جمع بندی مفهوم زمان در عذاب و مجازات

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
مفهوم زمان در عذاب و مجازات

سلام.
۱- معیار تعیین زمان محدود و ابدی در مجازات جهنمیان در آخرت چیست و این زمان چگونه تعریف می شود ؟
۲- قبل از عذاب قیامت و آخرت که زمانش معلوم نیست ، عذاب برزخ وجود دارد این عذاب برزخ چیزی اضافه تر نیست ؟ آیا قبل از حساب و کتاب دقیق عذاب عادلانه است ؟

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد قول سدید

[TD][/TD]

جمع بندی

پرسش:

معیار تعیین زمان محدود و ابدی در مجازات جهنمیان در آخرت چیست و این زمان چگونه تعریف می شود؟ قبل از عذاب قیامت و آخرت که زمانش معلوم نیست ، عذاب برزخ وجود دارد این عذاب برزخ چیزی اضافه تر نیست ؟ آیا قبل از حساب و کتاب دقیق عذاب عادلانه است؟

پاسخ:

برای پاسخ به پرسش مذکور، توجه شما را به این نکات جلب می کنیم: اطلاعات ما درباره سرای دیگر (بهشت و جهنم و برزخ و ...) عمدتا محدود است به آنچه از طریق متون دینی برایمان کشف شده است. در مورد کیفیت و کمیت عذاب نیز بسیاری از محققان مسلمان معتقدند که عذاب برزخی و اخروی، تجسم اعمال دنیوی ما است. یعنی هر وقت کاری انجام می دهیم، این عمل دارای دو سنخ تاثیر است؛ یکی تاثیر مادی و دیگری تاثیر معنوی و ملکوتی. مثلا اکل مال یتیم دو سنخ تاثیر دارد: از جهت مادی، خوردن مال یتیم ممکن است لذت آور باشد اما از جهت ملکوتی و معنوی، عذابی است که روح ما را در خود فرو می برد اما ما چون چشم بصیرت نداریم، از این تاثیر ملکوتی غافلیم و آن را درک نمی کنیم. این تاثیر ملکوتی گاهی محدود و موقت است و گاهی چنان رسوخ می یابد که بخشی از شخصیت و ذاتیات ما می شود به نحوی که راهی به رهایی از آن نداریم. به همین جهت، عذاب که تجسم همین اعمال و آثار ملکوتی آنها است، گاهی موقت است و گاهی ابدی.(1) اینطور نیست که این عذاب بعد از مرگ آغاز شود بلکه همین لحظه ای که مال یتیم می خوریم، آتش می خوریم؛ و یا همین لحظه ای که غیب می کنیم گوشت مردار را می خوریم: «انَّ الذینَ یاکلونَ اموالَ الیتامی ظلماً انّما یاکلونَ فی بطونهِم ناراً و سَیصلونَ سَعیراً»(2)؛ یعنی: «کسانی که اموال یتیمان را به ناحق تصرف می‌کنند در حقیقت آتش خورده‌اند و به زودی به آتش سوزانی می‌سوزند». تنها تفاوتی که قبل و بعد از مرگ وجود دارد، این است که بعد از مرگ، از خواب غفلت بیدار می شویم و چشم ملکوتی ما گشوده می شود و از وضعیت معنوی خودمان مطلع می شویم و این آثار بدی که روح ما را در خود فرو برده را درک می کنیم و از این که نمی توانیم از آنها رهایی پیدا کنیم، عذاب می کشیم: «النَّاسِ نِیَامٌ فَإِذَا مَاتُوا انْتَبَهُوا»(3)؛ یعنی: «مردم در خواب غفلتند؛ زمانی که مردند هوشیار می شوند». با این توضیحات، معیار ابدی یا محدود بودن عذاب مشخص می شود؛ و همچنین روشن می شود که عذاب محدود به بعد از مرگ نیست اگرچه چون اثر گناه را درک نمی کنیم، فعلا از آن غافلیم و بعد از مرگ هوشیار می شویم و عذاب می کشیم. افزون بر اینها، مشخص می شود که عذاب با عدل الهی سازگار است چرا که بی جهت، شخصی به عذاب ابدی یا موقت دچار نمی شود بلکه اینها تجسم اعمال خود او در دنیا هستند.

پی نوشت ها:

1. برای مطالعه بیشتر، رک: http://pajoohe.ir/%D8%AE%D9%84%D9%88%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%AC%D9%87%D9%86%D9%85__a-35968.aspx

2. نساء: 9

3. علامه مجلسی، مرآة العقول في شرح أخبار آل الرسول، دار الکتب الاسلامیه، 1404، ج9، 251

 

موضوع قفل شده است