جمع بندی چون عاقبت گناه برایمان ملموس نیست، پس نباید در آخرت سرزنش شویم!

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چون عاقبت گناه برایمان ملموس نیست، پس نباید در آخرت سرزنش شویم!

یکی از عوامل بازدارنده انسان از گناهان وعده های عذابی است که در قرآن و روایات آمده ، در این دنیا اگر ما بخواهیم کسی رو از عاقبت کاری بترسونیم مصداق های عینی اون رو براش مثال میزنیم که به راحتی میتونه بره تحقیق کنه و کاملا هم براش ملموسه پس اگر رفت و مرتکب اون اشتباه شد میتونیم سرزنشش کنیم که چرا با اینکه عواقبش رو با چشمت دیدی اما مرتکب گناه شدی؟

اما در مورد کارهای بدی که قراره در اون دنیا عاقبتش رو ببینیم هیچ کدومش عاقبتش برامون ملموس نیست و کسی رو هم ندیدیم که دچار اون عذاب ها شده باشه(فرض بر اینه که همه عذاب ها رو هم قبول داریم) با این حال آیا در اون دنیا کسی که دچار گناه شده رو میشه سرزنش کرد که چرا مرتکب گناه شدی؟ چون عاقبت گناه براش ملموس نبوده؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد اویس

با عرض سلام و ادب و احترام خدمت شما برادر ارجمند

عبارت شما در این سوال کمی مبهم بود. انشالله که مرادشما را درست فهمیده باشم.

برای ترک گناهان لازم نیست که حتما عاقبت آنها برای ما ملموس باشد. خداوند برای ترک گناهان دو حجت را برای ما تعیین کرده است که یکی از آنها عقل انسان و دیگری آیات و روایات است.

تمامی رذائل و فضائل نفسانی و نتایج و عواقب آنها در آیات و روایات گفته شده است و انسان با مراجعه به آنها می تواند آگاهی لازم را درباره عواقب آنها پیدا کند.

بر فرض که شخص از عواقب بسیاری از رذائل نفسانی خودش اطلاع نیافته باشد باز یک حجت باطنی به نام عقل در انسان است که پرده از ابهام بسیار رفتارها برداشته و می تواند حسن و قبح افعال را شناسایی کند.

بر این اساس این عذر که شخص چون در دنیا عواقب گناهان برایش ملموس نبوده باعث نمی شود که شخص نسبت به اعمال خود آزادی کامل داشته و در قیامت هم مورد بازخواست قرار نگیرد.

من تو یک کتابی که تجربه شخصی حیات بعد از مرگ یک انسان هست خوندم ، جهان بعد از مرگ ، با تصاویری که ما در ذهنمون داریم خیلی خیلی متفاوت هست . پاداش و جزا اصلا به اون شکلی که ما تصور میکنیم نیست .البته متاسفانه اسم کتاب رو خاطرم نیست ولی خیلی جالب بود

[="Tahoma"][="Navy"]

zirabi;958054 نوشت:
یکی از عوامل بازدارنده انسان از گناهان وعده های عذابی است که در قرآن و روایات آمده ، در این دنیا اگر ما بخواهیم کسی رو از عاقبت کاری بترسونیم مصداق های عینی اون رو براش مثال میزنیم که به راحتی میتونه بره تحقیق کنه و کاملا هم براش ملموسه پس اگر رفت و مرتکب اون اشتباه شد میتونیم سرزنشش کنیم که چرا با اینکه عواقبش رو با چشمت دیدی اما مرتکب گناه شدی؟

اما در مورد کارهای بدی که قراره در اون دنیا عاقبتش رو ببینیم هیچ کدومش عاقبتش برامون ملموس نیست و کسی رو هم ندیدیم که دچار اون عذاب ها شده باشه(فرض بر اینه که همه عذاب ها رو هم قبول داریم) با این حال آیا در اون دنیا کسی که دچار گناه شده رو میشه سرزنش کرد که چرا مرتکب گناه شدی؟ چون عاقبت گناه براش ملموس نبوده؟


سلام
شما فرض بگیرید دارید تو یکی از کوچه های خلوت تهران راه می روید بچه شیطونی هم هستید. یک میخ برمی داری رو ماشین های مردم خط می کشی و میری خیلی هم کیف می کنی بعد به یک ماشین میرسید کمی شبیه ماشین عموتونه به خودتون میگید بابا ماشین عموم اینجا چیکار داره خطو بکش حالشو ببر و خط می کشی و میری. بعد چند روز عمو میاد خونه و میشینه با بابا صحبت کردن یکدفعه وسط حرفاش میگه نمی دونم کدوم خیر ندیده ای چند روز قبل از سر ماشیت تا ته با میخ خط کشیده ! ای بر پدرت لعنت مگه مرض داشتی؟ داداش ده میلیون از قیمت ماشینه افتاد هنوز سه ماه نبود خریدمشا...و شما می شنوید سرخ میشید سفید می شید خجالت می کشید شرم می کنید ناراحت می شیدو.... آیا اینکه شما نمی دانستید بلکه شاید احتمالی می دادید که ماشین عموتونه شمارو از این خجالت و ناراحتی نجات میده ؟ اگر کسی واقعا نداند کار گناه است حداقلش این است که وقتی به عینه گناه خود و آثارش را می بیند دچار شرم و رنج می شود.
کتابی که در امضاء بنده است دانلود کنید و صفحه 166 و جریانی را از زبان کسی که خود حقایق را دیده بخوانید.
یا علیم[/]

سوال
آیا میتوان گفت چون عاقبت گناهان برای ما ملموس نیست پس مواخذه این گناهان در آخرت سزاوار نیست؟

پاسخ
برای ترک گناهان لازم نیست که حتما عاقبت آنها برای ما کاملا ملموس باشد. خداوند برای ترک گناهان دو حجت را برای ما تعیین کرده است که یکی از آنها عقل انسان و دیگری آیات و روایات است.
لذا در رواياتي دينداري نشانه‏ي عقل انسان و نتيجه و ثمره‏ي آن قلمداد شده است مثلا امام علي (عليه ‏السلام) فرمود: لا دينَ لِمَن لا عقلَ له (1) یعنی كسي كه عقل ندارد، از دين بي‏بهره است
تمامی رذائل و فضائل نفسانی و نتایج و عواقب آنها در آیات و روایات گفته شده است و انسان با مراجعه به آنها می تواند آگاهی لازم را درباره عواقب آنها پیدا کند
بر فرض که شخص از عواقب بسیاری از رذائل نفسانی خودش اطلاع نیافته باشد باز یک حجت باطنی به نام عقل در انسان است که پرده از ابهام بسیار رفتارها برداشته و می تواند حسن و قبح افعال را شناسایی کند.
بر این اساس این عذر که شخص چون در دنیا عواقب گناهان برایش ملموس نبوده باعث نمی شود که شخص نسبت به اعمال خود آزادی کامل داشته و در قیامت هم مورد بازخواست قرار نگیرد.

پینوشت:
1. ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، قم، انتشارات دارالحدیث، 1375ش، جلد 6، صفحه 406.

موضوع قفل شده است