جمع بندی وجود اشتباهات در قرآن با معجزه بودن آن چگونه قابل جمع است؟

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
وجود اشتباهات در قرآن با معجزه بودن آن چگونه قابل جمع است؟

با عرض سلام و ادب.

سوال: آیا در قرآن اشتباهات و اغلاط املایی وجود داره؟ اشتباهات ادبی چطور؟
اگر یکی از این دو وجود داره، پس چگونه میشه ادعا کرد که قرآن معجزه است و جهات اعجازی مختلفی دارد از جمله اعجاز ادبی و سبک و اسلوب بی نظیر؟

با سپاس.

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد یاسین

بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و احترام

در قرآن هیچ اشتباه ادبی وجود ندارد. نه تنها قرآن از جهت ادبی در بالاترین سطح ادبیات و فصاحت و بلاغت قرار دارد، بلکه به دلیل اوج ادبی معیاری برای ادبیات عرب محسوب می شود.

در مورد املاء مساله متفاوت است. چون قرآن به صورت نوشته شده نازل نشد-برخلاف تورات که به صورت مکتوب نازل شد- بلکه آیات وحی بر قلب پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نازل می شد[1]، حضرت آیات را تلاوت می فرمود و کاتبان وحی قرآن را می نوشتند.

علاوه بر اینکه خط به صورت تدریجی کامل شد و در میان مسلمانان خط های مختلفی با املاء های متفاوت وجود داشت. بنابراین طبیعی است در شیوه نگارش و خط تفاوت هایی وجود داشته باشد ولی این موضوع ایرادی بر قرآن محسوب نمی شود.


[/HR][1] -شعراء،194.


سوال: وجود اشتباهات در قرآن با معجزه بودن آن چگونه قابل جمع است؟

پاسخ:


بسم الله الرحمن الرحیم
با سلام و احترام


بشر ابتدا مفاهیم مورد نظر خود را با صداها به دیگران منتقل می کرد که مجموعه این صداها همان گفتار است و بعد به انتقال مفاهیم از طریق نوشتار رو آورد و خط را اختراع نمود. خط هم از شکل ابتدایی تصویری شروع شد و تکامل یافت تا به صورت امروزی با الف بای منظم و اصول دستوری مشخص در آمد. صداها و تصویر و خط برای انتقال مفهوم های مشخص و معین هستند که در عین ثابت بودن مفهوم و معنای مورد نظر ، می توانند مختلف باشند.


بشر ابتدایی با در آوردن صداهای خاص منظور خود را منتقل کرد و کم کم زبان و کلمه ها و واژه های ابتدایی وضع شد. و تکامل یافت و بعد به انتقال مفاهیم از طریق نوشتن توجه کرد و زبان های مختلف نوشتاری و الف باهای مختلف در نقاط گوناگون جهان پیدا شد که ریشه در یکدیگر داشتند یا از هم وام گرفته بودند و...
زبان عربی هم در گفتار و نوشتار از این قاعده مستثنا نیست و داستان خاص خود را دارد؛ ولی در هرحال این داستان به قرآن که گفتاری نازل شد و به گوش مردم رسید و در قلبشان حک شد و به ثبت آن با رسم الخط ابتدایی موجود پرداختند و بعد ها این رسم الخط تکامل یافت تا به صورت امروزی در آمد ، ضربه نمی زند.


در قرآن هیچ اشتباه ادبی وجود ندارد. نه تنها قرآن از جهت ادبی در بالاترین سطح ادبیات و فصاحت و بلاغت قرار دارد، بلکه به دلیل اوج ادبی معیاری برای ادبیات عرب محسوب می شود.

در مورد املاء مساله متفاوت است. چون قرآن به صورت نوشته شده نازل نشد-برخلاف تورات که به صورت مکتوب نازل شد- بلکه آیات وحی بر قلب پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) نازل می شد[1]، حضرت آیات را تلاوت می فرمود و کاتبان وحی قرآن را می نوشتند.

علاوه بر اینکه خط به صورت تدریجی کامل شد و در میان مسلمانان خط های مختلفی با املاء های متفاوت وجود داشت. بنابراین طبیعی است در شیوه نگارش و خط تفاوت هایی وجود داشته باشد ولی این موضوع ایرادی بر قرآن محسوب نمی شود.


آنچه در مورد قرآن مهم و ملاك است، قرائت است نه رسم الخط. توضيح اين كه مثلا "باييد" در آيه ۴۷ ذاريات هرچند با دو يا نوشته شده، هيچ‌كس تا كنون آن را با دو يا نخوانده است و در خط عثمان طه هم با گذاشتن علامتی روی آن، زيادی بودن يك ياء را متذكر شده‌اند؛ يعنی خطاطان با گذاشتن علامت‌های گوناگون جور كوتاهی و نادرستی برخی موارد رسم الخط را كشيده‌اند؛‌البته دشوار خوانی آن برگردن خواننده افتاده كه همه اين صحبت‌ها به خاطر آن است و الا به مدد علامت‌ها می‌توان رسم الخط را طبق قرائت صحيح كه سينه به سينه از زمان پيامبر(ص) به ما رسيده، قرائت كرد.[2]


______________________________
[1] . شعراء: 26/ 194.


موضوع قفل شده است