آنها ملحق نشده‏اند [= مجاهدان و شهيدان آينده ]، خوشوقتند؛ (زيرا مقامات برجسته آنها را در آن جهان مى‏بينند؛ و مى‏دانند) که نه ترسى بر آنهاست، و نه غمى خواهند داشت.

خداوند می فرماید آنها ( اولیا)بعد از مرگ ناراحتی ندارند پس چطور ممکن است آنها اعمال ما را ببینند و ناراحت نشوند؟

سلام بر دوست خوبم ، عقیل عزیز دوست خوب من قصد ما جدل نیست ! پس لطفاً واقع بینانه تر مطالب را مطالعه کنید . دوست خوب من شما در مورد شاهد بودن انبیاء صحبت کردید و بنده همین شهادت ایشان را دقیقتر بررسی کردم و با مثال نقضی که در مورد پیامبر صلوات الله علیه وآله خدمتتان ارائه دادم فرضیه عدم اطلاع انبیاء علیهم السلام از امتشان را رد نمودم . یک سوال عقلی هم پرسیدم : مگر نه اینکه انبیاء باید شاهد بر اعمال امت باشند ! پس در این صورت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله شاهد بر اعمال من و شما نیست ! آیا این با آیه ای که خداوند در آن فرموده َيوْمَ نَبْعَثُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا (النحل/84) تفاوت ندارد ! اگر پیامبر شاهد امتش ( که بنده وشما جزو آن هستیم ) باشد و نتواند بر اعمال ما شهادت دهد ، آنوقت آیا از خداوند نفی حکمت نخواهد شد ؟ در ضمن اگر نیم نگاهی به کاربرد شهادت در امور فقهی بیاندازید خواهید فهمید که شاهد به شخصیتی اطلاق میشود که خود ناظر امر بوده و برای دیگرانی که نبوده اند یا در صدد کشف موضوع هستند گواهی میدهد . دوست من نمیدانم از این واضح تر میشود توضیح داد یا نه ! حالا شما بعنوان جواب نوشتید :

من نمی دونم با استدلال به چه مفهومی در این آیه خواستید صحبت بنده را نقض کنید ! احتمالاً منظور شما این بوده : اگر شهیدان اعمال ما را میدیدند ، پس ناراحت هم میشدند ، و چون خداوند فرموده نه غمی بر آنهاست و نه ناراحت میشوند ، پس اعمال ما را نمی بینند . دوست خوب من آن اندوهی که شما میفرمایید اگر مصداق داشته باشد که نعوذبالله انبیاء اصلآً از اولیاء الله نیستند : أَلَا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيهِمْ وَلَا هُمْ يحْزَنُونَ(يونس/62) چرا که پیامبر به فرموده خداوند : لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ(التوبة/128) پس اگر پیامبر صلوات الله علیه و آله رنجی که بر کسی وارد میشود را ببیند و ناراحت شود دیگر مصداق آیه اولیاء الله (يونس/62) نخواهد شد ؟ اینگونه پاسخ دادید ؟؟؟؟ اما بگذارید کمی عقب تر برویم ، یه آیات خوبی اشاره نمودید : وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يرْزَقُونَ(آل عمران/169) فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَيسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيهِمْ وَلَا هُمْ يحْزَنُونَ(آل عمران/170) يسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ(آل عمران/171) و کسانی را که در راه خدا کشته شده اند مرده ندانید ، بلکه آنان زنده اند و در نزد پروردگارشان روزی میخورند . 169 آنها شادمانند به خاطر آنچه خداوند از فضلش روزیشان ساخته و بشارت دهنده اند به کسانی که هنوز به ایشان ملحق نگشته اند از پشت سرشان ( شهیدانی که بعداً شهید خواهند شد ) ، که نه هیچ خوفی بر آنان است و نه هرگز اندوهگین خواهند شد . 170 بشارت دهنده اند به نعمت خداوند و فضل او ، و خداوند هرگز پاداش ایمان آورندگان را ضایع نخواهد نمود . دوست خوب من ، عقیل عزیز ، من هنوز موندم شما از کجای این آیات استنباط کردید که آنها از حال شهیدان بعد از خودشون نا آگاهند ؟ حالا من کاری ندارم که معنای آیه چیه !!!! ( که اتفاقاً تأیید کننده نظر ماست ) ! دوست گرامی عقیل جان ، از اینکه فکورانه مطالب بنده را بررسی میکنید کمال تشکر را دارم یا علی

