جمع بندی نحوه واکنش به بیماری های سخت و صعب العلاج

تب‌های اولیه

15 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نحوه واکنش به بیماری های سخت و صعب العلاج

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

همان طور که میدونید امروزه یه تعداد زیادی بیماری وجود داره که خوشبختانه یا متاسفانه برای انها درمان(حالا یا قطعی و یا موقت!) ایجاد شده که معمولا هم هزینه های بالایی دارند!

این هزینه ها شاید برای برخی مشکل زیادی ایجاد نکند اما برای برخی دیگر واقعا ایجاد مشکل میکند.

حالا من دوتا سوال دارم:

در شرایطی که یک نفر با پایه حقوق رسمی زندگی میکند،و این که اموال زیادی هم ندارد!(شاید یک خانه داشته باشد، شاید ان هم نداشته باشد!)

اگر یکی از اعضای خانواده(مثلا همسر و یا فرزندان) دچار بیماری بشن، باید چه واکنشی نشان داد؟درمان را رها کرد و به خدا پناه برد و یا هر چه هست را نقد کرد و خرج درمان کرد؟

دومی هم این که اگر من خودم بیمار شدم و خانواده دیوانه وار تصمیم گرفتند که هر چه داریم(دارند)‌را نقد کنند و خرج درمان من کنند، چه عکس العملی باید نشان دهم؟

تشکر

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد امیـد

[TD][/TD]

دوست خوب;997046 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

همان طور که میدونید امروزه یه تعداد زیادی بیماری وجود داره که خوشبختانه یا متاسفانه برای انها درمان(حالا یا قطعی و یا موقت!) ایجاد شده که معمولا هم هزینه های بالایی دارند!

این هزینه ها شاید برای برخی مشکل زیادی ایجاد نکند اما برای برخی دیگر واقعا ایجاد مشکل میکند.

حالا من دوتا سوال دارم:

در شرایطی که یک نفر با پایه حقوق رسمی زندگی میکند،و این که اموال زیادی هم ندارد!(شاید یک خانه داشته باشد، شاید ان هم نداشته باشد!)

اگر یکی از اعضای خانواده(مثلا همسر و یا فرزندان) دچار بیماری بشن، باید چه واکنشی نشان داد؟درمان را رها کرد و به خدا پناه برد و یا هر چه هست را نقد کرد و خرج درمان کرد؟

دومی هم این که اگر من خودم بیمار شدم و خانواده دیوانه وار تصمیم گرفتند که هر چه داریم(دارند)‌را نقد کنند و خرج درمان من کنند، چه عکس العملی باید نشان دهم؟

تشکر


سلام
دوست گرامی
هر مرض و بیماری دارای یک پیش آگهی (Prognosis) می باشد. منظور از پیش آگهیِ مرض و بیماری، نتیجه پیش بینی شده یِ نهایی برای بیماری است. با این پیش آگهی می توان تعیین کرد هزینه هایی که برای آن بیماری صرف می شود، تا چه اندازه مفید است. در این موارد، توصیه می شود که فرد بیمار و خانواده اش با متخصصِ مربوط به آن بیماری مشورت کنند و از او بخواهند در این زمینه با صداقتِ تمام پاسخ دهد و مشخص کند که این بیماری با این شرایط تا چه حدّ، پیش آگهیِ خوب یا بد دارد. اگر پیش آگهیِ مناسبی و قابل قبول و قابل کنترلی از نظر پزشک مختصص دارد، باید سعی شود هزینه ها تا حدّی که برای خانواده امکان دارد، فراهم شود. اما اگر بیماری، پیش آگهیِ مناسبی ندارد و برخی هزینه ها باعث اِتلافِ سرمایه خانواده می شود، به هزینه های ضروری اکتفا شود. می توان با چند متخصّصِ خبره در زمینه بیماری مشورت کرد تا تصمیم درست را اتّخاذ نمود.

به طور مثال: اخیرا در شبکه های مجازی، خانواده یِ کودکِ بیماری برای تهیّه یِ آمپولِ گران قیمتی (یک و نیم میلیون دلاری) از مردم تقاضای کمک می کنند و عنوان می کنند که این بیماری با آمپولِ مذکور که از خارج از ایران باید تهیّه شود، قابل درمان است. در صورتی که وزارت بهداشت اعلام کرده که این دارو، تأثیر خاصّی ندارد و متخصّصینِ مستقلّ نیز معتقدند این آمپولِ یک و نیم میلیون دلاری، تنها زندگیِ زجرآورِ کودک را چند ماه طولانی تر می کند. لذا به خاطر پیش آگهیِ پایین این بیماری، استفاده از این دارو (به علت زجر فراوانِ کودک) شاید از نظر وجدان هم چندان قابل قبول نباشد.

