جمع بندی آیا ترک گناه بخاطر غیر خدا جایز است؟

تب‌های اولیه

65 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال

یا مهدی.;907886 نوشت:
باشه چشم حتما شما اصلا خودتون فقیه و مرجع کامل هستید نیازی نیست و بنده هیچ سوادی ندارم ممنون و خدانگهدارتون


دوست عزیز؛ روند پاسخگویی مرکز بر اینه که هر سوال در حوزه تخصصی خودش پاسخ داده می شود. این سوال در حوزه اعتقادات است لذا به همون بخش ارجاعتون دادم. این به معنای فقر علمی بنده نیست. خداوند همه ما و از جمله بنده سرا پا جهل را به علم و دانش همراه با خیر، هدایت کند.

نسیم رحمت;907890 نوشت:
دوست عزیز؛ روند پاسخگویی مرکز بر اینه که هر سوال در حوزه تخصصی خودش پاسخ داده می شود. این سوال در حوزه اعتقادات است لذا به همون بخش ارجاعتون دادم. این به معنای فقر علمی بنده نیست. خداوند همه ما و از جمله بنده سرا پا جهل را به علم و دانش همراه با خیر، هدایت کند.
ببنید دوست عزیز خواهش می کنم شما اول مسائل اعتقادی را باز کردید و شبه افنکی می کنید من تا الان شاید ۵ تا پست این حدیث رو مطرح نمودم و ازتون خواهش کردم یکبارم که شده این حدیث رو با دقت بخوانید و بعد پاسخ دهید اصلا سوال من این هست ایا این حدیث درست هست یا خیر خواهشا ففط جواب سوال رو بدید و از مباحث اعتقادی فقه ی و فلسفی پرهیز کنید

رسول اکرم (ص): : «یَا عَلِیُّ مَنْ تَرَکَ الْخَمْرَ لِغَیْرِ اللَّهِ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ» کسی که شراب خوردن را ترک کند، نه به‌خاطر خدا بلکه همین‌طوری ترک کند، خدا او را از شربت بهشت خواهد نوشاند. «فَقَالَ عَلِیٌّ ع: لِغَیْرِ اللَّهِ؟!» امیرالمؤمنین(ع) می‌پرسند: حتی اگر ترک شراب را به‌خاطر خدا انجام نداده باشد باز هم خدا تحویلش می‌گیرد؟ «قَالَ نَعَمْ وَ اللَّهِ صِیَانَةً لِنَفْسِهِ یَشْکُرُهُ اللَّهُ عَلَى ذَلِک‏» پیامبر(ص) می‌فرماید: بله به خدا قسم، او به‌خاطر صیانتی که برای خودش انجام می‌دهد خدا از او تشکر می‌کند چون جان خودش را محافظت کرده است. (من‌لایحضره‌الفقیه/4/353)

ایا این حدیث درست می گوید یا نه سند محکمی هم دارد با تحقیق میگم!! (من‌لایحضره‌الفقیه/4/353)

اگه توانایی پاسخ دادن به این حدیث را دارید پاسخ دهید در غیر اینصورت خواهشا این روایت را رد یا جعلی قلمداد نکنید...

بفرمایید این هم سند دیگری از این حدیث و روایت

پیغمبر عظیم الشان این استیَا عَلِیُّ مَنْ تَرَکَ الْخَمْرَ لِغَیْرِ اللَّهِ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ- فَقَالَ عَلِیٌّ لِغَیْرِ اللَّهِ قَالَ نَعَمْ وَ اللَّهِ- مَنْ تَرَکَهَا صِیَانَةً لِنَفْسِهِ یَشْکُرُهُ اللَّهُ عَلَى ذَلِکَ-یَا عَلِیُّ شَارِبُ الْخَمْرِ کَعَابِدِ وَثَنٍ-یَا عَلِیُّ شَارِبُ الْخَمْرِ لَا یَقْبَلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ صَلَاتَهُ أَرْبَعِینَ یَوْماً- فَإِنْ مَاتَ فِی الْأَرْبَعِینَ مَاتَ کَافِراً (مکارم الاخلاق، ص 433)

دو سند معتبر مکارم اخلاق و من‌لایحضره‌الفقیه حتما بازم میخوایید این حدیث را رد کنید یا بگید جعل است این حدیث از وصایای پیامبر به امیرالمومنین است

شمایی که ادعا می کنید ترک گناه باید به خاطر غرب خدا باشید این حدیث که دقیقا چیز دیگری می گویید

شما یا دشمن احادیث و روایات هستید یا مشکلی با خودتات دارید دقیقا من متوجه نشدم پاشخ شما چیه من سوالم این بود این حدیث درست خست یا نه شما گفتید اولا جعلی و دروغ است و ثانیا گفتید خیر و این حدیث را رد کردید

ایا بنظر شما مشکل شما با من است یا با پیامبر (ص) چون این حدیث را من نگفتم پیامبر اکرگ گفته است مشکل دارید برید به صاحب حدیث شکایت کنید!!!

