جمع بندی آداب مهم قبل از بارداری

سلام ببخشید خانومی قصدبارداری داره ولی به آمادگی های قبل ازبارداری فکرمیکنه میبینه اصلا حوصله انجام چله گرفتن و اُمور دیگه رونداره قبلاهم متاسفانه باهمسرش هنگام خلوتشون مرتکب گناه شدن ،  الان هم گاهی ی افکاری توذهنش میاد حالابااین تفاسیرمیترسه. میگه همه اینهاروی بچه تاثیرمیذاره ، بفرمایین چیکارکنه به شدت هم دوست داره بچه دومش باردارشه تاخیلی بابچه اولش فاصله سنی نداشته باشه هرکاری بخوادکنه که حداقل چندروزی مراقبه کنه ازهرجهت نمیشه. ....همینه که این امر دائم عقب میفته البته خودش وهمسرش آدمهای خوب ومومنی هستن ولی تو ی بُرهه مرتکب گناه شدن این ایام روزه داری فکرکنم فرصت خوبی باشه.برای اقدام؟ به این هم فکرمیکنه که ی وقت مدیون بچه اش نشه. .اگه این حالات روش تاثیربذاره ممنون میشم سریع پاسخ بفرمایین

  بسم الله الرحمن الرحیم عرض سلام و احترام همانطور که می دانید از حقوق فرزند بر والدین تربیت صحیح آنهاست؛ و کاملا واضح است که تربیت فرزند صرفا به معنای آموزش دادن به کودک یا نوجوان نیست. بلکه تربیت واقعی بسیار قبل از این و با مرتب کردن زمینه ها و شرایط شکل گیری روح و جسم فرزند شروع می شود. همانطور که اگر شما داروی خاصی مصرف کرده باشید، به شما گفته می شود که تا مدتی از باردار شدن خودداری کنید،‌ گناه هم به همین شکل روی فرزند شما تاثیر خواهد داشت. حضرت امام خمینی(ره) درباره ی دقت در انتخاب همسر می فرمایند: «از آن وقتی که ازدواج حاصل نشده است بین پدر و مادر، اسلام برای ساختن انسان، دستور داد که چه زنی را انتخاب کند. چه مردی را آن زن انتخاب کند. وضع اخلاقی اش چه طور باشد. وضع دیانتش چه طور باشد. یک نفر زارع وقتی می خواهد یک زراعتی بکند و تخمی را در زمینی کشت کند، ملاحظه می کند چه چیز مفید با این است و چه چیزهایی مخالف با این است. باید همین طور مواظبت کند تا وقتی رشد کرده و به ثمر رسد. اسلام همین معامله را با افراد انسان کرده است. اگر پدر و مادر یکی از آنها مثلاً اخلاقش فاسد باشد، اعمالش اعمال غیرانسانی باشد، این بچه هایی که پیدا می شوند به واسطه ی وراثتی که هست در کار این ها در او تأثیر دارد.» (۱) البته قطعا نمی خواهیم نقش تربیت و یا حتی محیط را نادیده بگیریم؛ بلکه باید توجه داشته باشید که هر چیزی در دنیا آثار خاص خودش را دارد. هر اندازه که زحمت بکشید و در مناسب کردن شرایط انعقاد نطفه ی فرزندتان مراعات و دقت داشته باشید، به همان اندازه آثارش را خواهید دید.     پی نوشت: ۱. موسوی الخمینی، روح الله؛ تعلیم و تربیت از دیدگاه امام خمینی(ره)؛ ‏مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۶۸؛ ص ۱۳۶  

خوب تاچه مدت بعداز گذشت این گناه میتونن باردارشن؟؟ خوب چه کنن دیگه این گناه تکرارنشه؟ بارها مدتی دوری کردن از اون اَمرِ گناه ولی بعداز مدتی توشرایط قرارگرفتن ومجددتکرارشده حتی اگه عملا مرتکب نشن مدتی. فکرگناهه آزارشون میده لطفادراین موردهم راهنمایی بفرمایین