اگر پس از مشورت با چند متخصّصِ خبره متوجه شُدید که پیش آگهیِ بیماریْ مناسب و خوب است، برای تأمین هزینه های درمانْ با چند مؤسّسه یِ خیریّه یِ مردمی و دولتی صحبت کنید. در این موارد، هر قدر تلاش نمایید نتیجه بهتری عاید می شود.

در مورد بیماران صعب العلاج باید بگویم:
وضعیّت روانشناختیِ بیمار در درمان بیماری‌های مزمن، بسیار تاثیرگذار است. بیمار مبتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج در صورتی که روحیه خوبی داشته باشد، راحت‌تر فرآیند درمان را قبول کرده و ارتباطش را با جامعه حفظ می‌کند. روحیه بالای بیمار، کار پزشک را هم راحت ‌تر می‌کند و مراحل درمانی با موفقیت بیشتری همراه خواهد شد.
وقتی بیمار مبتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج، با دید مثبت‌تری به بیماری‌اش نگاه کند، داروهایش را بهتر مصرف می‌کند و عوارض دارو و درمان هم کمتر می‌شود. از دیدگاه علمی، بین روحیه یک بیمار خاص و صعب‌العلاج و شانس بقای بیمار، رابطه‌ای منطقی وجود دارد.
یک بیمار صعب العلاج به دلگرمی، همدلی و حمایت نیاز دارد که منشاء اصلی همه آنها خانواده است. بنابر این اعضای خانواده باید بتوانند در شرایط بحران ، سلامت جسمی و روانی شان را حفظ کنند تا توانایی بیشتری برای حمایت از بیمارشان داشته باشند.

خانواده های بیماران صعب العلاج نیز ممکن است مانند بیماران شان در مواجهه با شرایطِ سخت بیماری، واکنش هایی چون خشم و انکار و افسردگی داشته باشند. به همین علت لازم است که بتوانند احساسات منفی شان را تخلیه کنند و درباره افکار و احساسات شان با مشاور یا روانشناس حرف بزنند.
به همین دلایل است که معتقدیم روحیه بیمار صعب‌العلاج و نحوه برخورد خانواده‌اش، می‌تواند نقش موثری در تسریع درمان داشته باشد. اگر حمایت‌های عاطفی خانواده قطع شود، بین 25 تا 50 درصد این بیمارانْ دچار انواع افسردگی می‌شوند.
در شرایطی که داروها و نحوه درمان دو بیمار صعب‌العلاج کاملا مشابهِ هم باشند، قطعا شانس زنده ماندن و شکست بیماری، نصیب مریضی خواهد شد که اراده‌ای بهتر، روحیه‌ای شاداب‌تر و خانواده‌ای حامی‌تر دارد. بارها پیش آمده که مشکلات روحی و روانی بیمار که از برخورد خانواده ناشی می‌شود، موجب شده بیمار حتی به درمان‌های قوی و باکیفیت هم جواب ندهد و در نتیجه، درمان را نیمه‌کاره رها کند.
در ضمن اعضای خانواده یِ فردِ بیمار هم باید تقسیم مسؤولیت کنند تا بار حمایت از یک بیمار صعب‌العلاج، فقط به دوش یک عضو خانواده نیفتد.

خوب است فرد مریض برای شفای هر چه زودتر، زیاد صلوات بفرستد و سوره مبارکه یس که «قلب قرآن کریم» نامیده شده است را بخواند.
در این شب های ماه محرّم برای شفای بیمارِ مورد نظر و همه بیماران دست به دعا برمی داریم.