در کل من متوجه پاسخ شما نشدم یا اینکه شما متوجه سوال من نمیشید خدافظ

یا مهدی.;907896 نوشت:
حتما بازم میخوایید این حدیث را رد کنید یا بگید جعل است


بنده در هیچ جای تاپیک این روایت را نه رد کرده ام و نه جعلی دانسته ام. تاپیک را از اول مطالعه کنید.

یا مهدی.;907896 نوشت:
شما یا دشمن احادیث و روایات هستید یا مشکلی با خودتات دارید دقیقا من متوجه نشدم پاشخ شما چیه من سوالم این بود این حدیث درست خست یا نه شما گفتید اولا جعلی و دروغ است و ثانیا گفتید خیر و این حدیث را رد کردید

در کدام پست بنده این روایت را جعلی خوانده ام؟

با توجه به این که پاسخ سوال شما داده شده است، ادامه بحث با شما جدل می باشد. هر کدام از همراهان تاپیک نیاز به توضیحات بیشتر دارد در خصوصی در خدمت هستم.

یا مهدی.;901665 نوشت:
ایا ترک گناه بخاطر غیر خدا جایز اس یا نه یعنی اینکه ادم خودش به نتیجه برسه که انجام گناه اشتباه اس و ضرر دارد... با فردی هم کار نداشته باشه مثلا امام ، پیغمبر یا خدا چی گفته یا فلان دانشمند یا مسئله علمی تایید یا رد کرده.
یعنی خود فرد به نتیجه برسد و تصمیم بگیرد نه بخاطر مسائل دینی ، علمی و... که فلان گناه مثل شراب خواری یا استمناء یا سیگار کشیدن اشتباه هست و ان را به خاطر مسائل دیگه دنیوی ترک کند مثل اسیب های ان و...