من دلیل آوردم که حضرت عیسی از امتش خبر ندارد پس با این برداشتی که شما از آیه می کنید تناقض دارد پس بدانید برداشت شما از این آیه طبق آیه های دیگر درست نیست.
پس چطور حضرت عیسی شاهد بر امتش است اما از آنها خبر ندارد؟

من در پاسخ شما اینگونه میگویم : شما یک آیه آوردید ! بنده چندین آیه آوردم در اثبات شهادت انبیاء بر امتشان ! (الأحزاب/45) و (الفتح/8) و (المزمل/15) و (النحل/84) و (النساء/41) و (البقرة/143) و . . . حال این شما هستید که باید بگویید برداشت شما از یک آیه درست است یا برداشت من از چندین آیه !!!

در ضمن خداوند عقل رو هم بعنوان حجت به انسان اعطا نموده ، ینده در همین راستا سوالی عقلی هم پرسیدم : آیا مگر نه اینکه من و شما الان از امت محمد صلی الله علیه و آله هستیم ؟ آیا مگر نه اینکه خداوند در روز قیامت از هر امتی شاهدی ( که بنا بر قول آیات دیگه همون انبیاء علیهم السلام هستند ) بر می انگیزاند ؟ با این اوصاف آیا درست است که بگوییم خداوند شاهدی را برای اعمال ما می آورد که از اعمال ما بی خبر است ؟ این قسمت اول . دوست خوبم ، عقیل عزیز من باز هم خواهش میکنم سوال بنده رو جواب بدید و تنها اونچه رو که در ذهنتون هست مطرح نکنید ! فعلاً بیا همین قسمت رو بررسی کنیم ، هر وقت روی همین نکته به توافق رسیدیم من به بررسی بقیه موارد طرح شده از جانب شما خواهم پرداخت .

- ریشۀ تمام اختلافات در بحث توسل به حیات برزخی اولیای دین و بحث سماع اموات می رسدو تا آنجایی که بنده اطلاع دارم و تحقیقی نیز در این رابطه انجام داده ام و نظر اکثر اهل سنت را جمع آوری نموده ام کسی ازبزرگان اهل سنت منکر سماع اولیای الهی نیست و حتی ابن تیمیه در مجموع الفتاوای خود قائل به سماع فی الجملۀ اموات «نه اولیای دین» است.

حمید عزیز من نمی خواهم وارد مسائل تخصصی بشم و در مورد این حرف بزنم که منظور از شاهد چیست؟ چون که واقعا به نتیجه ای نمی رسیم چون علم ما به آن حد نرسیده.