«اللهمّ اشفِ کُلَّ مَریض بِحقّ محمدٍ و آلِه الطاهرین»

دوست خوب;997046 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

اگر یکی از اعضای خانواده(مثلا همسر و یا فرزندان) دچار بیماری بشن، باید چه واکنشی نشان داد؟درمان را رها کرد و به خدا پناه برد و یا هر چه هست را نقد کرد و خرج درمان کرد؟

دومی هم این که اگر من خودم بیمار شدم و خانواده دیوانه وار تصمیم گرفتند که هر چه داریم(دارند)‌را نقد کنند و خرج درمان من کنند، چه عکس العملی باید نشان دهم؟

تشکر

باسلام

متاسفانه غالب مردم به پزشکان برای درمان بیماریهای لاعلاج و.. رجوع میکنند که هم درمان درستی نمی یابند هم هزینه زیاد و مستمری باید بپردازند!

در حالیکه برخی از کسانی که گیاه درمانی میکنند انواع بیماریهای لاعلاج یا صعب العلاج مثل انواع سرطان، نازایی و... را هم درمان میکنند. خود این درمانگران بعضا مدرک پزشکی یا پرستاری هم دارند!

اگر گیاه درمانی هم جواب ندهد با دستورات قرآنی میتوان چنین بیماریهایی را درمان کرد!


بعضی بیماریها هم بخاطر گناهان بوجود می آید!

در ضمن گیاه درمانی که گفتم منظورم کسانی که تو نت داروی گیاهی برای بیماریها بصورت غیرمجاز میفروشند یا تو ماهواره و.. تبلیغ میکنند نیست!

بنده در مشهد کسانی رو میشناسم که حتی بدون تبلیغ در اینترنت و داشتن سایت، در یک عطاری ساده با مدرک پرستاری یا .. کار میکنند و بیماریهای صعب العلاج را درمان میکنند!

[=arial]سلام

دوست خوب;997046 نوشت:
اگر یکی از اعضای خانواده(مثلا همسر و یا فرزندان) دچار بیماری بشن، باید چه واکنشی نشان داد؟درمان را رها کرد و به خدا پناه برد و یا هر چه هست را نقد کرد و خرج درمان کرد؟

دومی هم این که اگر من خودم بیمار شدم و خانواده دیوانه وار تصمیم گرفتند که هر چه داریم(دارند)‌را نقد کنند و خرج درمان من کنند، چه عکس العملی باید نشان دهم؟

[=arial]بنی آدم اعضای یــــــکدیگـــــرند
که در آفرینش ز یک گـــــوهرند

[=arial]چو عضوی به درد آورد روزگار
[=arial]دگر عضوها را نمــــــــــاند قرار

تو کز محنت دیـــگران بی غمی
[=arial]نشاید که نامت نهــــــــــند آدمی

[=arial]شاید بنابر دلایلی از درمان بیماری ناتوان باشیم
مرگ واقعیت احتناب ناپذیر زندگی است ولی متاسفانه هیشه راحت و آسان نسیت برای بعضی راه بسیار سخت و جانکاه و گاهی طولانی است در این راه باید همراه و بردباربود ولی نه به قیمت بیراهه رفتن
همه احتیاج یک بیمار لاعلاج یا صعب العلاج درمان نیست
قبل و بعد از همه امور در درمان و مراقبتهای پزشکی
[=arial]حفظ شأن و حرمت بیمار به عنوان انسان وبالاتراز آن عشق و محبت به یکی از اعضای خانواده هست[=arial]
بیمار دردمند و رنجور و ناتوان میشود باید در حد امکان درد جسمی و روحی او را کاهش داد. ولی او همچنانکه نیازمند ترحم نیست به رنج و مضیقه افتادن و بدبخت شدن نزدیکانش از رنج بیماری بیشتر برایش عذاب آور است و حتی موجب افسردگی و شدت بیماریش میشود
پس بهتر هست با حفظ حرمت و با کمک مشاورین و مددکاران اجتماعی این شرایط سخت را با حفظ عزت و مهربانی از سر گذراند تا هم آلام بیمار کاهش یابد و هم ما انسان بهتری بشویم

یحبّونه;997162 نوشت:
بیماریها هم بخاطر گناهان بوجود می آید!

درود
آقای خامنه ای دچار بیماری پروستات شد و انچنان شدید که ناچار به عمل جراحی توسط پزشکان شد

لابد ایشان هم گناهکار است ؟؟

اقای خمینی هم دچار سرطان مهلک معده خب ایشان چی ؟ ایشان هم گناهکار ؟

یحبّونه;997162 نوشت:
در حالیکه برخی از کسانی که گیاه درمانی میکنند انواع بیماریهای لاعلاج یا صعب العلاج مثل انواع سرطان، نازایی و... را هم درمان میکنند.