بسم الله الرحمن الرحیم
می توان گفت البته انسان به هر دلیلی گناه را ترک کند، کار خوبی کرده و حتی لازم است این کار را انجام دهد و نزد عقلای عالم مدح می شود. زیرا با ترک گناه به ایجاد جامعه ای سالم کمک و به واجب عقلی عمل کرده است.
در برخی از موارد فهم عقلی بر دستور شرعی پیشی می گیرد. با این توضیح که انسان عاقل بدون آن که دستوری از شرع رسیده باشد،به طور فطری می فهمد که عدل خوب و ظلم بد است. دروغ گویی بد و راست گویی خوب است. یا اعتیاد به مواد مخدر امری قبیح است.اگر شراب بیا شامد،اگر چه در ظاهر ممکن است نشاطی وصف نا پذیر را احساس کند،اما با گذشت زمان دچار آسیب های بدی می شود.پس به انجام خوبی ها مبادرت می کند و از بدی ها فاصله می گیرد.
بحث نیت عمل:
اما در این جا باید به موضوع مهمی اشاره کنیم که اگر کسی به دلیل شخصی(مثل آن چه در پرسش به آن اشاره شد) کار بدی را ترک کرد یا کار خوبی انجام داد، این عمل نزد خدای متعال و شارع مقدس چه حکمی دارد؟ آیا شخص می تواند به صرف ترک گناهی بدون آن که به دستور دین توجه کند، در انتظار پاداش باشد؟ آیا این عمل ارزشی هم دارد؟
در پاسخ باید گفت نیت در عمل بسیار مهم و حتی مهم تر از عمل است و بر اساس نیت ها است که خدای متعال به انسان پاداش می دهد یا او را مواخذه می کند.پس مهم نفس عمل نیست بلکه بر اساس نیت عمل شکل می گیرد.
مثل نقشه یک ساختمان که معمار بر مبنای آن، بنا را می سازد.اگر نقشه نباشد،هر نقشی نقش بر آب است.
با این حساب، اگر انسان عملی را بدون نیت تقرب به خدا انجام دهد،تنها کار خوبی کرده که مبنای عقلایی دارد و حتی از طرف جامعه مستحق پاداش نیز می باشد. اما چون عملش بدون قصد تقرب بوده، نمی تواند در انتظار پاداش خدایی باشد. زیرا رمز ورود قبولی عمل، نیت است. نیت، شاکله عمل را می سازد و به آن جهت می دهد.بدون نیت عمل به هدر می رود.
علاوه،حلقه ربط یا وصل میان عابد و معبود، اطاعت است و اطاعت جز با قصد تقرب به دست نمی آید.نمازی که بدون قصد تقرب خوانده شود، عبادت نیست بلکه ورزش است.راز بندگی در اطاعت و نیت است.
پیامبر گرامی اسلام صلوات الله در باره اهمیت نیت فرمود:
"إنّما الأعمال بالنّيّات و روي أنّ نيّة المؤمن خير من عمله و نيّة الكافر شرّ من عمله و روي أنّ بالنّيّات خلّد أهل الجنّة في الجنّة و أهل النّار في النّار" (1)
یعنی:كارها بر اساس نيّت ‏ها است. و روايت شده كه: نيّت مؤمن بهتر از عمل او و نيّت كافر بدتر از عمل اوست. و نيز روايت شده است كه: به واسطه نيّت ‏ها است كه اهل بهشت در بهشت و اهل دوزخ در دوزخ جاودان اند.
ارزش هر عملی به دلیل پیروی از اوامر و پرهیز از نواهی شرعی است. آن چه که به عمل زینت می دهد، جهت و دلیل آن است.
من این کار را انجام نمی دهم چون خدا فرموده انجام نده من این کار را انجام می دهم چون خدا فرموده این کار را انجام بده.
اضافه بر این؛نیت آن اندازه نقش محوری در عمل دارد که انسان می تواند حتی امور مباح خود را با نیت خالص به امری عبادی و خدایی تبدیل کند.
مثلا هنگام خواب می تواند رو به قبله بخوابد یا با این نیت استراحت کند که بتواند تجدید قوا و راحت تر به مردم خدمت یا فردای آن روز با اخلاقی نیکو با مردم بر خورد کند. یا آب می نوشد به این دلیل که دارد کام تشنه اش را با نعمتی بی بدیل سیراب می کند. بله انسان ها می توانند با نیت خالصانه و قصد خدایی، حتی خواب و خوراک خود را به شکل عبادت در آورند و پاداش آن را هم در دنیا و هم در قیامت از خدای متعال بخواهند.
با این حال خدا بیشتر به احوال بنده اش آگاه و ممکن است به جهت آن که بنده اش از عمل پلیدی چون خوردن شراب، فاصله گرفته پاداشی به او بدهد.ولی آن چه یقینی است، این که نیت قربت همراه با اخلاص به عمل روح و جان می دهد.اجر الهی در برابر عمل نیک است.عملی که رنگ و لعاب دینی دارد وضایع نمی شد" فَإِنَّ اللَّهَ لا يُضيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنين"(2) چرا كه خداوند پاداش نيكوكاران را ضايع نمى‏كند.
والسلام علیکم و رحمت الله وبرکاته
اللهم صل علی محمد و آل محمد.
پی نوشت :
1.علامه مجلسی محمد باقر ،بحار الانوار،تهران،انتشارات اسلامیه، ج‏67، ص 212
2. سوره یوسف،آیه 90

ممنون از تمامی دوستان بخصوص نسیم رحمت و... که در این پرسش شرکت کردند

ببینید دوستان بنده بشخصه قبلا نسبت به ترک گناه فکر می کردم ترک یک گناه فقط باید با نیت غرب الی الله باشد ولی این پرسش در ذهنم من بود که یک فرد بی دین باید چه نیتی کند،،،، به همین جهت این پرسش در ذهن من بوجود امد و با تحقیق به این احادیث و روایات رسیدم متوجه شدم ترک یک گناه کبیره یا صغیره نیاز به نیت غرب ندارد زیرا ترک یک گناه کبیره از واجبات شمرده میشود چه برای فرد مسلمان یا غیر مسلمان و البته احادیث مختلفی در ایم باب پیدا کردم

روایت وصایای پیامبر (ص) به امیرالمومنین و حدیث جعفر طیار...