شما آیه ای رو بعنوان دلیل آوردید و بهش استناد کردید ، حالا که همون آیه پاسخ داده شده میفرمایید که نباید درش وارد شد چون نتیجه ای نداره ! بالاخره شما میتونید بفرمایید اگر علم شما درحد تببین شهادت نیست ، چرا درهمین آیه شهادت را حمل بر اطلاع انبیاء از امت دانسته اید که با رحلت نبی قطع میشود ؟ سوال اینجاست چرا به آیه ای استناد فرمودید که بالاتر از سطح علمی شماست و نمی توانید به مسائل پیرامون آن پاسخ دهید ؟ نهایتاً اینکه یا میشه از شهادت در این آیه کلام شما رو فهمید ، که در اینصورت باید به سوال بنده پاسخ داده بشه ! یا اینکه نه نمی شه در موردش قضاوت کرد ، که در اون صورت هم شما باید دلیل اولتون ازمجموع دلایل رو منتفی بدونید ! تا بعد ما ببینیم که واقعاً منتفیه یا اینکه نیست . اما بنده به شما میگم عزیز دلم ، شهادت انبیاء بر اعمال امت امری حتمی است ! زیرا خداوند شاهدانی را بر اعمال انسانها ذکر نموده و خود ذات اقدسش ورای همه شاهد ها حاضر و ناظر است و قطعاً انبیاء بر اعمال امتشان و پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله علاوه بر شهادت بر امت بر بقیه انبیاء علیهم السلام نیز شاهد خواهد بود ! و این مسئله عین آیات قرآن است. در ضمن خدمتتان عرض نمودم که عقل هم نمی پذیرد که شاهد در محکمه عدل الهی کسی باشد که از اعمال بی اطلاع باشد . پس خواهش میکنم صراحتاً بفرمایید ( قبل از اونکه به سراغ بقیه مطالب برید ) که تکلیف دلیل اولتان چیست ؟ اگر هنوز به آن استدلال میکنید ، پس خواهشاً پاسخ دهید و اگر دیگر به آن استدلال نخواهید کرد ، پس لطفاً بفرمایید تا ما هم بدانیم ! اما مژده ای هم به شما بدهم و آن اینکه هر زمانی که تکلیف دلیل اول مشخص بشود ، بنده صحبت های جالبی در مورد دلایل بعدیتان خواهم داشت . پس منتظر هستم تا ببینم چه خواهد شد . در ضمن بنده هم از شما بخاطر رعایت موازین اخلاقی در مباحثه کمال تشکر را دارم موفق و پیروز باشید ، در سایه حضرت حق ، انشاءالله

باعرض سلام خدمت همه دوستان گرامی من تازه به جمع شما امده ام همه مطالب در رابطه با توحید را خوانده ام اما توحید میدانید که اصل دین است و فرق خدا و بنده خدا در توحید نهفته است لااله الا الله تمام توحید است در طول تاریخ 124000بیغمبر از جانب خداوند مامور نشر توحید بوده اند همگی گفته اند خداوند یکتا را برستش کنید فقط از او یاری بجویید در حالی که همگی خود این کار را میکردند وبا وجود نبی بودنشان در روز بارها از خداوند متعال استغفار میکردند هیچکدام برای تبلیغ خود سخن نمیگفتند انها هم بشری بودند مثل ما فقط از جانب خداوند مامور بودند که بگویند لااله الا الله وحده لاشریک له والسلام

سلام
خیلی خووش اومدین

با توجه به روایات مشاهده می کنیم که حتی پیامبران اولو العزم هم حتی قبل از ولادت پیامبر خاتم و اهلبیت ایشان ، به 5 تن آل عبا علی الخصوص امیرالمومنین علیه السلام توسل میجسته اند .

روایات در این زمینه بسیار هست به عنوان نمونه :

خداوند توبه ی آدم را زمانی پذیرت که آدم علیه السلام خدا را به پنج تن قسم داد و این ذکر را خواند :

يا حميد بحق محمد، يا عالي بحق علي، يا فاطر بحق فاطمه، يا محسن بحق الحسن، يا قديم الاحسان بحق الحسين

موفق باشید :gol:

سلام جناب صدرا بااحترام به شما باید بگویم دون الله یعنی غیر از خدا حالا شما بگید که مگر خدای متعال احد و واحد نیست بله هر کس یا هر شیء غیر خداست فقط خداوند متعال است که هر لحظه باماست شنوا و داناست و فریادرس خواهش میکنم دوستان مساله توحید اصلیترین رکن دین است شفا و رزق و قضا وقدر وفریاد رس فقط خداست صفات خدا را به غیر از خدا ندهیم رسول الله(ص) بهترین بنده خداست ما هم و شما هم میگوییم عبده و رسوله یعنی بنده و فرستاده خداست من یک سوال از همه دوستان دارم ایا ما اگر به جای خداوند سبحان بنده او را بخوانیم ظلم نکرده ایم لاله الا الله