آقای خمینی و اقای خامنه ای از این درمانگران چرا استفاده نکردند ؟؟

چرا خود را به دست پزشکان نو اندیش و دانش آموخته آمریکا سپردند ؟؟

دکترنادرنوری;997237 نوشت:
درود
آقای خامنه ای دچار بیماری پروستات شد و انچنان شدید که ناچار به عمل جراحی توسط پزشکان شد
لابد ایشان هم گناهکار است ؟؟
اقای خمینی هم دچار سرطان مهلک معده خب ایشان چی ؟ ایشان هم گناهکار ؟

آقای خمینی و اقای خامنه ای از این درمانگران چرا استفاده نکردند ؟؟
چرا خود را به دست پزشکان نو اندیش و دانش آموخته آمریکا سپردند ؟؟

1- اولا که بنده گفتم بعضی بیماریها اما عمدا جمله ام رو ناقص آوردی تا راحتتر حمله کنی!

2- بیماری بلاست و بلا بنا به افراد مختلف فرق میکند. برای یک عارف که گناهکار نیست در عوضش پاداش و عنایت خاص دارد و...، برای فرد گناهکار باعث بخشش برخی گناهانش میشود ...

3- پزشکان ایشان کافر نبودند! شهید چمران هم در آمریکا درس خوانده بود!

4- این قبیل درمانگران رو آنطور که بنده دیدم کم هستند. مثلا در مشهد من فقط یکی دو نفر رو میشناسم که بیماریهای صعب العلاج رو درمان میکنند!

برای خود بنده هم سوال است که چرا ایشان به اطبای سنتی مراجعه نکردند؟!

دوست خوب;997046 نوشت:
بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

همان طور که میدونید امروزه یه تعداد زیادی بیماری وجود داره که خوشبختانه یا متاسفانه برای انها درمان(حالا یا قطعی و یا موقت!) ایجاد شده که معمولا هم هزینه های بالایی دارند!

این هزینه ها شاید برای برخی مشکل زیادی ایجاد نکند اما برای برخی دیگر واقعا ایجاد مشکل میکند.

حالا من دوتا سوال دارم:

در شرایطی که یک نفر با پایه حقوق رسمی زندگی میکند،و این که اموال زیادی هم ندارد!(شاید یک خانه داشته باشد، شاید ان هم نداشته باشد!)

اگر یکی از اعضای خانواده(مثلا همسر و یا فرزندان) دچار بیماری بشن، باید چه واکنشی نشان داد؟درمان را رها کرد و به خدا پناه برد و یا هر چه هست را نقد کرد و خرج درمان کرد؟

دومی هم این که اگر من خودم بیمار شدم و خانواده دیوانه وار تصمیم گرفتند که هر چه داریم(دارند)‌را نقد کنند و خرج درمان من کنند، چه عکس العملی باید نشان دهم؟

تشکر

سلام

نکته اول
برخی بیماری ها، در طب سنتی با هزینه کم، قابل درمان یا قابل کنترل است.
میتوانید با رجوع به متخصصان طب سنتی این روش ها را امتحان کنید.

نکته دوم
اگر فرضا بیماری یکی از اعضای خانواده ما را مجبور به تحمل هزینه گزاف میکند، تکلیف چیست ؟

بخشی از این سوال، فقهی است.
مثلا باید در نظر گرفت اگر سرمایه و پس اندازه زندگی را خرج درمان نکنیم بیمار فوت میکند؟ یعنی باید دید بیمار در چه شرایطی است؟
و باید بدانیم از نظر اسلام چه مقدار وظیفه داریم ؟ آیا باید تا جایی که فقط هزینه خورد و خوراک برایمان باقی بماند خرج درمان بیمار کنیم ؟ یا لازم نیست از ضروریات زندگی خود کم کنیم ؟
مثلا اگر شما به شخصی مدیون باشید، ممکن است دادگاه حکم بدهد از حسابتان پول بردارند. ولی دادگاه ضروریات زندگی شما را نمی گیرد. چون طبق قوانین اسلام ضروریات زندگی مستثنی هستند. پس خانه و ماشین و این موارد جهت پرداخت دین فروخته نمیشود. البته تشخیص ضروریات زندگی تا اندازه ای بستگی به شان و جایگاه اجتماعی شما هم دارد.
همچنین باید دید شخص بیمار از کسانی است که نفقه اش بر شما واجب است یا خیر ؟
مثلا مسئولیت شما در قبال هزینه های درمان عمو و دایی شما با فرزند یا پدرتان متفاوت است.
همچنین باید ببینید آن شخصی که بیمار است چه سرمایه و درامدی دارد. اگر خود بیمار از شما وضع بهتری دارد باید از خودش هزینه کند.
و همچنین اگر ولی و سرپرست بیمار از شما وضع بهتری داشته باشد. مثلا پسر عموی شما وضع بهتری از شما دارد و عمویتان بیمار است. خوب اینجا وظیفه اصلی بر عهده پسر عمویتان است.