  توجه بفرمایید که اینطور نیست که اگر یک مدتی گناه را ترک کنند، یا مثلا یک برهه از زمان را چله بگیرند و بعد دوباره مرتکب گناه شوند، این مشکلات برطرف شود. گناه مثل سم است. همانطوری که سم روی جسم تاثیر دارد، گناه هم روی روح اثر خاص خودش را دارد. حتی اگر آنها تاثیرِ‌ سموم گذشته را پاک کنند، بدین معنا نیست که مجاز هستند بعدها سم را وارد بدنشان کنند و مشکلی هم نیست. به طور کلی والدینِ گناهکار، زمینه را برای گناه فرزندشان فراهم می کنند. محیطی که در آن فرمان خداوند نادیده گرفته شود، تاثیر خودش را خواهد داشت؛ هرچند ایشان مدتی قبل از بارداری را چله گرفته یا توبه کرده باشد. در ضمن دقت بفرمایید که توبه ای مورد پذیرش واقع می شود که شامل عزم و اراده ی جدی و دائمی بر ترک گناه باشد. یعنی اگر ایشان صرفا می خواهند مدتی را توبه کنند تا دوران بارداری تمام شود و مجددا به عمل خودشان بازگردند، این اصلا توبه نیست و نباید انتظار بخشش و پاکی روح را داشته باشند. پيامبر گرامی اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمودند: «التّائِبُ مِنَ الذَّنبِ كَمَن لا ذَنبَ لَهُ، وَ المُستَغفِرُ مِنَ الذَّنبِ وهُوَ مُقيمٌ عَلَيهِ كَالمُستَهزِئِ بِرَبِّهِ؛ توبه كننده از گناه، مانند كسى است كه اصلاً گناه نكرده باشد؛ و كسى كه از گناه آمرزش خواهد، امّا همچنان بر آن گناه بمانَد، چونان كسى است كه پروردگارش را ريشخند كند.» (۱)   و در مورد ترک گناه، مهمترین و اولین قدم، اراده و تصمیم جدی آنها بر ترک نافرمانی خداوند است. و برای هر گناهی هم راهکارهای خاصی بیان شده که در منابع دینی موجود هست.     پی نوشت: ۱. محمدی ری شهری، محمد؛ نهج الذكر با ترجمه فارسي، مترجم شیخی، حمیدرضا؛ موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث؛ قم، ۱۳۸۷؛ جلد چهارم، ص ۲۰  