در این حدیث به صراحت بیان که ترک یک گناه مثل شراب حتی برای غیر خدا و با نیت غیر الی الله جایز است این رو پیامبر گفته که معصوم هم بوده و عاری از خطا و گناه نه یک مرجع تقلید متوجه اید

رسول اکرم (ص): : «یَا عَلِیُّ مَنْ تَرَکَ الْخَمْرَ لِغَیْرِ اللَّهِ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ» کسی که شراب خوردن را ترک کند، نه به‌خاطر خدا بلکه همین‌طوری ترک کند، خدا او را از شربت بهشت خواهد نوشاند. «فَقَالَ عَلِیٌّ ع: لِغَیْرِ اللَّهِ؟!» امیرالمؤمنین(ع) می‌پرسند: حتی اگر ترک شراب را به‌خاطر خدا انجام نداده باشد باز هم خدا تحویلش می‌گیرد؟ «قَالَ نَعَمْ وَ اللَّهِ صِیَانَةً لِنَفْسِهِ یَشْکُرُهُ اللَّهُ عَلَى ذَلِک‏» پیامبر(ص) می‌فرماید: بله به خدا قسم، او به‌خاطر صیانتی که برای خودش انجام می‌دهد خدا از او تشکر می‌کند چون جان خودش را محافظت کرده است. (من‌لایحضره‌الفقیه/4/353)

اگه شما انصاف داشته باشید و با دقت یکبار حدیث بالا را بخوانید متوجه خواهید شد ترک گناه مثل شراب حتی بدون نیت دارای ثواب و پاداش است این کلام از دهان مبارک رسول اکرم (ص) خارج شده نه یک مرجع تقلید ولی متاسفانه شما این مطلب را درک نمی کنید!!!

و البته خانوم نسیم رحمت دقت کنید شما اگر این حدیث را قبول دارید کافی بود بگویید حدیث ذکر شده درست هست و تایید کنید من از شما فقط این سوال را داشتم ولی متاسفانه جای همین پاسخ و تایید نمودن سوال بنده به احادیث و روایت و ایات قران رجوع کردید در صورتی که بنده سوالم تایید این حدیث بود که شما دقت لازم را برای سوال بنده نداشتید

به هر حال روایت بالا و حدیث جعفر طیار این موضوع را تایید می کند چون این روایات را یک معصوم بیان فرموده نه یک مرجع تقلید

والسلام علیکم

یا علی خدانگهدارتان.

محسن;908303 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم
حبیبه;906883 نوشت:
نوشته اصلی توسط یا مهدی.
رسول اکرم (ص): : «یَا عَلِیُّ مَنْ تَرَکَ الْخَمْرَ لِغَیْرِ اللَّهِ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ» کسی که شراب خوردن را ترک کند، نه به‌خاطر خدا بلکه همین‌طوری ترک کند، خدا او را از شربت بهشت خواهد نوشاند. «فَقَالَ عَلِیٌّ ع: لِغَیْرِ اللَّهِ؟!» امیرالمؤمنین(ع) می‌پرسند: حتی اگر ترک شراب را به‌خاطر خدا انجام نداده باشد باز هم خدا تحویلش می‌گیرد؟ «قَالَ نَعَمْ وَ اللَّهِ صِیَانَةً لِنَفْسِهِ یَشْکُرُهُ اللَّهُ عَلَى ذَلِک‏» پیامبر(ص) می‌فرماید: بله به خدا قسم، او به‌خاطر صیانتی که برای خودش انجام می‌دهد خدا از او تشکر می‌کند چون جان خودش را محافظت کرده است. (من‌لایحضره‌الفقیه/4/353)
ظاهرا در حدیث تحریفی روی داده است،اصل روایت شریفه اینگونه است:

"یَا عَلِیُّ مَنْ تَرَکَ الْخَیْرَ لِغَیْرِ اللَّهِ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ- فَقَالَ عَلِیٌّ لِغَیْرِ اللَّهِ قَالَ نَعَمْ وَ اللَّهِ-

مَنْ تَرَکَهَا صِیَانَةً لِنَفْسِهِ یَشْکُرُهُ اللَّهُ عَلَى ذَلِکَ-"

(بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار ج‏74 63 باب 3 ما أوصى رسول الله ص إلى أمیر المؤمنین علیه السلام)


با سلام و ادب خدمت کارشناس گرامی
لطفا این دو نقل را در این حدیث بررسی بفرمایید.سند کدام یک از این دو معتبر تر است؟
و کدام یک را باید صحیح دانست؟

باسمه البصیر

یا مهدی.;908385 نوشت:
ببینید دوستان بنده بشخصه قبلا نسبت به ترک گناه فکر می کردم ترک یک گناه فقط باید با نیت غرب الی الله باشد ولی این پرسش در ذهنم من بود که یک فرد بی دین باید چه نیتی کند،،،، به همین جهت این پرسش در ذهن من بوجود امد و با تحقیق به این احادیث و روایات رسیدم متوجه شدم ترک یک گناه کبیره یا صغیره نیاز به نیت غرب ندارد زیرا ترک یک گناه کبیره از واجبات شمرده میشود چه برای فرد مسلمان یا غیر مسلمان و البته احادیث مختلفی در ایم باب پیدا کردم