یحبّونه;997238 نوشت:
بنده گفتم بعضی بیماریها اما عمدا جمله ام رو ناقص آوردی تا راحتتر حمله کنی!

هنگام نقل قول گیری بعضی از قلم افتاده بود پوزش مرا بپذیرید گل

خب همین که می فرمایید بعضی بیماریها ینی لاقل رو اون بعضی بیماریها شناخت دارید

کدوم بیماریها بخاطر گناهان است ؟؟

یحبّونه;997162 نوشت:
بعضی بیماریها هم بخاطر گناهان بوجود می آید!

کدوم بیماریها ؟؟؟

سرماخوردگی ؟؟ گلو درد ؟

یا سرطان معده - پروستات ؟؟

چطوره اصلن بگیم گناهان کبیره سرطان می آورد و گناهان صغیره هم سرماخوردگی !!

اینجوری تقسیم بندی عادلانه تره نه ؟؟؟

یحبّونه;997238 نوشت:
برای خود بنده هم سوال است که چرا ایشان به اطبای سنتی مراجعه نکردند؟!

چند دلیل ممکنه داشته باشه

یک

لاید علم و درایت و دانش ایشان به اندازه شما نبوده

دو

شاید پیش از اینکه به پزشکان مراجعه کنند دها بار به درمانگران طب سنتی مراجعه کرده بودند ولی نتیجه نگرفته بودند و این وقت تلف کردن و دیر مراجعه به پزشک هم بیماریشان را ریشه دار و لا علاج کرده بوده

دکترنادرنوری;997268 نوشت:
هنگام نقل قول گیری بعضی از قلم افتاده بود پوزش مرا بپذیرید گل

خب همین که می فرمایید بعضی بیماریها ینی لاقل رو اون بعضی بیماریها شناخت دارید

کدوم بیماریها بخاطر گناهان است ؟؟چطوره اصلن بگیم گناهان کبیره سرطان می آورد و گناهان صغیره هم سرماخوردگی !!

یک لاید علم و درایت و دانش ایشان به اندازه شما نبوده
دو شاید پیش از اینکه به پزشکان مراجعه کنند دها بار به درمانگران طب سنتی مراجعه کرده بودند ولی نتیجه نگرفته بودند و این وقت تلف کردن و دیر مراجعه به پزشک هم بیماریشان را ریشه دار و لا علاج کرده بوده

منظورم از بعضی بیماریها نوع بیماری نبود بلکه بیمار و مریض شدن بودن بود!

بیماری بلاست و وقتی مسلمانی گناه میکند و... خداوند برای اینکه آن شخص هم دست از گناه بردارد یا گناهانش بخشیده شود وی را مبتلا به بیماری میکند و زمانی هم که فردی بیگناه هست تحمل این بیماری، پاداش و عنایت خاصی برایش دارد!

همانطور که گریه کودک باعث جلب محبت مادر و در آغوش گرفتنش میشه، گریه مومن هم باعث جلب عنایت خداوند میشه!

رسول اكرم صلى الله عليه و آله : تا هنگامى كه بدنت درد را تحمل مى كند از مصرف دارو بپرهيز، چنانچه درد را تحمل نكردى آنگاه از دارو استفاده كن.

اطراف امام و رهبری اکثرا پزشکانی که با طب سنتی آشنا نبودند حضور داشتند و به ایشان توصیه میکردند و... طبیعتا ایشان هم شاید برای اینکه به آنها توهین نشود توصیه هایشان را عمل کردند و حرفی از اطبای سنتی نزدند! مثل اینکه یکی برات آبمیوه خریده و بعد بهش بگی من خودم میوه دارم و آبش میکنم یا میرم از آبمیوه فروشی تازش رو میگیرم!

