جمع بندی اجازه گرفتن برای غیبت کردن

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
اجازه گرفتن برای غیبت کردن
سلام علیکم. اگر با کسی که دوست صمیمی باشیم و از او اذن بگیریم که هرجایی غیبتت را کردیم حلال کن و او هم بگوید هرجا شما غیبتی در مورد من کردید حلال است. آیا دیگر گناهی تو پرونده ما نوشته می شود؟ مقلد مقام معظم رهبری حفظ الله
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث: استاد حنیف
جمع بندی پرسش: اگر به دوستمان بگوییم که هرجا غیبتت را کردم حلال کن؛ و او هم بگوید حلال است، آیا دیگر گناه غیبت در پرونده ما نوشته نمی شود؟   پاسخ: گناهان در یک نگاه کلی سه نوع هسند. حق الله، حق النفس و حق الناس. حق الله در پرستش خداوند و اطاعت از اوامر اوست. حق النفس، به کار گیری اعضاء و جوارح در همان منظوری ست که خداوند آنها را آفریده. پس وادار کردن هر عضوی به گناه،‌ انسان را مشمول حق النفس می کند. امام علی بن الحسین زین العابدین (علیه السلام) در تعریف حق النفس فرموده اند: «حَقُ‏ نَفْسِكَ‏ عَلَيْكَ‏ أَنْ‏ تَسْتَعْمِلَهَا بِطَاعَةِ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ… ؛ وَ حَقُّ السَّمْعِ تَنْزِيهُهُ عَنْ سَمَاعِ الْغِيبَةِ وَ سَمَاعِ مَا لَا يَحِلُّ سَمَاعُهُ …»؛ حق نفست بر تو این است که آن را صرف طاعت خدا کنی؛ …؛  و حق گوشت اینست که آن را از شنیدن غیبت و آنچه بر آن حرام است باز داری. (۱) و حق الناس هم به معنای ضایع کردن و از بین بردن حقوق مالی با معنوی دیگران است. تمام گناهان از این نظر که نافرمانی خداوند محسوب می شوند، حق الله و از این نظر که با یکی از اعضاء و جوارح انجام می شود، حق النفس هستند. پس حتی اگر دوستتان حق الناس را ببخشد، باز هم گناه غیبت، به لحاظ حق الله و حق النفس به جای خود باقی ست. ضمن اینکه در جایی که خداوند عملی را حرام شمرده، قطعا مصلحتی ست و کسی نمی تواند به دیگران جواز گناه ببخشد.   پی نوشت: ۱. شیخ صدوق؛ من لا یحضره الفقیه؛ انتشارات جامعه مدرسین؛ قم ۱۴۱۳؛ ج ۲؛ ص ۶۱۹
موضوع قفل شده است