از کجای حدیث شریف چنین پاداشی را برای بی دین(کافر،مشرک....)استنباط فرمودید؟

حدیث:"یَا عَلِیُّ مَنْ تَرَکَ الْخَمْرَ لِغَیْرِ اللَّهِ سَقَاهُ اللَّهُ مِنَ الرَّحِیقِ الْمَخْتُومِ"

قیدی که در حدیث است فقط "لغیر الله" است که با ادامه ی حدیث مقید می شود به صیانت نفس:

«فَقَالَ عَلِیٌّ ع: لِغَیْرِ اللَّهِ؟!»

یا مهدی.;908385 نوشت:
«قَالَ نَعَمْ وَ اللَّهِ صِیَانَةً لِنَفْسِهِ یَشْکُرُهُ اللَّهُ عَلَى ذَلِک‏»

طبق آیات شریفه ی قران شرط ورود به بهشت طهارت است:"طبتم فادخلوها خالدین"

یکی از مراتب طهارت طهارت قلب از کفر و شرک و عقائد باطل است.

پس بهتر است چیزی زیاده بر حدیث را بر آن تحمیل نکنیم.ضمن اینکه در بررسی صحت احادیث

علاوه بر بررسی سندی و رجالی یکی از اصلی ترین شروط صحت یک حدیث عدم مخالفت متن و محتوای روایت با قران است.

پس اگر روایتی به جهت سند، قطعی الصدور از معصوم علیه السلام بود آنوقت نوبت عرضه ی آن بر قران می رسد.

ایمان و عمل صالح شرط ورود به بهشت است(طبق آیات قران)

آیه:" مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ"

بنابراین حال باید ببینیم چگونه با نیتی غیر الهی و صرفا برای صیانت نفس، انسان به بهشت وارد می شود؟

چون سیراب شدن از رحیق مختوم مستلزم ورود به بهشت است.

مسئله ی فوق می تواند موضوعی خوب برای بحث در بخش عقاید باشد.

حبیبه;908788 نوشت:
بنابراین حال باید ببینیم چگونه با نیتی غیر الهی و صرفا برای صیانت نفس، انسان به بهشت وارد می شود؟

چون سیراب شدن از رحیق مختوم مستلزم ورود به بهشت است.

سلام و عرض ادب خدمت اساتید گرانقدر و شما خواهر گرامیم

موضوعی که میتواند اینجا مطرح باشد این است که ممکن است فردی به دلیل اعتقاد به وحدانیت خدای متعال و انجام واجبات و دوری از اکثر محرمات و ... وارد بهشت شود.اما در موضوعی خاص به علت ضعف نفسش موفق نشود صرفا بخاطر امر الهی حرامی را ترک کند.بلکه بطور مثال بخاطر ترس از آبرو ریزی این حرام را ترک کند.میخواهیم ببینیم آیا در چنین شرایطی است که از رحیق مختوم به او خواهند داد یا خیر.به همین منظور مهم است که بدانیم کدام یک از آن دو نقل برای حدیث مزبور صحیح است.
همچنین حدیث زیر هم که در تاپیک نقل شد،آیا میتواند در این راستا استفاده شود یا خیر؟

امام باقر (عليه السلام ) مى فرمايد: رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) به وحى الهى دريافت كه خداوند چهار خصلت جعفر را ارج مى نهد جعفر را فرا خواند و از او سوال كرد؟ آن چهار خوى و خصلت تو كه خدا بر او اعتبار مى نهد و موجب خوشنودى خدا شده چيست ؟

جعفر گفت : يا رسول الله ! اگر نبود كه خدا به شما خبر داده است ، هرگز آنها را آشكار نمى ساختم .

1 - هرگز ميگسارى نكرده ام زيرا مى دانم عقل را تباه مى كند.

2 - هيچ گاه دروغ بر لب نياورده ام زيرا دانسته ام دروغ از ارزش آدمى مى كاهد.

3 - ابدا قصد زنا نكرده ام چرا كه بيم داشته ام آنچه درباره ديگران روا دارم درباره من انجام پذيرد.

4 - به هيچ روى بت را نپرستيده ام زيرا بت موجودى بى سود و زيان است .

پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) به نشانه تحسين ، دست بر شانه جعفر آورد و فرمود: به راستى سزاوار است خداوند تو را دو بال ارزانى دارد تا با فرشتگان در بهشت پرواز كنى .

علل الشرايع ، ص 187، بحارالانوار، ج 22، ص 272،

جناب جعفر طیار موحد و مومن بوده است.و اطاعت از امر الهی ،خود بزرگترین دلیل عقلی است برای ترک گناه.
اما چرا جناب جعفر برای ترک این گناهان دلایل عقلی نزدیک را ذکر میکند؟و نمیگوید میگساری نکردم بخاطر امر الهی.دروغ نگفتم بخاطر امر الهی و ...؟

باسمه الرحمن

عرض سلام و ارادت

یکی دیگه.;908850 نوشت:
موضوعی که میتواند اینجا مطرح باشد این است که ممکن است فردی به دلیل اعتقاد به وحدانیت خدای متعال و انجام واجبات و دوری از اکثر محرمات و ... وارد بهشت شود.اما در موضوعی خاص به علت ضعف نفسش موفق نشود صرفا بخاطر امر الهی حرامی را ترک کند.بلکه بطور مثال بخاطر ترس از آبرو ریزی این حرام را ترک کند.میخواهیم ببینیم آیا در چنین شرایطی است که از رحیق مختوم به او خواهند داد یا خیر.به همین منظور مهم است که بدانیم کدام یک از آن دو نقل برای حدیث مزبور صحیح است.

علاوه بر مطالبی که سرکار فرمودید و استفاده کردیم،شاید بتوان نکته ی دیگری را نیز در نظر داشت

و آن اینکه اگر کسی برای حفظ کرامت نفس و سلامت آن کاری مثل شرب خمر را ترک کرد نشانگر حکومت

عقل و اخلاق در وجود اوست،عقل حجت باطنی حق است و اخلاق میزانی برای کرامت نفس

خب اگر انسان متحلی به چنین حلیه ای بود مقتضای جلب نظر رحمت حق و هدایت و دستگیری

رب الارباب را خواهد داشت،در واقع شاید اگر به مبادی ترک شرب خمر توجه کنیم به عقل و اخلاق می رسیم

و اینها عواملی هستند که در جلب توفیقات الهی سهم عظیمی دارند،بنابراین ممکن است"ترک شرب خمر"

را بتوان به عقلانیت و اخلاق که راهنمای انسان به صراط حق است ارجاع داد.(الله اعلم)

یکی دیگه.;908850 نوشت:
- هرگز ميگسارى نكرده ام زيرا مى دانم عقل را تباه مى كند.

2 - هيچ گاه دروغ بر لب نياورده ام زيرا دانسته ام دروغ از ارزش آدمى مى كاهد.

3 - ابدا قصد زنا نكرده ام چرا كه بيم داشته ام آنچه درباره ديگران روا دارم درباره من انجام پذيرد.

4 - به هيچ روى بت را نپرستيده ام زيرا بت موجودى بى سود و زيان است .

پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) به نشانه تحسين ، دست بر شانه جعفر آورد و فرمود: به راستى سزاوار است خداوند تو را دو بال ارزانى دارد تا با فرشتگان در بهشت پرواز كنى .

به گمانم حتما می توان از این روایت برای درک مقصود روایت مورد بحث استفاده برد.

از جمله همان عقلانیت و اخلاقی که رسول الله صلی الله علیه و اله جناب جعفر را به خاطر آن تحسین فرموده

و وعده ی بهشت دادند.

یا مهدی.;908385 نوشت:
و البته خانوم نسیم رحمت دقت کنید شما اگر این حدیث را قبول دارید کافی بود بگویید حدیث ذکر شده درست هست و تایید کنید من از شما فقط این سوال را داشتم ولی متاسفانه جای همین پاسخ و تایید نمودن سوال بنده به احادیث و روایت و ایات قران رجوع کردید در صورتی که بنده سوالم تایید این حدیث بود که شما دقت لازم را برای سوال بنده نداشتید

اگر دقت کنید در پست های قبلی خدمتتون عرض کرده ام. این حدیث بر فرض که درست باشه و بنده هم قبول داشته ام(که جای این بحث این جا نیست و قبلا هم خدمتتون عرض کرده ام باید کارشناس حدیث بیاد و نظر بدهد) به درد ادعای شما نمی خوره. به پست 35 مرجعه کنید. این بخشی از اون پست هاست :