در بین اطبای سنتی به جراحی کمتر بها داده شده برای همین حتی در زمان قدیم هم از برخی ابزار جراحی استفاده میکردند ولی غربیها ابزار بیشتری برای جراحی ساختند و بجای درمان بیماری با داروی گیاهی، با یک جراحی تومور یا .. را خارج میکنند که این در ظاهر درمان سریع به حساب می آید اما در برخی موارد بیضرر هم نیست!

مثلا غده تیروئید بیمار رو بر میدارند و بهش قرص میدن که تا آخر عمر مصرف کنه! خب این دارو چه بسا روی خود فرد یا اگر زن باشد روی جنین و... تاثیر سوء بگذارد و...

بنام خداوندوند مهربان

سلام و عرض احترام

خب دور از جان که مبتلا بشوید یا بشوند ، در حدیث خوانده ام کسی که از چیزی بیم دارد از خداوند درخواست کند که از آن در امان ماند خداوند از فضلش او را نجات می دهد.

با حقوق پایه تقریبا از پس هزینه کسی بر می اید این بر حسب تجربه اطرافیان هست البته قاعدتا با صرفه جویی،

بله من درمانگاههای خیریه که حتی جای همراه بیمار را دهند دیده ام.

یحبّونه;997274 نوشت:
رسول اكرم صلى الله عليه و آله : تا هنگامى كه بدنت درد را تحمل مى كند از مصرف دارو بپرهيز، چنانچه درد را تحمل نكردى آنگاه از دارو استفاده كن.

چه جالب

شما مطمین هستید که اون موقع داروی شیمایی وجود نداشته و منظور حضرت داروی شیمیایی نبوده ؟؟؟؟؟

مُسلمَن مراد حضرت داروی گیاهی بوده است

ینی خود پیامبر هم نظر خوبی نسبت به مصرف داروهای گیاهی نداشته

پس چطور امروزه این همه ادم فرصت طلب داروهای شیمیایی را طرد و برای داروهای گیاهی تبلیغ که بی ضرر هستند و ساخت خدا نه ساخت انسان ؟؟؟؟

یحبّونه;997274 نوشت:
مثلا غده تیروئید بیمار رو بر میدارند و بهش قرص میدن که تا آخر عمر مصرف کنه! خب این دارو چه بسا روی خود فرد یا اگر زن باشد روی جنین و... تاثیر سوء بگذارد و...

happy من دیگه حرفی ندارم

تو موسا و من شبان - هر کدام برویم راهمان

:iran:

امام علی علیه‏‌السلام در حکمت‏‌های منسوب به ایشان می‌فرمایند:" نوشیدن دارو برای بدن، به صابون برای جامه می‏‌مانَد؛ آن را تمیز می‏‌کند، امّا کهنه‏‌اش هم می‏‌کند".

امام کاظم علیه‏‌السلام: "تا زمانی که بیماری، به جد با شما درگیر نشده است، درگیر معالجه طبیبان نشوید، که درمان به مانند ساختمان است که مقدار کمی از آن، شخص را به مقدار فراوانش می‌‏کشاند".

پیامبر خدا(ص) فرمودند: "تا زمانی که بدنت بیماری را تحمّل می‏‌کند، از مصرف دارو بپرهیز و هرگاه آن را تحمّل نکرد، آن‏گاه به دارو روی آر".

امام علی علیه‌‏السلام: "مسلمان خود را مداوا نکند مگر آن‏گاه که بیماری او بر سلامتیش چیره گردد".

رسول خدا(ص): "هر کس سلامت تنش بر بیماری‏‌اش چیرگی دارد، مداوا نکند".


پیامبر اکرم(ص): "هر کس می‏‌تواند با بیماری خود، سر کند، از درمان بپرهیزد؛ زیرا بسا دارویی که خود، بیماری بر جای می‏‌نهد".

امام علی علیه‏‌السلام: "با درد خویش، تا آن هنگام که با تو مدارا می‏‌کند، مدارا کن".

امام علی (ع): "مسلمان به دارو توسّل نمی‏‌جوید، مگر آن هنگام که بیماری‏‌اش بر تن‏درستی‏‌اش چیرگی یابد".


امام صادق علیه‏‌السلام: "سه چیز، ناخوشایندی در پی می‏‌آورد: ... و نوشیدن دارو بدون بیماری، هر چند شخص از آن دارو، جان به در بَرَد".


