جمع بندی چرا لباس پاره پاره ی امام حسین (ع) را غارت کردند؟

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چرا لباس پاره پاره ی امام حسین (ع) را غارت کردند؟
سلام علیکم با آرزوی قبولی عزاداری ها و عنایت سالارشهیدان  یک شبه در مورد شهادت امام حسین علیه السلام مطرح شده که من جوابی برای اون پیدا نکردم لذا از شما کمک و راهنمایی میخوام در مقاتل و اسناد گفته شده که لباس های امام حسین علیه السلام به غارت رفته و ایشون برهنه شدن و همچنین در مقاتل مثل لهوف خواندم که بدن امام حسین نزدیک به ۳۴ تا ۱۰۰ زخم برداشته در این صورت لباس های امام پاره پاره و خونی شده است لباس پاره و تیرباران شده به چه درد کسی میخورده که غارت بشه   ممنون
با نام و یاد دوست         کارشناس بحث:  استاد عماد
سلام علیکم همان طور که فرمودید اصل این قضیه در برخی منابع آمده است، امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا جامه زیری محکم‌بافت خواست و آن را پاره کرد تا کسی پس از شهادتش آن را از تنش بیرون نیاورد. بحر بن کعب این لباس را غارت کرد.(۱) البته ابن اعثم کوفی غارت آن را به یحیی بن عمرو حرمی نسبت داده است.(۲)   ۱. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، ۱۳۸۷ق،  ج ۵، ص۴۵۳؛ ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، دارصادر، بیروت، ۱۳۸۵ق ، ج ۴، ص۷۸؛ بن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب (ع)، مؤسسه انتشارات علامه، قم، ۱۳۷۹ق، ج ۴، ص۱۱۱. ۲ . ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق: علی شیری، دارالأضواء، بیروت، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۱۱۹.
بنابراین با توجه به منابع موجود، در اصل قضیه تردیدی نیست، اما چرا این کار را کردند؟ احتمالات مختلفی می توان مطرح کرد یک: قاتلین امام حسین (علیه‌السّلام) نواصب بودند که بغض و کینه حضرت علی (علیه‌السّلام) را به دل داشتند و فریاد زدند که ما تو را به خاطر دشمنی با پدرت می‌کشیم: . فقالوا له: انا نقتلک بغضا لابیک! (1) در اینجا دیگر بحث مالی مطرح نیست، کینه حرف اول را می زند. اگر کسی کینه داشته باشد علاوه بر بحث مالی به تحقیر طرف مقابل می پردازد، لذا اگر گفتیم پول هم داده که لباس را در بیاورد نباید تعجب کنیم. اشقیای کربلا به دلایل مختلف در صحنه حضور پیدا کرده بودند شاید برخی انگیزه مالی داشتند اما افرادی که با کولباری از کنیه آمدند تنها به مسائل مالی نمی اندیشیدند. دو: حتی در این کار انگیزه مالی را نیز در نظر گرفت. شاید خود لباس ارزشی نداشته باشد کسی که لباس کهنه را در تن دارد می تواند اثبات کند  تا آخرین لحظه ها حضور داشته، و در جنایت شهادت امام حسین(علیه السلام) شریک است و می تواند با این نشانه از جوایز ابن زیاد و یزید بهره مند شود. 1. ینابیع المودة، قندوزی، نشر اسوه، 1416، ج3، ص 80
جمع بندی پرسش: لباس پاره و تیرباران شده امام حسین(علیه السلام) به چه درد کسی میخورده که غارت بشه، مگه ارزشی داشته است؟ پاسخ: همان طور که فرمودید اصل این قضیه در برخی منابع آمده است، امام حسین (علیه السلام) روز عاشورا جامه زیری محکم‌بافت خواست و آن را پاره کرد تا کسی پس از شهادتش آن را از تنش بیرون نیاورد. بحر بن کعب این لباس را غارت کرد.(۱) البته ابن اعثم کوفی غارت آن را به یحیی بن عمرو حرمی نسبت داده است.(۲) بنابراین با توجه به منابع موجود، در اصل قضیه تردیدی نیست، اما چرا این کار را کردند؟ احتمالات مختلفی می توان مطرح کرد. یک: قاتلین امام حسین (علیه‌السّلام) نواصب بودند که بغض و کینه حضرت علی (علیه‌السّلام) را در دل داشتند و فریاد زدند که ما تو را به خاطر دشمنی با پدرت می‌کشیم: . فقالوا له: انا نقتلک بغضا لابیک! (3) در اینجا دیگر بحث مالی مطرح نیست، کینه حرف اول را می زند. اگر کسی کینه داشته باشد علاوه بر بحث مالی به تحقیر طرف مقابل می پردازد، لذا اگر گفته شود شخصی مبلغی پرداخت کرده  که لباس را در بیاورد  نیز نباید تعجب کنیم. اشقیای کربلا به دلایل مختلف در صحنه حضور پیدا کرده بودند شاید برخی انگیزه مالی داشتند اما افرادی که با کولباری از کنیه آمدند تنها به مسائل مالی نمی اندیشیدند. دو: شاید خود لباس ارزشی نداشته باشد کسی که لباس کهنه را در دست دارد می تواند اثبات کند  تا آخرین لحظه ها حضور داشته، و در جنایت شهادت امام حسین(علیه السلام) شریک است و می تواند با این نشانه از جوایز ابن زیاد و یزید بهره مند شود. بنابراین اگر چه لباس کهنه ارزش مالی ندارد اما کسی که آن را سرقت کرده می تواند به انگیزه های دیگر چنین جنایتی را انجام داده باشد. منابع: 1. طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق: محمدأبوالفضل ابراهیم، دارالتراث، بیروت، 1387ق،  ج 5، ص453؛ ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، دارصادر، بیروت، 1385ق ، ج 4، ص78؛ بن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب (علیهم السلام)، مؤسسه انتشارات علامه، قم، 1379ق، ج 4، ص111. 2 . ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، تحقیق: علی شیری، دارالأضواء، بیروت، 1411ق، ج5، ص119. 3. ینابیع المودة، قندوزی، نشر اسوه، 1416، ج3، ص 80
موضوع قفل شده است