نسیم رحمت;906425 نوشت:
لازمه آن چه در حدیث مطرح شده است اینه که ما از رحیق مختوم به او خواهیم داد، اینه که فرد وارد بهشت شده باشد یعنی تا وقتی وارد بهشت نشده باشد از رحیق مختوم خبری نیست. با این مقدمه این مطلب را خدمتتون عرض می کنیم :

با لحاظ مورد سوال شما که فرمودین "دو فرد بی دین که معتاد هستند... بی دین هستن یعنی کومونیست و برای خدا ترک نمی کنند ..."، در پاسخ باید بگوییم :
خیر؛ چنین فردی وارد بهشت نمی شود و اجر اخروی ندارد. زیرا شرط ورود به بهشت ایمان است. هر چند ترک شراب در زندگی دنیایی اثر خاص خود مثل سلامتی بدن را برای فرد خواهد داشت:

ـ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ أُولئِکَ أَصْحابُ الْجَنَّةِ هُمْ فيها خالِدُونَ؛(2) و آنها كه ايمان آورده، و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند، آنان اهل بهشتند و هميشه در آن خواهند ماند.

ـ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفاً؛ (3)و كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادند، آنان را در غرفه‏ هايى از بهشت جاى مى‏ دهيم.

علاوه بر این که غیر مومنان نه تنها وارد بهشت نمی شوند بلکه از نعمت های بهشتی هم محروم اند و در صورتی که از اهل بهشت درخواست هم داشته باشند به ایشان داده نمی شود :

ـ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَ يَزيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ؛ (4) امّا آنها كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پاداششان را بطور كامل خواهد داد و از فضل و بخشش خود، بر آنها خواهد افزود.

و در جایی دیگر صراحتا می فرماید کسانی که ایمان نیاورند و آیات الهی را تکذیب کنند وارد بهشت نمی شوند:

ـ إِنَّ الَّذينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا وَ اسْتَكْبَرُوا عَنْها لا تُفَتَّحُ لَهُمْ أَبْوابُ السَّماءِ وَ لا يَدْخُلُونَ الْجَنَّة؛(5) كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند، و در برابر آن تكبّر ورزيدند، (هرگز) درهاى آسمان به رويشان گشوده نمى‏ شود و (هيچ گاه) داخل بهشت نخواهند شد.

دوستان عزیز؛
ضمن تشکر از استارتر محترم جناب "یامهدی" با توجه به گذشت یک ماه از این استارت این تاپیک، طبق قوانین، تاپیک رو می بندم اگر ازدوستان کسی سوالی داشت، در خصوصی خدمتشان هستم.
ایدکم الله تعالی

پرسش:
آیا ترک گناه به خاطر غیر خدا جایز است یا نه؟ یعنی اینکه انسان خود به این نتیجه برسد که فلان گناه مثل شراب خواری یا استمناء یا سیگار کشیدن اشتباه هست و آن را به خاطر مسائل دیگر دنیوی ترک کند مثل اسیب های آن و...؛ آیا این کار جایز است؟

پاسخ:
پاسخ سوال، مثبت است. یعنی ترک گناه به خاطر غیر خدا اشکال ندارد. بلکه می توان گفت انسان اگر به هر دلیلی گناه را ترک کند، کارش ممدوح است و نزد عقلای عالم مورد ستایش می شود؛ و نه تنها ممدوح است حتی لازم است این کار را انجام دهد. زیرا با ترک گناه به ایجاد جامعه ای سالم کمک و به واجب عقلی عمل کرده است.
توضیح مطلب این که:
در برخی از موارد، فهم عقلی بر دستور شرعی پیشی می گیرد. با این توضیح که انسان عاقل بدون آن که دستوری از شرع رسیده باشد،به طور فطری می فهمد که عدل خوب و ظلم بد است. دروغ گویی بد و راست گویی خوب است. یا اعتیاد به مواد مخدر امری قبیح است.
اگر شراب بیاشامد،اگر چه در ظاهر ممکن است نشاطی وصف نا پذیر را احساس کند،اما با گذشت زمان دچار آسیب های بدی می شود. پس به انجام خوبی ها مبادرت می کند و از بدی ها فاصله می گیرد.
اما در این جا باید به
نیت عمل توجه شود که اگر کسی به دلیل شخصی(مثل آن چه در پرسش به آن اشاره شد) کار بدی را ترک کرد یا کار خوبی انجام داد، این عمل نزد خدای متعال و شارع مقدس چه حکمی دارد؟
آیا شخص می تواند به صرف ترک گناهی بدون آن که به دستور دین توجه کند، در انتظار پاداش باشد؟ آیا این عمل ارزشی هم دارد؟
در پاسخ باید گفت :
نیت در عمل بسیار مهم و حتی مهم تر از عمل است و بر اساس نیت ها است که خدای متعال به انسان پاداش می دهد یا او را مواخذه می کند.پس مهم نفس عمل نیست بلکه بر اساس نیت عمل شکل می گیرد.