امام صادق علیه‏‌السلام: "هر کس تن‏درستی‏‌اش بر بیماری‏‌اش چیرگی داشته باشد و دارو بنوشد، به زیان خویش، اقدام کرده است".

امام صادق علیه‏‌السلام: "هر کس تن‏درستی‏‌اش بر بیماری‏‌اش غلبه داشته باشد و خود را به چیزی درمان کند و پس از آن بمیرد، من در پیشگاه خداوند، از او بیزاری می‏‌جویم"

ناز پروردِ تنعّم نبرد راه به دوست ************ عاشقی شیوه رندان بلاکش باشد

با ضعف و ناتوانی همچون نسیم خوش باش *** بیماری اندر این ره بهتر ز تندرستی


از منظر عرفانی هم باید گفت که بیماری بلاست و خداست که بلا نازل میکند!

خدا معشوق و محبوب مومن است لذا همانطور که عاشق بر نیشگون معشوق روی خوش نشان میدهد و ناراحت نمیشود، مومن واقعی هم از آنچه محبوب بر وی روا دارد گریزان نیست! و حتی همچون امام حسین برای مصیبت و بلای نازله، خدا را شکر میکند:

اَللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرینَ لَکَ عَلى مُصابِهِمْ
خدایا مخصوص تو است ستایش سپاسگزاران تو بر مصیبت زدگى آنها،

اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظیمِ رَزِیَّتى
سپاس خداى را بر بزرگى مصیبتم



پارسايی را ديدم بر كنار دريا كه زخم پلنگ داشت و به هيچ دارويی به نمی شد.

مدتها در آن رنجور بود و شكر خدای عزوجل علی الدوام گفتی.

پرسيدندش كه شكر چه مي گويی؟

گفت شكر آنكه به مصيبتی گرفتارم نه به معصيتی!!!


پرسش:

همان گونه که می دانید امروزه برای تعداد زیادی از بیماری ها درمان هایی قطعی یا موقّت کشف شده که معمولا هزینه های بالایی بر خانواده تحمیل می کنند. تهیّه یِ این این هزینه ها شاید برای عدّه ای از مردم، مشکل زیادی ایجاد نکند؛ اما برای عدّه ای دیگر مشکلات زیادی ایجاد می کند.
حالا من دو سؤال دارم:
سؤال اول: در شرایطی که یک نفر با پایه حقوق رسمی زندگی می کند و اموال زیادی ندارد، اگر یکی از اعضای خانواده(مثلا همسر یا یکی از فرزندان) دچار بیماریِ صعب العلاجی بشوند، باید چه واکنشی نشان دهند؟ آیا باید درمان را رها کنند و به خدا پناه ببرند یا هر چه دارند را نقد کنند و خرج درمان نمایند؟
سؤال دوم: اگر من خودم بیمار شدم و خانواده ام تصمیم گرفتند که هر چه داریم را نقد کنند و خرج درمانِ من نمایند، چه عکس العملی باید نشان دهم؟

پاسخ:

هر مرض و بیماری دارای یک پیش آگهی (Prognosis) می باشد. منظور از پیش آگهیِ مرض و بیماری، نتیجه پیش بینی شده یِ نهایی برای بیماری است. با این پیش آگهی می توان تعیین کرد هزینه هایی که برای آن بیماری صرف می شود، تا چه اندازه مفید است. در این موارد، توصیه می شود که فرد بیمار و خانواده اش با متخصصِ مربوط به آن بیماری مشورت کنند و از او بخواهند در این زمینه با صداقتِ تمام پاسخ دهد و مشخص کند که این بیماری با این شرایط تا چه حدّ، پیش آگهیِ خوب یا بد دارد. اگر پیش آگهیِ مناسبی و قابل قبول و قابل کنترلی از نظر پزشک مختصص دارد، باید سعی شود هزینه ها تا حدّی که برای خانواده امکان دارد، فراهم شود. اما اگر بیماری، پیش آگهیِ مناسبی ندارد و برخی هزینه ها باعث اِتلافِ سرمایه خانواده می شود، به هزینه های ضروری اکتفا شود. می توان با چند متخصّصِ خبره در زمینه بیماری مشورت کرد تا تصمیم درست را اتّخاذ نمود. با آن چه گفتم، جواب هر دو سؤالِ شما مشخص می شود.