جمع بندی: پرسش: خانمی قبلا با همسرش در خلوتشان مرتکب گناه شده و الان قصد بارداری دارد. ایشان حوصله ی انجام امور معنوی قبل از بارداری را ندارد؛ ولی می ترسد که گناه آنها در یک برهه ی زمانی، روی فرزندشان تاثیرگذار باشد و مدیون فرزندشان شوند. بارها تصمیم به ترک گرفته اند اما با قرار گرفتن در شرایط گناه تکرار شده. چه مدتی بعد از گناه می توانند اقدام به بارداری کنند؟ و چکار کنند که موفق به ترک گناه شوند؟   پاسخ: همانطور که می دانید از حقوق فرزند بر والدین تربیت صحیح آنهاست؛ و کاملا واضح است که تربیت فرزند صرفا به معنای آموزش دادن به کودک یا نوجوان نیست. بلکه تربیت واقعی بسیار قبل از این و با مرتب کردن زمینه ها و شرایط شکل گیری روح و جسم فرزند شروع می شود. همانطور که اگر شما داروی خاصی مصرف کرده باشید، به شما گفته می شود که تا مدتی از باردار شدن خودداری کنید،‌ گناه هم به همین شکل روی فرزند شما تاثیر خواهد داشت. حضرت امام خمینی (رحمه الله علیه) درباره ی دقت در انتخاب همسر می فرمایند: «از آن وقتی که ازدواج حاصل نشده است بین پدر و مادر، اسلام برای ساختن انسان، دستور داد که چه زنی را انتخاب کند. چه مردی را آن زن انتخاب کند. وضع اخلاقی اش چه طور باشد. وضع دیانتش چه طور باشد. یک نفر زارع وقتی می خواهد یک زراعتی بکند و تخمی را در زمینی کشت کند، ملاحظه می کند چه چیز مفید با این است و چه چیزهایی مخالف با این است. باید همین طور مواظبت کند تا وقتی رشد کرده و به ثمر رسد. اسلام همین معامله را با افراد انسان کرده است. اگر پدر و مادر یکی از آنها مثلاً اخلاقش فاسد باشد، اعمالش اعمال غیرانسانی باشد، این بچه هایی که پیدا می شوند به واسطه ی وراثتی که هست در کار این ها در او تأثیر دارد.» (۱) البته قطعا نمی خواهیم نقش تربیت و یا حتی محیط را نادیده بگیریم؛ بلکه باید توجه داشته باشید که هر چیزی در دنیا آثار خاص خودش را دارد. هر اندازه که زحمت بکشید و در مناسب کردن شرایط انعقاد نطفه ی فرزندتان مراعات و دقت داشته باشید، به همان اندازه آثارش را خواهید دید. در کنار اینها توجه بفرمایید که اینطور نیست که اگر یک مدتی گناه را ترک کنند، یا مثلا یک برهه از زمان را چله بگیرند و بعد دوباره مرتکب گناه شوند، این مشکلات برطرف شود. گناه مثل سم است. همانطوری که سم روی جسم تاثیر دارد، گناه هم روی روح اثر خاص خودش را دارد. حتی اگر آنها تاثیرِ‌ سموم گذشته را پاک کنند، بدین معنا نیست که مجاز هستند بعدها سم را وارد بدنشان کنند و مشکلی هم نیست. به طور کلی والدینِ گناهکار، زمینه را برای گناه فرزندشان فراهم می کنند. محیطی که در آن فرمان خداوند نادیده گرفته شود، تاثیر خودش را خواهد داشت؛ هرچند ایشان مدتی قبل از بارداری را چله گرفته یا توبه کرده باشد. در ضمن دقت بفرمایید که توبه ای مورد پذیرش واقع می شود که شامل عزم و اراده ی جدی و دائمی بر ترک گناه باشد. یعنی اگر ایشان صرفا می خواهند مدتی را توبه کنند تا دوران بارداری تمام شود و مجددا به عمل خودشان بازگردند، این اصلا توبه نیست و نباید انتظار بخشش و پاکی روح را داشته باشند. پيامبر گرامی اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم) فرمودند: «التّائِبُ مِنَ الذَّنبِ كَمَن لا ذَنبَ لَهُ، وَ المُستَغفِرُ مِنَ الذَّنبِ وهُوَ مُقيمٌ عَلَيهِ كَالمُستَهزِئِ بِرَبِّهِ؛ توبه كننده از گناه، مانند كسى است كه اصلاً گناه نكرده باشد؛ و كسى كه از گناه آمرزش خواهد، امّا همچنان بر آن گناه بمانَد، چونان كسى است كه پروردگارش را ريشخند كند.» (۲)  در مورد ترک گناه، مهمترین و اولین قدم، اراده و تصمیم جدی آنها بر ترک نافرمانی خداوند است. و برای هر گناهی هم راهکارهای خاصی بیان شده که در منابع دینی موجود هست.     پی نوشت: ۱. موسوی الخمینی، روح الله؛ تعلیم و تربیت از دیدگاه امام خمینی(ره)؛ ‏مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۶۸؛ ص ۱۳۶ ۲. محمدی ری شهری، محمد؛ نهج الذكر با ترجمه فارسي، مترجم شیخی، حمیدرضا؛ موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث؛ قم، ۱۳۸۷؛ جلد چهارم، ص ۲۰