مثل نقشه یک ساختمان که معمار بر مبنای آن، بنا را می سازد.اگر نقشه نباشد،هر نقشی نقش بر آب است.
با این حساب، اگر انسان عملی را بدون نیت تقرب به خدا انجام دهد،تنها کار خوبی کرده که مبنای عقلایی دارد و حتی از طرف جامعه مستحق پاداش نیز می باشد. به تعبیر دیگر عمل او دارای حسن فعلی است و نه حسن فاعلی.
حسن فعلی کار نیکو، خوب و مفید است. مثلاً کسی جاده یا پل یا بیمارستان یا مدرسه و مسجد و برق و مانند آن بسازد، کار او خوب و پسندیده است و حسن فعلی دارد و عمل خیری انجام شده است.
اما حسن فاعلی آن است که مؤمن همان کارهای یاد شده را با نیت خالص و به دور از ریا، شهرت، و سایر خواهش‌های نفسانی انجام دهد.
در حسن فعلی نگاه ما به انجام دهنده کار نیست، بلکه خود فعل را در نظر می گیریم. صفت حسن یا قبح برای آن می آوریم، ولی در حسن فاعلی نگاه ما به کننده کار است که در این جا علاوه بر حسن فاعلی، حسن فعلی هم وجود دارد.
لذا چون عملش بدون قصد تقرب بوده، نمی تواند در انتظار پاداش خدایی باشد. زیرا رمز ورود قبولی عمل، نیت است. نیت، شاکله عمل را می سازد و به آن جهت می دهد.بدون نیت عمل به هدر می رود.
برای اثربخش بودن عمل هر دو حُسن لازم است، یعنی کاری حَسن و پسندیده. اگر از سوی فرد مؤمن و صالح به نیت خیر و به دور از امور نفسانی انجام شود، خداوند به آن پاداش می‌دهد.
علاوه،حلقه ربط یا وصل میان عابد و معبود، اطاعت است و اطاعت جز با قصد تقرب به دست نمی آید. نمازی که بدون قصد تقرب خوانده شود، عبادت نیست بلکه ورزش است.راز بندگی در اطاعت و نیت است.
پیامبر گرامی اسلام (صلی اله علیه و آله) درباره اهمیت نیت فرمود:
"إنّما الأعمال بالنّيّات و روي أنّ نيّة المؤمن خير من عمله و نيّة الكافر شرّ من عمله و روي أنّ بالنّيّات خلّد أهل الجنّة في الجنّة و أهل النّار في النّار" (1)؛ كارها بر اساس نيّت ‏ها است.
نیت آن اندازه نقش محوری در عمل دارد که انسان می تواند حتی امور مباح خود را با نیت خالص به امری عبادی و خدایی تبدیل کند.
مثلا هنگام خواب می تواند رو به قبله بخوابد یا با این نیت استراحت کند که بتواند تجدید قوا کند و با نیروی بیشتری به مردم خدمت کند.
یا بعد از استراحت با اخلاقی نیکو با مردم بر خورد کند. یا آب می نوشد به این دلیل که دارد کام تشنه اش را با نعمتی بی بدیل سیراب می کند.
در این صورت است که انسان ها می توانند با نیت خالصانه و قصد خدایی، حتی خواب و خوراک خود را به شکل عبادت در آورند و پاداش آن را هم در دنیا و هم در قیامت از خدای متعال بخواهند.

بله؛ از آن جایی که خدا بیشتر به احوال بنده اش آگاه است؛ ممکن است به جهت آن که بنده اش از عمل پلیدی چون خوردن شراب، فاصله گرفته پاداشی به او بدهد. ولی آن چه یقینی است، این است که نیت قربت همراه با اخلاص، به عمل روح و جان می دهد. اجر الهی در برابر عمل نیک است. عملی که رنگ و لعاب دینی دارد، ضایع نمی شود"
فَإِنَّ اللَّهَ لا يُضيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنين"(2) چرا كه خداوند پاداش نيكوكاران را ضايع نمى‏كند.

پی نوشت ها:
1.علامه مجلسی محمد باقر ،بحار الانوار،تهران،انتشارات اسلامیه، ج‏67، ص 212.
2. یوسف(12)، آیه 90 .

موضوع قفل شده است