به طور مثال: اخیرا در شبکه های مجازی، خانواده یِ کودکِ بیماری برای تهیّه یِ آمپولِ گران قیمتی (یک و نیم میلیون دلاری) از مردم تقاضای کمک می کنند و عنوان می کنند که این بیماری با آمپولِ مذکور که از خارج از ایران باید تهیّه شود، قابل درمان است. در صورتی که وزارت بهداشت اعلام کرده که این دارو، تأثیر خاصّی ندارد و متخصّصینِ مستقلّ نیز معتقدند این آمپولِ یک و نیم میلیون دلاری، تنها زندگیِ زجرآورِ کودک را چند ماه طولانی تر می کند. لذا به خاطر پیش آگهیِ پایین این بیماری، استفاده از این دارو (به علت زجر فراوانِ کودک) شاید از نظر وجدان هم چندان قابل قبول نباشد.
اگر پس از مشورت با چند متخصّصِ خبره متوجه شُدید که پیش آگهیِ بیماریْ مناسب و خوب است، برای تأمین هزینه های درمانْ با چند مؤسّسه یِ خیریّه یِ مردمی و دولتی صحبت کنید. در این موارد، هر قدر تلاش نمایید نتیجه بهتری عاید می شود.

در مورد بیماران صعب العلاج باید بگویم:
وضعیّت روانشناختیِ بیمار در درمان بیماری‌های مزمن، بسیار تاثیرگذار است. بیمار مبتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج در صورتی که روحیه خوبی داشته باشد، راحت‌تر فرآیند درمان را قبول کرده و ارتباطش را با جامعه حفظ می‌کند. روحیه بالای بیمار، کار پزشک را هم راحت ‌تر می‌کند و مراحل درمانی با موفقیت بیشتری همراه خواهد شد.
وقتی بیمار مبتلا به بیماری‌های صعب‌العلاج، با دید مثبت‌تری به بیماری‌اش نگاه کند، داروهایش را بهتر مصرف می‌کند و عوارض دارو و درمان هم کمتر می‌شود. از دیدگاه علمی، بین روحیه یک بیمار خاص و صعب‌العلاج و شانس بقای بیمار، رابطه‌ای منطقی وجود دارد.
یک بیمار صعب العلاج به دلگرمی، همدلی و حمایت نیاز دارد که منشاء اصلی همه آنها خانواده است. بنابر این اعضای خانواده باید بتوانند در شرایط بحران ، سلامت جسمی و روانی شان را حفظ کنند تا توانایی بیشتری برای حمایت از بیمارشان داشته باشند.

خانواده های بیماران صعب العلاج نیز ممکن است مانند بیماران شان در مواجهه با شرایطِ سخت بیماری، واکنش هایی چون خشم و انکار و افسردگی داشته باشند. به همین علت لازم است که بتوانند احساسات منفی شان را تخلیه کنند و درباره افکار و احساسات شان با مشاور یا روانشناس حرف بزنند.
به همین دلایل است که معتقدیم روحیه بیمار صعب‌العلاج و نحوه برخورد خانواده‌اش، می‌تواند نقش موثری در تسریع درمان داشته باشد. اگر حمایت‌های عاطفی خانواده قطع شود، بین 25 تا 50 درصد این بیمارانْ دچار انواع افسردگی می‌شوند.
در شرایطی که داروها و نحوه درمان دو بیمار صعب‌العلاج کاملا مشابهِ هم باشند، قطعا شانس زنده ماندن و شکست بیماری، نصیب مریضی خواهد شد که اراده‌ای بهتر، روحیه‌ای شاداب‌تر و خانواده‌ای حامی‌تر دارد. بارها پیش آمده که مشکلات روحی و روانی بیمار که از برخورد خانواده ناشی می‌شود، موجب شده بیمار حتی به درمان‌های قوی و باکیفیت هم جواب ندهد و در نتیجه، درمان را نیمه‌کاره رها کند.
در ضمن اعضای خانواده یِ فردِ بیمار هم باید تقسیم مسؤولیت کنند تا بار حمایت از یک بیمار صعب‌العلاج، فقط به دوش یک عضو خانواده نیفتد.

خوب است فرد مریض برای شفای هر چه زودتر، زیاد صلوات بفرستد و سوره مبارکه یس که «قلب قرآن کریم» نامیده شده است را بخواند.
«اللهمّ اشفِ کُلَّ مَریض بِحقّ محمدٍ و آلِه الطاهرین»

موضوع قفل شده است